R.I.P. David Bowie

Καταρχήν, να πω κι εγώ  με τη σειρά μου ότι είναι κρίμα να φεύγουν άνθρωποι δημιουργικοί τόσο νωρίς(διαβάζω ότι ήταν 69, αλλά θα τον έκοβα ότι κοντεύει τα 90) και ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.

 

Κατά τ'άλλα:

 

Κάπως έτσι τον έβλεπα και εγώ.

2 μέρες τώρα προσπάθησα να πάρω μια γεύση από το έργο του, από τα διάφορα κομμάτια που ποστάρονται δεξιά αριστερα, γιατί ένιωθα ότι τον είχα αδικήσει ή δεν είχα δώσει την απαραίτητη προσοχή στο παρελθόν. Εκτός από 1-2 κομμάτια που δεν τα είχα ξανακούσει και έχουν πράγματι κάποια ωραία στοιχεία(πχ το r'n'r suicide πιο πάνω), σε γενικές γραμμές μάλλον καταλήγω εκεί που βρισκόμουν και πριν:

Ο μακαρίτης μάλλον ήταν πολύπλευρος καλλιτέχνης, με ιδιάιτερο ταλέντο στη δημιουργία εικόνων, περσόνων, υποννούμενων καταστάσεων και κυριότερα μάλλον, ήξερε να πιάνει το σφυγμό της εκάστοτε εποχής και να προσαρμόζεται με επιτυχία. Φυσικά, το φόρτε του ήταν, απ'ότι φαίνεται, ότι βοήθησε/προετοίμασε τα καλλιτεχνικά πράγματα από νωρίς(κάπου στη δεκαετία του '70) να οδηγηθούν αισθητικά προς τη δεκαετία του '80, όπου και κυριάρχησε σε όλα τα επίπεδα και βρήκε το φυσικό του περιβάλλον.

 

Τέλος πάντων, αυτά βρίσκονται εύκολα με μια πρόχειρη αναζήτηση στο ίντερνετ.

Εκεί που θέλω να καταλήξω, ορμώμενος από τη παραπάνω παράθεση, είναι ότι ο DB υπήρξε κατά τη γνώμη μου αδύναμος ως μουσικός και άχρωμος ως ερμηνευτής και μάλλον το κομμάτι "τραγούδι" ήταν μια παράπλευρη διάσταση του συνολικότερου έργου του(καλλιτέχνης/performer με την ευρεία έννοια), που αν την εξετάσουμε αποστασιοποιημένα από τα υπόλοιπα, δε θα είχε απασχολήσει τόσο πολύ τον κόσμο.

 

Πάντως, το όλο πακέτο μουσικού/ηθοποιού/παραγωγού/περφόρμερ/κοσμικού/γυναικά/fashion icon/ομορφοάσχημου/χομο-ετερο-ασεξουαλικού πλάσματος/κ.α., 

ομολογουμένως δεν θα μπορούσε ο οποιοσδήποτε να το υποστηρίξει τόσο καλά και δε βλέπω σύντομα να καταλαγιάζει η κουβέντα για την επιδραστικότητά του.

Σπουδαίος μπορεί να είναι, δεν μπορώ να τον κρίνω. Επίσης δεν θα ψάξω να δω και να ακούσω το έργο του, δεν με ενδιαφέρει, είμαι σχεδόν σίγουρος ότι δεν θα μου αρέσει (μπορεί να κάνω και λάθος φυσικά). Απλά επειδή το έφερε η κουβέντα για το ότι είναι περίεργο να μην τον ξέρει κάποιος το είπα.

Δεν ξέρω αν το έχετε βάλει

Μετα την Nasa , και η Γερμανια......

 

 

GERMANY: Thank you David Bowie for helping bring down the Berlin Wall

 

 

http://uk.businessinsider.com/germany-thanks-david-bowie-for-helping-bring-down-berlin-wall-2016-1?r=US&IR=T

Ειναι απο τις περιπτωσεις που χωρις να εχεις γνωρισει καποιον τον ξερεις περισσοτερο απο καποιον που εχεις γνωρισει.

Ειναι απο τις περιπτωσεις που θα παρει αρκετο καιρο για να πιστεψεις οτι συνεβη.

 

Απεραντη θλιψη

Νοιωθω υπερηφανος που μεγαλωσα με ολους αυτους.

 

Δυσκολεύομαι να πιστέψω όμως ότι η μουσική ήταν μια "παράπλευρη διάσταση" των υπόλοιπων εκφράσεών του.

Μάλλον το ανάποδο πιστεύω.

Αυτό ακριβώς ρε φίλε! Μερικά που αναφέρονται σε αυτό το νήμα με κάνουν να νομίζω οτι ζω σε ένα παράλληλο διαφορετικό κόσμο,..

edit: Συνεχιζω να μην καταλαβαινω πως μπορει καποιος να μην ηξερε τον david bowie. Πραγματικα απο τους μεγαλυτερους καλλιτεχνες/perfomer που εχουν υπαρξει.

Μην απορεις. Σημεια των καιρων.

μου είναι πασίγνωστος αλλά δεν θυμάμαι ούτε ένα τραγούδι του

και όλα αυτά που ποστάρατε,δεν τα ξέρω

Και εγώ το ίδιο..και ειμαι και του 79

Ο πιο αδιάφορος καλλιτέχνης για μένα και δεν μπορώ να καταλάβω αυτον τον παροξυσμό με τον μπάουι

 

Anyway

Ελαφρύ το χώμα

Και εγώ το ίδιο..και ειμαι και του 79

Ο πιο αδιάφορος καλλιτέχνης για μένα και δεν μπορώ να καταλάβω αυτον τον παροξυσμό με τον μπάουι

 

Anyway

Ελαφρύ το χώμα

 

Φοβερές ιδέες για μουσικός. Από τα φανταστικά πρόσωπα που υπήρχαν στην δισκογραφία του και εμφανιζόντουσαν κατά καιρούς και σε διαφορετικούς δίσκους μέχρι το όλο concept του σαν καλλιτέχνης και για τον καιρό που ήτανε στα πάνω του.

 

At least in my point of view...

Εσεις ρε παιδια που λετε οτι ηταν αδιαφορος καλλιτεχνης και μουσικα αχρωμος επειδη δεν μπορω να σας καταλαβω μπορειτε να μου φερετε σε αντιπαραθεση εναν αλλο καλλιτεχνη της γενιας του που χυνει στην μαπα τον bowie,ανεξαρτητως ειδους μουσικης;

 

 

Ποση φαντασια ενεχει ο τιτλος του κομματιου;

Καταπληκτικό τραγούδι και ο Bowie το απογειώνει  στον θεό !!!

Παρεμπιπτόντως όλος ο δίσκος των placebo - Without You I’m Nothing ειναι απίστευτος, ατμοσφαιρικός, μελαγχολικός,

το ενα κομμάτι καλύτερο απο το άλλο !!!

 

Συμφωνώ για το δίσκο, να σταθώ όμως στο ομότιτλο κομμάτι το οποίο απλά δεν γίνεται να το ακούσω χωρίς τη φωνή του Βοwie. Όταν το άκουσα για πρώτη φορά με κόλλησε πραγματικά στον τοίχο και με έκανε να ψαχτώ περισσότερο με τη μουσική

Εσεις ρε παιδια που λετε οτι ηταν αδιαφορος καλλιτεχνης και μουσικα αχρωμος επειδη δεν μπορω να σας καταλαβω μπορειτε να μου φερετε σε αντιπαραθεση εναν αλλο καλλιτεχνη της γενιας του που χυνει στην μαπα τον bowie,ανεξαρτητως ειδους μουσικης;

https://en.wikipedia.org/wiki/Freddie_Mercury

https://en.wikipedia.org/wiki/Freddie_Mercury

Φαντάσου και οι δύο μαζί !!!

 

http://youtu.be/YoDh_gHDvkk

Εσεις ρε παιδια που λετε οτι ηταν αδιαφορος καλλιτεχνης και μουσικα αχρωμος επειδη δεν μπορω να σας καταλαβω μπορειτε να μου φερετε σε αντιπαραθεση εναν αλλο καλλιτεχνη της γενιας του που χυνει στην μαπα τον bowie,ανεξαρτητως ειδους μουσικης;

 

 

 

Η απάντηση ήταν accurate σε πολλά επίπεδα. 

Φαντάσου και οι δύο μαζί !!!

 

Και οι δυο ειναι στους  καλυτερους ολων των εποχων. Ασχετα αν μας αρεσουν η οχι. Η ιστορια γραφει......

Τεραστια κεφαλαια για τη μουσικη ο καθενας με τον τροπο του.

Θα σταθώ στις δύο χρωματισμένες φράσεις.

 

Όσον αφορά στο μπλε, η φωνή είναι κάτι υποκειμενικό.

 

Σα φωνή, προφανώς δεν έχει την φοβερή "ποιότητα". Όμως, αυτό δεν τον κάνει "άχρωμο ερμηνευτή". Η ερμηνεία είναι κάτι διαφορετικό από την φωνή.

 

Το κλασικότερο παράδειγμα "κακής φωνής" με απίστευτη ερμηνεία που μου ήρθε πρώτο πρώτο στο μυαλό, είναι o Bob Dylan.

Σε κάποιο κόσμο, η φωνή του μπορεί να ακούγεται σα γάτα που πεθαίνει.

Ειδικά αν δεν ξέρεις αγγλικά, μπορεί να σου φανεί μέχρι και ανυπόφορος.

 

Έλα όμως που η φωνή του "δένει" τέλεια με τους στίχους και τη μουσική του. Είναι αυτή που τους δίνει τη δύναμη που έχουν.

 

Άσχημη λοιπόν μπορεί για κάποιους. Άχρωμη δεν θα το έλεγα.

 

 

Το ίδιο πιστεύω ισχύει (ίσχυε, whatever) για τον Bowie. Η φωνή του δεν ήταν top, αλλά ταίριαζε με τα τραγούδια του.

Αλλά είπαμε, υποκειμενικά είναι αυτά, γούστα.

 

Το κόκκινο όμως ("αδύναμος ως μουσικός") δυσκολεύομαι να το δεχτώ.

 

Το 1969, όταν οι Archies τραγουδούσαν "Sugar, Sugar" [δηλαδή ένα χαζο-popάκι που σήμερα είναι για κανα παιδικό πάρτυ),

 

οι Creedence Clearwater Revival το "Bad Moon Rising", [προφανώς καλό κομμάτι που αντέχει και σήμερα, αλλά το έβγαλαν μετά από 10 χρόνια στο "κουρμπέτι", στα peak τους και γενικά ακολουθεί την "πεπατημένη" οδό των κομματιών τους και της εποχής τους)

 

o Bowie έβγαλε αυτό, στο δεύτερό του άλμπουμ:

(δική του σύνθεση, προφανώς έβαλε και ο παραγωγός το χεράκι του όπως γίνεται πάντα.)

 

Εγώ την ενορχήστρωση τη βρίσκω πολύ καλή. Μπορεί να είμαι και υποκειμενικός

 

Το αν εξελίχθηκε μετά, αν διατήρησε την εφευρετικότητά του, αν μπόρεσε να συμβαδίσει με την εποχή του (γιατί όταν ξεκίνησε ήταν πιο μπροστά, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα είσαι πάντα μπροστά), είναι θέμα προς συζήτηση. Αλλά πιστεύω δεν του αφαιρεί από την αξία του.

 

Τεσπά, σταματάω εδώ. Δεν είμαι κανένα ιδιαίτερο fanboy, ούτε κανας ιστορικός της μουσικής. Στο google έβαλα το billboard του 1969 και πήρα ενδεικτικά 2 κομμάτια του top 10 για να σου δείξω τι γινόταν τότε.

 

Θα σου πω μόνο το εξής πριν κλείσω. Όπως φαντάζομαι και οι περισσότεροι συνομίληκοι μου στην Ελλάδα, δεν έχω δει ποτέ performance του. Έχω γεννηθεί στα 80's οπότε γενικά ότι είχε διάφορες περσόνες και την "παράλληλη δραστηριότητά του" την ανακάλυψα στα 00's με τη διάδοση του internet. Εν ολίγοις τον ξέρω κατά 95% μόνο από τη μουσική του. Τα υπόλοιπα τα ανακάλυψα μετά. Μου αρέσουν πολύ τα τραγούδια του.

 

Άρα "τα λοιπά" εκτός της μουσικής ίσως να του έδωσαν μια μυθική διάσταση, το δέχομαι.

 

Δυσκολεύομαι να πιστέψω όμως ότι η μουσική ήταν μια "παράπλευρη διάσταση" των υπόλοιπων εκφράσεών του.

Μάλλον το ανάποδο πιστεύω.

 

 

Η φωνή, όπως και η καλλιτεχνική αξία, είναι υποκειμενικά μεγέθη. Δεν είπα ότι η γνώμη μου είναι Η ΣΩΣΤΗ και όλοι όσοι τον αγαπήσατε κάνετε λάθος.

Τώρα, απ'ότι κατάλαβα, σκάλωσες στη λέξη "άχρωμος". Και αυτό υποκειμενικό είναι, ιμο. Όταν έχω ακούσει 100 διαφορετικά τραγούδια του Μπάουι(ή Μπόουϊ?) και νομίζω ότι ακούω το ίδιο ξανά και ξανά, χωρίς να καταφέρνει να μου μεταδώσει κανένα συναίσθημα, τότε λυπάμαι, αλλά ναι, για μένα είναι άχρωμος ερμηνευτικά. Άσε που υποψιάζομαι ότι όλο του το κόνσεπτ ήταν αυτό ακριβώς(βλέπε και space θεματολογία), δλδ να ακούγεται κάπως σαν ανδροειδές, τουλάχιστον στα πρώτα του πονήματα.

 

Τώρα, για το παράδειγμα του Ντύλαν, θα συμφωνήσω ότι ήταν άφωνος, αλλά τα τραγούδια του έσπαγαν και σπάνε κόκκαλα, ακόμα και αν δοκιμάσει να τα "εκτελέσει" ο Ταμπάκης ξέρωγω. 

 

Και για να μην αφήνουμε περιθώρια παρεξηγήσεων, μεγάλωσα στη δεκαετιά του '80 και η μόνη εικόνα που μου έχει μείνει από το Μπάουι(ή Μπόουϊ?) είναι σε τηλεοπτικά ρεπορτάζ και σε περιοδικά πλάι στην Ιμάν. Που και που καμία γκεστ σταρ εμφάνιση σε ταινία και η ασαφής υπόνοια ότι κάπου, κάπως, κάποτε ήταν μεγάλος και τρανός ποπ σταρ. 

Αυτά.

 

Ξαναλέω. Κρίμα για το χαμό του και να ζήσουμε εμείς να τον θυμόμαστε και να ακούμε τα τραγούδια του και οι συγγενείς του να είναι καλά να διαχειριστούν(wink) την απώλειά του.