Η Ευρώπη, η Αμερική και τα προσωπικά δεδομένα

Όλα άρχισαν πριν 150 περίπου χρόνια… όταν ο Αλέξανδρος Δουμάς (ναι αυτός που έγραψε τους 3 σωματοφύλακες) είχε εξωσυζυγικές σχέσεις με μια 35χρονη Τεξανή ηθοποιό και έβγαλε κάποιες φωτογραφίες μαζί της σε πλανόδιο φωτογράφο. Ο φωτογράφος θέλησε να πουλήσει τις φωτογραφίες σε σκανδαλοθηρικό περιοδικό της εποχής και ο συγγραφέας τον μήνυσε. Ο φωτογράφος ισχυρίστηκε ότι από τη στιγμή που είχαν συγκαταθέσει να φωτογραφηθούν, οι φωτογραφίες ήταν ιδιοκτησία δικιά του και μπορούσε να τις διαθέσει όπως ήθελε, και θα δικαιώνονταν στην Αμερική μʼαυτόν το ισχυρισμό, όμως στην Γαλλία το δικαστήριο έκρινε πως αυτό που θα πωλούσε ο φωτογράφος ήταν η εικόνα του συγγραφέα που ανήκε προφανώς στον ίδιο τον συγγραφέα και έτσι απαγόρευσε την αγοραπωλησία.

Το συμβάν περιγράφει το τεράστιο χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στην Ευρώπη και την Αμερική όσον αφορά στο τι είναι προσωπικό δεδομένο και τι ιδιοκτησία.

Είναι στην πραγματικότητα μια κόντρα: Ευρώπης – Αμερικής λέει η Ashley Winton ειδική σε θέματα πνευματικών δικαιωμάτων και παραθέτει μια σειρά από παραδείγματα που δείχνουν τις χαώδεις διαφορές στη νοοτροπία ανάμεσα στις δύο πλευρές του πλανήτη.

Ευρώπη: υπάρχει αρχή προστασίας προσωπικών δεδομένων, η προστασία αποτελεί συνταγματικό δικαίωμα – Αμερική: δεν υπάρχει τέτοια αρχή, το σύνταγμα δεν μιλάει άμεσα για προσωπικά δεδομένα.

Ευρώπη: Η προστασία των προσωπικών δεδομένων γίνεται από το κράτος – Αμερική: Ο νόμος προσπαθεί κυρίως να αποτρέπει το ίδιο το κράτος να εκμεταλλεύεται τα προσωπικά δεδομένα αν και αυτό πρόσφατα έχει αλλάξει μετά τα γεγονότα της 11/9.

Ευρώπη: Οι βάσεις προσωπικών δεδομένων είναι στην δικαιοδοσία του κράτους, οποιοσδήποτε μπορεί να δει και να αλλάξει τα δεδομένα που γράφονται για λογαριασμό του – Αμερική: Οι βάσεις δεδομένων ανήκουν σʼαυτούς που τις έφτιαξαν. Οι πολίτες μπορούν σε ορισμένες περιπτώσεις να δουν τα στοιχεία που αναγράφονται γιʼαυτούς.

Ευρώπη: Για να δεχτείς νόμιμα διαφημιστικά σε προσωπικό επίπεδο πρέπει να έχεις υπογράψει ότι συναινείς – Αμερική: Είναι νόμιμο να δεχτείς διαφημιστικά σε προσωπικό επίπεδο εκτός αν έχεις υπογράψει ότι δεν συναινείς.

Ευρώπη: Τα email των υπαλλήλων στους υπολογιστές που χρησιμοποιούν στις δουλειές τους είναι προσωπική ιδιοκτησία, οι εργοδότες δεν μπορούν να τα δουν – Αμερική: Από τη στιγμή που ο υπολογιστής ανήκει στην εταιρεία όλα τα email που γράφονται, στέλνονται από αυτόν ανήκουν στην εταιρεία.

Η διαφορά νοοτροπίας έχει πολλά παραδείγματα στην σύγχρονη κοινωνία όπως το θέμα της ανταλλαγής αρχείων, των spam και της αποκάλυψης των στοιχείων των πελατών από τους ISPs.

Αμερικάνοι νομικοί επιπλέον τονίζουν πως, δεν είναι σίγουροι ότι οι νόμοι περί προσωπικού απορρήτου στην Ευρώπη έχουν αποτέλεσμα και σημειώνουν ότι δύσκολα θα βρεθεί συμβιβαστική λύση ανάμεσα στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.

«Στην Αμερική οι νόμοι διασφαλίζουν την ελευθερία του πολίτη από κυβερνητικές παρεμβάσεις, στην Ευρώπη ο νόμος θέλει να διασφαλίσει την κοινωνική θέση και υπόσταση των πολιτών».

Πηγή: msnbc