άγραφοι οικογενειακοί κανόνες

[Anorymous]

Εκτός από ξύλο έπαιζε και πιπέρι στο στόμα όταν έβριζε καποιος.

[dionisis1925]

Πάντα μετά από κάθε βλακεία που έκανα μου κλείδωνε η μητέρα μου το ποδήλατο Ξύλο με βέργα,σανίδα..εντάξει μέχρι να συνηθίσεις πονάς..είχα φάει ξύλο για 2 γενιές μικρός  Έστρωσα όμως.

[aggelos87]

Ο πατέρας μου μόνο είχε την στάνταρ θέση στο τραπέζι, οι υπόλοιποι καθόμασταν όπως να 'ναι!

 

Είχαμε θυμάμαι μόνο μία τηλεόραση τότε και όταν τα αδέρφια τσακωνόμασταν για το τι θα δούμε ΠΑΝΤΑ στο τέλος θα πήγαινε κάποιος να βγάλει την ασφάλεια απ τον ηλεκτρολογικό πίνακα ωστε να αποκτήσει το πάνω χέρι και να γίνει το δικό του

 

Πάντα σε κάθε τσακωμό (είμαστε πολύτεκνοι βλέπεις οπότε οι φασαρίες ήταν συχνό φαινόμενο) η μάνα μου μας προειδοποιούσε οτι θα μας παρατήσει και θα φύγει για το χωριό της!

 

Έτσι και αργούσες το βράδυ να επιστρέψεις σπίτι η πόρτα κλείδωνε και όταν γύρναγες έπεφτα γαμοσταυρίδι, ταυτόχρονα έπαιζε και η κασέτα της μάνας μου που ανέφερα παραπάνω       Αν το είχες ξεφτιλίσει και γύρναγες ξημερώματα η φάπα ήταν σιγουράκι

[bedazzled]

Αθάνατη ελληνική οικογένεια!

[L0k0p0k013]

το παιδί ότι βλέπει κάνει.. άμα μεγαλώνει σε μιά οικογένεια χαμηλής ποιότητας θα κάνει αταξίες γιατί θα νομίζει ότι είναι έτσι το φυσιολογικό και θα γίνει τόσο έξυπνο όσο του το επιτρέπουν τα ερεθίσματα που θα λαμβανει απο το σπίτι του.. δεν έχω δεί κανένα παιδί που οι γονείς του είναι της καλής κοινωνίας γιατροί ή επιχειρηματίες και να βγεί αλητάκι ή κολόπαιδο.. απλά από τη στιγμή που ο κάθε ανεγκέφαλος μπορεί να κάνει παιδί και να το μεγαλώνει έτσι οπως νομίζει αυτός οτι είναι το σωστό θα έχουμε διάφορα "παιδάκια".. Τα ερεθίσματα που λαμβάνει το παιδί απο τους γονείς του καθορίζουν την ανάπτυξη των νευρωνικών του δικτύων και διαμορφώνουν το χαρακτήρα του..

 

και εδώ προκύπτει το εξής φιλοσοφικό ερώτημα.. μήπως η ζωή είναι ένα όνειρο που το βλέπουμε χωρίς να μπορουμε να κάνουμε τίποτε? η συμπεριφορά μας καθορίζεται απο κληρονομικούς, χημικούς, βιολογικούς παράγοντες.. επομένως η συμπεριφορά μας και οι επιλογές μας στη ζωή είναι προβλέψιμες.. δέν έχουμε δηλαδή ελεύθερη βούληση.. είμαστε απλώς ρομπότ που διαγράφουν μιά συγκεκριμένη πορεία μέχρι να τους τελειώσει η μπαταρία..

Νομίζω πως είναι καθαρά θέμα χαρακτήρα παίρνοντας ως παράδειγμα εμένα πρώτα απο ολα, να σου πω ενα περιστατικό εποχές γυμνασιου τότε 2002 τσογλάνι εγώ κλασσικά όλη μέρα γυρναγα με τούς τότε φίλους μου υπήρξε περιστατικό όπου έσπασα κάτι τζάμια απο μια βιοτεχνια την πρώτη φορά (ξαναπήγα και 2η να δω τι έγινε εκεί μας πιάσαν) με τα πολλά μας πήγαν στους γονείς φασαρία κακό της ποπης.

Το ξύλο που έφαγα εκείνο τον καιρό ήταν λίγο όταν το σκεφτόμουν μετά απο καιρό!

Το θέμα ποιο είναι όμως μετά απο εκείνη τη φαση ηρεμησα ούτε με τσιγάρα ποτά κλπ έμπλεξα ούτε με τίποτα γιατί? Γιατί είχα εγώ ο ίδιος το μυαλό μέσα στο κεφάλι μου και μπορούσα να ξεχωρίσω τι είναι σωστό και τι οχι.

Και για μένα καλά κάναν και με δειραν τότε! (Το άλλο παιδί έτσι για την ιστορία έφαγε ξύλινη καρέκλα στην πλάτη) :-P

[xstreamgamer]

Έχω φάει άπειρο ξύλο από την μάνα μου αλλά ήμουν θηρίο ανήμερο.Μέχρι που μου πέταξε μέχρι και την σκούπα στο κεφάλι,όχι αυτήν με το κοντάρι τις άλλες που είναι σαν άχυρα τις κοντές.Στα δικά μου παιδιά δεν έχω απλώσει ποτέ χέρι και δεν πρόκειται.Επίσηςς ήμουν πολύ πεισματάρης και κατά την διάρκεια που έπεφτε το ξύλο μου έλεγε η μάνα μου κλάψε για να σταματήσω ,εγώ ατάραχος σταματούσε όταν κουραζόταν.

[idomeneas7]

Με παραξενεύει πάντως που όλοι εσείς οι δαρμένοι το χαίρεστε και πιστεύετε πως ήταν σωστό για να "γίνετε άνθρωποι".

[george_gr1]

Με παραξενεύει πάντως που όλοι εσείς οι δαρμένοι το χαίρεστε και πιστεύετε πως ήταν σωστό για να "γίνετε άνθρωποι".

Κι ομως δε παιζει να θυμηθω φαση που τρωω ξυλο απο τη μανα μου και να μη χαμογελασω μεχρι τ αυτια! Σιγουρα μπορουσε να γινει δουλεια και αλλιως, αλλα κι ετσι καλα παιδια γιναμε.

Κοιταξε εχω εναν ξαδερφο 32 χρονων που αν τον γνωρισεις θα χαρεις για το ανθρωπινο ειδος. Το ξυλο που εχει φαει αυτος ο ανθρωπος απο τη μανα του, δε πρεπει να το εχουμε φαει ολοι εδω μεσα.

Οταν ετρωγα μερικες τα βραδια επειδη εκανα φασαρια, πριν παω για υπνο, εκλαιγα και μετα ρε φιλε εριχνα απο τους πιο γλυκους υπνους, ακομα τους θυμαμαι.

[pournaras]

Με παραξενεύει πάντως που όλοι εσείς οι δαρμένοι το χαίρεστε και πιστεύετε πως ήταν σωστό για να "γίνετε άνθρωποι".

 

Χαιρομαστε, διοτι στη θυμηση των περιστατικων καταλαβαινουμε οτι το αξιζαμε και με το παραπανω σε αντιστοιχια με αυτα που καναμε, και σωστο μας φανηκε, γιατι μια χαρα ανθρωποι γιναμε, εκτος κι αν καποιοι απο μας γραφουν στο ινσομνια μεσα απο τη φυλακη

[haris_216]

Με παραξενεύει πάντως που όλοι εσείς οι δαρμένοι το χαίρεστε και πιστεύετε πως ήταν σωστό για να "γίνετε άνθρωποι".

 

Πρώτον όλες οι αναμνήσεις του παρελθόντος, ειδικά από τα παιδικά χρόνια, χάνουν όποια κακιά αίσθηση και αφήνουν μόνο μια γλύκα.

Δεν εξηγείται αλλιώς το ότι θυμόμαστε διάφορα "κακά" (πέρα από ξύλο) και κανείς δεν χαλιέται αλλά τα λέει χαμογελώντας

πχ

"Θυμάσαι τότε που πήραμε αποβολή;"

"Αχ πόσο ζήλευα το Χ παιχνίδι που είχε εκείνο το παιδί κι εγώ δεν είχα"

"Τότε είχα πάρει...2 στο τέστ κι έγινε χαμός στο σπίτι"

Τίποτα από τα παραπάνω, αλλά και χιλιάδες άλλα παρόμοια, δεν χαροποίησε τον "δέκτη" όταν συνέβαινε παρά μόνο 2-3 δεκαετίες αργότερα.

Επίσης τότε το "ξύλο" ήταν αποδεκτή παιδαγωγική μέθοδος, άσχετα αν στην παρούσα εποχή κρίνεται ως λανθασμένη.

Και αν θέλουμε να το πάμε και μακρύτερα, τότε (καλώς ή κακώς) οι γονείς ήταν "παρόντες", άσχετα αν μας άρεσε ή όχι.

Να δούμε μετά από Χ χρόνια την εξέλιξη των σημερινών παιδιών που ναι μεν ίσως δεν τους τις "βρέχουν" αλλά είναι συνέχεια μεταξύ tablet, τηλεόρασης και κινητού χωρίς την μεσολάβηση των γονιών σε κανένα σχεδόν μέρος της καθημερινής διαδικασίας

[adi32]

Εμένα 2 φορές με είχαν χτυπήσει και το θυμάμαι σαν πολύ άσχημη εικόνα.

[ikaruga24]

Όλες οι μορφές ξύλου είναι κακοποίηση...

Υπερβολική σε αυτό. Οι μπατσες μια χαρά δουλειά κάνουν.

[bluesattack]

Με παραξενεύει πάντως που όλοι εσείς οι δαρμένοι το χαίρεστε και πιστεύετε πως ήταν σωστό για να "γίνετε άνθρωποι".

 

Αυστηρη αλλα στοργικη οικογενειακη παραδοση  ? 

[revolver1990]

Αυστηρη αλλα στοργικη οικογενειακη παραδοση  ? 

Και να ήθελα να με δέρνανε,δεν προλάβαιναν 

[bluesattack]

Ο φευγατος δεν εκλαψε ποτε