life is music Δημοσ. 20 Ιουλίου 2019 Δημοσ. 20 Ιουλίου 2019 (επεξεργασμένο) Θάνατος μια δυσκολη λέξη .Όμως έχει κάποιος αναρωτηθεί ποτε του πως ξεπερασε την απώλεια ενός δικού του ανθρώπου? Επεξ/σία 20 Ιουλίου 2019 από life is music
Επισκέπτης Δημοσ. 20 Ιουλίου 2019 Δημοσ. 20 Ιουλίου 2019 δεν το ξεπερνάς ποτέ. το βάζεις με τον καιρό σε μια άκρη του μυαλού σου και προχωράς παρακάτω.
Ola150 Δημοσ. 20 Ιουλίου 2019 Δημοσ. 20 Ιουλίου 2019 Δεν το ξεπερνάς ποτέ κι απλά με την πάροδο του χρόνου είσαι λίγο καλύτερα. 1
opera Δημοσ. 20 Ιουλίου 2019 Δημοσ. 20 Ιουλίου 2019 Με τη στήριξη άλλων αγαπημένων προσώπων,δουλεύοντας ,κάνοντας αθλητισμό και αν δεις ότι δε τη παλεύεις με τίποτα ζητάς βοήθεια ειδικού γιατρού πριν ξεφύγεις και πάθεις χειρότερα. 4
ELTASSOS Δημοσ. 20 Ιουλίου 2019 Δημοσ. 20 Ιουλίου 2019 Το θεωρεις σαν φυσικη εξελιξη και το αποδεχεσα, οταν αφορα μεγαλους στην ηλικια πχ παπουδες και ανω. Αυτη ειναι η εμπειρια μου. Απο αλλες περιπτωσεις δεν μπορω να ξερω....πχ ατυχημα, βιαιος, ασθενεια νεων ανθρωπων, φονο, αυτοκτονια, εκτελεση, πολεμος,, ιατρικο λαθος, δικαστικη πλανη, φυσικη καταστροφη..κλπ δηλ οπου καπου μπαινει και καποιος αλλος σαν συν/υπευθυνος 3
Επισκέπτης Δημοσ. 21 Ιουλίου 2019 Δημοσ. 21 Ιουλίου 2019 (επεξεργασμένο) 5 ώρες πριν, life is music είπε Θάνατος μια δυσκολη λέξη .Όμως έχει κάποιος αναρωτηθεί ποτε του πως ξεπερασε την απώλεια ενός δικού του ανθρώπου? Ανάλογα το πώς "έφυγε" και σε ποια ηλικία,τα έχω βιώσει,και από γηρατειά και από ατύχημα 20 ετών. Πώς το ξεπερνάς,με την στηρίξη δικών σου ανθρώπων,ο χρόνος είναι ο γιατρός. Και κυρίως το ποιος 'έφυγε". Επεξ/σία 21 Ιουλίου 2019 από jmmys
lek88 Δημοσ. 21 Ιουλίου 2019 Δημοσ. 21 Ιουλίου 2019 Δεν το ξεπερνάς ποτέ εντελώς. Απλά μετά από καιρό είσαι καλύτερα
life is music Δημοσ. 21 Ιουλίου 2019 Μέλος Δημοσ. 21 Ιουλίου 2019 1 ώρα πριν, jmmys είπε Ανάλογα το πώς "έφυγε" και σε ποια ηλικία,τα έχω βιώσει,και από γηρατειά και από ατύχημα 20 ετών. Πώς το ξεπερνάς,με την στηρίξη δικών σου ανθρώπων,ο χρόνος είναι ο γιατρός. Και κυρίως το ποιος 'έφυγε". Ο πατέρας μου τελειώνει σε 2 μέρες 62 ετών ..από ταλαιπωρία καρκίνου στον πνεύμονα 1 1
d_gkal Δημοσ. 21 Ιουλίου 2019 Δημοσ. 21 Ιουλίου 2019 Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός, όμως είναι ο ίδιος που φέρνει τις σκέψεις πίσω ξανά και ξανά και ξανά. Απλά κοιτάς μπροστά, αναπολείς καλές και κακές στιγμές, κλαις, γελάς, ζεις. Κάποια στιγμή το παίρνεις απόφαση ότι έτσι έπρεπε να γίνει και έγινε. Στην τελική κάποια στιγμή όλοι εκεί θα φτάσουμε. Όσο και να μας πειράζει η απώλεια ενός δικού μας ανθρώπου δε πρέπει να μας παίρνει από κάτω. Δε γίνεται όλοι να είμαστε/δείχνουμε χάλια γιατί έτσι δε θα "ξεχαστεί" ποτέ.
gia_nnis Δημοσ. 21 Ιουλίου 2019 Δημοσ. 21 Ιουλίου 2019 1 ώρα πριν, life is music είπε Ο πατέρας μου τελειώνει σε 2 μέρες 62 ετών ..από ταλαιπωρία καρκίνου στον πνεύμονα Κουραγιο..! Το χειροτερο ειναι αν σου φερθηκε σπαθι..! Αν εχεις να θυμασαι πολλα καλα.. θα το περασεις πιο εντονα!!! Σιγουρα θα σε βοηθησει αν εχεις καλους ανθρωπους διπλα σου και δραστηριοτητες ωστε να περνας δημιουργικα.. Επισης μεγαλη αδικια αν προσεχε την υγεια του.. και ηρθε η κακια αρρωστια.. Δεν ειναι και μεγαλος..! Προσωπικη μου εμπειρια στα νεκροταφεια παιζει πολυ απο 68-83
IceMC Δημοσ. 21 Ιουλίου 2019 Δημοσ. 21 Ιουλίου 2019 Με αυτό που είπε ο από πάνω...έχω την τάση να κοιτάζω τα κηδειόχαρτα καθώς περπατάω στο δρόμο, και συνήθως βλέπω 80αρια ως επί το πλείστον. Όταν βλέπω νεαρές ηλικίες σοκάρομαι, να πω την αλήθεια. Π.χ. πριν 2 χρόνια είχα δει 13 ετών και ομολογώ στενοχωρήθηκα κάπως παρόλο που συνήθως είμαι ψυχρός σαν άτομο. Εμένα πάντως με πειράζει ότι κάποια μέρα θα είμαι εγώ αυτός που θα φύγει. Με ενοχλεί ότι δε θα είμαι παρών σε αυτόν τον κόσμο...θέλω είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο να υπάρχω κάπως.
adi32 Δημοσ. 21 Ιουλίου 2019 Δημοσ. 21 Ιουλίου 2019 Η απώλεια του γονιού είναι πολύ δύσκολη όταν είσαι σε μικρή ηλικία. Οταν είσαι μεγάλος το βάζεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου πιο γρήγορα. Αυτό που δεν ξεπερνιέται ίσως ποτέ είναι η απώλεια του παιδιού σου. 4 ώρες πριν, IceMC είπε Εμένα πάντως με πειράζει ότι κάποια μέρα θα είμαι εγώ αυτός που θα φύγει. Με ενοχλεί ότι δε θα είμαι παρών σε αυτόν τον κόσμο...θέλω είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο να υπάρχω κάπως. Αυτό που πρέπει να σε ανησυχεί είναι να μη φύγεις με πόνο αρρώστιες κλπ οπότε θα ταλαιπωρηθείς εσύ και οι δικοί σου και αν έχεις μικρά παιδιά θα είναι δύσκολο γι αυτά. Αν ανησυχείς για το μετά που θα κλείσεις τα μάτια σου, αν πας στο απόλυτο τίποτα δε θα σε πειράζει καθόλου αλλά πας κάπου χειρότερα αυτό θα είναι πρόβλημα 3
life is music Δημοσ. 21 Ιουλίου 2019 Μέλος Δημοσ. 21 Ιουλίου 2019 6 ώρες πριν, gia_nnis είπε Κουραγιο..! Το χειροτερο ειναι αν σου φερθηκε σπαθι..! Αν εχεις να θυμασαι πολλα καλα.. θα το περασεις πιο εντονα!!! Σιγουρα θα σε βοηθησει αν εχεις καλους ανθρωπους διπλα σου και δραστηριοτητες ωστε να περνας δημιουργικα.. Επισης μεγαλη αδικια αν προσεχε την υγεια του.. και ηρθε η κακια αρρωστια.. Δεν ειναι και μεγαλος..! Προσωπικη μου εμπειρια στα νεκροταφεια παιζει πολυ απο 68-83 Αυτό π ξέχασα να γράψω ήταν ότι ο γλυκός μου από τα 33 του βασανιζόταν με την σκλήρυνση κατά πλάκας! 2
xgol Δημοσ. 21 Ιουλίου 2019 Δημοσ. 21 Ιουλίου 2019 Καμια φορα ο θανατος ειναι λυτρωση και η ζωη μαρτυριο. 4
Προτεινόμενες αναρτήσεις