Όταν δεν σου αρέσει η εργασία σου...

[Iamthagod]

Καλησπερα, διαβασα ολα τα μηνυματα σας και ευχαριστω γιατι ολες οι απαντησεις ηταν σοβαρες. Καταρχην να πω πως δεν υπαρχει επιρροη γονεων εδω και χρονια στις ενδοοικογενειακες αποφασεις. 

Οταν λειπω η οικογενεια μου ζει με 1200 ευρω το μηνα, μαζι με το ενοικιο. Αυτο επειδη τα παιδια μου ειναι μικρα και δεν εχουν φροντιστηρια, χορους κολυμβητηρια κτλ. Η γυναικα μου ανεκαθεν με στηριζε και με στηριζει σε οποιαδηποτε αποφαση μου και μιας και ειμαστε μαζι απο τοτε που σπουδαζε και ημουν κ εγω ακομα στη σχολη και δεν ειχαμε αμφοτεροι λεφτα γνωριζουμε και οι 2 απο που ηρθαμε. Τα παιδια ειναι μικρα για να εχουν συνηθισει σε ανεσεις. 

Παμε στο επαγγελματικο κομματι. Σα δοκιμος συνεχισα λογω πιεσης απο το οικογενειακο περιβαλλον. Οταν τελειωσα τη σχολη ταξιδεψα σαν ανθυποπλοιαρχος για να μην πανε χαμενα τα 4 χρονια της σχοληα. Πρωτη φορα ανθυποπλοιαρχος χαλασα μια και καλη το στομαχι μου απο το αγχος μου. Συνεχισα απο τον φοβο της αποτυχιας αν τα παρατουσα. Μετα ηρθανε τα παιδια, τα οποια υπεραγαπω. Πηρα το διπλωμα του υποπλοιαρχου και ταξιδευω επειδη ακριβως φοβαμαι να κανω το οτιδηποτε διαφορετικο. 

Ισχυει πως βρισκομαι στην Ελλαδα 4 μηνες τον χρονο χωρις μισθο αναμονης βεβαια, καποιοι εικαζουν πως ο χρονος αυτος με τα παιδια ειναι περισσοτερος απο τους ανθρωπους που δουλευουν εξω και τα βλεπουν λιγοστο χρονο καθε μερα. Και ναι, φαινομενικα ισχυει, σε απολυτους αριθμους δηλαδη. Στην πραγματικοτητα ομως ειναι τεραστιο ψεμα επειδη ο στεριανος μπορει να βλεπει την οικογενεια του λιγο καθημερινα, και να αφιερωνει λιγο χρονο καθημερινα, αλλα αυτο το ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ενωνει τους ανθρωπους και δημιουργει ισχυρους δεσμους στην οικογενεια. Τα παιδια ειμαι 100% σιγουρος πως αν μεγαλωσουν δε θα εκτιμησουν τον μπαμπα που ελειπε για να εχουν ανεσεις αλλα θα κρινουν και κατακρινουν τον μπαμπα που ελειπε. Μονο η γυναικα μου θα ξερει ποσα βραδια περασανε μακρια, και μονο εγω θα ξερω ποσες μερες περασανε με πραγματικα δακρυα το βραδυ στο πλοιο μακρια απο την οικογενεια, και τους φιλους γιατι οχι, και δεν ντρεπομαι να το παραδεχτω πως τα χρονια που κανω αυτη τη δουλεια τα δακρυα εχουν υπαρξει παρα πολλα, η μοναξια επισης, με μοναδικη ενασχοληση το λαπτοπ και τις ταινιες. 

Επισης ειναι αληθεια πως φοβαμαι τις μικρες απολαβες της στεριας επειδη θελω να εχουμε μια αξιοπρεπη ζωη, επαναλαμβανω για να μην παρεξηγηθω, αξιοπρεπη οχι πλουσια. Ακινητη περιουσια δεν υπαρχει και δυνητικη βοηθεια απο το οικογενειακο περιβαλλον επισης δεν υπαρχει. Ουτε θα υπαρξει. 

Ενα σημαντικοτατο πραγμα. Απο το 2012 θα  αναφερθω και μετα. Μετραω συνεχεια αντιστροφα. Μπενω για δουλεια και μετραω τις μερες για να γυρισω πισω. Γυρναω πισω και σκεφτομαι πως σε τοσες μερες θα πρεπει να ξαναφυγω. Η ζωη ενος ναυτικου σταματαει με την εισοδο στο πλοιο και συνεχιζει με την εξοδο. Τα χρονια ομως περνανε κανονικοτατα. Η γυναικα σου μεγαλωνει, τα παιδια σου μεγαλωνουν, εσυ μεγαλωνεις οι φιλοι σου μεγαλωνουν κτλ κτλ. Τον χαμενο χρονο δεν τον περνεις ποτε πισω. Ο κοσμος προχωραει αλλα εσυ οταν βγεις εξω ειναι σαν να ειναι για σενα η μεθεπομενη απο τη μερα που εφυγες αλλα δεν ειναι. Τα παιδια σου αν ειναι μικρα ΣΕ ΝΤΡΕΠΟΝΤΑΙ, αν ειναι μεγαλα θα ελεγα πως ψιλοαδιαφορουν αφου δεν εισαι μερος της ζωης τους. 

Σαν ανθρωπος δεν ξερω πως θα ανταποκριθω σε καποια εργασια μακρια απο τα πλοια γιατι η αληθεια ειναι πως μετα απο τοσα χρονια αυτο ειναι μονο που ξερω. Για αυτο και ηθελα να σπουδασω πληροφορικη, επειδη καταρχην μου αρεσει και επισης ειναι μακρια απο το αντικειμενο που δε μου αρεσει. Αλλα τα θελω απο την πραγματικοτητα ειναι εντελως διαφορετικα πραγματα. 

Με λιγες λεξεις: δεν ειναι οτι δε θελω να φυγω απο τη δουλεια που κανω, ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ να το κανω χωρις να τα κανω ολα μανταρα. Δε θελω την πιτα ολοκληρη και το σκυλο χορτατο, θελω την πιτα μιση και το σκυλο οχι πεινασμενο.

 

 

[pontez2]

Η συζυγος δεν εργάζεται υποθέτω έτσι;

Τα 1200 που αναφέρεις δηλαδη ειναι αυτά που στέλνεις εσυ. Έχει τη σημασία του που ρωτάω.

 

Επεξ/σία 5 Οκτωβρίου 2018 από pontez2

[Επισκέπτης]

Τα τετραμηνα της παραμονης ισως να ειναι μια καλη ευκαιρια αναζητησης. Δουλειας προοπτικων και κυριως συζητησης εξω απο το οικιο περιβαλλον. Εξω και απο το διαδικτυο. Συμβουλο στον οαεδ? Ιδιωτικο συμβουλο? Καποιους επαγγελματιες του χωροιυ? Δε γνωριζω. 

Παρατηρησα οτι καπου ειχε κολλησει το ΕΑΠ στα μαθηματικα. Καλη η σχολη, καλυτερη η πρακτικη. Καλο το πτυχιο αλλα ακομα καλυτερα να καθεται καποιος σε μια θεση και να λεει δοκιμασε με και να δινει λυσεις. Εννοω οτι πλεον ενα πτυχιο ισως σε αυτη την περιπτωση να ειναι πολυτελεια χρονου. Εκμαθηση, αφοσιωση, αξιοποιηση του ελευθερου χρονου εν πλω και πολλη προσπαθεια.

Κουραγιο, και με το καλο οτι και αν αποφασισεις

[SB_1957]

10 λεπτά πριν, Iamthagod είπε

Με λιγες λεξεις: δεν ειναι οτι δε θελω να φυγω απο τη δουλεια που κανω, ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ να το κανω χωρις να τα κανω ολα μανταρα. Δε θελω την πιτα ολοκληρη και το σκυλο χορτατο, θελω την πιτα μιση και το σκυλο οχι πεινασμενο.

Δύσκολη απόφαση αλλά ανήκει αποκλειστικά σε σένα πρώτα και τη γυναίκα σου, τι θα κάνεις.

1. Μένεις και προσπαθείς να μάθεις πληροφορική είτε μέσω εαπ, αφού το ξεκίνησες, είτε μέσω άλλου elearning συστήματος και προσπαθείς μετά να βρεις δουλειά σε αυτό τον τομέα.
2. Φεύγεις και βρίσκεις  μια οποιαδήποτε δουλειά (που μπορεί εκτός από χαμηλόμισθη να είναι και πολύωρη-τα ωράρια έχουν καταργηθεί προ πολλού) και σπουδάζεις πληροφορική και μετά ψάχνεις για δουλειά.
3. Μένεις και περιμένεις να πάρεις τον επόμενο βαθμό για να ψάξεις για δουλειά στη στεριά, όπου πάλι μπορείς να σπουδάζεις και μετά να αλλάξεις δουλειά.

Ίσως να υπάρχει και άλλη εναλλακτική που δεν την έχω σκεφτεί και να είναι καλύτερη.

[Zerg13]

Πληροφορική σημαίνει προγραμματισμός στην Ελλάδα. Νομίζω οι σχολές που παίζουν δεν θα σε βοηθήσουν να είσαι ανταγωνιστικος,  είσαι και μεγάλος για να ξεκινήσεις τώρα. Ένας πρόγραμματιστης θα σε κατατοπίσει έχουμε πολλούς εδώ. Αν δεν είσαι τώρα σε ένα καλό επίπεδο από μόνος σου άστο. 

[MikeJ]

Το πρόβλημα είναι ότι σε οποιαδήποτε άλλη δουλειά ή κλάδο αν αποφασίσεις να κινηθείς θα πας ως entry- level ή junior υπάλληλος στη καλύτερη (εκτός αν μπορείς να κάνεις κάποια ιδιωτική επιχειρηματική κίνηση) , στα 30 + πλέον και με οικογένεια και παιδιά από πίσω που πέρα από το χαμηλό οικονομικό προϋποθέτει να είσαι σε θέση να είσαι η τελευταία ρόδα της αμάξης και να έχεις προισταμένους μικρότερους από σένα να σου λένε τι να κάνεις.

Το παραπάνω είναι πιο δύσκολο απ ότι ακούγεται στη πράξη + ότι στην Ελλάδα τουλάχιστον υπάρχει έντονος "ηλικιακός ρατσισμός" στην εργασία (Αν περάσεις τα 25 πλέον σε θεωρούν γέρο για να κάνεις ξεκίνημα σε κάποια δουλειά) και δεν εμπιστεύονται άτομα μεγαλύτερης ηλικίας σε θέσεις εισαγωγικές γιατί φοβούνται ότι δεν θα είναι πειθήνιοι όσο οι πιτσιρικάδες.

Επίσης στη δουλειά σου πχ πλέον έχεις έναν υποτυπώδη βαθμό, δλδ δεν είσαι εσύ ο "νέος". Είναι δύσκολο να ξαναπεράσεις από την αρχή αυτό το στάδιο.

Δε ξέρω τι δυνατότητες υπάρχουν στο αντικείμενο που είσαι για παραπλήσια ίσως εργασία αλλά αυτή την κατεύθυνση θα κοιτούσα. Δηλαδή να μην απομακρυνθείς εντελώς από την ναυτιλία αλλά να επιδιώξεις αν αυτό είναι εφικτό πχ θέσεις που αφορούν μετακινήσεις στο εσωτερικό μόνο και για μικρότερα διαστήματα. Να πατήσεις δηλαδή πάνω στην εμπειρία σου και όχι να πας σε άλλο εντελώς κλάδο όπου η εμπειρία δε θα μετράει καθόλου.

Επίσης γενικά δε ξέρω τι ισχύει αν πχ επιλέξεις να αποχωρήσεις από εκεί που είσαι και αργότερα θέλεις να επιστρέψεις στο κλάδο πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι αυτό.

Διότι αν είναι εύκολο να ξαναβρείς δουλειά ακόμα και αν πχ αποχωρήσεις για 2-3 χρόνια επιδιώκοντας κάτι άλλο, τότε ίσως να αξίζει να ρισκάρεις, έχοντας ως μαξιλαράκι ότι στη χειρότερη ξαναγυρνάω στα καράβια όποτε θέλω. (Απλά δε γνωρίζω πόσο εφικτό είναι αυτό)

 

[Narayan]

2 ώρες πριν, Iamthagod είπε

Οταν λειπω η οικογενεια μου ζει με 1200 ευρω το μηνα, μαζι με το ενοικιο. Αυτο επειδη τα παιδια μου ειναι μικρα και δεν εχουν φροντιστηρια, χορους κολυμβητηρια κτλ. Η γυναικα μου ανεκαθεν με στηριζε και με στηριζει σε οποιαδηποτε αποφαση μου και μιας και ειμαστε μαζι απο τοτε που σπουδαζε και ημουν κ εγω ακομα στη σχολη και δεν ειχαμε αμφοτεροι λεφτα γνωριζουμε και οι 2 απο που ηρθαμε. Τα παιδια ειναι μικρα για να εχουν συνηθισει σε ανεσεις. 

Κάτι άλλο που ξέχασα να αναφέρω πριν... τώρα που είσαι στο πλοίο έχεις μηδενικά έξοδα διατροφής, κατανάλωση ρεύματος κτλ. Όταν θα είσαι σπίτι αυτά θα είναι επιπλέον έξοδα για τον προϋπολογισμό, με άλλα λόγια δεν θα βγαίνετε με 1200 το μήνα πλέον. Λάβε το υπόψιν όταν τα βάλεις κάτω να δεις με πόσο μισθό θα είσαι ικανοποιημένος στη στεριά.

Πάντως ΙΜΗΟ αν τα 1200 δεν είναι περίπου το ένα πέμπτο του καθαρού μισθού σου ως γραμματικός, μάλλον η εταρεία σου δεν πληρώνει βάσει ITF...

[crom251]

2 σοβαρες επιλογες εχεις

1) Καθεσαι στα καραβια με οτι συνεπαγεται αυτο

2) Καθεσαι στα καραβια καποια χρονια, μαζευεις λεφτα, και κανεις κατι δικο σου

Το να πας στα 30 φευγα να γινεις ...σερβιτορος ασφαλως δεν ειναι σοβαρη επιλογη.

Επισης σοβαρες δεν ειναι και οι ελπιδες που εχεις, οτι αν παρεις πτυχιο πληροφορικης απο ΕΑΠ θα μπορεσεις να βγεις στην ζουγκλα της αγορας εργασιας με προοπτικες.

Επεξ/σία 5 Οκτωβρίου 2018 από crom251

[vocals_]

Υπάρχει μήπως κάποια στεριανή δουλειά σχετική με θάλασσα; Γιατί φαντάζομαι οι γνώσεις που έχεις αποκτήσει τόσα χρόνια μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε διάφορες "θαλασσινές" δουλειές. Να παρατήσεις τα ταξίδια δηλαδή και να ασχοληθείς με τον τουρισμό, κάτι σε ιστιοπλοϊκά για παράδειγμα; Από σκίπερ μέχρι και... αγορά σκάφους (αν έχεις μαζέψει τα κατάλληλα λεφτά+δάνειο)

[GothicCrusader]

4 ώρες πριν, Iamthagod είπε

Καλησπερα, διαβασα ολα τα μηνυματα σας και ευχαριστω γιατι ολες οι απαντησεις ηταν σοβαρες. Καταρχην να πω πως δεν υπαρχει επιρροη γονεων εδω και χρονια στις ενδοοικογενειακες αποφασεις. 

...

θα ανταποκριθω σε καποια εργασια μακρια απο τα πλοια γιατι η αληθεια ειναι πως μετα απο τοσα χρονια αυτο ειναι μονο που ξερω. Για αυτο και ηθελα να σπουδασω πληροφορικη, επειδη καταρχην μου αρεσει και επισης ειναι μακρια απο το αντικειμενο που δε μου αρεσει. Αλλα τα θελω απο την πραγματικοτητα ειναι εντελως διαφορετικα πραγματα. 

Με λιγες λεξεις: δεν ειναι οτι δε θελω να φυγω απο τη δουλεια που κανω, ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ να το κανω χωρις να τα κανω ολα μανταρα. Δε θελω την πιτα ολοκληρη και το σκυλο χορτατο, θελω την πιτα μιση και το σκυλο οχι πεινασμενο.

Λόγω της δουλειάς μου έχω δει πολλές «επανεκκινήσεις καριέρας». Σπουδές που ξεκινάνε στα 30 ή και στα 40 και όλες οι φορές που έχω δει βγήκαν σε καλό (έως πολύ καλό). Ιδιαίτερα στο ψυχολογικό κομμάτι. Ο λόγος που πιστεύω ότι συμβαίνει αυτό είναι ότι οι περισσότεροι στα 20 δεν ξέρουν τι τους γίνεται ενώ στα 30 ή στα 40 το να σπουδάσεις είναι συνειδητή και προγραμματισμένη απόφαση.

Δεν είσαι τόσο μεγάλος λοιπόν στα 30 όσο αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου στον γραπτό σου λόγο. Μπορεί να σου παίρνει ένα μεγάλο μέρος των δυνάμεών σου η δουλειά, αλλά πρακτικά είσαι νέος. Οπότε το να σπουδάσεις πληροφορική (ή ο,τιδήποτε άλλο) είναι πλήρως εφικτό με σωστό πρόγραμμα. Το « μετα απο τοσα χρονια αυτο ειναι μονο που ξερω» στα 30 πρέπει να το ξεχάσεις. Είναι πλασματικό ψυχολογικο εμπόδιο. Σάμπως οι άλλοι νομίζεις στα 30 ξέρουν να κάνουν κάτι; Πολλοί στα 30 δεν έχουν κάνει τίποτα ακόμα και πολλοί άλλοι έχουν ξεχάσει και αυτό που σπούδασαν. Άλλοι ακόμα κυνηγάνε το πρώτο τους πτυχίο. Άλλοι στα 30 χαλάνε την οικογένειά τους και ψάχνουν μία συνέχεια ενώ άλλοι χάνουν τη δουλειά τους, που τη θεωρούσαν δεδομένη, και ξαναξεκινάνε από την αρχή. Αυτό σημαίνει ότι πεινάνε; ή δεν έχουν/κάνουν οικογένεια; Επομένως, αν υπάρχει ακόμα κάποια πίκρα ότι θα ήθελες να σπουδάσεις αλλά δεν τα κατάφερες πρέπει να αντιμετωπιστεί αλλιώς θα σου μείνει παράπονο ζώης. Η οικογένειά σου πρέπει να το εκτιμήσει αυτό, οπότε δεν νομίζω να σου σταθεί εμπόδιο.

Όμως, όταν σπουδάζεις σε αυτές της ηλικίες δεν έχεις τον ίδιο σκοπό και δεν ακολουθείς το ίδιο μονοπάτι με τον έφηβο. Δεν θα πεις: α, κάτσε να σπουδάσω 4-5-6 χρόνια πληροφορική και μετά 2 χρόνια μεταπτυχιακό και μετά θα μοιράσω βιογραφικά για να πάω junior κάπου και σιγά σιγά να αποκτήσω μισθό. Επανεκκίνηση καριέρας δεν γίνεται ξεκινώντας από την αρχή.

 Η άποψή μου λοιπόν είναι ότι πρέπει να μετατρέψεις το «κάνω κάτι που δεν μου αρέσει» σε «κάνω κάτι που δεν μου αρέσει για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα για να πετύχω έναν συγκεκριμένο σκοπό». Το να παρέχω στην οικογένεια και μόνο δεν αρκεί. Γιατί, αν απλά αγνοήσεις οοοόλα αυτά τα αρνητικά σημάδια και αν αρρωστήσεις π.χ. σωματικά ή ψυχολογικά αυτό θα είναι καλύτερο για την οικογένεια; αυτό θα συνεισφέρει στο να μεγαλώσουν καλύτερα τα παιδιά; η πίκρα σου αυτή θα βελτιώσει τη σχέση με τη σύζυγο;

Δεν ξέρω, κάποια βήματα που θα μπορούσα να σκεφτώ θα ήταν:

α) αρχικά να διαχωρίσεις το «θα ήθελα να σπουδάσω πληροφορική» από το θα «ήθελα να κάνω μία διαφορετική δουλειά». Το πρώτο είναι κάτι που μπορεί να γίνει σχετικά εύκολα αλλά δεν θα σε οδηγήσει στο δεύτερο σε σύντομο χρονικό διάστημα ούτε εύκολα ή γρήγορα σε αντίστοιχους μισθούς.

β) να βρεις ένα σκοπό, ένα δικό σου σκοπό που δυστυχώς δεν μπορούμε να στον βρούμε εμείς

γ) να κάνεις ένα οικονομικό πλάνο και να αποταμειεύεις.

δ) τον ελεύθερο χρόνο που έχεις να ψάξεις να βρεις πώς θα τον πετύχεις. Ενδεχομένως π.χ. και με άλλους που θέλουν να αφήσουν τη δουλειά τους στο χώρο σου

ε) όταν τον βρεις και πλέον έχεις ένα όραμα, να συζητήσεις με τη σύζυγο.

Και αν δυσκολεύεσαι να ζητήσεις βοήθεια από ανθρώπους που είναι στον κλάδο που θες να μεταβείς.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Επεξ/σία 5 Οκτωβρίου 2018 από GothicCrusader

[nightwalker1990]

Στις 4/10/2018 στις 8:25 ΜΜ, Iamthagod είπε

Καλησπέρα, δυσκολεύτηκα πολύ να παρω την αποφαση να δημιουργησω αυτο το θεμα, μηνες τωρα σκεφτομουν να αναρτησω τους προβληματισμούς μου αλλά δεν ηθελα ( ουτε τωρα θελω κατα καποιο τροπο) λόγω κυρίως καποιων μελων του φορουμ. Οπως και να εχει, το εκανα.

"Σπουδασα" αντικειμενο το οποιο δε μου αρεσε εξ αρχης και ηθελα να παρατησω τη σχολη αλλα δεχθηκα οικογενειακες πιεσεις για να συνεχισω και τελειωσω τη σχολη μου ( τα εξοδα της σχολης πληρωθηκαν αποκλειστικα απο δικη μου εργασια ) με το επιχειρημα τοτε εισαγωγης στο δημοσιο και οικονομικης αποκαταστασης. Φετος εχω κλεισει 10 χρονια στο επαγγελμα μου και ακομα δεν εχω συμφιλιωθει/συμβιβαστει μαζι του. Ολα θα ηταν πολυ απλα, αν ημουν ελευθερος, αλλα εχω οικογενεια. Και εχω ευθυνη απεναντι στην οικογενεια μου να μην τους λειπει τιποτα, τουλαχιστον αυτα που στερηθηκα εγω.

Δεν υπαρχει μερα ομως που να περασει και να μη σκεφτομαι ποσο μισω αυτο που κανω. Προσπαθησα πριν 2 χρονια να σπουδασω στο ανοικτο πανεπιστημιο και ξεκινησα καλα, περασα 1 μαθημα και 1 βδομαδα πριν το δευτερο μαθημα το οποιο περυσι το 2017 θα περνουσα επισης ευκολα, αναγκαστηκα να παω για δουλεια και ετσι εχασα τις εξεταστικες. Φετος ηθελα να το ξαναδωσω  αλλα δεν υπηρχε ΚΑΘΟΛΟΥ χρονος, ουτε και ορεξη για διαβασμα και αφου ειχα ξεχασει ολα τα περυσινα μαθηματικα. Τωρα φυσικα συμβιβαστηκα με την ιδεα πως δεν θα καταφερω ποτε να παρω το πτυχιο μου και ας το θελω πολυ.

Εχω σκεφτει πολλες φορες να παρατησω τη δουλεια μου αλλα παντα μιλαει η φωνη της λογικης που μου λεει πως στην Ελλαδα του 2018 δεν υπαρχει κανενα μελλον, ειδικα για εναν ανθρωπο με οικογενεια και τρεχοντα εξοδα. Σκεφτηκα/σκεφτομαι να παω στη Γερμανια και να εργαστω εκει ως ανειδικευτος αρχικα και ισως προοδευτικα να σπουδασω κατι ή να εξειδικευτώ σε μια τεχνη και ας ειμαι 30 τωρα, αλλα δεν ηθελα και ουτε θελω να παω σε ξενη χωρα ως ανειδικευτος εργατης, γιατι φανταζει στα ματια μου αποτυχημενη εξ αρχης η ιδεα. Οποτε μπενω συνεχως σε ενα loop των παραπανω σκεψεων και αντιφασεων που με κατατρωει και δεν περνω ποτε απαντησεις στον προβληματισμο μου.

Εσας σας αρεσει η δουλεια σας; εχετε σκεφτει ποτε να τα παρατησετε; εχει κανεις τους ιδιους προβληματισμους με εμενα; ή παρομοιους; 

Πριν 4 χρονια πηρα την αποφαση να μεινω μονος μου, ξεκινησα ως delivery με μισθο 450euro για την ηλικια μου.... Τον ιδιο μηνα μειναμε μαζι με την αρραβωνιαστικια μου που κ εκεινη ηθελε κι ας ηταν πανω στους 6 μηνες γνωριμιας μας... Πλεον εχω φτασει 4 χρονια που συζουμε κ εχω μια πανεμορφη σχεση με τα πανω-κατω της οπως ολοι μας δηλαδη... Εχω αλλαξει 3 δουλειες απο τοτε πλεον εργαζομαι ως οδηγος-courier με μισθο 500euro , με υπερωριες και κατι εξτρα μπορω να πω ειμαι οκ, εργαζεται και εκεινη φυσικα,  εχω σκεφτει εδω κ πολλα χρονια να παω αυστραλια αλλα δυστυχως δεν το χω παρει αποφαση ακομα, εχω τον θειο μου εκει, αν πω μεσα μου ναι εφυγα απευθειας.. Αν θες δοκιμασε το απλα μην το μετανιωσεις!

[mastoras007]

οπος ξανα ανέφερα πιο πάνω ημουν ακριβός στην ιδια θέση με σένα,Αρκριβός ομος..ολα χάλια τα οικονομικα χαλια και το μπαρκο μονοδρομος, μεσα στο μπαρκο ολα χάλια, 2ος μηχανικος που ειχα ολη μέρα πάνω απο το κεφάλι μου και μου εδινε εντολές το μεγαλύτερο νουμερο που εχει υπάρξει ποτέ στην ανθρωπότητα, ελεινος αθρωπος, μεγάλος πάνω απο 50 πρακτικός η λέξη  καλημέρα δεν υπήρχε στο λεξιλόγιο του, εβριζε τα θεια και τους φιλιπινέζους ολη μερα..8,5 μηνες 1 βραδυ δεν κοιμιθηκα..ανχος κλάματα νευρα με παρέα ενα λαπτοπ. Οπος εσυ δηλαδη με την μονη διαφορά οτι δέν ειχα οικογένεια δικιά μου Γυναικαι και παιδια..

Καθε μέρα που περνουσε κάθε βραδυ εδινα μπουκέτα στα μαξιλαρια απο τα νευρα μου και παραμιλουσα και ελεγα ξανα και ξανα οτι οταν βγώ θα κάνω οτι ειναι δυνατον να γινει για να μην ξανα πάω εδινα ορκο στον εαυτό μου κάθε βράδυ..τελικά ετσι εκανα μαζεψα οτι μάζεψα σε αυτους τους 8,5 μηνες και εκανα δουλεια έξω. Στο κάτω κάτω τι θα εχανα αν δεν επιανε μονο λεφτα που τα ξανα εβγαζα σε λιγους μηνες μέσα στο καράβι πάλι.

Θέλω να καταλήξω στο οτι και εσυ το ιδιο δεν εχεις να χάσεις κάτι εκτός απο λεφτά τα οποια μπορεις να ξαναβγάλεις φευγοντας.. ανεργος δεν πρόκειτε να μεινεις το ξέρεις αυτο αξιζει να δοκιμάσεις να κάνεις μια επειχηριση εξώ ξανα ειπα και πρίν κάτι σε franchise αυτοι μονο λευτα θέλουν να εχεις δεν χρειάζετε να ξέρεις την δουλεια αν και οποιος εχει κάνει στα καράβια μετα κάνει τα πάντα δεν υπάρχει δουλεια που να μην μπορεις να κάνεις  αξιζει να δκιμάσεις την τύχη σου εξω...Κανε κάτι στο ονομα της γυναικας σου για να μπορείς να φύγεις ανα πάσα στιγμή εσύ.. τα λεφτα που παιρνεις στα καράβια ειναι πολύ λίγα σε σχέση με το τιμημα που πληρώνεις.Δεν θα πάνε πουθενα τα καράβια και εξω να πεσεις που δεν θα πέσεις  μπορεις ανα πάσα στιγμή να φύγεις μην ακους τι λένε στο γραφείο....''εχω τωρα αυτο το καραβι να σε στειλω και αν δεν ερθεις μετα δέν ξέρω πότε θα εχω'' Μ@@κιες....εχω 6 χρόνια που ξεμπάρκαρα και πρίν μια εβδομάδα ετυχε να γνωρίσω εναν 3ο και μου ειπε οτι αν πάω στην εταιρία του θα μπαρκάρω κατευθειαν ασχετα με το οτι τα εχω παρατήσει..Ελληνες ναυτικοι ανεργοι δεν θα υπάρξουν ποτέ.

 

[Zerg13]

Καταρχην γιατι να παει να σπουδασει; Μονος του δεν μπορει να μαθει; Υπαρχουν βιβλια ή paid online couses στο internet. Στην Ελλαδα οι σχολες ειναι  χασιμο χρονου ειμαι σιγουρος βλεπω τι παιζει στην ΤV

αν ειχες πραγματικα την φλογα της πληροφορικης θα προγραματιζες μονος σου. Φιλοι που το κανουν δεν δουλευουν καν στην πληροφορικη στρωσαν κωλο μονοι τους. Sorry που σε απαγοητευω αλλα και εγω θα ηθελα να κανω καταδυσεις, να γινω αστροναυτης ή πολλα αλλα που δεν μπορω. Εισαι και μεγαλος για να αρχισεις προγραμματισμο. Ξεκινα το μονος σου να δεις πως θα παει φοβαμαι οτι θα προσγειωθεις ανωμαλα

-κατατακτηριες δεν μπορεις να δωσεις με το πτυχιο σου για αλλο πανεπιστημιο; Εχει ενα γραφειο καριερας το πανεπιστημιο σου παρε τηλεφωνο και πες τι θες μηπως σου βρουν κανα ετησιο μεταπτυχιακο στην πληροφορικη ή κανα συνδιαστικο π.χ. Εφαρμοσμενη πληροφορικη σε καποιον τομεα λεω μηπως. Το αναφερω σαν επιλογη απλα, οχι πως συμφωνω, ειπα παραπανω τι νομιζω

Επεξ/σία 6 Οκτωβρίου 2018 από Zerg13

[dimitris206]

Στις 5/10/2018 στις 1:25 ΠΜ, Iamthagod είπε

Καλησπέρα, δυσκολεύτηκα πολύ να παρω την αποφαση να δημιουργησω αυτο το θεμα, μηνες τωρα σκεφτομουν να αναρτησω τους προβληματισμούς μου αλλά δεν ηθελα ( ουτε τωρα θελω κατα καποιο τροπο) λόγω κυρίως καποιων μελων του φορουμ. Οπως και να εχει, το εκανα.

"Σπουδασα" αντικειμενο το οποιο δε μου αρεσε εξ αρχης και ηθελα να παρατησω τη σχολη αλλα δεχθηκα οικογενειακες πιεσεις για να συνεχισω και τελειωσω τη σχολη μου ( τα εξοδα της σχολης πληρωθηκαν αποκλειστικα απο δικη μου εργασια ) με το επιχειρημα τοτε εισαγωγης στο δημοσιο και οικονομικης αποκαταστασης. Φετος εχω κλεισει 10 χρονια στο επαγγελμα μου και ακομα δεν εχω συμφιλιωθει/συμβιβαστει μαζι του. Ολα θα ηταν πολυ απλα, αν ημουν ελευθερος, αλλα εχω οικογενεια. Και εχω ευθυνη απεναντι στην οικογενεια μου να μην τους λειπει τιποτα, τουλαχιστον αυτα που στερηθηκα εγω.

Δεν υπαρχει μερα ομως που να περασει και να μη σκεφτομαι ποσο μισω αυτο που κανω. Προσπαθησα πριν 2 χρονια να σπουδασω στο ανοικτο πανεπιστημιο και ξεκινησα καλα, περασα 1 μαθημα και 1 βδομαδα πριν το δευτερο μαθημα το οποιο περυσι το 2017 θα περνουσα επισης ευκολα, αναγκαστηκα να παω για δουλεια και ετσι εχασα τις εξεταστικες. Φετος ηθελα να το ξαναδωσω  αλλα δεν υπηρχε ΚΑΘΟΛΟΥ χρονος, ουτε και ορεξη για διαβασμα και αφου ειχα ξεχασει ολα τα περυσινα μαθηματικα. Τωρα φυσικα συμβιβαστηκα με την ιδεα πως δεν θα καταφερω ποτε να παρω το πτυχιο μου και ας το θελω πολυ.

Εχω σκεφτει πολλες φορες να παρατησω τη δουλεια μου αλλα παντα μιλαει η φωνη της λογικης που μου λεει πως στην Ελλαδα του 2018 δεν υπαρχει κανενα μελλον, ειδικα για εναν ανθρωπο με οικογενεια και τρεχοντα εξοδα. Σκεφτηκα/σκεφτομαι να παω στη Γερμανια και να εργαστω εκει ως ανειδικευτος αρχικα και ισως προοδευτικα να σπουδασω κατι ή να εξειδικευτώ σε μια τεχνη και ας ειμαι 30 τωρα, αλλα δεν ηθελα και ουτε θελω να παω σε ξενη χωρα ως ανειδικευτος εργατης, γιατι φανταζει στα ματια μου αποτυχημενη εξ αρχης η ιδεα. Οποτε μπενω συνεχως σε ενα loop των παραπανω σκεψεων και αντιφασεων που με κατατρωει και δεν περνω ποτε απαντησεις στον προβληματισμο μου.

Εσας σας αρεσει η δουλεια σας; εχετε σκεφτει ποτε να τα παρατησετε; εχει κανεις τους ιδιους προβληματισμους με εμενα; ή παρομοιους; 

Οτι και αν κανεις , πάρε πρώτα του πλοιάρχου Α και μετά ψάξε τις εναλλακτικές, οι οποίες είναι άπειρες , ακόμα και στην ίδια δουλειά  σε ξένη όμως ναυτ/κή.

[Επισκέπτης]

Στις 5/10/2018 στις 7:02 ΜΜ, crom251 είπε

Το να πας στα 30 φευγα να γινεις ...σερβιτορος ασφαλως δεν ειναι σοβαρη επιλογη.

ντελιβερι στα 40φευγα δηλαδη τι πρεπει να ειναι? Καραγκιοζιλικι και "κοιτα που καταντησα..." ???

Τα 3/4 των γενικων αγγελιων εργασιας που θα μπορουσε οντως ο ανθρωπος να βρει μια γρηγορη εναλλακτικη εργασια ειναι στο χωρο της εστιασης. Μιλαμε για την Ελλαδα. Για το ετος 2018. 

Δεν υπαρχει σοβαρη και ασοβαρη επιλογη εφοσον καποιος αμοιβεται. Υπαρχουν απλα αναγκες που πρεπει να καλυφθουν με οποιοδηποτε (προφανως νομιμο) τροπο. Αν παιρνει πανω κατα τα ιδια χρηματα, η αν μπορει με οσα παρει να τα βγαλει περα, ειναι κοντα στο σπιτι του, νοιωθει ανετα με κοσμο και τα ωραρια που θα εχει και πεσει σε νορμαλ εργοδοτη, σερβιτορος ειναι μια χαρα επιλογη μεχρι να αποκτησει τα εφοδια για κατι αλλο.

Επεξ/σία 7 Οκτωβρίου 2018 από Επισκέπτης