Ψυχωση με τους βαθμους.

[aleksverlin]

Στο σχολειο πως την παλευες? Hobby εχεις ?

 Δεν ειχα καθολου τετοια θεματα στο σχολειο. Ημουν εντελως χαλαρος ακομη κι οταν εγραψα στις πανελληνιες. Στη σχολη πηγαινω γενικα,τους πρωτους μηνες των εξαμηνων οχι τοσο συχνα,προς τους τελευταιους πριν τις εξεταστικες πολυ πιο συχνα. Γενικα κανω διαφορα με την παρεα,πηγαινω και γυμναστηριο,τρεξιμο κτλ. Δεν επικεντρωνομαι ολη την χρονια στις εξεταστικες,τους πρωτους μηνες το ριχνω πιο πολυ στο εξω και στην τεμπελια ενω τους τελευταιους μηνες κι ειδικα στον τελευταιο πριν τις εξεταστικες πλακωνομαι στο διαβασμα για να προλαβω.

[socket]

Δεν ειναι τοσο θεμα αγχους οσο ψυχολογικο εν τελη πιστευω και δε καταλαβαινω απο που προερχεται. γιατι ακομη κι οταν παω και βλεπω πως τα ξερω και μετα οτι τα πηγα καλα δεν ικανοποιουμαι. Δεν υπαρχει κανενα θεμα με πιεση και τετοια,αντιθετως με επικροτουν κι οι φιλοι μου με δουλευουν κιολας μετα αλλα εγω εχω θεμα και δε μπορω να ξεκολλησω. 

Και εγώ φοιτητής είμαι και πάθαινα κάτι αντίστοιχο με εσένα. Πλέον όταν δεν πηγαίνω όσο καλά θα ήθελα σε ένα μάθημα λέω στον εαυτό μου "Έλα μωρέ, σιγά, θα το κόψω και θα το ξαναδώσω". Παπάτζες, μετά από δυο μέρες ξεχνάω ότι το έδωσα. Μην δίνεις σημασία, να σκέφτεσαι ότι μετά από λίγο καιρό θα το έχεις ξεχάσει.

[aleksverlin]

Και εγώ φοιτητής είμαι και πάθαινα κάτι αντίστοιχο με εσένα. Πλέον όταν δεν πηγαίνω όσο καλά θα ήθελα σε ένα μάθημα λέω στον εαυτό μου "Έλα μωρέ, σιγά, θα το κόψω και θα το ξαναδώσω". Παπάτζες, μετά από δυο μέρες ξεχνάω ότι το έδωσα. Μην δίνεις σημασία, να σκέφτεσαι ότι μετά από λίγο καιρό θα το έχεις ξεχάσει.

Αυτο ειναι το θεμα,εχω αρρωστησει τελευταια. Εκει που λεω οτι παω για το 5,γραφω τελικα 8 ή 9 και τελικα ξενερωνω και κολλαω για μερες με τον βαθμο λες κι εγραψα 4! Δε μπορω να καταλαβω πως εχω κολλησει ετσι με αυτο το πραγμα γιαυτο κι ειπα να δω γνωμες και μηπως εχετε καμια συμβουλη να συνελθω λιγο γιατι ειναι εντελως ηλιθιο κι ενω το ξερω δε ξεκολλαω!

[AntiCambeR]

Το σίγουρο είναι 1: Το άγχος προκαλεί ψυχοσωματικά προβλήματα,μην φτάσεις σε αυτό το σημείο.Δεν μπορεί κανείς να μπεί στο μυαλό σου,πρέπει να το αποβάλεις μόνος σου.Είναι χαζό να αγχώνεσαι για κάτι που δεν είναι πρόβλημα,για κάτι ανύπαρκτο.

[Βασίλης_29]

Εχω παθει ψυχωση με τους βαθμους στις εξεταστικες στο πανεπιστημιο. Ενω διαβαζω αρκετα,εχω συνηθως αρκετο αγχος πιο πριν,κυριως μαλλον γιατι στρωνομαι 2 μηνες πιο νωρις συνηθως και νομιζω πως δε θα γραψω καλα,λεω παω για το 5 και τυχερος θα ειμαι κτλ.

 

Τελικα οταν παω και γραφω,γραφω καλα (μεχρι στιγμης).

 

Μετα που βγαινουν οι βαθμοι,αν εχω γραψει 9 πχ ξενερωνω και κολλαω με το βαθμο και καθομαι και σκεφτομαι για μερες οτι δεν εμεινα ικανοποιημενος. Αν εχω γραψει κανενα 8 κιολας ειδικα,εκνευριζομαι ακομη περισσοτερο.

 

Μεχρι στιγμης δεν εχω γραψει κατω απο 8,σε ολα εχω 8 κι 9 και μονο σε ενα εχω γραψει 7.4(το χειροτερο μου και το οποιο ηταν στο πρωτο 6μηνο ευτυχως και γιαυτο δεν εσκασα εκει ιδιαιτερα γιατι ηταν αρχη)

 

Αυτην η κατασταση ειναι πολυ εκνευριστικη. Εχει συμβει σε κανεναν αλλον? Πως γινεται να χαλαρωσω και να μην ειμαι τοσο υπερβολικος με τον ευατο μου? Απο την μια σκεφτομαι πριν τις εξετασεις οτι και με 5 θα ειμαι ΟΚ και μετα με 8 κι 9 σκεφτομαι ''θα μπορουσες και καλυτερα,τζαμπα διαβασες τοσο?,δε τα πηγες ιδιαιτερα καλα τελικα'' κτλ 

 

Aυτο εχει συμβει σε ολες τις εξεταστικες μετα την πρωτη κι ειμαι πλεον 3ο ετος.

 

Το πάθαινα εγώ, αυτό που πήρα πρέφα 1.5 έτος αφου τέλειωσα την σχολή μου ήταν πως ήμουν εγωιστής χαιρέκακος και με έφτιαχνε όταν εγώ είχα καλούς βαθμούς και οι άλλοι κοβόντουσαν ή έφερναν χαμηλότερα από εμένα, αν γινόταν το αντίθετο νευρίαζα και είχα στεναχώριες. Μια φορά κιόλας το είπα σε μια φίλη οτι έφερα 5 και οχι 7 σε ένα μάθημα και με έκραξε. Το ξεπέρασα σε μεγάλο βαθμό αργότερα με κάποιον ανεξήγητο τρόπο όταν μου συνέβησαν διάφορα άλλα άσχετα γεγονότα.

 

Γενικά ήμουν φοιτητής του 6.5 και πάλευα για βαθμό >7.  Για την ιστορία τελείωσα με 7.1 στην ώρα μου.

[aleksverlin]

Το σίγουρο είναι 1: Το άγχος προκαλεί ψυχοσωματικά προβλήματα,μην φτάσεις σε αυτό το σημείο.Δεν μπορεί κανείς να μπεί στο μυαλό σου,πρέπει να το αποβάλεις μόνος σου.Είναι χαζό να αγχώνεσαι για κάτι που δεν είναι πρόβλημα,για κάτι ανύπαρκτο.

το εχω καταλαβει φιλε μου γιαυτο θελω να το αλλαξω αμεσα!

Το πάθαινα εγώ, αυτό που πήρα πρέφα 1.5 έτος αφου τέλειωσα την σχολή μου ήταν πως ήμουν εγωιστής χαιρέκακος και με έφτιαχνε όταν εγώ είχα καλούς βαθμούς και οι άλλοι κοβόντουσαν ή έφερναν χαμηλότερα από εμένα, αν γινόταν το αντίθετο νευρίαζα και είχα στεναχώριες. Μια φορά κιόλας το είπα σε μια φίλη οτι έφερα 5 και οχι 7 σε ένα μάθημα και με έκραξε. Το ξεπέρασα σε μεγάλο βαθμό αργότερα με κάποιον ανεξήγητο τρόπο όταν μου συνέβησαν διάφορα άλλα άσχετα γεγονότα.

 

Γενικά ήμουν φοιτητής του 6.5 και πάλευα για βαθμό >7.  Για την ιστορία τελείωσα με 7.1 στην ώρα μου.

Το θεμα μου εμενα ειναι πως δε με νοιαζει τοσο τι πηραν οι αλλοι οσο οτι σκεφτομαι εκεινη την ωρα πως ηθελα το καλυτερο ,το τελειο. Ακομη και με το 9 τα ιδια σκεφτομαι. Και το κορυφαιο ειναι πως πηγαινω με την λογικη του οτι αν γραψω κανενα 6 θα ειμαι και τυχερος,επειδη πλακωνω την υλη τελευταια στιγμη προφανως κι εχω ανασφαλεια.

[livefreeordie]

Νομίζω πως ξέρω ακριβώς ποιο ειναι το πρόβλημα,απο τα λεγόμενα σου καταλαβαίνω πως είχαμε το ιδιο σύστημα.

 

Καθώς ήμουν προσωπικά σε μια σχολή οπου κατα βάση τα μαθήματα ήταν θεωρητικά (ιστορίες κτλ) και βασιζόμενη και στο γεγονός ότι ήξερα πως εχω καλή μνήμη,πίστευα πως αν στρωνόμουν απλώς και διάβαζα ενα ταδε διαστημα θα απέδιδα μια χαρά.

 

Το αποτελεσμα ήταν τον περισσοτερο καιρό να κανω ντολτσε βιτα,να πηγαίνω ελάχιστα στη σχολη και να μην ξεκιναω να διαβάζω παρα μόνο καποιο καιρο πριν την εξεταστική (1.5 με 2 μηνες το πολύ πιο πριν). 

 

Φυσικα οταν αρχιζα το διάβασμα,ο όγκος της ύλης ήταν τεραστιος,οποτε αναγκαζομουν να κοβω τα παντα,ειδικα τις τελευταιες βδομαδες και να πεφτω με τα μούτρα στο διάβασμα. Το αποτέλεσμα ήταν φυσικα να πήζω ατελείωτα,να πιέζομαι πολύ και φυσικά να πηγαίνω στις εξεταστικες με μια τεραστια αβεβαιοτητα,νεύρα κι ανασφάλεια ότι θα κοπώ ή θα γραψω πολυ ασχημα, αφού ειχα γεμίσει αποτομα το μυαλο μου με χιλιαδες πληροφοριες και φοβομουν πως δε θα θυμάμαι τίποτα,πως δε κάλυψα σωστα την ύλη κτλ κτλ κτλ.

 

Μετά παρόλο που οι βαθμοί ηταν συνήθως καλοι,εγω δεν ήμουν ικανοποιημενη και παλι γιατι αφενος σκεφτομουν όλο τον κόπο που είχα κάνει (αφού επεφτα με τα μουτρα και στερούμουν τα πάντα) κι αφετερου ότι αν είχα κάνει πιο συστηματικο διαβασμα θα εγραφα άριστα (10!!! ας πουμε<ελεος>) κι εκανα γενικά τετοιες παραλογες σκέψεις. 

 

Καταλαβα τελικα ότι η πίεση που ασκούσα στον ευατο μου τον καιρο πριν γράψω επειδή επρεπε να ανταποκριθω σε μια τεραστια ύλη σε μικρό διάστημα,μου έβγαινε μετα αρνητικα και δε με άφηνε να χαρώ ούτε το βαθμό μου ούτε το γεγονός ότι είχα περάσει.

 

Δε χρειαζονται υπερβολές. Απλα ένα σύστημα. Μετά το δεύτερο έτος,από την αρχή του τρίτου,άλλαξα εντελώς τρόπο,πήγαινα πολύ συχνα στη σχολη και προσπαθουσα να διαβάζω σχεδόν καθε μερα,έστω και μια απο ώρα τη μέρα. Το αποτελεσμα ήταν με τον μισό πλέον κοπο,να ανταποκρινομαι αριστα στις εξεταστικες,να πηγαίνω με καθαρό μυαλό κι αυτοπεποίθηση ότι ξέρω κι οτι δε χρειάζεται να ανησυχώ. Αυτό φυσικά μου επέτρεπε να χαίρομαι και τους βαθμούς μου και να μη σκεφτομαι πια οτι το 8 πχ. έπρεπε να είναι 9 και το 9 έπρεπε να είναι 10!! 

 

Την σχολη την τελειωσα τελικά με πτυχίο στο 8.2 κι έμαθα πως το σύστημα είναι το πιο σημαντικό πράγμα στο διάβασμα,για να αποδίδεις και να μη ζοριζεσαι ή στερεισαι πράγματα που στο τέλος θα έχουν αρνητικο αντίκτυπο στην ψυχολογία σου. Πρέπει το διαστημα πριν την εξεταστική να είναι απλώς για επανάληψη κυριως κι όχι να είναι η πρώτη φορα που αντικρίζεις το μάθημα γιατί αυτό ειναι ψυχοφθορο. Επίσης δε πρέπει ποτέ να γίνεσαι ψυχαναγκαστικος με τους βαθμούς. Οποιοδήποτε πτυχιο απο 7 και πάνω ειναι μια χαρα ικανοποιητικο στη τελικη,δε χρειαζεται και να σκας,ουτε να το παρεις με 9 και πανω (για να βγάλεις τέτοιο βαθμό θα πρέπει συνήθως να μην έχεις και ζωή κι αυτο πίστεψε με δεν αξίζει καθόλου,εκτος μονο αν τα παίρνεις εύκολα γενικά) 

[Γιάννης Platano]

Εγώ πάλι παλεύω για το 5.

 

Με γυρισες 10ετιες πισω !!!!

[alxlightning]

τι σπουδάζεις?

πρεπει νομιζω να εξετάσουμε και σε τι βαθμολογείσαι για να δουμε γιατι σε νοιαζει ο βαθμος

[andreapaog328]

^ αυτό. πάντως 8 και 9 είναι μια χαρα ανάλογα τα μαθηματα βεβαια. θυμήθηκα εναν τύπο οταν περίμενα απέξω απο ένα γραφείο να δω τι μαλακίες είχα γράψει σενα 3 πουχα πάρει. είχε πάρει 9.5 ο τύπος και ήθελε να πα να δεί που είχε χασει το μισό. 

[alxlightning]

Νομιζω ότι δεν υπαρχει συγκεκριμενη απαντηση σε ολο αυτό.
Πχ στη δουλεια όταν μας στελνουν τα day to day στατιστικα η τα day to month υπαρχουν ανθρωποι που νοιαζονται, αλλοι που νοιαζονται μονο για οσα μετριουνται στην καταταξη για τον καλυτερο εργαζομενο, γενικα όμως δεν υπαρχει παντα λογικη βαση στο ποιος ασχολείται και γιατι με τα στατιστικα :S

φανταζομαι ότι καπως ετσι παει και με τους βαθμούς :S

[Haldol]

Κι εγώ μέχρι πριν μερικά χρόνια εάν καταλάβαινα ότι θα έπαιρνα κάτω από 8 σε κάποιο μάθημα, είτε το έκοβα (λευκή κόλλα) την ώρα της εξέτασης, ή αν το 'ξερα από πριν, δε πήγαινα καν. Τώρα που σαν καλός μαλ#κας έμεινα πόσα χρόνια στη σχολή χάρη σ' αυτή τη συνήθεια, καταστρέφω τον υπέροχο μέσο όρο μου χτυπώντας 5άρια όπου βρω μπας και πάρω ποτέ πτυχίο!

 

Μη κάνεις το ίδιο. 

 

Α, και να ξέρεις, με βαθμό πτυχίου πάνω από 8.5 έχεις "άριστα". Είτε πάρεις το πτυχίο με 8.5 ή με 10, πάλι "άριστα" θα λέει, μη νομίζεις ότι στο 10 θα λέει "διαγαλαξιακός γαμιάς" και το κυνηγάς χωρίς λόγο.

[Holism]

[Pa0ki]

Ρε τι διαβάζουμε εδώ μέσα...5 και να καίει ρε

 

[Dagobert]

Ξερω παιδες,δε ξερω τι με πιανει κι εγω για το 5 παω και καλα,γιατι οπως ειπα ξεκιναω το διαβασμα 2 μηνες περιπου παντα πριν την εξεταστικη και μετα που γραφω πολυ καλα παλι προβλημα εχω! Εχω παθει ψυχωση,ειδικα το τελευταιο χρονο και δεν καταλαβαινω το λογο!

Μάλλον είσαι τελειομανής. Έχεις βγάλει καλά την ύλη και προσδοκείς αναλογο βαθμό.