Προς το περιεχόμενο

Μια χαμενη γενια (?)- Ενας κοινωνικος προβληματισμος


OxiGiannisGiannakis

Προτεινόμενες αναρτήσεις

8 ώρες πριν, StamTheMan είπε

Σιγουρα ενα μεγαλο μεριδιο ευθυνης το εχει η γενια του πολυτεχνειου.Θυμαμαι πολυ χαρακτηριστικα μια παρεα 50+,τους οποιους συναντουσα μερα παρα μερα στο σταδιο.Οι τυποι λοιπον ηταν το καλυτερο δειγμα αυτης της γενιας,περπατουσαν καμια ωρα στο στιβο πιανοντας 4 διαδρομους,αδιαφορωντας για τους υπολοιπους που προσπαθουσαν να χρησιμοποιησουν τους διαδρομους.και το μονο που ακουγες να λενε ηταν για μπαλα και κομματα και να βριζουν οσο δεν παει. Μονιμως τους φωναζα να κανουν ακρη οταν περνουσα,και τους φαινοταν και περιεργο.Κοπροσκυλα του κερατα.

Και οι σημερινοι 30+ ομως δεν πανε πισω,μια χαρα κοιταξανε να μαζεψουν μορια για να βολευτουν στο δημοσιο,και μια χαρα επισης εβαζαν για δημοτικοι συμβουλοι ενω δεν ειχαν μυρωδια για το αντικειμενο.

Απο δουλεια μηδεν,ομοιως και απο ενδιαφεροντα. Ζειτε μια μιζερη ζωη,επαναλαμβανοντας τον ιδιο χρονο καθε χρονο.Ποτα,καφεδες,μπουζουκια,διακοπες,τιποτε αλλο.
Οτι και να παθετε σας αξιζει,το θεμα ειναι οτι την πληρωνουν και αφταιγοι μαζι με εσας.

 

μια μικρή διόρθωση, ''αφταιγοι'' = ''άπραγοι'' οπότε αλλάζει όλο το νόημα, φιλικά πάντα (αυτά παθαίνω που έχω σύντροφο φιλόλογο, μου έχει περάσει τους ψυχαναγκασμούς της, το χαρκατηριστικό ''δεν ειναι καταρχήν, είναι καταρχάς! ''

 

στο θέμα μας τώρα, ειναι πιστευω αρκετα δυσκολο στις μερες μας να εχεις ενα σωστο balance αναμεσα σε εργασια/ζωή έτσι όπως έχουν καταντήσει τα πράγματα.

το 2016 δουλευα ανειδίκευτος 7/7,12 ώρες τη μερα για μόλις 1200 περίπου ευρώ καθαρά όντας ''φρέσκος'' στην αγορά εργασίας,χωρις ένσημα,χωρις δώρα,χωρίς άδειες.

τώρα, βγάζω λίγο πιο κάτω απο 700, δουλευω 5/7 σε δουλεια γραφείου σοβαρή και οχι ποδαριού, με ένσημα δώρα άδειες, πάνω σε αυτό που σπούδασα..

δεν ειμαι ικανοποιημένος γιατι αυτά που προσφέρω αξίζουν πολύ περισσότερα, η ψυχολογική πίεση και το στρές που τραβάω είναι σίγουρα ανεκτίμητα, αλλα ΠΡΕΠΕΙ να το αποδεχτω οτι αυτό είναι. Στην Ελλάδα, αν δεν έχεις βύσμα ή δεν είσαι στο δημόσιο δεν υπάρχει καμία περίπτωση να ζείς χωρίς στρές, χωρις άγχος και πιεση και ειλικρινά προκαλώ τον οποιονδήποτε να με διαψευσει με επιχειρήματα, με την προυπόθεση να μην εχει έτοιμα λεφτά!

Δεν θεωρώ τον εαυτό μου αγχώδη σε καμία περίπτωση, αλλα 9 στους 10 που θα μιλήσω πάντα έχουν άγχος έντονο και στρες,συνήθως και κακη ψυχολογία ειδικά αυτά τα 2 τελευταία χρόνια (ηλικίες 26-32 περίπου)

 

Συνεπώς για εμένα,όπως έγραψε ενας συμφορουμίτης πιο πάνω πρέπει να αποδεχθούμε οτι στη ζωή μας θα είμαστε σχεδόν πάντα βουτηγμένοι στην μιζέρια και στην ταλαιπώρια, με ελάχιστες και μικρές δόσεις χαράς και ευτυχίας.

 

Μην μιλήσω για το θέμα οικογένεια.. πως ενας 30αρης με μισθο κατω απο 1000 ευρω να ξεκινήσει οικογένεια;;

 

Αυτα τα λιγα απο εμένα, συγνώμη για το σεντόνι, θα ξαναδώ το θέμα το βράδυ ελπίζω να μπορέσω να διαβάσω όλες τις σελίδες και να μην καταλήξει σε πολιτική συζήτηση και το κλείσουν να περνάτε οσο πιο καλά γίνεται όλοι,και να έχετε την υγεία σας,σωματική και ψυχική, αυτη ΔΕΝ αγοράζετε.

  • Like 4
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Απαντ. 111
  • Δημ.
  • Τελ. απάντηση

Συχνή συμμετοχή στο θέμα

Δημοφιλείς Ημέρες

Δημοσ. (επεξεργασμένο)
10 ώρες πριν, efib είπε

Γνωστοι και ως boomers.. Κληρονομησαν (ασχετα που το παιζουν οτι τα εκανα ολα με την αξια τους), βρηκαν μια οικονομια που ετρεχε με 1000, οποιος ειχε πτυχιο γινονταν διευθυντης/manager πχ χημικος μετα τον στρατο εγινε τμηματαρχης σε μεγαλο ελληνικο εργοστασιο. Επαιρναν επιδομα σουβλισματος αρνιου (επικαιρο), οι περισσοτεροι δεν εχουν καν πτυχιο, δεν ξερουν φθογγο ξενης γλωσσας, εγινε του διορισμου το καγγελο επειδη πασοκ/νδ και τωρα κουνανε το δαχτυλο... Αυτοι που δεν προσπαθησαν ποτε για τιποτα. Οσοι boomer ξερω που εχουν σοβαρες σπουδες εξωτερικο και καριερα δεν τα λενε αυτα, γιατι αυτοι ξερουν πως ειναι. 

 

Την ερευνα μαλλον η mckinsey την ειχε κανει (ή καποια αλλη τετοιου επιπεδου). Hταν το worst case scenario για περιπου 200 χρονια μετα- δεν μου φαινεται και παραξενο ετσι οπως παμε. Οι (μεγαλες) εταιριες κανουν συχνα τετοιες ερευνες, λογικα στα πλαισια των pest τους για λογους στρατηγικης.

Αυτή η ερευνα μου θυμίζει τις εκδόσεις Δεκεμβριου του Economist για την επομενη χρονια....πριν πολλα χρονια οταν ξεκινησα να το διαβαζω το επαιρνα σοβαρα, πλεον την τελευταια 5ετια παντα διαβαζω των Δεκεμβριο το τεύχος του προηγουμενου χρονου και πεθαινω στα γελια......

8 ώρες πριν, StamTheMan είπε

Που το ειδες αυτο ακριβως;
Γιατι εγω δουλευω απο τα 15 μου,κατα καιρους σε 2 και 3 δουλειες,αλλα 20+ χρονια μετα προκοπη δεν εχω δει.
 

Αυτό που δεν διευκρινησε  ειναι ότι εαν δεν εχεις σπουδασει, και δουλέψει σε σοβαρες δουλείες για να  εξελιχθείς, αλλα ησουν ενας ανιδεικευτος εργατης, θα παραμεινεις στασημος οσες ωρες και να δουλεύεις!

Στο Βρετανικο πανεπιστημιο στο οποιο σπουδασα την δεκαετια του 90', ενας καθηγητης ειχαι πει την παρακατω ατακα:

Υπαρχουν 3 είδη ανθρωπων: the one that make things happen, the one that watch things happen, and the one that asks "what happen"? 

Επεξ/σία από Dinos1973
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Οι εποχές αλλάζουν, η οικονομία μετασχηματίζεται, και αναλόγως ακολουθούν και οι αλλαγές στην κοινωνία.

Καλώς ή κακώς δεν υπάρχει πλέον βιομηχανική επανάσταση, και επακολούθως δεν υπάρχει και σταθερή εργασία. Δεν είναι μόνο θέμα κρίσης, ωχαδερφισμού και νέας γενιάς. Η αστάθεια στην εργασία έχει αλλάξει και τις κοινωνικές σχέσεις. Οι "μιλένιαλς" (και οι ακόμα νεότεροι) δεν θέτουν την οικογένεια και τους απογόνους ως στόχο. Αυτό είναι ένα γενικότερο φαινόμενο, όχι μόνο ελληνικό (άλλωστε παρατηρείται ιδίως στις ΗΠΑ).

Μην ξεχνάμε πως η ιδιαίτερη σημαντικότητα για την όσο πιο γρήγορη "αποκατάσταση" του κάθε νέου και η άμεση τεκνοποίηση ήταν κι αυτή παράγοντας της εποχής, μιας εποχής που η πλειοψηφία βασιζόταν σε αγροτικές δουλειές και ήθελε φρέσκα "χέρια" για τα χωράφια της.

Ζούμε σε μια εποχή "παράξενη", την εποχή της υπερπαραγωγής. Η νέα γενιά δεν είναι απλά χωρίς δουλειά επειδή βαριέται (think of a hobo 50 years ago), είναι χωρίς δουλειά γιατί η κοινωνία δεν τους χρειάζεται ως εργάτες. Η ανθρωπότητα απολαμβάνει ήδη αδιανόητες ποσότητες καταναλωτικών αγαθών (από φαγητό εως είδη πολυτελείας), σε σημείο που το ένα τρίτο του φαγητού που παράγεται καταλήγει άμεσα στα σκουπίδια, οι περισσότερες ηλεκτρονικές συσκευές που παράγονται καταλήγουν σε landfills εντός 6μηνου. Είναι σαφές πως μια τέτοιου είδους κοινωνία δεν μπορεί να δουλέψει με τον παλιό κανόνα νο1: "οποίος θέλει να δουλέψει βρίσκει, οποίος βαριέται κάθεται".

 

Σαφώς παίζουν ρόλο και οι επιλογές του καθενός, αυτό δηλαδή που είπαν και οι περισσότεροι εδώ στο θρεντ, αλλά ο καθένας μας δεν ζει μεμονωμένα, οι επιλογές μας φτάνουν ως εκεί που τους επιτρέπουν οι κοινωνικές συνθήκες.

  • Like 10
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

12 λεπτά πριν, Dinos1973 είπε

Αυτό που δεν διευκρινησε  ειναι ότι εαν δεν εχεις σπουδασει, και δουλέψει σε σοβαρες δουλείες για να  εξελιχθείς, αλλα ησουν ενας ανιδεικευτος εργατης, θα παραμεινεις στασημος οσες ωρες και να δουλεύεις!

Αυτο που δε διευκρίνισε ηταν οτι πρεπει να εχεις πλατες για να κανεις κατι,αλλιως με ενοικιο και υποχρεωσεις και μονος σου δεν κανεις τιποτα. Οσοι λενε τετοια,δεν εχουν  ιδεα μαλλον για το τι πραμα μιλαμε. 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

6 hours ago, iLLiCiT said:

Η ζωή θέλει λίγο τύχη και σωστές επιλογές. Λίγο τύχη για μια μικρή στιγμή είχε ο καθένας μας. Σωστές επιλογές δεν ξέρω πόσοι έκαναν.

Οι περισσότεροι βρέθηκαν με μια στιγμή μικρής τύχης μπροστά τους. Αν η επιλογή τους ήταν "αυτό δεν είναι για εμένα", γιατί να κατηγορώ τους "boomers"; Το πιο εύκολο πράγμα που μπορείς να κάνεις είναι να κάθεσαι και να γκρινιάζεις. Γιατί να κατηγορήσεις τον εαυτό σου για τις επιλογές σου, όταν μπορείς να κατηγορήσεις τους υπόλοιπους και την κυβέρνηση?

Και τώρα κάθομαι εδώ,ξύπνιος τα χαράματα με πυρετό από το εμβόλιο του covid, θα σκέφτομαι την τύχη μου και τις επιλογές μου. Μπορεί κάποιος να δει κάθε επιλογή μου σαν τύχη ή κάθε τύχη μου σαν απόρροια των επιλογών μου. Ο καθένας κρίνει όπως αυτός θέλει, το ίδιο κάνω και εγώ. Κακία δεν κρατάμε.

 

Προφανώς. 

Τι φταίνε στην τελική όσοι παρέδωσαν τη χώρα σε άθλια κατάσταση. 

Οι επιλογές οι δικές μας φταίνε όταν είχαμε λίγη καλή τύχη. 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Είμαι 37 στα 38, χωρίς να έχω κάτι από την οικογένεια μου. Ούτε σπίτι, ούτε σύνταξη να βασιστώ, ούτε τίποτα. Βασικά εγώ δανείζω τα αδέρφια μου. Το μόνο περουσιακό μου στοιχείο είναι το αμάξι μου και ίσως αργότερα φέτος ή του χρόνου να αποκτήσω και σπίτι δικό μου, χωρίς δάνειο πατώντας στις αποταμιεύσεις μου αποκλειστικά. Αποταμιεύσεις για τις οποίες δούλεψα σκληρά πολλά χρόνια.

'Οταν άρχισα στην αγορά εργασίας μετά τα μεταπτυχιακά μου έκανα οτι να ναι δουλειές με μισθούς πείνας χωρίς άδειες, χωρίς τίποτα, ώσπου στα 29 περίπου μου δώθηκε η ευκαιρία να ασχοληθώ περίπου στο αντικείμενο μου και μετά από τεράστιο αγώνα 1-2 χρόνων άρχισα να απασχολούμαι αποκλειστικά στο αντικείμενο μου. Επειδή η δουλειά μου απαιτεί υψηλή εξειδίκευση, νομίζω για τα Ελληνικά στάνταρ της κρίσης είμαι πολύ καλά καθώς έχω καθαρό μισθό γύρω στα 1400 ευρώ και απασχολούμαι στον τωρινό εργοδότη μου πλέον αρκετά χρόνια.

Μέχρι να φτάσω όμως εκεί και χωρίς καμία τονίζω υποστήριξη οικονομική από την οικογένεια μου (αλλά μεγάλη ηθική και ψυχολογική υποστήριξη) καταχρεώθηκα για τις σπουδές μου, τα έξοδα διαβίωσης μου κτλ και έτσι έφτασα πριν μερικά χρόνια να χρωστάω καμια 30k τα οποία κατάφερα πριν 5 χρόνια να τα αποπληρώσω μέχρι κεραίας. Αυτό το χρέος ψυχολογικά με είχε εξοντώσει και μετά από μεγάλες και μακρόχρονες διαπραγματεύσεις με τράπεζες κτλ κατάφερα και έκανα καλές συμφωνίες και ουσιαστικά για μια 5ετία δούλευα μόνο για να ξεχρεώνω τράπεζες...στα 20's και 30's μου έτσι...που άλλοι στην ηλικία μου ήταν καφεδιές, μπουζούκια και ο μήνας έχει 9. 

Δε ξέρω αν είμαστε χαμένη γενιά. Μερικές φορές νιώθω έτσι, άλλες λέω οτι είμαι πολύ τυχερός που κατάφερα επαγγελματικά να σταθώ στα πόδια μου κ μάλιστα να είμαι κ αναγνωρίσιμος στο χώρο μου. Για να κάνω οικογένεια, εκ των πραγμάτων γνωρίζω πως δεν θα έχω ποτέ μια τέτοια οικογένεια με τη παραδοσιακή έννοια του όρου καθώς είμαι σε ομόφυλη σχέση (άλλο μεγάλο κεφάλαιο της ζωής μου με πολλά πολλά άκυρα που βιώνω καθημερινά στην Ελλάδα). Σε κάθε περίπτωση νιώθω οτι εγώ έσπρωξα κατά μεγάλο βαθμό τη ζωή μου εκεί μου την έσπρωξα. Βλέπω πχ τον αδερφό μου που είναι παρτάλι εντέλως. 41 χρονών και δουλεύει για 550 ευρώ και κάθε μήνα του σκάω στην ελάχιστη κανά κατοστάρικο για να επιβιώσει. Αλλά εκείνος βλέπετε ήθελε μπουζούκια, καλοπέραση κ γκομενάκια.

To point μου είναι οτι ως ένα βαθμό επηρεάζουμε τις ζωές μας, ανεξάρτητα από τις καταβολές μας.

 

 

 

  • Like 12
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Σε σχέση με το θέμα, αν μιλάμε για χαμένες γενιές, τι πρέπει να πουν οι γενιές που πέρασαν παγκόσμιους πολέμους, κατοχή και ουσιαστικά κατεστραμμένη χώρα;

  • Like 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Εγώ λέω να αφήσουμε την κάθε γενιά να την κρίνει η επόμενη.

Αν καθόσασταν να ακούσετε τον παππού σας τα ίδια έλεγε και για την γενιά του πατέρα σας. Δεν είδαν πόλεμο, δεν κατάλαβαν πείνα, ζούνε τώρα με περισσότερα, είναι τεμπέληδες.

Κάθε γενιά πετάει το μπαλάκι στην επόμενη και προσπαθεί να αποφύγει την αυτοκριτική και θεωρεί ότι η επόμενη γενιά είναι τεμπέληδες, άχρηστοι κτλ.

Εγώ στην δική μου γενιά έχω δει αξιόλογους ανθρώπους που προσπαθούν σε ένα δύσκολο εργασιακό τοπίο (και γενικά σε μια δύσκολη εποχή: οικονομικής κρίσης, πανδημίας τώρα) να κρατήσουν την αξιοπρέπεια τους και να δουλέψουν κάτω από δύσκολες συνθήκες και να είναι χρήσιμα μέλη στην κοινωνία. Έχω δει και το αντίθετο.

Η επόμενη γενιά θα μας κρίνει. Και καλό είναι να την ακούσουμε και να μην αρχίσουμε και εμείς το ίδιο τροπάριο σε φάση εσείς τώρα κάνετε κουμάντο κτλ. Αυτά λένε και οι σημερινοί 50αρηδες, 60αρηδες λες και αυτοί τώρα είναι 90 και έχουν αποσυρθεί από την κοινωνία και δεν μπορούν να προσφέρουν...

  • Like 3
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δεν υπάρχει καμιά χαμένη γενιά! Οι νέοι δεν αντιδρούν σε τίποτα. Δεν διεκδικείς, δεν κερδίζεις τίποτα. Μην ακούσω αρλούμπες γιατί η συμμετοχή τουλάχιστον στις απεργίες είναι απειροελάχιστη. Δεν βρέχεις κώλο, δεν τρως ψάρι.

Αξιοσημείωτη είναι και η αδιαφορία σε άλλους τομείς, πχ αυτό της δημιουργίας οικογένειας. Οι περισσότεροι περιμένουν την καλή για να κάνουν κάτι. Όταν όμως δεν υπάρχει κάποιο σοβαρό κίνητρο, όπως αυτό του να ταϊσεις στόματα, δεν κάνεις και σοβαρές προσπάθειες.

 

  • Confused 2
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

1 hour ago, spectaculator said:

Δεν υπάρχει καμιά χαμένη γενιά! Οι νέοι δεν αντιδρούν σε τίποτα. Δεν διεκδικείς, δεν κερδίζεις τίποτα. Μην ακούσω αρλούμπες γιατί η συμμετοχή τουλάχιστον στις απεργίες είναι απειροελάχιστη. Δεν βρέχεις κώλο, δεν τρως ψάρι.

Αξιοσημείωτη είναι και η αδιαφορία σε άλλους τομείς, πχ αυτό της δημιουργίας οικογένειας. Οι περισσότεροι περιμένουν την καλή για να κάνουν κάτι. Όταν όμως δεν υπάρχει κάποιο σοβαρό κίνητρο, όπως αυτό του να ταϊσεις στόματα, δεν κάνεις και σοβαρές προσπάθειες.

 

Συμφωνώ με το δεύερο, διαφωνώ με το πρώτο. Για να φας ψάρι δεν αρκεί να το διεκδικήσεις, πρέπει να δουλέψεις για να το πιάσεις.

 

 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Αν θεωρούμε αδικημένη τη γενιά των σημερινών 30αρηδων, τι να πουν τα παιδια τους που έχουν φάει 2 χρόνια εξ αποστάσεως, τα αρνητικά του εγκλεισμού και το τι θα αντιμετωπίσουν στο μέλλον όταν η προσφορα εργασίας και οι μισθοί μόνο πέφτουν.

Ανεξάρτητα από αυτά, εμένα με απασχολεί το ψυχολογικό κομμάτι των νέων. Τα εφηβακια που η μόνη διέξοδος τους ήταν η μελέτη και τίποτε άλλο δύο χρόνια τώρα. Τα πιτσιρίκια που έτρωγαν 12ωρα στον υπολογιστή χωρίς εναλλακτική.

Ναι θα υπάρξουν συνέπειες μελλοντικά. Και δυστηχως μετά την παγκόσμια αποτυχία της αντιμετώπισης του ιού (αφού τα κρούσματα είναι πολύ υψηλά), θα είναι δύσκολο να επανέλθει η κανονικότητα.

Εγώ θα βάλω και μια άλλη παράμετρο στο θέμα.

Φωνάζουμε για έξαρση βίας. Όταν έχεις κλειστά τα γυμναστήρια τόσο καιρό που ο κόσμος πήγαινε και έβγαζε το άχτι του, είναι και κλεισμένος μέσα, κάποιοι δεν αντέχουν και βγαίνουν νεύρα.

Θέλει καιρό, προσπάθεια και καλή διάθεση από όλες τις κυβερνήσεις για να επανέλθουμε. Ευτυχώς που είμαστε στην ε.ε. και υπάρχει το ευρωπαϊκό ταμείο αλληλεγγύης. Δείτε και τους Τούρκους τι τραβάνε...

  • Like 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι ένα μεγάλο ποσοστό των τελευταίων γενιών ξέρει ότι με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο θα εξασφαλιστεί εις βάρον των γονιών του. Όλο και κάποιο ακίνητο ή σύνταξη θα υπάρχει για να συμπληρώσει το εισόδημα από μία ανειδίκευτη εργασία.

 

Προσωπικό παράδειγμα, πριν τον Covid μου έγινε πρόταση για δουλειά ως προγραμματιστής για την υποστήριξη μιας legacy εφαρμογής. Επειδή ήδη δούλευα στο αντικείμενο μου, προώθησα τη θέση σε καμιά 10αριά συμφοιτητές μου. Κανείς δεν ήθελε να δουλέψει εκεί για να μην χάσουν το καλοκαίρι. Αντίθετα προτίμησαν να δουλέψουν τον χειμώνα στην εστίαση και το καλοκαίρι να αράξουν και να πάνε διακοπές.

 

Αυτά τα άτομα δεν είναι λογικό, όταν καθυστερούν τη σχολή τους και παράλληλα δεν αποκτούν καμία εμπειρία στο αντικείμενο τους, να φτάσουν 25 χρονών με ένα πτυχίο που δεν σημαίνει τίποτα και να μη βρίσκουν σχετικά καλοπληρωμένη δουλειά ούτε για πλάκα;

 

Εν ολίγοις, το πρόβλημα των τελευταίων γενιών είναι ότι δεν νιώθουν τον "κίνδυνο" της επιβίωσης και γι αυτό παίρνυν αποφάσεις που απλά βολεύουν στο κοντινό μέλλον, καθώς πάντα θα είναι από πίσω η μαμά και ο μπαμπάς να βοηθήσουν.

 

Παράλληλα, οι παλιότερες γενιές έχουν δημιουργήσει την κουλτούρα του "χαρτιού", η οποία έχει μάθει τους νέους ότι αν πάρουν ένα πτυχίο με οποιονδήποτε μη παραγωγικό τρόπο, το σύμπαν τους χρωστάει να γίνουν διευθυντές και τίποτα λιγότερο. 

  • Like 3
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Επισκέπτης
Αυτό το θέμα είναι πλέον κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.

  • Δημιουργία νέου...