Θεωρία φωτογραφίας και θέματα αυτής προς συζήτηση και κατανόηση τους

[SeNNinhA]

5 λεπτά πριν, babisskg είπε

    Έχω έναν καλό ......... βρες τρόπο να το δέσεις με κάποιο θέμα που σε ενδιαφέρει !

Η αληθεια ειναι οτι εχω βαρεθει να βλεπω ακαλυπτους και δρομους με αυτοκινητα το βραδυ σαν δοκιμαστικες ληψεις και δειγματα low light αποδοσης (ειδικα σε κινητα).

Βγειτε και φωτογραφιστε με τα καινουργια σας παιχνιδακια θεματα που σας ενδιαφερουν να αποτυπωσετε ουτως ή αλλως. (@dimoskoutr δεν παει σε εσενα αυτο)

[babisskg]

10 λεπτά πριν, SeNNinhA είπε

Η αληθεια ειναι οτι εχω βαρεθει να βλεπω ακαλυπτους και δρομους με αυτοκινητα το βραδυ σαν δοκιμαστικες ληψεις και δειγματα low light αποδοσης (ειδικα σε κινητα).

Βγειτε και φωτογραφιστε με τα καινουργια σας παιχνιδακια θεματα που σας ενδιαφερουν να αποτυπωσετε ουτως ή αλλως. (@dimoskoutr δεν παει σε εσενα αυτο)

    Κι' αυτό σωστό !!!!

[dimoskoutr]

Σε ένα νησί με πολλά γαιδουράκια το 2016 (τρελό κόλλημα με τα ονόματα μαθητών μου, νησιών κλπ κλπ)...μου έκανε τόσο επιβλητικό το δέντρο (!!!) στην αυλή της μικρής εκκλησίας που με έκραξε όλη η παρέα γιατί τους έφαγα κανένα τέταρτο προσπαθόντας να βγάλω κάτι ικανοποιητικό. Α όποιος έχει καταλάβει το μέρος και το νησί ας μου πει και εμένα παρακαλώ. Η φωτογραφία είναι jpeg κατευθείαν από την μηχανή μου. Το μόνο που έκανα ήταν crop ελάχιστο να κόψω μισό  άνθρωπο που είχε δεξιά και δεν τον πρόσεξα...φυσικά συμπιεσμένη εδώ...προσπάθησα σε μια άλλη να δώσω λίγο αέρα από αριστερά αλλά ερχόταν ακόμη πιο πολύ στο κέντρο ο κορμός και δεν...

51 λεπτά πριν, SeNNinhA είπε

Η αληθεια ειναι οτι εχω βαρεθει να βλεπω ακαλυπτους και δρομους με αυτοκινητα το βραδυ σαν δοκιμαστικες ληψεις και δειγματα low light αποδοσης (ειδικα σε κινητα).

Βγειτε και φωτογραφιστε με τα καινουργια σας παιχνιδακια θεματα που σας ενδιαφερουν να αποτυπωσετε ουτως ή αλλως. (@dimoskoutr δεν παει σε εσενα αυτο)

Παρότι δεν πάει σε μένα όπως είπες, εγώ θα δώσω μια παραπάνω πληροφορία για εκείνη την δοκιμαστική φώτο... βρήκα ενδιαφέρουσα τη σκιά που κάνει τρίγωνο και τα τετραγωνα παράθυρα να σου πω την αλήθεια. Τελικά είναι τόσο busy το υπόλοιπο περιβάλον και δεν έχω και κάποιον τηλεφακό και δεν έκατσε η δοκιμή, το crop δεν μου αρέσε, γενικά δεν...η μηχανούλα πάντως καλά τα πάει ως τώρα.🙂

Επεξ/σία 6 Αυγούστου 2020 από dimoskoutr

[SeNNinhA]

27 λεπτά πριν, dimoskoutr είπε

Σε ένα νησί με πολλά γαιδουράκια το 2016 (τρελό κόλλημα με τα ονόματα μαθητών μου, νησιών κλπ κλπ)...μου έκανε τόσο επιβλητικό το δέντρο (!!!) στην αυλή της μικρής εκκλησίας που με έκραξε όλη η παρέα γιατί τους έφαγα κανένα τέταρτο προσπαθόντας να βγάλω κάτι ικανοποιητικό. Α όποιος έχει καταλάβει το μέρος και το νησί ας μου πει και εμένα παρακαλώ. Η φωτογραφία είναι jpeg κατευθείαν από την μηχανή μου. Το μόνο που έκανα ήταν crop ελάχιστο να κόψω μισό  άνθρωπο που είχε δεξιά και δεν τον πρόσεξα...φυσικά συμπιεσμένη εδώ...προσπάθησα σε μια άλλη να δώσω λίγο αέρα από αριστερά αλλά ερχόταν ακόμη πιο πολύ στο κέντρο ο κορμός και δεν...

Παρότι δεν πάει σε μένα όπως είπες, εγώ θα δώσω μια παραπάνω πληροφορία για την φώτο... βρήκα ενδιαφέρουσα τη σκιά που κάνει τρίγωνο και τα τετραγωνα παράθυρα να σου πω την αλήθεια. Τελικά είναι τόσο busy το υπόλοιπο περιβάλον και δεν έχω και κάποιον τηλεφακό και δεν έκατσε η δοκιμή, το crop δεν μου αρέσε, γενικά δεν...η μηχανούλα πάντως καλά τα πάει ως τώρα.🙂

Πολυ ωραια η φωτο!!!

[spectaculator]

Πάντως ρε παιδιά, να τονίσουμε και δυο σημαντικά πράγματα  για τη φωτογραφία. Ένα, την υπερβατικότητα που αποτελεί το κυρίαρχο στοιχείο στην καλλιτεχνική φωτογραφία και δύο, την παρουσία του ανθρώπινου στοιχείου στη φωτογραφία. Ένα τοπίο, όσο καλά τραβηγμένο κι αν είναι, αποτελεί λίγο πολύ προϊόν ενός καλού καδραρίσματος κι ενός καλού εξοπλισμού. Αυτό, μαζί με την οποιαδήποτε επεξεργασία αποτελεί απλά το τεχνικό κομμάτι της φωτογραφίας. Άλλα στοιχεία, όπως μια ανορθόδοξη σύνθεση, η παρουσία ανθρώπων, ο αρνητικός χώρος και κάποια άλλα είναι αυτά που θα μπορούσαν να περάσουν τη φωτογραφία από το τεχνικό κομμάτι στο κατώφλι του καλλιτεχνικού. Δοκιμάστε και πειραματιστείτε να βγείτε πέρα από τα τυποποιημένα πρότυπα και  όρια της απλοποιημένης και κοινότυπης δημιουργίας.

(χωρίς παρεξηγήσεις)

[dimoskoutr]

24 λεπτά πριν, spectaculator είπε

Πάντως ρε παιδιά, να τονίσουμε και δυο σημαντικά πράγματα  για τη φωτογραφία. Ένα, την υπερβατικότητα που αποτελεί το κυρίαρχο στοιχείο στην καλλιτεχνική φωτογραφία και δύο, την παρουσία του ανθρώπινου στοιχείου στη φωτογραφία. Ένα τοπίο, όσο καλά τραβηγμένο κι αν είναι, αποτελεί λίγο πολύ προϊόν ενός καλού καδραρίσματος κι ενός καλού εξοπλισμού. Αυτό, μαζί με την οποιαδήποτε επεξεργασία αποτελεί απλά το τεχνικό κομμάτι της φωτογραφίας. Άλλα στοιχεία, όπως μια ανορθόδοξη σύνθεση, η παρουσία ανθρώπων, ο αρνητικός χώρος και κάποια άλλα είναι αυτά που θα μπορούσαν να περάσουν τη φωτογραφία από το τεχνικό κομμάτι στο κατώφλι του καλλιτεχνικού. Δοκιμάστε και πειραματιστείτε να βγείτε πέρα από τα τυποποιημένα πρότυπα και  όρια της απλοποιημένης και κοινότυπης δημιουργίας.

(χωρίς παρεξηγήσεις)

καμιά παρεξήγηση αλλά να ομολογήσω ότι μου κόπηκαν τα φτερά λιγάκι. Χαχα ισχύουν στο ακέραιο αυτά που λες όμως για να μπορέσει κάποιος να φτάσει σε καλλιτεχνική φωτογραφία πρέπει να έχει φάει πολλά ψωμιά, πάντως περισσότερα από εμένα τον άσχετο.

Στην φώτο με την εκκλησία πάντως το επιβλητικό του δέντρου να το εξηγήσω λιγάκι παραπάνω πως το είχα στο μυαλό μου...ρίχνει βαριά την σκιά του στο χώρο, αν παρατηρήσετε και ο ουρανός από εκείνη τη μεριά είναι συννεφιασμένος/λιγάκι βαρύς, από την άλλη το εκκλησάκι φωτεινό, η πίστη σε κάτι (όχι απαραίτητα θεϊκής προέλευσης μην παρεξηγηθώ), η ελπίδα, δείτε και τον ουρανό από εκείνη την πλευρά μου φάνηκε σαν να ανοίγει. Μπορεί τελικά να μην το πέρασα όλο αυτό στην φωτογραφία (μάλλον αυτό έγινε και εκεί είναι η αποτυχία της), όμως έτσι το σκέφτηκα τότε και παρότι είναι από το 2016 μου έχει μείνει το συναίσθημα εκείνο.

[spectaculator]

20 λεπτά πριν, dimoskoutr είπε

καμιά παρεξήγηση αλλά να ομολογήσω ότι μου κόπηκαν τα φτερά λιγάκι. Χαχα ισχύουν στο ακέραιο αυτά που λες όμως για να μπορέσει κάποιος να φτάσει σε καλλιτεχνική φωτογραφία πρέπει να έχει φάει πολλά ψωμιά, πάντως περισσότερα από εμένα τον άσχετο.

...

Στην φωτογραφία δεν έχει σχέση το ψωμί που θα φας, αλλά τα βήματα που θα κάνεις. Μικρά και άτολμα δεν σε πάνε πουθενά. Αντίθετα, δοκιμές και πειραματισμοί είναι αυτά που θα σε αφήσουν να βγάλεις κάτι ξεχωριστό από μέσα σου. Εμένα μου πήρε χρόνια για να το καταλάβω, έχω δει όμως πιτσιρίκια που με το που έπιασαν φωτογραφική στα χέρια του έδωσαν και κατάλαβε (με την καλή έννοια). Τους ζηλεύω αφάνταστα.

Αναφορά σε κείμενο

καμιά παρεξήγηση αλλά να ομολογήσω ότι μου κόπηκαν τα φτερά λιγάκι.

Μην παίρνεις τις μετρητής και αρνητικά το σχόλιό μου. Δεν κατακρίνω τίποτα, απλά τονίζω το κάτι διαφορετικό. Να μην αφήνεις τίποτα να σου "κόβει" τα φτερά. Αντίθετα, να εκτιμάς και ν' αξιοποιείς όλα τα σχόλια όσο το δυνατό περισσότερο.

Γενικά και πάλι, μια φωτό μπορεί να είναι όμορφη αλλά όχι καλλιτεχνική, καθόλου ξεχωριστή. Από την άλλη, μια καλλιτεχνική μπορεί να είναι ξεχωριστή, αλλά όχι αποδεκτή (ας το πούμε απλοϊκά "δεν είναι όμορφη").

Η φωτό σου για παράδειγμα είναι πολύ όμορφη, αλλά κενή με την έννοια πως δεν εμπνέει και δεν μας λέει κάτι πέρα από τα αντικείμενά της σε πρώτο πλάνο, δηλαδή το δέντρο και την εκκλησιά. Μπορεί να υπάρχει μεταξύ εσένα και του θέματος ένας ιδιαίτερος συναισθηματικός δεσμός, αλλά αυτό η φωτό σου δεν μπορεί να το περάσει στον κόσμο. Κάτι σαν αυτό διαφοροποιεί πολλές φορές αυτό που βλέπεις εσύ στη φωτο σου από αυτό που αντιλαμβάνεται το κοινό. Ελπίζω να καταλαβαίνεις τι θέλω να πω.

Επεξ/σία 6 Αυγούστου 2020 από spectaculator

[SeNNinhA]

39 λεπτά πριν, spectaculator είπε

Πάντως ρε παιδιά, να τονίσουμε και δυο σημαντικά πράγματα  για τη φωτογραφία. Ένα, την υπερβατικότητα που αποτελεί το κυρίαρχο στοιχείο στην καλλιτεχνική φωτογραφία και δύο, την παρουσία του ανθρώπινου στοιχείου στη φωτογραφία. Ένα τοπίο, όσο καλά τραβηγμένο κι αν είναι, αποτελεί λίγο πολύ προϊόν ενός καλού καδραρίσματος κι ενός καλού εξοπλισμού. Αυτό, μαζί με την οποιαδήποτε επεξεργασία αποτελεί απλά το τεχνικό κομμάτι της φωτογραφίας. Άλλα στοιχεία, όπως μια ανορθόδοξη σύνθεση, η παρουσία ανθρώπων, ο αρνητικός χώρος και κάποια άλλα είναι αυτά που θα μπορούσαν να περάσουν τη φωτογραφία από το τεχνικό κομμάτι στο κατώφλι του καλλιτεχνικού. Δοκιμάστε και πειραματιστείτε να βγείτε πέρα από τα τυποποιημένα πρότυπα και  όρια της απλοποιημένης και κοινότυπης δημιουργίας.

(χωρίς παρεξηγήσεις)

Σωστα. Try & error. Εαν δεν εξερευνισεις δεν θα ανακαλυψεις.

Ενα συντομο pdf που δινει πολλες ιδεες για καποιον που θελει να αρχισει μια εξερευνηση θα ελεγα.

https://www.photoclub-tey.com.cy/minimalism.pdf

[Cntrl+X]

2 ώρες πριν, dimoskoutr είπε

Σε ένα νησί με πολλά γαιδουράκια το 2016 (τρελό κόλλημα με τα ονόματα μαθητών μου, νησιών κλπ κλπ)...μου έκανε τόσο επιβλητικό το δέντρο (!!!) στην αυλή της μικρής εκκλησίας που με έκραξε όλη η παρέα γιατί τους έφαγα κανένα τέταρτο προσπαθόντας να βγάλω κάτι ικανοποιητικό. Α όποιος έχει καταλάβει το μέρος και το νησί ας μου πει και εμένα παρακαλώ. Η φωτογραφία είναι jpeg κατευθείαν από την μηχανή μου. Το μόνο που έκανα ήταν crop ελάχιστο να κόψω μισό  άνθρωπο που είχε δεξιά και δεν τον πρόσεξα...φυσικά συμπιεσμένη εδώ...προσπάθησα σε μια άλλη να δώσω λίγο αέρα από αριστερά αλλά ερχόταν ακόμη πιο πολύ στο κέντρο ο κορμός και δεν...

Παρότι δεν πάει σε μένα όπως είπες, εγώ θα δώσω μια παραπάνω πληροφορία για εκείνη την δοκιμαστική φώτο... βρήκα ενδιαφέρουσα τη σκιά που κάνει τρίγωνο και τα τετραγωνα παράθυρα να σου πω την αλήθεια. Τελικά είναι τόσο busy το υπόλοιπο περιβάλον και δεν έχω και κάποιον τηλεφακό και δεν έκατσε η δοκιμή, το crop δεν μου αρέσε, γενικά δεν...η μηχανούλα πάντως καλά τα πάει ως τώρα.🙂

Μου αρέσει. Μου θυμίζει έκρηξη βόμβας μπροστά από εκκλησία με τη σκιά του μανιταριού να εξακτινώνεται τριγύρω.
Λοιπόν, εντάξει, δεν είναι αυτός ο λόγος που μου αρέσει αλλά... τέλος πάντων, μου αρέσει!

[dimoskoutr]

26 λεπτά πριν, Cntrl+X είπε

Μου αρέσει. Μου θυμίζει έκρηξη βόμβας μπροστά από εκκλησία με τη σκιά του μανιταριού να εξακτινώνεται τριγύρω.
Λοιπόν, εντάξει, δεν είναι αυτός ο λόγος που μου αρέσει αλλά... τέλος πάντων, μου αρέσει!

Τέτοιες μέρες και με τον Λίβανο νωπό μην λες για βόμβες και εκρήξεις θα μας μπουζουριάσουν! 😁 Ποτέ δεν το είχα δει έτσι όπως το περιέγραψες πάντως...👍

[tuning123]

Στις 29/7/2020 στις 9:09 ΠΜ, xx1100 είπε

Αναφορικά με την 1η: μου άρεσε πολύ η αντίθεση του στατικού (η πέτρινη προτομή) με το δυναμικό (ο άνδρας που τρέχει). Τόσο που σκέφτομαι πως ο φάρος θα μπορούσε και να λείπει! 

Στην 2η, η προοπτική είναι εντυπωσιακή από μόνη της αξιοποιώντας τις δυνατότητες του φακού (με τι τραβήχτηκε;) 

Τον φάρο που ακριβώς τον είδες ; 

[MAFAKA]

2 ώρες πριν, spectaculator είπε

Πάντως ρε παιδιά, να τονίσουμε και δυο σημαντικά πράγματα  για τη φωτογραφία. Ένα, την υπερβατικότητα που αποτελεί το κυρίαρχο στοιχείο στην καλλιτεχνική φωτογραφία και δύο, την παρουσία του ανθρώπινου στοιχείου στη φωτογραφία. Ένα τοπίο, όσο καλά τραβηγμένο κι αν είναι, αποτελεί λίγο πολύ προϊόν ενός καλού καδραρίσματος κι ενός καλού εξοπλισμού. Αυτό, μαζί με την οποιαδήποτε επεξεργασία αποτελεί απλά το τεχνικό κομμάτι της φωτογραφίας. Άλλα στοιχεία, όπως μια ανορθόδοξη σύνθεση, η παρουσία ανθρώπων, ο αρνητικός χώρος και κάποια άλλα είναι αυτά που θα μπορούσαν να περάσουν τη φωτογραφία από το τεχνικό κομμάτι στο κατώφλι του καλλιτεχνικού. Δοκιμάστε και πειραματιστείτε να βγείτε πέρα από τα τυποποιημένα πρότυπα και  όρια της απλοποιημένης και κοινότυπης δημιουργίας.

(χωρίς παρεξηγήσεις)

Μπερδεύεις τη φωτογραφία τοπίου με τα snapshots του πρωτάρη. Και λογικό είναι. Ο αρχάριος  που κάνει τα  πρώτα του βήματα θα στραφεί αρχικά στη γλάστρα του, στο κατοικίδιο του και μετά θα βγεί στο τοπικό αλσύλλιο να τραβήξει τοπίο. Μέχρι εδώ καλά. 

Από εκεί και πέρα αρχίζει να διαμορφώνεται το προσωπικό ύφος (μαζί με την τεχνική) και, ανάλογα με την προσωπικότητα και τα βιώματα του καθενός, άλλοι θα στραφούν στο still life, άλλοι στη φωτογραφία πορτρέτου, άλλοι στη macro, άλλοι στη street κ.ο.κ.

Ομοίως, αυτοί που θα υπηρετήσουν τη φωτογραφία τοπίου θα το κάνουν επειδή τους συγκινεί, όχι επειδή...ντρέπονται να φωτογραφίσουν περαστικούς. Και (surprise!) κάποιοι θα γίνουν και πολύ καλοί σε αυτό το είδος φωτογραφίας.

Και στο ταξίδι για μια πραγματικά καλή φωτογραφία τοπίου δεν υπάρχει η λογική "πήρα την τσάντα και κατέβηκα στην παραλία πριν το ηλιοβασίλεμα".

Δεν υπάρχει τίποτα το point-and-shoot, το κοινότυπο στο πραγματικό landscape.

Υπάρχει μόνο πολλή παγωνιά το χειμώνα, περιμένοντας να "σκάσει" μια ηλιαχτίδα ανάμεσα στα σύννεφα για να φωτίσει την πλαγιά και να δώσει ανάγλυφο στο κάδρο.

Υπάρχει αγκομαχητό κουβαλώντας 15 κιλά εξοπλισμού σε κακοτράχαλο μονοπάτι, επειδή είχες ξανανέβει δοκιμαστικά καιρό πριν προς αναζήτησή του ιδανικού  σημείου λήψης - και δεν συμβιβάζεσαι με τίποτα λιγότερο.

Υπάρχουν φωτογραφίες που τις επεξεργάστηκες στο μυαλό σου μήνες πριν (και τις υλοποίησες όταν όλα ευθυγραμμίστηκαν όπως τα είχες φανταστεί).

Για κάποιον τρίτο, ένα τοπίο μπορεί να δείχνει κοινότυπο (όπως ίσως για εμένα αντίστοιχα μια φλου, ημίγυμνη γυναικεία μορφή δίπλα στο παράθυρο στο ημίφως τραβηγμένη σε ασπρόμαυρο...). Πάντως, για αρκετό κόσμο μία φωτογραφία τοπίου μπορεί να ξυπνήσει συναισθήματα και μνήμες, ακόμα και να οδηγήσει σε προβληματισμό.

Στην τελική, ο Ansel Adams ραχούλες και λιβάδια φωτογράφιζε...

 

 

('Ολα τα παραπάνω εντελώς φιλικά. Ζητώ συγνώμη για το μακροσκελές  post).

- και επειδή ο @babisskg ζητάει συνεχώς φωτο, ας βάλω άλλη μία τύπου "crowd pleaser" -

Επεξ/σία 6 Αυγούστου 2020 από MAFAKA

[spectaculator]

29 λεπτά πριν, MAFAKA είπε

Μπερδεύεις τη φωτογραφία τοπίου με τα snapshots του πρωτάρη. Και λογικό είναι. Ο αρχάριος  που κάνει τα  πρώτα του βήματα θα στραφεί αρχικά στη γλάστρα του, στο κατοικίδιο του και μετά θα βγεί στο τοπικό αλσύλλιο να τραβήξει τοπίο. Μέχρι εδώ καλά. 

Από εκεί και πέρα αρχίζει να διαμορφώνεται το προσωπικό ύφος (μαζί με την τεχνική) και, ανάλογα με την προσωπικότητα και τα βιώματα του καθενός, άλλοι θα στραφούν στο still life, άλλοι στη φωτογραφία πορτρέτου, άλλοι στη macro, άλλοι στη street κ.ο.κ.

Ομοίως, αυτοί που θα υπηρετήσουν τη φωτογραφία τοπίου θα το κάνουν επειδή τους συγκινεί, όχι επειδή...ντρέπονται να φωτογραφίσουν περαστικούς. Και (surprise!) κάποιοι θα γίνουν και πολύ καλοί σε αυτό το είδος φωτογραφία.

Και στο ταξίδι για μια πραγματικά καλή φωτογραφία τοπίου δεν υπάρχει η λογική "πήρα την τσάντα και κατέβηκα στην παραλία πριν το ηλιοβασίλεμα".

Δεν υπάρχει τίποτα το point-and-shoot, το κοινότυπο στο πραγματικό landscape.

Υπάρχει μόνο πολλή παγωνιά το χειμώνα, περιμένοντας να "σκάσει" μια ηλιαχτίδα ανάμεσα στα σύννεφα για να φωτίσει την πλαγιά και να δώσει ανάγλυφο στο κάδρο.

Υπάρχει αγκομαχητό κουβαλώντας 15 κιλά εξοπλισμού σε κακοτράχαλο μονοπάτι, επειδή είχες ξανανέβει δοκιμαστικά καιρό πριν προς αναζήτησή του ιδανικού  σημείου λήψης - και δεν συμβιβάζεσαι με τίποτα λιγότερο.

Υπάρχουν φωτογραφίες που τις επεξεργάστηκες στο μυαλό σου μήνες πριν (και τις υλοποίησες όταν όλα ευθυγραμμίστηκαν όπως τα είχες φανταστεί).

Για κάποιον τρίτο, ένα τοπίο μπορεί να δείχνει κοινότυπο (όπως για εμένα αντίστοιχα μια φλου, ημίγυμνη γυναικεία μορφή δίπλα στο παράθυρο στο ημίφως τραβηγμένη σε ασπρόμαυρο...). Πάντως, για αρκετό κόσμο μία φωτογραφία τοπίου μπορεί να ξυπνήσει συναισθήματα και μνήμες, ακόμα και να οδηγήσει σε προβληματισμό.

Στην τελική, ο Ansel Adams ραχούλες και λιβάδια φωτογράφιζε...

('Ολα τα παραπάνω εντελώς φιλικά. Ζητώ συγνώμη για το μακροσκελές  post).

Διαφωνώ εν μέρη μαζί σου! Το τι τράβηξες για να βγάλεις μια φωτό επ' ουδενί δεν περνά στο κοινό σου μετά ορισμένων εξαιρέσεων. Επίσης, στο τυπικό της φωτογραφίας τοπίου μόνο για προσωπικό ύφος δεν μπορείς να μιλήσεις όπως και δεν οδηγεί ποτέ σε κανένα είδος προβληματισμού καθώς η "ιστορία" που μπορεί να πει είναι μικρή και στο 99% κενή. Στη συντριπτική του πλειοψηφία το τοπίο δεν ξυπνά αισθήματα πέρα από το "ωραίο τοπίο". Πάντα στην τελική αυτό που απολαμβάνει και αντιλαμβάνεται ο θεατής είναι αυτό που βλέπει και όχι το τι πέρασες για να το δημιουργήσεις και να το παρουσιάσεις.

O Ansel διέπρεψε σαν φωτογράφος τοπίου με γενικότερα αμφιλεγόμενη την καλλιτεχνική του έργου του, αλλά διακεκριμένη την τεχνική λήψης της φωτογραφίας, εμφάνισης του φιλμ και εκτύπωσης στο χαρτί.

Ο Henri Cartier-Bresson για παράδειγμα είναι το τελείως αντίθετο και προσωπικά, τις φωτογραφίες του τις βρίσκω πολύ ποιο ενδιαφέρουσες απ' ότι του Ansel, έχουν περισσότερα να πουν, να ξυπνήσουν συναισθήματα ή και να δημιουργήσουν προβληματισμό.

Όσο για το αν οι φωτογραφίες τοπίου ξυπνούν μνήμες, αυτό προσωπικά δεν μου έτυχε ποτέ παρά μόνο με προσωπικές φωτό παρμένες όταν ήμουν κάπου με παρέα. Τα τοπία γενικότερα είναι κοινότυπα. Μπορεί μια φωτό να δείχνει ένα όμορφο τοπίο, αλλά παραμένει άλλο ένα τοπίο.

Η τέχνη γενικότερα διαμορφώνεται μέσα από υπερβάσεις. Οι υπερβάσεις αυτές πρέπει να φτάνουν στον θεατή, διαφορετικά το θέμα χαρακτηρίζεται καλλιτεχνικά φτωχό. Αν μπορείς εσύ να το κάνεις αυτό με τη φωτογραφία τοπίου, τότε σου βγάζω το καπέλο.

(τονίζω και πάλι πως μια φωτό μπορεί να είναι όμορφη αλλά όχι καλλιτεχνική, όπως και καλλιτεχνική αλλά όχι όμορφη, π.χ. έκφραση ενός δράματος όπου μπορεί να εγείρει συναισθήματα αλλά και αποστροφή)

Επεξ/σία 6 Αυγούστου 2020 από spectaculator

[babisskg]

29 λεπτά πριν, MAFAKA είπε

Μπερδεύεις τη φωτογραφία τοπίου με τα snapshots του πρωτάρη. Και λογικό είναι. Ο αρχάριος  που κάνει τα  πρώτα του βήματα θα στραφεί αρχικά στη γλάστρα του, στο κατοικίδιο του και μετά θα βγεί στο τοπικό αλσύλλιο να τραβήξει τοπίο. Μέχρι εδώ καλά. 

Από εκεί και πέρα αρχίζει να διαμορφώνεται το προσωπικό ύφος (μαζί με την τεχνική) και, ανάλογα με την προσωπικότητα και τα βιώματα του καθενός, άλλοι θα στραφούν στο still life, άλλοι στη φωτογραφία πορτρέτου, άλλοι στη macro, άλλοι στη street κ.ο.κ.

Ομοίως, αυτοί που θα υπηρετήσουν τη φωτογραφία τοπίου θα το κάνουν επειδή τους συγκινεί, όχι επειδή...ντρέπονται να φωτογραφίσουν περαστικούς. Και (surprise!) κάποιοι θα γίνουν και πολύ καλοί σε αυτό το είδος φωτογραφίας.

Και στο ταξίδι για μια πραγματικά καλή φωτογραφία τοπίου δεν υπάρχει η λογική "πήρα την τσάντα και κατέβηκα στην παραλία πριν το ηλιοβασίλεμα".

Δεν υπάρχει τίποτα το point-and-shoot, το κοινότυπο στο πραγματικό landscape.

Υπάρχει μόνο πολλή παγωνιά το χειμώνα, περιμένοντας να "σκάσει" μια ηλιαχτίδα ανάμεσα στα σύννεφα για να φωτίσει την πλαγιά και να δώσει ανάγλυφο στο κάδρο.

Υπάρχει αγκομαχητό κουβαλώντας 15 κιλά εξοπλισμού σε κακοτράχαλο μονοπάτι, επειδή είχες ξανανέβει δοκιμαστικά καιρό πριν προς αναζήτησή του ιδανικού  σημείου λήψης - και δεν συμβιβάζεσαι με τίποτα λιγότερο.

Υπάρχουν φωτογραφίες που τις επεξεργάστηκες στο μυαλό σου μήνες πριν (και τις υλοποίησες όταν όλα ευθυγραμμίστηκαν όπως τα είχες φανταστεί).

Για κάποιον τρίτο, ένα τοπίο μπορεί να δείχνει κοινότυπο (όπως ίσως για εμένα αντίστοιχα μια φλου, ημίγυμνη γυναικεία μορφή δίπλα στο παράθυρο στο ημίφως τραβηγμένη σε ασπρόμαυρο...). Πάντως, για αρκετό κόσμο μία φωτογραφία τοπίου μπορεί να ξυπνήσει συναισθήματα και μνήμες, ακόμα και να οδηγήσει σε προβληματισμό.

Στην τελική, ο Ansel Adams ραχούλες και λιβάδια φωτογράφιζε...

('Ολα τα παραπάνω εντελώς φιλικά. Ζητώ συγνώμη για το μακροσκελές  post).

- και επειδή ο @babisskg ζητάει συνεχώς φωτο, ας βάλω άλλη μία τύπου "crowd pleaser" -

Wow ........ 👏👏👏 !

[MAFAKA]

2 λεπτά πριν, spectaculator είπε

Διαφωνώ εν μέρη μαζί σου! Το τι τράβηξες για να βγάλεις μια φωτό επ' ουδενί δεν περνά στο κοινό σου μετά ορισμένων εξαιρέσεων. Επίσης, στο τυπικό της φωτογραφίας τοπίου μόνο για προσωπικό ύφος δεν μπορείς να μιλήσεις όπως και δεν οδηγεί ποτέ σε κανένα είδος προβληματισμού καθώς η "ιστορία" που μπορεί να πει είναι μικρή και στο 99% κενή. Στη συντριπτική του πλειοψηφία το τοπίο δεν ξυπνά αισθήματα πέρα από το "ωραίο τοπίο". Πάντα στην τελική αυτό που απολαμβάνει και αντιλαμβάνεται ο θεατής είναι αυτό που βλέπει και όχι το τι πέρασες για να το δημιουργήσεις και να το παρουσιάσεις.

O Ansel διέπρεψε σαν φωτογράφος τοπίου με γενικότερα αμφιλεγόμενη την καλλιτεχνική του έργου του, αλλά διακεκριμένη την τεχνική λήψης της φωτογραφίας, εμφάνισης του φιλμ και εκτύπωσης στο χαρτί.

Ο Henri Cartier-Bresson για παράδειγμα είναι το τελείως αντίθετο και προσωπικά, τις φωτογραφίες του τις βρίσκω πολύ ποιο ενδιαφέρουσες απ' ότι του Ansel, έχουν περισσότερα να πουν, να ξυπνήσουν συναισθήματα ή και να δημιουργήσουν προβληματισμό.

Όσο για το αν οι φωτογραφίες τοπίου ξυπνούν μνήμες, αυτό προσωπικά δεν μου έτυχε ποτέ παρά μόνο με προσωπικές φωτό παρμένες όταν ήμουν κάπου με παρέα.

Η τέχνη γενικότερα διαμορφώνεται μέσα από υπερβάσεις. Οι υπερβάσεις αυτές πρέπει να φτάνουν στον θεατή, διαφορετικά το θέμα χαρακτηρίζεται καλλιτεχνικά φτωχό. Αν μπορείς εσύ να το κάνεις αυτό με τη φωτογραφία τοπίου, τότε σου βγάζω το καπέλο.

(τονίζω και πάλι πως μια φωτό μπορεί να είναι όμορφη αλλά όχι καλλιτεχνική, όπως και καλλιτεχνική αλλά όχι όμορφη, π.χ. έκφραση ενός δράματος όπου μπορεί να εγείρει συναισθήματα αλλά και αποστροφή)

 Συμφωνούμε ότι διαφωνούμε. 🙂

Εσένα δεν θεωρείς ότι υπάρχει προσωπικό ύφος στο τοπίο. Εγώ πάλι σε κάποιες street φωτογραφίες, αντί για δράμα και καλλιτεχνική ματιά, βλέπω ένα τυχαίο περαστικό που ένα δευτερόλεπτο μετά το κλικ πιθανότατα έκανε  κίνηση να ξυσει τη μύτη του...