Που ανήκουμε; Κατά πόσο επιλέγουμε συνειδητά τον τόπο μας;

[thomasG4]

Μια ζωή Ελλάδα, μια ζωή Αθήνα και παρ'όλ'αυτά από μικρό παιδάκι ένιωθα ότι δεν ανήκω εδώ.

Θυμάμαι πάντα να λέω στους γονείς μου ότι εμένα η ζωή εδώ πέρα δεν μ'αρέσει και δεν με εκφράζει και ότι φαντάζομαι τον εαυτό μου να καταλήγει σε κάποια άλλη χώρα όπου θα βρω την ευτυχία. Το ότι γεννήθηκα εδώ δεν σημαίνει ότι ανήκω σ'αυτόν τον τόπο. Απλά έτσι ήρθαν τα πράγματα και έτυχε να γεννηθώ και να μείνω στην Ελλάδα.

 

Δεν μ'αρέσει η νοοτροπία εδώ, δεν μ'αρέσει το χάος, δεν μ'αρέσει που σχεδόν κανένας δεν ακολουθεί τον Κ.Ο.Κ. και αν τον ακολουθήσεις σε κοιτάνε με μισό μάτι και σε βρίζουν, δεν μ'αρέσει αυτό το 'χαλαρά', δεν μ'αρέσει που το παιδάκι ρίχνει κάτω το σκουπίδι και ο γονιός δεν αντιδρά, δεν μ'αρέσει η αδιακρισία παντού, δεν μ'αρέσει η έλλειψη σεβασμού, δεν μ'αρέσει η νοοτροπία του ρουσφετιού και του μέσου.

 

Είμαι πολίτης του κόσμου. Home is where the heart is. Με φαντάζομαι να ζω σε κάποια επαρχιακή πόλη της Αγγλίας, της Σκωτίας, ή της Ουγγαρίας. Και να γυρίζω Ελλάδα για να επισκέπτομαι μόνο τα αγαπημένα μου άτομα.

Αν μπορούσα θα είχα φύγει ήδη...

 

It's never too late to be what you might have been

 

Ποτέ δεν είναι αργά να κυνηγήσεις το όνειρο σου.

[~mxls~]

Νομίζω πολλά άτομα το σκεφτόμαστε αυτό.

 

 

...

 

Δεν μ'αρέσει η νοοτροπία εδώ, δεν μ'αρέσει το χάος, δεν μ'αρέσει που σχεδόν κανένας δεν ακολουθεί τον Κ.Ο.Κ. και αν τον ακολουθήσεις σε κοιτάνε με μισό μάτι και σε βρίζουν, δεν μ'αρέσει αυτό το 'χαλαρά', δεν μ'αρέσει που το παιδάκι ρίχνει κάτω το σκουπίδι και ο γονιός δεν αντιδρά, δεν μ'αρέσει η αδιακρισία παντού, δεν μ'αρέσει η έλλειψη σεβασμού, δεν μ'αρέσει η νοοτροπία του ρουσφετιού και του μέσου.

 

Είμαι πολίτης του κόσμου. Home is where the heart is...

 

Με εκφράζουν τα παραπάνω λόγια.

Θα πρόσθετα ότι παραείναι ψευτοθρησκόληπτη αυτη η κοινωνία που ζω.

[skiabox]

Είναι έτσι ακριβώς όπως τα λέει ο topic starter.

Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που μπορεί ο καθένας να πάρει ένα αεροπλάνο και να πάει να ζήσει με τους ομοίους του.

Είναι εργατικός και έχει γύρω του τεμπελόσκυλα που του ρουφάνε το αίμα;

Αεροπλανάκι και αλλάζει χώρα και γλυτώνει και τον παρασιτισμό και τα χρέη που έχουν συσσωρεύσει πάνω του εκατομμύρια συμπατριώτες του - παράσιτα.

(Αυτό ισχύει για όσους δεν είχαν επενδύσει στον παρασιτισμό οπότε απόκτησαν ικανότητες που έχουν διεθνή ζήτηση)

Έτσι έρχεται και πιο γρήγορα το τέλος του μοντέλου παράσιτο-ξενιστής.

Χωρίς ξενιστή το παράσιτο δε θα αντέξει πολύ.

[pontez2]

nenya. 

Eίμαι σίγουρος ότι θα έχεις ταξιδέψει αλλά καθαρά για τη κουβέντα, προσωπικά δεν γνωριζω κάποια χωρα που να μην έχει κάποιο από το χαρακτηριστικά που ανέφερες. Λ.χ. στο κέντρο του πολιτισμου, την Ολλανδία, η χαλαρότητα αποτελεί must, η γραφειοκρατία και φυσικά το βρισίδι από τους ποδηλάτες. Φυσικά εκεί δεν έχεις την αδιακρισία. Σε επαρχιακές πόλεις του Λονδίνου, έχεις την αδιακρισία, τη μουντάδα, αλλά όλοι ακολουθουν τους νόμους κ.ο.κ.

 

Κάθε χώρα, κάθε πόλη έχει τα καλά της και τα κακά της. Προ κρίσης όσους ξένους γνωριζα μου έλεγαν «μακάρι να μπορούσα να έρθω να μεινω μονιμα στην Ελλάδα», παρόλο που γνωριζαν τα μειονεκτήματά μας. Ξέρω εκατοντάδες Έλληνες που όπως και εσυ θέλουν να ζησουν κάπου αλλού. Ξέρω δεκάδες Άγγλους που θέλουν να ζησουν στις ΗΠΑ και δεκάδες Αμερικάνους που θέλουν να ζήσουν στην Ισπανία.

 

Αυτό σημαίνει ότι πολλοί νομίζουν ότι κάπου αλλού θα είναι καλύτερα. Κατά την άποψή μου δε σε κάνει ευτυχισμένο η πόλη που μένεις, ούτε η χώρα, αλλά καθαρά ο χαρακτήρας σου και τι είναι αυτό που σου αρκεί.

Καλή επιτυχία σε ότι κάνεις J

 

Όσο για την Ελλάδα, έχει εκατοντάδες αρνητικά, όπως αυτά που αναφέρονται παραπάνω, αλλά θα έχει πάντα και πολλά θετικά, τα οποία δυσκολα θα βρεις αλλού. Μη νομίζεις, αν δε τα ειχε αυτά τα λιγα θετικά, οσοι μπορουσαν θα ειχαν ηδη φυγει! Για αυτά κάθονται!

[ribo7]

Έτυχε το είδα πρόσφατα

https://www.ted.com/talks/taiye_selasi_don_t_ask_where_i_m_from_ask_where_i_m_a_local?language=en

 

Εν ολίγοις, τι σημασία έχει η καταγωγή αλλά το που μένεις και πως σε επηρεάζει/διαμορφώνει. Γιατί ακόμα και στην Ελλάδα, αλλιώς πιστεύω θα φέρεσαι σε μια μεγαλούπολη αλλιώς σε ένα χωριό.

 

Στην Ολλανδία, όταν συναντάς μια Ολλανδέζα από τις πρώτες ερωτήσεις της είναι "Από που είσαι?". Διακρίνοντας ένα ρατσιστικό υφάκι, πολλές φορές απαντούσα "Έχει μεγαλύτερη σημασία από το που μένω τώρα?"

Όχι από το ντροπή για το αν είμαι Έλληνας αλλά γιατί νομίζω δε πρέπει σκεφτόμαστε με στερεότυπα.

 

Προσωπικά, προτιμώ οργάνωση/υποδομές κεντρικής, βόρειας Ευρώπης (δεν έχω ζήσει αμερικές, ασίες, αυστραλία) και φαγητό, ήλιο Ελλάδα. Αν υπάρχει μέρος που να τα συνδιάζει αυτά πείτε μου

 

Επίσης, ένα πράγμα που ποτέ δε κατάλαβα είναι όταν βγαίνει μια είδηση του στυλ "έλληνας επιχειρηματίας διαπρέπει στο εξωτερικό", "ελληνίδα είναι αυτή που ανακάλυψε το τάδε φάρμακο" και το αναπαράγουν αρκετοί στα social media. Δηλαδή τι, να δείξουν "κοιτάξτε τι κάνουμε εμείς οι Έλληνες!"? Αν το φάρμακο το ανακάλυπτε άλλης εθνικότητας επιστήμονας δε ασχολουμαστε ε?

[Soulseeker]

Γενικά έχω την αίσθηση ότι μερικές φορές κάποιος νομίζει, ότι οπού ζει δεν κάνει γι’ αυτόν λόγο διάφορων συνθήκων στη ζωή του.

Κλασσικά (όπως και σε παρόμοια topics) όλα είναι θέμα κυρίως χαρακτήρα και μετά οικονομικής κατάστασης ή/και τοποθεσίας. Από τον κύκλο μου, άτομα που έχουν ή θα μπορούσαν να έχουν καλή οικονομική κατάσταση στην χώρα τους και παρ'όλα αυτά θέλουν να φύγουν είναι μετρημένα στα δάχτυλα ενός (μισού για την ακρίβεια ) χεριού. Μάλιστα κάποιοι είχαν φύγει προ κρίσης.
 

Πχ αυτά που ενοχλούν την Νenya ενοχλούν σε μεγάλο βαθμό και εμένα αλλά προς το παρόν δεν θα με ενδιέφερε να φύγω.
Ίσως αν η Νenya  και κάθε Nenya (sorry που σε έχω βάλει σαν παράδειγμα, δεν υπονοώ κάτι )  έμενε στην Βουλιαγμένη / Κηφισιά (από Αθήνα) ,σε κάποιο νησί ή σε κάποιο άλλο μέρος της Ελλάδας να μην ήθελε να φύγει παρ'όλο που την ενοχλούν όλα αυτά .

 

Ο καθένας ζυγίζει τα υπερ και τα κατά της ζωης του και αποφασίζει.

[*nenya*]

nenya. 

Eίμαι σίγουρος ότι θα έχεις ταξιδέψει αλλά καθαρά για τη κουβέντα, προσωπικά δεν γνωριζω κάποια χωρα που να μην έχει κάποιο από το χαρακτηριστικά που ανέφερες. Λ.χ. στο κέντρο του πολιτισμου, την Ολλανδία, η χαλαρότητα αποτελεί must, η γραφειοκρατία και φυσικά το βρισίδι από τους ποδηλάτες. Φυσικά εκεί δεν έχεις την αδιακρισία. Σε επαρχιακές πόλεις του Λονδίνου, έχεις την αδιακρισία, τη μουντάδα, αλλά όλοι ακολουθουν τους νόμους κ.ο.κ.

 

Κάθε χώρα, κάθε πόλη έχει τα καλά της και τα κακά της. Προ κρίσης όσους ξένους γνωριζα μου έλεγαν «μακάρι να μπορούσα να έρθω να μεινω μονιμα στην Ελλάδα», παρόλο που γνωριζαν τα μειονεκτήματά μας. Ξέρω εκατοντάδες Έλληνες που όπως και εσυ θέλουν να ζησουν κάπου αλλού. Ξέρω δεκάδες Άγγλους που θέλουν να ζησουν στις ΗΠΑ και δεκάδες Αμερικάνους που θέλουν να ζήσουν στην Ισπανία.

 

Αυτό σημαίνει ότι πολλοί νομίζουν ότι κάπου αλλού θα είναι καλύτερα. Κατά την άποψή μου δε σε κάνει ευτυχισμένο η πόλη που μένεις, ούτε η χώρα, αλλά καθαρά ο χαρακτήρας σου και τι είναι αυτό που σου αρκεί.

Καλή επιτυχία σε ότι κάνεις J

 

Όσο για την Ελλάδα, έχει εκατοντάδες αρνητικά, όπως αυτά που αναφέρονται παραπάνω, αλλά θα έχει πάντα και πολλά θετικά, τα οποία δυσκολα θα βρεις αλλού. Μη νομίζεις, αν δε τα ειχε αυτά τα λιγα θετικά, οσοι μπορουσαν θα ειχαν ηδη φυγει! Για αυτά κάθονται!

Ναι, έχω ταξιδέψει, όχι σε πάρα πολλές χώρες όπως άλλα μέλη του φόρουμ μας.

Προφανώς κάθε χώρα και κάθε πόλη έχει τα καλά της και τα κακά της. Αυτές που ανέφερα δεν είναι τέλειες [και δεν νομίζω να υπάρχει αντικειμενικά τέλεια χώρα...μπαίνει στη μέση και το υποκειμενικό στοιχείο], αλλά το θέμα είναι ότι ένιωσα άνετα όταν πήγα και έμεινα εκεί κάποιες μέρες. Πιο άνετα απ'όσο νιώθω στην ίδια μου την πατρίδα.

Όλα παίζουν ρόλο! Και ο χαρακτήρας μας και το μέρος που ζούμε και φυσικά τα άτομα που έχουμε κοντά μας!

 

Όσο για την Ελλάδα, όχι, δεν κάθομαι εδώ για τα λίγα θετικά της αλλά γιατί δεν μου φτάνουν τα χρήματα να σηκωθώ και να φύγω

[Fotis13]

Μια ζωή Ελλάδα, μια ζωή Αθήνα και παρ'όλ'αυτά από μικρό παιδάκι ένιωθα ότι δεν ανήκω εδώ.

Θυμάμαι πάντα να λέω στους γονείς μου ότι εμένα η ζωή εδώ πέρα δεν μ'αρέσει και δεν με εκφράζει και ότι φαντάζομαι τον εαυτό μου να καταλήγει σε κάποια άλλη χώρα όπου θα βρω την ευτυχία. Το ότι γεννήθηκα εδώ δεν σημαίνει ότι ανήκω σ'αυτόν τον τόπο. Απλά έτσι ήρθαν τα πράγματα και έτυχε να γεννηθώ και να μείνω στην Ελλάδα.

 

Δεν μ'αρέσει η νοοτροπία εδώ, δεν μ'αρέσει το χάος, δεν μ'αρέσει που σχεδόν κανένας δεν ακολουθεί τον Κ.Ο.Κ. και αν τον ακολουθήσεις σε κοιτάνε με μισό μάτι και σε βρίζουν, δεν μ'αρέσει αυτό το 'χαλαρά', δεν μ'αρέσει που το παιδάκι ρίχνει κάτω το σκουπίδι και ο γονιός δεν αντιδρά, δεν μ'αρέσει η αδιακρισία παντού, δεν μ'αρέσει η έλλειψη σεβασμού, δεν μ'αρέσει η νοοτροπία του ρουσφετιού και του μέσου.

 

Είμαι πολίτης του κόσμου. Home is where the heart is. Με φαντάζομαι να ζω σε κάποια επαρχιακή πόλη της Αγγλίας, της Σκωτίας, ή της Ουγγαρίας. Και να γυρίζω Ελλάδα για να επισκέπτομαι μόνο τα αγαπημένα μου άτομα.

Αν μπορούσα θα είχα φύγει ήδη...

Mε καλυψε η Nenya  κυριως  στα  υπογραμμισμενα  και εγω δεν εχω καμμια σχεση με την Ελληνικη νοοτροπια οπως εκφραζεται απο την  συντριπτικη πλειοψηφια των κατοικων ,αισθανομαι πολυ κοντα με τον Σκανδιναβικο τροπο ζωης και σκεψης .

Αρα ιδανικα  θα ηθελα να μενω καπου με τροπικο κλιμα και σκανδιναβικη νοοτροπια

Φυσικα και θεωρω τον εαυτο μου πολιτη του κοσμου κατα προτιμηση  του δυτικου .

[Soulseeker]

 

Αρα ιδανικα  θα ηθελα να μενω καπου με τροπικο κλιμα και σκανδιναβικη νοοτροπια

 

 

Οι περισσοτεροι νομιζω αυτο θα θελαμε

[Επισκέπτης]

1) Home is where the heart is

2) The grass is greener on the other side

 

 

Δεν μ'αρέσει η νοοτροπία εδώ, δεν μ'αρέσει το χάος, δεν μ'αρέσει που σχεδόν κανένας δεν ακολουθεί τον Κ.Ο.Κ. και αν τον ακολουθήσεις σε κοιτάνε με μισό μάτι και σε βρίζουν, δεν μ'αρέσει αυτό το 'χαλαρά', δεν μ'αρέσει που το παιδάκι ρίχνει κάτω το σκουπίδι και ο γονιός δεν αντιδρά, δεν μ'αρέσει η αδιακρισία παντού, δεν μ'αρέσει η έλλειψη σεβασμού, δεν μ'αρέσει η νοοτροπία του ρουσφετιού και του μέσου.

 

Χάος σπάνια συναντάω. Ας πούμε στο μετρό σε rush hour γινεται της τανας. Μια ουρά ένα πλήθος από το υπεργεμάτο τρένο μέχρι έξω από το σταθμό. Και να περνάει το ένα υπεργεμάτο τρένο μετά το άλλο. Ευτυχώς δεν είναι όλοι οι σταθμοί έτσι αλλά 3-4 κεντρικοί.

 

ΚΟΚ τις περισσότερες φορές τον τηρούν στον βορρά. Η κόρνα είναι είδος υπό εξαφάνιση. Το πορτοκαλί σημαίνει χαλαρό σταμάτημα, όχι πράσινο. Επίσης σε κάποιες χώρες ανάβει το πορτοκαλί πριν ανάψει πράσινο.  Σε διαβάσεις σταματάνε σχεδόν πάντα. Ίσως σε κάποιους πολύ πολύ busy δρόμους (που ουσιαστικά είναι highway) να επικρατεί λιγάκι χάος.

Έχω δει Γερμανούς και Γάλλους να ρίχνουν κάτω σκουπίδια ή γόπα αλλά δεν είναι συχνό φαινόμενο. Τις περισσότερες φορές υπάρχει κάποιος κάδος κοντά και σχεδόν πάντα υπάρχουν κάδοι ανακύκλωσης. Παράλληλα υπάρχουν εκείνα τα οχήματα καθαρισμού που περνάνε σχεδόν καθημερινά το πρωί (ειδικά σε κεντρικές πλατείες) και μαζεύουν από μικρά σκουπιδάκια μέχρι τα άπειρα φύλλα που έχουν πέσει από τα δέντρα.

Σπάνια κάποιος να με βρίσει ή προσβάλλει στο δρόμο. Τις περισσότερες φορές ζήτησαν συγγνώμη από μόνοι τους κι έληξε εκεί. Μία φορά μου έτυχε ένας "ξέρεις-ποιος-είμαι-εγώ-ρε" και κάλεσα αστυνομία. Το πρόσωπο του priceless. Υπήρχαν 1-2 ακόμα περιπτώσεις με "μαλάκες" αλλά λίγο το ότι ήμουν τρομερά απασχολημένος, λίγο ότι αυτά δεν μου συμβαίνουν συχνά, δεν ασχολήθηκα ιδιαίτερα.

Μέσο κτλ ψιλοϋπάρχει αλλά σε λιγότερο βαθμό. Στη τελική παίρνουν αυτόν που τους αρέσει περισσότερο (προσόντα/εμπειρία/ικανότητες included). Από την άλλη, όσους πέτυχα με κάποιο είδος συγγένειας με σημαντικό πρόσωπο, δε θυμάμαι να ήταν και άχρηστοι. Μια χαρά δουλεύανε. Ούτε οι άλλοι να τους κράζουν μόνο και μόνο επειδή "είναι μέσο".

Ποτό, πολύ ποτό, πάρα πολύ ποτό, υπερβολικά πολύ ποτό. Γουστάρουν να πίνουν και πίνουν για να πίνουν. Τελικά έμαθα να πίνω κι εγώ. Έγινα ένας από αυτούς! (δεν ήμουν εγώ που ήπια, αυτοί με πότισαν!)

 

ΥΓ. Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως συνήθισα λιγάκι και αυτά που γράφεις να μου φαίνονται "εξωπραγματικά".

 

 

 

 

 

 

Όσο για την Ελλάδα, όχι, δεν κάθομαι εδώ για τα λίγα θετικά της αλλά γιατί δεν μου φτάνουν τα χρήματα να σηκωθώ και να φύγω

 

Εδώ και 30 χρόνια υπήρχαν άπειρα διακοποδάνεια, δανειοδάνεια, σπιτοδάνεια, φαγητοδάνεια, πιστωτικοδάνεια, φοιτητοστηθοδάνεια (σαν αυτά που αναφέρθηκαν δίπλα), crowd funding, sponsorship, πλατφόρμα για donation (μια φίλη μου είχε κάνει ένα τέτοιο για να έρθει από Αμερική στο Λονδίνο για δωρέαν internship), κι ένα σωρό άλλες "μαλακίες" που εξακολουθούν να υπάρχουν.

Οπότε σοβαρά το να μπει κάποιος "λίγο μέσα" (τρόπος του λέγειν) για μια πιο καλοπληρωμένη δουλειά, δεν είναι και τόσο πρόβλημα. Αρκεί να μην είσαι χαβαλές και "έεεεεεεεεεεελα μωρέ κάποια στιγμή θα το ξεπληρώσω"

 

 

[leonidas_fs]

Επίσης, ένα πράγμα που ποτέ δε κατάλαβα είναι όταν βγαίνει μια είδηση του στυλ "έλληνας επιχειρηματίας διαπρέπει στο εξωτερικό", "ελληνίδα είναι αυτή που ανακάλυψε το τάδε φάρμακο" και το αναπαράγουν αρκετοί στα social media. Δηλαδή τι, να δείξουν "κοιτάξτε τι κάνουμε εμείς οι Έλληνες!"? Αν το φάρμακο το ανακάλυπτε άλλης εθνικότητας επιστήμονας δε ασχολουμαστε ε?

 

Ξερεις γιατι γίνεται αυτό;;

 

Συγκρτικά με τον υπόλοιπο πλανήτη, είμαστε πάρα μα πάρα πολυ μικρή χωρα με ελάχιστο πληθυσμό.

 

Οπότε τι γίνεται: Εαν ενας Έλληνας βγάλει μια θεράπει για μια αρρώστεια εννοείται οτι θα είναι μεγαλύτερο επίτευγμα απο το να το κάνει ενας αμερικάνος π.χ ή ενας άγγλος.

 

Εγω π.χ που κάνω μεταπτυχιακό στην πληροφορική στο Liverpool, παρατηρώ οτι 6/10 βιβλία χωρίς υπερβολή, έχουν στο συγγραφικό τους team κάποιον έλληνα! Ε αυτό είναι τρομερό εαν σκεφτείς οτι είμαστε μια χώρα με μόλις 10 εκ. πληθυσμό!

[Επισκέπτης]

Στην Ολλανδία, όταν συναντάς μια Ολλανδέζα από τις πρώτες ερωτήσεις της είναι "Από που είσαι?". Διακρίνοντας ένα ρατσιστικό υφάκι, πολλές φορές απαντούσα "Έχει μεγαλύτερη σημασία από το που μένω τώρα?"

Όχι από το ντροπή για το αν είμαι Έλληνας αλλά γιατί νομίζω δε πρέπει σκεφτόμαστε με στερεότυπα.

 

[pontez2]

Ναι, έχω ταξιδέψει, όχι σε πάρα πολλές χώρες όπως άλλα μέλη του φόρουμ μας.

Προφανώς κάθε χώρα και κάθε πόλη έχει τα καλά της και τα κακά της. Αυτές που ανέφερα δεν είναι τέλειες [και δεν νομίζω να υπάρχει αντικειμενικά τέλεια χώρα...μπαίνει στη μέση και το υποκειμενικό στοιχείο], αλλά το θέμα είναι ότι ένιωσα άνετα όταν πήγα και έμεινα εκεί κάποιες μέρες. Πιο άνετα απ'όσο νιώθω στην ίδια μου την πατρίδα.

Όλα παίζουν ρόλο! Και ο χαρακτήρας μας και το μέρος που ζούμε και φυσικά τα άτομα που έχουμε κοντά μας!

 

Όσο για την Ελλάδα, όχι, δεν κάθομαι εδώ για τα λίγα θετικά της αλλά γιατί δεν μου φτάνουν τα χρήματα να σηκωθώ και να φύγω

 

Αντιλαμβάνομαι πλήρως αυτό που νιώθεις. Για να κάνω ομως το δικηγόρο του διαβόλου, και εγω νιώθω υπέροχα τις λιγες ημέρες που θα πάω στα μέρη μου στον Βορρά αλλά αυτό δε σημαίνει οτι θα ήθελα να μείνω μόνιμα εκει. Για να αστειευτούμε και λίγο, ένιωσα εξαιρετικά και ακόμα αναπολώ τις ημέρες που ταξίδεψα στην Κένυα και μείναμε 3 μέρες σε καλύβες μαζι με ιθαγενής. Μπορεί να έμενα μαζί τους για κανα 2μηνο ακόμα αλλά είμαι σίγουρος οτι αργότερα θα μου έλειπε το σπίτι μου :P

 

Καταλήγω πως αν δε δοκιμάσεις δε θα καταλάβεις, οπότε σε προτρέπω οταν τα καταφέρεις να προσπαθήσεις να μείνεις για παραπάνω απο λίγες ημέρες σε μια ξένη χώρα. Όταν ζήσεις τη καθημερινότητα μιας πόλης, όταν γνωρίσεις τον κόσμο δίπλα σου, θα καταλάβεις αν σου ταιριάζει ή αν τελικά εκει που έμενες ηταν καλύτερα ή οχι

 

Ωραία ειπώθηκε και παραπάνω οτι κάποιος θα ηθελε να μενει σε μέρος με τροπικο κλιμα και σκανδιναβικη νοοτροπια. Εγω θα ήθελα να μένω Ελλάδα και να εφαρμοζόντουσαν οι νόμοι για όλους. Μόνο αυτό.

 

Τέλος αν συμφωνείς και εσυ ότι εισαι πολίτης του κόσμου, τότε δεν έχεις κανένα λόγο να μη παραμείνεις εδώ ή να μην ταξιδεύεις συνεχώς. Οι πολίτες του κόσμου νιώθουν οικεία παντού. Νιώθουν ότι έχουν μια μεγάλη οικογένεια. Εσύ έχεις θέμα με την Ελλάδα και προτιμάς να ζησεις σε συγκεκριμένες ισως χωρες. Άρα δεν εισαι πολίτης του κόσμου. Απλά δε σου αρέσει στη χώρα σου J

[ribo7]

Ξερεις γιατι γίνεται αυτό;;

 

Συγκρτικά με τον υπόλοιπο πλανήτη, είμαστε πάρα μα πάρα πολυ μικρή χωρα με ελάχιστο πληθυσμό.

 

Οπότε τι γίνεται: Εαν ενας Έλληνας βγάλει μια θεράπει για μια αρρώστεια εννοείται οτι θα είναι μεγαλύτερο επίτευγμα απο το να το κάνει ενας αμερικάνος π.χ ή ενας άγγλος.

 

Εγω π.χ που κάνω μεταπτυχιακό στην πληροφορική στο Liverpool, παρατηρώ οτι 6/10 βιβλία χωρίς υπερβολή, έχουν στο συγγραφικό τους team κάποιον έλληνα! Ε αυτό είναι τρομερό εαν σκεφτείς οτι είμαστε μια χώρα με μόλις 10 εκ. πληθυσμό!

Ναι αλλά δε καταλαβαίνω το να υπηρεφανευτεί η Σούλα η κομμώτρια που θα το κανει κοινοποίηση στο fb ή ο Ελληνας που ζει στο εξωτερικό απλά για να φανεί κάποιος στους ξένους φίλους του. Το ότι ομοεθνείς μας προκόβουν, δε με κάνει ξεχωριστό αν εγώ είμαι στόκος.

[Glikos]

Παντού και πουθενά