Ηθική και φωτογραφία δρόμου (και όχι μόνο)

[pifilos]

Με αφορμή μερικά posts στο νήμα "η ματιά του φωτογράφου" σχετικά με την φωτογράφηση προσώπων εν αγνοία τους (αφού εν γνώσει τους δεν έχει νόημα η συζήτηση) και την προτροπή του @babisskg είπα να ξεκινήσω αυτό εδώ.

Θα βάλω αρχικά τον σύνδεσμο που έβαλα και σε σχόλιο στο άλλο thread, γραμμένο από μια δικηγόρο (και φωτογράφο). 

https://street-photography.gr/νομικές-συμβουλές/

Είναι σχετικά παλιό (νομίζω πριν τον GDPR)  ωστόσο δεν έχω βρει κάτι πιο επίκαιρο πάνω στο ζήτημα. Εννοείται όποιος έχει κάτι πιο επίσημα να το συμπεριλάβει.

Θα πω την άποψη μου και αν ενδιαφέρεται κάποιος μπορεί να γίνει συζήτηση επί του θέματος. 

 

   Θεωρώ πως είναι λογικό για το συγκεκριμένο είδος να περιλαμβάνονται συχνά άτομα στις φωτογραφίες. Εκτιμώ πως το να εμφανίζεται η πλάτη, τα χέρια, τα πόδια κλπ πλην του προσώπου δεν είναι καν πρόβλημα (εκτός αν γίνεται με τρόπο που τον εκθέτει με σκοπό την προσβολή της σωματοδομής π.χ.) οπότε πάω κατευθείαν στο φλέγον θέμα. Γενικά νομίζω πως είναι λογικό να κάνουμε έναν διαχωρισμό στο πως προβάλλεται το πρόσωπο. Αν δηλαδή είναι το κυρίως κομμάτι της εικόνας ή αν βγάζοντας ένα γραφικό στενάκι έτυχε να πιάσουμε και 2 πρόσωπα. Στην πρώτη περίπτωση είναι εν μέρει φυσικό να υπάρχουν αντιδράσεις στη δεύτερη όχι.

   Προσωπικά προσπαθώ να μην φέρνω σε δύσκολη θέση κάποιον στο δρόμο (ιδανικά να μην με καταλάβει καν), κυρίως επειδή δεν ξέρω τι προβλήματα αντιμετωπίζει ο καθένας για να έχει και εμένα να του χαλάσω τη μέρα. Θεωρώ πως η τέχνη - χόμπυ που έχω επιλέξει ως ενασχόληση δεν πρέπει να δημιουργεί πρόβλημα σε τρίτους αλλά αυτή είναι η δική μου άποψη. Στις περιπτώσεις που επικεντρώνομαι ηθελημένα σε κάποιο πρόσωπο, δεν τη δημοσιεύω και την κρατάω για μένα. Δεν μου έχει τύχει να έχω ποτέ κάποιο θέμα (ίσως επειδή δεν πλησιάζω αρκετά κοντά). 

    Από εκεί και πέρα όμως νομίζω δεν θα με πειράξει κάποιος που βγάζει φωτογραφίες με πρόσωπα και τις δημοσιεύει (εφόσον αυτό δεν γίνεται με σκοπό την προσβολή του άλλου) στο βαθμό που δεν γίνεται όμως ενοχλητικός. Θα βάλω 2 συνδέσμους που θεωρώ ως ακραία παραδείγματα φωτογραφίας δρόμου, σαφώς ενοχλητικά για μένα. 

https://www.youtube.com/watch?v=kkIWW6vwrvM

και το προφιλ του Tatsuo Suzuki αφού το βίντεο κατέβηκε από την ίδια την Fujifilm

https://www.instagram.com/tatsuo_suzuki_001/?hl=el   (όσο πιο παλιές εικόνες δείτε τόσο πιο εμφανές θα είναι το στυλ του)

 

 Τα παραπάνω για μένα είναι παραδείγματα προς αποφυγή και τα έβαλα σαν αντίλογο ως προς τα δικά μου όρια που θέτω.

 

Ενδιαφέρον είναι το παρακάτω video του Sean Tucker πάνω στο θέμα με τίτλο  "Law and Ethics in Street Photography"

 

https://youtu.be/V1vCiZUHKVc

 Για να μην γράψω παραπάνω με το σκεπτικό να γίνει συζήτηση θα βάλω και το προφιλ ενός που θεωρώ πως έχει πολύ ενδιαφέρον ενώ προσπαθεί να μην δείχνει πρόσωπα (όσο πιο πίσω πάτε τόσο πιο έντονα φαίνεται αυτό καθώς πλέον σε κάποιες πρόσφατες φαίνονται και εκεί). 

 

https://www.instagram.com/joshkjack/?hl=el

 

Υ.Γ. όσον αφορά το κομμάτι των παιδιών για μένα πάντα μάλλον δεν πρέπει να φαίνεται ή να δημοσιεύεται χωρίς συναίνεση. Λέω μάλλον γιατί δεν είναι πάντα εύκολο να γίνει και σε ορισμένες περιπτώσεις που μπαίνουμε στο κομμάτι του documentary photography ίσως επιβάλλεται να γίνει.  

Επεξ/σία 31 Αυγούστου 2021 από pifilos

[babisskg]

7 λεπτά πριν, pifilos είπε

Με αφορμή μερικά posts στο νήμα "η ματιά του φωτογράφου" σχετικά με την φωτογράφηση προσώπων εν αγνοία τους (αφού εν γνώσει τους δεν έχει νόημα η συζήτηση) και την προτροπή του @babisskg είπα να ξεκινήσω αυτό εδώ.

Θα βάλω αρχικά τον σύνδεσμο που έβαλα και σε σχόλιο στο άλλο thread, γραμμένο από μια δικηγόρο (και φωτογράφο). 

https://street-photography.gr/νομικές-συμβουλές/

Είναι σχετικά παλιό (νομίζω πριν τον GDPR)  ωστόσο δεν έχω βρει κάτι πιο επίκαιρο πάνω στο ζήτημα. Εννοείται όποιος έχει κάτι πιο επίσημα να το συμπεριλάβει.

Θα πω την άποψη μου και αν ενδιαφέρεται κάποιος μπορεί να γίνει συζήτηση επί του θέματος. 

 

   Θεωρώ πως είναι λογικό για το συγκεκριμένο είδος να περιλαμβάνονται συχνά άτομα στις φωτογραφίες. Εκτιμώ πως το να εμφανίζεται η πλάτη, τα χέρια, τα πόδια κλπ πλην του προσώπου δεν είναι καν πρόβλημα (εκτός αν γίνεται με τρόπο που τον εκθέτει με σκοπό την προσβολή της σωματοδομής π.χ.) οπότε πάω κατευθείαν στο φλέγον θέμα. Γενικά νομίζω πως είναι λογικό να κάνουμε έναν διαχωρισμό στο πως προβάλλεται το πρόσωπο. Αν δηλαδή είναι το κυρίως κομμάτι της εικόνας ή αν βγάζοντας ένα γραφικό στενάκι έτυχε να πιάσουμε και 2 πρόσωπα. Στην πρώτη περίπτωση είναι εν μέρει φυσικό να υπάρχουν αντιδράσεις στη δεύτερη όχι.

   Προσωπικά προσπαθώ να μην φέρνω σε δύσκολη θέση κάποιον στο δρόμο (ιδανικά να μην με καταλάβει καν), κυρίως επειδή δεν ξέρω τι προβλήματα αντιμετωπίζει ο καθένας για να έχει και εμένα να του χαλάσω τη μέρα. Θεωρώ πως η τέχνη - χόμπυ που έχω επιλέξει ως ενασχόληση δεν πρέπει να δημιουργεί πρόβλημα σε τρίτους αλλά αυτή είναι η δική μου άποψη. Στις περιπτώσεις που επικεντρώνομαι ηθελημένα σε κάποιο πρόσωπο, δεν τη δημοσιεύω και την κρατάω για μένα. Δεν μου έχει τύχει να έχω ποτέ κάποιο θέμα (ίσως επειδή δεν πλησιάζω αρκετά κοντά). 

    Από εκεί και πέρα όμως νομίζω δεν θα με πειράξει κάποιος που βγάζει φωτογραφίες με πρόσωπα και τις δημοσιεύει (εφόσον αυτό δεν γίνεται με σκοπό την προσβολή του άλλου) στο βαθμό που δεν γίνεται όμως ενοχλητικός. Θα βάλω 2 συνδέσμους που θεωρώ ως ακραία παραδείγματα φωτογραφίας δρόμου, σαφώς ενοχλητικά για μένα. 

https://www.youtube.com/watch?v=kkIWW6vwrvM

και το προφιλ του Tatsuo Suzuki αφού το βίντεο κατέβηκε από την ίδια την Fujifilm

https://www.instagram.com/tatsuo_suzuki_001/?hl=el   (όσο πιο παλιές εικόνες δείτε τόσο πιο εμφανές θα είναι το στυλ του)

 

 Τα παραπάνω για μένα είναι παραδείγματα προς αποφυγή και τα έβαλα σαν αντίλογο ως προς τα δικά μου όρια που θέτω.

 

Ενδιαφέρον είναι το παρακάτω video του Sean Tucker πάνω στο θέμα με τίτλο  "Law and Ethics in Street Photography"

 

https://youtu.be/V1vCiZUHKVc

 Για να μην γράψω παραπάνω με το σκεπτικό να γίνει συζήτηση θα βάλω και το προφιλ ενός που θεωρώ πως έχει πολύ ενδιαφέρον ενώ προσπαθεί να μην δείχνει πρόσωπα (όσο πιο πίσω πάτε τόσο πιο έντονα φαίνεται αυτό καθώς πλέον σε κάποιες πρόσφατες φαίνονται και εκεί). 

 

https://www.instagram.com/joshkjack/?hl=el

 

Υ.Γ. όσον αφορά το κομμάτι των παιδιών για μένα πάντα μάλλον δεν πρέπει να φαίνεται ή να δημοσιεύεται χωρίς συναίνεση. Λέω μάλλον γιατί δεν είναι πάντα εύκολο να γίνει και σε ορισμένες περιπτώσεις που μπαίνουμε στο κομμάτι του documentary photography ίσως επιβάλλεται να γίνει.  

     Μαζί με την καλησπέρα μου , θα το μελετήσω στην συνέχεια , χαίρομαι που ξεκίνησε ένα καινούργιο νήμα , εξειδικευμένο , γύρω από ένα ζήτημα γνωστό ίσως , άγνωστο σε άλλους .

     Το ζήτημα έχει να κάνει με τους γραπτούς η και άγραφους ηθικούς κανόνες που υπάρχουν πράγματι και στο κομμάτι της φωτογραφίας όπως και στην πραγματική ζωή άλλωστε .

     Το πλέον ευχάριστο είναι να βλέπουμε να ξεκινάνε νέα , στοχευμένα και πιο εξειδικευμένα νηματα και μακάρι να γίνουν περισσότερα . 

[psou]

Αναφορά σε κείμενο

Οι τρόποι λήψης φωτογραφιών στις σημερινές, τεχνολογικά ανεπτυγμένες κοινωνίες είναι αρκετοί, πολλές φορές, μάλιστα, επιτρέπουν την αποτύπωση κάποιου καθημερινού στιγμιότυπου με άκρα μυστικότητα. Ακόμη, η εξοικείωσή μας με τα μέσα λήψης φωτογραφιών, με κυριότερα τα κινητά τηλέφωνα, μας δίνει τη δυνατότητα να αποθηκεύσουμε στο διηνεκές, κάθε αξιοπερίεργη στιγμή που βιώνουμε. Άξιο έρευνας είναι ως εκ τούτου το αν ο λήπτης μίας συγκεκριμένης φωτογραφίας δικαιούται να συμπεριλάβει κάποιον τρίτο σε αυτή, και ακόμα περισσότερο το αν διαθέτει εκ του νόμου το δικαίωμα να κοινοποιεί αυτή τη φωτογραφία στο διαδίκτυο.

Προκειμένου να αναλύσουμε το νομικό πλαίσιο γύρω από τη λήψη φωτογραφιών χωρίς συναίνεση των προσώπων που συμπεριλαμβάνονται σε αυτή θα πρέπει αρχικά να υπαγάγουμε τους σχετικούς όρους στην αντίστοιχη νομική ορολογία. Βοηθητικός σε αυτό είναι ο κανονισμός 2016/679 της ΕΕ αναφορικά με τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα (GDPR) που κατήργησε το προϊσχύσαν νομοθέτημα 2472/1997. Στο τέταρτο άρθρο του εν λόγω κανονισμού ορίζονται ως δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα πληροφορίες που αφορούν φυσικά πρόσωπα και μπορούν να οδηγήσουν με βεβαιότητα σε ταυτοποίησή τους. Παράλληλα, ως επεξεργασία των δεδομένων ορίζεται κάθε διεργασία τους, με πράξεις όπως η συγκέντρωση, η αποθήκευση και η διάδοσή τους. Συνεπώς, η φωτογραφία ενός προσώπου αποτελεί προσωπικό του δεδομένο -υπό την προϋπόθεση ότι σε αυτή υποδεικνύεται η ταυτότητά του- και η λήψη, αποθήκευση και κοινοποίησή της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αποτελούν πράξεις επεξεργασίας.

Είναι, λοιπόν, πρόδηλο, ότι η ελληνική, αλλά και η ευρωπαϊκή έννομη τάξη έχει προνοήσει για την προστασία των τρίτων ρυθμίζοντας τόσο την αστική ευθύνη, όσο και το αξιόποινο των ληπτών της φωτογραφίας. Θεμελιώδης για τη νομιμότητα της επεξεργασίας της φωτογραφίας είναι η συναίνεση του τρίτου. Το άρθρο 6 παρ. 1 του κανονισμού 2016/679 ορίζει νόμιμη κάθε επεξεργασία δεδομένων αν ο τρίτος έχει συναινέσει στην καταγραφή του ή αν η επεξεργασία γίνεται εκτάκτως για την προάσπιση συμφερόντων του φορέα των δικαιωμάτων, άλλου τρίτου ή του δημοσίου. Επί διαπιστωμένης παράνομης επεξεργασίας της φωτογραφίας, ο υπεύθυνος ευθύνεται σε αποζημίωση έναντι του ζημιωθέντος τρίτου, ενώ είναι δυνατή και επιβολή περαιτέρω διοικητικού προστίμου, όπως προβλέπεται απευθείας στα άρθρα 82 και 83 του κανονισμού. Στο κείμενο του κανονισμού υπεύθυνες αρχές για τη διαπίστωση τέτοιων παρανόμων πράξεων και την επιδίκαση του σχετικού προστίμου είναι η εποπτική αρχή και τα αρμόδια δικαστήρια κάθε κράτους- μέλους της Ένωσης.

Στην ελληνική έννομη τάξη, υπεύθυνα για την παρακολούθηση και την επιβολή του κανονισμού 2016/679 είναι τα αρμόδια τακτικά δικαστήρια και η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (ΑΠΔΠΧ). Η ίδρυση της αρχής προβλέπεται στο ελληνικό σύνταγμα στο άρθρο 9Α το οποίο αποτελεί, μαζί με το άρθρο 2 περί της προστασίας της ανθρώπινη αξιοπρέπειας, το θεμέλιο λίθο για την προστασία των προσωπικών δεδομένων σε συνταγματικό επίπεδο. Το άρθρο 9Α, που συμπεριλήφθηκε στο Σύνταγμά μας με την αναθεώρηση του 2001, κατά την κρατούσα σε θεωρία και νομολογία άποψη τριτενεργεί, εφαρμόζεται δηλαδή ευθέως και στις σχέσεις μεταξύ ιδιωτών στις οποίες προσιδιάζει. 

Παράλληλα, μείζονα προστασία σε θέματα προσβολής προσωπικών δεδομένων παρέχουν τα άρθρα 57 και 59 του αστικού κώδικα περί προσβολής της προσωπικότητας. Ειδικότερα, στο άρθρο 57 προβλέπεται ότι ο προσβληθείς μπορεί να αξιώσει την άρση της προσβολής και τη μη επανάληψή της στο μέλλον. Συγχρόνως, το άρθρο 59 δίνει στο δικαστήριο τη δυνατότητα, να καταδικάσει τον λήπτη της φωτογραφίας σε αποζημίωση, μετά από αίτημα του ενάγοντος, αν κρίνει ότι υπάρχει ηθική βλάβη του παθόντος. Οι αξιώσεις αυτές είναι αυστηρά προσωποπαγείς, με την έννοια ότι μπορούν να ασκηθούν μονάχα από το υποκείμενο των προσωπικών δεδομένων. 

Ζήτημα, βέβαια, που σε κάθε περίπτωση εξετάζεται αποτελεί η στάθμιση της προστασίας των προσωπικών δεδομένων του χωρίς συναίνεση απεικονιζομένου με το συνταγματικά προστατευμένο δικαίωμα του λήπτη της φωτογραφίας στην τέχνη (16 Σ) και την έκφραση (14 Σ), καθώς και το δικαίωμα του κοινού στην πληροφόρηση (5Α Σ). Το ζήτημα της στάθμισης υποδεικνύεται και από το κείμενο του ενωσιακού νομοθέτη, αφού στο άρθρο 85 του κανονισμού 2016/679 επιβάλλει στα κράτη-μέλη να μεριμνήσουν, ώστε να καταστεί συμβατό το δικαίωμα προστασίας των προσωπικών δεδομένων με τα δικαιώματα τέχνης και πληροφόρησης. 

Παγίως η ΑΠΔΠΧ έχει αποφανθεί ότι το Σύνταγμα δεν προκρίνει κάποιο από τα σταθμιζόμενα δικαιώματα in abstracto, επομένως θα πρέπει κάθε φορά να γίνεται μια ad hoc ρύθμιση σύμφωνα με τις αρχές της πρακτικής εναρμόνισης και της αναλογικότητας. Συγκεκριμένα, αν δεν είναι δυνατό να περιοριστούν και τα δύο δικαιώματα, ώστε να επιτευχθεί η μέγιστη δυνατή κανονιστική ισχύς τους, θα πρέπει κάθε περιορισμός δικαιώματος να είναι αναλογικός κατά το άρθρο 25 παρ. 1 του Συντάγματος, κάθε, δηλαδή, περιορισμός ενός από τα αντικρουόμενα δικαιώματα πρέπει να κρίνεται αναγκαίος, ώστε να περιορίζεται κατά το δυνατόν λιγότερο η κανονιστική ισχύς του περιοριζόμενου δικαιώματος (βλ. ενδεικτικά αποφάσεις 73/2013 και 63/2010 ΑΠΔΠΧ).

Ακόμη, κρίσιμο για τη στάθμιση των δικαιωμάτων των άρθρων 5Α περί πληροφόρησης και 9Α του Συντάγματος θεωρείται ο χαρακτηρισμός του φωτογραφιζομένου ατόμου ως πρόσωπο της επικαιρότητας ή πρόσωπο δημοσίου συμφέροντος. Θεωρία και νομολογία συμφωνούν ότι είναι ανεκτός ευρύτερος περιορισμός των δικαιωμάτων προστασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα ενός προσώπου δημοσίου συμφέροντος, όπως κάποιος πολιτικός αξιωματούχος, και ενός προσώπου της επικαιρότητας σε σχέση με αυτόν του μέσου κοινωνού του δικαίου.

Τέλος, άξιο μελέτης είναι και το νομικό πλαίσιο προστασίας του υποκειμένου των προσωπικών δεδομένων, στην περίπτωση που ο λήπτης της φωτογραφίας εκτός από την λήψη και αποθήκευσή της προβεί και στη δημοσίευση της στο διαδίκτυο και ιδίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πράξη που όπως προαναφέρθηκε αποτελεί επίσης επεξεργασία προσωπικών δεδομένων. Συνεπώς, και σε αυτήν την περίπτωση βρίσκουν grosso modo πεδίο εφαρμογής όσα ένδικα βοηθήματα προαναφέρθηκαν για τις άλλες μορφές παραβίασης. 

Έχει, όμως διαμορφωθεί από τη νομολογία ότι για να υπάρξει παράνομη κοινοποίηση δεδομένων μέσω φωτογραφίας η οποία έχει ληφθεί σε δημόσιο χώρο, θα πρέπει να υπάρχει εστίαση στο πρόσωπο ή το κορμί του τρίτου ή ο τρίτος να αποτελεί το κεντρικό πρόσωπο της φωτογραφίας και αυτά μάλιστα σε συνταίριασμα με την εκ του Κανονισμού 2016/697 οριζόμενη ανάγκη να υπάρχει δυνατότητα ταυτοποίησης του τρίτου μέσα από το στιγμιότυπο. 

Η ραγδαία ανάπτυξη, λοιπόν, των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και η ταχύτατη αύξηση των κοινοποιημένων σε αυτά φωτογραφιών χωρίς ουσιαστική κρίση και επεξεργασία πρέπει να αντιμετωπίζονται με ιδιαίτερη σύνεση από τους χρήστες και να ερμηνεύονται με αυστηρότητα από τους εφαρμοστές του δικαίου, ώστε να προστατεύονται τα συνταγματικά κατοχυρωμένα προσωπικά μας δεδομένα.

Πηγή: https://pollsandpolitics.gr/prosopika-dedomena-kai-social-media-i-paranomi-lipsi-kai-koinopoiisi-fotografias/

[DVaderLa]

Έχει, όμως διαμορφωθεί από τη νομολογία ότι για να υπάρξει παράνομη κοινοποίηση δεδομένων μέσω φωτογραφίας η οποία έχει ληφθεί σε δημόσιο χώρο, θα πρέπει να υπάρχει εστίαση στο πρόσωπο ή το κορμί του τρίτου ή ο τρίτος να αποτελεί το κεντρικό πρόσωπο της φωτογραφίας και αυτά μάλιστα σε συνταίριασμα με την εκ του Κανονισμού 2016/697 οριζόμενη ανάγκη να υπάρχει δυνατότητα ταυτοποίησης του τρίτου μέσα από το στιγμιότυπο. 

Εμένα το είδος φωτογραφίας που με ενδιαφέρει περισσότερο, είναι η φωτογραφία ανθρώπων μέσα στην καθημερινότητά τους. Ο άνθρωπος είναι το θέμα μου, συνεπώς απ' ότι φαίνεται παρανομώ.

Και αναρωτιέμαι, υπάρχει τρόπος να μην παρανομώ; Προφανώς δεν ενοχλώ κανέναν όσο βγάζω, βγάζω με τη μηχανή στη μέση και ούτε καν με καταλαβαίνουν. Αυτός είναι ο σκοπός άλλωστε, να βγει η σκηνή σα να μην είμαι εγώ εκεί.

Σας αφήνω με μια "παράνομη" φωτογραφία μου.

 

[Επισκέπτης]

προσωπικά ,αν είχες τη φωτογραφική στο χέρι και αυτο το σκηνικό μπροστά σου,θα σου εριχνα προστιμο αν δε τραβουσες τη παραπάνω φωτογραφία.

[DVaderLa]

3 λεπτά πριν, decentintocerberon είπε

προσωπικά ,αν είχες τη φωτογραφική στο χέρι και αυτο το σκηνικό μπροστά σου,θα σου εριχνα προστιμο αν δε τραβουσες τη παραπάνω φωτογραφία.

Κρεμασμένη στο λαιμό την είχα, αλλά μάλλον το ίδιο ισχύει. Ευχαριστώ για το σχόλιο.

[Nabuko]

40 λεπτά πριν, psou είπε

Πηγή: https://pollsandpolitics.gr/prosopika-dedomena-kai-social-media-i-paranomi-lipsi-kai-koinopoiisi-fotografias/

Τι ισχύει όμως για τους Εύζωνες π.χ.? Όλοι οι τουρίστες και όχι μόνο τους βγάζουν φωτογραφίες και τις ανεβάζουν στα social

[NadaGR]

Η ηθική που αναφέρεται στον τίτλο ειναι υποκειμενική και αλλάζει ανάλογα με διάφορους παράγοντες όπως γεωγραφική τοποθεσία , πολιτισμό κ.α. Ένα παράδειγμα , είδα πρόσφατα ένα βίντεο αυτού του καναλιού στο οποίο έλεγε πως στο Αμβούργο έτυχε πολλές φορές να του "ζητήσουν" το λόγο γιατι τους τράβηξε φωτογραφία εν αντιθέσει με την Ιαπωνία όπου το θεωρούν φυσιολογικό και κανείς δεν ασχολείται.

[Cntrl+X]

2 ώρες πριν, NadaGR είπε

Η ηθική που αναφέρεται στον τίτλο ειναι υποκειμενική και αλλάζει ανάλογα με διάφορους παράγοντες όπως γεωγραφική τοποθεσία , πολιτισμό κ.α. Ένα παράδειγμα , είδα πρόσφατα ένα βίντεο αυτού του καναλιού στο οποίο έλεγε πως στο Αμβούργο έτυχε πολλές φορές να του "ζητήσουν" το λόγο γιατι τους τράβηξε φωτογραφία εν αντιθέσει με την Ιαπωνία όπου το θεωρούν φυσιολογικό και κανείς δεν ασχολείται.

Μήπως επειδή στην Ιαπωνία μοιάζουν όλοι μεταξύ τους; 🙂

[TouPia]

7 λεπτά πριν, Cntrl+X είπε

Μήπως επειδή στην Ιαπωνία μοιάζουν όλοι μεταξύ τους;

Έγραψες!!!

[Nabuko]

34 λεπτά πριν, Cntrl+X είπε

Μήπως επειδή στην Ιαπωνία μοιάζουν όλοι μεταξύ τους; 🙂

Έτσι φαίνεται σε εμάς. Και οι ασιάτες όλους τους λευκούς ίδιους μας βλέπουν

[babisskg]

     Μετάφραση στο ξεκίνημα μίας από τις παραγράφους , του κώδικα δεοντολογίας της National Press Photography Association .

    Χειριστείτε φωτογραφικά ( και όχι μόνον ) όλα τα θέματα , με σεβασμό και αξιοπρέπεια . 

   Σε κάποιο άλλο σημείο του κώδικα , αναφέρεται πως , μπορείτε να " εισβάλλετε " σε προσωπικές καταστάσεις άλλων , που έχουν να κάνουν με θέματα δυστυχίας και λύπης γενικά , μόνον όταν υπάρχει πραγματική ανάγκη δημοσίευσης και οι λόγοι για κάτι τέτοιο ξεπερνάνε την συγκεκριμένη κατάσταση .

   

[kinq1]

Για τη φωτό που ανέβασε ο DVaderLa, το πρόβλημα με τα προσωπικά δεδομένα μπορεί να προκύψει, αν δει τον εικονιζόμενο η γυναίκα του και μετά του ζητήσει το λόγο. «Γιατί, βρε αχαϊρευτε, τη μέρα που φορούσες το μπλε μπλουζάκι μου είχες πει ότι είχες αργήσει γιατί έπεσε πολύ δουλειά στο γραφείο, ενώ στη φωτό σε βλέπω να μιλάτε για γκομενοδουλειές με τον φίλο σου τον Τρύφωνα;»

[Επισκέπτης]

την ιδια πρόταση θα μπορουσες να εχεις και αν τους ειχε δει μια φιλη της γυναικας ή καποιος γνωστός της μονο που τοτε θα το κατηγοριοποιούσες στο κουτσομπολιό και δε θα υπήρχε για κανέναν αλλον η παραπάνω φωτογραφία που εμένα προσωπικά δημιουργησε μια σελίδα διαλόγους στη σκέψη μου.

Με μπορεί και αν πάει μακρυά η συζητηση χωρίς καποιο ουσιαστικό όφελος.

[Dr_73]

Έχω ακούσει παρατηρήσεις και επιπλήξεις όταν τραβάω φωτογραφίες και υπάρχουν άτομα ακόμη και σε απόσταση μεγαλύτερη από 7-8 μέτρα. Στην ελλάδα πάντα τα χειρότερα και από έλληνες. Οπότε αποφεύγω να τραβάω όταν μπροστά στο φακό υπάρχουν άτομα. Αν υπάρχουν παιδιά , βάζω τη μηχανή στην τσάντα, για σιγουριά. Είναι κρίμα για κάτι που γίνεται για ψυχαγωγία, να νοιώσεις άσχημα.