Ογκος εγκεφαλου

[HALF EVIL]

Το μόνο που μπορώ να πω είναι μια ευχή να είναι κάτι που να θεραπεύεται εύκολα , γρήγορα και ανώδυνα. 

Θα έλεγα επίσης ότι κάθε περίπτωση είναι μοναδική, οπότε ότι γράφει ο καθένας δεν θα ισχύσει απαραίτητα και για σένα. 

Περαστικά σου   και αισιοδοξία. 

[kathytherion]

Εννοειται καθε περιπτωση ξεχωριστη, κ σ ευχαριστω για τα καλα λογια. Απλα οταν ερχεσαι αντιμετωπος με κατι τετοιο εχεις αναγκη ν ακουσεις πραγματα απο ανθρωπους που το χουν περασει η το χουν δει.

[volos27]

τι ακριβως ειναι αυτο που βρηκανε?

[thant]

Οποιος εχει προσωπικη εμπειρια απο ογκο στον εγκεφαλο, ειτε κακοηθη ειτε καλοηθη

 

Θα τα πω πολύ χοντρικά... Όλα ξεκίνησαν σε ηλικία περίπου 10 χρονών όταν άρχισαν να με πιάνουν αφαιρετικές κρίσεις μερικών δευτερολέπτων. Μετά από εξετάσεις διαγνώστηκε μηνιγγίωμα στον εγκέφαλο, ένας καλοήθης όγκος που μεγάλωνε σιγά σιγά και μου πίεζε το νεύρο του δεξιού μου ποδιού.

 

Σε ηλικία 18 χρονών έκανα το χειρουργείο με κίνδυνο να μείνει παράλυτο το δεξί μου πόδι, το δεξί μου χέρι και να χάσω την ομιλία μου.

 

Ευτυχώς το μόνο "πρόβλημα" που μου άφησε ήταν ένα μούδιασμα απο το πέλμα μέχρι την γάμπα, πρόβλημα το οποίο κανείς δεν μπορεί να το καταλάβει παρα μόνο εγω. Δηλαδή δεν μπορώ να σουτάρω καλά στην μπάλα και δεν μπορώ να κάνω βόλτα με σαγιονάρα γιατι μου φεύγει συνέχεια...

 

Μετά απο πολλά χρόνια και προληπτικές εξετάσεις δεν μου ξαναεμφάνισε παρόμοιο πρόβλημα και ζω φυσιολογικά.

 

Εύχομαι να είναι περαστικά. Καλή Ανάσταση...

[Pintsie]

έχω κι εγώ δύο όγκους. Καλοήθεις. Δεν έχει γίνει βιοψία για να είμαστε σίγουροι για την καλοήθεια. Αλλά τους έχω πάνω από 5 χρόνια χωρίς να έχουν αλλάξει οπότε ο γιατρός είπε ότι είναι καλοήθεις. Κάνω θεραπεία για τον έναν μήπως δούμε ότι επηρεάζεται έτσι ώστε να δούμε αν είναι όντως καλοήθης. Κάθε χρόνο μαγνητική. και πλέον και ορμονολογικές.

1 χρόνο σχεδόν και δεν έχει επηρεαστεί από τη θεραπεία. Μου είχε πει ότι αν δεν επηρεαστεί, θέλει να σκεφτώ το χειρουργείο. Κάτι που είναι επικίνδυνο στο συγκεκριμένο σημείο όπως μου είπε. Οπότε δεν το σκέφτομαι καν. έχω σταματήσει και να πηγαίνω πλέον στο γιατρό. Με έχει κουράσει αρκετά ψυχολογικά. Πριν 1 μήνα, μου βρήκαν άλλους 6 όγκους στο σώμα μου. Ό,τι είναι να έρθει ας έρθει, λοιπόν. 

[hliastsek]

Μπηκα να διαβασω, και με πιάσε η καρδια μου. Πριν λιγες μερες βρηκαν σε πολυ συγγενικο μου προσωπο ενα ογκο, ευτυχώς καλοήθη και δεν θελω να ξανανιώσω ποτε την αγωνια μεχρι να βγουν οι εξετασεις. 

Περαστικά kathytherion 

[Apoll]

Καλησπερα σε ολους.

 

Ναι ξερω, ευαισθητο θεμα και δυστυχως δεν ειναι τρολλια της παρασκευης.

 

Επειδη μ εχει απασχολησει εντονα το τελευταιο διαστημα και πολυς κοσμος δεν μιλαει γι αυτα, θεωρω πως ειναι ενα καλο σημειο το φορουμ για να συζητηθουν εμπειριες στο κομματι αυτο καθως προσφερεται η ανωνυμια και η ελευθερια λογου.

 

Οποιος εχει προσωπικη εμπειρια απο ογκο στον εγκεφαλο, ειτε κακοηθη ειτε καλοηθη( αδενωμα, κρανιοφαρυγγιωμα κλπ) ας πει 2 λογια για τις δυσκολιες, τον τροπο αντιμετωπισης, πως το αποδεχτηκε, και φυσικα οσοι επιβιωσαν απο αυτο πως ειναι η ζωη τους σημερα Και αν εχει αλλαξει δραματικα.

 

Δε χρειαζεται να μιλησει καποιος μονο για τον εαυτο του, αλλα και για το κοντινο περιβαλλον, καθως τετοιες καταστασεις τις βιωνουν εντονα οσοι βρισκονται διπλα σου και ειναι ενδιαφερουσα η οπτικη γωνια του περιβαλλοντος.

 

Ο κάθε καρκίνος είναι διαφορετικός, και εξαρτάται πάντα ο τύπος του, που είναι, σε τί γιατρούς θα πέσεις κ.α.

 

Το βασικότερο είναι να τα έχεις βρει με τον εαυτό σου, να μην έχεις την Ελληνική κακομοιριά αλλά το Βρετανικό stiff upper lip και να ρίχνεις καντίλια στον κάθε μλκ που θα προσπαθεί να σου ρίξει την διάθεση, ακόμα και αν είναι η οικογένειά σου. (τους κόβεις και την καλημέρα άμα είναι )

Άλλωστε δεν είναι καμμία περίεργη και σπάνια αρρώστια. Στατιστικά το 45% θα έχουν κάποια μορφή καρκίνου μέχρι τον θάνατό τους πλέον. 

[xpapias]

Αυτο που λεει ο απο πανω. Υπαρχουν καλοηθεις όγκοι που σχεδον δεν εξελίσσονται καθολου. Και αλλοι πολυ επιθετικοι. Οποτε για καθενα ειναι αρκετα διαφορετικα.

 

Περαστικά και απο εμενα.

[Lanike71]

Πριν χρόνια, συγγενικό μου πρόσωπο. Ήταν στο σημείο που καταλήγει προς το νωτιαίο μυελό και οι γιατροί δεν έδωσαν καμία ελπίδα εξ΄ αρχής.Εμφάνιση 1/100.000.Είχε ειδική ονομασία, δεν τη θυμάμαι καν.Έζησε 1 χρόνο περίπου και με πολύ πόνο.

Το οικτρό είναι ότι το ανακάλυψε ο ορθοπεδικός (είχε αστάθεια στη δεξιά πλευρά).

 

Ελπίζω να πάνε όλα καλά σε σένα αλλά και σε όλους που αντιμετωπίζουν τέτοιες αρρώστειες.

[volos27]

ολοι απο κατι θα παμε,ειναι το πιο φυσιολογικο κ πιο σιγουρο πραγμα,απλα ειναι δυσκολο να το δεχτουμε,εγω ειμαι 37 κ εχω 380 χοληστερινη

[Tsino]

Εύχομαι περαστικά Kathy και δύναμη να το ξεπεράσεις. 

[Βασίλης_29]

Ένας συγγενής μου πριν 4-5 χρόνια βρέθηκε με καρκίνο, οχι στον εγκέφαλο όμως, ήταν στο παχύ έντερο. Τα συμπτώματα ξεκίνησαν με διάρροιες και πυρετό.

 

Πήγε νοσοκομείο και έμεινε 1 ή 2 εβδομάδες, κάτι είπαν οτι θα του έκαναν ακτινοθεραπεία, του την έκαναν αλλά δεν έφυγε όλος ο όγκος και του είπαν οτι θα ξανακάνουν στο μέλλον. Τελικά απεβίωσε.

 

Το κακό με τον εγκέφαλο είναι οτι μιλάμε για το όργανο που ελέγχει και ρυθμίζει τα πάντα στον οργανισμό, κάτι σαν την CPU του υπολογιστή. Οπότε όγκος εκεί, δημιουργεί και τα αντίστοιχα προβλήματα στον άνθρωπο ανάλογα το σημείο που θα εμφανιστεί μέσα στον εγκέφαλο και το μέγεθός του.

[xstreamgamer]

kathytherion η μητέρα μου το 1986 διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού και μετά από δύο χρόνια έκανε μετάσταση και στο άλλο στήθος.Ακόμα είναι εδώ και μάλλον θα είναι για πολύ καιρό ακόμα!Κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή ο βοηθός του ογκολόγου που την παρακολουθούσε όταν πήγε αρκετά χρόνια μετά και έπεσε απάνω του την ρώτησε καλά εσύ ζεις ακόμα και η μητέρα μου του έδωσε την επική κατ εμέ απάντηση γιατί από το πιάτο σου τρώω;Όλα είναι ψυχολογία όταν οι γιατροί ήταν απογοητευμένοι, η μητέρα μου έλεγε απέκτησα παιδί μετά από 10 χρόνια γάμου ενώ όλοι μου έλεγαν ότι δεν μπορώ να κάνω.Είμαι ολοκληρωμένη λοιπόν και δεν με νοιάζει τίποτα!Φυσικά εννοείται ότι εύχομαι να μην είναι τίποτα το σοβαρό και να αντιμετωπίζεται η κατάσταση σου σχετικά εύκολα.Πάντως ότι και αν είναι κάθε οργανισμός αντιδρά και παλεύει κάθε ασθένεια διαφορετικά.Το άλφα και το ωμέγα είναι για μένα ο τρόπος που θα δώσει ο καθένας μας την μάχη του.Ξέρω ακούγεται πραγματικά στερεότυπο αυτό που σου λέω, αλλά εγώ το έζησα στο σπίτι μου!Αυτό που έλεγε η μάνα μου είναι ότι δεν με νοιάζει τι έλεγαν οι γιατροί, εγώ τους έλεγε ότι θα γίνω καλά!Είναι 78 ετών σήμερα και δεν μπορώ να της πάρω την τσάπα από τα χέρια, όλο και με κάτι θα ασχοληθεί.Ένα χρόνο μετά την επέμβαση της και ενώ η τομή κάτω από την μασχάλη μέχρι και το στήθος την πόναγε ακόμα και όταν δεν έκανε τίποτα, αυτή ερχόταν στο χωράφι μαζί μας και σκάλιζε βαμβάκι.Ούτε δεμένη δεν έμενε στο σπίτι!Εύχομαι προσωπικά μέσα από την καρδιά μου να μην είναι τίποτα το σοβαρό και να ξεμπερδέψεις γρήγορα, και να είσαι απόλυτα υγιείς από δω και μπρος!

[kathytherion]

τι ακριβως ειναι αυτο που βρηκανε?

Οι αποψεις πολλες, ή κρανιοφαρυγγιωμα, η γλυωμα τα επικρατεστερα.

Θα τα πω πολύ χοντρικά... Όλα ξεκίνησαν σε ηλικία περίπου 10 χρονών όταν άρχισαν να με πιάνουν αφαιρετικές κρίσεις μερικών δευτερολέπτων. Μετά από εξετάσεις διαγνώστηκε μηνιγγίωμα στον εγκέφαλο, ένας καλοήθης όγκος που μεγάλωνε σιγά σιγά και μου πίεζε το νεύρο του δεξιού μου ποδιού.

Σε ηλικία 18 χρονών έκανα το χειρουργείο με κίνδυνο να μείνει παράλυτο το δεξί μου πόδι, το δεξί μου χέρι και να χάσω την ομιλία μου.

Ευτυχώς το μόνο "πρόβλημα" που μου άφησε ήταν ένα μούδιασμα απο το πέλμα μέχρι την γάμπα, πρόβλημα το οποίο κανείς δεν μπορεί να το καταλάβει παρα μόνο εγω. Δηλαδή δεν μπορώ να σουτάρω καλά στην μπάλα και δεν μπορώ να κάνω βόλτα με σαγιονάρα γιατι μου φεύγει συνέχεια...

Μετά απο πολλά χρόνια και προληπτικές εξετάσεις δεν μου ξαναεμφάνισε παρόμοιο πρόβλημα και ζω φυσιολογικά.

Εύχομαι να είναι περαστικά. Καλή Ανάσταση...

Σ ευχαριστω για τα καλα λογια. Απ οτι φαινεται το ξεπερασες το προβλημα χωρις να σου αφησει σημαδια. Στην πρωτη μαγνητικη ειχαν συμπεριλαβει στη διαγνωση πιθανοτητα για μηνιγγιωμα αλλα δεν το ανεφερε μετα κανενας νευροχειρουργος.

έχω κι εγώ δύο όγκους. Καλοήθεις. Δεν έχει γίνει βιοψία για να είμαστε σίγουροι για την καλοήθεια. Αλλά τους έχω πάνω από 5 χρόνια χωρίς να έχουν αλλάξει οπότε ο γιατρός είπε ότι είναι καλοήθεις. Κάνω θεραπεία για τον έναν μήπως δούμε ότι επηρεάζεται έτσι ώστε να δούμε αν είναι όντως καλοήθης. Κάθε χρόνο μαγνητική. και πλέον και ορμονολογικές.

1 χρόνο σχεδόν και δεν έχει επηρεαστεί από τη θεραπεία. Μου είχε πει ότι αν δεν επηρεαστεί, θέλει να σκεφτώ το χειρουργείο. Κάτι που είναι επικίνδυνο στο συγκεκριμένο σημείο όπως μου είπε. Οπότε δεν το σκέφτομαι καν. έχω σταματήσει και να πηγαίνω πλέον στο γιατρό. Με έχει κουράσει αρκετά ψυχολογικά. Πριν 1 μήνα, μου βρήκαν άλλους 6 όγκους στο σώμα μου. Ό,τι είναι να έρθει ας έρθει, λοιπόν.

 

Αρχιζω να υιοθετω κι εγω αυτον το τροπο σκεψης. Οταν σου λενε οι γιατροι και βλεπεις γυρω περιστατικα μετα το χεορουργειο να εχουν φτασει ολοι σε σημειο ακινησιας απο το ανεξελεγκτο παχος(λογω βεβαιης ζημιας στον υποθαλαμο) και με ψυχολογικα, νοητικα και προβληματα ορασης, προτιμας να μεινεις οπως εισαι και οσο παει... κι εμενα μ χαν πει μετα το χειρουργειο θα εχω ακτιθεραπειες και μετα εννοειται συνεχη ορμονικο ελεγχο και μαγνητικη καθως ο ογκος ξαναβγαινει. Σε τι σημειο εχεις και ειναι επικινδυνο? Εμενα ειναι μεταξυ υποθαλαμου, οπτικου νευρου και τριτης κοιλιας. Δεν εχω συμπτωματα αλλα στον οφθαλμιατρο βρηκαν ελαφρια επιδεινωση της περιφερικης ορασης(δεν ειχα καταλαβει κατι παντως)

Μπηκα να διαβασω, και με πιάσε η καρδια μου. Πριν λιγες μερες βρηκαν σε πολυ συγγενικο μου προσωπο ενα ογκο, ευτυχώς καλοήθη και δεν θελω να ξανανιώσω ποτε την αγωνια μεχρι να βγουν οι εξετασεις. 

Περαστικά kathytherion 

Να σαι καλα, σ ευχαριστω. Δυστυχως αυτο που ποναει περισσοτερο ειναι που δεν μπορεις να κοιταξεις την οικογενεια σου στα ματια γιατι υπαρχει τετοια συμαισθηματικη φορτιση που δεν αντεχεται.

Ο κάθε καρκίνος είναι διαφορετικός, και εξαρτάται πάντα ο τύπος του, που είναι, σε τί γιατρούς θα πέσεις κ.α.

 

Το βασικότερο είναι να τα έχεις βρει με τον εαυτό σου, να μην έχεις την Ελληνική κακομοιριά αλλά το Βρετανικό stiff upper lip και να ρίχνεις καντίλια στον κάθε μλκ που θα προσπαθεί να σου ρίξει την διάθεση, ακόμα και αν είναι η οικογένειά σου. (τους κόβεις και την καλημέρα άμα είναι )

Άλλωστε δεν είναι καμμία περίεργη και σπάνια αρρώστια. Στατιστικά το 45% θα έχουν κάποια μορφή καρκίνου μέχρι τον θάνατό τους πλέον.

 

Δε διαφωνω, αλλα ειναι αποτομος ο τροπος που συνειδητοποιεις οτι το ρολοι μετραει αντιστροφα. Γενικα προσπαθω να μη με ριχνει και κανω και πλακα ενιοτε.

kathytherion η μητέρα μου το 1986 διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού και μετά από δύο χρόνια έκανε μετάσταση και στο άλλο στήθος.Ακόμα είναι εδώ και μάλλον θα είναι για πολύ καιρό ακόμα!Κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή ο βοηθός του ογκολόγου που την παρακολουθούσε όταν πήγε αρκετά χρόνια μετά και έπεσε απάνω του την ρώτησε καλά εσύ ζεις ακόμα και η μητέρα μου του έδωσε την επική κατ εμέ απάντηση γιατί από το πιάτο σου τρώω;Όλα είναι ψυχολογία όταν οι γιατροί ήταν απογοητευμένοι, η μητέρα μου έλεγε απέκτησα παιδί μετά από 10 χρόνια γάμου ενώ όλοι μου έλεγαν ότι δεν μπορώ να κάνω.Είμαι ολοκληρωμένη λοιπόν και δεν με νοιάζει τίποτα!Φυσικά εννοείται ότι εύχομαι να μην είναι τίποτα το σοβαρό και να αντιμετωπίζεται η κατάσταση σου σχετικά εύκολα.Πάντως ότι και αν είναι κάθε οργανισμός αντιδρά και παλεύει κάθε ασθένεια διαφορετικά.Το άλφα και το ωμέγα είναι για μένα ο τρόπος που θα δώσει ο καθένας μας την μάχη του.Ξέρω ακούγεται πραγματικά στερεότυπο αυτό που σου λέω, αλλά εγώ το έζησα στο σπίτι μου!Αυτό που έλεγε η μάνα μου είναι ότι δεν με νοιάζει τι έλεγαν οι γιατροί, εγώ τους έλεγε ότι θα γίνω καλά!Είναι 78 ετών σήμερα και δεν μπορώ να της πάρω την τσάπα από τα χέρια, όλο και με κάτι θα ασχοληθεί.Ένα χρόνο μετά την επέμβαση της και ενώ η τομή κάτω από την μασχάλη μέχρι και το στήθος την πόναγε ακόμα και όταν δεν έκανε τίποτα, αυτή ερχόταν στο χωράφι μαζί μας και σκάλιζε βαμβάκι.Ούτε δεμένη δεν έμενε στο σπίτι!Εύχομαι προσωπικά μέσα από την καρδιά μου να μην είναι τίποτα το σοβαρό και να ξεμπερδέψεις γρήγορα, και να είσαι απόλυτα υγιείς από δω και μπρος!

 

Χαχχαχα μ εκανες και γελασα, ηταν ωραια ατακα αυτη της μητερας σου! Η ψυχολογια σιγουρα παιζει μεγαλο ρολο αλλα οι επιπτωσεις απο το χειρουργειο σε αφηνουν ρακος ψυχολογικα και σωματικα, διχως ενεργεια, με πολλα κιλα και με μειωμενη οραση. Με λιγα λογια θες φροντιδα επ απειρον μετα απο κατι τετοιο και δεν ξερω αν μπορω να τ αντεξω.

[kargo130]

Ο πατερας μου το 1980 διεγνωσθει με ψυχολογικα προβληματα. Εκτοτε η κατασταση του χειροτερευε διαρκως και εχοντας δει πολλους γιατρους(και καθηγητες πανεπιστημιου) εφτασε το 2011 πια η αγωγη του να ειναι για σχιζοφρενεια. Το 2011 παρουσιασε και κινητικα προβληματα οποτε ενας απο τους γιατρους αποφασισε να τον στειλει για μαγνητικη. Φανηκε οτι ειχε μηνιγγειωμα, το οποιο ο χειρουργος σε γνωματευση το χαρακτηρισε γιγαντιαιων διαστασεων. Αφαιρεθηκε ολοκληρωτικα και επιτυχως απο ενα εξαιρετικο χειρουργο σε δημοσιο νοσοκομειο.(και χωρις κανενα φακελακι). Βεβαιως ολη η αγωγη για τα ψυχικα προβληματα σταματησε μετα το περας της εγχειρησης.

Αυτη τη στιγμη ο πατερας μου βρισκεται σε κωματωδη κατασταση στην εντατικη. Μετα απο εμφραγμα και στεφανιογραφια βρεθηκε οτι ειχε τρεις αρτηριες με ανω του 80% βουλωμα. Πανεπιστημιακοι γιατροι μετα απο 5 μερες νοσηλεια και παρα το βαρυ προβλημα και το ιστορικο του αποφασισαν να τον στειλουν σπιτι του(φυσικα υπηρξε φακελακι) και θα μας επαιρναν τηλεφωνο μετα απο ενα μηνα για να κανονισουμε την εγχειρηση. Μετα απο 4 μερες επαθε ανακοπη.

Ενα βαθυ ευχαριστω στο ελληνικο κρατος απο μερους μου