Ερώτηση για παλιούς...Τι ακούγατε ρε παιδια. Τι ακουγατε!!!

[PeterMay]

10 ώρες πριν, pontez2 είπε

Nα σου πω...

Κάθε πόσο τα ακούμε? Το Bohemian rhapsody πχ που θεωρείτε απο τα καλύτερα κομμάτια στην ιστορία της μουσικής, θα το ακούσω 1 φορά το 6μηνο. Γιατί? Διότι τόσο μου αρέσει να το ακούω. Υπάρχει πληθωρα μουσικών κομματιών να ακούσω. Ένα κομμάτι του Ελβις πχ, θα το ακουμε κάθε μέρα για ώρες?Ειναι δύσκολο. 

Άσε δε που όσο μεγαλώνει κανεις, τόσο αρχίζει και εκτιμάει παλαιότερα κομμάτια, λόγω της όποιας φυσιολογικης νοσταλγίας για το παρελθόν ή του ρομαντισμού που αυτό κρίβει  

Γενικά θεωρώ οτι δεν έχει χαλάσει η μουσική βιομηχανία ή οτι δεν υπάρχει έμπνευση. Οι νεότεροι ας πούμε ακουνε τη μουσική της εποχής τους, όπως καναμε εμείς κάποτε. Δεν σημαίνει οτι η δική μας ηταν καλύτερη. 

 

6 ώρες πριν, Bspus είπε

Αν και σε μεγαλο βαθμο ισχυει, βλεπω πολυ στους νεους του σημερα να στρεφονται προς παλαιοτερες εποχες στη μουσικη.

Ισως επειδη πλεον ολα ειναι απλωμενα στο πιατο. Μπορει να θεωρει καποιος οτι αυτο τους κοβει την αξια αλλα δεν συμφωνω. Το αντιθετο, δινει ευκαιρια στον οποιονδηποτε να εξερευνησει και να ανακαλυψει οτιδηποτε τραβαει η ορεξη του, ανεξοδα.

Οταν ημουν εγω εφηβος και ηθελα μουσικη, αναγκαστικα περιοριζομουν στο ραδιοφωνο του τοτε, το mtv (παλι καλα που υπηρχε και αυτο, και μαλιστα τοτε βλεποτανε) και οτι δισκους μπορουσα να δανειστω.

Επισης η ανακυκλωση και το αναμασημα που παρατηρω σημερα δεν νομιζω να υπηρχε τοσο παλια. Οπου παω και παιζει μουσικη ή και στο ραδιοφωνο συνεχως ακουω κομματια με samples ή μπιτατες αθλιες διασκευες κομματιων εποχης παρομοιας με αυτα που αναφερονται στο πρωτο ποστ.

Σαν νεος - ουτε καν 25 - δυστηχώς δεν μπορώ να ακούσω μουσική μετα το 2016. Σαν ringtone εχω το Fade to Grey των Visage και παλιοτερα το Rapture της Iio (2000 τραγουδι). Η κατρακύλα άρχισε απο το 16. Ποιά δεν μπορώ να βρω χαλαρά τραγούδια καλοκαιριού που θα τα ακούσω με ευχαρίστηση. Η έκφραση "αυτό το τραγούδι μου θυμίζει καλοκαίρι" το λέω για 2-3 τραγούδια (που όπως ανέφερα πιό πριν έχω εφηβικές στιγμές που συνδέονται στο άκουσμα τους) και 10+ του 2000-2010 . Γιωργος Λεμπεσης - Marilyn Monroe (2003),  Chris Lawyer Tomie - We Gonna Feel it (2007), Yves LaRock - Rise Up (2007), Δυτικες Συνοικιες - Καλοκαιρινα Ραντεβου (2003), Τα πρώτα της Καλομοίρας, Φίλοι Για Πάντα - Ταινία Φαντασίας, για να ονομάσω μερικά. Κομμάτια που δεν τα έζησα όταν βγήκαν, απλός μου αρέσουν να τα ακούω ξανα και ξανα και ξανα γιατί είναι όμορφα και ξεχωριστά. Μπορώ πανεύκολα να λατρέψω ένα παλιό κομμάτι. Όσο για ένα καινούργιο, θα το ακούσω για μια βδομάδα και τέλος...

Έχει δημιουργηθεί κένο. Η μουσική όπως αναφέρθηκε σε ένα προηγούμενο σχόλιο, δεν φτίαχνεται ποιά για τον άνθρωπο... Φτιάχνεται για τα λεφτά του ανθρώπου. Μία επίσκεψη σε ένα κλαμπ θα σας πείσει... Ένας χώρος που πριν 3-4 χρόνια θεωρούνταν μέρος για χωρό, χαλάρωση, φλιρτ και δέσιμο με φίλους - όλα αυτά μέσα από την μουσική - ποία βρίσκεται στην κατηγορία "Βρες εκείνη με τον καλύτερο κώ*ο, κέρασε την και τραβάτε σε κάνα ξενοδοχείο" . Πέρυσι είδα κλαμπ σε καλοκαιρινί σεζόν παρασκευιάτικα να αδιάζει πριν της 4... Ο guest DJ έπαιζε τα καλύτερα τραγούδια που είχαν να προσφέρουν οι καλλιτέχνες στο 2018... και έφευγε κόσμος.

Πολλοί στην ηλικία μου, ακούν στον ελεύθερο τους χρόνο παλιά μουσική. Πριν το 2010 μεχρι το 1970. Άντε να μπει κανένα Bang La Decks - Utopia (2013) σε κάποιο παρτάκι και τέλος... Στο ηράκλειο κρήτης τον χειμώνα του 18-19 άκουσα περισσότερα παλιά τραγούδια παρά καινούργια (ή τουλάχιστον των τελευταίων 2-3 χρόνων). Μιλάμε συγκριτικά 80% vs 20%... Οπότε όσα τραγούδια είναι απλωμένα στο πιάτο που βρίσκεται στον καινούργιο μπουφέ, εμείς εν τέλει ξεπαγώνουμε αυτά που φυλάμε μέσα σε τάπερ στην κατάψυξη. Δεν μπορούμε να ακούσουμε μουσική της εποχής μας. Την πετάμε σαν πετσέτα μιάς χρήσης... Ίδιος ρυθμός, ίδιοι ανόητοι στοίχοι, ίδια beatakia

"Μαμαω μαμας μαμαμε, εχω λεφτα, εχω γκομενα, ναρκωτικά" τέλος πάμε πάλι απο την αρχή

"Μαμαμε μαμας μαμαω, εχω κω*ο, έχω χρήμα, ναρκωτικά" ΕΠΟΜΕΝΟ

"Μο**ι, Μαμαω, Κω*ο, χρήμα μπόλικο, Μαμαμε"

Επεξεργασία: #4 Βίντεο αυτη την στιγμή στην Ελλάδα (Σε δημοτικότητα - αυτό είναι σημερινό πετυχημένο τραγούδι).

 

Επεξ/σία 2 Απριλίου 2019 από PeterMay

[explorerT]

Διαβάζοντας το ποστ , μου ήρθε στο νου ένα τραγούδι των 90s και ο στίχος που τραγουδούσε ο eddie vedder των pearl jam "The kids of today should defend themselves against the 70’s.. "

Μακάρι να μπορούσα να σου πω και σήμερα ο,τι είχε πει στα μέσα των 90s  ο vedder, αλλά δυστυχώς δε γίνεται - η κατάσταση (μουσικά ) είναι ζόρικη..

Μεγάλο ρόλο σε αυτή την υποχώρηση έχει παίξει η ανάπτυξη από τα 80s κιόλας του πολιτισμού της εικόνας, πράγμα που μετέτρεψε το τραγούδι και τη μουσική σε περιφερειακό, μη αυτόνομο στοιχείο - ένα κομμάτι μόνο μιας μεγαλύτερης εικόνας, είτε στο βιντεοκλίπ είτε στο λαιβ.

Οπότε μοιραία παίζουν περισσότερο σημασία τα γύρω τριγύρω (από φωνή ..κορμάρα , μοντέλες - μοντέλοι γυμναστηρίων, χορευτικά, φωτορυθμικά, βιντεοκλίπ, νέες τεχνολογίες κλπ) από τη μουσική την ίδια και το στίχο..

Το sampling έχει παίξει επίσης και αυτό αρνητικό ρόλο, γιατί ευνοεί το αναμάσημα και το ανακάτεμα ήδη γνωστών πραγμάτων, μειώνοντας την ανάγκη για δημιουργική γραφή -  και η κουτσή μαρία μπορεί πλέον να πάρει ένα παλιό κομμάτι, και με τη βοήθεια ρυθμών σε υπολογιστή να φτιάξει κάτι που περνιέται για νέο κομμάτι. Ε, στη μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν βγαίνει κάτι καλό, ειδικά αν υπάρχει ουσιαστικά απαγγελία στίχων η πρόζα και όχι τραγούδι (μουσική και στίχοι)

Για να μη μιλήσουμε για το ρόλο των εταιρειών..

Πιθανότατα υπάρχουν και άλλοι λόγοι που έχουν να κάνουν και με το τι θέλει η κάθε γενιά, άλλα οκ ας μην είμαστε και τόσο απαισιόδοξοι, πράγματα γίνονται.

Προσωπικά βλέπω σημαντικά περιθώρια για ανάκαμψη στη μουσική σκηνή, αρκει να δοθει σημασια στα  ουσιωδη. Ψάξτε για αυθεντική μουσική και στίχο και η λύση θα βρεθεί σιγά σιγά.

 

Το τραγουδι στο οποιο αναφερθηκα:

 

Spoiler

Mike Watt + Eddie Vedder - Against The 70's

I asked him if he knew what time he had
He said he wasn’t sure, maybe a quarter past

The kids of today should defend themselves against the 70’s

I peered in his eyes as we stood in line just to have a look
But the pages I found looked like an unbound coloring book

The kids of today should defend themselves against the 70’s
The kids of today should defend themselves against the 70’s

It’s not reality, just someone else’s sentimentality
It won’t work for you

Baby boomers, selling you rumors of their history
Forcing youth away from the truth of what’s real today

The kids of today should defend themselves against the 70’s

Stadium minds with stadium lies gotta make you laugh
Garbage vendors against true defenders of the craft

The kids of today should defend themselves against the 70’s
The kids of today should defend themselves against the 70’s

It’s not reality, just someone else’s sentimentality
Look what it did to us

Speakin’ as a child of the 70’s

The kids against the 70’s, kids against the 70’s

 

 

Επεξ/σία 3 Απριλίου 2019 από explorerT

[Coscas]

Μόλις τώρα πήρα πρέφα το thread 

Παρατηρώ 2 πράγματα. Πρώτον, ότι είσαι πολύ νέος για να ακούς τέτοιας εποχής τραγούδια και δεύτερον ότι ειναι στην πλειονότητά τους χορευτικά. Περίπου τότε με τον ίδιο τρόπο και τα ιδια κομμάτια ακούγαμε κι΄εμείς (όσοι δεν είχαμε το κόμπλεξ του και καλά "ροκά") 

Απορώ (ευχάριστα) όμως πώς γίνεται τόσες δεκαετίες μετά νεώτεροι να ακούνε τα ίδια

Αν αρχίσω να γράφω εδώ γιά εκείνες τις εποχές (που μου φαίνονται σαν χτες - η καλή Μουσική μας κρατά πάντα νέους) θα νυχτώσουμε ή μάλλον θα μας πάρει η νέα χιλιετία

Πράγματι φίλε μου δεν κοιμόμασταν μέχρι να έρθει η ώρα να έχουμε τα χρήματα να αγοράσουμε τους δίσκους. Ξεροσταλιαζόμασταν κολλημένοι στα ραδιόφωνα να ακούσουμε τα τραγούδια και ποτέ δεν τα αγοράζαμε όλα. Ούτε και τα μαθαίναμε όλα. Μετά μεγαλώναμε και θα υπήρχαν οι καφετέριες και μετά οι Discotheque που θα τα ακούγαμε και θα τα χορεύαμε. Και φυσικά τα πάρτυ που ακόμα υπήρχαν μέχρι τα τέλη των 70's

Ενα πράγμα έμαθα μετά από τόσα χρόνια γιά την Μουσική εκείνης της εποχής. Και η χορευτική (συμπεριλαμβάνω και την soul) και η Ροκ, ήταν κατά κάποιο τρόπο διαλεγμένες από την μουσικη βιομηχανία. Ηταν τόσο δημιουργική περίοδος που μαθαίναμε το 1/1000 (και λίγο λέω) της συνολικής καλής Μουσικής. Γι' αυτό κι' εγώ στράφηκα ελέω YouTube και πληροφόρησης στα χαμένα διαμάντια εκείνης της εποχής. Δεν φαντάζεσαι τι υπάρχει

Και δεν σου κρύβω ότι όποτε ένα νέο παιδί σαν κι΄εσένα μας λέει ότι ακούγαμε την καλύτερη εποχή της Μουσικής, νοιώθω πολύ τυχερός. Αλλά πιό πολύ νοιώθω συγκίνηση που μερικοί νέοι (υπάρχουν χιλιάδες σχόλια νέων στο ΥΤ) το διαπιστώνουν.

Συνέχισε να ακούς (και) αυτήν την εποχή και δεν θα τελειώσει ποτέ. Ούτε θα σε προδώσει

[sinikos]

Επειδη και εγω εζησα πολυ καλες μουσικες εποχες, ταυτιστηκα με το αρχικο ποστ

Σε καποιο μπλογκ ειχα διαβασει και ενα πολυ ωραιο αρθρο σχετικα με το ποσο εκτιμουσαμε την μουσικη τοτε και την λαχταρουσαμε λογο δυσκολιας απκτησης. Δεν μπορω να το βρω ομως, αν ξερει καποιος ας το βαλει.

Παντως ωραια μουσικη βγαινει και τωρα, απλα βγαινει και παρα πολυ σαβουρα. Τοτε οτι κομματι ακουγοταν οπουδηποτε, προερχοταν απο δισκογραφικες και ειχε φιλτραριστει η πολυ σαβουρα. Τωρα ο καθε dj, rapper, τραγουδιστης ανεβαζει μουσικη στα σοσιαλ. Αρα μεσα σε ολο αυτο τον αχταρμα, χανεται η καλη μουσικη

[LouCi4er]

Να ζησει η Cardi B και η Natti Natasha μαζι με τον Sin Boy,ζουμε στον κοσμο του Insta και του ΚΙΚ.Ολα πλεον ειναι υπερκαταναλωτισμος,απο μουσικη μεχρι οτι μπορει να φανταστει καποιος.Δεν ειναι το θεμα η ποιοτητα της μουσικης,ειναι ο τροπος (οπως πολυ σωστα ειπατε) που αυτη σερβιρεται πλεον.Μπαινεις youtube και ειναι λες και μπαινεις στο αλλο απο you.Ημουν πριν λιγο σε ενα κολλητο μου και ο πιτσιρικας του(που ειναι 5 χρονων) ολη μερα στο youtube ακουει snik και sin boy.Ρωτας τον πιτσιρικα τι σου αρεσει και λεει θελω να βλεπω κωλους και βυζια ολη μερα,απο τις αηδιες που δειχνουν στα βιντεοκλιπ.Τι μουσικη να εκτιμησει μεγαλωνοντας τωρα ο μικρος?Η μουσικη ειναι υποκειμενικο θεμα,δεν δεχομαι να μου πει καποιος οτι το ροκ πχ ειναι ποιοτικη μουσικη ενω η trance ή η pop πχ ειναι σκουπιδια.Τωρα ολα τ αλλα ειναι να χαμε να λεγαμε.Οτι γουσταρει ο καθενας ακουει.Βλεπεις ξερω γω το new divide ή το in the end των Linkin Park να εχουν 300 εκ προβολες (πολλες απο αυτες λογω του θανατου του τραγουδιστη πιστευω,αλλιως ουτε τις μισες δεν θα ειχαν) ή το i want it all των Queen με 65 εκ προβολες και κατι εμμετικες παπαριες τυπου sin pijama με 1.5 δισ προβολες γιατι αυτες οι δυο ξεπεσμενες δειχνουν τον κωλο τους.Τι να πεις.

[Brainmorf]

Είχα στηθεί πρωί - πρωι έξω απο το Must να αγοράσω το The fat of the land απο τους Prodigy. Εννοείται υπάρχει ακόμα στην συλλογή όπως και πολλά άλλα. Θυμάμαι τότε πριν αρχίσω να πηγαίνω στο Battery και φάω σκάλωμα με τις μουσικές που έπαιζε , έψαχνα να βρω το πρώτο τους single. 

Επεξ/σία 10 Αυγούστου 2019 από Brainmorf

[Coscas]

On 17/07/2019 at 21:18, LouCi4er said:

Βλεπεις ξερω γω το new divide ή το in the end των Linkin Park να εχουν 300 εκ προβολες (πολλες απο αυτες λογω του θανατου του τραγουδιστη πιστευω,αλλιως ουτε τις μισες δεν θα ειχαν) ή το i want it all των Queen με 65 εκ προβολες και κατι εμμετικες παπαριες τυπου sin pijama με 1.5 δισ προβολες 

Τι να πουν φίλε μου και κάτι πρωτοποριακά ροκ γκρούπς των 60's-70's (που είναι και η περίοδος του θέματος του thread εδώ) με υπέροχο διαχρονικό ήχο που τους αντέγραφαν οι γνωστοί τότε διάσημοι, που έχουν μετρημένα στα δάχτυλα views.

Εκεί κυριολεκτικά μου γυρίζουν τα μάτια ανάποδα και συνειδητοποιώ ότι πάντα η μουσική πλασσαρόταν. Και εκείνη την εποχή, επειδή δεν υπήρχε ΥΤ, πλασσαρόταν απο τις δισκογραφικες και τα τσιράκια τους.

Επεξ/σία 11 Αυγούστου 2019 από Coscas

[mavlok]

Στις 2/4/2019 στις 1:13 ΜΜ, nik0laus είπε

Ακούγαμε μουσικές και τραγουδάρες γιατί οι φωνές ήταν γυμνές και τα σώματα ντυμένα [...]

 

ΚΑΙ τραγουδάρες ΚΑΙ μκορμάρες...

edit:

 

Επεξ/σία 12 Αυγούστου 2019 από mavlok
προσθήκη συνδέσμου

[jimmyl]

Στις 2/4/2019 στις 7:33 ΜΜ, PeterMay είπε

Σαν νεος - ουτε καν 25 - δυστηχώς δεν μπορώ να ακούσω μουσική μετα το 2016. Σαν ringtone εχω το Fade to Grey των Visage και παλιοτερα το Rapture της Iio (2000 τραγουδι). Η κατρακύλα άρχισε απο το 16. Ποιά δεν μπορώ να βρω χαλαρά τραγούδια καλοκαιριού που θα τα ακούσω με ευχαρίστηση. Η έκφραση "αυτό το τραγούδι μου θυμίζει καλοκαίρι" το λέω για 2-3 τραγούδια (που όπως ανέφερα πιό πριν έχω εφηβικές στιγμές που συνδέονται στο άκουσμα τους) και 10+ του 2000-2010 . Γιωργος Λεμπεσης - Marilyn Monroe (2003),  Chris Lawyer Tomie - We Gonna Feel it (2007), Yves LaRock - Rise Up (2007), Δυτικες Συνοικιες - Καλοκαιρινα Ραντεβου (2003), Τα πρώτα της Καλομοίρας, Φίλοι Για Πάντα - Ταινία Φαντασίας, για να ονομάσω μερικά. Κομμάτια που δεν τα έζησα όταν βγήκαν, απλός μου αρέσουν να τα ακούω ξανα και ξανα και ξανα γιατί είναι όμορφα και ξεχωριστά. Μπορώ πανεύκολα να λατρέψω ένα παλιό κομμάτι. Όσο για ένα καινούργιο, θα το ακούσω για μια βδομάδα και τέλος...

Έχει δημιουργηθεί κένο. Η μουσική όπως αναφέρθηκε σε ένα προηγούμενο σχόλιο, δεν φτίαχνεται ποιά για τον άνθρωπο... Φτιάχνεται για τα λεφτά του ανθρώπου. Μία επίσκεψη σε ένα κλαμπ θα σας πείσει... Ένας χώρος που πριν 3-4 χρόνια θεωρούνταν μέρος για χωρό, χαλάρωση, φλιρτ και δέσιμο με φίλους - όλα αυτά μέσα από την μουσική - ποία βρίσκεται στην κατηγορία "Βρες εκείνη με τον καλύτερο κώ*ο, κέρασε την και τραβάτε σε κάνα ξενοδοχείο" . Πέρυσι είδα κλαμπ σε καλοκαιρινί σεζόν παρασκευιάτικα να αδιάζει πριν της 4... Ο guest DJ έπαιζε τα καλύτερα τραγούδια που είχαν να προσφέρουν οι καλλιτέχνες στο 2018... και έφευγε κόσμος.

Πολλοί στην ηλικία μου, ακούν στον ελεύθερο τους χρόνο παλιά μουσική. Πριν το 2010 μεχρι το 1970. Άντε να μπει κανένα Bang La Decks - Utopia (2013) σε κάποιο παρτάκι και τέλος... Στο ηράκλειο κρήτης τον χειμώνα του 18-19 άκουσα περισσότερα παλιά τραγούδια παρά καινούργια (ή τουλάχιστον των τελευταίων 2-3 χρόνων). Μιλάμε συγκριτικά 80% vs 20%... Οπότε όσα τραγούδια είναι απλωμένα στο πιάτο που βρίσκεται στον καινούργιο μπουφέ, εμείς εν τέλει ξεπαγώνουμε αυτά που φυλάμε μέσα σε τάπερ στην κατάψυξη. Δεν μπορούμε να ακούσουμε μουσική της εποχής μας. Την πετάμε σαν πετσέτα μιάς χρήσης... Ίδιος ρυθμός, ίδιοι ανόητοι στοίχοι, ίδια beatakia

"Μαμαω μαμας μαμαμε, εχω λεφτα, εχω γκομενα, ναρκωτικά" τέλος πάμε πάλι απο την αρχή

"Μαμαμε μαμας μαμαω, εχω κω*ο, έχω χρήμα, ναρκωτικά" ΕΠΟΜΕΝΟ

"Μο**ι, Μαμαω, Κω*ο, χρήμα μπόλικο, Μαμαμε"

Επεξεργασία: #4 Βίντεο αυτη την στιγμή στην Ελλάδα (Σε δημοτικότητα - αυτό είναι σημερινό πετυχημένο τραγούδι).

Ειχαμε την τυχη να ζησουμε αυτη την εποχη , εχετε την τυχη μεσω της τεχνολογιας να αγγιξετε λιγη απο τη μαγεια της

[onelonelystar]

Στις 1/4/2019 στις 2:17 ΜΜ, cabdik είπε

δεν ειναι οτι ΔΕΝ γραφονται,  ειναι οτι ΔΕΝ ΠΡΟΩΘΟΥΝΤΑΙ. 

Εγώ θα έλεγα ότι παρα-προωθούνται.. δηλ με το που βγαίνει ένα τραγούδι το βρίσκεις ΠΑΝΤΟΥ! αυτό σημαίνει ότι θα ακούσω το τραγούδι του αγαπημένου μου καλλιτέχνη 1000 φορές σε 3 μέρες και μετά θα το βαρεθώ. Θα μου πεις, αν αγόραζες την κασέτα θα το ξανάκουγες... αλλά ακόμα και το ότι έπρεπε να γυρίσεις την κασέτα από την αρχή και να περιμένεις για να το ακούσεις, αυτή η αναμονή, έκανε κάτι μαγικό!

Επίσης  υπάρχουν 100 φορές περισσότεροι τραγουδιστές... η υπερπληροφόριση που μας έχει κατακλύσει έχει και τα αρνητικά της...

Θυμάμαι έψαχνα ανελλιπώς κάποιο σταθμό στο ράδιο, που να παίζει εκείνη την κομματάρα που είχα ακούσει σε ένα επεισόδιο του Beverly Hills... δεν ήξερα ούτε τραγουδιστή, ούτε τίτλο.... και φυσικά δεν είχαμε internet για να το googlαρω. Τελικά το πέτυχα 4-5 χρόνια μετά στον Kiss FM! ήταν το Wicked Game του Chris Isaac!

Επεξ/σία 27 Αυγούστου 2019 από onelonelystar

[cabdik]

21 ώρες πριν, onelonelystar είπε

Εγώ θα έλεγα ότι παρα-προωθούνται.. δηλ με το που βγαίνει ένα τραγούδι το βρίσκεις ΠΑΝΤΟΥ! αυτό σημαίνει ότι θα ακούσω το τραγούδι του αγαπημένου μου καλλιτέχνη 1000 φορές σε 3 μέρες και μετά θα το βαρεθώ. Θα μου πεις, αν αγόραζες την κασέτα θα το ξανάκουγες... αλλά ακόμα και το ότι έπρεπε να γυρίσεις την κασέτα από την αρχή και να περιμένεις για να το ακούσεις, αυτή η αναμονή, έκανε κάτι μαγικό!

Επίσης  υπάρχουν 100 φορές περισσότεροι τραγουδιστές... η υπερπληροφόριση που μας έχει κατακλύσει έχει και τα αρνητικά της...

Θυμάμαι έψαχνα ανελλιπώς κάποιο σταθμό στο ράδιο, που να παίζει εκείνη την κομματάρα που είχα ακούσει σε ένα επεισόδιο του Beverly Hills... δεν ήξερα ούτε τραγουδιστή, ούτε τίτλο.... και φυσικά δεν είχαμε internet για να το googlαρω. Τελικά το πέτυχα 4-5 χρόνια μετά στον Kiss FM! ήταν το Wicked Game του Chris Isaac!

Εννοω... δεν προωθουνται οι καλοι καλλιτεχνες, με σωστη μουσικη παιδεία και ταλεντο (πραγματικο και οχι σωματικο)....!   καλλιτεχνες που να εχουν κατι να πουν, μεσα απο την μουσικη τους. να εχουν ενα μουσικο στιγμα. 

 

Εχεις δικιο, στο οτι σημερα ειναι πολυ πιο ευκολο, καποιος που θεωρει τον εαυτο του ταλεντο, να ανεβασει κατι (δεν θα πω τραγουδι, γιατι τις περισσοτερες φορες ειναι κατι ....σαν.... τραγουδι) και να ακουστει πολυ περισσοτερες φορες απο παλια, που ετρεχαν απο εταιρεια σε εταιρεια με DEMO, για να το ακουσει καποιος, και αναλογα που θα επεφτε, θα εβγαινε ή οχι σε δισκο-CD.  

Σημερα, ακουω δεκαδες τραγουδια στο Youtube κλπ, τα οποια μου ειναι -προσωπικα- δυσκολο να ξεχωρισεις καποιο απο τα χιλιαδες που κυκλοφορουν και μοιαζουν ιδια........!!!

 

με την "ευκολια" λοιπον αυτη, εχει χαθει το μερος του "ξεσκαρταρισματος".  τωρα υπαρχει μεν αμεσοτητα, αλλα και απλετη ..σαβουρα..!!  πραγμα που κανει δυσκολο να βρεις την "καρφιτσα στα αχυρα".........

[onelonelystar]

^σωστά, βέβαια από την άλλη, η πρόσβαση που έχουμε σε ότι μουσική γουστάρουμε, είναι ανεξάντλητη, αρκεί να ξέρεις να το χειριστείς! Το Spotify για παράδειγμα, έχει λίστες ανάλογα με τη διάθεση και με βάση αυτά που ακούς σου προτείνει και άλλα. ;)

[pontez2]

Στις 28/8/2019 στις 2:53 ΜΜ, onelonelystar είπε

Το Spotify για παράδειγμα, έχει λίστες ανάλογα με τη διάθεση και με βάση αυτά που ακούς σου προτείνει και άλλα.

To πρόβλημα με τέτοιου είδους εφαρμογές είναι ότι αφενός τα κομμάτια που σου προτείνουν, είναι ανάλογα με το είδος της μουσικής που ακούς εκείνη τη στιγμή, αφετέρου είναι κατά βάση αυτό που έχει θεωρηθεί επιτυχία.

Για τον νέο που δε θέλει να ψαχτεί, είναι μια γρήγορη διασκέδαση που θα κάνει skip 4-5 κομμάτια μέχρι να φτάσει σε αυτό που θέλει.

Οι παλαιότεροι όταν ακούγαμε μουσική δεν μας ενδιέφερε τόσο το είδος, όσο το κομμάτι. Π.χ. μπορούσαμε να ακούσουμε με την ίδια ευκολία ένα κομμάτι πχ από τους Saxons και στα καπάκια δεν είχες πρόβλημα να ακούσεις Κατσιμιχαίους. Αν κάτι ήταν ποιοτικό στο αυτί, ο εγκέφαλος το εκτιμούσε, ανεξάρτητα αν μας άρεσε ο καλλιτέχνης.

Επίσης, το βασικότερο ήταν η ανακάλυψη νέων κομματιών. Η αγορά μιας κασέτας, επιφύλασσε πολλές εκπλήξεις. Αυτό δε σε αφήνει να το κάνεις καμία εφαρμογή πλέον. Γενικά η μουσική με τον τρόπο που εξελίσσεται, δεν αφήνει αυτό που κάποιοι δεν το θεωρούν επιτυχία, να ακουστεί.

Πιάνω κουβέντα τις προάλλες με την ανηψιά μου. Της αρέσε ο sin boy, όπως σε όλα τα 13χρονα, αλλά γέλαγε με τους στοίχους. Ψάχτηκε μόνη της, και βρήκε τους TXC. Έχει πάθει πλάκα. Μου λέει δε περίμενα ποτέ να υπάρχει τέτοια μουσική πριν 30 χρόνια….(το 13χρονο!!!!!!!!!!)

[Coscas]

7 hours ago, pontez2 said:

τα κομμάτια που σου προτείνουν, είναι ανάλογα με το είδος της μουσικής που ακούς εκείνη τη στιγμή, αφετέρου είναι κατά βάση αυτό που έχει θεωρηθεί επιτυχία.

Για τον νέο που δε θέλει να ψαχτεί, είναι μια γρήγορη διασκέδαση που θα κάνει skip 4-5 κομμάτια μέχρι να φτάσει σε αυτό που θέλει.

Και το ΥΤ, έτσι κάνει. Οπότε...είσαι άξιος της μοίρας σου. Αμα ακούς μπούρδες, μπούρδες θα σου βγάζει

Εγώ , τα περισσότερα διαμάντια των 60's - 70's, από προτάσεις του ΥΤ τα έχω βρεί

7 hours ago, pontez2 said:

Οι παλαιότεροι όταν ακούγαμε μουσική δεν μας ενδιέφερε τόσο το είδος, όσο το κομμάτι. Π.χ. μπορούσαμε να ακούσουμε με την ίδια ευκολία ένα κομμάτι πχ από τους Saxons και στα καπάκια δεν είχες πρόβλημα να ακούσεις Κατσιμιχαίους. Αν κάτι ήταν ποιοτικό στο αυτί, ο εγκέφαλος το εκτιμούσε, ανεξάρτητα αν μας άρεσε ο καλλιτέχνης.

Μην το λες αυτό γιά όλους. Εδώ υπήρχαν κάστες με ροκάδες και καρεκλάδες (δεν θα τα πρόλαβες αλλά την εποχή που αναφέρει ο ΟP, υπήρχαν ακόμα). Οσο καλό και αν ήταν ένα soul τραγούδι, οι κολλημένοι "ροκάδες", δεν το άκουγαν. Το ίδιο και οι καρεκλάδες που το γύρισαν μετά στο europop

7 hours ago, pontez2 said:

Επίσης, το βασικότερο ήταν η ανακάλυψη νέων κομματιών. Η αγορά μιας κασέτας, επιφύλασσε πολλές εκπλήξεις. Αυτό δε σε αφήνει να το κάνεις καμία εφαρμογή πλέον

 Kασσέττα; Εννοείς εταιρείας; Αν και με τον δίσκο γινόταν αυτό. Η κασσέττα, ακόμα και αν ήταν με επιλογές γραμμένη από σενα, μπορούσε κάποια στιγμή να σβηστεί. Ο δίσκος, όχι 

7 hours ago, pontez2 said:

Ψάχτηκε μόνη της, και βρήκε τους TXC. Έχει πάθει πλάκα. Μου λέει δε περίμενα ποτέ να υπάρχει τέτοια μουσική πριν 30 χρόνια….(το 13χρονο!!!!!!!!!!)

Τους XTC εννοείς; Aλλά μάλλον τους Terror X Crew θα λές. Αν και τον 1ο δίσκο τον εβγαλαν το 1997. Αρα, είναι 22 χρόνια

Πες της ν΄ακούσει Grand Master Flash αμα ακούει rap. Kαι Kurtis Blow. Αυτοί, πράγματι ήταν πριν 30 χρόνια (37 και 39 γιά την ακρίβεια)

[HALF EVIL]

Εγώ πάντως με Raffaella Carra kai Boney M ξεκίνησα. Πως πέρασα σε Sex Pistols και Clash ένας θεός το ξέρει.