Προς το περιεχόμενο

Τελικά υπάρχουν άνθρωποι που ζουν τόσο μόνοι;


papoys1

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Ναι, αλλά δεν εξετάζουμε αν τα παιδιά είναι ευθύνη κλπ. Εξετάζουμε πως η αποφυγή αυτής της ευθύνης ή της ευθύνης απέναντι σε σύντροφο, οδηγούν στο να είσαι μόνος στα γεράματα και εάν αυτές ακριβώς οι επιλογές σε οδηγούν σε μοναχικούς δρόμους. 

Η σύντομη απάντηση είναι ναι.

  • Like 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Απαντ. 248
  • Δημ.
  • Τελ. απάντηση

Συχνή συμμετοχή στο θέμα

16 λεπτά πριν, Dakonblackblade είπε

Ναι, αλλά δεν εξετάζουμε αν τα παιδιά είναι ευθύνη κλπ. Εξετάζουμε πως η αποφυγή αυτής της ευθύνης ή της ευθύνης απέναντι σε σύντροφο, οδηγούν στο να είσαι μόνος στα γεράματα και εάν αυτές ακριβώς οι επιλογές σε οδηγούν σε μοναχικούς δρόμους. 

Η σύντομη απάντηση είναι ναι.

Dakonblackblade, είμαι σίγουρος πως στα όσα χρόνια ζωής σου (κοντά πρέπει να μαστε) έχεις γνωρίσει ΧΙΛΙΑΔΕΣ μαλάκες και μαλακισμένες. Όλοι αυτοί ήταν κάποτε παιδιά που ανατράφηκαν να είναι μαλάκες και μαλακισμένες.

Ίσως λοιπόν η τεκνοποίηση αυτή καθ' αυτή να μην είναι για όλους και να μην είναι από μόνη της το καθήκον. Ίσως το να κάνεις παιδί είναι μια εφ' όρου ζωής δέσμευση και θυσία, όπως δέσμευση και θυσία είναι να μην κάνεις οικογένεια. Στη δεύτερη περίπτωση αν τα θαλασσώσεις, θα κρεμαστεί ένας άνθρωπος στο ντους. ΄Στη δεύτερη περίπτωση, έχεις έναν ωκεανό μαλακίας που γέννησαν άλλοι άνθρωποι για να χαρούν οι άνθρωποι που γέννησαν αυτούς κτλ.

 

  • Like 3
  • Thanks 2
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

εδω σπερνουν κουτσουβελα για να σωσουν την σχεση τους

εδω σπερνουν κουτσουβελα για να διαιωνισουν την ρατσα τους

εδω σπερνουν κουτσουβελα για να εχουν εργατες τσαμπε

εδω σπερνουν κουτσουβελα για να χαρει η πεθερα

εδω σπερνουν κουτσουβελα για να χαρει η/ο συντροφος

εδω σπερνουν κουτσουβελα για να για επιδοματα

and story goes on

  • Like 3
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

13 λεπτά πριν, Lucifer είπε

Dakonblackblade, είμαι σίγουρος πως στα όσα χρόνια ζωής σου (κοντά πρέπει να μαστε) έχεις γνωρίσει ΧΙΛΙΑΔΕΣ μαλάκες και μαλακισμένες. Όλοι αυτοί ήταν κάποτε παιδιά που ανατράφηκαν να είναι μαλάκες και μαλακισμένες.

Ίσως λοιπόν η τεκνοποίηση αυτή καθ' αυτή να μην είναι για όλους και να μην είναι από μόνη της το καθήκον. Ίσως το να κάνεις παιδί είναι μια εφ' όρου ζωής δέσμευση και θυσία, όπως δέσμευση και θυσία είναι να μην κάνεις οικογένεια. Στη δεύτερη περίπτωση αν τα θαλασσώσεις, θα κρεμαστεί ένας άνθρωπος στο ντους. ΄Στη δεύτερη περίπτωση, έχεις έναν ωκεανό μαλακίας που γέννησαν άλλοι άνθρωποι για να χαρούν οι άνθρωποι που γέννησαν αυτούς κτλ.

 

Όπως και πολλοί δεν κάνουν για σερβιτόροι. Ποιος είμαι εγώ να αποφασίσω?

Αλλά ανάμεσα στο εργάζομαι και δεν εργάζομαι, επιλέγω το πρώτο. Στο διαβάζω και δεν διαβάζω , επιλέγω το πρώτο. Αμφιβάλει κανείς για την αξία της εργασίας? Μήπως μας την επιβάλλει η κοινωνία? Την αξία της μάθησης? Δεν κάνουν όλα για όλους , όμως αν κάτι έχει αξία από πάντα, η εργασία, η μάθηση, η οικογένεια κλπ. θα πρέπει να είμαστε χίλιες φορές προσεκτικοί πως το κρίνουμε αυτό το κάτι και τι συμβουλή θα δώσουμε, καθώς το απίστευτο βάρος της συνολικής ανθρώπινης εμπειρίας σε αυτό τον πλανήτη , είναι εναντίον μας.  

  • Like 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Κάθε φορά που πάει ν’ ανοίξει μια συζήτηση για κάποιον ιερό ­–λόγω αρχαιότητας– θεσμό, ξεπηδάνε οι τρεις σωματοφύλακές του: Η περιπτωσιολογία, η στατιστική και ο αντιπερισπασμός.

  1. «Άλλοι θέλουν να παντρευτούν και άλλοι δε θέλουν. Άλλοι, πότε θέλουν και πότε δε θέλουν. Δικαίωμά τους! Όχι άλλο κήρυγμα! Αλλάξτε συζήτηση!»
  2. «Ρωτήσαμε 100 ζευγάρια και τα 75 δήλωσαν ότι νιώθουν ευτυχισμένοι. Άρα ο γάμος κάνει καλό στους ανθρώπους.»
  3. «Κοιτάξτε αυτούς τους γέρους που δεν παντρεύτηκαν ποτέ και δεν έχουν παιδιά να τους πάρουν ένα τηλέφωνο τις χρονιάρες μέρες και να αναλάβουν την ταφή τους όταν πεθάνουν!»

Όταν λέω συζήτηση για το γάμο, εννοώ συζήτηση με αντικείμενο το γάμο. Όχι για τη συντροφικότητα, την τεκνοποίηση και την ευδαιμονία στα γεράματα. Ας μη συγχέουμε αυτές  τις πανανθρώπινες έννοιες με τις συμβατικές.

Ας εξετάσουμε λοιπόν σοβαρά, αντικειμενικά και κόσμια το θεσμό του γάμου, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά, τις προϋποθέσεις και την αναγκαιότητά του, τις παροχές του και τις απαιτήσεις του, πάντα υπό το πρίσμα της σύγχρονης κοινωνίας και μέσα από τις προσωπικές μας απόψεις, όχι τις εμπειρίες μας και τις επιθυμίες αυτές καθ’ αυτές.

  • Θεωρείτε λοιπόν, ότι ο γάμος σήμερα, αποτελεί προϋπόθεση για τις παραπάνω πανανθρώπινες έννοιες και τις εξασφαλίζει; Γιατί ονομάζονται σύζυγοι όσοι προχωρούν σε γάμο και όχι σύμβιοι ή σύντροφοι; Θεωρείτε το γάμο δικαίωμα ή υποχρέωση;
  • Θεωρείτε πως, αφαιρώντας τον κομφορμισμό, το στιγματισμό, τις κοινωνικές συμβάσεις και τα οικονομικά κίνητρα, θα ήθελε κάποιος να προχωρήσει σε γάμο για να απολαύσει τις παραπάνω έννοιες πέρα από το βίωμα της "βασιλικής" τελετής;
  • Θεωρείτε πως, το δεδομένο οικογενειακό και συγγενικό περιβάλλον, είναι το καταλληλότερο για να αναπτύξει ένα παιδί το χαρακτήρα του και να αυτοπροσδιοριστεί, με βάση τις φυσικές του δυνατότητες και τις συνθήκες του περιβάλλοντός του;
  • Θεωρείτε πως, το υπάρχον οικογενειακό σχήμα επαρκεί για την ελεύθερη και σφαιρική ανάπτυξη και πρόοδο των ατόμων και των μεταξύ τους σχέσεων, ενήλικων και ανήλικων; Επαρκεί ένα ζευγάρι ενηλίκων να υποστηρίξει οικονομικά, βιολογικά, συναισθηματικά και πνευματικά όλο αυτό το σχήμα;
  • Θεωρείτε πως, η δεδομένη οικογένεια, ορίζει και διαμορφώνει την κοινωνία; ή η μία αναπαράγει την άλλη;
  • Θεωρείτε ότι οι ανθρώπινες σχέσεις θα πρέπει να ορίζονται με συμβόλαια και τίτλους κτήσης ώστε να αποκτούν υπόσταση δια της νομιμότητας και ποιότητα δια της μονιμότητας; Χωράνε οι ανθρώπινες σχέσεις τις  έννοιες της σύμβασης και της υποχρέωσης; Αποτελεί όλη αυτή η σχετική τυπικότητα, μια στιβαρή βάση για τα ανθρώπινα συναισθήματα και την ίδια τη ζωή ή πρόκειται απλά για την ιερή σαρκοφάγο τους;
  • Εν τέλει, θεωρείτε ότι ο γάμος σήμερα, πέρα από την αναπαραγωγή της δεδομένης κοινωνίας· τη διαιώνιση των κοινωνικών της τάξεων, των διακρίσεων, των πεποιθήσεων, των στερεοτύπων και των θεσμών της· τη διαμόρφωση, τον έλεγχο, τον περιορισμό, τον περισπασμό, τον αποπροσανατολισμό και την πλήρη απασχόληση των ατόμων της· την πρόκληση αισθημάτων ενοχής, ντροπής, απογοήτευσης και φθόνου· τη συντήρηση της γραφειοκρατίας, των κυριαρχικών σχέσεων, των χειριστικών σχέσεων, των σχέσεων ιδιοκτησίας (ακόμα και μεταξύ προσώπων), της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης, του νεποτισμού, του μυστικισμού και του δεσποτισμού· την προώθηση του ανταγωνισμού, της αποξένωσης και του φαρισαϊσμού· την αύξηση των εθισμών, του σχετικού καταναλωτισμού και της παραγωγικότητας και τη διόγκωση μιας σπάταλης και καταστρεπτικής οικονομίας και, άλλων πολλών τέτοιων «ωφέλιμων» για τον άνθρωπο πραγμάτων,… συμβάλει σε κάτι άλλο;;;

Μήπως τελικά, ο γάμος, είναι ένας ακόμη θεσμός που θεωρείται δεδομένος, μόνο και μόνο γιατί μέχρι στιγμής δεν εξετάσαμε τη χρησιμότητά του αντικειμενικά και θαρραλέα στο πλαίσιο της σημερινής κοινωνίας;

Μήπως τελικά, επιπόλαιοι είναι αυτοί που προχωρούν σε γάμο απερίσκεπτα και όχι εκείνοι που τον αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό; Μήπως οι μεν είναι θύματα παραπλάνησης και οι δε θύματα αντιπερισπασμού με ενδιάμεσα αθώα θύματα παρορμητισμού και συναισθηματισμού;

Μήπως τελικά, για τα αισθήματα και τις περιπτώσεις μοναξιάς στη σύγχρονη πολυπληθή κοινωνία μας, ευθύνεται και το, στενά περιχαρακωμένο, οικογενειακό σχήμα και οι επιταγές του;

Κοντολογίς, μήπως η μοναξιά, είναι ένα ακόμη γνήσιο τέκνο της οικογένειας/παθογένειας;

 

 

  • Like 3
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημοσ. (επεξεργασμένο)

Και απαντάει ο άλλος, ο περίεργος, την εναλλακτική των παραπάνω, πέρα από τη θεωρία της κουβέντας, την εφαρμογή δηλαδή στην πράξη των ''καλύτερων εναλλάκτικών'' τη συναντάμε πουθενά σε τέτοια συχνότητα που να είναι αδιαμφισβήτητα τα πλεονεκτήματα τους?

Η γρήγορη απάντηση είναι όχι.

 

Πάντως χαίρομαι που καταλήξαμε πως η συντροφιά είναι καλύτερη της μοναξιάς και πως ο άνθρωπος πρέπει ενεργά να αναζητάει συντρόφους και να μη λιμνάζει στη ''θυματοποίηση από τις κοινωνικές νόρμες''

Και επειδή έχω καιρό, ας απαντήσω. 

  • Ο γάμος είναι δικαίωμα. Λέγονται σύζυγοι γιατί η ζωή είναι πόνος και μοιράζεται καλύτερα από 2 άτομα παρά από ένα. 
  • Ο γάμος αποτελεί μια τελετουργική υπόσχεση απέναντι σε ανθρώπους (ενίοτε και θεούς) πως δε θα χωρίσει ποτέ το ζευγάρι και θα αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της ζωής μαζί. Όσο για το τελετουργικό , έχει αυτή τη σημασία, αλλά και μια πιο απλή, εάν 2 άτομα δεν μπορούν να οργανώσουν ένα μεγάλο πάρτι , τι μπορούν να κάνουν μαζί? Αν δεν μπορούν να λειτουργήσουν ομαλά στη χαρά, στις λύπες τι θα γίνει?
  • Τίθεται σε συζήτηση αν η παρουσία οικογένειας είναι καλή για την ανάπτυξη ενός παιδιού? Εννοείται πως είναι ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΡΑΓΜΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ για ένα παιδί. Οι δεσμοί αίματος ενδυναμώνουν και την ενστικτώδη προστασία  του απόγονου.
  • Επαρκεί , καθώς οι άνθρωποι, ενωμένοι για ένα σκοπό , ξεπερνούν τους εαυτούς τους και φανερώνονται δυνάμεις που ούτε αυτοί περίμεναν πως έχουν.
  • Εάν αυτό που νιώθεις και υπόσχεσαι δεν μπορείς να το βάλεις σε ένα χαρτί , και σου φαίνεται βάρος, τότε τι μπορείς να κάνεις με αυτό? 
  • Συμβάλει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό να αποφύγεις όλα τα παραπάνω που αυθαίρετα αναφέρεις , ενώ αντικρούονται από όλες τις μελέτες.
Επεξ/σία από Dakonblackblade
  • Like 1
  • Thanks 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

2 ώρες πριν, Dakonblackblade είπε

Όπως και πολλοί δεν κάνουν για σερβιτόροι. Ποιος είμαι εγώ να αποφασίσω?

Σίγουρα όμως, για το συγκεκριμένο, δεν αποφασίζει η φύση αλλά ούτε και η τύχη. Αν ήταν έτσι, με τόσο τουρισμό και εστίαση στην Ελλάδα, όλο και κάποιος σερβιτόρος θα έβγαινε από την οικογένεια –για παράδειγμα– του πρωθυπουργού μας τα τελευταία 100 χρόνια, έτσι δεν είναι; Άρα, κάποιος άλλος αποφασίζει για το ποιος είναι "γεννημένος" για σερβιτόρος και ποιος όχι, απλά, στη δεδομένη κοινωνία, έχει περισσότερη εξουσία απ' τους υπόλοιπους γονείς και νομοθετεί για τις τύχες των παιδιών τους. Πόσο ωφέλιμο είναι αυτό για τους ανθρώπους;

Όπως βλέπεις λοιπόν, κάποιοι συμβατικοί θεσμοί, είναι τόσο παλιοί που έχουν λάβει μεταφυσικές διαστάσεις στο μυαλό μας.

 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

2 ώρες πριν, Leleouras είπε

εδω σπερνουν κουτσουβελα για να σωσουν την σχεση τους

εδω σπερνουν κουτσουβελα για να διαιωνισουν την ρατσα τους

εδω σπερνουν κουτσουβελα για να εχουν εργατες τσαμπε

εδω σπερνουν κουτσουβελα για να χαρει η πεθερα

εδω σπερνουν κουτσουβελα για να χαρει η/ο συντροφος

εδω σπερνουν κουτσουβελα για να για επιδοματα

and story goes on

εδω σπερνουν κουτσουβελα για να τα βγάζουν φωτογραφίες στο ίνσταγκραμ

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημοσ. (επεξεργασμένο)
22 λεπτά πριν, MastroGiannis είπε
7 λεπτά πριν, MastroGiannis είπε

Σίγουρα όμως, για το συγκεκριμένο, δεν αποφασίζει η φύση αλλά ούτε και η τύχη. Αν ήταν έτσι, με τόσο τουρισμό και εστίαση στην Ελλάδα, όλο και κάποιος σερβιτόρος θα έβγαινε από την οικογένεια –για παράδειγμα– του πρωθυπουργού μας τα τελευταία 100 χρόνια, έτσι δεν είναι; Άρα, κάποιος άλλος αποφασίζει για το ποιος είναι "γεννημένος" για σερβιτόρος και ποιος όχι, απλά, στη δεδομένη κοινωνία, έχει περισσότερη εξουσία απ' τους υπόλοιπους γονείς και νομοθετεί για τις τύχες των παιδιών τους. Πόσο ωφέλιμο είναι αυτό για τους ανθρώπους;

Όπως βλέπεις λοιπόν, κάποιοι συμβατικοί θεσμοί, είναι τόσο παλιοί που έχουν λάβει μεταφυσικές διαστάσεις στο μυαλό μας.

 

 

Δεν ξέρω, η οικογένεια Μητσοτάκη πχ. είναι τόσο παλιά όσο ο θεσμός της οικογένειας? 

Και πιάσε κάτι στα γρήγορα. 

https://www.nasdaq.com/articles/generational-wealth%3A-why-do-70-of-families-lose-their-wealth-in-the-2nd-generation-2018-10

Γιατί το 70% των οικογενειών χάνουν τον πλούτο τους στην 2η γενιά , και ας μη μιλήσουμε για την τρίτη. 

It is estimated that 70% of wealthy families will lose their wealth by the second generation and 90% will lose it by the third. 
 

Μπορείς να το αγνοήσεις βέβαια, να βρεις την περίπτωση που θες και να εξάγεις τα συμπεράσματα που σου κάνουν.

Επεξ/σία από Dakonblackblade
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Στις 23/7/2021 στις 9:02 ΠΜ, SilentVoice είπε

Έχω φίλο-γνωστό , 30χρονών που τα τελευταία 3 χρόνια δεν μιλάει με κανέναν, δεν χτυπάει το κινητό του, βγαίνει μόνος του για καφέ, πάει βόλτα τον σκύλο του. Τους γονείς του , τους αποφεύγει και τους διώχνει. Δεν δέχεται βοήθεια, έχει ψυχολογικά προβλήματα και δεν θέλει καμία επαφή με κανέναν.

Όλα αυτά εν μέσω πανδημίας, έγιναν χειρότερα. Κάνει δημόσιες αναρτήσεις στα σοσιαλ με ασυνάρτητες φράσεις. Είναι μπερδεμένο το κεφάλι του.

Είναι επιλογή του όμως. Ότι προσπάθειες έχουμε κάνει οι γνωστοί του, δεν δέχεται τίποτα. Είναι χωρίς δουλειά και συντηρείται από την πώληση μιας μηχανής που είχε και επιδόματα ή με κάνα χαρτζιλίκι από τους γονείς του.

30αρης ανεργος και δεν θελει να παρταρει ολη μερα με φιλους?

Περιεργο

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

28 λεπτά πριν, Dakonblackblade είπε

Και απαντάει ο άλλος, ο περίεργος, την εναλλακτική των παραπάνω, πέρα από τη θεωρία της κουβέντας, την εφαρμογή δηλαδή στην πράξη των ''καλύτερων εναλλάκτικών'' τη συναντάμε πουθενά σε τέτοια συχνότητα που να είναι αδιαμφισβήτητα τα πλεονεκτήματα τους?

Σέβομαι τις απόψεις σου αλλά, προσωπικά, δεν με βοηθούν καθόλου στην αναζήτησή μου.

Επίσης, επίτρεψέ μου να αποφύγω τη σπατάλη δυνάμεων στη αντιμετώπιση των τριών σωματοφυλάκων που αναφέρω παραπάνω.

Υ.Γ.: Εντελώς καλοπροαίρετα: σκέφτεσαι υπερβολικά γρήγορα και ολισθαίνεις από τις ράγες της αντικειμενικότητας, συγχέοντας έννοιες και ορισμούς. Εγώ τουλάχιστον, δε θα σε ακολουθήσω σ΄αυτό το λογικό σερφάρισμα.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

45 λεπτά πριν, ant_ είπε

30αρης ανεργος και δεν θελει να παρταρει ολη μερα με φιλους?

Περιεργο

Αφου δεν έχει κρατήσει κανέναν, ούτε ξέρει τι θέλει ακριβώς. Πολύ μερδεμένο κεφάλι!

  • Like 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

17 λεπτά πριν, MastroGiannis είπε

Σέβομαι τις απόψεις σου αλλά, προσωπικά, δεν με βοηθούν καθόλου στην αναζήτησή μου.

Επίσης, επίτρεψέ μου να αποφύγω τη σπατάλη δυνάμεων στη αντιμετώπιση των τριών σωματοφυλάκων που αναφέρω παραπάνω.

Υ.Γ.: Εντελώς καλοπροαίρετα: σκέφτεσαι υπερβολικά γρήγορα και ολισθαίνεις από τις ράγες της αντικειμενικότητας, συγχέοντας έννοιες και ορισμούς. Εγώ τουλάχιστον, δε θα σε ακολουθήσω σ΄αυτό το λογικό σερφάρισμα.

Δε σε βοηθούν στην αναζήτησή σου, γιατί έχοντας στο νου σου το ιδεώδες , απορρίπτεις το εφικτό , και ως  άνθρωπος , αναζητώντας την εναλλάκτική λύση, ξεχνάς , πως ο ήρωας ήταν ένας και οι πεθαμένοι ήταν πολλοί στην αναζήτηση της αλήθειας. Με άλλα λόγια , πως ξεφεύγοντας πολύ από τη πεπατημένη , η αποτυχία είναι πολύ πιθανότερη της επιτυχίας. 

Για το λογικό σερφάρισμα το δέχομαι , καθώς μιλάμε για σημαντικά πράγματα και οι σκέψεις μου , αν και έχουν μια λογική συνέπεια, δεν είναι εύγλωττα και με υπομονή τοποθετημένες. 

Με άλλα λόγια, κάνεις την επιλογή σου και ρίχνεις τα ζάρια, οι πιθανότητες είναι με το μέρος σου, όταν ποντάρεις στο  5-6-7-8-9 και η κοινωνία παίρνει αυτά τα νούμερα και τα κάνει θρησκεία. Ή μήπως οι πιθανότητες υπήρχαν πριν την κοινωνία? 

Ελπίζω να γίνομαι , έστω και μπακάλικα , αντιληπτός.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

3 ώρες πριν, Dakonblackblade είπε

Όπως και πολλοί δεν κάνουν για σερβιτόροι. Ποιος είμαι εγώ να αποφασίσω?

Αλλά ανάμεσα στο εργάζομαι και δεν εργάζομαι, επιλέγω το πρώτο. Στο διαβάζω και δεν διαβάζω , επιλέγω το πρώτο. Αμφιβάλει κανείς για την αξία της εργασίας? Μήπως μας την επιβάλλει η κοινωνία? Την αξία της μάθησης? Δεν κάνουν όλα για όλους , όμως αν κάτι έχει αξία από πάντα, η εργασία, η μάθηση, η οικογένεια κλπ. θα πρέπει να είμαστε χίλιες φορές προσεκτικοί πως το κρίνουμε αυτό το κάτι και τι συμβουλή θα δώσουμε, καθώς το απίστευτο βάρος της συνολικής ανθρώπινης εμπειρίας σε αυτό τον πλανήτη , είναι εναντίον μας.  

Δεν πολυκατάλαβα. Καταλαβαίνω ότι συμφωνούμε ότι είναι δικαίωμα του καθενός να κάνει ή να μην κάνει οικογένεια. Δεν πολυσυμφωνώ με το "δεδομένο" της αξίας αυτών που λες, πχ εγώ πραγματικά θεωρώ ότι η εργασία είναι κοινωνικά επιβεβλημένη συνθήκη καθώς η κλοπή έχει καταστεί παράνομη. Άλλη αντιμετώπιση έχει σε ένα καπιταλιστικό καθεστώς, άλλη αντιμετώπιση σε ένα σοσιαλιστικό, άλλη σε ένα σύστημα κολλεκτίβας, άλλη σε καθεστώς δουλείας.

Αλλά αυτά δεν είναι πράγματα στα οποία αναφέρθηκα αναφορικά με το ποστ σου, νομίζω κάπου χαθήκαμε ενώ συμφωνούμε ότι άμα θες παιδί κάνε και κράτα το για την πάρτη σου, άμα δε θες παιδί μην κάνεις και χεστήκαμε, όχι;

  • Like 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

1 λεπτό πριν, Lucifer είπε

Δεν πολυκατάλαβα. Καταλαβαίνω ότι συμφωνούμε ότι είναι δικαίωμα του καθενός να κάνει ή να μην κάνει οικογένεια. Δεν πολυσυμφωνώ με το "δεδομένο" της αξίας αυτών που λες, πχ εγώ πραγματικά θεωρώ ότι η εργασία είναι κοινωνικά επιβεβλημένη συνθήκη καθώς η κλοπή έχει καταστεί παράνομη. Άλλη αντιμετώπιση έχει σε ένα καπιταλιστικό καθεστώς, άλλη αντιμετώπιση σε ένα σοσιαλιστικό, άλλη σε ένα σύστημα κολλεκτίβας, άλλη σε καθεστώς δουλείας.

Αλλά αυτά δεν είναι πράγματα στα οποία αναφέρθηκα αναφορικά με το ποστ σου, νομίζω κάπου χαθήκαμε ενώ συμφωνούμε ότι άμα θες παιδί κάνε και κράτα το για την πάρτη σου, άμα δε θες παιδί μην κάνεις και χεστήκαμε, όχι;

Αν δεν είναι η εργασία, υπάρχει κάτι άλλο στο σύστημα αξιών σου , που έχει αξία από μόνο του και τυγχάνει και η πλειοψηφία (συντριπτική στα χρόνια ύπαρξης του ανθρώπου) το έχει υιοθετήσει πριν από εσένα και πως δέχεσαι ότι η αξία αυτή δεν πηγάζει μόνο από τη δική σου σκέψη αλλά και όλων όσων την έχουν υιοθετήσει (πχ. κάνε σεξ , δε θα πεθάνεις αν δεν κάνεις, αλλά κάτι ξέρουν όλοι αυτοί που κάνουν, όλοι μαλάκες είναι?). Κάτι τέτοιο οδηγεί στην φράση ''αφού δουλεύει για σχεδόν όλους , εγώ τι στο διάολο, τόσο μοναδική χιονονιφάδα είμαι?'' Και στην τελική , κάθε λίγο θα ανακαλύπτουμε τον τροχό? Δηλαδή οι άλλοι κορόιδα ήταν ? Κάνε κανένα παιδί να δεις τη γλύκα. 

Στην περίπτωση του μηδενισμού βέβαια, δεν υπάρχει λόγος να κάνουμε την κουβέντα. 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Επισκέπτης
Αυτό το θέμα είναι πλέον κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.

  • Δημιουργία νέου...