Θεωρία φωτογραφίας και θέματα αυτής προς συζήτηση και κατανόηση τους

[stratigos24]

Στις 6/8/2020 στις 12:34 ΠΜ, dimoskoutr είπεΓια τον γαλαξία θα διαφωνήσω. Εγώ δεν έχω καν καταφέρει να βρω προς τα πού είναι, δεν έχω δοκιμάσει να τον φωτογραφίσω και όταν το καταφέρω θα είναι Φ Ο Β Ε Ρ Ο Σ!!! τέλος...

Photo pills εφαρμογή (Επι πληρωμή, 11 ευρώ) για iOS και android Που έχει μέσα της Παναγίας τα μάτια. Του τύπου:

Πού είναι τώρα ο ήλιος και που θα είναι σε 10 λεπτά, σε μια ώρα, σε πέντε ώρες κλπ. Ποτε είναι η χρυσή ώρα ποτε η μπλε ώρα ποτε είναι η Δύση του ηλίου (μιλάμε πάντα για το μέρος που είσαι).

Που είναι ο γαλαξίας τώρα; Που θα είναι σε μια ώρα; Κλπ κλπ

Βαυος πεδίου; Με τόσα mm, τόσο f και τόση απόσταση από το θέμα και τόση απόσταση το θέμα από το background, που να εστιάσω για να είμαι σχετικά νεταρισμενος παντού;; Με άλλο f στο ίδιο θέμα, σε ποιο σημείο να εστιάσω;; 
 

και αλλά 1002 καλούδια. 
 

https://youtu.be/soxILPbOUsU

 

ΥΓ: Νόμιζα ότι τα παραπάνω τα έγραφα σε άλλο θέμα, σορρυ για το offropic. 

[spectaculator]

Μια συμβουλή για το Α/Μ γενικά ειδικά με τις ψηφιακές μηχανές. Δεν μπορούν πάντα οι έγχρωμες να μετατραπούν απλά σε Α/Μ. Ή καλύτερα δεν μπορούν με επιτυχία να μετατραπούν σε Α/Μ αφού στις περισσότερες περιπτώσεις θα έχουμε περιοχές με απόλυτα μαύρο ή άσπρο χωρίς καθόλου εμφανή λεπτομέρεια. Όταν θέλουμε να πάμε για Α/Μ, καλό είναι από την αρχή να αποφασίσουμε γι' αυτό και να φωτομετρήσουμε σχετικά. Π.χ. Παίρνουμε μια φωτομέτρηση από τη περιοχή που θέλουμε να έχει την ελάχιστη λεπτομέρεια στα μαύρα/σκοτεινά. Από αυτή τη φωτομέτρηση αφαιρούμε δυο στοπς αν θέλουμε ίσα να διακρίνεται κάτι εκεί ή 3-4 στοπς αν θέλουμε να είναι μαύρα ή σχεδόν μαύρα χωρίς λεπτομέρεια.

(φωτομέτρηση σπότ ή κεντρικά ζυγισμένη).

Γιατί το κάνουμε αυτό; Γιατί το ανθρώπινο μάτι έχει μεν την τάση να "συμπληρώνει" ότι δεν μπορεί να διακρίνει σε μια φωτογραφία στα μαύρα κενά. Μικρές περιοχές χωρίς λεπτομέρεια δεν αποτελούν πρόβλημα, αλλά στις μεγάλες περιοχές, το "τεμπέλικο" μάτι δεν θα προσπαθήσει πολλά και ο θεατής θα αδιαφορήσει για τη φωτό.

Αυτό που προσπαθούμε στο Α/Μ είναι να έχουμε αρχικά όλη τη δυνατή λεπτομέρεια με τα μαύρα να έχουν και αυτά κάτι χωρίς πολλές μαύρες "κενές" περιοχές (τονικότητα). Φυσικά δεν είναι κανόνας αυτό, απλά κάτι που δουλεύει καλά γενικά.

Επεξ/σία 11 Αυγούστου 2020 από spectaculator

[joya111]

Να υπερθεματίσω και εγώ σχετικά με το ότι δεν μπορούν όλες οι φωτογραφίες απλά να μετατρέπονται σε ασπρόμαυρες.

Θα πρέπει να  είναι προαποφασισμένο σε κάθε περίπτωση.

Επίσης καλό είναι να αποφεύγεται το α/μ (ή το 4γωνο κάδρο, ό κόκκος ή ότι άλλο), ως φόρμες μόνο και μόνο ώστε να αποκρύψουμε τεχνικές ατέλειες.

Προσωπικά, βρίσκω ότι πλέον το α/μ ως επιλογή δεν αποτελεί καν ποσοστό των φωτογραφιών μου (αν και είμαι οπαδός της αφαίρεσης).

Αντιθέτως, προτιμώ τη έκφραση μέσω χρώματος και τη πρόκληση που αυτό ενέχει.

 

[dimoskoutr]

Πάντως θεωρώ ότι δεν είναι λάθος να θες να κρατήσεις μόνο την φόρμα, το κάδρο, το περιεχόμενο και να πετάξεις έξω το χρώμα γιατί "επεμβαίνει" σε αυτό που θες να δείξεις ή γιατί δεν σε ενδιαφέρει καν το χρώμα στην τελική. Επίσης δεν είναι εύκολο πάντα να αφαιρέσεις αλλιώς. Άσε που είναι και νοσταλγικό. 🙂

Επεξ/σία 11 Αυγούστου 2020 από dimoskoutr

[spectaculator]

Μα φυσικά, τα πάντα σε μια φωτό παίζουν ένα ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα, το φορμά, η θέση των θεμάτων στο καρέ, το χρώμα ή το α/μ, ο κόκκος κ.α. Μάλιστα σε πολλές φωτό, οι τεχνικές ατέλειες είναι αυτές που αποδίδουν δράμα ή βοηθούν ακόμα και στο να εκφραστεί μια ιδέα εντονότερα.

[dimoskoutr]

Όπως πρόλαβα η παρακάτω, αρκετά crop-αρισμένη. Υποθέτω μέρος της εμπειρίας είναι να είσαι και πιο έτοιμος σε τέτοιες περιπτώσεις...και με τη μηχανή σε burst mode μάλλον!

[joya111]

6 ώρες πριν, dimoskoutr είπε

Πάντως θεωρώ ότι δεν είναι λάθος να θες να κρατήσεις μόνο την φόρμα, το κάδρο, το περιεχόμενο και να πετάξεις έξω το χρώμα γιατί "επεμβαίνει" σε αυτό που θες να δείξεις ή γιατί δεν σε ενδιαφέρει καν το χρώμα στην τελική. Επίσης δεν είναι εύκολο πάντα να αφαιρέσεις αλλιώς. Άσε που είναι και νοσταλγικό. 🙂

Φυσικά και δεν είναι λάθος. Απλά είμαι της λογικής του να μην  καλύπτουμε τα κακώς κείμενα με τεχνάσματα. Μια φωτογραφία πλήρης φόρμας, κατά πάσα πιθανότητα στερείται περιεχομένου.

Στην τελική όμως, όλες οι δημιουργικές επιλογές είναι θεμιτές, εφόσον πηγάζουν από ανάγκη έκφρασης, παιδεία και ήθος γενικότερα.

6 ώρες πριν, spectaculator είπε

Μα φυσικά, τα πάντα σε μια φωτό παίζουν ένα ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα, το φορμά, η θέση των θεμάτων στο καρέ, το χρώμα ή το α/μ, ο κόκκος κ.α. Μάλιστα σε πολλές φωτό, οι τεχνικές ατέλειες είναι αυτές που αποδίδουν δράμα ή βοηθούν ακόμα και στο να εκφραστεί μια ιδέα εντονότερα.

Φίλε μου αντιλαμβάνομαι την έννοια αυτού που αναφέρεις. Ενδεχομένως να δίνουν χαρακτήρα, πλην όμως πρόκειται για αστοχίες. Ένας νεοεισερχόμενος θα πρέπει να μην θεωρήσει αποδεκτές τις όποιες αστοχίες και να επιμείνει στο ιδανικό. όποτε και αν έρθει.

Ίσως έτσι χαλαρώσουμε από τα (ψηφιακά κυρίως) σκουπίδια που μας περιβάλουν και προσβάλλουν τόσο την αισθητική, όσο και την ευφυΐα μας.

 

[babisskg]

12 ώρες πριν, spectaculator είπε

Μια συμβουλή για το Α/Μ γενικά ειδικά με τις ψηφιακές μηχανές. Δεν μπορούν πάντα οι έγχρωμες να μετατραπούν απλά σε Α/Μ. Ή καλύτερα δεν μπορούν με επιτυχία να μετατραπούν σε Α/Μ αφού στις περισσότερες περιπτώσεις θα έχουμε περιοχές με απόλυτα μαύρο ή άσπρο χωρίς καθόλου εμφανή λεπτομέρεια. Όταν θέλουμε να πάμε για Α/Μ, καλό είναι από την αρχή να αποφασίσουμε γι' αυτό και να φωτομετρήσουμε σχετικά. Π.χ. Παίρνουμε μια φωτομέτρηση από τη περιοχή που θέλουμε να έχει την ελάχιστη λεπτομέρεια στα μαύρα/σκοτεινά. Από αυτή τη φωτομέτρηση αφαιρούμε δυο στοπς αν θέλουμε ίσα να διακρίνεται κάτι εκεί ή 3-4 στοπς αν θέλουμε να είναι μαύρα ή σχεδόν μαύρα χωρίς λεπτομέρεια.

(φωτομέτρηση σπότ ή κεντρικά ζυγισμένη).

Γιατί το κάνουμε αυτό; Γιατί το ανθρώπινο μάτι έχει μεν την τάση να "συμπληρώνει" ότι δεν μπορεί να διακρίνει σε μια φωτογραφία στα μαύρα κενά. Μικρές περιοχές χωρίς λεπτομέρεια δεν αποτελούν πρόβλημα, αλλά στις μεγάλες περιοχές, το "τεμπέλικο" μάτι δεν θα προσπαθήσει πολλά και ο θεατής θα αδιαφορήσει για τη φωτό.

Αυτό που προσπαθούμε στο Α/Μ είναι να έχουμε αρχικά όλη τη δυνατή λεπτομέρεια με τα μαύρα να έχουν και αυτά κάτι χωρίς πολλές μαύρες "κενές" περιοχές (τονικότητα). Φυσικά δεν είναι κανόνας αυτό, απλά κάτι που δουλεύει καλά γενικά.

    Για το ζήτημα της φωτομέτρησης πιστεύω πως χρειάζεται περισσότερη αναφορά , κάτι που θα φανεί χρήσιμο σε όλους . 

    Αρκετός κόσμος δίνει βαρύτητα σε ζητήματα μικρότερης εμβέλειας , οπως το autofocus ενός τάδε συστήματος , ενώ η φωτομέτρηση πιστεύω πως βαρύνει περισσότερο στο δημιουργικό μέρος μιας λήψης . Τα μοντέρνα σώματα είναι καλά εξοπλισμένα σ' αυτό το κομμάτι , ο τρόπος όμως χειρισμού και αξιοποίησης του μηχανισμού περνάει σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με άλλα .

   

 

 

 

   

[dimoskoutr]

1 ώρα πριν, babisskg είπε

    Για το ζήτημα της φωτομέτρησης πιστεύω πως χρειάζεται περισσότερη αναφορά , κάτι που θα φανεί χρήσιμο σε όλους . 

    Αρκετός κόσμος δίνει βαρύτητα σε ζητήματα μικρότερης εμβέλειας , οπως το autofocus ενός τάδε συστήματος , ενώ η φωτομέτρηση πιστεύω πως βαρύνει περισσότερο στο δημιουργικό μέρος μιας λήψης . Τα μοντέρνα σώματα είναι καλά εξοπλισμένα σ' αυτό το κομμάτι , ο τρόπος όμως χειρισμού και αξιοποίησης του μηχανισμού περνάει σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με άλλα .

Σε αυτό που λες για την φωτομέτρηση συμφωνώ απόλυτα. Εγώ με την fuji 7 χρόνια δεν έχω κάνει καν σποτ φωτομέτρηση ποτέ. Που κάνεις σποτ φωτομέτρηση; Πότε και γιατί; Αυτό πχ με την φωτομέτρηση στα σκοτεινά που είπε το παλικάρι πιο πάνω εγώ πρώτη φορά το ακούω, ως τώρα ήξερα ότι για τα φωτεινά προσπαθούμε να φωτομετρήσουμε σωστά. Και το White balance νομίζω αξίζει ιδιαίτερη αναφορά. Επίσης δεν έχω βγάλει ποτέ φωτογραφία εξω από το auto white balance. Βοηθάτε να μάθουμε παίδες...

Επεξ/σία 12 Αυγούστου 2020 από dimoskoutr

[Cntrl+X]

22 ώρες πριν, spectaculator είπε

Μια συμβουλή για το Α/Μ γενικά ειδικά με τις ψηφιακές μηχανές. Δεν μπορούν πάντα οι έγχρωμες να μετατραπούν απλά σε Α/Μ. Ή καλύτερα δεν μπορούν με επιτυχία να μετατραπούν σε Α/Μ αφού στις περισσότερες περιπτώσεις θα έχουμε περιοχές με απόλυτα μαύρο ή άσπρο χωρίς καθόλου εμφανή λεπτομέρεια. Όταν θέλουμε να πάμε για Α/Μ, καλό είναι από την αρχή να αποφασίσουμε γι' αυτό και να φωτομετρήσουμε σχετικά. Π.χ. Παίρνουμε μια φωτομέτρηση από τη περιοχή που θέλουμε να έχει την ελάχιστη λεπτομέρεια στα μαύρα/σκοτεινά. Από αυτή τη φωτομέτρηση αφαιρούμε δυο στοπς αν θέλουμε ίσα να διακρίνεται κάτι εκεί ή 3-4 στοπς αν θέλουμε να είναι μαύρα ή σχεδόν μαύρα χωρίς λεπτομέρεια.

(φωτομέτρηση σπότ ή κεντρικά ζυγισμένη).

Γιατί το κάνουμε αυτό; Γιατί το ανθρώπινο μάτι έχει μεν την τάση να "συμπληρώνει" ότι δεν μπορεί να διακρίνει σε μια φωτογραφία στα μαύρα κενά. Μικρές περιοχές χωρίς λεπτομέρεια δεν αποτελούν πρόβλημα, αλλά στις μεγάλες περιοχές, το "τεμπέλικο" μάτι δεν θα προσπαθήσει πολλά και ο θεατής θα αδιαφορήσει για τη φωτό.

Αυτό που προσπαθούμε στο Α/Μ είναι να έχουμε αρχικά όλη τη δυνατή λεπτομέρεια με τα μαύρα να έχουν και αυτά κάτι χωρίς πολλές μαύρες "κενές" περιοχές (τονικότητα). Φυσικά δεν είναι κανόνας αυτό, απλά κάτι που δουλεύει καλά γενικά.

Ενδιαφέρουσα πρόταση. Αν η φωτογραφία τραβηχτεί εξαρχής έγχρωμα με τρόπο που όλοι οι τόνοι να είναι εντός του ιστογράμματος, υπάρχει περίπτωση να έχω απώλεια τόνων του γκρι κατά τη μετατροπή της σε ασπρόμαυρη;

Παρεμπιπτόντως, παραθέτω ως τροφή για σκέψη την προσέγγιση του KenRockwell στο θέμα:

Black-and-White with Digital Cameras

Shoot your B/W images in color and then use Photoshop's channel mixer to convert to B/W. This allows you to choose the exact effect of using a colored filter in front of the lens after you've made the shot. This has many advantages:

1.) You can get any and all possible filter results with only one image.

2.) You can see what you're doing when choosing filter effects much better than while you're out shooting.

3.) You also have a color image for free!

4.) This is the serious one: you can use layers in Photoshop to apply different filters to different parts of the image. The only way to have gotten that with film was to either a.) use a filter taped together like a mosaic in front of the lens (not practical when you realize you also have to mosaic ND filters with them to compensate the different colors) or b.) composite print from several different negatives, again not exactly convenient.

5.) There is no advantage to using a colored filter over the lens of a digital camera when shooting because:

a.) The final images will still be colored. You still have to load them into Photoshop to make then black and white instead of black and red.

b.) It's easier to compose due to the brighter finder.

c.) There's no quality advantage: all digital cameras use color sensors anyway. Actually all color sensors are B/W sensors with RGB filters permanently painted on top of alternating pixels. Kodak made a very special B/W DSLR some years back without the RGB filter atop the sensor, and thus it did give the advantage of higher resolution and speed and you did have to use a color filter in front of the lens. Otherwise there are no B/W digital cameras common today.

6.) The Canon 20D allows you to select color filter effects in camera, which is very handy if you only want B/W. It electronically applies the equivalent of a colored filter over the lens and converts to B/W in-camera. If you intend to spend time editing later you're still better off shooting in color and converting later due to #5 above. The 20D feature retains advantages # 2 and 5 and negates advantages # 1, 3, 4 above.

 

[spectaculator]

34 λεπτά πριν, Cntrl+X είπε

Ενδιαφέρουσα πρόταση. Αν η φωτογραφία τραβηχτεί εξαρχής έγχρωμα με τρόπο που όλοι οι τόνοι να είναι εντός του ιστογράμματος, υπάρχει περίπτωση να έχω απώλεια τόνων του γκρι κατά τη μετατροπή της σε ασπρόμαυρη;

Παρεμπιπτόντως, παραθέτω ως τροφή για σκέψη την προσέγγιση του KenRockwell στο θέμα:

Black-and-White with Digital Cameras

Shoot your B/W images in color and then use Photoshop's channel mixer to convert to B/W. This allows you to choose the exact effect of using a colored filter in front of the lens after you've made the shot. This has many advantages:

1.) You can get any and all possible filter results with only one image.

2.) You can see what you're doing when choosing filter effects much better than while you're out shooting.

3.) You also have a color image for free!

4.) This is the serious one: you can use layers in Photoshop to apply different filters to different parts of the image. The only way to have gotten that with film was to either a.) use a filter taped together like a mosaic in front of the lens (not practical when you realize you also have to mosaic ND filters with them to compensate the different colors) or b.) composite print from several different negatives, again not exactly convenient.

5.) There is no advantage to using a colored filter over the lens of a digital camera when shooting because:

a.) The final images will still be colored. You still have to load them into Photoshop to make then black and white instead of black and red.

b.) It's easier to compose due to the brighter finder.

c.) There's no quality advantage: all digital cameras use color sensors anyway. Actually all color sensors are B/W sensors with RGB filters permanently painted on top of alternating pixels. Kodak made a very special B/W DSLR some years back without the RGB filter atop the sensor, and thus it did give the advantage of higher resolution and speed and you did have to use a color filter in front of the lens. Otherwise there are no B/W digital cameras common today.

6.) The Canon 20D allows you to select color filter effects in camera, which is very handy if you only want B/W. It electronically applies the equivalent of a colored filter over the lens and converts to B/W in-camera. If you intend to spend time editing later you're still better off shooting in color and converting later due to #5 above. The 20D feature retains advantages # 2 and 5 and negates advantages # 1, 3, 4 above.

O Ken Rockwell μπορεί λείαν επιηκώς να χαρακτηριστεί... Από τη μια τα λέει έτσι κι από την άλλη αλλιώς! Ειδικά σε αυτό το παλιό αρθράκι εποχής Canon EOS 20D έχει πέσει μίλια έξω. Οι ψηφιακές δεν έχουν απεριόριστο δυναμικό εύρος και ειδικά εκείνες της εποχής της Canon EOS 20D ήταν στη καλύτερη για κλάματα. Ενδεικτικά, στα ΙΣΟ 200 ήταν μόλις 5 στοπς. Πες πως τραβάς μια έγχρωμη με 5 στοπς εύρος και με τη σούπερ ντουπερ φωτομέτρηση και ας υποθέσουμε πως η σκηνή ήταν απογευματάκι κατά τις "χρυσές ώρες" με φως σχετικά εύκολο για τα φωτόμετρα.

Αν υποθέσουμε πως το μέσο γκρι της φωτό σου έπεσε ακριβώς στη ζώνη 5 (ζωνικό σύστημα 0-10, https://fstoppers.com/education/how-use-ansel-adams-zone-system-digital-world-417047). Οτιδήποτε σκοτεινότερο από 2 στοπς δεν θα έχει καθόλου λεπτομέρεια ακόμα και στο χρώμα (είναι στο κάτω όριο του δυναμικού εύρους της μηχανής, θα έχει μόνο θόρυβο). Κάνοντάς την ασπρόμαυρη, επειδή πετάς πληροφορία, θα χάσεις ακόμα περισσότερα με κορυφώσεις στο 1.5 στοπ αντί 2. Θα χάσεις ακόμα περισσότερα.

Είναι σημαντικό ν' αποφασίσεις το τι θέλεις να κάνεις εξ' αρχής. Ο περίφημος Ken, δεν έχει και πολύ ιδέα (τον κράζουν όλοι εκεί στα ξένα) και μάλιστα πολλά από όσα έχει γράψει δεν στέκουν, όπως για παράδειγμα το Α φακό τον βγάζει για πέταμα και μετά σε ένα άλλο review με κάποια φωτογραφική τον αποθεώνει σαν best all around φακό, κλπ.

Δες στο fstoppers το πως το ζωνικό σύστημα του Ansel βοηθά και σήμερα με τις high end ψηφιακές με δυναμικό εύρος 9+ στοπς.

Ειδικά το:

Αναφορά σε κείμενο

1.) You can get any and all possible filter results with only one image.

Μ' έκανε να γελάσω! Σοβαρά τώρα, μπορείς να βγάλεις πληροφορία από εκεί που δεν έχει γραφτεί τίποτα (black/white clipping);

Αφήστε τον Ken στον κόσμο του. Τον είχα για σημείο αναφοράς όταν έκανα τα πρώτα μου βήματα στη ψηφιακή με μια Nikon D70 αλλά σιγά σιγά ξέφτισε. Υπάρχουν άλλοι και σοβαρότεροι που θα σας φέρουν κοντύτερα στο καλύτερο.

8 ώρες πριν, dimoskoutr είπε

Σε αυτό που λες για την φωτομέτρηση συμφωνώ απόλυτα. Εγώ με την fuji 7 χρόνια δεν έχω κάνει καν σποτ φωτομέτρηση ποτέ. Που κάνεις σποτ φωτομέτρηση; Πότε και γιατί; Αυτό πχ με την φωτομέτρηση στα σκοτεινά που είπε το παλικάρι πιο πάνω εγώ πρώτη φορά το ακούω, ως τώρα ήξερα ότι για τα φωτεινά προσπαθούμε να φωτομετρήσουμε σωστά. Και το White balance νομίζω αξίζει ιδιαίτερη αναφορά. Επίσης δεν έχω βγάλει ποτέ φωτογραφία εξω από το auto white balance. Βοηθάτε να μάθουμε παίδες...

Αν τραβήξεις RAW δεν έχει σημασία το white balance. Μπορείς να το φροντίσεις μετά. Το spot είναι χρήσιμο όταν θέλεις να εκθέσεις πολύ επιλεκτικά, π.χ. ένα μικρό σημείο στη σκιά, ή ένα πολύπλοκο σκηνικό όπου η σούπερ φωτομέτρηση μάλλον δεν θα σου δώσει αυτό που εσύ έχεις στο μυαλό (π.χ. το ασπρόμαυρο μετά).

Στο παράδειγμα με την έκθεση για τα μαύρα που έδωσα πριν, χρησιμοποίησα τα μαύρα γιατί στην ψηφιακή όταν θα προσπαθήσεις ν' ανακτήσεις πληροφορία από τα μαύρα θα πάρεις θόρυβο (κυρίως chroma). Στα λευκά είναι ποιο εύκολα τα πράγματα αφού τις περισσότερες φορές δεν υπάρχει κάτι χρήσιμο εκεί και δεν έχεις τον άσχημο θόρυβο που έχεις στα μαύρα. Π.χ. Αν φωτογραφίσεις έναν σκουρόχρωμο παππού κόντρα σ' έναν ασβεστωμένο λευκό τοίχο, αν φωτογραφίσεις τέλεια τα λευκά, θα χάσεις τη λεπτομέρεια στον παππού και θα βγει σαν μια άσχημη φιγούρα με ελάχιστη τονικότητα και σχεδόν όλα κάτω από τη ζώνη 5 (σκούρα). Αν έχεις τραβήξει jpg, δίνοντας +2 στοπ θα βγάλεις αρκετό θόρυβο.

Γενικά, μια απλή μέθοδος για να πέφτεις πάντα μέσα, ή πολύ κοντά σε αυτό είναι να κάνεις μια σποτ στο σκοτεινότερο σημείο ενδιαφέροντος του θέματος, άλλη μια στο φωτεινότερο σημείο ενδιαφέροντος του θέματος (όχι κάτι σαν τον ήλιο!), και να πάρεις την μέση τιμή. Αν θέλεις να καλύψεις περισσότερο τα μαύρα, δώσε ένα ακόμα στοπ, αν θέλεις να καλύψεις περισσότερο τα λευκά πάρε ένα στοπ.

Φυσικά αυτό είναι ολόκληρη διαδικασία σε σύγκριση με το point and shoot, αλλά όταν έχεις το χρόνο και τη διάθεση να πετύχεις κάτι καλό ή αυτό που έχεις στο μυαλό τέλος πάντων βοηθά πολύ.

[Cntrl+X]

@spectaculator

Μια που σε βρήκα, γνώστη του θέματος, λέω να το εκμεταλλευτώ λιγάκι 🙂

Τι κατάλαβα από το άρθρο των f-stoppers:

Ο Ansel Adams είχε περιγράψει ένα σύστημα 9 τόνων του γκρι που γίνονται 11 αν βάλεις μέσα το άσπρο και το μαύρο. Και αντιστοίχισε σε κάθε τόνο, κάποια παραδείγματα αντικειμένων. Από κει και πέρα, υιοθέτησε ένα εμπειρικό κανόνα που λέει: “exposure for the shadows, develop for the highlights”. Ο λόγος, καθώς φαίνεται, ήταν ότι την εποχή του film το άγχος του φωτογράφου δεν ήταν να χάσει λεπτομέρειες από τα φωτεινά (όπως συμβαίνει στην ψηφιακή εποχή) αλλά το αντίθετο: να χάσει λεπτομέρειες από τις σκιές οι οποίες ανακτώνται ευκολότερα από τους ψηφιακούς αισθητήρες σε σχέση με το film.

Το άρθρο, λέει πως και σήμερα μπορεί αυτό το σύστημα του Ansel Adams να εφαρμοστεί, αλλά ανάποδα: εκθέτεις ως προς τα φωτεινά και στη συνέχεια αυξάνεις τη λεπτομέρεια στις σκιές. Αλλά αυτό δε βλέπω γιατί είναι αντίστροφο του ζωνικού συστήματος του Adams. Θέλω να πω, το αντίστροφο της υπόθεσης είναι απλώς ότι εκθέτεις για τα φωτεινά αντί για τις σκιές, αλλά εκεί που ο Adams όρισε 9 ενδιάμεσους τόνους, κάποιος απλώς μπορεί να εκθέτει για τα φωτεινά και στη συνέχεια να φροντίζει να υπάρχει η ελάχιστη αναγκαία λεπτομέρεια στα πλέον σκοτεινά, αδιαφορώντας αν οι ενδιάμεσοι τόνοι ορίζονται από 9 ή περισσότερες θεωρητικά ζώνες.

Επιστρέφοντας στην προσέγγισή σου για ασπρόμαυρη φωτογραφία, θέλω να ρωτήσω τα εξής:

- Τη στρατηγική αυτή προτείνεις για το film ή και για τις ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές;

- Εάν προτείνεις τη φωτογράφιση εξαρχής ως ασπρόμαυρη (κάτι που προσωπικά υιοθετώ ως συνήθεια όταν φωτογραφίζω έτσι), τότε, δεν υπάρχει απώλεια τόνων κι εδώ, αφού η φωτογραφική μηχανή βλέπει καταρχήν τη σκηνή ως έγχρωμη ανεξάρτητα του ότι την προβάλλει ως ασπρόμαυρη στο monitor; Και γιατί ισχυρίζεσαι ότι υπάρχει απώλεια τονικού εύρους κατά τη μετατροπή σε ασπρόμαυρο γενικά σε σχέση με την εξαρχής ασπρόμαυρη, μιλώντας για ψηφιακές μηχανές πάντα;

- Έχουν κατά τη γνώμη σου θέση σήμερα τα έγχρωμα φίλτρα στις ψηφιακές κάμερες όταν αυτά χρησιμοποιούνται για την ασπρόμαυρη φωτογραφία; Και αναφέρομαι στο κίτρινο, πορτοκαλί (YA2), το μεσαίο κόκκινο (R2) και στο πρασινοκίτρινο (P00).

Επεξ/σία 12 Αυγούστου 2020 από Cntrl+X

[babisskg]

6 λεπτά πριν, Cntrl+X είπε

@spectaculator

Μια που σε βρήκα, γνώστη του θέματος, λέω να το εκμεταλλευτώ λιγάκι 🙂

Τι κατάλαβα από το άρθρο των f-stoppers:

Ο Ansel Adams είχε περιγράψει ένα σύστημα 9 τόνων του γκρι που γίνονται 11 αν βάλεις μέσα το άσπρο και το μαύρο. Και αντιστοίχισε σε κάθε τόνο, κάποια παραδείγματα αντικειμένων. Από κει και πέρα, υιοθέτησε ένα εμπειρικό κανόνα που λέει: “exposure for the shadows, develop for the highlights”. Ο λόγος, καθώς φαίνεται, ήταν ότι την εποχή του film το άγχος του φωτογράφου δεν ήταν να χάσει λεπτομέρειες από τα φωτεινά (όπως συμβαίνει στην ψηφιακή εποχή) αλλά το αντίθετο: να χάσει λεπτομέρειες από τις σκιές οι οποίες ανακτώνται ευκολότερα από τους ψηφιακούς αισθητήρες σε σχέση με το film.

Το άρθρο, λέει πως και σήμερα μπορεί αυτό το σύστημα του Ansel Adams να εφαρμοστεί, αλλά ανάποδα: εκθέτεις ως προς τα φωτεινά και στη συνέχεια αυξάνεις τη λεπτομέρεια στις σκιές. Αλλά αυτό δε βλέπω γιατί είναι αντίστροφο του ζωνικού συστήματος του Adams. Θέλω να πω, το αντίστροφο της υπόθεσης είναι απλώς ότι εκθέτεις για τα φωτεινά αντί για τις σκιές, αλλά εκεί που ο Adams όρισε 9 ενδιάμεσους τόνους, κάποιος απλώς μπορεί να εκθέτει για τα φωτεινά και στη συνέχεια να φροντίζει να υπάρχει η ελάχιστη αναγκαία λεπτομέρεια στα πλέον σκοτεινά, αδιαφορώντας αν οι ενδιάμεσοι τόνοι ορίζονται από 9 ή περισσότερες θεωρητικά ζώνες.

Επιστρέφοντας στην προσέγγισή σου για ασπρόμαυρη φωτογραφία, θέλω να ρωτήσω τα εξής:

- Τη στρατηγική αυτή προτείνεις για το film ή και για τις ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές;

- Εάν προτείνεις τη φωτογράφιση εξαρχής ως ασπρόμαυρη (κάτι που προσωπικά υιοθετώ ως συνήθεια όταν φωτογραφίζω έτσι), τότε, δεν υπάρχει απώλεια τόνων κι εδώ, αφού η φωτογραφική μηχανή βλέπει καταρχήν τη σκηνή ως έγχρωμη ανεξάρτητα του ότι την προβάλλει ως ασπρόμαυρη στο monitor; Και γιατί ισχυρίζεσαι ότι υπάρχει απώλεια τονικού εύρους κατά τη μετατροπή σε ασπρόμαυρο γενικά σε σχέση με την εξαρχής ασπρόμαυρη, μιλώντας για ψηφιακές μηχανές πάντα;

- Έχουν κατά τη γνώμη σου θέση σήμερα τα έγχρωμα φίλτρα στις ψηφιακές κάμερες όταν αυτά χρησιμοποιούνται για την ασπρόμαυρη φωτογραφία; Και αναφέρομαι στο κίτρινο, πορτοκαλί (YA2), το μεσαίο κόκκινο (R2) και στο πρασινοκίτρινο (P00).

   Καλά πας !!!

[spectaculator]

2 ώρες πριν, Cntrl+X είπε

@spectaculator

Μια που σε βρήκα, γνώστη του θέματος, λέω να το εκμεταλλευτώ λιγάκι 🙂

Τι κατάλαβα από το άρθρο των f-stoppers:

Ο Ansel Adams είχε περιγράψει ένα σύστημα 9 τόνων του γκρι που γίνονται 11 αν βάλεις μέσα το άσπρο και το μαύρο. Και αντιστοίχισε σε κάθε τόνο, κάποια παραδείγματα αντικειμένων. Από κει και πέρα, υιοθέτησε ένα εμπειρικό κανόνα που λέει: “exposure for the shadows, develop for the highlights”. Ο λόγος, καθώς φαίνεται, ήταν ότι την εποχή του film το άγχος του φωτογράφου δεν ήταν να χάσει λεπτομέρειες από τα φωτεινά (όπως συμβαίνει στην ψηφιακή εποχή) αλλά το αντίθετο: να χάσει λεπτομέρειες από τις σκιές οι οποίες ανακτώνται ευκολότερα από τους ψηφιακούς αισθητήρες σε σχέση με το film.

Το άρθρο, λέει πως και σήμερα μπορεί αυτό το σύστημα του Ansel Adams να εφαρμοστεί, αλλά ανάποδα: εκθέτεις ως προς τα φωτεινά και στη συνέχεια αυξάνεις τη λεπτομέρεια στις σκιές. Αλλά αυτό δε βλέπω γιατί είναι αντίστροφο του ζωνικού συστήματος του Adams. Θέλω να πω, το αντίστροφο της υπόθεσης είναι απλώς ότι εκθέτεις για τα φωτεινά αντί για τις σκιές, αλλά εκεί που ο Adams όρισε 9 ενδιάμεσους τόνους, κάποιος απλώς μπορεί να εκθέτει για τα φωτεινά και στη συνέχεια να φροντίζει να υπάρχει η ελάχιστη αναγκαία λεπτομέρεια στα πλέον σκοτεινά, αδιαφορώντας αν οι ενδιάμεσοι τόνοι ορίζονται από 9 ή περισσότερες θεωρητικά ζώνες.

Επιστρέφοντας στην προσέγγισή σου για ασπρόμαυρη φωτογραφία, θέλω να ρωτήσω τα εξής:

- Τη στρατηγική αυτή προτείνεις για το film ή και για τις ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές;

- Εάν προτείνεις τη φωτογράφιση εξαρχής ως ασπρόμαυρη (κάτι που προσωπικά υιοθετώ ως συνήθεια όταν φωτογραφίζω έτσι), τότε, δεν υπάρχει απώλεια τόνων κι εδώ, αφού η φωτογραφική μηχανή βλέπει καταρχήν τη σκηνή ως έγχρωμη ανεξάρτητα του ότι την προβάλλει ως ασπρόμαυρη στο monitor; Και γιατί ισχυρίζεσαι ότι υπάρχει απώλεια τονικού εύρους κατά τη μετατροπή σε ασπρόμαυρο γενικά σε σχέση με την εξαρχής ασπρόμαυρη, μιλώντας για ψηφιακές μηχανές πάντα;

- Έχουν κατά τη γνώμη σου θέση σήμερα τα έγχρωμα φίλτρα στις ψηφιακές κάμερες όταν αυτά χρησιμοποιούνται για την ασπρόμαυρη φωτογραφία; Και αναφέρομαι στο κίτρινο, πορτοκαλί (YA2), το μεσαίο κόκκινο (R2) και στο πρασινοκίτρινο (P00).

Και στο ψηφιακό μπορείς ν' ακολουθήσεις την ίδια τακτική με το φιλμ. Βασικό είναι να γνωρίζεις πόσα στοπς δυναμικού εύρους έχει ο αισθητήρας σου. Αν ας πούμε πως έχει 6-7 στοπς πρακτικού δυναμικού εύρους, τότε αν το θέμα σου θα έχει 8+ θα πρέπει ν' αποφασίσεις τι θα κρατήσεις και τι θα πετάξεις. Από τις σκιές δεν μπορείς να τραβήξεις πολλά στο post processing γιατί θα βγάλεις chroma θόρυβο. Στα λευκά, αν το πλειστον του θέματός σου δεν είναι λευκό όπως παράδειγμα ένα χιονισμένο τοπίο, δεν σ' ενοχλεί η χαμένη πληροφορία εκεί τόσο όσο στα μαύρα/σκοτεινά.

Οι φωτογραφικές μηχανές δεν τραβούν Α/Μ. Τραβούν raw και μετά αν έχεις αποφασίσει να πάρεις jpg straight out of the camera σου κάνει την μετατροπή επιτόπου απλά πετώντας πληροφορία με ποιο σύνηθες αποτέλεσμα το μικρής τονικότητας "σκληρό" Α/Μ που βλέπεις σχεδόν παντού. Αν σε ικανοποιεί αυτό, κανένα πρόβλημα αυτός είναι ο στόχος, το να πάρεις αυτό που θέλεις. Κατά την διαδικασία αυτή η μηχανή ανάλογα με τον αλγόριθμο που θα χρησιμοποιήσει "πετά" πληροφορία μειώνοντας παραπέρα το εύρος κατά μισό, ένα ή και περισσότερο στοπ.
Είναι σημαντικό να φωτομετρήσεις και να εκθέσεις έχοντας κατα νου το Α/Μ που θέλεις στο τέλος, ώστε όταν θα φτάσεις στο στάδιο μετατροπής σε Α/Μ να έχεις όλη τη πληροφορία που θα χρειαστείς. Μάλιστα πολλές pro φωτογραφικές σου προσφέρουν και zebra κλίμακα ακριβώς γι αυτό, για να πετύχεις τη τονικότητα που θέλεις.

Γενικά δεν χρησιμοποιώ χρωματιστά φίλτρα στο φιλμ και στην ψηφιακή. Στο φιλμ εκτυπώνω και τα όλα "μαστορέματα" τα κάνω εκεί έχοντας όσο το δυνατόν περισσότερη πληροφορία "γραμμένη" στο αρνητικό. Στην ψηφιακή λόγο του πως καταγράφεται η εικόνα δεν υπάρχει λόγος χρήσης. Μειώνουν την ευκρίνεια και φέρνουν τους αλγόριθμους demosaicing στα όριά τους με απρόβλεπτα και μερικές φορές αστεία αποτελέσματα.

--- Συμπλήρωση ---

Μπορείς φυσικά να πάρεις περισσότερα το ενός καρέ με διαφορετικές εκθέσεις και να κρατήσεις αυτό ή αυτά που σου κάνουν αργότερα ή και να τα συνδυάσεις σε μια φωτό μεγαλύτερου δυναμικού εύρους από αυτό που μπορεί ν' αποδώσει η μηχανή. Το κόστος σε αυτό είναι ο χρόνος που θ' αφιερώσεις στον υπολογιστή.

Επεξ/σία 12 Αυγούστου 2020 από spectaculator

[Cntrl+X]

1 ώρα πριν, spectaculator είπε

Και στο ψηφιακό μπορείς ν' ακολουθήσεις την ίδια τακτική με το φιλμ. Βασικό είναι να γνωρίζεις πόσα στοπς δυναμικού εύρους έχει ο αισθητήρας σου. Αν ας πούμε πως έχει 6-7 στοπς πρακτικού δυναμικού εύρους, τότε αν το θέμα σου θα έχει 8+ θα πρέπει ν' αποφασίσεις τι θα κρατήσεις και τι θα πετάξεις. Από τις σκιές δεν μπορείς να τραβήξεις πολλά στο post processing γιατί θα βγάλεις chroma θόρυβο.

Όμως η διαδικασία που περιγράφτηκε πιο πάνω, δηλαδή "exposure to the left", αφορά από ότι κατάλαβα το φιλμ. Μπορεί να εφαρμοστεί με ανάλογο σκεπτικό και στις ψηφιακές μηχανές; Το άρθρο που παραθέτεις λέει πως αυτό που εφαρμόζεται είναι το αντίστροφο. Ο λόγος είναι πως ενώ το φιλμ έχει μεγαλύτερο δυναμικό εύρος στα φωτεινά, ο ψηφιακός αισθητήρας έχει μεγαλύτερο δυναμικό εύρος στα σκοτεινά. Φυσικά, αν έχει κάποιος πιο ειδικό λόγο να κάνει spot metering στα σκοτεινά (π.χ. hi key φωτογραφία) αλλάζει. Αλλά δε μιλάω γι' αυτή την περίπτωση.

1 ώρα πριν, spectaculator είπε

Οι φωτογραφικές μηχανές δεν τραβούν Α/Μ. Τραβούν raw και μετά αν έχεις αποφασίσει να πάρεις jpg straight out of the camera σου κάνει την μετατροπή επιτόπου απλά πετώντας πληροφορία με ποιο σύνηθες αποτέλεσμα το μικρής τονικότητας "σκληρό" Α/Μ που βλέπεις σχεδόν παντού.

Άρα όλα αυτά αφορούν το φιλμ, σωστά; Πράγματι, η Nikon D3300 που έχω δεν τραβάει ασπρόμαυρο. Το κάνεις με Post processing είτε on-camera είτε στο PC (με το ίδιο αποτέλεσμα). Άλλες κάμερες τραβούν ασπρόμαυρο, όπως η Panasonic GM1 που έχω, αλλά είναι πολύ συγκεκριμένου γούστου, με υψηλό contrast.

 

2 ώρες πριν, spectaculator είπε

Γενικά δεν χρησιμοποιώ χρωματιστά φίλτρα στο φιλμ και στην ψηφιακή. Στο φιλμ εκτυπώνω και τα όλα "μαστορέματα" τα κάνω εκεί έχοντας όσο το δυνατόν περισσότερη πληροφορία "γραμμένη" στο αρνητικό. Στην ψηφιακή λόγο του πως καταγράφεται η εικόνα δεν υπάρχει λόγος χρήσης.

Αυτό έχω καταλάβει κι εγώ. Πάντως ξεκίνησα πάλι να πειραματίζομαι. Θα ανεβάσω κάποια στιγμή φωτογραφία με κίτρινο φίλτρο (χρησιμοποιείται στην ασπρόμαυρη φωτογραφία για να αυξήσει το contrast μεταξύ ουρανού και νεφών, για να τονίσει το ηλιοβασίλεμα και σε μερικά είδη αρχιτεκτονικής φωτογραφίας) γιατί παρατήρησα κάτι που μου φαίνεται εκ πρώτης όψεως παράδοξο: Αν δε βάλεις αντιστάθμιση έκθεσης, η εικόνα είναι περίπου 2,5 stop πιο φωτεινή. Για να δείχνει νορμάλ πρέπει η αντιστάθμιση έκθεσης να είναι -2 με -3 stop. Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό. Αναρωτήθηκα αν από αυτό  μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι το μπλε φως που κόβεται από αυτό το φίλτρο είναι βασικό υπεύθυνο μήκος κύματος για τη φωτομέτρηση και άρα η απουσία του ξεγελά το φωτόμετρο, νομίζοντας ότι έχει να κάνει με μια σκοτεινή σκηνή.