Προς το περιεχόμενο

Προτάσεις βιβλίων


paschalia

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Δημοσ. (επεξεργασμένο)

Διαβάζω το "Οι πύλες της αντίληψης" (The doors of perception) του Aldous Huxley. Είναι μία έκδοση του 1981, σε πολυτονικό σύστημα και στο ίδιο βιβλίο, συμπεριλαμβάνεται και το "Παράδεισος και Κόλαση" (Heaven and Hell) του ιδίου. Πρόσθεσα στη συλλογή μου το συγκεκριμένο βιβλίο κυρίως από περιέργεια. Ήξερα ότι είναι το βιβλίο που διάβασε ο Jim Morrison κι ονόμασε το συγκρότημά του "The Doors" κι ήθελα να διαπιστώσω ο ίδιος τι το τόσο ενδιαφέρον είχε το βιβλίο αυτό. Η προηγούμενη εμπειρία μου με τον Huxley ήταν το "Θαυμαστός καινούριος κόσμος" το οποίο με ενθουσίασε. 

Λοιπόν, δυσκολεύτηκα να (παρ)ακολουθήσω το πρώτο κείμενο. Είναι αποτέλεσμα των πειραματισμών του συγγραφέα με το ναρκωτικό μεσκαλίνη. Πολλά από όσα γράφει μου φάνηκαν ακατανόητα και χωρίς λογική συνέχεια - πιθανολογώ ότι εάν ήμουν στην ίδια κατάσταση με τον συγγραφέα (!!!) - όταν το έγραφε - θα καταλάβαινα περισσότερα. Το δεύτερο, αν κι είναι ξεκάθαρα φιλοσοφικό με αφορμή κι εφαλτήριο συγγραφής το έργο του William Blake "The marriage of Heaven and Hell", δεν με δυσκολεύει τόσο όσο το πρώτο - αν κι η φιλοσοφία δεν είναι το forte μου.

Θα το τελειώσω έχοντας σε αναμονή το "Confess" - την αυτοβιογραφία του Rob Halford. Ανυπομονώ!

 

Επεξ/σία από wizzy
  • Like 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Απαντ. 6,7k
  • Δημ.
  • Τελ. απάντηση

Συχνή συμμετοχή στο θέμα

Συχνή συμμετοχή στο θέμα

Δημοσιευμένες Εικόνες

Δημοσ. (επεξεργασμένο)

Μόλις τελείωσα τους "Φόνους της οδού Μοργκ" (Πόε) και ξεκίνησα το "Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειος" του Αλέξη Ηρακλείδη.

Εξαιρετικός ο Πόε. Μέχρι στιγμής το βιβλίο του καθηγητή Ηρακλείδη είναι πολύ προσγειωμένο, ρεαλιστικό και με ενδιαφέρουσες προτάσεις.

 

9789604364022-200-1133528.jpg

zaigaio.jpg

Επεξ/σία από DrFreeman
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Στις 14/10/2020 στις 9:30 ΜΜ, wizzy είπε

Διαβάζω το "Οι πύλες της αντίληψης" (The doors of perception) του Aldous Huxley.

Πριν καμιά δεκαετία είχα πέσει κι εγώ θύμα του τίτλου του. Ευτυχώς, μαζί μ’ αυτό είχα πάρει και το "Το ασήμαντο αιώνια επαινούν" του Arthur Schopenhauer, το οποίο αντιστάθμισε με το παραπάνω την απογοήτευση από το πρώτο. Τότε δεν γνώριζα τον Aldous Huxley, ούτε και τη σχέση των "The Doors" με το συγκεκριμένο βιβλίο του. Νόμιζα ότι επρόκειτο για κάποιο γνωσιολογικό σύγγραμμα (του τύπου "Το Εγώ της νόησης"), κι αν θυμάμαι καλά, το παράτησα νωρίς και το αντάλλαξα με μια φίλη με το "Demian" του Hermann Hesse. Θα συμφωνήσω στο ότι θα πρέπει να είσαι στην ίδια κατάσταση με το συγγραφέα - όταν το έγραφε - για να αντιληφθείς τις "Πύλες της αντίληψης". ^_^

Πρόθεσή μου όμως δεν είναι να θάψω το βιβλίο. Ίσως για εκείνη την εποχή και τη συγκεκριμένη μου φάση να μην ήταν το κατάλληλο. Πιθανότατα σήμερα να του έδινα μια δεύτερη ευκαιρία.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημοσ. (επεξεργασμένο)

Βρέθηκα στα Public πριν λίγο καιρό και είπα να βρω κανά βιβλίο να πάρω, Όσο έψαχνα δεν έβρισκα κάτι να με συγκινεί και τελικά κατέληξα στον Μαθητευόμενο Αρχιτέκτονα μια που μ' αρέσουν και τα ιστορικά βιβλία:

https://www.politeianet.gr/books/9786180130485-shafak-elif-psuchogios-o-mathiteuomenos-architektonas-307223

Διαβαζόταν ευχάριστα μεν αλλά προς το τέλος με κούρασε λίγο, βιαζόμουν να ξεκινήσω και το καινούριο βιβλίο του Nesbo.

Μέτριο βιβλίο, τελικά, δεν ασχολείται ιδιαίτερα με κάτι. Ούτε με την ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ούτε με την αρχιτεκτονική πέραν της αναφοράς στα κτίσματα που έκτιζαν, ούτε τελικά με τις συνθήκες ζωής του λαού ή όσων έμεναν στο παλάτι. έχει και λίγο ανεκπλήρωτους έρωτες, λίγο την ιστορία του πρωταγωνιστή μας. Δεν θα το σύστηνα (παρ' όλο που είναι το θέμα...προτάσεις βιβλίων).

Όμως το Βασίλειο του Nesbo είναι καλό αν και (ευτυχώς) είναι εκτός σειράς του Χόλε που πιστεύω να μην τον ξαναδούμε.

Επεξ/σία από Conan2046
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Πρόσφατα διάβασα το "Οι τεμπέλικες σκέψεις ενός τεμπέλη" του JEROME Κ. JEROME.

Όταν το τελείωσα (δε μου πήρε και πολύ) αναφώνησα: JEROME και πάλι JEROME!!!

Ένα ευχάριστο και διασκεδαστικό ανάγνωσμα, κυρίως λόγω της ειλικρίνειας του συγγραφέα, τόσο προς τον αναγνώστη του όσο και προς τον εαυτό του. Διορατικότατο παλικάρι ο Jerom με βαθειά γνώση της ανθρώπινης υπόθεσης αλλά και των υποθέσεων της κοινωνίας του που, αμφότερες, μοιάζει να είναι υποθέσεις απελπιστικά διαχρονικές και αμετάβλητες.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

2 ώρες πριν, MastroGiannis είπε

Ευτυχώς, μαζί μ’ αυτό είχα πάρει και το "Το ασήμαντο αιώνια επαινούν" του Arthur Schopenhauer, το οποίο αντιστάθμισε με το παραπάνω την απογοήτευση από το πρώτο.

Τώρα διαβάζω το "Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο" (The Art of Being Right) του ιδίου και παρότι γράφτηκε πριν 190 χρόνια είναι απίστευτα ενδιαφέρον, ιδιαίτερα για οσους στον εργασιακό τους χώρο έχουν επαφή με κόσμο.

  • Like 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημοσ. (επεξεργασμένο)

Διάβασα το Why Does E=mc²? (And Why Should We Care?) των  Brian Cox, Jeffrey R. Forshaw.  Πολύ πολύ καλό. Με πείραξε λίγο που δεν αναφέρουν τον Oliver Heaviside και η "λανθασμένη" εξήγηση στο παράδοξο των δίδυμων αδερφών.

https://www.goodreads.com/book/show/5958783-why-does-e-mc

Επεξ/σία από firewalker
  • Like 2
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Στις 14/10/2020 στις 9:30 ΜΜ, wizzy είπε

Διαβάζω το "Οι πύλες της αντίληψης" (The doors of perception) του Aldous Huxley. Είναι μία έκδοση του 1981, σε πολυτονικό σύστημα και στο ίδιο βιβλίο, συμπεριλαμβάνεται και το "Παράδεισος και Κόλαση" (Heaven and Hell) του ιδίου. Πρόσθεσα στη συλλογή μου το συγκεκριμένο βιβλίο κυρίως από περιέργεια. Ήξερα ότι είναι το βιβλίο που διάβασε ο Jim Morrison κι ονόμασε το συγκρότημά του "The Doors" κι ήθελα να διαπιστώσω ο ίδιος τι το τόσο ενδιαφέρον είχε το βιβλίο αυτό. Η προηγούμενη εμπειρία μου με τον Huxley ήταν το "Θαυμαστός καινούριος κόσμος" το οποίο με ενθουσίασε. 

Λοιπόν, δυσκολεύτηκα να (παρ)ακολουθήσω το πρώτο κείμενο. Είναι αποτέλεσμα των πειραματισμών του συγγραφέα με το ναρκωτικό μεσκαλίνη. Πολλά από όσα γράφει μου φάνηκαν ακατανόητα και χωρίς λογική συνέχεια - πιθανολογώ ότι εάν ήμουν στην ίδια κατάσταση με τον συγγραφέα (!!!) - όταν το έγραφε - θα καταλάβαινα περισσότερα. Το δεύτερο, αν κι είναι ξεκάθαρα φιλοσοφικό με αφορμή κι εφαλτήριο συγγραφής το έργο του William Blake "The marriage of Heaven and Hell", δεν με δυσκολεύει τόσο όσο το πρώτο - αν κι η φιλοσοφία δεν είναι το forte μου.

Τελείωσα και το "Παράδεισος και κόλαση". "Κύλισε" πιο εύκολα από το "Οι πύλες της αντίληψης". Δεν μου "άφησε" κάτι. ΟΚ, η φιλοσοφία δεν με ελκύει ιδιαίτερα - έως καθόλου, θα μπορούσα να πω - αν κι έχω διαβάσει κάποια βιβλία του είδους. Θα το συνέστηνα μόνο σε έμπειρους αναγνώστες του είδους/φίλους της φιλοσοφίας.

Στις 14/10/2020 στις 9:30 ΜΜ, wizzy είπε

Θα το τελειώσω έχοντας σε αναμονή το "Confess" - την αυτοβιογραφία του Rob Halford. Ανυπομονώ!

Είπα να παρατείνω λίγο την ανυπομονησία μου (!!!) και να διαβάσω το "Δωμάτιο της Ναόμι" του Jonathan Aycliffe, από τις εκδόσεις ΟΞΥ.

15 ώρες πριν, MastroGiannis είπε

Πριν καμιά δεκαετία είχα πέσει κι εγώ θύμα του τίτλου του. Ευτυχώς, μαζί μ’ αυτό είχα πάρει και το "Το ασήμαντο αιώνια επαινούν" του Arthur Schopenhauer, το οποίο αντιστάθμισε με το παραπάνω την απογοήτευση από το πρώτο. Τότε δεν γνώριζα τον Aldous Huxley, ούτε και τη σχέση των "The Doors" με το συγκεκριμένο βιβλίο του. Νόμιζα ότι επρόκειτο για κάποιο γνωσιολογικό σύγγραμμα (του τύπου "Το Εγώ της νόησης"), κι αν θυμάμαι καλά, το παράτησα νωρίς και το αντάλλαξα με μια φίλη με το "Demian" του Hermann Hesse. Θα συμφωνήσω στο ότι θα πρέπει να είσαι στην ίδια κατάσταση με το συγγραφέα - όταν το έγραφε - για να αντιληφθείς τις "Πύλες της αντίληψης". ^_^

Πρόθεσή μου όμως δεν είναι να θάψω το βιβλίο. Ίσως για εκείνη την εποχή και τη συγκεκριμένη μου φάση να μην ήταν το κατάλληλο. Πιθανότατα σήμερα να του έδινα μια δεύτερη ευκαιρία.

Όπως είδες, είμαστε στο ίδιο "μήκος κύματος" για το "Οι πύλες της αντίληψης". Ούτε το "Παράδεισος και κόλαση" μου έκανε κάποια εντύπωση.

Αντιθέτως, το "Demian" του Hermann Hesse, όταν το διάβασα (20+ χρόνια πριν, είχα πάθει κοκομπλόκο με τον Hesse, διάβασα "καπάκι" το "Σιντάρτα", "Ο λύκος της στέπας" και το "Ντέμιαν"), μου άρεσε πολύ - ακόμα το θυμάμαι!

14 ώρες πριν, MastroGiannis είπε

Πρόσφατα διάβασα το "Οι τεμπέλικες σκέψεις ενός τεμπέλη" του JEROME Κ. JEROME.

Όταν το τελείωσα (δε μου πήρε και πολύ) αναφώνησα: JEROME και πάλι JEROME!!!

Ένα ευχάριστο και διασκεδαστικό ανάγνωσμα, κυρίως λόγω της ειλικρίνειας του συγγραφέα, τόσο προς τον αναγνώστη του όσο και προς τον εαυτό του. Διορατικότατο παλικάρι ο Jerom με βαθειά γνώση της ανθρώπινης υπόθεσης αλλά και των υποθέσεων της κοινωνίας του που, αμφότερες, μοιάζει να είναι υποθέσεις απελπιστικά διαχρονικές και αμετάβλητες.

Μπήκε στο wish list! 👍

12 ώρες πριν, e-tic είπε

Τώρα διαβάζω το "Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο" (The Art of Being Right) του ιδίου και παρότι γράφτηκε πριν 190 χρόνια είναι απίστευτα ενδιαφέρον, ιδιαίτερα για οσους στον εργασιακό τους χώρο έχουν επαφή με κόσμο.

Όταν το τελειώσεις, θα ήθελα να γράψεις δυο λόγια παραπάνω - μπήκε κι αυτό στο wish list. Επίσης, ποια έκδοση διαβάζεις; Στο διαδίκτυο βρήκα τέσσερις (4) από διαφορετικούς εκδοτικούς οίκους και κάθε μία έχει διαφορετικό αριθμό σελίδων από την άλλη - δύο περιπτώσεις έχουν μεγάλη απόκλιση, 96 σελίδες η μία και 168 η άλλη.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Στις 21/10/2020 στις 8:38 ΠΜ, wizzy είπε

Όταν το τελειώσεις, θα ήθελα να γράψεις δυο λόγια παραπάνω - μπήκε κι αυτό στο wish list. Επίσης, ποια έκδοση διαβάζεις; Στο διαδίκτυο βρήκα τέσσερις (4) από διαφορετικούς εκδοτικούς οίκους και κάθε μία έχει διαφορετικό αριθμό σελίδων από την άλλη - δύο περιπτώσεις έχουν μεγάλη απόκλιση, 96 σελίδες η μία και 168 η άλλη.

Διάβασα την έκδοση του Πατάκη που λέει οτι είναι 166 σελίδες. Βέβαια αυτός που επιμελήθηκε την έκδοση έχει αφήσει μεγάλα κενά, ολόκληρες κενές σελίδες, με αποτέλεσμα το αναγνώσιμο περιεχόμενο να είναι γύρω στις 100 σελίδες.

Το βιβλίο αναλύει την τέχνη της επικοινωνίας, της πειθούς και κυρίως τους τρόπους με τους οποίους μπορεί κάποιος να επικοινωνήσει ορθά ή/και να επιβάλει την αποψή του.
Αναγνώρισα πολλές πρακτικές που χρησιμοποιώ, είτε εκούσια είτε ακούσια, καθώς και πολλές τεχνικές που αναγκάζομαι να υπομένω ή να αντικρούω όταν έρχομαι σε επαφή και αντιπαράθεση με κάποιον άλλον στη δουλειά μου.

Δεν θεωρώ οτι είναι το υπέρτατο βιβλίο για τις διαπραγματευτικές τεχνικές, την τέχνη της πειθούς και τις επικοινωνιακές πρακτικές, αλλά είναι αρκετά περιεκτικό και νομίζω οτι αξίζει μια ανάγνωση.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

1 ώρα πριν, e-tic είπε

Διάβασα την έκδοση του Πατάκη που λέει οτι είναι 166 σελίδες. Βέβαια αυτός που επιμελήθηκε την έκδοση έχει αφήσει μεγάλα κενά, ολόκληρες κενές σελίδες, με αποτέλεσμα το αναγνώσιμο περιεχόμενο να είναι γύρω στις 100 σελίδες.

Το βιβλίο αναλύει την τέχνη της επικοινωνίας, της πειθούς και κυρίως τους τρόπους με τους οποίους μπορεί κάποιος να επικοινωνήσει ορθά ή/και να επιβάλει την αποψή του.
Αναγνώρισα πολλές πρακτικές που χρησιμοποιώ, είτε εκούσια είτε ακούσια, καθώς και πολλές τεχνικές που αναγκάζομαι να υπομένω ή να αντικρούω όταν έρχομαι σε επαφή και αντιπαράθεση με κάποιον άλλον στη δουλειά μου.

Δεν θεωρώ οτι είναι το υπέρτατο βιβλίο για τις διαπραγματευτικές τεχνικές, την τέχνη της πειθούς και τις επικοινωνιακές πρακτικές, αλλά είναι αρκετά περιεκτικό και νομίζω οτι αξίζει μια ανάγνωση.

Σε ευχαριστώ για όσα έγραψες. Την έκδοση του Πατάκη πήρα κι εγώ και, ναι, πρόσεξα αυτό που αναφέρεις για τις κενές σελίδες. Oh, well...

Θα το διαβάσω - στην ώρα του - και θα επανέλθω.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

1 ώρα πριν, Fosf0ros είπε

αυτές τις μέρες διαβάζω το WALDEN Ή Η ΖΩΗ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ

Πολύ ενδιαφέρον του ίδιου συγγραφέα (Thoreau - Θορώ) είναι και η "πολιτική ανυπακοή".

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημοσ. (επεξεργασμένο)
On 20/10/2020 at 17:13, MastroGiannis said:

Ευτυχώς, μαζί μ’ αυτό είχα πάρει και το "Το ασήμαντο αιώνια επαινούν" του Arthur Schopenhauer, το οποίο αντιστάθμισε με το παραπάνω την απογοήτευση από το πρώτο.

Ο Σοπενχάουερ είναι πάντα εγγύηση. Σαφής και με βαθύ (αλλά ποτέ δυσνόητο) λόγο.

Επεξ/σία από DrFreeman
  • Like 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημοσ. (επεξεργασμένο)

Τελείωσα το Only Forward του  Michael Marshall Smith. Ωραίο και περίεργο Sci-Fi. Είναι μικρούλη (270 σελίδες) και φεύγει εύκολα.

https://www.goodreads.com/book/show/280803.Only_Forward

Επεξ/σία από firewalker
  • Like 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Κυκλοφόρησε προχθές και το τρίτο μέρος της σειράς Salvation του Peter F. Hamilton, The saints of Salvation. Αν το βρω σε καλή τιμή...

https://www.goodreads.com/book/show/50154683-the-saints-of-salvation

  • Like 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι πανεύκολο!

Δημιουργία νέου λογαριασμού

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα

  • Δημιουργία νέου...