Tρελές ιστορίες από το Στρατό

[Silok]

ΕΛΔΥΚ 91 -92 είμαι στη λέσχη αξιωματικών ως λεσχιάρχης(δεξιός πηγαινέλας δηλαδή),κολλητός με τον υποδιοικητή που τον είχαμε φιλοξενήσει όταν ήταν ψαρούκλα και επίσης και με τον διοικητή γιατί την παράγκα τους την έκανα κανονική ταβέρνα.
Μετρούσα κάνα μήνα ν'απολυθώ κι ήμουν σε φάση αποσύνθεσης και είχαν επαναπατριστεί οι λοχαγοί και ήρθαν τα γράσσα.
Έρχεται ο νέος μου λοχαγός και αφού τον σερβίρουμε (3 άτομα όλα κι όλα είμασταν) αρχίζει την ανάκριση και μόλις μαθαίνει ότι ανήκω στο λόχο του γυρνάει λίγο το μάτι του και κόβει τις κουβέντες.
Την επόμενη μέρα έρχεται το τζιπάκι (στέλναμε φαγητό στο φυλάκιο) κι εκεί που είμαι αραχτός ακούω να ουρλιάζει ο λοχίας τ'όνομά μου.Φωνάζω εγώ χωρίς να κοιτάξω ξέροντας ότι είναι νέος "τι θες ρε γράσσο?"
-Είπε ο λοχαγός σου να ντυθείς,να μαζε΄ψεις τα πραγματά σου και στην επιστροφή να σε πάω στο στρατόπεδο.
Εγώ:Καλά,πες του να πέσει και να πάρει 20 μπροστά μου και μετά θα το σκεφτώ και μόλις τελειώνω τη φράση μου έχω φτάσει στο τζιπάκι με τα φαγητά και βλέπω τον λοχαγό μου ως συνοδηγό να έχει γίνει βαπόρι.
Λοχ.:Κάτσε να γυρίσουμε από το φυλάκιο και θα σε φτιάξω Χ......η.
Εγώ:Ότι πεις εσύ αφεντικό (σαλτάρισμα κανονικό ο γκασμάς).
Επιστρέφουν αλλά έχουν μαζευτεί καμιά 10αριά αξιωματικοί μαζί με τον υπό και τον δίκα.
Μπαίνει φορτσάτος αυτός και στέκεται στον προθάλαμο ρίχνοντας καντήλια και να τσακιστώ να ντυθώ για να φύγουμε και στο τέλος λέει τη φράση "που θα μου πεις εμένα κωλόπαιδο να πάρω κάμψεις."
Τ'οτε ακούγεται η φωνή του διοικητή μου από την αίθουσα:Πόσες σας έδωσε να πάρετε ο στρατιώτης λοχαγέ?.
Χλωμιάζει αυτός και λέει 20.
Διοικητής:Ακόμη να τις πάρετε?
Αφού πάει και εξηγεί στον διοικτή τι έγινε του ρίχνει ένα χέσιμο ο διοικητής μαζί με τον υπό και το λένε κατά λέξη.Θα ξεχάσεις την ύπαρξη αυτού του στρατιώτη και την επόμενη φορά που θα πάρεις τέτοιες πρωτοβουλίες θα τα πούμε.Χάρις σ'αυτόν τώρα τρώμε φαγητό της προκοπής εδώ μέσα κι όχι μόνιμα ομελέτες και μπριζόλα.
Βέβαια έμεινα παγωτό εγώ έτσι όπως του την είπε ο δίκας αλλά μετά έμαθα ότι ήταν μεγάλο τσίρκο και τον ήξεραν όλοι.Πήγαινε στις ασκήσεις και είχε ζωσμένα σύνεργα επιβίωσης,μεταλλική σφεντόνα,πυξίδες και τέτοια(βασικά στην μεγάλη πορεία των 100 χιλιομέτρων χάθηκε κι έβγαλε ο λόχος μου + 20 χιλόμετρα.

[mechpanos]

Ωχ ιστορίες από το στρατό ε;;;... Ωραία, έχω δεκάδες (όπως όλοι!!!) άλλα θα γράψω μία, που την είχα καταευχαριστηθεί.

Λέσβος σε τάγμα με εμπλοκή, 9μηνος (αμετάθετος) και είμαστε στο φυλάκιο όπου κλασσικά αρχιφύλακες ήταν οι δόκιμοι. Γενικά κοιτάζαμε να την βγάζουμε χαλαρά, κάναμε τις υπηρεσίες μας με τέτοιο τρόπο ώστε τα βιβλία να είναι πάντα κομπλέ υπογεγραμμένα στην ώρα τους ώστε να μην έχουμε θέμα με τυχόν εξωτερική έφοδο, και την υπόλοιπη ώρα λουφάραμε.

Ένας δόκιμος ήθελε να μας έχει τέντα, οι άλλοι μας πρόσεχαν να είμαστε σωστοί κατά τον ανωτέρω τρόπο μην εκτεθούν κι αυτοί, και γενικά όλα ήταν ήρεμα.

Ώσπου μια μέρα έγινε μια ατυχία, και βρέθηκε ένα όπλο ξεκλείδωτο στον οπλοβαστό του θαλάμου της πύλης του φυλακίου... Σε αυτό δεν έφταιγε τόσο η χαλαρότητα, αλλά η κατασκευή του οπλοβαστού, καθώς αυτός που έβγαινε να φυλάξει έπρεπε να βγάλει μια αλυσίδα από όλα τα όπλα, να την ξαναβάλει για να κλειδώσει αφού έχει πάρει το όπλο του, και αυτός που έμπαινε να κάνει την ίδια διαδικασία βάζοντας το δικό του όπλο, βγάζοντας και περνώντας την αλυσίδα πάλι από όλα τα όπλα. Τέλος πάντων για να αποφεύγουμε όλη αυτή την διαδικασία ειδικά την νύχτα που το χρατς χρουτς τους ξυπνούσε όλους, αυτός που έβγαινε άφηνε την αλυσίδα να την περάσει αυτός που γύριζε μετά την αλλαγή. Υπόθεση 3 4 λεπτών, αφού η αλλαγή γινόταν ακριβώς απέναντι από τον θάλαμο της πύλης.

Έλα που έσκασε εξωτερική την ώρα της αλλαγής!!! Ήμουν μάλιστα εγώ ο σκοπός που ήταν να με αλλάξουν, κάνω εγώ την αναγνώριση κομπλέ, όλα κομπλέ και το μόνο που βρίσκει είναι αυτό, εξηγούμε ότι έχει γίνει αυτό κι αυτό, οκ λέει ο υπολοχαγός. Εκείνο το βράδυ είχαμε έναν δόκιμο ο οποίος ήταν φρέσκος και ήταν πολύ ψαρωμένος, ότι κάτι θα γίνει, ότι θα του βάλουν ποινή κλπ.

Εγώ προσπαθώ να του εξηγήσω ότι δεν θα γίνει τίποτα, ότι ήμασταν πολύ προβλεπέ στην αναγνώριση όλα κομπλέ, δεν έλειπε δα και κανένα όπλο, στην διαδικασία αλλαγής αυτό γίνεται, κλπ.

-Και με τον άλλο δόκιμο, (ας τον πούμε κομπλεξικό) έτσι το κάνετε δηλαδή;

- Ναι εννοείται, του λέω!

Την άλλη μέρα έρχεται και μου λέει "Είπε ο Κομπλεξικός να μην τον ξαναπιάσεις στο στόμα του, και θα έρθει εδώ να σε τεντώσει."

- Εκεί που θα πίνετε το φρεντοτσίνο σας πες του να έρθει να μου τα κλάσει, του απαντάω, ο οποίος Ψαρωμένος δεν περίμενε ποτέ να ακούσει τέτοια απάντηση και προφανώς έτρεξε και του το είπε.

Την άλλη μέρα είχαμε σκηνάκια, όλο το Σύνταγμα που ανήκα είχε έρθει στο φυλάκιό μας. Να σου και ο Κομπλεξικός.

-Mechpannnos είπες ότι θα σου τα κλλλάσω (με προφορά από τα Φάρσαλα)

-Γεια σου Κομπλεξικέ...Για πες μου εσύ, είπες θα με τεντώσεις;

- Ναι το είπα.

- Ωραία τώρα με τα σκηνάκια έχουν έρθει όλα τα στελέχη επάνω, έλα πάμε μπροστά στον Διοικητή να μου το πεις.

-...

- Είδες, ε θα μου τα κλάσεις λοιπόν!!!

- Καλά Mechpanos, αμετάθετος δεν είσαι, έχουμε άλλους 4 μήνες, θα σε φτιάξω.

Καπάκι μας φωνάζουν για άσκηση. Βγαίνει ο υπολοχαγός να πει τι θα κάνουμε.

- Προτού ξεκινήσουμε λέει, πρέπει να πω ότι μας ήρθε σήμα από το ΓΕΣ, ο mechpanos και ο ..τάδε... αμέσως μετά την άσκηση να πάνε να μαζέψουν τα πράγματα τους, τούς ήρθε μετάθεση. Ρε mechpanos, τι βύσμα είσαι εσύ ρεεεη, κι εγώ τόσο καιρό παλεύω να φύγω από εδώ και δεν μπορώ... (με προφορά Μυτιλινιώτικη ή μάλλον Αγιασσιώτικη, οποίοι ξέρουν!!!)...

Γυρίζω κοιτάζω τον Κομπλεξικό σοβαρός... Το βλέμμα του τα έλεγε όλα, πόσο μεγαλειωδώς τον είχε πιεί!!!

Η στιχομυθία θα σε τεντώσω - θα μου κλάσεις είχε γίνει μεταξύ μας, η ομιλία του υπολοχαγού έγινε μπροστά σε όλο το στρατόπεδο διοικητές, συνταγματάρχες, φαντάρους...ΟΛΟΥΣ!!!

 

[yioula]

Χριστουγεννα 1992, απο το ΚΕΥΠ παιρνουν μια φορτωσια νεους να πανε να φυλαξουνε Συκουριο-καραβομυλο- στυλιδα, τη μεγαλυτερη αποθηκη των Βαλκανιων..

φθανουμε τα νεουδια εκει  και μαθαινουμε στην αναφορα οτι, ενα χρονο ακριβως πριν ειχε μπει η 17Ν κ ειχε κλεψει αντιαρματικη κ ρουκετες απο  μια αποθηκη..

Οι βαθμοφοροι ειχαν ξηλωθει και οι παλιοι κοιμοντουσαν με την ξιφολογχη κατω απο το μαξιλαρι καθως

ειχε ηδη δημιουργηθει ο στρατιωτικος μυθος οτι οχι μονο τους εκλεψαν αλλα εκαναν και οθωμανικο στα φανταρακια οι τρομοκρατες περισυ, το βραδυ των Χριστουγεννων..

 

Περιπολο 2-4 μαζι με εναν νορμαλ παλιο φθανουμε στη σκοπια και ο χεσμενος νεοπας κραταει το χαρτακι με τα συνθηματικα αναποδα

και την 3η φορα λεει ''οπλιζω και πυροβολω'' και οπλιζει γεμιστηρα με κανονικες μεσα...

 

πεφτουμε στο μαλακο χιονι για κανα 10λεπτο ΔΕΝ κανει τιποτα, σηκωνομαστε κ φευγουμε,,Το πρωι σταλθηκε αμεσα πισω στη Λαμια...

[skoulas]

Ας πω και γω κάποιες από τις ιστορίες μου...

Μετά τη βασική εκπαίδευση παίρνω μετάθεση για Θεσσαλονίκη σε μονάδα λίγο έξω από το κέντρο (κοντά στα κτελ). Επειδή δεν υπήρχε η δυνατότητα, λόγω κτελ, να πάω την ημέρα που έλεγε το χαρτί πήγα από το προηγούμενο βράδυ χωρίς να ειδοποιήσω αφού δεν έβρισκα κανέναν (ήταν μετά το Πάσχα).. Πάω στην πύλη, δείχνω το χαρτί,μου ανοίγει ο σκοπός και μου λέει "περίμενε" να ειδοποιήσω τον ΑΥΔΜ..Μετά από 2 λεπτά, σκάει ο ΑΥΔΜ, του παρουσιάζομαι (αργότερα έμαθα ότι γέλαγε κανένα 5λεπτο που βρέθηκε άνθρωπος να παρουσιαστεί σε ΑΥΔΜ αλλά δεν ήξερα σε τι μονάδα πήγαινα) του λέω τι έχει γίνει και μου λέει "Αντε να δούμε που θα σε βολέψουμε"..πάμε στο ΚΨΜ όπου έπαιζαν Pro και αναθέτει σε έναν να με πάει στο θάλαμο και να μου δείξει ποιο κρεβάτι είναι άδειο (από αδειούχους) για να κοιμηθώ...

Η επόμενη ημέρα ξεκινάει με αναφορά...

Spoiler

Μαζευόμαστε όλοι στο ΚΨΜ και κάποια στιγμή βγαίνουμε έξω περιμένουμε στη σειρά, μας καλημερίζει ο διοικητής, ρωτάει για δουλειές/εκκρεμότητες και πάμε στα πόστα μας..Εγώ να πρέπει να περάσω για συνέντευξη...ξεκινάω από τον υπεύθυνο του πόστου και όχι από τον διοικητή γιατί είχε δουλειά...ο διάλογος πάνω κάτω ήταν ο ίδιος...Μπαίνω στο γραφείο και αφού που του παρουσιάζομαι μου δίνει ένα χαρτί να συμπληρώνω και παράλληλα συζητάμε για τις σπουδές...πτυχίο εκεί,μεταπτυχιακό εκεί, διδακτορικό εκεί και με τι ασχολείσαι κτλ έχω τελειώσει το χαρτί και του το δίνω...

Α:οποιοδήποτε στέλεχος της μονάδας        Ε:εγω

Α: Εισαι παντρεμένος

Ε: Μάλιστα, έχω και ένα παιδί

Α: Μένεις εδώ στη Θεσ/κη;

Ε: Όχι καμία σχέση...μένω Πάτρα γι'αυτό ήρθα από χτες το βράδυ στη μονάδα (πρώτη έκφραση απορίας στο πρόσωπό του αλλά συνεχίζει την κουβέντα...)

Α: Μα απ'οτι θυμάμαι μου πτυχίο, μεταπτυχιακό και διδακτορικό δεν πήρες από εδώ...

Ε: Σωστά θυμάστε (δευτερη έκφραση απορίας...)

Α: Άρα θα είσαι από εδώ... (έκφραση αστυνόμου σαϊνη...)

Ε: Όχι καμία σχέση ούτε εγώ ούτε η γυναίκα μου...

Α: Τότε γιατί σε έστειλαν εδώ;

Όπως είπα παρόμοιος διάλογος έγινε με όλα τα στελέχη... Αργότερα έμαθα ότι όλοι έβαζαν βύσμα για να πάνε εκεί και μόνο εμένα με έστειλαν λόγω ιδικότητας

  Πάμε τώρα στο καλό...

Νο1

Spoiler

Έχει περάσει κανένας μήνας που είμαι στη μονάδα και έχω περίπολο μαζί με κάποιον που ήταν ίδια σειρά...Η προβλεπέ διαδικασία για το 2ωρο που διαρκούσε το περίπολο είναι 3 φορές ο κύκλος του στρατοπέδου, περίπου 40λεπτά κάθε κύκλος, ελέγχοντας πόρτες,οχήματα κτλ...Τι κάναμε: υπογραφές στα τετράδια σε 10-15 λεπτά και την υπόλοιπη ώρα είτε να βλέπουμε τηλεόραση στο ΚΨΜ είτε να καθόμαστε έξω από το ΚΨΜ γιατί κάποιοι ΑΥΔΜ ("οι σκληροί") το κλείδωναν..Έχουμε βάλει λοιπόν την πρώτη υπογραφή και καθόμαστε με τον άλλον, βλέπουμε τηλεόραση και σε κάποια φάση μπαίνει μέσα ο ΑΥΔΜ ψιλοαγχωμένος...

Α: Να σου πώ βγήκατε για τη 2η γύρα;

Ε: Όχι ακόμα σε 5 λεπτά θα βγούμε...

Α: ΟΟΟΟΟΟΟΟυυυυυυυυφφφφφφφ ευτυχώς..όταν πας να βάλεις υπογραφή άσε ένα κενό, φέρε μου το τετράδιο να υπογράψω και το ξαναπάς στη θέση του στην τρίτη γύρα... (και κλείνει την πόρτα ανακουφισμένος πριν προλάβω να πω κάτι...)

Ακόμα αναρωτιέμαι τι υπάρχει στην άκρη του στρατοπέδου...δεν πήγα ποτέ να το ανακαλύψω...

Νο2

Spoiler

Εισαγωγή:

Περίοδο Μουντιάλ και τα στελέχη "στοιχηματάκιδες" δεν μιλάνε για τίποτε άλλο...Όταν ήμουν εξοδούχος, αφού δεν είχα καμία επαφή με Θεσσαλονική, καθόμουν μέσα μέχρι το απόγευμα, έβγαινα για καμιά βόλτα/φαγητό και πάλι μέσα...Μια τέτοια μέρα λοιπόν έχουμε ΑΥΔΜ "στοιχηματάκια" ο οποίος μας μαζεύει για να δώσει εξοδόχαρτα και φτάνει σε εμένα...

Α: Θα βγεις τώρα;

Ε: Τώρα αμέσως σίγουρα όχι... (παγώνει)

Α: Οκ θα έχω το εξοδόχαρτο όταν είναι να βγεις έλα να μου το ζητήσεις.

Πάει 4-5-6 εγώ να μην είμαι και πολύ ψημένος για έξοδο...με πετυχαίνει λοιπόν στο ΚΨΜ...

Α: Μάλλον δεν θα βγεις τελικά; (σαν κλαμμένο ...)

Ε: Ακόμα το σκέφτομαι...θέλετε κάτι;

Α: Να μωρέ θέλω να παίξω στοίχημα και ξέχασα να πάρω μια paysafe το πρωί και έλεγα αν έβγαινες να σου δώσω να μου πάρεις εσύ...

Ε: Οκ κανένα πρόβλημα θα ετοιμαστώ σε λίγο και θα έρθω να πάρω το εξοδόχαρτο.

Α: Εντάξει θα είμαι στο γραφείο...(και φεύγει μες στην τρελή χαρά)

μετά από 10-15 λεπτά πάω στο γραφείο...

Ε: Ήρθα για το εξοδόχαρτο και γτην paysafe...

A: Ναι, ναι έλα έλα..Μια των 50euro να μου πάρεις (και μου δίνει τα λεφτά...το εξοδόχαρτο 2ο). Θα γυρίσεις γρήγορα;

Ε: Αφού θα βγω που θα βγω, λέω να φάω και κάτι και να μπω κατά τις 9.

Α: Μάλιστα, άκου λοιπόν τι θα κάνεις..μόλις πάρεις την paysafe θα μου κάνεις μία αναπάντητη και θα σε πάρω εγώ τηλέφωνο να μου πείς τον κωδικό...εντάξει;μην ξεχαστείς..

Ε: Εντάξει.

Βγάινω,παίρνω την paysafe, κάνω αναπάντητη, του λέω τον κωδικό και τελικά όλα καλά...Πιστεύω ότι θα μου έδινε 1-2 ημέρες τιμητική αν δεν είχε χάσει όλο το ποσό εκείνο το βράδυ....

 

[mmmpii]

Δευτερη βδομαδα στο στρατο, πρωτη βδομαδα στην Αρτα για τη βασικη εκπαιδευση περσι το Νοέμβρη. Ολοι απο το στρατοπεδο στα Γιαννενα, 60-70% πανω των 23-24 τελειωμενοι απο σπουδες η κοντά με μοναδική εγνοια να περασουν οι μηνες και να μαλακιστουμε (επισης 90% βυσματα).

1ος λοχος, λοχαγος ένας κομαντο απο Αρτα/Αγρινιο κατι τετοιο εδ που τρελαινοταν με ο,τι ειχε να κανει με εκπαίδευση αλλα ημαστε τοσο ο,τι να'ναι που δεν μπορούσε να κανει και τίποτα εν τελει και τα καταπινε. Πρωτη η δευτερη μερα γινοταν χαμος και μας βγαζει εξω για αναφορα το βραδυ, δε θυμάμαι γιατι ακριβως αλλα καποια βλακεία ειχε γινει. Φωνάζαμε γιατι ειχε αρχισει ψιλοβροχο και γινοταν πανικός. Αρχιζει φωνες και κατσαδες γενικά του στυλ στρατος,πειθαρχια κλπ κλπ, και ξαφνικα ακουγεται η σημαια. Ακους 80 ατομα χχχχχρρρρρρρττ κλίση επι δεξια και η διαπεραστικη φωνη του λοχαγου

"ΤΙ ΚΆΝΕΤΕ ΡΕ ΣΤΡΑΒΑΔΙΑ?? ΣΗΜΑΙΑ 11 Η ΩΡΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ? ΡΕ ΠΑΤΕ ΚΑΛΛΛΛΛΛΑ ΡΕ ΣΙΩΠΗΤΉΡΙΟ ΕΙΝΑΙ!!!!"

Χχχχχχχχχχχχρρρρρτττττ

[alexioannou]

1)1984,2η Μαλ.

Επιστρέφω πλέων ως δεκανέας στην μοίρα στο Χαϊδάρι τότε.......

"Αυτοί που με καψοναρανε όταν μπήκα στον λόχο νέος(ερχόμενος από κεβοπ ΠΑΟ+srtim), και ένας λοχίας που δεν μπορούσαν να τον πειράξουν,κάνανε πλακιτσα "καλώς τους ψαρολοχιες και ψαροδεκανεις".

Αυτοί μεχρι την ημέρα απόλυσης τους είχανε χρεωθεί τις καλιοπες,ενώ φροντιζα να μην λουφαρουν καμμία πορεία πίσω στα βουνά στο Χαϊδάρι......

Για το καλο τους .....🤣😅😂

2)Στα Ζήρια 15 μέρες χιόνια με ύπνο σε σκηνακια.....(η φωτό είναι από τότε,που φτυαριζαμε τα σκηνακια να μην θαφτουμε).

Την 6η μέρα λόγο τρελλών συνθηκών πήγαμε σε κοντινό καταφύγιο.

Φύσαγε τόσο που πέταγες την καραβανα ψηλά και έφευγε σφαίρα από τον αέρα.....

Πήγα λοιπόν να κάνω το "χοντρο μου" πίσω από κάτι θάμνους.

Έπιασα το χαρτί με το σαγωνι για να κατεβάσω το παντελόνι ....

Αφηρημένος σήκωσα το κεφάλι και το χαρτί έφτασε.....Πάτρα .......

Τιμη και δόξα σε καθε πλατύ φύλλο δενδρου........μια λύση......

 

[astrea966]

ΣΕΜιτζης και εγώ τις καλές εποχές με τα 18μηνα πάω με ειδικότητα τεχνίτη τροχοφόρων οχημάτων στη μονάδα στη ρόδο. διοικητή είχαμε ένα ταγματαρχη που τον βλεπαμε 9 το πρωί που εμπαινε στο στρατοπεδο πήγαινε στο γραφείο του να πιει τον καφέ του και καμιά ώρα μετά έφευγε πάλι οπότε την διοίκηση την έκανε ένας  λοχαγός καραβανάς 28 χρόνια στο στρατό.1μιση μέτρο με τα χέρια στην ανάταση και είχε μια μουστάκα που πηγαινοερχόταν με τους μορφασμούς του. Κρητικός και αυτός και κοντοχωριανός μου ήταν με το μέρος των φαντάρων αρκεί ο φαντάρος να ήταν ΦΑΝΤΑΡΟΣ. Βρομόστομος μέχρι αηδίας κατέβαζε τα μπινελίκια κατά ριπάς.να ξεκαθαρίσω ότι δεν έβριζε τα θεία όμως.

πρώτη μέρα στη μονάδα είμασταν στο εστιατόριο για το μεσημεριανό. μια στιγμή ανοίγει η πόρτα και μπαίνει μέσα ο λοχαγός. μας κοιτάζει και ρωτάει. είναι καλό το φαΐ ρε; Μάλιστα κύριε λοχαγέ του λέμε. σίγουρα είναι καλό το φαΐ ξαναρωτάει; Μάλιστα κύριε λοχαγέ του ξαναλέμε. καλά λέει γιατί αν δεν ήταν καλό θα έβαζα τους μαγείρους να σας παίρνουν πίπες όλη μέρα.

Λέω καλά θα περάσουμε εδώ. μετά έμαθα ότι κάθε μέρα οι μάγειροι πήγαιναν ένα πιάτο φαΐ στον λοχαγό να φάει πριν από εμάς να δει αν ήταν καλό και μετά τρώγαμε εμείς. αν δεν του άρεσε γινόταν χαμός

 

τις πρώτες μέρες μου στην μονάδα και μου λένε ότι φεύγω για φυλάκιο που απ’ ότι έμαθα μετά με "χώσανε" οι παλιότεροι τεχνίτες. στη ρόδο πήγα Ιανουάριο.

το φυλάκιο ήταν σε ένα βουνό πάνω και είχε ψοφόκρυο και υγρασία που δεν έβλεπες μπροστά σου.τις μέρες που ήμουν στο φυλάκιο είχε πάει η μονάδα σκηνάκια

λίγο παρακάτω σε ένα άλλο φυλάκιο. εγώ μετά από μερικές μέρες στο φυλάκιο με πιάνει πυρετός και πέφτω τέζα στο κρεβάτι. ανεβαίνει ο γιατρός

της μονάδας που ήταν στην άσκηση που ανέφερα πριν και η διάγνωση είναι βρογχίτιδα. ψόφιος εγώ στο κρεβάτι οι υπηρεσίες δεν έβγαιναν αλλά ακόμα και έτσι κανένας δεν ήταν στην σκοπιά. την επόμενη μέρα όπως καθόμασταν μέσα ανοίγει μια στιγμή η πόρτα και προβάλει ένα κεφάλι με μουστάκι

και μένουμε κόκκαλο. Μπαίνει και ο υπόλοιπος και αρχίζει τα μπινελίκια(5 βρισιές έλεγε για κάθε νορμάλ λέξη)και γιατί δεν είναι κανείς στις σκοπιές

και διάφορα και χωρίς δεύτερη κουβέντα παίρνει το βιβλίο υπηρεσιών και φεύγει. την κάτσαμε λέμε να δούμε τι θα γίνει τώρα. την επόμενη μέρα το πρωί

έρχεται ένα στάγιερ από το σύνταγμα και μας φορτώνει όλους και μας κατεβάζει στον συνταγματάρχη. μας αρχίζει στα μπινελίκια και αυτός και ρίχνει 10 μέρες

φυλακή στον αρχιφύλακα. λέω καλά την βγάλαμε αυτή τη φορά.

 

αυτό για ζέσταμα.θα έρθουν περισσότερα

[Επισκέπτης]

Εγώ πήγα για φαντάρος αλλά για άλλη μια φορά ήμουν ο μηχανικός... έχω κάνει 200 φορμάτ σε ΕΠΟΠ,λοχαγους,  συνταγματάρχες,  θείους, ξαδέρφια και γκομενες αυτών. 

Καλοκαίρι 525 Πολυκαστρο... 40 βαθμοί και νυχτερινή βολή που ξεκινάει από τις 19:00. Λέω θα πάω πίσω να αράξω να μη με πρήζουν.  Ακουω μια φωνή τσιριδα "ο γκομπιουτερας,  ο γκομπιουτερας!!που είναι;" 

Ωχ λέω την κάτσαμε και μέχρι να τελειώσω τη σκέψη μου έρχεται ο λοχαγός καταιδρωμενος και μου λέει να πάω μπροστά γιατί κάτι έπαθαν οι διοπτρες και θέλουν βοήθεια. 

Πάω μπροστά και είναι ο αντισυνταγματαρχης.. 

Ανχης: Εσύ είσαι ο κομπιουτερας;

Εγω: Μάλιστα 

Ανχης: Το λοιπόν οι διοπτρες θέλουν μπαταρίες αλλά δεν ξέρουμε από αυτά,  μας έχουν φέρει μπαταρίες αλλά δεν είμαστε ειδικοί για αυτό θα τις φτιάξεις εσύ σαν ηλεκτρονικός 

Εγω: Μα είμαι μηχαν.. (άστο λέω,  δε θα καταλάβει) ξέρετε δεν έχω τα κατσαβίδια μαζί μου ...τα έχω στο λόχο (μπας και γλυτώσω το ταξίδι πάλι πισω)

Ανχης: Λοχαγε να πάει μια καναδεζα τον φαντάρο να φέρει ότι χρειάζεται και γρήγορα...

 

Με τα πολλά πάω πίσω παίρνω την εργαλειοθήκη και γυρίζω στο πεδίο βολής.  Μιλάμε για 40 λεπτά πάνε έλα. 

Πάω στον αντισυνταγματαρχη να φτιάξω την πρώτη 

Ανχης: Λοιπόν αυτή είναι η Διόπτρα,  με προσοχή ψάξε να βρεις πως ανοίγει και μας φέρνουν τις μπαταρίες. 

Φαντάστηκα μέσα μου πως θα είναι τίποτα σαν UPS ή κάποια ειδική σύνδεση. Ξεβιδωνω και τι να δω είναι δυο μπαταρίες από τηλεκοντρόλ.....

Εγω: Αυτές είναι οι μπαταρίες;Μα αυτές είναι από τηλεκοντρόλ,  δε χρειάζονται "ηλεκτρονικό" και σίγουρα όχι "κομπιουτερα"....

Ανχης: Άλλαξε τες όλες και ΜΗ ΜΙΛΑΣ. ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΙΛΑΣ ΣΕ ΑΝΏΤΕΡΟ. ΚΑΙ ΘΑ ΡΊΞΕΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΊΟΣ ΜΗ ΣΥΜΒΕΊ ΤΊΠΟΤΑ ΣΤΙΣ ΔΙΟΠΤΡΕΣ ΚΑΙ ΧΡΕΙΑΣΤΕΊ ΝΑ ΤΙΣ ΦΤΙΆΞΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΆΛΑΒΕΣ;

Εγώ:Μάλιστα μάλιστα δε θα ξαναμιλήσω και τις αλλάζω ΑΜΈΣΩΣ. 

 

 

Έριξα όντως τελευταίος γιατί φώναξε το λοχαγός μου και του είπε ότι αν βρεθεί και άλλος έξυπνος από το λόχο θα μας σκίσει όλους....

 

 

Επεξ/σία 12 Δεκεμβρίου 2019 από Επισκέπτης

[fastnq2]

Από ότι βλέπω οι περισσότερες ιστορίες είναι αστείες, εγώ δυστυχώς έχω δύο που όταν τις θυμάμαι πάντα θυμώνω και στεναχωριέσαι ταυτόχρονα. Και οι δύο έλαβαν χώρα στο κέντρο, δεν είχαμε καν ορκιστεί(το λέω γιατί πάντα υπάρχει μια επιείκεια σε φαντάρους που δεν έχουν ορκιστεί, όχι σε εμάς όμως). 

Είχαμε ένα παιδάκι στον λόχο μου ο οποίος είχε νοητική υστέρηση, μάλιστα ήταν αρκετά φανερό χωρίς καν να πιάσεις κουβέντα μαζί του. Κανένας δεν τον πείραζε, και αν κάποιος πήγαινε να το κάνει έπεφτε όλος ο λοχος πάνω του. Μας είχε πει και αυτός αλλά και ένας φαντάρος γιατρός ότι μπορούσε να πάρει απαλλαγή οποία στιγμή ήθελε λόγω του προβλήματος υγείας του, αλλά ήθελε πολύ να υπηρετήσει, και αυτο τον έκανε ακομα πιο παλικάρι στα μάτια μας την στιγμή που άτομα που ήταν Ι1 το έπαιζαν τρελοί για να απαλλαγούν. Στο κέντρο η μόνη υπηρεσία που κάναμε ήταν θφ και μαγειρεία. Οι ανθλγοι ήταν οι κλασσικοί στρατοκ@βλοι που μόλις είχαν βγει από την Ευελπίδων και το έπαιζαν κομάντο. Ήρθε λοιπόν ένα κομάντο από τα λιντλ να κάνει έφοδο στο παιδί αυτό όταν έκανε θαλαμοφυλακας. Όπως ήταν φυσικό το παιδί τραυλίζε έχανε τα λόγια του και το κομάντο από τα ελομας άρχισε να ωρυεται να του λέει ότι δεν μπορεί να αρθρώσει λέξη να τον βρίζει και να τον απειλεί με στέρηση εξοδου(της μοναδικής που είχαμε στο κέντρο) και άλλα πολλά, αυτός άρχισε να κλαίει και το κομάντο συνέχισε ανενοχλητο. Αυτό που ακολούθησε δεν το είδα ποτέ στην θητεία μου. Πέντε ψαρωμενα στονεα που είχαν δεν είχαν 10 μέρες στον στρατό πέσαμε πάνω σε αυτό το υποκείμενο, κυριολεκτικά έτοιμοι να αρπαχτουμε μαζί του. Άρχισε να ψελλίζει και αυτός(είδες πως είναι να μην μπορείς να αρθρώσεις λέξη κομάντο) λέγοντας ότι δεν κατάλαβε ότι το παιδάκι είχε πρόβλημα ενώ έκανε μπαμ από το χιλιόμετρο. Πιστεύω ότι και ο χειρότερος άνθρωπος του πλανήτη θα γυρνούσε να πει ένα συγγνώμη στο παιδί. Όχι αυτός. 

Η επόμενη ιστορία έγινε στο ίδιο μέρος λίγο πριν ορκιστουμε. Κάναμε πρόβες ορκομωσιας, στην "πρόβα τζενεράλε" ο λοχαγός είπε ότι ανεξαρτήτου Ε.Υ. Ε. Α. κλπ ακόμα και άτομα που είχανε πρόβλημα με ορθοστασία κλπ πρέπει να είναι εκεί. Όπως ήταν λογικό άτομα με σοβαρά προβλήματα στο δεκάλεπτο κλαταραν και ζήτησαν να κάτσουν κάτω. Η αλήθεια είναι οτι μαζί με αυτους έκατσαν κάτω και άλλοι που ήταν μια χαρά. Συνολικά κάπου 10-15 άτομα.Αναγνωρισα μέσα και άτομα που ήξερα ότι είχαν σοβαρά προβλήματα, χιαστους μηνίσκους, δισκοκηλες και άλλα. "καθίστε" λέει ο λοχαγός "αλλά έξω από το πλήθος, δεξιά και αριστερά από τους υπολοιπους". Όλα ήταν καλά μεχρι που εμφανιστηκε ο πιο υψηλοβαθμος στο κέντρο, ένας αντισυνταγματαρχης. 

-αντ: (έξαλλος, ωρυοταν) τι κάνουν όλοι αυτοί κάτω? 

-λογαχος :Δεν έχω ιδέα, έκατσαν μόνοι τους(κατά λέξη)

-αντ:(εξαλλος αυτός) :να σηκωθουν όλοι αμέσως πάνω να κάνουν την πρόβα και αυτοί.

Όμως στο βουβάλι τον λοχαγο δεν έφτανε αυτό. Ήθελε να δείξει πόσο πολύ άντρας είναι μπροστά στον ανώτερο του. 

-Λογαχος:Όλοι εσείς που καθοσασταν κάτω τροχαδην γύρω γύρω από τους θαλαμους (δεν θυμάμαι και πόσες φορές τους είπε). 

Και κάπως έτσι είδα άτομα που δεν μπορούσαν να περπατησουν 100 μέτρα (και κανονικούς βέβαια όπως είπα) χωρίς να σταματήσουν έστω για λίγα δευτερόλεπτα, να σέρνονται να κάνουν τα 1-2 χιλιόμετρα που τους διέταξε το πιο άνανδρο πλάσμα που έχω δει στην ζωή μου(όχι μόνο στον στρατό). 

Θα ήθελα να πω και κάποια αστεία ιστορία αλλά αυτές οι δύο τριγυρνανε που και που στο μυαλό μου. 

Επεξ/σία 13 Δεκεμβρίου 2019 από fastnq2

[k_w_t]

18 ώρες πριν, k_w_t είπε

Φυλακιο στην Ροδο πριν απο 22 χρονια..

Βρεχει 2 μερες σερι... Το μονο νουμερο που καναμε ηταν της πυλης και τιποτα αλλο....

Σε καποια φαση λεει οι αρχιφύλακας να παει να παρει τα τετραδια να βαλει υπογραφες (Εφοδου,περιπολου κτλ)

Τα τετραδια μουσκεμα ετοιμα να σαπισουν... Εχει και την φαεινή ιδεα να τα βαλει στο φουρνο να τα στεγνωσει.... 

Ελα που τα ξεχασε και μισοκαηκανε.... Αντε βγαλε ακρη...

Ευτυχως τρελος βυσματιας καθαρισε την φαση .... γιατι θα πηγαιναμε στρατοδικειο ολοι....  

Βρηκα και φωτογραφια απο το συμβαν απλα ειναι λιγο χαλια... 22 χρονια την εχω τραβηγμενη με φιλμ..

[panosk1]

Στις 12/12/2019 στις 8:56 ΠΜ, afragorn είπε

Πρώτη μέρα στο ΚΕΕΜ, εγώ,  η ταλαιπωρία προσωποποιημένη σε άνθρωπο, με τα απίστευτα «πήγαινε- έλα» από το πρωί φτάνω κατά τις 21.30 στο λόχο, κάνουμε βραδινή αναφορά και μας στέλνουν για ύπνο. Ρωτάω ένα δόκιμο αν μπορώ να πεταχτώ μέχρι το αυτόματο μηχάνημα έξω για να πάρω ένα αναψυκτικό. Μου λέει «οκ, μην αργήσεις γιατί είναι πρώτη μέρα και πρέπει να είμαστε τέντα».

Πάω στο μηχάνημα, βάζω το 1 Ευρώ, πατάω κόκα κόλα, τίποτα. Πατάω δεύτερη κόλα, τίποτα. Πατάω τρίτη κόλα, τίποτα! Πατάω sprite, τίποτα!! Πατάω Fanta, τίποτα! Πατάω λεμονάδα, τίποτα! Τα είχαν εξαφανίσει όλα και να έχω σκάσει από τα νεύρα μου. Ξαφνικά ακούγεται μια γυναικεία φωνή πίσω μου (ανθυπολοχαγός αυτή).

-Δεν έχει τίποτα;

-(χωρίς να γυρίσω εγώ, στον κόσμο μου) ΤΙΠΟΤΑ ΤΟ ΜΠΟΥ@#,  γ$!$# το σπίτι του! Τα πήραν ΟΟΟΛΑ!

-… 

Γυρνάω εγώ, βλέπω ένα γυναικείο πρόσωπο, κοιτάζω το ένα αστεράκι στο γιακά της και σαν μαστουρομένος, της λέω «Καληνύχτα κυρία Λοχαγέ (πίου πίου!!!)»

- Καληνύχτα στρατιώτη...

Αυτή με κοίταζε με ένα βλέμμα λύπης, το οποίο σίγουρα το άξιζα. Ήταν μακράν η χειρότερη μέρα στο στρατό! 😂

Παρομοια ιστορια με μενα,παρουσιαζομαι Αυλωνα τελη Ιουλιου το πρωι, φτανω με το ζορι απογευμα στον θάλαμο και εχει στεγνωσει το στομα μου απο την διψα.

Βλεπω τα μηχανηματα με τα αναψυκτικα και του καφεδες ,παω να παρω αναψυκτικο ηθελε100δρχ ,ψαχνω τις τσεπες μου βρισκω 60δρχ ,που να ζητησω ψιλα τωρα πρωτη μερα ντρεπομουν.

Βλεπω το μηχανημα με τους καφεδες εγραφε NESTEA στο ενα κουμπακι και ειχε 50δρχ ,εδω ειμαστε λεω θα πιω ενα παγωμενο τσαγακι να δροσιστω ,με το που βαζω τα λεφτα και πεφτει το ποτηρακι καταλαβαινω πανω στον καημο μου την μλκ που εκανα.Πηρα ΖΕΣΤΟ τσαι τελη Ιουλιου,με βλεπει ενας αξιωματικος ,μου λεει εισαι καλα ? Πινεις ζεστο τσαι με τετοια ζεστη,του εξηγω την βλακεια μου και να ειναι καλα εκει που ειναι ο ανθρωπος με κερασε ενα αναψυκτικο και ξεδιψασα.

[nemesiskp]

Μέρος δεύτερο.

Βγαίνουμε για σκοινάκια όλο το τάγμα.Φορτώνουμε τα Σταγιερ με όλα τα απαραίτητα και μπαίνουμε και εμείς μέσα.Στο δικό μου Σταγιερ οδηγούσε ένας ΕΠΟΠ καράβλαχος(με την προφορά του , με τα όλα του).Ξεκινάμε όλα καλά στην αρχή.Τέζα φορτωμένο το όχημα αγκομαχάει.Ο οδήγος προφανώς το γνώριζε οτί δεν πάει καλά και στις κατηφόρες το τερμάτιζε για να έχει φόρα όταν αρχίσει η ανηφόρα.Μια,δυο τρεις τις βγάζαμε.Ξεκινάει όμως κάποια στιγμή να μην έχει περιθώρια να το πατήσει και αρχίζουν οι βαρβάτες ανηφόρες.Σε μια τέτοια λοιπόν ακούς το Στάγιερ ενώ έχει φόρα από ΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒ να ψοφάει και να κόβει βββββββββ,πρρρρρρ.Αρχινάει ο εποπ μέσα να κατεβάζει ταχύτητες.

ΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒ----------πρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ

ΞΑΝΑ

ΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒ----------πρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ......γκρρρρρρρ το σασμάν

ΕΠΟΠ με βλάχικη φωνή:Μπουρ#%#λοοοοο,αηηηηηηηη προχώρααααααα.Τσούλαααα.....ΑΗΗΗΗΗΗΗ μην κάνεις το δύσκολο.

Είσαι η ντρουυυπήηηηηη του Στρατούυυ και άλλα τέτοια γραφικά.Σε δημόσιο δρόμο εντωμεταξύ,είχε φτάσει η ουρά όσο πιάνει το μάτι σου.

Εμείς να κάνουμε καζούρα(να σπρώξωωω;;;;;;;),ο εποπ να βρίζει και το σταγιερ να αγκομαχάει.Με τα χίλια ζόρια φτάσαμε(με πρώτη στις ανηφόρες) και στο γύρνα το όχημα επέστρεψε μόνο του χωρίς φορτίο για να μην πάθουν τα ίδια.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

(Μινι πρόλογος)

Όταν πήρα μετάθεση για Κύπρο, από σώμα τεχνικό που ήμουν στο κέντρο, με αλλάξανε σε υγειονομικό χωρίς να έχω κάποιο χαρτί ή κανά βύσμα(αν είχα δεν θα πήγαινα Κύπρο 😋 ).

Όταν παρουσιαστήκαμε στο στρατόπεδο, μετά την πρώτη χαρτούρα , με φωνάζει ο γιατρός να με δει.Μου λέει ααα εσύ είσαι για εμάς,έχεις καμία σχέση με το αντικείμενο κλπ;

Του λέω πληροφορικάριος έχω τελειώσει γιατρέ δεν ξέρω γιατί με βάλανε εδώ.Μου λέει δίπλωμα έχεις;Λέω ναι.Ωραία λέει, θα σε κρατήσω δοκιμαστίκα στο ιατρείο και ταυρόχρονα θα είσαι οδηγός του ερπυστριοφόρου του υγειονομικού(αυτά τα τομπ λεωνίδας 10,000 κυβικά όχημα).Μην τα πολυλογώ με κράτησε στο ιατρείο γιατί του έβγαζα πολύ χαρτοδουλειά,είχα μάθει και τις διαδικασίες και του είχα ψηφοποιήσει όλα τα παλιά έγγραφα στον υπολογιστή του σαν "πληροφορικάριος".Επίσης με extender του τράβαγα wifi από το ΚΨΜ στο ιατρείο που ήθελε. Ασφαλώς στις αρχές έκανα υπηρεσίες στον λόχο και στο ιατρείο , αλλα με τον καιρό έμείνα στα ιατρεία.

Spoiler

 

Στο ιατρείο λοιπόν σκάνε οι νεόι.Εμείς του μαζεύαμε,τους καταγράφαμε και μετά στον ψυχολόγο και στον γιατρό για εξέταση.Σκάει ένας τυπάς 2 μέτρα γεματούλης, αλλά ψιλο μπούλης.Άρχισε πρώτη μέρα,δεν αισθάνομαι καλά,και τι με φέρατε εδώ κλπ.Τελικά τον βάζει ο γιατρός μέσα με αναρωτική με την εντολή να παίρνουμε θερμοκρασία ανά κάποιες ώρες και να παίρνει ένα χάπι.Με του που ακούει χάπι ο τύπος λέει τιιιιιιι;;;;;;

Δεν υπάρχει σε σιρόπι;

Όχι του λέει ο γιατρός.

ΑΠΑΠΑΠΑΠΑ δεν μπορώ να καταπιώ χάπι.

ΡΕ εσυ ολόκληρος άντας δύο μέτρα ένα χαπάκι τόσο δα(όντως ήταν μικρό)

Όχι μηηηηηηηηηηη δεν θέλω.

Καλά λέει θα δούμε πως πας με πυρετούς και θα δούμε.

Λίγες μέρες μετά σηκώνει πυρετό και του λέει απαραίτητα χάπι χωρίς μα μου.Μας δίνει εντολή να το πάρει πάση θυσία.

Του το πάω με το φαγητό του.

Πάει να το καταπιεί με τα χίλια παρακάλια με το που το βάζει στο στόμα πάει να κάνει εμετό.

Βάλτο σε μπουκιά του λεώ με το φαγητό του.Του το δίνω(σαν μπέμπης) με το που βάζει το φαγητό στο στόμα το φτήνει.

Να σου γ@#$@μησω λέω πιές το να τελειώνουμε.

ΟΧΙΙΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩΩΩΩ.

Παίρνω τον γιατρό τηλέφωνο.Γιατρέ αυτό και αυτό.

Μλκές κάντε τον να το πιεί αλλιώς 5 μέρες κράτηση από εμένα(δεν θα μας τις έβαζε αλλά λέμε τώρα).

Είχαμε έναν δικό μας,Πόντιο ντερέκι που γενικά ήταν καλόκαρδος και γαμώ τα παιδιά,αλλά νευρίαζε με κάτι τέτοια.

Του λέω ανέλαβε,σε εμένα δεν το παίρνει.

Πάει στον τυπά και του λέει αυστηρά πιές το χάπι....

ΟΧΙΙΙΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩΩΩΩΩ ΚΛΑΨ ΚΛΑΨ.

Βάλτο σε μπουκιά.

ΟΧΙΙΙ ΜΗΗΗ

Νευριαζεί,του το βάζει με τα χέρια σε μπουκιά και του την δίνει.Κάνει μπλιάχ,μπλιάχ αυτός και πάει να το ξαναφτήσει.

Του κλείνει ο δικός μας το στόμα με τις χερούκλες του και του λέει αν δεν το καταπιές θα μείνουμε εδώ.Τελικά το κατέβασε.

Από εκείνη την μέρα όποτε έτρωγε τον είχε σαν τον χάρο από πάνω για να παίρνει το χάπι του(χωρίς μα μου αυτή την φορά).

 

Spoiler

Σε μια άσκηση με το ερπυστριοφόρο μάθαινα να το οδηγάω.Είχαμε βγεί σε χωματόδρομο και εγώ ήμουν με τον καράβλαχο τον ΕΠΟΠ από την πρώτη ιστοριία να με επιβλέπει και να με μαθαίνει.Κάποια στιγμή ερχόμαστε face to face με ένα αγρότικο πολιτικό.Ο δρόμος στενός,από δεξιά γρεμός και από αριστερά ψηλό ανάχωμα.Κανέις δεν μπορούσε να κάνει πίσω.

Λέω στον ΕΠΟΠ :Τώρα τι κάνουμε.

Λέει ανέβασε το αριστερά ανάχωμα.

Τι λες του λεω θα κολλήσουμε!!!!

Τι λες ρε τομαρρρρρρ που θα κουλησσσσ του ΤΑΝΚ!!!!!!!!!!!!!!

Αυτουυνννουυ ινιιι η δουλεια του.

Τι να κάνω έγω,βάζω πρώτη του δίνω και καταλαβαίνει.Αρχίζει να ανεβαίνει,ψιλο σκαλώνει,φωνάζει ο άλλος από πίσω:Δουστουυυυυυυυυυυυυ,μηηη το λυπασσσσσσσσσσ,πατααααα ττττττ.

Τελικά βγήκε το σκύλι το μαύρο και καμάρωνε ο άλλος πισω:Ειιδδδεεεσσ στραβάδδδδ που μου πες οτι θα κουλησσσ του τανκ.

 

[aGka8l]

KEEM ΣΠΑΡΤΗ

ειμουν στα ιατρεία γιατι είχα οξέα αμυγδαλίτιδα στα τελειώματα , γυρω στις 11 το βραδυ μιλάγαμε με τον γιατρό(οπλιτης) ,

σκάει μια σειρά και ακολουθεί ο εξής διάλογος

-Με τσίμπησε ενα τσιμπούρι

-Και τι ειμαι εγω κτηνίατρος ?

[panosk1]

Βγαινει η μοναδα μας για 2ημερη ασκηση στο ΠΒ καταβιας στην Ροδο(για οσους ξερουν).Κανουμε οτι κανουμε μεχρι το απογευμα και επειδη σκοτεινιασε και δεν ηταν κανονισμενο να διανυκτερευσει η μοναδα στο υπαιθρο,αποφασιζει ο Δκτης να διανυκτερευσουμε στο χωραφι 5 ατομα(με εμενα υπευθυνο,τρομαρα μου) σε μια σκηνη με τα πυρομαχικα ,2 αρματα και ενα τζιπακι (για παν ενδεχομενο) σαν φυλαξη και το επομενο πρωι θα ξαναρχοντουσαν ολοι μαζι.

Μας αφηνουν και ενα τσουκαλι  φαγητο που ειχε μεσα το βραδυνο και το πρωινο μαζι(μια μιξη φασολαδας,σαλατας,ψωμιου και μαρμελαδας ) .

Με το που φευγουν ολοι παιρνουμε το τζιπακι,παμε στο διπλανο χωριο παιρνουμε σουβλακια, κρασι +μπυρες και γυρναμε να κανουμε κατασταση.

Μεχρι το πρωι ολα καλα ,ξεραμε οτι  η μοναδα θα ξεκινουσε κατα τις 9 να ερθει + κανα 2ωρο περιπου διαδρομη,μεχρι τις 11 θα ειμασταν ξαπλα.

Κατα τις 9 το πρωι, περιπου κανα 5λεπτο πριν την φωτο που ειμαστε στην σκηνη εχει παει για χοντρο του παραπερα σε ενα θαμνο ο ενας απο τους 5.Ξαφνικα ερχετε τρεχοντας κυριολεκτικα με τα βρακια κατεβασμενα ουρλιαζοντας οτι ερχονται πολλα αρματα προς το μερος μας,στον πανικο εμεις να σουλουπωθουμε ,σε λιγα λεπτα εχουμε καμια 10αρια λεωνιδας γυρω μας(εικονα απο ταινια η κατασταση) και εναν μουστακαλη συνταγματαρχη να κατεβαινει απο το αρμα.

Αφου δινω αναφορα στον μουστακαλη τι κανουμε εκει, μπαινει στην σκηνη, βγαινει και λεει μαζεψτε τα κρασια και τις μπυρες γιατι αν ερθει ο Δκτης σας και σας βρει ετσι πατε για στρατοδικειο.

Τελικα ολα καλα και μπορω να πω πως ηταν απο τις πιο ωραιες στιγμες που περασα στην θητεια μου.

 

 

[Gianniz]

Απόσπαση ενός μήνα στην 2η Μηχανοκίνητη Μεραρχία της Έδεσσας. Η κατάσταση εκεί είναι καλή και αρκετά χαλαρή. Ναι μέν έβλεπες κάθε τρεις και λίγο πολλά αστέρια (συνταγματάρχες εκεί ήταν σαν λοχίες) αλλά αν ήσουν προβλεπέ όλα έβαιναν καλώς. Καθώς η Μεραρχία ήταν μέσα στην πόλη, στις εξόδους με 5' περπάτημα βρισκόσουν στο "κέντρο".

Κάθε Κυριακή λοιπόν, γινόταν μια μίνι παρέλαση με συνοδεία ορχήστρας και πηγαίναμε μέχρι το κέντρο όπου με όλες τις επισημότητες γινόταν και η έπαρση της σημαίας. Δεδομένου ότι ήταν Κυριακή και ότι ήταν στο κέντρο, ο κόσμος τριγύρω που παρακολουθούσε ήταν αρκετός.

Ξεκινάμε λοιπόν μια Κυριακή. Αφού στηνόμαστε και παρατοζόμαστε δίπλα από τη Μεραρχία, αρχίζει η παρέλαση προς το κέντρο. Εδώ να αναφέρω πως κάθε φορά υπήρχε κάποιος που δεν συμμετείχε στην παρέλαση αλλά ακολούθουσε με καναδέζα μέχρι το κέντρο και ήταν υπεύθυνος για τη μεταφορά της actual σημαίας που πρέπει να σηκωθεί.

Φτάνουμε λοιπόν στο σημείο που γίνεται η έπαρση, αρχίζει ο λοχαγός να δίνει τις διάφορες προσταγές, πρρρρροσοχηηηη! παρουσιααααααααστε! Εν τω μεταξύ μαζεμένος πολύ κόσμος να παρακολουθεί το "show", να χειροκροτάει, κλπ.

Αφού τελειώνουν λοιπόν οι προσταγές ζητά ο λοχαγός από τον φαντάρο που ήταν υπεύθυνος να του δώσει τη σημαία. Την ίδια στιγμή έχει αρχίζει η ορχήστρα να παίζει τον εθνικό ύμνο. Έλα όμως που ο φαντάρος είχε ξεχάσει τη σημαία στην μεραρχία!!! Ακολουθεί μια πάρα πολύ αμήχανη σκηνή στη διάρκεια της οποίας η ορχήστρα συνεχίζει να παίζει τον εθνικό ύμνο, ο λοχαγός να έχει αρχίζει να γίνεται κατακόκκινος από τα νεύρα και να ρίχνει χριστοπαναγιές. Και εμείς να χαιρετάμε προς το δοκάρι στο οποίο θα έπρεπε να ανεβαίνει η σημαία.  Ο κόσμος τριγύρω που έχει καταλάβει τι έχει συμβεί αρχίζει να γελάει. Ο λοχαγός τερματίζει την ορχήστρα και μας δίνει πρόσταγμα για μεταβολή και πίσω.

Την επόμενη μάθαμε ότι ο φαντάρος έφαγε 20Φ από τον Μέραρχο (αντιστράτηγος).