Προς το περιεχόμενο

Ποια Ταινία Μόλις Είδατε; [Part III]


billdanos

Προτεινόμενες αναρτήσεις

  • Moderators

Δε θυμαμαι ποιος ειχε πει απο δω πως το new Jumanji ειναι καλο, αλλα ειχε δικιο. Το εβαλα χθες με φοβο μην αποδειχθει βλακεια σαν το Ghostbusters, αλλα ομολογω πως μου αρεσε ιδιαιτερα. Δεν καταλαβα βεβαια πως μετατραπηκε απο board game σε video game, αλλα δεν ειχε και σημασια. 

Ενα 7-8 το παιρνει ανετα για αυτο που ηταν.

Εδιτ: Κι εκει που ελεγα να δω το Ιndependance Day 2, με απογοητευσατε στην προηγουμενη σελιδα 😛

  • Like 3
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Απαντ. 5,8k
  • Δημ.
  • Τελ. απάντηση

Συχνή συμμετοχή στο θέμα

Lion (2016)

Βασισμενο σε αληθινη ιστορια

Ενταξει στο 5λεπτο αν αφηνα τον εαυτο μου, ανετα θα μ ειχαν παρει τα ζουμια. Η ταινια δειχνει τη διαδρομη ενος 5χρονου Ινδου ο οποιος χαθηκε μια μερα κι αφου περασε τα πανδεινα κατεληξε υιοθετημενος στον Αυστραλια. Και μεγαλος πια, αποφασισε να ψαξει το σπιτι του.

Εχει πολλες σκληρες εικονες, δειχνει τι περνανε ποσα και ποσα παιδια στους δρομους της Ινδιας. Το αγορακι ειναι ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ. ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ομως. 

8/10 βαζω κι ακομα σκουπιζω δακρυα

  • Like 6
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημοσ. (επεξεργασμένο)

Den of thieves

Σκληροί ex-military προσπαθούν να ληστέψουν το υποκατάστημα της Fed στο Los Angeles και σκληροί μπάτσοι προσπαθούν να τους σταματήσουν.

Δεν ξέρω γιατί  κάθησα να την δω. Δεν βλέπω γενικά τέτοιες ταινίες, αλλά μάλλον με παρέσυρε μία από τις αφίσες της ταινίας. Αντριλήκι, τσαμπουκάδες και μπιστολίδι στο Los Angeles. Η ταινία ξεκινάει κάτι σαν Heat (στο πιο κάφρικο), συνεχίζει ως κάποιο από τα Ocean's eleven (στο πιο κάφρικο) και τελειώνει ως...ξέρω'γω; Άντε, να μη σας το χαλάσω.

Τα καλά της ταινίας. Το αρχικό πιστολίδι (και λιγότερο το τελευταίο) κάνει το αντίστοιχο του Heat που είπαμε να μοιάζει με μπουγέλο και ο Butler είναι όσο πιο σιχαμένος μπορεί να γίνει, πραγματική αηδία. Η ταινία θα ήταν αρκετά καλύτερη αν παρέλειπε το κομμάτι με την εκτέλεση της ληστείας που, εκτός από μπερδεμένο είναι ούτως ή άλλως αδύνατο να συμβεί, και εστίαζε περισσότερο στους χαρακτήρες, οι οποίοι, "καλοί" και "κακοί", είχαν να δώσουν. Και το φινάλε, αχ το φινάλε!.. 

Επεξ/σία από Voodooman
  • Like 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Στις 18/6/2018 στις 7:50 ΜΜ, stormrain είπε

Δε θυμαμαι ποιος ειχε πει απο δω πως το new Jumanji ειναι καλο, αλλα ειχε δικιο. Το εβαλα χθες με φοβο μην αποδειχθει βλακεια σαν το Ghostbusters, αλλα ομολογω πως μου αρεσε ιδιαιτερα. Δεν καταλαβα βεβαια πως μετατραπηκε απο board game σε video game, αλλα δεν ειχε και σημασια. 

Ενα 7-8 το παιρνει ανετα για αυτο που ηταν.

Εδιτ: Κι εκει που ελεγα να δω το Ιndependance Day 2, με απογοητευσατε στην προηγουμενη σελιδα 😛

 

Το παιχνίδι θέλει να το παίζουν. Θα κάνει ό,τι χρειαστεί για να το παίξουν!

  • Like 1
  • Thanks 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Είδα hounds of love - https://www.imdb.com/title/tt3896738/?ref_=nv_sr_1

Πολύ καλή γι αυτό που είναι. Κλασσική ταινία απαγωγής με πάρα πολύ καλές ερμηνείες από όλους. Αυστραλική παραγωγή με Αυστραλούς ηθοποιούς και φυσικά ανάλογη προφορά. Θα ήθελα να εμβαθύνει λίγο περισσότερο στο πόσο πούστικα διαβάλλει το θύμα τη σχέση των δυο απαγωγών της αλλά από τη μια είναι νεαρή αρκετά στο ρόλο που παίζει και από την άλλη η γυναίκα είναι ήδη κινούμενη ψυχολογική βόμβα και οποιοδήποτε σχόλιο θα την έφερνε στα όρια της κατάρρευσης. Η δυνατότερη όμως ερμηνεία θεωρώ ότι είναι του συζύγου. Ψυχρός, θερμός, εντός εκτός και επί τα αυτά και ικανός για απόλυτη κάλυψη-απόκρυψη μέσα σε μια κοινωνία και το αποδίδει άψογα αυτό. Η γυναίκα παρόλο που έχει πολύ δυνατή ερμηνεία "βρωμάει" από ψυχολογικά προβλήματα και δεν θα μπορούσε να την εμπιστευτεί κανείς. 

Γενικά πάρα πολύ ρεαλιστικό και προσωπικά θα του βάλω 7/10. Μπορείτε να το δείτε μόνοι και με παρέα, έχει ελάχιστο gore αλλά έχει μπόλικη βία γενικότερα.  

  • Like 2
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημοσ. (επεξεργασμένο)

Jumanji: Welcome to the Jungle

 

Jumanji-Welcome-To-The-Jungle-Movie-Trai

Να πω την αληθεια απο προχθες που το ειδα ακομα δεν ξερω αν μου αρεσε η οχι. Σιγουρα μου κακοφανηκε πολυ στην αρχη που ουδεμια σχεση ειχε με το παλιο. Το πρωτο 15λεπτο ηταν τερμα βαρετο. Μετα μολις πανε στην ζουγκλα αρχιζει να εχει καποιο ενδιαφερον. Ειχε τις στιγμες του αστειες και συγκινητικες αλλα πιστευω οτι δευτερη φορα δεν βλεπετε. Ενω το πρωτο το βλεπω ανετα ξανα και ξανα 22 χρονια τωρα. Αν δεν επαιζαν αυτοι που επαιζαν απλα θα το προσπερνουσαμε αλλα οι 4 κεντρικοι ηθοποιοι επαιζαν εξαιρετικα καλα ακομα και το αγγουρι ο Dwayne. Θα της βαλω ενα 6 στα 10 ισως για αξιζει για 7 λιαν επιεικως αλλα το 6 ταιριαζει καλυτερα γιατι μιλαμε για Jumani και σιγουρα περιμεναμε περισσοτερα πραγματα. Για τους σημερινους teenager ειναι λουκουμι. Για τους teenager του 2000 οχι.

Επεξ/σία από Heybro
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Προχτες ειδα στο star "Repo Men". Παρατηρω ότι το star βαζει συχνα καλες ταινιες αλλα με πολλα διαλείμματα. Δυο ωρες ταινια,  μια ωρα για διαφημισεις και τρεηλερ... Επι του θεματος, η συγκεκριμενη εχει μια καλη σεναριακη ιδεα αλλα με μαλλον κωμικη υλοποιηση. Δανειστηκες και δε πληρωνεις το σπιτι σου? στο παιρνουν. Δε πληρωνεις το αμαξι σου? στο παιρνουν. Δε πληρωνεις το τεχνητο μελος σου? στο παιρνουν (ενώ εισαι ζωντανος). Ο πρωταγωνιστης κανει αυτή τη δουλεια, ανακτα τα οργανα απο τους κακοπληρωτες. Μεχρι που βαζει κι αυτος ένα τετοιο και δε μπορει να το πληρωσει, οποτε από κυνηγος γινεται κυνηγημενος. 

24finv4.jpg

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημοσ. (επεξεργασμένο)

Ρε παιδια ξερει κανεις για ποιον λογο δε μου εμφανιζονται πια ειδοποιησεις για αναρτησεις στο συγκεκριμενο topic? Τελοσπαντων...

Trois souvenirs de ma jeunesse (2015)Τα χρυσά μας χρόνια Poster

Δεν με ξετρελανε αλλα αρκετα καλοφτιαγμενη ταινια. Το κεντρικο θεμα ειναι πως ενα συμβαν, ωθησε εναν 50αρη αντρα να θυμηθει τις νεανικες του εμπειριες. Η ταινια βεβαια, ξεκιναει ως ταινια μυστηριου και εγκληματος, αλλα καπου στα μισα ο σκηνοθετης αποφασιζει να αλλαξει κατευθυνση και να μας δειξει μια ρομαντικη ταινια. Αλλοκοτη εμπειρια σιγουρα, αλλα κανει την ταινια πολυδιαστατη. Παρολαυτα πιστευω πως οι 2 ωρες ηταν λιγο υπερβολη. 

Οι χαρακτηρες μα ειναι αρκετα τυπικοι χαρακτηρες γαλλικων ταινιων δυστυχως δεν υπαρχει κατι το επαναστατικο εκει περα. Αλλα οπως ειπα και στην αρχη καποιες σκηνοθετικες παρεμβασεις/εμπνευσεις δινουν την ψυχη που εχει μεγαλη αναγκη η ταινια, για να σε κρατησει ενδιαφερομενο για 2 ολοκληρες ωρες.

6,5/10

Forushande (2016)Ο εμποράκος Poster

Ειχα δει παλιοτερα το ''A Separation'' του συγκεκριμενου σκηνοθετη. Πολυ καλη ταινιες και οι δυο, και μοιραζονται πολλα κοινα μηνυματα σχετικα με την ηθικη δικαιοσυνη, την εκδικηση, την ιρακινη συγχρονη οικογενεια κλπ. Οι ερμηνειες ειναι παρα πολυ καλες, με τον πρωταγωνιστη μας να ειναι η κολωνα που στηριζει ολοκληρο το εργο. Οι παραλληλισμοι που εγιναν με τη θεατρικη παρασταση δεν τους πολυκαταλαβα, αλλα δεν νομιζω να ηταν και κατι πολυ σημαντικο δε πειραζει...

Η ταινια αυτη κλιμακωνεται πολυ ομορφα και σταδιακα σε ενα εξαιρετικα δραματικο και αναπαντεχο κλεισιμο, που για να πω την αληθεια ομως, αν εχετε εμπειρια με τις ταινιες του Φαραντι, ισως να δειτε προς τα που οδευει το εργακι απο πολυ πριν.

7,5/10

 

Επεξ/σία από armin
  • Like 2
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Επισκέπτης

Long time lurker που λένε και κυρίως αναγνώστης του θέματος αλλά ήθελα να γράψω για το Hereditary που είδα χθες.
Με διαφορά η πιο τρομακτική και πιο αλλόκοτη/"σκοτεινή" ταινία που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Υπήρχαν σημεία όπου ένιωσα περίπου τα ίδια συναισθήματα τρόμου με το Blair Witch Project. Για ταινία του είδους, οι ερμηνείες των ηθοποιών ήταν πολύ καλές (ο ρόλος της Toni Collette ήταν αρκετά απαιτητικός) όπως και η σκηνοθεσία με πρακτικές που ενίσχυαν το στοιχείο του τρόμου και της τρέλας. Σίγουρα, αξίζει μια θέαση είτε σε σινεμά είτε αργότερα στο σπίτι με φίλους.

Ελπίζω σε περισσότερες παρόμοιες ταινίες στο μέλλον.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Oceans 8

Ακόμα ενα επεισόδιο της «σειράς» , με καστ που εξαρχής τραβάει την προσοχή. Προφανώς δεν πας περιμένοντας καμία σοβαρή ερμηνεία. Το ζητούμενο ειναι να περάσεις η ωρα ευχάριστα , έχει και λιγο χιουμορακι όποτε πετυχαίνει μια χαρά το σκοπό του 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημοσ. (επεξεργασμένο)

The Endless (2017)

1h 51min | Fantasy, Horror, Sci-Fi | 6 April 2018 (USA)

https://www.imdb.com/title/tt3986820/

MV5BNjA5OTI1MjgwMl5BMl5BanBnXkFtZTgwMDU2

H ταινία είναι αρκετά καλή ,για μένα τουλάχιστον 7/10
Την είδα στα αγγλικά, δεν βρήκα ελληνικούς υπότιτλους...

Spoiler

 

Δύο αδέρφια επιστρέφουν στην αλλόκοτη σέχτα από την οποία είχαν ξεφύγει δέκα χρόνια πριν, όταν είχαν πειστεί πως τα μέλη της επρόκειτο να αυτοκτονήσουν ομαδικά. Τα μυστικά που κρύβει η παλιά τους «οικογένεια» ωστόσο, αποδεικνύονται πολύ πιο εφιαλτικά από όσο είχαν ποτέ φανταστεί. Η παράνοια των αιρέσεων συναντά την επιστημονική φαντασία σε ένα μαγνητικό φιλμ μυστηρίου που δε σταματά λεπτό να παίζει με το μυαλό μας.

Όταν ήταν παιδιά, ο Άαρον και ο Τζάστιν αποφάσισαν να ξεφύγουν από την σέχτα όπου είχαν μεγαλώσει, πιστεύοντας πως τα μέλη της θα αυτοκτονούσαν ομαδικά. Δέκα χρόνια μετά, λαμβάνουν ένα μήνυμα από την παλιά τους «οικογένεια». Αποφασίζουν να την επισκεφθούν για να διαπιστώσουν, τελικά, πως τα μυστικά της είναι πιο εφιαλτικά απ’ όσο νόμιζαν.

Οι Άαρον Μούρχεντ και Τζάστιν Μπένσον αποτελούν ένα από τα πλέον φιλόδοξα σκηνοθετικά δίδυμα στις ΗΠΑ την τρέχουσα δεκαετία, με το ενδιαφέρον τους να εστιάζεται εκεί όπου το σινεμά του φανταστικού συναντά τον τρόμο. Αυτή την φορά, ωστόσο, οι δημιουργοί των φεστιβαλικά επιτυχημένων «Spring» και «Resolution» κρατούν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους σε ένα φιλμ όπου η παράνοια των αιρέσεων συναντά την επιστημονική φαντασία, κλείνοντας το μάτι στους αλλόκοτα αινιγματικούς κόσμους του Στίβεν Κινγκ.

Σκηνοθεσία: Justin Benson, Aaron Moorhead
Σενάριο: Justin Benson
Φωτογραφία: Aaron Moorhead
Μουσική: Jimmy Lavalle
Μοντάζ: Justin Benson, Michael Felker, Aaron Moorhead
Ηθοποιοί: Aaron Moorhead, Justin Benson, Tate Ellington, Callie Hernandez, James Jordan, Lew Temple

ΗΠΑ | 2017 | Έγχρωμο | DCP | 111’ | Αγγλικά

Πηγή: 

http://www.aiff.gr/meta_ta_mesanyxta_after_hours_2017/arthro/xoris_telos_the_endless-15552771/

 

 

 

Επεξ/σία από BLaCK_NePtUnE
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Super Moderators

"Οι Γαμπροί της Ευτυχίας" (remake, 2015)

Ο Βαγγέλης (Κώστας Αποστολάκης), χοντρέμπορος κρεάτων αποφασίζει με τη συνδρομή της συζύγου του (Μπέσυ Μάλφα) και της ανιψιάς τους (Κατερίνα Γερονικολού) να βρει τρόπο να παντρέψει την ελαφρώς "σιτεμένη" αδερφή του, την Ευτυχία (Χρύσα Ρώπα) προκειμένου να μπορέσει να χαρεί κι αυτός τη ζωή του και να πάψει να καταπιέζεται από τη μούχλα της αδερφής του. Κι επειδή ξέρει πως δεν πρόκειται να βρεθεί εθελοντής, αποφασίζει να στριμώξει τον φίλο και πελάτη του Μένη (Κώστα Ευρυπιώτη) ο οποίος βρίσκεται σε δεινή οικονομική θέση, οπότε με αρκετό πρεσάρισμα και άφθονες δόσεις ρακής, μπορεί και να πει το πολυπόθητο "ναι", απαλάσσοντας τον Βαγγέλη από την Ευτυχία. Η ήδη δύσκολη κατάσταση περιπλέκεται από την εμφάνιση του Κούλη, φίλου του Μένη, τραπεζικού υπαλλήλου στο επάγγελμα, ο οποίος έμαθε πως στον τραπεζικό λογαριασμό της Ευτυχίας πιστώθηκαν μέσω κλήρωσης 2 εκατομμύρια ευρώ, οπότε αποφασίζει να σκηνοθετήσει έναν γάμο από έρωτα, προκειμένου να φάει τα λεφτά, νομίζοντας πως η Ευτυχία είναι η χυμώδης σύζυγος του Βαγγέλη. Ακολουθούν παρεξηγήσεις, ένα ταξίδι στον Πόρο για να γιορτάσουν τους αρραβώνες του Μένη με την Ευτυχία, ένας απρόσμενος έρωτας του Μένη με την ανιψιά, η επιστροφή του επίμονου Κούλη και διάφορα ακόμη μπερδέματα μέχρι το τελικό happy end.

Ειλικρινά, ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί να θέλει κάποιος να αναμετρηθεί με μια ταινία όχι απλά κλασική, αλλά και απόλυτα συνυφασμένη με τα πρόσωπα, τις μανιέρες και την εν γένει παρουσία των αρχικών πρωταγωνιστών (λ.χ. στο remake του κλασικού "Ο Ηλίας του 16ου" όπου το ρόλο του Χατζηχρήστου υποδύθηκε με παταγώδη αποτυχία ο Πέτρος Φιλιππίδης). Η Ευτυχία ήταν, είναι και θα είναι η Γεωργία Βασιλειάδου. Και παρότι οφείλει κανείς να αναγνωρίσει στη Ρώπα θάρρος να αναλάβει το ρόλο της αρχετυπικής κακάσχημης του ελληνικού κινηματογράφου, το τελικό αποτέλεσμα κατορθώνει να είναι χειρότερο ακόμη και από το remake του "Ηλία".

Πέρα από αυτό, οι ηθογραφικές ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου ονομάζονταν έτσι γιατί επιχειρούσαν να αποτυπώσουν τα ήθη της εποχής. Η καρικατούρα του Κρητίκαρου κρεατέμπορα με την πεταχτή σύζυγο και την κακάσχημη αδερφή (που παίζει πιάνο και χορεύει ταγκό, ενώ ο αδερφός της κάνει τον Μανωλιό του Γιώργου Παπαζήση να φαντάζει μνημείο εκλεπτυσμού και ρεαλισμού) δεν διαθέτει κανένα τέτοιο στοιχείο: ο Βαγγέλης ζει σε μια βιλάρα με πισίνα, έχει παντρευτεί μια γυναίκα "για τα βυζά της" όπως λέει μέσα στην ταινία και, γενικά, το ότι κατά κάποιον τρόπο καταπιέζεται και δυσκολεύεται στην καθημερινότητά του από την Ευτυχία δεν πείθει καθόλου. Ο Βαγγέλης ζει ζωάρα, έχει μια χυμώδη γυναίκα, φλερτάρει ασύστολα με κάτι "Γαλλίδες" τουρίστριες (που, τι του βρίσκουν, είναι ένα ερώτημα, αλλά τέλος πάντων), κάνει αστεία με "λούτσους", χαλβαδιάζει ασύστολα κωλαράκια και, γενικά, καθόλου καταπιεσμένος δεν δείχνει, στην πράξη. Ο εκβιασμός στον Μένη, η προσπάθεια να τον μεθύσουν για να μη του φανεί τόσο άσχημη η Ευτυχία, η προσπάθεια να "σουλουπώσουν" την Ευτυχία, είναι πράγματα τελείως ξένα τόσο ως προς την εποχή μας, όσο και σε σχέση με τη ζωή που εμφανίζονται να ζουν αυτοί οι άνθρωποι, πριν τους τσιμπήσει μύγα να παντρέψουν την Ευτυχία.

Το δε "εύρημα" για την εμπλοκή του τυχοδιώκτη Κούλη στην ιστορία (ναι μωρέ, κληρώνουν οι τράπεζες δύο εκατομμύρια ευρώ σε έναν άσχετο στο πλαίσιο.... τρέχα γύρευε ποιας πολιτικής) εκτός του ότι είναι τραβηγμένο από τα μαλλιά, δεν δένει καθόλου και με το υποτιθέμενο πλαίσιο της "κρίσης" που πιέζει τον Μένη να κάνει την καρδιά του πέτρα και να πάρει την Ευτυχία γιατί άμα δεν πάει σώγαμπρος άλλη λύση για να βγει από το οικονομικό αδιέξοδο δεν υπάρχει στη χώρα. Κι όλα αυτά, γυρισμένα με φόντο πισίνες, διακοπές, διαφημίσεις ταχύπλοων επιβατηγών, ξένες τουρίστριες που κουνάνε τα (εντυπωσιακά, ομολογουμένως) οπίσθιά τους στο φακό γιατί... έτσι, ξενοδοχεία πολυτελείας, ψαροντούφεκα και γενικά πολύ ζόρι και πείνα μωρ' αδερφέ μου.

Παταγωδώς αποτυχημένο και το ειδύλιο μεταξύ του Ευρυπιώτη με τη Γερονικολού: δεν είναι μόνο ότι οι δύο ηθοποιοί δεν καταφέρνουν να αναπτύξουν απολύτως καμία χημεία μεταξύ τους, αλλά και το ότι δεν αφιερώνεται ούτε ο ελάχιστος χρόνος για να μας δείξει ο σκηνοθέτης τι έγινε και "ερωτεύτηκε' μια νέα κοπέλα έναν άνθρωπο που ξεδιάντροπα, μπροστά στα μάτια της, φέρεται σαν προικοθήρας, ντυμένος με πορτοκαλί ρόμπα και δανεικό σώβρακο του Βαγγέλη. 

Ο υποτίθεται αδίστακτος Κούλης που δεν έχει πρόβλημα να παντρευτεί μια άγνωστη για να της φάει τα λεφτά δεν διαθέτει το στοιχειώδη εγκέφαλο να τσεκάρει ποια είναι η τυχερή που της κληρώθηκαν τα δύο εκατομμύρια, ας όψεται η ανάγκη και γι' αυτόν.

Την ίδια ώρα, η μουχλιασμένη Ευτυχία με το μουστάκι στο πρόσωπο και τις ψεύτικες ελιές κυκλοφορεί με ένα αξιοπρεπέστατο ολόσωμο μαγιό, άψογα αποπτριχωμένες μασχάλες και πόδια, γάμπες αξιοπρεπέστατες για την ηλικία της και, γενικά, μόνο στο πρόσωπο για κάποιο λόγο δεν γουστάρει την αποτρίχωση, η υπόλοιπη είναι η χαρά των ινστιτούτων αισθητικής.

Το ταξίδι στον Πόρο υπάρχει απλά για να διαφημιστεί μια ακτοπλοϊκή εταιρία και ένας πάροχος τηλεφωνίας, ένα ξενοδοχείο και άλλοι πέντε-έξι χορηγοί. Αποκορύφωμα, "πλάνο" όπου ο Κούλης μας λέει με ποιο σκάφος ήρθε και κόβεται στο δευτερόλεπτο. Βγήκε η συμβατική υποχρέωση να αναφερθεί τρεις φορές ο χορηγός, πάμε παρακάτω.

Τουλάχιστον, το Λάρισα Εμπιστευτικό και το Ι Love Καρδίτσα, προηγούμενες σκηνοθετικές φλόμπες του Στράτου Μαρκίδη, παρουσίαζαν τα γελοία σενάριά τους, τα χλιαρά αστεία τους και το light οφθαλμόλουτρο χωρίς το επιπλέον βαρίδι της σύγκρισης με μια κλασική ταινία του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Τι τους ήρθε αυτή τη φορά να μας δώσουν επιπλέον μέτρο της σεναριογραφικής και σκηνοθετικής γύμνιας τους;

Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.

 

 

  • Like 2
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Στις 21/6/2018 στις 10:28 ΠΜ, armin είπε

 

Forushande (2016)Ο εμποράκος Poster

Ειχα δει παλιοτερα το ''A Separation'' του συγκεκριμενου σκηνοθετη. Πολυ καλη ταινιες και οι δυο, και μοιραζονται πολλα κοινα μηνυματα σχετικα με την ηθικη δικαιοσυνη, την εκδικηση, την ιρακινη συγχρονη οικογενεια κλπ. Οι ερμηνειες ειναι παρα πολυ καλες, με τον πρωταγωνιστη μας να ειναι η κολωνα που στηριζει ολοκληρο το εργο. Οι παραλληλισμοι που εγιναν με τη θεατρικη παρασταση δεν τους πολυκαταλαβα, αλλα δεν νομιζω να ηταν και κατι πολυ σημαντικο δε πειραζει...

Η ταινια αυτη κλιμακωνεται πολυ ομορφα και σταδιακα σε ενα εξαιρετικα δραματικο και αναπαντεχο κλεισιμο, που για να πω την αληθεια ομως, αν εχετε εμπειρια με τις ταινιες του Φαραντι, ισως να δειτε προς τα που οδευει το εργακι απο πολυ πριν.

7,5/10

Προσπάθησε να κάνει μια παραβολή του πώς αντιμετωπίζεται ένα ηθικό δίλημμα στην τέχνη και πώς στη ζωή. Ο κεντρικός ήρωας ήταν άλλος στη θεωρία κι άλλος στην πράξη, όταν χρειάστηκε να αντιμετωπίσει ένα πραγματικο πρόβλημα.

Για μένα ήταν συγκλονιστική η στιγμή του βασανιστηρίου, όταν βλέπεις πόσο θηρίο μπορεί να γίνει ο άνθρωπος και πόσο εύκολα ξεχνάει τον πολιτισμό του, όταν νοιώθει οτι απειλείται.

Εξαιρετική ταινία από αυτην την άποψη.

  • Thanks 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Silver Linings Playbook (2012) 7.5

 

Αυτός είναι τρελός…
Εκείνη για δέσιμο !….
Με την καλή έννοια…
 
Αυτός έχει κόλλημα με την πρώην γυναίκα του.
Εκείνη με το χορό και το σεξ.
 
Αυτός δεν έχει μάθει ότι όταν μια γυναίκα σε παρατήσει, το κεφάλαιο έχει κλείσει οριστικά για κείνη.
Όπως επίσης δεν ξέρει ότι όταν μια γυναίκα σε θέλει, θα σε έχει !
 
Σαν ψυχαναγκαστική πεταλουδίτσα, ντυμένος με σακούλα σκουπιδιών αντί για πλουμιστά φτερά στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας, ο τρελοκαταθλιπτικός Πατ, ο χαρακτήρας του Μπράντλεϊ Κούπερ, ξεκινάει να ξαναφτιάξει τη ζωή του.
Μετά το εξιτήριό του από το τρελάδικο.
Τι πιο …καλό μέρος για την νέα αφετηρία από το πατρικό σπίτι, πίσω σε μια υπερπροστατευτική μαμά κι ένα τζογαδόρο πατέρα;
 
Πώς θα τα καταφερει ο Πατ;
Μα φυσικά με τον Αμερικάνικο τρόπο:
Θα πλακωθεί στη γυμναστική, θα χάσει κιλά, δε θα παίρνει τα ψυχοφάρμακα που τον χαζεύουν και τον χοντραίνουν.
Θα ξαναδιαβάσει όλα τα βιβλία που διδάσκει η γυναίκα του.
Κι η Νίκι, η πρώην ντε, θα εντυπωσιαστεί και θα ξαναπέσει στην αγκαλιά του.
Κούνια που σε κούναγε…
Η Νίκι είναι αλλού πια.
 
Κι ενώ ο Πατ ιδρωκοπάει μες στη σακούλα, κάνει το …σφάλμα να μπει στο οπτικό πεδίο ενός πολύ ανώτερου θηρευτή…
Η Τίφανι, κατά κόσμον Τζενιφερ Λώρενς, είναι η Μάντιδα – το αλογάκι της Παναγίας, που ψάχνει τη δική της δεύτερη ευκαιρία στη ζωή. Που έχει στήσει καρτέρι και περιμένει υπομονετικά να κατασπαράξει την χοντρουλή, μανιοκαταθλιπτική πεταλουδίτσα.
 
Ο Πατ είναι κολλημένος με τη Νίκι, αλλά η Τίφανι θα του αλλάξει τα φώτα !
Θα τον χορέψει στο ταψί και δε θα τον αφήσει να πάρει ανάσα.
Εκπληκτική, γήινη γυναικάρα, με εκφραστικότατα μάτια και γκοθικ σκιές, η αποφασισμένη Τίφανι, δε μασάει τίποτα.
 
Στο είπα να την προσέξεις !
Ήδη από το Winter’s Bone.
Η κοπέλα τα σπάει…
 
Το ζευγάρι έχει καλή χημεία.
Όσο η υπόθεση εξελίσσεται, οι δύο σκοτεινοί και προβληματικοί χαρακτήρες ομορφαίνουν από τη ζεστασιά της παρέας τους.
H παράνοια υποχωρεί και τα πλάνα γίνονται πιο φωτεινά, πιο αισιόδοξα.
Η τανία είναι ουσιαστικά το επικαιροποιημένο ανάλογο του “Όταν ο Χάρυ γνώρισε τη Σαλυ” των ‘80s, αν και όχι εξίσου δυνατή σεναριακά.
 
Οι δεύτεροι ρόλοι της ταινίας είναι καλούτσικοι, αλλά θα μπορούσαν το κάτι παραπάνω.
Ο Ντε Νίρο, αν και μέτριος, το παλεύει.
 
Παρ’ όλα αυτά, η σκηνοθεσία είναι καλή και το σενάριο τόσο ωραία δουλεμένο πάνω σε αυτήν την κοινότυπη ιστορία: “ σε θέλω-δε με θέλεις”, που η ταινία ξεπερνάει το μέσο όρο κατά πολύ και είναι απολαυστική.
Θα το ξαναπώ : σημασία δεν έχει η ιστορία, αλλά ο τρόπος που τη λες !
Δες τη !
 
ΥΓ:
Αυτό που μου αρέσει στην Αμερική είναι η ιδέα, το δικαίωμα στη δεύτερη ευκαιρία στη ζωή!
Έπεσες, έσπασες τα μούτρα σου…οκ…αυτά συμβαίνουν!
Τώρα σήκω πάλι στα πόδια σου και ξαναπροσπάθησε!
 
Αυτή η χώρα μεγαλούργησε όταν πούλησε ένα χρυσό περιτύλιγμα που έγραφε πάνω “Δεύτερη Ευκαιρία στη Ζωή” στους καταραμένους φτωχοδιάβολους μεταναστες που έφταναν εκεί από όλον τον κόσμο.
Κάτι που λυσασμένα προσπάθησε να αποτρέψει η γριά Ευρώπη της συφιλιδικής και σάπιας αριστοκρατίας.
Σήμερα που η Αμερική κυβερνάται από κοντόφθαλμες, “white supremacy elites” αστοιχείωτων βλάχων, η χώρα βουλιάζει σιγά-σιγά σε έναν οχετό βλακείας και τοξικότητας μ’ επικίνδυνες προεκτασεις.
  • Like 4
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι πανεύκολο!

Δημιουργία νέου λογαριασμού

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα

  • Δημιουργία νέου...