Χτες το βράδυ είδα το πιο απίστευτο όνειρο

avel τι πινεις προτού πας για ύπνο ??

Βασικά, μιας που έγραψα για Lucid Dreaming παραπάνω, ας ρίξω ένα που είχα πριν κανά δίμηνο. Ήταν η πρώτη μου φορά που το έπαθα αυτό και τώρα που το λέω ανατριχιάζω. Από τότε, δε μου έχει ξανά τύχει.

 

Ήμουν λέει σπίτι μου, στο πατάρι. Καθόμουν στη καρέκλα. Όλα ήταν τόσο ζωντανά. Από τον ήχο που έκαναν τα ροδάκια της καρέκλας, έως οτιδήποτε έβλεπα. Καθώς κοιτούσα γύρω μου προσπαθούσα να συνηδητοποιήσω το "πώς βρέθηκα εδώ;", και τότε είδα απέναντι μου ένα κεφάλι να με κοιτάει που απ'όσο θυμάμαι, ήταν... εγώ και τότε άρχισε να έρχεται δυνατό φως από φακό πάνω στον τοίχο. Εκεί τρόμαξα και θυμάμαι άρχισα να φωνάζω "ποιος είναι; Μάνα εσύ είσαι;" κατά λέξη. Ξαφνικά, βρέθηκα στο κρεβάτι μου με όλο το σώμα μου να δονείται και να νιώθω τσιμπήματα. Απ'όσο έψαξα, κάποιοι το αναφέρουν αυτό ως "εξωσωματική εμπειρία" (a.ka "out of body experience"). Προτιμώ βέβαια τη πιο λογική εξήγηση του lucid dreaming.

 

*Φυσικά δε τρολάρω με το παραπάνω. Αν μου το έλεγε κάποιος, θα δυσκολευόμουν να τον πιστέψω, αλλά.

Τσιμπίματα και μουδιάσματα έχω νιώσει και γω, όπως και το να ξυπνήσω παγωμένος καλοκαιριάτικα και να μην μπορώ να κουνηθώ.Όλα αυτά ύστερα από όνειρα που δεν μπορούσα με τίποτα να τα θυμηθώ.

όπως και το να ξυπνήσω παγωμένος καλοκαιριάτικα και να μην μπορώ να κουνηθώ

Επειδή το έχω ψάξει το θέμα. Το παραπάνω ονομάζεται υπνική παράλυση. Και από όσα έχω διαβάσει, λένε ότι είναι "να μη σου τύχει" γιατί είναι τρομακτικό.

Αυτά το όνειρο το είδα χτες το βράδυ και ξύπνησα δυο φορές ενδιάμεσα. Την πρώτη φορά εκεί που ένοιωθα πνιγμένος εγκλωβισμένος. Την δεύτερη φορά στο ατελείωτο βουητό που δεν σταμάταγε ποτέ. Όντως όπως είπε και ένα παιδί παραπάνω, το βουητό ήταν ένας "ψιλός" ήχος που δεν σταμάταγε ποτέ.

 

Το πρωί που ήρθα στην δουλεία σήμερα, άνοιξα το word και έκατσα και το έγραψα όσο πιο αναλυτικά μπορούσα. Μετά το περιέγραψα στον συνάδελφο μου ο οποίος και μου πρότεινε να το ανεβάσω εδώ.

 

Το έκανα απλώς για να μοιραστώ αυτήν την εμπειρία μου μαζί σας. Ειλικρινά σήμερα έχω φρικάρει μ αυτό που είδα και δεν ξέρω τι να σκεφτώ για τα μηνύματα και τις έννοιες που βγάζει το συγκεκριμένο όνειρο.

 

Πάντως μου έβγαλε πολύ άγχος και ειδικά εκεί που τραγούδαγα στα παιδιά μου ένοιωθα ότι όντως τραγουδάω στο ξύπνιο μου.

 

Ευχαριστώ και συγνώμη για το long post.

Αυτά το όνειρο το είδα χτες το βράδυ και ξύπνησα δυο φορές ενδιάμεσα. Την πρώτη φορά εκεί που ένοιωθα πνιγμένος εγκλωβισμένος. Την δεύτερη φορά στο ατελείωτο βουητό που δεν σταμάταγε ποτέ. Όντως όπως είπε και ένα παιδί παραπάνω, το βουητό ήταν ένας "ψιλός" ήχος που δεν σταμάταγε ποτέ.

Το πρωί που ήρθα στην δουλεία σήμερα, άνοιξα το word και έκατσα και το έγραψα όσο πιο αναλυτικά μπορούσα. Μετά το περιέγραψα στον συνάδελφο μου ο οποίος και μου πρότεινε να το ανεβάσω εδώ.

 

Το έκανα απλώς για να μοιραστώ αυτήν την εμπειρία μου μαζί σας. Ειλικρινά σήμερα έχω φρικάρει μ αυτό που είδα και δεν ξέρω τι να σκεφτώ για τα μηνύματα και τις έννοιες που βγάζει το συγκεκριμένο όνειρο.

 

Πάντως μου έβγαλε πολύ άγχος και ειδικά εκεί που τραγούδαγα στα παιδιά μου ένοιωθα ότι όντως τραγουδάω στο ξύπνιο μου.

 

Ευχαριστώ και συγνώμη για το long post.

 

Κατα καποιο τροπο το περιμενα.. περα απο την πλακα, και οτι ειναι ενα απλο ονειρο ισως πιο ζωντανο.. τον ηχο αυτο τον ακουνε ατομα κατα την διαρκεια της υπνικης παραλυσης, και οταν βλεπουν περιεργες φιγουρες, σκιες κ.α (μορα οποιος ξερει)

 

Για το αν αυτα που βλεπουν ειναι κατι το αληθινο ή δημιουργηματα του εγκεφαλου τους ειναι αλλη ιστορια..

 

Δεν μιλαω ουτε για νεφελιμ, εξωγηινους κλπ.. απλα προσπαθω να το εξηγησω οσο πιο λογικα μπορω.

Ποιος σου πε οτι οταν ξυπνας ξεχνας οτι ειδες ? Εγω αυτο που εχω παρατηρησει ειναι σαν να κανεις Access μερος του εγκεφαλου που οσο εισαι ξυπνιος ειναι κλειδωμενο, οταν πας να κοιμηθεις και αρχιζει να σε περνει ο υπνος τα θυμασαι ολα πεντακαθαρα.

 

http://www.youtube.com/watch?v=41P8UxneDJE&ob=av3e

Σου φανηκε μεγαλο ονειρο? Δηλαδη ενιωθες οτι οντως εμενες εκει για μερες μεχρι που σας ξαναγυρισαν στη γη? Καταλαβες το πως καταφερνες και ανεπνεες?

 

Και εγω εχω δει πολυ ζωντανα ονειρα, και τα περισσοτερα προερχονται απο καποια ταινια που ισως να δω ή κατι θα ειχα διαβασει την προηγουμενη μερα.. άλλα ειναι άκυρα τελείως και αλλα είναι η συνεχεια των προηγουμενων ονειρων.

Το χειροτερο απο ολα ειναι να χεις βαλει το χερι σου κατω απο το κεφαλι σου, να ξυπνας χαραμα να σηκωσεις το χερι με το αλλο γιατι δεν μπορεις να το κινησεις καν, δεν ειχε ροη στις φλεβες για ωρες.

Εγώ προχθές είδα 2 όνειρα σε ένα με εκλπηκτική πλοκή. Το πρώτο δεν θυμάμαι λεπτομέρεις αλλά θυμάμαι ότι ήταν στενάχωρο κάπως με επική πλοκή όμως. Ήμουν χαμένος στην κομώπολη που μένω με λίγο διαφορετικό σχέδιο. Το τέρμα της πόλης ήταν ένα ανηφορικός δρόμος σαν να ανεβαίνεις σε βουνό. Ήταν μεσημέρι και καθώς ανέβαινα αυτό το δρόμο είδα τον φίλο μου να πίνει καφέ με την πρώην μου. Σκαλωμένος εγώ φεύγω προς τα πίσω να μην με δει και ξαφνικά γίνεται απόγευμα. Πορτοκαλί ο ουρανός και η ατμόσφαιρα ήταν μες την σκόνη. Με κλέψαν το κινητό κάτι γύφτοι, και η οικογένεια μου ήταν νεκρή. Έτρεξα να κρυφτώ σε κάτι καλαμιές και αντί για ιδρώτα, έτρεχε αίμα στο κεφάλι μου δίχως να έχω πληγή. Εεεε μετά δεν μπορώ με τίποτα να θυμηθώ τι έγινε αλλά ξέρω ότι έγινε κάτι καλό.

 

Πάμε στο δεύτερο όνειρο που είναι πιο γαμάτο Που λέτε βρίσκομαι στη γη μαζί με άλλα 50 άτομα και έναν φίλο μου. Η γη ήταν τόσο μικρή που μπορούσες να κάνεις τον κύκλο της σε λίγα λεπτά. Σπίτια δεν υπήρχαν. Μόνο μερικά δέντρα. Ούτε καιρός υπήρχε. Δεν υπήρχε ήλιος αλλά ο ουρανός ήταν άσπρος και η γη με κανονικά χρώματα αλλά ξεθωριασμένα. Ας πούμε τα δέντρα γύρω γύρω είχαν χόρτα με ξεθωριασμένο πράσινο. Το οπτικό μου πεδίο ήταν τετραγωνικό με κυκλικές γωνίες. Όπως η οθόνη του PC κάπως. Πάνω δεξιά είχε μία μπάρα σε οριζόντια διάταξη. Άσπρο περίγραμμα, άδειο το μέσα. Έβλεπα δηλαδή τον ουρανό στο εσωτερικό της μπάρας. Ξαφνικά αρχίζουν να λογομαχούν οι υπόλοιποι και η μπάρα αρχίζει να γεμίζει από τα δεξιά προς τα αριστερά με μία νεκροκεφαλή. Αρχίζει ο ουρανός να πορτοκαλοκοκκινίζει καθώς η μπάρα ανέβαινε και γω να νοιώθω άγχος λες και ερχόταν το τέλος του κόσμου. Στα αριστερά εμφανίστηκε ένα κεφάλι γυναίκας που στην φάτσα ήταν σαν την Krobelus(από Dota 1) με λευκή επιδερμίδα(όπως εδώ, βέβαια είχε πιο ανθρώπινα χαρακτηριστικά από το πρόσωπο της krobelus αλλά έμοιαζε σε αυτή) και τα μαλλιά της ήταν λες και την είχε χτυπήσει ηλεκτροσόκ(7 κοτσίδες ήταν χωρίς να έχει δεμένο τίποτα στο κεφάλι της, έτσι όπως ήταν σηκωμένα ήταν σε διάταξη κεραυνού).

 

Μου έμοιαζε κάτι σαν τον διάολο ένα πράμα, πάντως κάτι καθόλου καλό. Σαν να προμήνυε το χάος και την καταστροφή. Λίγο την κοίταξα ώσπου ένας 45-50χρόνος εμφανίστηκε με κάπα (όπως οι μοναχοί στο assassins creed αλλά εγώ τον ήξερα λίγο. Δεν μου ήταν τελείως άγνωστος. Έβγαλε την κουκούλα και γύρω από το σώμα του υπήρχε λάμψη. Άσπρη δυνατή, αλλά χωρίς να με πειράζει στα μάτια και βλέποντας κανονικά. Κάπως ξε-αγχώθηκα και μου έλεγε να ηρεμήσω και να σκεφτώ την γαλήνη. Σκέφτηκα κάτι, αλλά ήταν λευκό αλλά συγχρόνως με ηρεμούσε λες και κάτι έβλεπα μέσα σε αυτό το άσπρο.Γύρω μου τα πάντα είχαν σωπάσει. Τότε η μπάρα αρχίζει να κατεβαίνει, ο ουρανός να γίνεται κανονικός και οι άνθρωποι να έρχονται στα συγκαλά τους.Η μπάρα άδειασε τελικά και η γυναίκα εξαφανίστηκε. Τότε μου μίλησε για την δύναμη του μυαλού και για πνευματική γαλήνη και ότι μέσω αυτής μπορώ να κατευνάσω την ένταση των υπολοίπων.Ένοιωθα και πολύ ευτυχισμένος να πούμε. Μετά αυτός ο άντρας έφυγε και γω με τον φίλο μου αρχίσαμε να περπατάμε.

 

Πήγαμε πίσω από ένα κάστρο(δεν ξέρω πως εμφανίστηκε, αλλά ήταν συνηθισμένο. Μπορεί να μην το έβλεπα από εκεί που ήμουν και βρισκόταν από την άλλη μεριά της γης) και έλεγα στον φίλο μου ήταν αυτός ο άνθρωπος είναι πανέξυπνος. Λέω ότι είναι ο τάδε(έναν καθηγητή που είχα στο λύκειο με τον οποίο στην ώρα του κάναμε φιλοσοφικές συζητήσεις) αλλά εξωτερική εμφάνιση ΚΑΜΙΑ μα καμία σχέση. Είπα στον φίλο στην συνέχεια ότι αυτός ο άνθρωπος πρέπει να μείνει στην ιστορία. Να τον κάνουμε εμείς γνωστό, με αναφορές στο όνομα του. Εκείνος δεν ήθελε. Ζήλευε ή κάτι άλλο. Δεν ξέρω.

 

Τότε εγώ θεώρησα καθήκον να προσπαθώ με τη δύναμη του μυαλού μου μέσω της συγκέντρωσης και της εσωτερικής αναζήτησης να ηρεμώ όπου υπάρχει ένταση. Τότε οι άνθρωποι αυξήθηκαν και πάλι άρχισε να επικρατεί ένταση. Σύνεβησαν αυτά που έγιναν και πριν με την μπάρα να πηγαίνει πάνω από τη μέση, πιο κοκκινωπός ουρανός και αυτή η γυναίκα εμφανίστηκε πάλι. Μέσω του διαλογισμού όμως κατάφερα να ηρεμήσω την κατάσταση λίγο πριν η μπάρα φτάσει στο τέλος. Ααα επίσης αυτός ο άντρας δεν εμφανίστηκε ξανά.

 

Μετά από λίγο, βρέθηκα μαζί με πολύ κόσμο μέσα σε ένα κάστρο. Ο φίλος μου δεν ήταν.Δεν υπήρχαν τείχη, αλλά μόνο μία πόρτα όπως αυτές οι πόρτες στην εποχή Βυζαντίου. Σε ύψος ήταν 3 φορές το ύψος μου, και σε μήκος πάλι 3 φορές το ύψος μου αλλά παρόλο το μικρό μήκος της δεν μπορούσε κανείς να μπει από γύρω. Δεν είχα βέβαια οπτική επαφή πέρα από την πόρτα άρα μπορεί να ήμουν σε κάστρο με τοίχους αόρατους και διαφανείς που βλέπεις κανονικά το εξωτερικό. Τότε απ'έξω σκουντούσαν την πόρτα άντρες με στολές ιπποτών και ήταν πάνω σε άλογα. Η πόρτα άνοιγε όπως αυτές στα αμερικάνικα saloon την εποχή των καουμπόι αλλά δεν έμπαιναν. Εγώ ήμουν μπροστά και δίπλα μου υπήρχαν μόνο γυναίκες με τα ρούχα που υπήρχαν την εποχή της γαλλικής επανάστασης και ένα κανόνι όπως ακριβώς εδώ. Ακριβώς όμως. Όταν λοιπόν άνοιγαν την πόρτα απ'έξω οι άντρες έδινα εντολή στις γυναίκες να πυροβολούν με το κανόνι.

 

Η μπάρα άρχισε να γεμίζει πολύ γρήγορα. Υπήρχε πάρα πολύ ένταση κι έξω από το κάστρο κι από μέσα. Ο ουρανός ήταν κανονικός. Εμφανίστηκε πάλι το κεφάλι της γυναίκας σε μεγαλύτερο μέγεθος και με κοιτούσε. Με άγχωνε και με τρόμαζε πολύ. Εγώ προσπάθησα να συγκεντρωθώ αλλά η μπάρα συνέχιζε να γεμίζει κανονικά και κοκκίνησε(έφτανε στο τέλος δηλαδή). Τέρμα σκαλωμένος, μη μπορώντας να κάνω τίποτα, η μπάρα τελικά γέμισε. Τότε εξαφανίστηκαν όλα εκτός από την γη, τον τον ουρανό και το κεφάλι της γυναίκας. Κάποιος με τραβούσε πίσω προς εκείνο το φως που περίκλειε τον άντρα που είχα δει στην αρχή, αλλά δεν μπορούσα να κοιτάξω πίσω καθώς ήμουν προσηλωμένος στο βλέμμα της γυναίκας(Το αισθανόμουν το φως ότι υπήρχε). Με κοιτούσε, την κοιτούσα. Εγώ είχα μέσα μου το συναίσθημα ότι ο διάολος με παρακολουθεί και ότι ήρθα σε αντιπαράθεση μαζί του με φόβιζε. Τότε μου χαμογέλασε σαν να με έλεγε δεν πειράζει και ένοιωσα λίγο πιο οικεία αλλά γενιά αισθανόμουν παράξενα.

 

Τότε ξύπνησα. Αισθανόμουν όμορφα και γενικά από προχθές έχω καθαρό το κεφάλι μου.

 

Γάμησε;;;

Το χειροτερο απο ολα ειναι να χεις βαλει το χερι σου κατω απο το κεφαλι σου, να ξυπνας χαραμα να σηκωσεις το χερι με το αλλο γιατι δεν μπορεις να το κινησεις καν, δεν ειχε ροη στις φλεβες για ωρες.

 

χαχχαχα, σε νιώθω!

 

http://youtu.be/vateY5cU4GM?t=1m14s

και γαμω τα ονειρα φιλε πιστευω ολοι εχουμε δει τετοιου ειδους μυστηρια ονειρα και θυμομαστε καθε λεπτομερεια και να ζεις πραγματικα σαν να ειναι αληθινη ζωη, μερικοι τα ελεγχουν κιολας πρεπει να ειναι γαματη εμπειρια

dmt is a bitch.

τι να πείς; πολλές ερμηνίες υπάρχουν για τα όνειρα. Το θέμα είναι πως λειτουργεί άλλο μέρος του εγκεφάλου όταν κοιμόμαστε (γιαυτό και πολλοί επιστήμονες βρήκαν την λύση καθως σε διάφορα προβλήματα κοιμόντουσαν).Το όνειρο σου avel ήταν όντος πολύ ωραίο και άνετα θα μπορούσε να γίνει ταινία... Εγώ υποθέτο πως τέτοια όνειρα ίσως να αποκρυπτογραφούν κάτι,δηλαδή μπορεί να σπάμε κάποιους κωδικούς ή κάτι τέτοιο.Κάποιες φορές βλέπω κάτι (ασαφές) και νομίζω πως κάπου το έχω ξαναδεί ή το ανάποδο καμια φορά νομίζω πως ένα μέρος(τοπιο κλπ.) το έχω δει στο όνειρό μου