Που ανήκουμε; Κατά πόσο επιλέγουμε συνειδητά τον τόπο μας;

[defacer]

Το πως και που έκανες μία γνωριμία δεν με ενδιαφέρει. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι άμα βγαίνεις πχ και λες "Φίλε, πήγαινε στο εξωτερικό και γίνε developer, το μόνο που χρειάζεται είναι σκληρή δουλειά και θετική σκέψη" ενώ εσύ και όσοι γνωρίζεις χωθήκατε στη δουλειά μέσω γνωριμίας και ξέρεις ότι ελάχιστοι πήραν θέση χωρίς γνωριμία. Η πιο τίμια "συνταγή", σε αυτή την περίπτωση, είναι να πεις "Κοίτα φιλαράκι, χωρίς γνωριμίες δύσκολα θα μπεις σε αυτό το επάγγελμα" ή "Μπορείς να μπεις αλλά άμα θέλεις να ανέβεις δεν παίζει να γίνει χωρίς γνωριμίες όσο καλός και να είσαι". 

Για να καταλάβω, αυτό το "άμα βγαίνεις πχ και λες", το εννοείς ως "δεν ξέρω αλλά σε περίπτωση που ισχύει", ή "αυτό είναι που συμβαίνει στην πραγματικότητα";

 

Αν το πρώτο τότε μήπως να ρωτούσες πρώτα να σου λέγαμε ότι όχι, σε περίπτωση που δεν το κατάλαβες, λέμε τα πράγματα όπως τα βλέπουμε; Ξέρεις, αντί να γεμίζεις παραγράφους με υποθέσεις.

 

Αν το δεύτερο τότε απλά μας έχεις φλομώσει στη μαλακία και κάτσε στον καναπέ σου να λες ο,τι άλλη μαλακία σου κατέβει χωρίς να έχεις ιδέα. Ήμουν αγενής; Δε νομίζω αν σκεφτείς ότι μιλάμε για το σενάριο "χωρίς να έχω ιδέα σας ανακυρήσσω ψεύτες και λαοπλάνους" ή κάπως έτσι. Δε ρωτάω καν για ποιό λόγο κατά την άποψή σου θα λέγαμε ψέματα εν γνώσει μας, πόσο μάλλον την ίδια στιγμή που έμπρακτα βοηθάμε με οποιοδήποτε τρόπο μπορούμε τον κόσμο στο forum τόσο δημοσίως όσο και ιδιαιτέρως. Get your head out of your ass να πάρει λίγο αέρα.

 

Και ο λόγος που επιμένω σε αυτό είναι ακριβώς επειδή έχω μιλήσει με αρκετούς ανθρώπους, και ο παράγοντας "γνωριμία", μπορεί να παίξει ως και δυσανάλογα μεγάλο ρόλο και να επισκιάζει ικανότητες και προσπάθεια, ανάλογα το επάγγελμα και την κάθε εταιρεία.

Εγώ πάλι ο λόγος που επιμένω είναι ότι έχω μιλήσει με αρκετούς ανθρώπους από πολλές χώρες που το έχουν κάνει αυτό για το οποίο συζητάμε (και σε φιλικό και σε επαγγελματικό επίπεδο), το έχω κάνει επίσης ο ίδιος κατ' επανάληψη σε διαφορετικές χώρες, δουλεύω ~15 χρόνια και γενικά τολμώ να πω ότι έχω μια καλύτερη ιδέα για το πώς έχουν τα πράγματα.

 

Ποτέ μου δεν έχω πάρει δουλειά από γνωριμία. Σε λίγες από τις θέσεις που είχα βρέθηκα εκεί επειδή ο Χ είπε στον Υ ότι δε μπορεί να βρει κατάλληλο άτομο, ο Υ ήταν φίλος του Ζ ο οποίος υπήρξε συνεργάτης και σε άσχετο χρόνο μιλώντας στον κύκλο του είπε καλά λόγια για μένα, τα οποία ο Υ θυμόταν, τα μετέφερε στον Χ και τελικά ένα απόγευμα μου έσκασε ένα τηλέφωνο "θα σ' ενδιάφερε αυτή η δουλειά εκεί; αν ναι, πάρε τηλέφωνο τον Χ να συνεννοηθείς μαζί του για interview". Εσύ αυτό αν θες μπορείς να το πεις γνωριμία. Εγώ το λέω ο καλός επαγγελματίας αποκτά εν καιρώ και αντίστοιχη φήμη. Έχεις υπάρξει ποτέ τέτοιος; Αν ναι δε θα έπρεπε να χρειάζεται να το εξηγήσω, είναι αυτονόητο.

 

Το "μπορεί να παίξει ως και δυσανάλογα μεγάλο ρόλο" είναι ο ορισμός του weasel phrase που χωρίς κανένα απολύτως επιχείρημα προσπαθεί να κατευθύνει τη συζήτηση. Ναι, επίσης μπορεί να πέσει μετεωρίτης, να σου σπάσει τα τζάμια του σπιτιού και να τραυματιστείς (actually έγινε στη Ρωσία ε). Συμπέρασμα: να βάζεις πάντα στο σπίτι σου meteorite-proof τζάμια για να 'σαι σίγουρος.

 

Για όσους δε τα μιλάνε καλά τα ειρωνικά, αυτό το unqualified "μπορεί" αξίζει περίπου τίποτα. Μπορείς να το κάνεις qualify για να συζητήσουμε; Κάντο. Δε μπορείς; Καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς.

 

Μόνο εμένα πολλά posts σε αυτό το thread μου βγάζουν μια γλίτσα "little special snowflake";

 

"εγώ δε κάνω για την Ελλάδα γιατί είμαι ευγενικός, νομοταγής και πάνω απ' όλα ηθικός και δε πετάω σκουπιδάκια στους δρόμους... said noone ever

Για ποιό λόγο ακριβώς αυτό που λες εδώ βγάζει "γλίτσα" και "little special snowflake" το οποίο προφανώς το εννοείς αρνητικά; Αν ο λόγος είναι υποκειμενικός ναι, μπορεί να στο κάνει μόνο εσένα, δε θα ήταν περίεργο. Ή μπορεί να το κάνει και σε άλλους, κι αυτό δε θα ήταν περίεργο.

 

άραγε θα βρει κανείς κανένα πακιστανό να πει "εμένα νιώθω πως μου ταιριάζει αυτή η χώρα" απορία το χω..

Θα έπρεπε πρώτα να σέβεται κανείς τον πακιστανό για να φτάσει να κάνει τέτοια συζήτηση μαζί του. By the way, είχα πακιστανό flatmate στην Αγγλία που είπε αυτό ακριβώς το πράγμα για την Αγγλία. Ο συγκεκριμένος βέβαια ήταν λεφτάς και καρασπουδαγμένος, αλλά για να λέμε την αλήθεια τέτοια συζήτηση δεν περιμένεις να κάνεις με τον άλλο που μου είπε κάποτε (κυριολεκτώ, δε θα το ξεχάσω ποτέ) "εμείς μόνο ένα ΠΑΟΚ έχουμε σ' αυτή τη ζωή".

[totem_lost]

Μόνο εμένα πολλά posts σε αυτό το thread μου βγάζουν μια γλίτσα "little special snowflake";

 

"εγώ δε κάνω για την Ελλάδα γιατί είμαι ευγενικός, νομοταγής και πάνω απ' όλα ηθικός και δε πετάω σκουπιδάκια στους δρόμους... said noone ever

 

Και εμένα αυτή την αίσθηση μου αφήνει. Και καλά είναι όλοι too good για την Ελλάδα, λες και στην Γερμανία/Αγγλία/οπουδήποτε είναι όλοι μια κλάση ανώτεροι or sth. @@ μάντολες.

[SlickNick]

@ Defacer

 

Κάνω μία προσπάθεια να συνεννοηθούμε:

 

Δεν αναφέρομαι προσωπικά σε κανέναν και το "developer" το έφερα ως παράδειγμα και όχι ως προσωπική επίθεση. Αν μπαίνετε σε κάθε θέμα για να υπερασπιστείτε την επαγγελματική σας ακεραιότητα, τις γυναίκες σας και τη ζωή σας και όχι για να συζητήσετε, τότε μπορείτε να δικαιολογήσετε οποιαδήποτε καφρίλα πετάτε στον συνομιλητή σας.

 

Η μόνη μου συνεισφορά σε αυτό το θέμα είναι να φρενάρω το τρένο θετικής ενέργειας που λέει ότι το μόνο που χρειάζεται είναι σκληρή δουλειά και θετική σκέψη για να πετύχεις έξω. Η δική μου προοπτική από συζητήσεις με ανθρώπους που εργάζονται έξω, σε διάφορες θέσεις, είναι ότι τα άτομα που είχαν γνωριμίες βίωσαν μία πολύ πιο ομαλή και θετική επαγγελματική εμπειρία σε σχέση με αυτούς που δεν είχαν. Το μόνο που λέω είναι να μην υποτιμάτε το κομμάτι γνωριμίες και τον ανθρώπινο παράγοντα.

 

Αν εσύ Defacer πέτυχες τα πάντα χωρίς γνωριμίες και ο κλάδος σου είναι αγνός και μπαίνουν μόνο οι πιο άξιοι, μπράβο σου και μπράβο σε όλους όσους συμπεριφέρονται με τέτοιες αρχές. Σεβαστή η εμπειρία σου και η άποψη σου!

[christopher0016]

Ένα απλό παράδειγμα που με προβληματιζει.

Μένω 6 χρόνια έξω και έχω προσαρμοστεί στον ευγενικό τρόπο οδήγησης. Όταν έρχομαι Ελλάδα, συνήθως κάθομαι λίγες μέρες και μου κακό φαίνεται πόσο αγενεις είναι οι οδηγοί.

Έλα όμως που μια φορά, έκατσα Ελλάδα 20 μέρες. Μετά από λίγες μέρες οδήγησης, έπιασα τον εαυτό μου να θυμωνει και να βρίζει στα φανάρια, να χωνομαι να μην αφήσω τον άλλο να περάσει κτλ...

Το γενικό κλίμα επηρεάζει.

Συνφωνω οτι το γενικο κλιμα κουλτουρα κτλπ οτι επηρεαζει. Απο την στιγμη που το καταλαβαινεις ειναι επιλογη σου μετα τι σταση θα κρατησεις.

[V for Vagelis]

Σχετικά με το κατά πόσο οφείλει κανείς τις επιτυχίες του σε γνωριμίες, τύχη ή προσωπική δουλειά, ψηθείτε να ανοίξετε νέο τόπικ, ούτε 1 λεπτό δουλειά δεν είναι. 

 

 

Γένος εννοώ με την ευρύτερη έννοια πχ. https://el.wiktionary.org/wiki/%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%82
Πέραν της οικογένειας συγγένεια έχεις με κάποιους που έχετε κοινά ήθη και έθιμα, κοινό πολιτισμό , κοινές παραδόσεις.

Ακόμα και αν σκορπίσεις στον πλανήτη, υπάρχει πάντα το σημείο αφετηρίας.

Όταν αυτά χάνονται, χάνεται και το γένος. Πχ. κάποιοι μετανάστες έλληνες τέταρτης γενιάς. Παρόλα αυτά επειδή το να μην ανήκεις πουθενά σημαίνει ότι χάνεις και την ταυτότητα σου, βλέπουμε ότι πάντα ο άνθρωπος προσπαθεί να δημιουργεί σταθερούς και μακροχρόνιους κοινωνικούς δεσμούς .


Τι σχέση έχει η παγκοσμιοποίηση και η κοινωνία της πληροφορίας;

Ποια είναι η μητρική σου γλώσσα;
Η γλώσσα των πολιτών του κόσμου; Ποια είναι η κουλτούρα σου; Ποιος ο πολιτισμός σου;

Αν είσαι εξωτερικό γνωρίζεις πολύ καλά πως σε αντιμετωπίζουν οι ΓΗΓΕΝΕΙΣ αν δεν μιλάς καλά τη γλώσσα, έχεις άλλες συνήθειες κλπ.
Και δε μιλάμε στα χαζά, του στυλ να λες μια καλημέρα καλησπέρα, αλλά στα πρακτικά.
Πήγαινε πχ. να γίνεις πωλητής σε αγγλόφωνη χώρα χωρίς να μιλάς τέλεια τη γλώσσα, κι έλα να μου πεις μετά...

Το ότι υπάρχουν κάποια ποσοστά της τάξης του 10-15% που μπορεί να μεταναστεύουν ή να εγκαταλείπουν τελείως τις πατρογονικές τους εστίες δε σημαίνει ότι καταργούνται τα έθνη και οι πατρίδες.

Οι Ινδιάνοι εξολοθρεύτηκαν, δεν αφομοιώθηκαν.

Οι ίδιες οι πόλεις των πολιτών του κόσμου είναι χωρισμένες. Βλέπε Λονδίνο, Παρίσι, Νέα Υόρκη κλπ.
Αλλού οι μαύροι, αλλού οι κινέζοι, αλλού οι Έλληνες, αλλού οι πακιστανοί, αλλού οι νιγηριανοί, αλλού οι αφγανοί και πάει λέγοντας.
 

 

Τι ρόλο παίζουν όμως οι τοπικές παραδόσεις, τα τοπικά ήθη και έθιμα στις μέρες μας και κατά πόσο αυτά διαμορφώνουν τους σημερινούς νέους; Το να μην ακολουθεί κάποιος τις τοπικές του παραδόσεις δε σημαίνει ότι δεν ανήκει και πουθενά. Οι μακροχρόνιοι κοινωνικοί δεσμοί που αναφέρεις, απλά δεν αφορούν πλέον τον τόπο καταγωγής του, αλλά επεκτείνονται εκτός τοπικών/εθνικών συνόρων. Σε αυτό συμβάλει η εποχή της παγκοσμιοποίησης και της πληροφορίας που ζούμε. Ο πολιτισμός σου μπορεί να σχετίζεται περισσότερο με κάποια υπερτοπική κουλτούρα, με το Hollywood, με internet-memes, με ξένη μουσική και λογοτεχία παρά με τοπικές παραδόσεις.

 

Επιπλέον κάποιος μπορεί να αποφασίσει να αφήσει το τόπο καταγωγής του για κάποιον άλλο τόπο, επειδή στον δεύτερο νιώθει πιο οικεία απ ότι στον πρώτο. Δεν είναι κάτι καθόλου σπάνιο στις μέρες μας, ούτε είναι κανείς καταδικασμένος να υιοθετήσει αποκλειστικά τις παραδόσεις που (και καλά) κληρονόμησε.

 

Για άλλους πάλι σαφώς και οι έννοιες της καταγωγής και της πατρίδας συνεχίζουν να καθορίζουν τη ζωή τους. Δεν είπαμε ότι καταργούνται αυτές. Επίσης ναι, κοινωνικός διαχωρισμός σε πολυπολιτισμικές πόλεις, όπως το Λονδίνο, το Παρίσι και η Νέα Υόρκη, υπάρχει - μέχρι ενός βαθμού όμως, αλλού λιγότερο, αλλού περισσότερο. Αυτό δηλαδή δε σημαίνει ότι όλοι σε αυτές τις πόλεις ζουν χώρια, ανά εθνικότητα ή θρησκεία. Η πολυπολιτισμικότητα είναι μάλιστα κάτι που πολλοί αναζητούν. Κάποιοι εν τέλει μπορεί να νιώθουν περισσότερο οικεία στις πιο απομακρισμένες πολυπολιτισμικές μητροπόλεις του κόσμου παρά στη κλειστή κοινωνία που μεγάλωσαν.

[Επισκέπτης]

off-topic

 

 

Επίσης ναι, κοινωνικός διαχωρισμός σε πολυπολιτισμικές πόλεις, όπως το Λονδίνο, το Παρίσι και η Νέα Υόρκη, υπάρχει - μέχρι ενός βαθμού όμως, αλλού λιγότερο, αλλού περισσότερο. Αυτό δηλαδή δε σημαίνει ότι όλοι σε αυτές τις πόλεις ζουν χώρια, ανά εθνικότητα ή θρησκεία. Η πολυπολιτισμικότητα είναι μάλιστα κάτι που πολλοί αναζητούν. Κάποιοι εν τέλει μπορεί να νιώθουν περισσότερο οικεία στις πιο απομακρισμένες πολυπολιτισμικές μητροπόλεις του κόσμου παρά στη κλειστή κοινωνία που μεγάλωσαν.

Κι εγώ κάτι τέτοιο κατάλαβα στις τελευταίες σειρές του. Αλλά έπειτα απάντησε κάτι άλλο και κατέληξα να αναθεωρήσω.

 

Στην ουσία λέει ότι οι μεγάλες πόλεις (Λονδίνο, Παρίσι, Νέα Υόρκυ, κλπ) δεν είναι χτισμένες σε μια ήπειρο (πχ είτε Αφρική, είτε Αμερική, είτε Ευρώπη κλπ) αλλά "διασκορπισμένες" στον χάρτη. Παράλληλα λεει ότι οι μαύροι είναι αλλού (πχ Αφρική), οι κινέζοι στην ανατολικότερη ήπειρο, οι Έλληνες κάτω-δεξιά στην Ευρώπη, οι πακιστανοί εκεί, οι νιγηριανοί αλλού, κλπ

Καμία σχέση με racial segregations ή πολυπολιτισμικότητα στις μεγάλες πόλεις.

 

 

Σχετικά με το κατά πόσο οφείλει κανείς τις επιτυχίες του σε γνωριμίες, τύχη ή προσωπική δουλειά, ψηθείτε να ανοίξετε νέο τόπικ, ούτε 1 λεπτό δουλειά δεν είναι.

Ναι όντως. Ας τα μεταφέρει ένας moderator.

 

 

[the other one]

Το ένα σκέλος δεν πάει με το άλλο σκέλος. Απλά μαθηματικά.

 

Ο defacer μπορεί να στο αναλύσει καλύτερα από μένα.

 

Αν θέλεις τη δική μου επιχειρηματολόγηση, τη βάζω σε spoiler

 

Αν δεν είναι η εφαρμογή νόμων θέμα χώρας τότε τι είναι;

Γιατί δεν είναι θέμα χώρας; (δεν υπάρχει σαφής απάντηση εδώ οπότε είναι θέμα χώρας)

 

Για τη διαφθορά, το Corruption Perceptions Index του οργανισμού Transparency International έχει διαφορετική άποψη. Πως ξέρουμε ότι όντως δεν είναι θέμα κουλτούρας/χώρας;

 

 

 

 

 

 

Μ'αρέσει που μας διαπαιδαγώγησες για το special snowflake syndrome, αλλά ακριβώς από κάτω ούτε καν καταδέχτηκες να συμπεριλάβεις μερικά αξιοσημείωτα που έχουν πολλές κρυφές σκοπιμότητες να κάνουν τη ζωή των άλλων πιο μίζερη από ποτέ.

 

Δεν με πιστεύεις; Ξαναδιάβασε το από την αρχή

 

 

Για τον πακιστανό έχω μια απορία. Πόσους ξέρεις που γνωρίζουν τη γλώσσα τους;

Κι αν δεν γνωρίζουν τη γλώσσα τους τότε πως θα βρεις κάποιον που θα πει "εγώ βρήκα ένα πακιστανό που είπε ότι ένιωθε πως του ταιριάζει αυτή η χώρα";

 

 

Θα στο θέσω αντίστροφα γιατί είναι αρκετά πιο εύκολο. Αν ΕΙΝΑΙ θέμα χώρας και θέμα λαού και πολιτισμού κατ επέκταση τότε τι σημαίνει αυτό συνειδητοποιούμε; μετά πας σε επικίνδυνα μονοπάτια. Υπάρχουν ανώτεροι και κατώτεροι πολιτισμοί; Κι έστω ότι υπάρχουν, αυτό θα οφείλεται σε απλά κακές συγκυρίες, άνιση κατανομή πλούτου, ή γενετικά χαρακτηριστικά;

 

Γιατί καταλαβαίνεις κάποιος πως αν το ψιρίσεις όλα ανάγονται σε κάτι από αυτά τα 3. Κι αν κάποιος δε θέλει να γίνει ρατσιστής που είμαι σίγουρος πως έτσι είναι, τότε θα έπρεπε αν αναγνωρίσει πως το πρόβλημα δεν είναι η ελληνική νοοτροπία ως έχει αλλά διαφορές που έχουν να κάνουν με ιστορικά γεγονότα τα οποία με τη σειρά τους βασίζονται σε καθαρά γεωπολιτκά ζητήματα, σχέσεις εμπορίου και διαφορές όσον αφορά τον ίδιο τον πλούτο. Και ΟΛΑ ΑΥΤΑ με τη σειρά τους διαμορφώνουν ένα καθεστώς βιοτικού επιπέδου, διαφθοράς κλπ. Φυσικά αυτά από ένα σημείο και μετά είναι καθαρή σπέκουλα και αυτή είναι μόνο η προσωπική μου άποψη αλλά το να μπεις στον κόπο να αναζητήσεις τέτοιες αιτίες αποτελεί ένα βήμα από μόνο του.

 

Οπότε στην τελική νομίζω πως το ας πούμε "σωστό" για κάποιον που είναι απογοητευμένος με τις όποιες συνθήκες ζωής στη χώρα του δεν είναι να τα βάλει με τον "έλληνα" και την ελληνική νοοτροπία ή κουλτούρα αλλά τη θέση της χώρας στο παγκόσμιο χάρτη, τις λίγες ευκαιρείες, την όποια περιθωριοποίησή της σε διάφορα θέματα, την αδύναμη οικονομία, το όποιο ασταθές πολιτικό κλίμα κλπ.

 

Και κανένα από αυτά δεν είναι ζήτημα πολιτισμού.

 

 

Για ποιό λόγο ακριβώς αυτό που λες εδώ βγάζει "γλίτσα" και "little special snowflake" το οποίο προφανώς το εννοείς αρνητικά; Αν ο λόγος είναι υποκειμενικός ναι, μπορεί να στο κάνει μόνο εσένα, δε θα ήταν περίεργο. Ή μπορεί να το κάνει και σε άλλους, κι αυτό δε θα ήταν περίεργο.

Γιατί χαϊδεύει αυτιά; γιατί τείνει να ικανοποιεί το ναρκισσισμό του καθενός; γιατί είναι η τέλεια δικαιολογία για να αποφύγεις την αυτοκριτική;

Φυσικά το θέμα δεν είναι να διαπαιδαγωγήσω κανέναν όπως λένε και κάτι πουλάκια και φυσικά το τι κάνει ο καθένας με τη ζωή του και τι απ' όλα πετυχαίνει εν τέλει το ξέρει εκείνος, αλλά όταν μιλάμε για ανθρώπους που δεν έχουν περάσει αυτό το στάδιο και απλά είναι σε μια διαδικασία αναζήτησης τέτοιες λογικές imho πιο πολύ κακό κάνουν παρά καλό. Η υποκειμενική άποψή μου.

 

Θα έπρεπε πρώτα να σέβεται κανείς τον πακιστανό για να φτάσει να κάνει τέτοια συζήτηση μαζί του. By the way, είχα πακιστανό flatmate στην Αγγλία που είπε αυτό ακριβώς το πράγμα για την Αγγλία. Ο συγκεκριμένος βέβαια ήταν λεφτάς και καρασπουδαγμένος, αλλά για να λέμε την αλήθεια τέτοια συζήτηση δεν περιμένεις να κάνεις με τον άλλο που μου είπε κάποτε (κυριολεκτώ, δε θα το ξεχάσω ποτέ) "εμείς μόνο ένα ΠΑΟΚ έχουμε σ' αυτή τη ζωή".

Δεν έχω τίποτα με τους πακιστανούς απλά τυχαίνει να είναι από τους λαούς που μεταναστεύουν περισσότερο που σημαίνει πως μάλλον δεν τους αρέσει και πολύ να ζουν στη χώρα τους. Και είμαι σίγουρος πως δεν έχει να κάνει με παράγοντες όπως "γεννήθηκα σε αυτή τη χώρα αλλά δε μου αρέσει το φαγητό και ο καιρός εδώ, πολιτισμικά θα ήθελα να είμαι φινλανδός" αλλά πιο πολύ με το ότι σε θέματα οικονομίας, πολιτικής και ανθρωπίνων δικαιωμάτων ας πούμε το πακιστάν είναι 200 χρόνια πίσω.

 

Ε το ίδιο ισχύει και για κάθε άλλον. Στην τελική δεν είναι η χώρα είναι ο άνθρωπος. Όλοι θα έψαχναν για κάτι καλύτερο και αυτό το καλύτερο σε πολλές περιπτώσεις ορίζεται αντικειμενικά. Κι όπου δεν ορίζεται δεν θα δεις τέτοια φαινόμενα ως επί το πλείστον.

[Επισκέπτης]

Θα στο θέσω αντίστροφα γιατί είναι αρκετά πιο εύκολο. Αν ΕΙΝΑΙ θέμα χώρας και θέμα λαού και πολιτισμού κατ επέκταση τότε τι σημαίνει αυτό συνειδητοποιούμε; μετά πας σε επικίνδυνα μονοπάτια. Υπάρχουν ανώτεροι και κατώτεροι πολιτισμοί; Κι έστω ότι υπάρχουν, αυτό θα οφείλεται σε απλά κακές συγκυρίες, άνιση κατανομή πλούτου, ή γενετικά χαρακτηριστικά;

 

Γιατί καταλαβαίνεις κάποιος πως αν το ψιρίσεις όλα ανάγονται σε κάτι από αυτά τα 3. Κι αν κάποιος δε θέλει να γίνει ρατσιστής που είμαι σίγουρος πως έτσι είναι, τότε θα έπρεπε αν αναγνωρίσει πως το πρόβλημα δεν είναι η ελληνική νοοτροπία ως έχει αλλά διαφορές που έχουν να κάνουν με ιστορικά γεγονότα τα οποία με τη σειρά τους βασίζονται σε καθαρά γεωπολιτκά ζητήματα, σχέσεις εμπορίου και διαφορές όσον αφορά τον ίδιο τον πλούτο. Και ΟΛΑ ΑΥΤΑ με τη σειρά τους διαμορφώνουν ένα καθεστώς βιοτικού επιπέδου, διαφθοράς κλπ. Φυσικά αυτά από ένα σημείο και μετά είναι καθαρή σπέκουλα και αυτή είναι μόνο η προσωπική μου άποψη αλλά το να μπεις στον κόπο να αναζητήσεις τέτοιες αιτίες αποτελεί ένα βήμα από μόνο του.

 

Οπότε στην τελική νομίζω πως το ας πούμε "σωστό" για κάποιον που είναι απογοητευμένος με τις όποιες συνθήκες ζωής στη χώρα του δεν είναι να τα βάλει με τον "έλληνα" και την ελληνική νοοτροπία ή κουλτούρα αλλά τη θέση της χώρας στο παγκόσμιο χάρτη, τις λίγες ευκαιρείες, την όποια περιθωριοποίησή της σε διάφορα θέματα, την αδύναμη οικονομία, το όποιο ασταθές πολιτικό κλίμα κλπ.

 

Και κανένα από αυτά δεν είναι ζήτημα πολιτισμού.

 

 

Μ'αρέσει που λες ότι θα θέσεις αντίστροφα εκείνο που είχα τοποθετηθεί εγώ αντίστροφα στη προηγούμενη σου δημοσίευση. Και αφού πριν είχα επιχειρηματολογήσει αντίστροφα κι εσύ τώρα ξαναπας αντίστροφα στη δική μου δημοσίευση (για χάρη ευκολίας όπως λες), τότε στη πράξη καταλήγεις να πεις αυτό που είπες και πριν.

 

Εδώ όμως κατέληξες σε

Και κανένα από αυτά δεν είναι ζήτημα πολιτισμού

(απλό και ξεκάθαρο)

 

Ενώ παράλληλα πριν (σε εκείνο που είχα κάνει παράθεση) έγραψες

Να μιλούσαμε για παράγοντες όπως το φαγητό, ο καιρός, η καθημερινότητα και η συμπεριφορά των ανθρώπων να το καταλάβω αλλά όταν αναφέρεται κάποιος για ανεργία, διαφθορά και εφαρμογή των νόμων αυτό δεν είναι ούτε θέμα κουλτούρας ούτε καν χώρας στη πραγματικότητα. Αντιθέτως είναι κάτι απόλυτα αντικειμενικό και λογικό.

 

Που είναι ο όρος "πολιτισμός" οεο;;

 

Εσύ πριν δεν τον ανέφερες καθόλου αλλά τώρα καταλήγεις ξεκάθαρα εδώ

 

Και κανένα από αυτά δεν είναι ζήτημα πολιτισμού.

 

Οπότε που ακριβώς είναι ο πολιτισμός που είπες πριν;;;

Στο φαγητό; στον καιρό; στην ανεργία; στη διαφθορά; εφαρμογή νόμων; ή στη απλά και γενικά στη χώρα;

 

 

Μήπως το είχα πει εγώ;

 

Αν θέλεις τη δική μου επιχειρηματολόγηση, τη βάζω σε spoiler

 

Αν δεν είναι η εφαρμογή νόμων θέμα χώρας τότε τι είναι;

Γιατί δεν είναι θέμα χώρας; (δεν υπάρχει σαφής απάντηση εδώ οπότε είναι θέμα χώρας)

 

Για τη διαφθορά, το Corruption Perceptions Index του οργανισμού Transparency International έχει διαφορετική άποψη. Πως ξέρουμε ότι όντως δεν είναι θέμα κουλτούρας/χώρας;

 

 

 

 

Τα μόνα επικίνδυνα μονοπάτια που βλέπω είναι αυτά που κάποιος ξεκινάει από Α, γράφει γράφει γράφει αλλά τελικά καταλήγει σε Ω, αντί για πάλι Α. Είμαι περίεργος να δω ποια είναι η "δύσκολη" εκδοχή δηλαδή.

 

 

Άποψη μου. Το μόνο που θέλεις να κάνεις είναι να ελέγχεις/περιορίσεις πως αντιλαμβάνεται τον κόσμο η nenya, ο alex_000, ο Fotis, κλπ και πετάς τους υπαινιγμούς special snowflakes/cornflakes, ναρκισσισμούς, χαίδεμα αυτιών, αποφυγή αυτοκριτικής κτλ λες και είναι καραμέλες. Και ταυτόχρονα ούτε εσύ ο ίδιος καταλήγεις εκεί που ξεκίνησες.

 

Απλά όλη αυτή η μπουρδολογία είναι επειδή δεν χωνεύεις αυτό που έγραψες (και όχι επειδή οι άλλοι είναι υποτίθεται οι υπαινιγμοί που λανθασμένα ισχυρίζεσαι)

 

Μόνο εμένα πολλά posts σε αυτό το thread μου βγάζουν μια γλίτσα "little special snowflake";

 

"εγώ δε κάνω για την Ελλάδα γιατί είμαι ευγενικός, νομοταγής και πάνω απ' όλα ηθικός και δε πετάω σκουπιδάκια στους δρόμους... said noone ever

 

Απορίες λοιπόν.

Εσύ είσαι ευγενικός;

Είσαι νομοταγής;

Είσαι ηθικός;

Σκουπιδάκια στο δρόμο πετάς;

 

Αν κρίνω από το "said noone ever" μου δίνεται η εντύπωση ότι μάλλον με το ζόρι τα κάνεις όλα τα παραπάνω. Αλλά ας το αφήσουμε αυτό.

 

Γιατί χαϊδεύει αυτιά; γιατί τείνει να ικανοποιεί το ναρκισσισμό του καθενός; γιατί είναι η τέλεια δικαιολογία για να αποφύγεις την αυτοκριτική;

Φυσικά το θέμα δεν είναι να διαπαιδαγωγήσω κανέναν όπως λένε και κάτι πουλάκια και φυσικά το τι κάνει ο καθένας με τη ζωή του και τι απ' όλα πετυχαίνει εν τέλει το ξέρει εκείνος, αλλά όταν μιλάμε για ανθρώπους που δεν έχουν περάσει αυτό το στάδιο και απλά είναι σε μια διαδικασία αναζήτησης τέτοιες λογικές imho πιο πολύ κακό κάνουν παρά καλό. Η υποκειμενική άποψή μου.

 

Όπως εσύ καλή ώρα.

[the other one]

Δε μπορώ να βγάλω νόημα απ' αυτό που γράφεις. Δηλαδή μετά απ' όλα αυτά δε μπορεί να σου πέρασε απ' το μυαλό πως κουλτούρα = πολιτισμός;

 

Πόσο πιο απλά να το θέσω δεν ξέρω. 

- Στοιχεία πολιτισμού ή κουλτούρας μιας χώρας ή ενός λαού γενικότερα είναι τα ήθη, τα έθιμα, το φαγητό, και τα οποία συνδέονται φυσικά και με όποια γεωμορφολογικά στοιχεία όπως το κλίμα, η αν μιλάμε για ορεινή ή πεδινή περιοχή, αν υπάρχει μια κουλρούρα ναυτιλίας κλπ. Το να συγκρίνει κάποιος τον εαυτό του με τη χώρα του αναφερόμενος σε τέτοια στοιχεία το βρίσκω απόλυτα φυσιολογικό.

 

- Το ΑΕΠ, η ανεργία, οι δείκτες διαφθοράς, η φτώχια όλα αυτά είναι μεταβλητά νούμερα δεν αποτελούν χαρακτηριστικά λαών και αυτό μπορείς να το διακρίνεις αν ψάξεις να βρεις τα όποια αίτιά τους. Όταν κάποιος τα βάζει με τέτοιους παράγοντες πάλι είναι φυσιολογικό αλλά δεν έχει καμία σχέση με έναν ολόκληρο λαό και την ιστορία του.

 

στο υπόλοιπο social justice warrior κομμάτι του ποστ θα προτιμούσα να μην απαντήσω αν και όπως σε κόβω γουστάρεις δράμα κατάσταση αλλά τι να κάνουμε.

[Επισκέπτης]

Δε μπορώ να βγάλω νόημα απ' αυτό που γράφεις. Δηλαδή μετά απ' όλα αυτά δε μπορεί να σου πέρασε απ' το μυαλό πως κουλτούρα = πολιτισμός;

 

Πόσο πιο απλά να το θέσω δεν ξέρω. 

- Στοιχεία πολιτισμού ή κουλτούρας μιας χώρας ή ενός λαού γενικότερα είναι τα ήθη, τα έθιμα, το φαγητό, και τα οποία συνδέονται φυσικά και με όποια γεωμορφολογικά στοιχεία όπως το κλίμα, η αν μιλάμε για ορεινή ή πεδινή περιοχή, αν υπάρχει μια κουλρούρα ναυτιλίας κλπ. Το να συγκρίνει κάποιος τον εαυτό του με τη χώρα του αναφερόμενος σε τέτοια στοιχεία το βρίσκω απόλυτα φυσιολογικό.

 

- Το ΑΕΠ, η ανεργία, οι δείκτες διαφθοράς, η φτώχια όλα αυτά είναι μεταβλητά νούμερα δεν αποτελούν χαρακτηριστικά λαών και αυτό μπορείς να το διακρίνεις αν ψάξεις να βρεις τα όποια αίτιά τους. Όταν κάποιος τα βάζει με τέτοιους παράγοντες πάλι είναι φυσιολογικό αλλά δεν έχει καμία σχέση με έναν ολόκληρο λαό και την ιστορία του.

 

στο υπόλοιπο social justice warrior κομμάτι του ποστ θα προτιμούσα να μην απαντήσω αν και όπως σε κόβω γουστάρεις δράμα κατάσταση αλλά τι να κάνουμε.

 

Ε ναι σωστά. Τρεις γεμάτες παραγράφους και σου έπεσε το πωπουδάκι να προσθέσεις τη λέξη "κουλτούρα". Κάτι για δράμα άκουσα αλλά το προσπερνάω.

 

Άρα επανερχόμαστε σε αυτό που είπες πριν ότι "διαφθορά/εφαρμογή-νόμων/κτλ δεν έχει να κάνει με κουλτούρα/χώρα/κτλ"

 

Είσαι λάθος τελεία και παύλα.

 

Στην υπόλοιπη Ευρώπη δεν υπάρχει τίποτα που να αναγκάζει τα αμάξια να σταματάνε στις διαβάσεις. Κι όμως γίνεται. Θα έβαζα κι άλλα παραδείγματα αλλά ξέρω πόσο νόημα έχει όταν επιλέγεις να πιστεύεις κάτι που δεν ισχύει.

 

Δυστυχώς μπορείς να πιστεύεις και να λες ότι θέλεις.

Ευτυχώς δεν με απασχολεί όποια βλακεία μου πεις για να προκαλέσεις.

 

Τα λεφτά του μπαμπά μόνο μη ξεχάσεις να τραβήξεις από το λογαριασμό. Δικά σου είναι και σε περιμένουν.

[kfyros]

Τι ρόλο παίζουν όμως οι τοπικές παραδόσεις, τα τοπικά ήθη και έθιμα στις μέρες μας και κατά πόσο αυτά διαμορφώνουν τους σημερινούς νέους; Το να μην ακολουθεί κάποιος τις τοπικές του παραδόσεις δε σημαίνει ότι δεν ανήκει και πουθενά. Οι μακροχρόνιοι κοινωνικοί δεσμοί που αναφέρεις, απλά δεν αφορούν πλέον τον τόπο καταγωγής του, αλλά επεκτείνονται εκτός τοπικών/εθνικών συνόρων. Σε αυτό συμβάλει η εποχή της παγκοσμιοποίησης και της πληροφορίας που ζούμε. Ο πολιτισμός σου μπορεί να σχετίζεται περισσότερο με κάποια υπερτοπική κουλτούρα, με το Hollywood, με internet-memes, με ξένη μουσική και λογοτεχία παρά με τοπικές παραδόσεις.

 

Επιπλέον κάποιος μπορεί να αποφασίσει να αφήσει το τόπο καταγωγής του για κάποιον άλλο τόπο, επειδή στον δεύτερο νιώθει πιο οικεία απ ότι στον πρώτο. Δεν είναι κάτι καθόλου σπάνιο στις μέρες μας, ούτε είναι κανείς καταδικασμένος να υιοθετήσει αποκλειστικά τις παραδόσεις που (και καλά) κληρονόμησε.

 

Για άλλους πάλι σαφώς και οι έννοιες της καταγωγής και της πατρίδας συνεχίζουν να καθορίζουν τη ζωή τους. Δεν είπαμε ότι καταργούνται αυτές. Επίσης ναι, κοινωνικός διαχωρισμός σε πολυπολιτισμικές πόλεις, όπως το Λονδίνο, το Παρίσι και η Νέα Υόρκη, υπάρχει - μέχρι ενός βαθμού όμως, αλλού λιγότερο, αλλού περισσότερο. Αυτό δηλαδή δε σημαίνει ότι όλοι σε αυτές τις πόλεις ζουν χώρια, ανά εθνικότητα ή θρησκεία. Η πολυπολιτισμικότητα είναι μάλιστα κάτι που πολλοί αναζητούν. Κάποιοι εν τέλει μπορεί να νιώθουν περισσότερο οικεία στις πιο απομακρισμένες πολυπολιτισμικές μητροπόλεις του κόσμου παρά στη κλειστή κοινωνία που μεγάλωσαν.

Ναι , σωστά, εξαρτάται πως οριοθετούμε την ταυτότητα.

Εγώ την τοποθετώ σε πιο βαθείς δεσμούς (πολιτισμός - οικογένεια - σχέσεις με την κοντινή κοινότητα κλπ.).

Αυτοί αλλάζουν πιο δύσκολα.

Αυτές τις παραδόσεις εννοούσα που αφορούν τη βασική συμβίωση και επαφή με ανθρώπους, σόρρυ που δεν το επισήμανα.

 

Τα υπόλοιπα τα θεωρώ επιφανειακές φάσεις που περνάει ο καθένας.

 

Ειδικά τα της μουσικής..

Επειδή ακούω dead kennedys δε σημαίνει ότι η ταυτότητα μου είναι χαρντκοράς!

 

Παρασκευή συναυλία των destruction, Σάββατο ρεμπετάδικο Κορακάκη. Δεν είναι ταυτότητα αυτό.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[Garnele]

Ειδικά τα της μουσικής..

Επειδή ακούω dead kennedys δε σημαίνει ότι η ταυτότητα μου είναι χαρντκοράς!

 

Παρασκευή συναυλία των destruction, Σάββατο ρεμπετάδικο Κορακάκη. Δεν είναι ταυτότητα αυτό.

Και τετάρτη ντίσκο πάρτυ; Κλασικός αχταρμάς του μεταλλά σε κριση;

 

Δε νομίζω ότι το εννοεί πάντως έτσι ακριβώς, όσο ότι οι μουσικές λ.χ. επιλογές ίσως είναι ένας παράγοντας για να νιώθεις ικανοποιημένος κάπου ή όχι. Και πολλοί τέτοιοι μικροπαράγοντες παίζουν τελικά ρόλο στο να νιώθεις ότι ανήκεις κάπου.

[defacer]

Η μόνη μου συνεισφορά σε αυτό το θέμα είναι να φρενάρω το τρένο θετικής ενέργειας που λέει ότι το μόνο που χρειάζεται είναι σκληρή δουλειά και θετική σκέψη για να πετύχεις έξω. Η δική μου προοπτική από συζητήσεις με ανθρώπους που εργάζονται έξω, σε διάφορες θέσεις, είναι ότι τα άτομα που είχαν γνωριμίες βίωσαν μία πολύ πιο ομαλή και θετική επαγγελματική εμπειρία σε σχέση με αυτούς που δεν είχαν. Το μόνο που λέω είναι να μην υποτιμάτε το κομμάτι γνωριμίες και τον ανθρώπινο παράγοντα.

Δε νομίζω ότι μπορεί να διαφωνήσει κανείς μ' αυτό. Αλλά επέτρεψέ μου μια παρατήρηση: όταν λέει κάποιος "με όρεξη και δουλειά θα πετύχεις", προφανώς δε μπορεί ποτέ να εννοεί "μόνο αυτό και τίποτα άλλο". Ένα πολύ απλό παράδειγμα, αν είσαι σκατοχαρακτήρας και κανείς δε θέλει να δουλέψει μαζί σου τότε ή πρέπει να έχεις ταλέντο επιπέδου σαν εμένα άλλοι 10 σε όλο τον κόσμο ή θα πεθάνεις άνεργος. Η θετική ενέργεια το μόνο πράγμα που βοηθάει είναι να μη το βάλεις κάτω με την πρώτη σφαλιάρα (όλοι τρώνε σφαλιάρες κάποτε). Αν είσαι καλός και δουλευταράς, είναι θέμα χρόνου να σου δοθεί μια ευκαιρία (ή πολλές). Το τι θα κάνεις εσύ με την ευκαιρία όμως είναι δικό σου θέμα.

 

BTW έχω την τύχη; ατυχία; δεν ξέρω τι να το πω, να γνωρίζω πολύ καλά έναν άνθρωπο που ήταν δουλευταράς, τίμιος και αισιόδοξος πέρα από κάθε περιγραφή. Δυστυχώς ήταν επίσης κατα τόπους αφελής και του έλειπε τελείως το killer instinct. Αυτός ο άνθρωπος με τα κριτήρια της κοινωνίας στην οποία ζούμε, επαγγελματικά "δεν κατάφερε τίποτα" στη ζωή του. Μιλάω για τον πατέρα μου. Για μένα lesson learned, για τους άλλους ο καθένας πρέπει να μάθει για τον εαυτό του.

 

 

Αν εσύ Defacer πέτυχες τα πάντα χωρίς γνωριμίες και ο κλάδος σου είναι αγνός και μπαίνουν μόνο οι πιο άξιοι, μπράβο σου και μπράβο σε όλους όσους συμπεριφέρονται με τέτοιες αρχές. Σεβαστή η εμπειρία σου και η άποψη σου!

Γενικά μιλώντας σε κλάδους όπου πρέπει να βγει δουλειά μπαίνουν οι άξιοι. Στο δικό μου ίσως περισσότερο από τους άλλους. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν λέρες, έχω πετύχει και τέτοιους. Απλά δε συνεργάζομαι μαζί τους, και αυτός είναι ο βασικός λόγος που δεν υπάρχουν τέτοια κεφάλαια στο επαγγελματικό μου ιστορικό. Και πάλι, αν κάποιος για οποιοδήποτε λόγο πάρει την κακή απόφαση να μη ρίξει άκυρο στις λέρες αυτό σίγουρα θα επηρρεάσει αρνητικά την επαγγελματική του πορεία. Και ποιός θα "φταίει" γι' αυτό; Η κοινωνία;

 

 

Γιατί χαϊδεύει αυτιά; γιατί τείνει να ικανοποιεί το ναρκισσισμό του καθενός; γιατί είναι η τέλεια δικαιολογία για να αποφύγεις την αυτοκριτική;

Φυσικά το θέμα δεν είναι να διαπαιδαγωγήσω κανέναν όπως λένε και κάτι πουλάκια και φυσικά το τι κάνει ο καθένας με τη ζωή του και τι απ' όλα πετυχαίνει εν τέλει το ξέρει εκείνος, αλλά όταν μιλάμε για ανθρώπους που δεν έχουν περάσει αυτό το στάδιο και απλά είναι σε μια διαδικασία αναζήτησης τέτοιες λογικές imho πιο πολύ κακό κάνουν παρά καλό. Η υποκειμενική άποψή μου.

 

Μπορεί. Αλλά μιλώντας για ικανοποίηση ναρκισσισμού και αποφυγή αυτοκριτικής σε σχέση με το "πού ανήκω", πρώτον τσουβαλιάζεις και δεύτερον προεξοφλείς τρόπον τινά ότι έτσι πετυχαίνει κανείς τους παραπάνω "στόχους". Πράγμα που προσωπικά δε μου ακούγεται πολύ πειστικό επειδή το που ανήκω είναι ψιλά γράμματα, ενώ το πόσο γαμάτος είμαι μπορώ αν το έχω ανάγκη να το θυμίζω στον εαυτό μου με πολύ πιο άμεσους και καθημερινούς τρόπους.

 

Δεν έχω τίποτα με τους πακιστανούς απλά τυχαίνει να είναι από τους λαούς που μεταναστεύουν περισσότερο που σημαίνει πως μάλλον δεν τους αρέσει και πολύ να ζουν στη χώρα τους. Και είμαι σίγουρος πως δεν έχει να κάνει με παράγοντες όπως "γεννήθηκα σε αυτή τη χώρα αλλά δε μου αρέσει το φαγητό και ο καιρός εδώ, πολιτισμικά θα ήθελα να είμαι φινλανδός" αλλά πιο πολύ με το ότι σε θέματα οικονομίας, πολιτικής και ανθρωπίνων δικαιωμάτων ας πούμε το πακιστάν είναι 200 χρόνια πίσω.

 

Ε το ίδιο ισχύει και για κάθε άλλον. Στην τελική δεν είναι η χώρα είναι ο άνθρωπος. Όλοι θα έψαχναν για κάτι καλύτερο και αυτό το καλύτερο σε πολλές περιπτώσεις ορίζεται αντικειμενικά. Κι όπου δεν ορίζεται δεν θα δεις τέτοια φαινόμενα ως επί το πλείστον.

Το γεγονός ότι υπάρχει κάργα μετανάστευση για πρακτικούς λόγους δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει μετανάστευση για άλλους λόγους. Για μένα π.χ. ο #1 λόγος με διαφορά είναι ότι δεν ήθελα να μεγαλώσω παιδιά στην Ελλάδα.

 

Επίσης όπως έγραψε ήδη και ο Αλεξ και εγώ, υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται ότι "δεν ταιριάζουν στο κλίμα" χωρίς να έχουν έστω και την παραμικρή φαντασίωση να μεταναστεύσουν. Το ότι στο ενδιάμεσο έγιναν διάφορα και τελικά μετά από 20 χρόνια μετανάστευσα δε σημαίνει απαραίτητα πως αυτό είχα στο μυαλό μου όταν ήμουν μαθητής.

[the other one]

Ε ναι σωστά. Τρεις γεμάτες παραγράφους και σου έπεσε το πωπουδάκι να προσθέσεις τη λέξη "κουλτούρα". Κάτι για δράμα άκουσα αλλά το προσπερνάω.

 

Άρα επανερχόμαστε σε αυτό που είπες πριν ότι "διαφθορά/εφαρμογή-νόμων/κτλ δεν έχει να κάνει με κουλτούρα/χώρα/κτλ"

 

Είσαι λάθος τελεία και παύλα.

 

Στην υπόλοιπη Ευρώπη δεν υπάρχει τίποτα που να αναγκάζει τα αμάξια να σταματάνε στις διαβάσεις. Κι όμως γίνεται. Θα έβαζα κι άλλα παραδείγματα αλλά ξέρω πόσο νόημα έχει όταν επιλέγεις να πιστεύεις κάτι που δεν ισχύει.

Στην υπόλοιπη ευρώπη επίσης δεν υπάρχει η ανεργία η δική μας οι μισθοί οι δικοί μας, ή οι συνθήκες εργασίας που επικρατούν εδώ, οι πολίτες έχουν πρόσβαση σε ένα ποιοτικό δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο είναι ικανό να τους προετοιμάσει αξιοπρεπώς για την αγορά εργασίας χωρίς να χρειαστεί να ζουν από τους γονείς τους μέχρι τα 35. Επίσης υπάρχει σωστό κοινωνικό κράτος το οποίο φροντίζει για την ασφάλισή σου και τις οποιεσδήποτε άλλες ανάγκες σου.  Δεν ζω στο εξωτερικό αλλά αυτή η εικόνα μου έχει σχηματιστεί αν κάποιος ξέρει καλύτερα από μένα ας με διαψεύσει.

 

Επίσης πολλές από τις υπόλοιπες (τουλάχιστον δυτικές) ευρωπαϊκές χώρες δεν έχουν περάσει περιόδους μακράς φτώχιας, δεν έχει χρειαστεί να ορίσουν μέσα τους τι θα πει επιβίωση, δεν κυβερνώνταν επί αιώνες από στρατιωτικές αυτοκρατορίες, πέρασαν από διαφωτισμό,  αναγέννηση, αγροτική και βιομηχανική επανάσταση και έχτισαν τον πολιτισμό τους πέτρα-πέτρα που λέμε πάνω σε συνεχείς βελτιώσεις σχετικά με το επίπεδο ζωής.

 

αν πιστεύεις πως όλα αυτά με τη σειρά τους είναι ασύνδετα τότε ναι κι εγώ με τη σειρά μου δε ξέρω κατά πόσο έχει νόημα να προσπαθώ.

 

Μπορεί. Αλλά μιλώντας για ικανοποίηση ναρκισσισμού και αποφυγή αυτοκριτικής σε σχέση με το "πού ανήκω", πρώτον τσουβαλιάζεις και δεύτερον προεξοφλείς τρόπον τινά ότι έτσι πετυχαίνει κανείς τους παραπάνω "στόχους". Πράγμα που προσωπικά δε μου ακούγεται πολύ πειστικό επειδή το που ανήκω είναι ψιλά γράμματα, ενώ το πόσο γαμάτος είμαι μπορώ αν το έχω ανάγκη να το θυμίζω στον εαυτό μου με πολύ πιο άμεσους και καθημερινούς τρόπους.

 

 

 

 

Δεν αναφερόμουν σε εσένα ούτε σε κάποιον άλλο προσωπικά για αυτό και το έγραψα όπως το έγραψα. Τυχαίνει να έχω υπόψη μου 5 πράματα για το background του καθενός μέσα από το forum και ξέρω πως θα ήταν ηλίθιο να το πάω επί προσωπικού. Όπως είπα για κάποιον που εν τέλει έκανε τη μετάβαση και έφτιαξε τη ζωή του το πώς μπορεί να βλέπει τη φάση καμία σημασία δεν έχει για αυτόν που θα θελήσει να τον κρίνει από τη στιγμή που μετρά το αποτέλεσμα σε τελική φάση. Επειδή όμως δούλεψε σε κάποιον δε σημαίνει πως μπορέι να ισχύει για όλους και αυτό που λέω είναι πως όταν μιλάμε για ανθρώπους που δεν έχουν περάσει αυτό το στάδιο το να λες πρακτικά "είσαι ένας άνθρωπος σε μια κοινωνία πιθήκων και καλώς αισθάνεσαι πως χαραμίζεσαι ή αδικείσαι" είτε ισχύει είτε όχι ίσως και να μην είναι το καλύτερο mindset to begin with. Ή τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ ως ένας από αυτούς.

 

δεν είναι θέμα τσουβαλιάσματος δεν κάνω καμία επαγωγή εδώ πέρα την ίδια τη προσεγγιση κρίνω

 

 

 

Γενικά προσωπικά θεωρώ πως οι αλλαγές ως προς το πώς αντιμετωπίζει ο καθένας τον εαυτό του πρέπει να έπονται των γεγονότων. Αν εγώ πω πως αξίζω κάτι καλύτερο τότε αυτόματα σημαίνει πως είτε υπερεκτιμώ τις δυνατότητές μου είτε πως απλά αδικούμαι. Σε αυτή τη περίπτωση η ευθύνη από ατομική μεταφέρεται στους γύρω μου. Και είτε λες οκ δεν είναι στο χέρι μου πλέον είτε το πρόβλημα σταματά να αφορά τον ίδιο τον εαυτό μου και γίνεται διαπροσωπικό, στις σχέσεις σου με τους υπόλοιπους που αδυνατούν να εκτιμήσουν κάποια πράγματα. Κάπου εκεί όμως τα βάζεις με τους υπόλοιπους και λες ναι αλλά δε θέλω να είμαι πλέον μέλος αυτής της κοινωνίας. Δεν θέλεις να προσαρμοστείς στην πραγματικότητα που σου προσφέρεται για οποιαδηποτε πτυχή κι αν μιλαμε για αυτό και την απορρίπτεις. πχ "δεν υπάρχει νόημα να παλέψω για μια καλή δουλειά υπό αυτές τις συνθήκες γιατί αυτό θα προϋπέθετε πως θα χρειαζόταν να κάνω πελατειακές σχέσεις και να πατήσω επί πτωμάτων και εγώ δεν είμαι τέτοιος".

 

Υπάρχουν περιπτώσεις όπου οι άνθρωποι χρειάζονται να νιώσουν γαμάτοι. Όταν έχεις προσπαθήσει για κάτι το οποίο σου έχει φέρει ένα καλό αποτέλεσμα τότε ναι, είναι καλό με τον τρόπο σου να αναγνωρίζεις τα όποια θετικά αποτελέσματα και να είσαι σε θέση να δώσεις ένα σχετικό feedback στον εαυτό σου. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις όπου δεν είναι έτσι, αλλά έχει να κάνει ακριβώς με την κατάσταση που περιγράφω από πάνω. Καλό είναι τότε να είναι σε θέση κάποιος να κρίνει πότε συμβαίνει τι και να πορεύεται αναλόγως.

 

Το γεγονός ότι υπάρχει κάργα μετανάστευση για πρακτικούς λόγους δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει μετανάστευση για άλλους λόγους. Για μένα π.χ. ο #1 λόγος με διαφορά είναι ότι δεν ήθελα να μεγαλώσω παιδιά στην Ελλάδα.

 

Επίσης όπως έγραψε ήδη και ο Αλεξ και εγώ, υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται ότι "δεν ταιριάζουν στο κλίμα" χωρίς να έχουν έστω και την παραμικρή φαντασίωση να μεταναστεύσουν. Το ότι στο ενδιάμεσο έγιναν διάφορα και τελικά μετά από 20 χρόνια μετανάστευσα δε σημαίνει απαραίτητα πως αυτό είχα στο μυαλό μου όταν ήμουν μαθητής.

 

 

Φυσικά ο καθένας βλέπει τα πράγματα με όποιον τρόπο θέλει. Αλλά κάτι μου λέει πως τα κριτήρια για ένα μεγάλο μέρος είναι γνωστά και είναι αντικειμενικά. Στην ιστορία η Ελλάδα 2 περιόδους είχε όπου υπήρξε ένα τόσο μεγάλο κύμα μετανάστευσης, Το 50-60 και τώρα. Δεν θεωρώ πως είναι καθόλου τυχαίο.

 

Ούτε εγώ θα ήθελα να μεγαλώσω παιδιά στην Ελλάδα με τα τωρινά δεδομένα. Αλλά αυτό τουλάχιστον για μένα δεν πατά πάνω σε παράγοντες οι οποίοι δε μεταβάλλονται και δεν επηρεάζονται από πολιτικές αποφάσεις ας πούμε. Αν σε 10 χρόνια οι συνθήκες έχουν αλλάξει που πολύ αμφιάλλω αλλά η πιθανότητα υπάρχει, τότε αυτό θα βρει αντανάκλαση και στη δική μου οπτική πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα ας πούμε.

[kfyros]

Και τετάρτη ντίσκο πάρτυ; Κλασικός αχταρμάς του μεταλλά σε κριση;

 

Δε νομίζω ότι το εννοεί πάντως έτσι ακριβώς, όσο ότι οι μουσικές λ.χ. επιλογές ίσως είναι ένας παράγοντας για να νιώθεις ικανοποιημένος κάπου ή όχι. Και πολλοί τέτοιοι μικροπαράγοντες παίζουν τελικά ρόλο στο να νιώθεις ότι ανήκεις κάπου.

Βασικά εννοώ ότι η ομάδα ή η μουσική που ακούς δεν τα θεωρώ μέρος της ταυτότητας.

Το να ορίζει την ταυτότητα του κάποιος μέσα από αυτά είναι επιφανειακές χαζομοντερνιές..