άγραφοι οικογενειακοί κανόνες

Οικογενειακοί άγραφοι κανόνες λέει και απ'το πρώτο post ως εδώ γράφετε για το ξύλο που τρώγατε και για το πόσο σωστό ήταν ή όχι. Οκ, φαίνεται πως οι σφαλιάρες είναι ο πιο δυνατός κανόνας. Ερώτηση: Είναι σύνηθες σε ελληνικές οικογένειες αυτό; Διότι το έχω ακούσει από πάρα πολλούς. Να ξέρω αν είμαι τυχερός που δεν είναι και οι 2 γονείς μου από Ελλάδα δηλαδή...

 

Sorry αλλά το ξύλο είτε είναι για βία είτε για διαπαιδαγώγηση (ναι, ακόμα και μια σφαλιαρίτσα) είναι η μέθοδος και η λύση του ηλιθίου. Και ντροπή σε όποιον θεωρεί ότι είναι σωστό διότι αυτό το πρόβλημα θα το διαιωνίσει. Αν δε μπορεί να σου εμπνεύσει σεβασμό και να σου μεταφέρει το τί είναι σωστό και τί όχι με λόγια και παραδείγματα, τότε κάτι κάνει λάθος. 

 

Τους γονείς μου από μικρός τους σεβόμουνα άπειρα, δε θυμάμαι τον εαυτό μου να μην τους βλέπω σαν πρότυπα. Προφανώς υπήρχαν πολλές διαφωνίες αλλά δε μου έβγαινε ούτε να βρίσω μπροστά τους, όπως δεν κάνανε και οι ίδιοι, ούτε να τους πω ψέματα ούτε να συνεχίσω να κάνω κάτι που τους ενοχλεί. Είμαι ευγνώμων γιατί μου μάθανε τί θα πει σεβασμός, διότι δεν έχω σηκώσει ποτέ χέρι σε κανέναν, διότι πλέον μπορώ να λύνω τα προβλήματα μου με ανθρώπους είτε δίνοντας το σωστό παράδειγμα, είτε εμπνέοντας, είτε μιλώντας σωστά. Tο βασικότερο, με αφήσανε να βρω το δρόμο μου μόνος μου. Και trust me, έχω σχηματίσει τελείως διαφορετικές απόψεις από αυτούς σε βασικά ζητήματα.

 

Και για να μη φύγω κι εγώ εντελώς offtopic (αν και πάει τώρα), μια πολύ βασική συνήθεια που είχαμε ήταν Τρίτη-Τετάρτη Champions League και Πανάθα με τον πατέρα μου, κάθε Παρασκευή απόγευμα ταινία και οι 3 και κάπως είχε έρθει να είμαι πάντα εγώ υπεύθυνος να φέρνω τα μαχαιροπίρουνα στο τραπέζι.

Στέκομαι σε δύο στερεότυπα που θέλω να καταρρίψω,γιατί πάνε να εδραιωθούν.Καταρχήν και εγώ που έφαγα αρκετό ξύλο από την μάνα μου, δεν της έχω μιλήσει ποτέ άσχημα ούτε της έδειξα ποτέ έλλειψη σεβασμού στο στυλ, α έτσι με έκανες όταν ήμουν μικρός;Τώρα ήρθε η σειρά σου.Ούτε γίναμε τραμπούκοι ούτε πλακωνόμαστε στο ξύλο όλη μέρα για να βγάλουμε τα σπασμένα.Προσωπικά μπουνιά εκτός της σχολής καράτε που πήγαινα  σε άνθρωπο έχω ρίξει όλο και όλο μια φορά στην ζωή μου,αλλά ήταν μπουνιά και αυτό όλοι δεν ήταν δικός μου καβγάς έμπλεξε φίλος από την παρέα και μπήκα στον καβγά και εγώ.Προσωπικά δεν θυμάμαι να έχω μαλώσει με κάποιον πέρα από την ηλικία των 9 όπου και τότε το μάλωμα ήταν σπρωξιές και κεφαλοκλειδώματα.Όπως μερικοί που είναι πιο παλιοί θα θυμούνται ότι έχω γράψει σε άλλα νήματα ότι και εγώ από τα τρία μου χρόνια μέχρι κι τα 10 μεγάλωσα στην Λάρισα και ξέρω αρκετά τι κινδύνους έχει και η πόλη,αν αρχίσω να γράφω τις χοντράδες που έκανα και εκεί δεν τελειώνουμε ούτε αύριο.Τι μπούρδες είναι αυτές που γράφονται ότι αν χτυπήσει το παιδί ο γονέας θα βγει προβληματικό;Πολύ soft έχουμε γίνει όλοι.Και εμείς όταν λέγαμε ότι μας έδερναν δεν μιλάμε για τα βασανιστήρια του μεσαίωνα, άλλωστε πόσο μπορούσαν να χτυπήσουν οι μανάδες μας;Τώρα αν σε μία οικογένεια συμμετέχει στο ξύλο και ο πατέρας όπου με το ξύλο μπορεί να σακατέψει ε προφανώς εκεί πάει αλλού το πράγμα αλλά ούτε η παντόφλα στον κώλο ούτε ούτε οι σφαλιάρες σε κάνουν τραμπούκο τι χαζομάρες είναι αυτές που λέτε όλοι;Αν ήταν να μας επηρεάζει τόσο άσχημα αυτή η συμπεριφορά των μανάδων μας θα μέναμε κλεισμένοι στα σπίτια μας με ψυχοσωματικά προβλήματα.Από την άλλη σαφώς και ο κόσμος έχει προχωρήσει μπροστά τα σημερινά παιδιά είναι πολύ πιο soft το βλέπω στον δικό μου που μου χτύπησε τ πόδι του στο γήπεδο και μόλις είδε αίματα τότε έβαλε τα κλάματα.Από την άλλη είναι ήσυχος δεν μας δημιουργεί προβλήματα,ακούει αν όχι με την πρώτη σαν αγόρι με την δεύτερη σίγουρα.Για ποιον λόγο να δεχτεί από την μάνα του  από μένα φάπες;Που έτσι και αλλιως δεν θα σήκωνα ποτέ χέρι στα παιδιά(είπαμε οι εποχές άλλαξαν,όπως επίσης αν τολμήσει δάσκαλος να τον αγγίξει όπως χτυπούσε ο δικός μου δάσκαλος εμένα θα τον πνίξω σαν κουνέλι) αλλά έτσι και αλλιώς δεν δίνει αφορμές.Αλλά με ζορίζει πραγματικά α βλέπω τα σημερινά παιδιά μόλις πέσουν λίγο και χτυπήσουν κάνουν λες και έχασαν κανένα χέρι η κάνα πόδι, όλα είναι πολύ βουτυρομπεμπέδες το βλέπω σε πολλά από αυτά.Και όσο περνούν τα χρόνια τόσο το χειρότερο γίνεται το φαινόμενο.Προχτές που γρατζουνίστηκε το καμάρι στο γήπεδο η γυναίκα μου κόντεψε να λιποθυμήσει και ούρλιαζε να πάμε στο γιατρό.Της λέω αστον 5 λεπτά(να περάσει ο πόνος και να σταματήσει να τρέχει αίμα η γρατζουνιά) και αν συνεχίσει ετσι θα τον πάμε,αλλά άστον μόνο του ούτε τι έπαθες ούτε το καημένο ούτε τίποτα.Σε 5 λεπτά ο μικρός άνοιξε την πόρτα και πήγε στο γήπεδο ξανά.Οι σημερινές μανάδες βγάζουν τα παιδιά μη μου άπτου,αυτή είναι η δική μου άποψη και αίσθηση και αυτό το βλέπω στα περισσότερα παιδιά δυστυχώς

Στέκομαι σε δύο στερεότυπα που θέλω να καταρρίψω,γιατί πάνε να εδραιωθούν.Καταρχήν και εγώ που έφαγα αρκετό ξύλο από την μάνα μου, δεν της έχω μιλήσει ποτέ άσχημα ούτε της έδειξα ποτέ έλλειψη σεβασμού στο στυλ, α έτσι με έκανες όταν ήμουν μικρός;Τώρα ήρθε η σειρά σου.Ούτε γίναμε τραμπούκοι ούτε πλακωνόμαστε στο ξύλο όλη μέρα για να βγάλουμε τα σπασμένα.Προσωπικά μπουνιά εκτός της σχολής καράτε που πήγαινα  σε άνθρωπο έχω ρίξει όλο και όλο μια φορά στην ζωή μου,αλλά ήταν μπουνιά και αυτό όλοι δεν ήταν δικός μου καβγάς έμπλεξε φίλος από την παρέα και μπήκα στον καβγά και εγώ.Προσωπικά δεν θυμάμαι να έχω μαλώσει με κάποιον πέρα από την ηλικία των 9 όπου και τότε το μάλωμα ήταν σπρωξιές και κεφαλοκλειδώματα.Όπως μερικοί που είναι πιο παλιοί θα θυμούνται ότι έχω γράψει σε άλλα νήματα ότι και εγώ από τα τρία μου χρόνια μέχρι κι τα 10 μεγάλωσα στην Λάρισα και ξέρω αρκετά τι κινδύνους έχει και η πόλη,αν αρχίσω να γράφω τις χοντράδες που έκανα και εκεί δεν τελειώνουμε ούτε αύριο.Τι μπούρδες είναι αυτές που γράφονται ότι αν χτυπήσει το παιδί ο γονέας θα βγει προβληματικό;Πολύ soft έχουμε γίνει όλοι.Και εμείς όταν λέγαμε ότι μας έδερναν δεν μιλάμε για τα βασανιστήρια του μεσαίωνα, άλλωστε πόσο μπορούσαν να χτυπήσουν οι μανάδες μας;Τώρα αν σε μία οικογένεια συμμετέχει στο ξύλο και ο πατέρας όπου με το ξύλο μπορεί να σακατέψει ε προφανώς εκεί πάει αλλού το πράγμα αλλά ούτε η παντόφλα στον κώλο ούτε ούτε οι σφαλιάρες σε κάνουν τραμπούκο τι χαζομάρες είναι αυτές που λέτε όλοι;Αν ήταν να μας επηρεάζει τόσο άσχημα αυτή η συμπεριφορά των μανάδων μας θα μέναμε κλεισμένοι στα σπίτια μας με ψυχοσωματικά προβλήματα.Από την άλλη σαφώς και ο κόσμος έχει προχωρήσει μπροστά τα σημερινά παιδιά είναι πολύ πιο soft το βλέπω στον δικό μου που μου χτύπησε τ πόδι του στο γήπεδο και μόλις είδε αίματα τότε έβαλε τα κλάματα.Από την άλλη είναι ήσυχος δεν μας δημιουργεί προβλήματα,ακούει αν όχι με την πρώτη σαν αγόρι με την δεύτερη σίγουρα.Για ποιον λόγο να δεχτεί από την μάνα του  από μένα φάπες;Που έτσι και αλλιως δεν θα σήκωνα ποτέ χέρι στα παιδιά(είπαμε οι εποχές άλλαξαν,όπως επίσης αν τολμήσει δάσκαλος να τον αγγίξει όπως χτυπούσε ο δικός μου δάσκαλος εμένα θα τον πνίξω σαν κουνέλι) αλλά έτσι και αλλιώς δεν δίνει αφορμές.Αλλά με ζορίζει πραγματικά α βλέπω τα σημερινά παιδιά μόλις πέσουν λίγο και χτυπήσουν κάνουν λες και έχασαν κανένα χέρι η κάνα πόδι, όλα είναι πολύ βουτυρομπεμπέδες το βλέπω σε πολλά από αυτά.Και όσο περνούν τα χρόνια τόσο το χειρότερο γίνεται το φαινόμενο.Προχτές που γρατζουνίστηκε το καμάρι στο γήπεδο η γυναίκα μου κόντεψε να λιποθυμήσει και ούρλιαζε να πάμε στο γιατρό.Της λέω αστον 5 λεπτά(να περάσει ο πόνος και να σταματήσει να τρέχει αίμα η γρατζουνιά) και αν συνεχίσει ετσι θα τον πάμε,αλλά άστον μόνο του ούτε τι έπαθες ούτε το καημένο ούτε τίποτα.Σε 5 λεπτά ο μικρός άνοιξε την πόρτα και πήγε στο γήπεδο ξανά.Οι σημερινές μανάδες βγάζουν τα παιδιά μη μου άπτου,αυτή είναι η δική μου άποψη και αίσθηση και αυτό το βλέπω στα περισσότερα παιδιά δυστυχώς

 

Το πήγες στο άλλο άκρο, μάλλον δεν έπιασες το νόημα. Επειδή παρέθεσες το δικό μου μήνυμα, δεν είπα πουθενά ότι το σακατεύουν στο ξύλο ούτε ότι θα βγει υποχρεωτικά προβληματικό το παιδί ή τραμπούκος ή με ψυχολογικά προβλήματα. Παρόλα αυτά, οι 3 αυτές κατηγορίες είχαν προβλήματα στο σπίτι στην παιδική τους ηλικία οπότε ορισμένοι το ρισκάρουν εν αγνοία τους.

 

Αλλά ας πούμε ότι η βία δε δημιουργεί κανένα πρόβλημα σε κανένα παιδί. Δείχνει ανικανότητα του γονιού να συμορφώσει και να διαπαιδαγωγίσει το παιδί του, και το λιγότερο που χρειάζεται ένα παιδί και συνεπώς μια κοινωνία είναι ανίκανοι γονείς. Δεύτερον, συμπεριφορές που βλέπουμε στο σπίτι μας εγγυημένα θα τις αναπαράγουμε σε αντίστοιχες καταστάσεις με τον τρόπο μας. Αν αυτό με την πάροδο του χρόνου και από γενιά σε γενιά εξελιχθεί σε κάτι χειρότερο κανείς δεν πρόκειται να σκεφτεί "λες να φταίει κάποια κατάσταση στο σπίτι του;".

 

Το πόσο μαλθακό ή όχι είναι ένα παιδί και πόσο φοβάται μια γρατζουνιά είναι επίσης αποτέλεσμα διαπαιδαγώγισης και όχι ξύλου. Σαν να λες ας του ρίξω λίγο ξύλο για να έχει ανοσία στον πόνο στο μέλλον...

 

Οι συμπεριφορές των γονιών μας δε φαντάζεσαι πόσο επιδρούν στην ψυχολογία μας και στους μελλοντικούς μας εαυτούς. Με τρόπους που ίσως δε μπορείς να φανταστείς.

To ότι έτυχε το παιδί σου να είναι "soft" δεν σημαίνει ότι "οι σημερινές μανάδες βγάζουν παιδιά μη μου άπτου". Ο χαρακτήρας του παιδιού σου και όσα έχει ζήσει (πόσο πόνο έχει βιώσει μέχρι τώρα από τραυματισμό ή ασθένεια) καθορίζουν την αντοχή του. Η γενικότερη συμπεριφορά "μαμόθρεφτου" είναι άσχετη με την αντοχή στον πόνο.

 

Το πόσο μαλθακό ή όχι είναι ένα παιδί και πόσο φοβάται μια γρατζουνιά είναι επίσης αποτέλεσμα διαπαιδαγώγισης και όχι ξύλου. Σαν να λες ας του ρίξω λίγο ξύλο για να έχει ανοσία στον πόνο στο μέλλον...

 

Συμφωνώ συμπληρωματικά σε αυτό, δηλαδή έχει σημασία πόσο χαλαρά αντιμετωπίζουν οι γονείς τον τραυματισμό ή την ασθένεια. Και πάλι όμως αν είναι η πρώτη φορά έντονου πόνου/αιμορραγίας/whatever όσο χαλαροί και να είναι οι γονείς είναι πιθανό να πανικοβληθεί το παιδί.

Εμεις ειχαμε τους κανονες που ειπε κι ο TS. Επισης, θεωρουνταν αυτονοητο οτι ο καθενας θα μοιραζοταν τα χρηματα του με καποιον αλλον αν τα ειχε αναγκη. Αν χρειαζομουν χαρτζιλικι θα μου εδινε ο αδερφος μου και το αντιθετο χωρις να χρειαζεται να τα επιστρεψουμε αν και συνηθως τα επιστρεφαμε. 

 

Επισης δεν "επιτρεποταν" να κανεις θορυβο. Ο πατερας μου νευριαζοταν πολυ με τον θορυβο π.χ. αν επεφτε ενα πιατο ή αν εκλεινες την πορτα με δυναμη. Παιζει να ειχε και μισοφωνια. Ενταξει δεν ηταν τοσο τραγικο (δηλαδη δεν θα μας χτυπουσε αλλα μπορει να φωναζε ή να εκανε παρατηρηση) αλλα μου εχει μεινει υποσυνειδητα "φοβος" και ειμαι ησυχη σαν γατα τωρα. Μια φορα μου επεσε το καπακι της κατσαρολας στο πατωμα και μ'επιασε ταραχη και ειπα "συγνωμη" στη μανα μου και μου ειπε "σιγα μωρε δεν με πειραζει εμενα" και μου εκανε εντυπωση επειδη το θεωρουσα κακο να κανεις θορυβο. Η βλακεια ειναι οτι μεταδοθηκε σε μενα και στον αδερφο μου αυτη η ταση να νευριαζομαστε απ'τον θορυβο.

Το πήγες στο άλλο άκρο, μάλλον δεν έπιασες το νόημα. Επειδή παρέθεσες το δικό μου μήνυμα, δεν είπα πουθενά ότι το σακατεύουν στο ξύλο ούτε ότι θα βγει υποχρεωτικά προβληματικό το παιδί ή τραμπούκος ή με ψυχολογικά προβλήματα. Παρόλα αυτά, οι 3 αυτές κατηγορίες είχαν προβλήματα στο σπίτι στην παιδική τους ηλικία οπότε ορισμένοι το ρισκάρουν εν αγνοία τους.

 

Αλλά ας πούμε ότι η βία δε δημιουργεί κανένα πρόβλημα σε κανένα παιδί. Δείχνει ανικανότητα του γονιού να συμορφώσει και να διαπαιδαγωγίσει το παιδί του, και το λιγότερο που χρειάζεται ένα παιδί και συνεπώς μια κοινωνία είναι ανίκανοι γονείς. Δεύτερον, συμπεριφορές που βλέπουμε στο σπίτι μας εγγυημένα θα τις αναπαράγουμε σε αντίστοιχες καταστάσεις με τον τρόπο μας. Αν αυτό με την πάροδο του χρόνου και από γενιά σε γενιά εξελιχθεί σε κάτι χειρότερο κανείς δεν πρόκειται να σκεφτεί "λες να φταίει κάποια κατάσταση στο σπίτι του;".

 

Το πόσο μαλθακό ή όχι είναι ένα παιδί και πόσο φοβάται μια γρατζουνιά είναι επίσης αποτέλεσμα διαπαιδαγώγισης και όχι ξύλου. Σαν να λες ας του ρίξω λίγο ξύλο για να έχει ανοσία στον πόνο στο μέλλον...

 

Οι συμπεριφορές των γονιών μας δε φαντάζεσαι πόσο επιδρούν στην ψυχολογία μας και στους μελλοντικούς μας εαυτούς. Με τρόπους που ίσως δε μπορείς να φανταστείς.

Λες ότι σου κατέβει στο κεφάλι, στο λέω όσο πιο επιεικά μπορώ,μιλάς με όρους σύγχρονης παιδοψυχολογίας και τρόπους σωστής με τα σημερινά στάνταρτς διαπαιδαγώγησης, ενώ εγώ αναφέρομαι σε μία εποχή όπου οι περισσότεροι γονείς ήταν αμόρφωτοι με απολυτήριο δημοτικού και με γνώσεις συμπεριφοράς μόνο από βιώματα της τοπικής κοινωνίας,καθ ως εκεί περνούσαν το 80% της ζωής τους χωρίς ερεθίσματα από πολλαπλές κουλτούρες και συμπεριφορές όπως σήμερα.Μάλλον δεν έχετε ιδέα πως ήταν η ζωή στα χωριά 45 χρόνια πριν.Σαφώς και στις πόλεις ήταν αλλιώς τα πράγματα.Τώρα για αν το δικό μου παιδί είναι περισσότερο soft από τα άλλα άσε να έχω τις ενστάσεις μου αλλά anyway για να στο πω και αλλιώς δεν ξέρω προσωπικά (και έχω πολύ μεγάλο κύκλο)κανένα παιδί που να είναι τόσο σκληραγωγημένο σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του όπως ήταν η δικιά μου γενιά.Αντίθετα βλέπω ακόμα και στις ηλικίες των 15 ο δικός μου θέλει έξι χρόνια να φτάσει ως εκεί μαλθακότητα και πάλι μαλθακότητα.Αλλά για να τελειώνουμε επιτέλους δεν διαφωνώ σε τίποτα άλλο από ότι γράφεις,σήμερα φυσικά και είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος να μεγαλώνεις ένα παιδί σύμφωνα με αυτά που λες εσύ,απλά είναι αστείο να με κάνεις να νιώσω ότι και οι γονείς μου και οι γονείς των άλλων παιδιών στην επαρχία ότι είχαν άλλο τρόπο και άλλη αντίληψη εναλλακτική στην διαπαιδαγώγηση από αυτήν που παρέθεσα εγώ.Εδώ έδερνε ο δάσκαλος το παιδί σχολείο και αντί να τον πιάσουν από τον λαιμό, μερικοί ακραίοι του έλεγαν μόνο τα κόκαλα γερά δάσκαλε.Δηλαδή το ξύλο του το επέτρεπαν για αυτό και φάγαμε και κάμποσο και από αυτόν.Τεσπα οι εποχές ήταν άλλες οι άνθρωποι ήταν αμόρφωτοι έτσι μάθαν και αυτοί από τους δικούς τους γονείς το ίδιο εφάρμοζαν και αυτοί.μη έχοντας καν την δυνατότητα να ακούσουν, ή να μάθουν κάποιο άλλο τρόπο.Αλλά επιτέλους δεν έβγαζαν ούτε κοπρόσκυλα ούτε αλήτες.Σήμερα αντίθετα βγαίνουν χειρότερα τσοχλάνια που καταστρέφουν την ξένη περιουσία καίνε και βανδαλίζουν για πλάκα πλακώνονται στα γήπεδα και άλλα τέτοια ωραία.

Όσες πιθανότητες έχει να βγει ένα παιδί "σωστό" μην τρώγοντας από καμιά μπατσα, τόσες επίσης έχει και αν τις φάει κιόλας. Από τη στιγμή που δεν μπορεί να αποδειχθεί τι είναι καλύτερο και από τη στιγμή που είναι εμφανέστατο το γεγονός ότι έχει από όλους, καλούς και κακούς, και από τις δύο πλευρές τότε είναι στο χέρι του γονέα να δει τι είναι καλύτερο για το παιδί του.

 

Πώς ακριβώς προκύπτουν αυτά που έχω κάνει bold?

Λες ότι σου κατέβει στο κεφάλι, στο λέω όσο πιο επιεικά μπορώ,μιλάς με όρους σύγχρονης παιδοψυχολογίας και τρόπους σωστής με τα σημερινά στάνταρτς διαπαιδαγώγησης, ενώ εγώ αναφέρομαι σε μία εποχή όπου οι περισσότεροι γονείς ήταν αμόρφωτοι με απολυτήριο δημοτικού και με γνώσεις συμπεριφοράς μόνο από βιώματα της τοπικής κοινωνίας,καθ ως εκεί περνούσαν το 80% της ζωής τους χωρίς ερεθίσματα από πολλαπλές κουλτούρες και συμπεριφορές όπως σήμερα.Μάλλον δεν έχετε ιδέα πως ήταν η ζωή στα χωριά 45 χρόνια πριν.Σαφώς και στις πόλεις ήταν αλλιώς τα πράγματα.Τώρα για αν το δικό μου παιδί είναι περισσότερο soft από τα άλλα άσε να έχω τις ενστάσεις μου αλλά anyway για να στο πω και αλλιώς δεν ξέρω προσωπικά (και έχω πολύ μεγάλο κύκλο)κανένα παιδί που να είναι τόσο σκληραγωγημένο σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του όπως ήταν η δικιά μου γενιά.Αντίθετα βλέπω ακόμα και στις ηλικίες των 15 ο δικός μου θέλει έξι χρόνια να φτάσει ως εκεί μαλθακότητα και πάλι μαλθακότητα.Αλλά για να τελειώνουμε επιτέλους δεν διαφωνώ σε τίποτα άλλο από ότι γράφεις,σήμερα φυσικά και είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος να μεγαλώνεις ένα παιδί σύμφωνα με αυτά που λες εσύ,απλά είναι αστείο να με κάνεις να νιώσω ότι και οι γονείς μου και οι γονείς των άλλων παιδιών στην επαρχία ότι είχαν άλλο τρόπο και άλλη αντίληψη εναλλακτική στην διαπαιδαγώγηση από αυτήν που παρέθεσα εγώ.Εδώ έδερνε ο δάσκαλος το παιδί σχολείο και αντί να τον πιάσουν από τον λαιμό, μερικοί ακραίοι του έλεγαν μόνο τα κόκαλα γερά δάσκαλε.Δηλαδή το ξύλο του το επέτρεπαν για αυτό και φάγαμε και κάμποσο και από αυτόν.Τεσπα οι εποχές ήταν άλλες οι άνθρωποι ήταν αμόρφωτοι έτσι μάθαν και αυτοί από τους δικούς τους γονείς το ίδιο εφάρμοζαν και αυτοί.μη έχοντας καν την δυνατότητα να ακούσουν, ή να μάθουν κάποιο άλλο τρόπο.Αλλά επιτέλους δεν έβγαζαν ούτε κοπρόσκυλα ούτε αλήτες.Σήμερα αντίθετα βγαίνουν χειρότερα τσοχλάνια που καταστρέφουν την ξένη περιουσία καίνε και βανδαλίζουν για πλάκα πλακώνονται στα γήπεδα και άλλα τέτοια ωραία.

 

Γιατί λέω ό,τι μου κατέβει στο κεφάλι απλά λέγοντας τί πιστεύω πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα; Να 'σαι καλά που το είπες και επιεικώς, αλλά μάλλον άλλος λέει ό,τι του κατέβει... Δε μίλησα ούτε για ανθρώπους με συγκεκριμένες συνήθειες και μορφωτικό επίπεδο, ούτε για "τις παλιές καλές εποχές", ούτε λέω πως δεν υπάρχει εξήγηση για μερικές συμπεριφορές, ούτε κάθισα να ψάξω τους λόγους. Λέω ΜΟΝΟ τί είναι σωστό και τί όχι, και πόσο λάθος είναι να επικροτούμε τέτοιες συμπεριφορές και να τις αναπαράγουμε.

 

Και παρόλο που εν μέρη δικαιολογείται ότι κάποτε γονείς και δάσκαλοι το κάνανε αυτό, σημαίνει ότι είναι σωστό ή ότι πρέπει να το εξηγήσουμε και να το διαιωνίσουμε; 

Γιατί λέω ό,τι μου κατέβει στο κεφάλι απλά λέγοντας τί πιστεύω πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα; Να 'σαι καλά που το είπες και επιεικώς, αλλά μάλλον άλλος λέει ό,τι του κατέβει... Δε μίλησα ούτε για ανθρώπους με συγκεκριμένες συνήθειες, μορφωτικό επίπεδο, ούτε λέω πως δεν υπάρχει εξήγηση για μερικές συμπεριφορές, ούτε κάθισα να ψάξω τους λόγους. Λέω ΜΟΝΟ τί είναι σωστό και τί όχι, και πόσο λάθος είναι να επικροτούμε τέτοιες συμπεριφορές και να τις αναπαράγουμε.

 

Και παρόλο που εν μέρη δικαιολογείται ότι κάποτε γονείς και δάσκαλοι το κάνανε αυτό, σημαίνει ότι είναι σωστό ή ότι πρέπει να το εξηγήσουμε και να το διαιωνίσουμε; 

Η απάντηση στην ερώτηση σου βρίσκεται μέσα στο προηγούμενο κείμενο που έγραψα.Δεν θα γράφω τα ίδια πράγματα δέκα φορές.

Ξεκίνα τις καταγγελίες εναντίον των γυφτων, το έχουν επάγγελμα να γεννάνε και να σακατευουν τα παιδιά τους για επιδόματα.

 

Μεγάλη αλήθεια αυτό και δεν ξέρω γιατί δεν ασχολείται κανείς... ούτε καν οι περίφημες ΜΚΟ.

Πώς ακριβώς προκύπτουν αυτά που έχω κάνει bold?

Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς, από που προκύπτει τι;

Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς, από που προκύπτει τι;

 

Η ορθότητα των παρακάτω δύο ισχυρισμών σου:

1. Όσες πιθανότητες έχει να βγει ένα παιδί "σωστό" μην τρώγοντας από καμιά μπατσα, τόσες επίσης έχει και αν τις φάει
2. Δεν μπορεί να αποδειχθεί τι είναι καλύτερο

Αφού το θέμα ξέφυγε που ξέφυγε...έχω μια απορία..όλοι εσείς που αναφέρεστε σε κακοποίηση των παιδιών από τους γονείς τι εννοείτε;;μέσα στην κακοποίηση βάζετε κ μια ξυλιά στον πισινό ας πούμε;;είναι κ αυτό κακοποίηση;

Προφανώς και είναι.

Έχει αποδειχθεί τι επιφέρει η παιδική κακοποίηση κάθε μορφής

 

 

Δεν είπαμε πουθενά για κακοποίηση. Είναι τουλάχιστον αστείο να θεωρεί κάποιος ότι η μπάτσα είναι κακοποίηση. 

 

Η ορθότητα των παρακάτω δύο ισχυρισμών σου:

1. Όσες πιθανότητες έχει να βγει ένα παιδί "σωστό" μην τρώγοντας από καμιά μπατσα, τόσες επίσης έχει και αν τις φάει
2. Δεν μπορεί να αποδειχθεί τι είναι καλύτερο

 

 

Τι ακριβώς περιμένεις από εμένα δεν καταλαβαίνω. 

πηρατε ενα αρκετα υποσχομενο threat και μιλατε για την κακοποιηση σαν να ειναι ενα θεμα ανοιχτο προς συζητηση ως προς το αν επιτρεπεται ή δεν επιτρεπεται το ξυλο στα παιδια.

 

Δεν εκφραζω συχνα την αποψη μου στα forum επειδη βαριεμαι να αντιπαρατιθεμαι με καποιον ή καποιους που δεν θα γνωρισω ποτε μου και, δεν ξερω τι βιωματα εχουν για να κρινω την αποψη που εχουν. Αυτα ομως που διαβαζω εδω με βγαζουν απο τα ρουχα μου και γι'αυτο θα υποκυψω στον πειρασμο να απαντησω.

 

ΚΑΜΙΑ ΜΟΡΦΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΑΙ Ή ΝΑ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ (ΕΝΗΛΙΚΟ Ή ΑΝΗΛΙΚΟ, ΑΝΘΡΩΠΟ Ή ΖΩΟ)

 

και το ξυλο ειναι μια μορφη κακοποιησης. Ειμαι σιγουρος οτι αρκετοι εδω μεσα αν δειτε καποιον να χττυπαει ενα σκυλο θα του ζητησετε τον λογο ή θα του επιτεθειτε για να προστατεψετε το ζωο, ειμαι σιγουρος οτι οταν βλεπετε τις εικονες απο τα παιδακια στους πολεμους τα λυποσαστε και λετε οτι ειναι κριμα να μεγαλωνει ενα παιδι ετσι. Αυτα τα λετε γιατι βλεπετε τα εξωτερικα τραυματα, με τα εσωτερικα ομως τι γινεται; τα βλεπετε; ξερετε οτι ολοι οι ανθρωποι αντιδρουν διαφορετικα στα ερεθισματα του περιβαλλοντος τους; Αν αντιδρουσαμε ολοι με τον ιδιο τροπο τοτε θα ημασταν ολοι ιδιοι. Εσεις που λετε οτι γελαγατε οταν σας εδερνε η μανα σας αρα, δεν μας κανει και κατι κακο το ξυλο, να ξερετε οτι υπαρχουν και τα παιδια που δεν αντιδρουν ετσι.

Οταν σας εδερναν σαν τιμωρια για κατι που κανατε δεν μαθαινατε τι ειναι καλο και τι κακο για να μην το ξανακανατε, μαθαινατε τον φοβο, τον φοβο του τι θα γινει αν ξανακανω κατι που η μαμα δεν θεωρει σωστο.

 

Προσωπικα εχω φαει παρα πολυ ξυλο απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου μεχρι τα 14-15.

Και επειδη εχω πολυ καλη μνημη, στα σχεδον 37 μου, θυμαμαι ακριβως πως ενιωθα ΚΑΘΕ φορα, και αυτες που τιμωρουμουν δικαια (κατα τις αποψεις καποιων) και αυτες που τιμωρουμουν αδικα.

Αποτελεσμα; με την μανα μου εχω οσο το δυνατον λιγοτερες επαφες μπορω, οταν την βλεπω σε γιορτες συγγενων και φιλων μενω οσο πιο μακρυα μπορω.

Θα μπορουσα να γραψω πολλα περισσοτερα αλλα δεν θελω.

 

Εν κατακλειδι (κατα την προσωπικη μου αποψη), οσοι γονεις δερνουν τα παιδια τους εχουν αποτυχει ως γονεις, οσοι εχουν φαει ξυλο μικροι και δερνουν και αυτοι τα παιδια τους ειναι δυο φορες αποτυχημενοι