yoman Δημοσ. 6 Δεκεμβρίου 2020 Δημοσ. 6 Δεκεμβρίου 2020 Λυπάμαι αν δεν έχει θέση αυτό εδώ, παρ'όλα αυτά θα το επιχειρήσω.... Έχω χρόνια να μπω στο insomnia και δε γνωρίζω ποια από τα παλιά μέλη βρίσκονται ακόμα εδώ. Κάποτε ανήκε στην καθημερινότητά μου, στη ρουτίνα μου, να την επισκέπτομαι αλλά και να ανοίγω νέα θέματα που οι περισσότεροι αγαπούσαν να μισούν. Ωστόσο για 'μένα ήταν κάτι περισσότερο από ένα site, ήταν η συντροφιά μου και η παρέα μου. Όπως όμως όλες οι παρέες, αργά ή γρήγορα, διαλύονται.... έτσι κι αυτή..... λίγο ότι ξέχασα κάποιους κωδικούς, λίγο η διάθεση μερικών συνήθεις ύποπτων να μου τη λένε..... έριξα μαύρη πέτρα πίσω μου.... Κι όμως ποτέ δεν ξέχασα την παλιά μου παρέα. Φαίνεται πως τελικά αποτέλεσε κεφάλαιο της ζωής μου κι ας ήταν απλά ένα site... άλλωστε υπήρχαν και οι σπαραδικές παρεΐστικες συναντήσεις, μια σχέση αλλά και φιλικές tête-à-tête συναντήσεις που έκαναν το site κάτι παραπάνω από μία απλή "ξερή", "απρόσωπη" ιστοσελίδα του διαδικτύου. Μια τέτοια συνάντηση είχα και με το Νίκο Acidikos....μια και μοναδική φορά, κι όμως η διακριτική και ταυτόχρονα έντονη προσωπικότητά του άφηνε το αποτύπωμά της στο νου σου. Δεν κρατήσαμε επαφή αν και κάποια χρόνια πριν του είχα στείλει για να του πω ότι θα περάσω από το Άμστερνταμ - καλοκαίρι του '19 - και ίσως θα μπορούσαμε να συναντηθούμε. Απ'όσο γνώριζα έμενε και σπούδαζε εκεί τα τελευταία χρόνια. "Παρ'όλο που συμφωνήσαμε δεν ξαναεπικοινώνησα μαζί σου μέχρι σήμερα που είναι η γιορτή σου για να ανακαλύψω ότι δε θα διαβάσεις τις ευχές μου, ούτε τελικά θα πραγματοποιήσουμε αυτή τη συνάντηση που κανονίζαμε αραιά και που χωρίς όμως τελικά να βρισκόμαστε νομίζοντας μάλλον ότι πάντα θα υπάρχει χρόνος στη ζωή μας για έναν φιλικό καφέ...." Χρόνια πολλά Νίκο Stavi
Προτεινόμενες αναρτήσεις