Mακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι ?

[adi32]

Συμφωνω με τα περισσοτερα

 

 

http://news247.gr/eidiseis/life/life-guide/den-ftais-esu-h-eksypnada-soy-ta-ftaiei-ola-osa-sas-sterei-h-eyfyia-akomh-kai-ton-erwta.4095862.html?utm_source=Sport24&utm_medium=BestofNetwork_article&utm_campaign=24MediaWidget

 

1. Η εμπειρία σκοτώνει τον έρωτα

Αν έχετε περάσει τα 30, κάντε ένα μικρό τεστ. Καθίστε και θυμηθείτε τον τρόπο που λειτουργούσατε στις διαπροσωπικές σας σχέσεις όταν ήσασταν 18, ακόμη και 25. Πόσο πιο εύκολα σας πλημμύριζε το συναίσθημα, νιώθατε συνδεδεμένοι με τον έτερον ήμισυ. Όσο περνούν τα χρόνια, αυτό δεν συμβαίνει με την ίδια ευκολία. Γιατί; Επειδή μεγαλώνουμε και αποκτούμε εμπειρία και γνώσεις, που όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, σκοτώνουν τον έρωτα στα πρώτα του κιόλας βήματα.

Ακούγεται μοιρολατρικό, όμως έχει μια λογική: Όσο περνούν τα χρόνια, ο άνθρωπος χάνει τον ενθουσιασμό του, δεν παρασύρεται εύκολα από το κάθετι, είναι πιο επιφυλακτικός με τους ανθρώπους και... last but not least, έχει περισσότερες υποχρεώσεις, λιγότερο ελεύθερο χρόνο και λιγότερες αντοχές. Αν σε αυτό το μείγμα προσθέσεις μία με δύο ερωτικές απογοητεύσεις, που κάνουν και τον πιο ενθουσιώδη επιφυλακτικό με νέα ρομάντζα, καταλαβαίνει κανείς γιατί δυσκολεύει τόσο να ανάψει η σπίθα.

2. Οι ευφυείς άνθρωποι δεν βρίσκουν την αγάπη

Το παραπάνω όμως που περιγράψαμε, δεν είναι απαραίτητο να συμβεί σε έξυπνους ανθρώπους. Ίσως αρκεί να είναι απλώς έμπειροι. Οι ευφυείς βρίσκονται σε ακόμη πιο δεινή θέση. Γιατί; Ας υποθέσουμε πως ένας άνθρωπος διακρίνεται για το IQ του. Αν αυτό θέλει να το... καλλιεργήσει, να το εξελίξει, τότε ως τα 25 (τουλάχιστον) χρόνια του πρέπει να βρίσκεται προσηλωμένος στο στόχο του, τις σπουδές του. Αυτό σημαίνει πως είναι πιο πιθανό να τρυπηθούν από τα βέλη του έρωτα σε μεγαλύτερη ηλικία, με ότι αυτό συνεπάγεται για την αντίδρασή τους, όπως είδαμε και παραπάνω.

Από την άλλη, μόλις η επίδραση των συναισθημάτων αυτών αρχίσει να τους κατακλύζει, ως παρατηρητικοί και ανήσυχοι, θα αναζητήσουν να εξηγήσουν όλο αυτό που τους συμβαίνει. Όσο περισσότερο προσπαθεί κανείς τι είναι αυτό που τον ελκύει στον ερωτικό του σύντροφο, πώς γίνεται και δύο τόσο διαφορετικοί  άνθρωποι μπορούν να νιώθουν έτσι ο ένας για τον άλλο; Κι όσο αναζητούν απαντήσεις, τόσο θα στροβιλίζονται στο άγνωστο, θα αποκόπτονται και θα απομακρύνονται. Όταν "κολλήσει" κανείς στην προσπάθεια να λύσει τον γρίφο του έρωτα, τότε μπορεί να καταλήξει τρελός.

3. Όσο πιο έξυπνος είσαι, τόσο πιο αργά κοιμάσαι

Εντάξει, οι επιστήμονες παρατηρούν πως αυτό είναι καλό τελικά. Όχι να μην κοιμάσαι, αλλά να μην κοιμάσαι με τις... κότες. Φαίνεται πως όσο πιο έξυπνος είναι κανείς, τόσο πιο αργά κοιμάται τα βράδια. Ναι, ναι... ξεχάστε τις παραινέσεις της μαμάς. Τα καλά παιδιά πάνε για ύπνο νωρίς, οι νοικοκυραίοι ξεκινούν την ημέρα τους "πουρνό, πουρνό", αλλά οι πραγματικά ευφυείς εξερευνούν τις απεριόριστες δυνατότητες της νύχτας.

Ψυχολόγος από το LSE, παρατήρησε πως ο δείκτης νοημοσύνης (IQ) και οι συνήθειες ύπνου συνδέονται άρρηκτα. Συγκεκριμένα έρευνα ανέδειξε πως άτομα με υψηλό IQ, τείνουν να κοιμούνται πιο αργά το βράδυ από άλλα που το IQ τους είναι αισθητά πιο χαμηλό.

4. Όσο πιο τετραπέρατος, τόσο πιο κοντά στην σχιζοφρένεια

Δεν είναι η πρώτη φορά που διατυπώνεται αυτή η θέση. Πολλές φορές στο παρελθόν, άνθρωποι με εξαιρετικά κοφτερό μυαλό κατέληγαν να θεωρούνται "τρελοί" και αυτό οφείλεται σε δύο λόγους. Ο πρώτος, το στερεότυπο και η προκατάληψη. Όταν μια κοινωνική ομάδα ή μια ολόκληρη κοινωνία δεν καταλαβαίνει κάτι (ή στην προκειμένη περίπτωση κάποιον) συνηθίζει να τον δαιμονοποιεί, να τον παρουσιάζει ως διαταραγμένο. Από την άλλη, άνθρωποι με ιδιαίτερη δημιουργικότητα και ευφυΐα, παρουσιάζουν τάσεις διπολικής διαταραχής ή ακόμη και σχιζοφρένειας.

Έρευνα στη Σουηδία, διαπίστωσε πως άτομα με σχιζοφρενικές τάσεις ή διπολική διαταραχή είναι πιο πιθανό να εργάζονται σε δημιουργικές δουλειές που απαιτούν υψηλά επίπεδα IQ. Επιπλέον, οι επιστήμονες έχουν βρει ενδείξεις πως όσο πιο υψηλές είναι οι επιδόσεις ενός μαθητή ή φοιτητή στην περίοδο της εκπαίδευσής της, τόσο πιο πιθανό είναι να αναπτύξουν διπολική διαταραχή στην ενήλικη ζωή τους.

5. Ένας έξυπνος άνθρωπος, χάνει την αίσθηση της "κοινής λογικής"

Οι επιστήμονες αποκαλούν αυτούς τους ανθρώπους "ιδιοφυείς ηλίθιους", αφού όσο υψηλότερο είναι το IQ τους, τόσο πιο ανόητη φαίνεται πως είναι η αντίδρασή τους σε απλά καθημερινά ζητήματα και ειδικά όταν πρόκειται για αλληλεπίδραση με άλλους ανθρώπους γύρω τους. Η έρευνα εξηγεί πως η "γενική ευφυΐα" δεν αφορά μόνο τις γνώσεις. Οι άνθρωποι που διαπιστωμένα σημειώνουν υψηλό σκορ στο τεστ IQ, συνήθως είναι "ανοιχτή σε νέες εμπειρίες", προοδευτικοί με πολιτική τάση προς τα αριστερά και άθεοι.

Που όμως προκύπτει το πρόβλημα; Οι ερευνητές αναφέρουν πως όσο πιο αναπτυγμένο είναι το κομμάτι αυτό, τόσο πιο πολύ καταπιέζεται η ενστικτώδης και αυθόρμητη πλευρά του χαρακτήρα ενός ανθρώπου. Η αντίδραση εκείνη που οι περισσότεροι από εμάς επιστρατεύουμε χωρίς ουσιαστικά να την επεξεργαστούμε, γιατί είναι απλά αυτό που θα έκανε κάθε μέσος άνθρωπος της κοινωνίας μας. Αυτό που με δύο λέξεις αποκαλούμε κοινή λογική. Αυτή η κοινή λογική είναι όμως που παράγει και τις σωστές αντιδράσεις, κατά κανόνα, όταν πρόκειται για κοινωνικά ζητήματα. Οι επιστήμονες ισχυρίζονται λοιπόν πως έτσι εξηγείται πως, ευφυείς άνθρωποι διατυπώνουν ιδιαίτερα λαμπρές, καινοτόμες ιδέες, που όμως στα μάτια των πολλών μοιάζουν ηλίθιες και στην πράξη είναι όντως "χαζές", αφού δεν είναι εύκολο (αν όχι ακατόρθωτο) να εφαρμοστούν.

6. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής, διασπά την ευφυΐα σου

Υπάρχει όμως και εκείνη η περίπτωση που κάποιος είναι ιδιαίτερα ικανός και ευφυής και καταλήγει να φέρνει αποτελέσματα όμοια ή και κατώτερα από εκείνα των ικανοτήτων του. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής έχει το μοναδικό "χάρισμα" να γεμίζει το μυαλό μας με άχρηστες πληροφορίες, να υπερφορτώνει τη μνήμη με ανούσια ζητήματα και τελικά να κατορθώνει να θολώσει τη συγκέντρωση. Παρατηρείται συχνά σε άτομα καταρτισμένα και έξυπνα, το φαινόμενο της έλλειψης συγκέντρωσης.

Ένας άνθρωπος που ξέρει πως μπορεί να τα βγάλει πέρα με όσα καταπιάνεται, όταν παρατηρεί πως δυσκολεύεται ή ότι είναι λιγότερο αποτελεσματικό από όσο θα περίμενε, παγώνει. Κάπου εκεί αρχίζουν οι τύψεις, οι ενοχές και ο φαύλος κύκλος συνεχίζει αδιάκοπα ώσπου "διαιρώντας" τις γνωστικές μας ικανότητες να μας κάνει να αισθανόμαστε ανήμποροι.

 

 

 

[ReKeira]

Αχα έτσι εξηγειται λοιπον ,φταιει λοιπόν η εμπειρία και το IQ μου 

Όντως,μακάριοι οι πτωχοι τω πνευματι !!!

[volos27]

 ευτυχως που ειμαι ηλιθιος

[astrosunnefo]

Δε νομίζω πως είναι μόνο έτσι τα πράγματα, και πιστεύω είναι αναλόγως και την οπτική τού καθενός. Είναι γεγονός πως όσο μεγαλώνουμε αλλάζουν τα δεδομένα. Ωριμάζουμε, αυξάνουν οι υποχρεώσεις, λιγοστεύει ο ελεύθερος χρόνος, άρα αναπόφευκτα (χωρίς να το θεωρώ δεδομένο) γινόμαστε πιο επιλεκτικοί στους ανθρώπους που μας περιβάλλουν. Κατ' εμέ, αυτός είναι κι ο σκοπός. Να υπάρχει το ουσιαστικό, να μην αναλωνόμαστε και σκορπιζόμαστε δίχως αντίκρισμα. Το άσχημο είναι πως απ' τα σκαμπανεβάσματά μας μπορεί να μαζευόμαστε στο καβούκι μας και να ξεπροβάλλουμε δειλά, να χάνουμε τον ενθουσιασμό μας, τη ζωντάνια μας, τον αυθορμητισμό μας και να μας καταπίνει το άγχος τής καθημερινότητας και των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε. Χάνουμε επαφή με το παιδί που κρύβουμε μέσα μας. Νομίζω πως αυτό είναι το σημείο - κλειδί. Γιατί ναι μεν στα νεανικά μας χρόνια όλα ήταν πιο εύκολα και στην "υπερβολή", αλλά πόση ουσία έκρυβαν στ' αλήθεια; Τίποτα δεν χάνεται, αν δεν το αφήσουμε να χαθεί. Και σίγουρα χρειάζεται κόπος γι' αυτό!

 

Κι ούτε πιστεύω πως η προσωπική εξέλιξη εμποδίζεται απ' τη σύναψη σχέσεων και τη γενικότερη αλληλεπίδραση με τους άλλους. Μπορούν να συνυπάρχουν. Σίγουρα τα μεγάλα πράγματα ξεκινούν απ' τις στιγμές που είμαστε μόνοι μας, αλλά κι η έννοια του μοιράσματος (βλ συναισθήματα, εμπειρίες κλπ) με τους άλλους είναι πολύτιμη κι απαραίτητη για τον άνθρωπο - και μπορεί κάλλιστα να προσφέρει ερεθίσματα, άρα να μάθεις και να εξελιχθείς. Είμαστε φύσει κοινωνικά όντα. Το να μένει κανείς αποκομμένος, δεν ξέρω κατά πόσο κρύβει ή δεν κρύβει κάτι. Θεριό ή Θεός;

 

Απαντώντας στην ερώτησή σου: αναλόγως τι θέλει απ' τη ζωή του ο καθένας. Άλλοι είναι της φιλοσοφίας "όσα φάμε, όσα πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο κώλος μας". Είναι της ευκολίας. Όμως, υπάρχουν κι αυτοί που επιλέγουν το δύσκολο μονοπάτι. Γιατί ξέρουν πως ο πλούτος τής γνώσης (σε όλα τα επίπεδα) είναι άμεσα συνδεδεμένος με τις πληγές στα πόδια. Κι αν είχαν τη δυνατότητα της επιλογής ξανά μπροστά τους, πάλι αυτό θα επέλεγαν.

[volos27]

αυτοι που θα ακολουθησουν το δυσκολο μονοπατι θα πεθανουν γεματοι γνωση

οι αλλοι θα πεθανουν χωρις γνωση

αφηστε το αυριο κ το πριν

μην σκεφτεστε το πως κ το γιατι

ζηστε το τωρα

κανουμε την ζωη δυσκολη χωρις να ειναι

[Lucifer]

Γαμάτο άρθρο,

 

"Οι επιστήμονες λένε"

"Είναι γνωστό"
"Είναι σαφές ότι"

"Ξέρουμε όλοι"

 

Αυτός θα πραγματευτεί το ζήτημα της ευφυίας, χρησιμοποιώντας τη δική του.

[defacer]

"Είναι γνωστό"

 

3. Όσο πιο έξυπνος είσαι, τόσο πιο αργά κοιμάσαι

 

Και όσο πιο φοιτητής το ίδιο θα έλεγα.

[Vapir]

[Βασίλης_29]

Το διάβασα μέχρι εκεί που έλεγε για ενδιαφέρον περι καλλιέργειας του IQ. Ναι θα κάθετε ο άλλος να εξασκείται και να δίνει τεστάκια στην MENSA κάθε εξάμηνο για να το ανεβάσει....

[george_gr1]

Αν κρινω απο τα θεματα που ανοίγοντε αργα τα βραδια στο insomnia, δε συμφωνουν με το αρθρο

[Apoll]

 

1. Η εμπειρία σκοτώνει τον έρωτα

2. Οι ευφυείς άνθρωποι δεν βρίσκουν την αγάπη

 

4. Όσο πιο τετραπέρατος, τόσο πιο κοντά στην σχιζοφρένεια

5. Ένας έξυπνος άνθρωπος, χάνει την αίσθηση της "κοινής λογικής"

 

α) 1 & 2. Φυσικά γιατί μετά το πρώτο διαζύγιο, βλέπεις τα σημάδια, κατανοείς ότι δεν κάνει, και απλά την στέλνεις στην μάνα της.

Διαφορετικά στην καλύτερη σου βγάζει διαζύγιο, στην χειρότερη λες "εχμ αυτή μου έτυχε τί να κάνουμε;".

 

β) 4. Το βλέπω από εμένα. Σε 6 υπνοδωμάτια σπίτι, κάπως πρέπει να τα γεμίσεις...........

 

γ) 5. Γιατί δεν ακολουθούμε τα πρόβατα στην κοινή χαζομάρα τους, την οποία έχουν μετατρέψει σε "κοινή λογική". Τα κοπάδια με τα ζα να πάνε από εκεί. --->

[TheDevilMayCare]

Μη ψαρωνετε, ως γνωστον το σωστο ειναι: Μακαβριοι οι πτωχοι τω πνευματι