Θεατρικές Παραστάσεις

[stormrain]

Κοιτα δεν θελω βα προσπαθήσω να σε πεισω για κατι, αλλα οταν μου λες οτι ο Πυρπασοπουλος και ο Μαρκουλακης παιζουν τον εαυτο τους, μου φαινεται αστειο.

 

Anyway όντως καποια πράγματα ειναι υποκειμενικά

Αν θελεις πες μου σε ποιες παραστασεις του εξωτερικου που εχεις δει αναφερεσαι παρεμπιπτόντως.

[Manjaro]

Κοιτα δεν θελω βα προσπαθήσω να σε πεισω για κατι, αλλα οταν μου λες οτι ο Πυρπασοπουλος και ο Μαρκουλακης παιζουν τον εαυτο τους, μου φαινεται αστειο.

 

Anyway όντως καποια πράγματα ειναι υποκειμενικά

Αν θελεις πες μου σε ποιες παραστασεις του εξωτερικου που εχεις δει αναφερεσαι παρεμπιπτόντως.

όταν λέω παίζουν τον εαυτό τους δεν εννοώ πχ παίζουν πάντα τον φλώρο γκέι εννοώ πως κάνουν πάντα το ίδιο πράγμα απο υποκριτικής πλευράς προσαρμόζουν δηλαδή τον ρόλο στα μέτρα τους και δεν μπαίνουν οι ίδιοι στον ρόλο... 

 

Μια απλή απόδειξη για να καταλάβεις τι λέω βάλε κάποιον φίλο σου να βρει σκηνές δικές τους (είτε θέατρο είτε τηλεόραση κινηματογράφο) μερικά δευτερόλεπτα η κάθε μία

 

να τις κόψει και να τις ανακατέψει (πχ να μην δείχνει συνεχόμενα πλάνα μιας σκηνής ή συνεχόμενες σκηνές μιας ταινίας ) να βγάλει τον ήχο.

 

προσπάθησε να καταλάβεις τι παίζουν εκείνη την στιγμή (τι γίνεται στην υπόθεση τι συναισθήματα έχουν τι χαρακτήρες υποδύονται εκείνη την στιγή(απελπισμένους,γκει,στρειτ,μεθυσμένους γενικά τέτοια χαρακτηριστικά) κτλ στην σκηνή που θα ακολουθήσει -και δεν θα δεις- θα γίνει κάτι φοβερό; διασκεδαστικό; τραγικό; πχ ετοιμάζονται να βγούνε έξω για ποτό; η να πάνε να σκοτώσουν κάποιον/συλλάβουν κάποιο επικίνδυνο άτομο; να κάνουν σεξ; κτλ κτλ )

 

Αν οι απόψεις σου δεν ταιριάξουν με αυτό που πραγματικά συμβαίνει στην ταινία 

 

Αν οι απόψεις σου μεταξύ τους τις περισσότερες φορές είναι ίδιες... 

 

τότε θα καταλάβεις πως έχω δίκαιο

 

κάνε το ίδιο με το  πατσίνο(όχι σύγχρονες γέρασε... ) , νόρτον, ντικάπριο, ντενίρο και θα δεις την διαφορά... 

 

 

EDIT εννοείται πως τα ίδια τα πλάνα δεν πρέπει να ειναι πλάνα κλειδιά (να βγάζουν μάτι) πχ να είναι μπροστά γονατισμένοι στην νεκρή γκόμενα μες στα αίματα και να κλαίνε χαίρω πολύ ότι θα καταλάβεις τι συμβαίνει   πρέπει να είναι "αδιάφορα"  "ενδιάμεσα" πλάνα απο την ταινία 

[Edel]

Μπιμπής

Πανταζάρας

Οικονόμου

Αιδίνη

Κίτσιου

Καταληφός

Σπυριδάκης (όποιος έχει δει τον Άγριο ΣΠόρο θα καταλάβει)

Παπαληγούρα

Λιγνάδης

 

Μερικά ονόματα που μου έρχονται. Το θεατρικό επίπεδο στην Ελλάδα είναι πολύ καλό και υψηλό.

 

Σήμερα πάω και γω να δω τις Γυναίκες του Παπαδιαμάντη. Θα γράψω εντυπώσεις το βράδυ που θα γυρίσω

[Επισκέπτης]

Έχω προλάβει κι έχω δει το "Το τίμημα" και το "Η λίμνη που δεν υπάρχει πια".

 

Αύριο, που θα έχω όρεξη θα γράψω τις εντυπώσεις μου.

 

ΥΓ: Γενικότερα, σα να έχουν τσιμπήσει τις τιμές φέτος....

 

Αρχίζοντας να πω ότι δεν είμαι έμπειρος από θέμα θεάτρου, τα τελευταία 3 χρόνια πηγαίνω (το Δελφινάριο δεν το θεωρώ θέατρο ) και προσπαθώ να δω παραστάσεις που θα με προβληματίσουν (με την καλή έννοια). Δυο λόγια, προς αποφυγήν spoiler

 

Το Τίμημα:

 

Πολύ ωραίο θέμα, από τους 4 ηθοποιούς, μου άρεσε περισσότερο ο Σκιαδαρέσης, καλός ο Σαπουντζής, πολύ κακή η Λουιζίδου

Αφενός δεν έπεισε σε κανένα σημείο της παράστσσης πως είναι η αλκοολική Έστερ, αφετέρου κούραζε η άρθρωσή της μιας και όλες της οι φράσεις είχαν ένα βράχνιασμα και κόσμπιασμα στο τελείωμά τους

ενώ ο Μιχαλακόπουλος ούτε κρύο ούτε ζέστη, αν και περίμενα πολύ περισσότερα από αυτόν.

 

Η μετάφραση περίεργη, αν δεν είχες 2-3 βάσεις δεν μπορούσες να καταλάβεις ούτε καν την χώρα στην οποία διαδραματίζεται το έργο και η σκηνοθεσία λίγη (ανεπίτρεπτο να γυρνάνε την πλάτη οι ηθοποιοί στον κόσμο ενώ μιλάνε) και σε κάποιες στιγμές κορύφωσης οι ηθοποιοί μου θύμισαν Κυριάκο Μητσοτάκη στην Βουλή: Δεν ήξεραν πως να συγχρονίσουν χέρια, ομιλία με το κείμενο....

 

Λόγω των παραπάνω αστοχιών, θεωρώ πως είναι δικαιολογημένο το βαρετό πρώτο μέρος, σε σημείο ύπνου δηλαδή, με ανούσιους διαλόγους που θεωρητικά σκιαγραφούν τον χαρακτήρα του καθενός.

 

Αν θα το πρότεινα: Ναι, θα το πρότεινα, αρκεί να ξέρετε τι πρόκειται να δείτε: Ουσιαστικά ο τίτλος είναι απόλυτα αντιπροσωπευτικός για το τι πραγματεύεται και επουδενί δεν είναι μια ανάλαφρη παράσταση.

 

Η λίμνη που δεν είναι πια (οι παραστάσεις τελείωσαν):

 

Η απόλυτη κουλτούρα, σα να βλέπεις μια Ευρωπαϊκή ταινία. Δεν είναι για όλους, επίκαιρο, κοινωνικό, δυνατό. Όχι απλά μου άρεσε, με συγκλόνισε, αν και η σκηνοθεσία στο τέλος λίγο υπερβολική.

 

Κακούρης (σκηνοθεσία επίσης), Κατσαφάδος (ήταν να παίξει ο Σιμαρδάνης αλλά...) και Βίκυ Παπαδοπούλου. Η Παπαδοπούλου απίστευτη, ο Κακούρης πολύ καλός (αν και θύμιζε Χιου Λόρι στο House στην κίνηση με το μπαστούνι) αλλά ο Κατσαφάδος κάπου χώλαινε ή τουλάχιστον δεν ήταν τόσο καλός όσο οι άλλοι.

 

Επειδή το έργο δεν παίζεται πια, διαβάστε 2 πράγματα από εδώ http://www.zougla.gr/politismos/8eatro-politismos/article/h-limni-pou-den-ine-pia-tou-ntavint-ntesola-sto-8eatro-ilisia-volanakis. Κρίμα μου τελείωσε τόσο νωρίς....

 

ΥΓ: Παιδιά, ας χρησιμοποιούμε spoiler σε γραφόμενα που αφορούν εξέλιξη κάποιου έργου πόσω μάλλον το τέλος.

[tsifotis]

Παράστασεις που ειδα τις τελευταιες μερες:

Δείπνο ηλιθίων

Εξαιρετικό. Όλο το καστ πολυ καλό αλλα ο Σπύρος Παπαδόπουλος είναι μοναδικός ως Φρανσουά Πινιόν. Απο τις καλυτερες του ερμηνειες (νομιζω 5η φορα που τον πετυχαινω). Συστηνεται ανεπιφυλακτα. Και ας εχετε δει την γαλλικη ταινια. Αξιζει παρα πολυ. Ειναι απολαυστικοτατο. Στα συν οτι μενει πιστο στο εργο αφου ειναι απο μονο του τοσο καλογραμμενο που δεν χρειαζεται να πειραχτει σχεδον τιποτε. Σωστη αποδοση και σκηνοθεσια. Οι υπολοιποι ηθοποιοι οπως ο Δαδακαριδης και ο Μαυροπουλος αν και πολυ καλοι σχεδον χανονται στο ρεσιταλ Παπαδοπουλου.
 

Μαλιστα κυριε Ζαμπετα.

Ωραια παρασταση αλλα οχι απογειωτικη. Πρωτοτυπη η απουσια ηθοποιου που παιζει τον Ζαμπετα με ρολους να δινονται σε ανθρωπους γυρω του οπως η γυναικα του, η αδερφη του, ο πατερας του, ο στιχουργος-φιλος του κλπ. Η απουσια του γινεται αισθητη και δουλευει σαν ιδεα αλλα πιανει γρηγορα ταβανι. Γενικα το στορυ δεν ειναι 100% βιογραφικο γιατι το υπογραφει η κορη του που οπως και να εχει πρωτον ηθελε να τον τιμησει και δευτερον να υπαρχει καπου προσχηματικα σε δεσιμο τραγουδιων. Οχι και η καλυτερη δουλεια του Ζουλια, δεν εχει ας πουμε την κεντημενη γραφη του εργου "Ευτυχια Παπαγιαννοπουλου", ουτε τον καλοκουρδισμενο ρυθμο του "Ολα για την Μητερα μου".
Ηθελα πολυ να ειναι οσο καλο το παρομοιας αισθητικης και υφους "Πριν το Χαραμα" των Ρεππα Παπαθανασιου αλλα σε καποια σημεια δειχνει προχειρο και δεν ξεφευγει απο κλισε. Παρολα αυτα αξιζει κανεις να παει.
Οσοι φοβαστε για προσχηματικο στορυ με μετριες ερμηνειες σε αγιογραφια τυπου "Μικης Θεοδωρακης... Ποιος τη ζωη μου" μην αγχωνεστε, καμια σχεση. 

Ραφτης κυριων

Πολυ μινιμαλ εκδοχη της κλασικης φαρσοκωμωδιας του Φευντω που εχει ανεβει ξανα και ξανα με διαφορετικα καστ.
Εδω την κραταει ο Μπουρδουμης ως πρωταγωνιστης γιατι δυστυχως σκηνικα σχεδον δεν υπαρχουν, ενω και το υπολοιπο καστ κανει οτι μπορει αλλα μια Τσιβιλικιακου επιπεδου φαρσα χρειαζεται να ειναι και λιγο γκραντε για να δειξει.
Επισης το ολο εργο γινεται λιγο ακομα πιο "τσιρκο" σε ξεσπασματα και θεατρινισμους κατι που δεν ειναι απαραιτητα κακο γιατι στο κατω κατω φαρσοκωμωδια ειναι, οχι Τενεσυ Γουιλιαμς και ο Φευντώ ως χιουμορ λεξη λεξη εχει καπως ξεπεραστει, αλλα το κακο ειναι οτι βαζει και εμβολιμες cringe καινοτομιες.
Η ωρα στην παρασταση περναει ευχαριστα. Καθισαμε πρωτη σειρα με Vodafone 1+1 (συνολο 13 ευρω) σε ενα θεατρακι καπου 150 θεσεων. Δεν ειναι απο τις παραστασεις που προτεινω ανεπιφυλακτα αλλα αν καποιος θελει να σωνει και καλα να διαπιστωσει κατα ποσο παρεξηγημενος τηλεοπτικα ο Μπουρδουμης γιατι οχι.
Ειδα ο σκηνοθετης ειναι νεος και πολυπραγμων. Ισως στο μελλον κανει καλυτερα πραγματα.

 

Εγκλημα στο καφε νουαρ

Στο μπαρ του θεατρου αλφα-ιδεα (το γνωστο θεατρο Αλφα της Πατησιων που παντα επαιζε ο Ληναιος) εχει στηθει μια ταιριαστη παρασταση που διαδραματιζεται σε μπαρ εποχης.
Μην περιμενετε οντως να σας απασχολησει το εγκλημα απο αποψη μυστηριου. Η ολη παρασταση ειναι ενα ξεφρενο πανηγυρι. Χορος τραγουδι και χαβαλες. Πηγαιο χιουμορ απο μια ομαδα ηθοποιων που ενω δεν εχουν στην ομαδα τους καποιον αστερα (στο team βλεπω ηταν ο TV-friendly κωμικος Δρακοπουλος στον κεντρικο ρολο) θελω να πιστευω οτι θα δουμε και αλλες δουλειες τους με τοση ενεργεια.
Δυστυχως ο χωρος ειναι πολυ μετριος γιατι ενω ειναι καλος για να πιεις ενα αναψυκτικο στο διαλειμμα μιας παραστασης, δεν ειναι για να παρακολουθησεις μια ολοκληρη, αφου καθεσαι σε απλες καρεκλες που φυσικα δεν ειναι διατεταγμενες σε υψομετρικη διαφορα αλλα ουτε υπαρχει "σκηνη" με βαθρο και οι ηθοποιοι βρισκονται κυριως στην γωνια του χωρου που προυπηρχε το μπαρ.
Συστηνεται ανεπιφυλακτα. Η παρασταση ξεκιναει κατα καποιο τροπο με το που σας φωναζουν να κατεβειτε τα σκαλια. Εκει να ειστε οσο πιο μπροστα μπορειτε γιατι αν κατεβειτε πρωτοι θα καθισετε και πρωτοι (δηλαδη μπροστα στην αυτοσχεδια σκηνη) που αλλαζει φανταζομαι πολυ την εμπειρια. Καθισα πισω (μη γνωριζοντας οτι οι θεσεις δεν ειναι αριθμημενες) και το μετανοιωσα.
Ποπ αναφορες. Παιχνιδι με το κοινο. Ταλενταρες ηθοποιοι. Δουλεμενο κειμενο.
Να πατε.