Babis_allos

1. Αν θες απλα να χάσεις βάρος, δεν χρειάζεσαι καν γυμναστική. Απλά μειώνεις σαβούρες, μπαίνεις σε caloric deficit και σιγά σιγά θα τα χάσεις. Κατά προτίμηση τρώς αρκετή πρωτείνη ωστε να χάσεις περισσότερο λίπος και λιγότερο μυ. Αυτό είναι ακόμη σημαντικότερο αν κάνεις και το 2. Πόση πρωτείνη; 1.5-2γραμμαρια ανα κιλό βάρους χοντρα χοντρα. 2. Φυσικά αφού χάνεις που χάνεις, καλό είναι να κάνεις και γυμναστική, ειδικά αν θές να δυναμώσεις και να χάσεις . Αν έκανα ένα πράγμα, θα ηταν ένα απλό πρόγραμμα full body work out 3 φορές τη βδομάδα, ή μια φορά κάθε 3 μέρες. Θα έκανα 2-3 push ασκήσεις (chest press, incline chest press, shoulder press, dips) για 3-4 σετ την κάθε άσκηση, 2-3 pull ασκήσεις (pull ups, rows, bent over rows, etc), και squats or deadlifts (αρχικά χωρίς βάρος καν). Επειδή δεν έχεις γυμναστεί ποτέ, μπορείς να χτίσεις μυς και να χάσεις βάρος ΤΗΝ ΙΔΙΑ στιγμή. Το οποίο είναι ΕΠΙΚ. 3. 'Υπνος. Αν κάνεις τα 1 και 2, κάνε τη χάρη στον εαυτό σου και κοιμήσου καλά. Είναι απ τα πιο underrated πράγματα στο fitness journey που πολλοί αγνοούν ή απλά δεν εκτιμάνε καλά. 4. Αερόβια. Λοιπόν, αν ο στόχος σου είναι απλά να χάσεις βάρος, μπορείς και να την αγνοήσεις πραγματικά. Αν ο ύπνος ήταν απ τα πιο υποτιμημένα στοιχεία, η αερόβια είναι απ τα πιο υπερτιμημένα. Είναι πολύ πιο εύκολο να φας 300 θερμίδες λιγότερες την ημέρα απ το να κάψεις 300 θερμίδες περισσότερο την ημέρα. Και είναι πολύ πιθανό αν κάψεις 300 θερμίδες περισσότερο την ημέρα (πχ με τρέξιμο), χωρίς να το καταλαβαίνεις κάποιες απ' αυτές να τις αντικαταστήσεις επειδή κατά τη διάρκεια της ημέρας κινείσαι λιγότερο, δεν περπατας, δεν πας να πετάξεις τα σκουπίδια, κλπ κλπ. Η αερόβια περισσότερο είναι για τον πολύ σημαντικό στόχο του να είσαι πιο υγιής, να έχεις παραπάνω αντοχές, κλπ. Όχι για απώλεια βάρους. Είναι πολύ σωστό να κάνεις αερόβια, αλλά όχι επειδή θες να χάσεις βάρος. Συμβουλές: α) Ξεκίνα να κοιτάς τις θερμίδες/πρωτείνη στα προϊόντα που τρώς. Κατα προτίμηση μπορείς να περάσεις απο μια φάση που ζυγίζεις όσα περισσότερα φαγητά μπορείς και μετράς τουλάχιστον θερμίδες και πρωτείνη. Ο βασικός λόγος δεν είναι μόνο το να 'μετράς τις θερμίδες σήμερα/αύριο/μεθαύριο' αλλά το να μάθεις τι έχει πόσες θερμίδες και έπειτα να αποφασίσεις αν κάτι αξίζει ή όχι. Υπάρχουν πολλά φαγητά που έτρωγα και όταν έμαθα τι θερμίδες έχουν πολύ απλά σταμάτησα γιατί δεν 'άξιζαν' τις θερμίδες τους σε σχέση με άλλες επιλογές. Και ανακάλυψα και ποιά σάπια φαγητά πραγματικά αξίζουν τις θερμίδες τους γιατί μου δίνουν αρκετή απόλαυση, με κρατάνε σε πρόγραμμα την υπόλοιπη βδομάδα κλπ. β) Είπες ότι δεν θες πρωτείνες κλπ. Καλώς, απλά σε περίπτωση που έχεις κάποια κακή ιδέα νομίζοντας ότι η πρωτείνη είναι κάποιο αναβολικό... Δεν έχουν κάτι οι πρωτείνες. Δεν είναι αναβολικά. Είναι απλά μια απ τις 3 πηγές ενέργειας για το σώμα σου. Κάθε θερμίδα που καταναλώνεις (περαν αλκοολ) είναι είτε πρωτείνη, είτε λίπος, είτε υδατάνθρακας. To σώμα σου χρειάζεται ένα ελάχιστο κομμάτι των θερμίδων να έρχονται από πρωτείνη για να προστατεύσει τον μυ που έχει ή να χτίσει παραπάνω. Κάποιες φορές αυτό δεν είναι ευκολο σε καθημερινη βαση και η πρωτείνη είναι απλά ένα μίγμα ξεχωροποιημένο που μπορείς να συμπληρώσεις θερμίδες με πρωτείνη χωρίς να τρώς παράλληλα και λίπος ή υδατάνθρακα. Μπορεί να αντικατασταθεί άνετα με 100γρ παραπάνω κοτόπουλο την ημέρα πχ (ή αλλα φαγητά). Απλά είναι ευκολότερο να πιείς ένα μίγμα. γ) Μην ακούς όποιον σου λέει ότι για να χτίσεις μυς πρέπει να είσαι σε caloric surplus. Δεν ισχύει αυτό όταν είσαι ήδη υπέρβαρος/αγύμναστος. Μπορείς την ίδια στιγμή να χάσεις βάρος και να δυναμώσεις. Και πρέπει να το κάνεις. Ή στη χειρότερη να χάνεις βάρος ενώ κρατάς ότι μυς έχεις και όταν φτάσεις ένα νορμάλ βάρος, τότε μπορείς να ξανασκεφτείς αν αξίζει να αρχίσεις να τρώς για να βάλεις βάρος (και μυς). Σίγουρα όχι να αρχίσεις να βάζεις βάρος όταν δεν έχεις καν τεσταρει τον εαυτό σου να ξέρεις ότι έχεις το πείσμα για να το χάσεις.

Σαν να λές ότι κάποιες ομάδες δεν θα ήθελαν τον Γιάννη επειδή θα πρέπει να δώσουν και ένα μινιμουμ συμβόλαιο για να φέρουν τον Θανάση. Όταν θα πρέπει να ανησυχούμε είναι αν θέλει επίσημο συμβόλαιο και ο πατέρας του. Όπως ο Γιάννης αν ήθελε πχ να πάρει πάνω απ το μάξιμουμ συμβόλαιο NBA σε κάποια ομάδα θα μπορούσε όταν γίνει free agent να προσπαθήσει να βρεί ομάδα που αντί πχ για τα 40εκ. που θα μπορουσαν να του δώσουν μαξιμουμ να ζήταγε 40 + 20 για τον αδερφό του 🤣

Σωστά αλλά δε νομίζω ότι συγκρίνεται το dominance. MV θα έχει 4 σερί πρωταθλήματα most likely με 3 RB, η οποία έτρεχε μόνη πέρσι με πάνω από διπλάσιους βαθμούς απ' τον δεύτερο. Πέρσι μόνος του o Max είχε 575 βαθμούς με την δεύτερη Μερσέντες να έχει 409... Η Benetton το 1994 δε κέρδισε constructors, o Schumi κέρδισε Driver's με 1 πόντο και προκαλώντας (?) τρακάρισμα με τον Hill όταν τον προσπέρναγε μετά το λάθος του στην προηγούμενη στροφή. Κάποιοι λένε το συγκεκριμένο μονοθέσιο το χειρότερο που κέρδισε πρωτάθλημα οδηγών ever (προφανώς αυτό είναι υπέρ του Σούμι γενικότερα, όχι κατά... Αλλά στο άν έφυγε από dominant team είναι αντίστροφο). Το 1995 ναι κέρδισε πρωτάθλημα και constructors με τον ομόσταβλο 4ο (και πάλι δεν θεωρώ το μονοθέσιο dominant όπως η Red bull πρόπερσι και ειδικά πέρσι (και ενδεχομένως και φέτος). Πάλι θετικό είναι αυτό για Σούμι. Απλά δεν είναι ότι έφυγε από dominant team. Τέλος τον επόμενο χρόνο η Benetton ηταν 3η (θα δούμε που θα είναι του χρόνου η RB, μπορει να είναι ακόμα dominant, μπορεί όχι). Τέλος πάντων, το γενικότερο νόημα του τι έγραψα ηταν ότι κάπως ως Τότο θα προσπαθούσα να πουλήσω στον Max ένα long-term πλάνο το οποίο τελειώνει με τον Μαξ να κυνηγάει GOAT status και ότι με το ρεζουμέ του και τα 4 (πιθανώς) πρωταθλήματα στα 26 αυτό πρέπει να κοιτάει. Όχι που έχει την μεγαλύτερη πιθανότητα να κερδίσει το 5ο και το 6ο στα 3-4 επόμενα χρόνια αλλά που έχει την μεγαλύτερη πιθανότητα να κερδίσει άλλα 4+ στα επόμενα δέκα χρόνια. Με έξτρα 'θετικό' το αν το κάνει φεύγοντας από dominance και ξαναφτιάχνοντας dominance κάπου αλλού.

Εγώ αν ήμουν Τότο και ήθελα να φέρω τον Μάξ θα προσπαθούσα να του το πουλήσω κάπως έτσι: Έχεις το ταλέντο να γίνεις GOAT, αλλά για να γίνεις GOAT ή πρέπει η RB να συνεχίσει να κάνει dominate για πολλά χρόνια ακόμη (που με το τοξικό κλίμα μάλλον δεν δείχνει να πηγαίνει προς τα εκεί) ή πρέπει να κάνεις κάτι που δεν έχουν κάνει οι Lewis/Schumacher: Να φύγεις από την ομάδα που έχει ξεκάθαρα μακράν το καλύτερο μονοθέσιο και να πας σε μια άλλη ομάδα (σε εμάς) όπου σε λίγα χρόνια μαζί θα σε κάνουμε να ανταγωνίζεσαι πάλι σε πρωταθλήματα. Θα είσαι ο μόνος που είχε τ' @@ να φύγει από dominating team μετά από τρια σερί πρωταθλήματα και να πας να γίνεις dominant σε άλλη team, αποδεικνύοντας παραπάνω απ' όσα απέδειξαν Lewis/Michael. Φυσικά πάντα έχεις το ρίσκο ότι δεν θα βγεί αυτό, αλλά ούτως η άλλως όπως και να έχει πας για top 10 of all time. To θέμα είναι θες να μείνεις εκεί που είσαι και κάτα πάσα πιθανότητα να πας top 5 αλλά όχι top 1 ή να τα γυρίσεις όλα ανάποδα και να κυνηγήσεις τοπ 1; Προφανώς επιστημονική φαντασία βγαλμένη απ' τον πάτο μου, αλλά εγώ έτσι θα του το πούλαγα Αλλά νομίζω υπάρχει λόγος που δεν είμαι Τότο....

Συγγνωμη θελει ο αντ1 εγγραφή συνδρομή για να δούμε f1?? αχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχ

MPhil in Economic Research Cambridge. Ο topic starter ρώτησε γενικότερα για αγορά εργασίας, δεν μίλησε για Ελλάδα συγκεκριμένα. Και μάλιστα σπουδάζει μάλλον Αγγλία. Επίσης, στην αρχική απάντησή σου αναφέρθηκες στην αγορά εργασίας χωρίς να διευκρινησεις συγκεκριμένα ότι μιλάς για την Ελληνική αγορά εργασίας. Στην απάντηση σου τώρα, τονίζεις 10 φορές την Ελλάδα λες και ήταν ξεκάθαρο ότι μίλαγες μόνο για Ελλάδα. Το προπτυχιακό το έκανα Ελλάδα. Από την Ελλάδα πήρα την μισή υποτροφία για το μεταπτυχιακό μου (το κομμάτι που μου κάλυψε όλα τα living costs και ένα κομμάτι διδάκτρων, τα υπόλοιπα απ' το Πανεπιστήμιο). Εργάζομαι έξω, αλλά αυτό που ξέρω 100% είναι ότι ακριβώς μετά το μεταπτυχιακό μπορούσα να είχα πάει σχεδόν σε όποια πολυεθνική ήθελα και μόνο λόγω βαθμού. Υπήρχαν καθηγητές που μου είχαν πεί αν θέλω να τους πω να με στείλουν PwC, Ernest Young και άλλες. Επίσης, η PwC με την οποία δεν είχα καμία επαφή προηγουμένως μου προσέφερε υποτροφία 3000ευρώ για το μεταπτυχιακό μου, την οποία τελικά έπρεπε να απορρίψω γιατί υπερκάλυπτε τα κόστη με τις άλλες υποτροφίες. Μετά το μεταπτυχιακό αποφάσισα να μείνω έξω, αλλά αν αποφάσιζα να κάνω αιτήσεις στην Ελλάδα δε νομίζω ότι ο βαθμός προπτυχιακού, η υποτροφία για μεταπτυχιακό σε τοπ Πανεπιστήμιο και ο τίτλος τοπ Πανεπιστημίου θα ήταν αδιάφορα στους εργοδότες συγκριτικά με τον average Έλληνα πτυχιούχο που βγαίνει στην αγορά εργασίας για πρώτη φορά. Προφανώς τώρα μετά από 8 χρόνια εργασίας αν κάνω αιτήσεις αυτό που θα μετράει είναι που είμαι και τι έχω κάνει μετά τις σπουδές. Αλλά μιλάγαμε για το πόσο μετράνε αυτά για δουλειά μετα από σπουδές. Ο βαθμός όπως είπα δεν μετράει στην αγορά εργασίας μεταξύ του 6 και του 7, μεταξύ του 6 και του 9.5 όμως μετράει και παραμετράει (πάντα όταν πηγαίνεις για πρώτη δουλειά).

Οκ, ο βαθμος δεν μετραει, απλα αν εχεις κακο βαθμο πρεπει να παρεις και αλλες 10 πιστοποιησεις για να καλυψεις τον κακο βαθμο. Άρα... μετράει... Στα μεταπτυχιακά/διδακτορικά, το πού σπούδασες, τι σπούδασες, με τι βαθμό και ποιος καθηγητής σε προμοτάρει είναι το Α και το Ω. Στην πρώτη δουλειά δεν μετράει τόσο αλλά και πάλι μετράει. Και φυσικά αν σκοπεύεις να κάνεις μεταπτυχιακό τότε το χειρότερο μεταπτυχιακό θα μετράει κ' επειτα στην πρώτη δουλειά. Δεν θα βρεθείς στις καλές δουλειές με πτυχίο από τα LIDL και βαθμό 5.5 όταν το μόνο που μπορεί να σε διακρίνει από τους υπόλοιπους είναι τα παραπάνω και η συνέντευξη, στην οποία πολλές φορές δεν θα κληθείς καν. Αλλά θα βρείς δουλειά κάπου, ναι, και απο κει και πέρα θα αρχίσεις να καλύπτεις το 'κενό' του βαθμού με το να αποδεικνύεις τι μπορείς να προσφέρεις. Αλλά μπροστά σ' αυτόν με τον καλό βαθμό θα ξεκινάς ένα βήμα πίσω. Και αυτός με τον καλό βαθμό είναι πιο πιθανό να έχει και κάποια στοιχεία του χαρακτήρα του τα οποία θα συνεχίσουν να τον πηγαίνουν μπροστά πιο γρήγορα από έναν με κακό βαθμο, on average πάντα. Η ζωή δεν τελειώνει με κακό βαθμό αλλά ο καλός βαθμός ανοίγει πόρτες. Τελείωσα το προπτυχιακό πρώτος, πήρα full scholarship για μεταπτυχιακό σε τοπ πανεπιστήμιο όπου τελείωσα με μέτριο βαθμό αλλά και πάλι και μόνο το όνομα του Πανεπιστημίου μου έδωσε την ευκαιρία να κληθώ για συνέντευξη σε όλες μου τις αιτήσεις για δουλειά. Αυτοί που ήταν ξεκάθαρα τοπ στο Πανεπιστήμιο μου, το οποίο καταλάβαινες και μόνο από μια συζήτηση μαζί τους, δεν χρειάζονταν βαθμοί, ήταν όλοι employed σε τοπ δουλειές τρείς μήνες αφότου ξεκίνησαμε το πρόγραμμα, με συμβόλαια για τον επόμενο χρόνο. Ξεκινήσαμε Σεπτέμβρη και πριν τα Χριστούγεννα είχαν όλοι υπογράψει συμβόλαια. Edit: Και απλά έτσι για να το τραβήξω λίγο από τα μαλλιά ρε παιδί μου, επειδή εσύ είπες ότι ούτε βαθμοί ούτε τίτλοι ούτε πανεπιστήμια μετράνε στη δουλειά... Εσύ με τα λεγόμενα σου πχ πιστεύεις ότι ένας απόφοιτος ΤΕΙ Λογιστικής Πειραιά και ένας απόφοιτος MIT Computer Science and Engineering έχουν ίδια πιθανότητα να δουλέψουν πχ στη Google ως προγραμματιστές. 🤣

Καταλαβαίνω λοιπόν το point σου και συμφωνώ απόλυτα με όσα λες αλλά ο τρόπος που το διατύπωσες την πρώτη φορά μου φάνηκε ως κλασσική περίπτωση whataboutism. Ο φόβος και ο κίνδυνος των γυναικών οταν γυρνούν σπίτι τους στον Δυτικό κόσμο είναι επίσης πραγματικό πρόβλημα και άξιο έρευνας ανεξαρτήτως του αν αλλού υπάρχουν μεγαλύτερα προβλήματα για άλλες γυναίκες και αν γίνονται οι έρευνες ή όχι. Πιστεύω όπου δυνατό τα χρήματα θα τα έβρισκαν από Πανεπιστήμια/media/funds. Αλλά είναι πολύ πιο costly και πιο δύσκολες έρευνες. Το ότι άλλες δήθεν φεμινίστριες μιλάνε για pronouns και το ότι 28% Αμερικανών της Gen Z δηλώνουν LGBTQ δεν αναιρεί κάθε άλλο πραγματικό πρόβλημα γυναικών στον Δυτικό κόσμο. Είναι το αντίστοιχο ίσως του να βιώνεις εσύ ένα προσωπικό πρόβλημα και να χρειάζεσαι βοήθεια και να σου λέω εγώ ότι στην Ουκρανία έχουν πόλεμο. Ναι οκ, έχουν χειρότερα προβλήματα, αλλά αύτό δεν αναιρεί αυτόματα την σημαντικότητα των προβλημάτων που θα έχεις στη ζωή σου.

Οκ, αν αποφασίσω ως ερευνητής σε ένα Πανεπιστήμιο στην Utah να κάνω μια έρευνα βάσει εθελοντών αντρών και γυναικών στην περιοχή μου σημαίνει ότι επειδή δεν έκανα την αντίστοιχη έρευνα σε κάποια χώρα υπό ακραίο Μουσουλμανικό καθεστώς, τότε πιστεύω ότι οι Μουσουλμάνες γυναίκες είναι κατώτερα πλάσματα. Παρεπιπτόντως, ακόμη και να ήθελες να κάνεις την ίδια έρευνα σε ακραίο Μουσουλμανικό καθεστώς, α) λογικά δεν θα έβρισκες καν γυναίκες που θα είχαν την άδεια των αντρών τους να συμμετάσχουν στην έρευνα, β) οι γυναίκες δεν κυκλοφορούν ποτέ μόνες, ειδικά την νύχτα, οπότε ακριβώς αυτή η έρευνα δεν θα είχε απολύτως καμία επαφή με την πραγματικότητα. Αν δε, εγώ ως μέλος του ινσόμνια, θεωρήσω ότι το ότι κάποιος έκανε έρευνα στην Utah δεν σημαίνει ότι αυτός και το σύστημα του πιστεύουν ότι οι Μουσουλμάνες γυναίκες είναι κατώτερα πλάσματα, είμαι αφελής, φoράω παρωπίδες και είμαι woke (επειδή το είπε ο Glikos). Τέλος, υπάρχουν πολλά άρθρα και έρευνες (όσο γίνεται) για τις γυναίκες σε αυτές τις χώρες και πάρα πολύ ενδιαφέρον. Αν ως ερευνητής μπορούσες να βρείς τις γυναίκες σε ακραίο Μουσουλμανικό καθεστώς που θα έσπαγαν την σιωπή τους και θα μπορούσαν να συμμετάσχουν σε έρευνες τα κονδήλια από τα Δυτικά Πανεπιστήμια θα τα έβρισκες πανεύκολα. Όχι για το πως νιώθουν το βράδυ όταν γυρνάνε σπίτι αλλά για πολλά άλλα πράγματα που έχουν επαφή με την πραγματικότητα.

100% συμφωνώ με την προχειροδουλειά. Για τα υπόλοιπα, άλλη μια κλασσική περίπτωση whataboutism.

Συγνώμη αν είμαι σκληρός αλλά αν το πως γράφεις είναι δείγμα του πως μιλάς τότε ίσως έχεις προβλήματα και με τα δύο. Ο βαθμός μετράει προφανώς για αιτήσεις σε μαστερ και διδακτορικό. Σαφώς και πρέπει να αναφέρεις στις αιτήσεις σου ότι δούλευες παράλληλα με τις σπουδές. Δεν θα ανέφερα συγκεκριμένα ότι αυτό επηρέασε τους βαθμούς μου, είναι συμφραζόμενο. Μπορείς να προσπαθήσεις να πας στο καλύτερο μαστερ που μπορείς να πας και αν διαπρέψεις εκεί να συνεχίσεις για διδακτορικό. Άν έχεις καλή ιδέα και έχεις δείξει πρόθεση ο βαθμός προπτυχιακού θα μετράει λιγότερο, αλλά θα έχει ήδη το αντίκτυπό του δεδομένου ότι θα έχεις μπει σε 'χειρότερο' μαστερ. Αν και τις περισσότερες φορές είναι καλύτερο για αιτήσεις διδακτορικού να ερθεις αριστούχος και με καθηγητή που σε προμοτάρει από ένα κατώτερο μαστερ απ' ότι μέτριος από ένα ανώτερο. Βέβαια το διδακτορικό είναι κάτι που πραγματικά πολλοί νομίζουν ότι θέλουν να κάνουν χωρίς να έχουν σκεφτεί τι ακριβώς σημαίνει. Αν δεν έχεις τρέλα να θες να κάνεις έρευνα κλπ, μείνε μακρυά. Αν μετά το μαστερ/εργασία σου δεν είσαι σίγουρος αν θέλεις να κάνεις διδακτορικό ή όχι, τότε η απάντηση είναι όχι. Για δουλειές περισσότερο μετράει το τι σπούδασες και που παρά ο βαθμός, εκτός αν ψάχνεις στα μεγαλύτερα ονόματα. Κι εκεί δε νομίζω η διαφορά να είναι ιδιαίτερη από 2:2 σε 2:1, αλλά πχ από 2:2 σε αριστούχο. Και όπως ανέφεραν, όσο συμπληρώνεις χρόνια εργασία τόσο λιγότερο μετράει το προπτυχιακό.

O συγκεκριμένος στον οπόιο απάντησα υπονόησε ακριβώς αυτό, οπότε δεν ξέρω γιατί λές ότι κανείς δεν το είπε. Απαντάω σε ένα συγκεκριμένο άτομο, όχι σε όλο το thread. Όσο για την έρευνα με φωτογραφίες, συμφωνώ ότι είναι γελοία όπως και επίσης ανέφερα. Είμαι βέβαιος όμως ότι τα αποτελέσματά της θα επαληθεύονταν εάν κάποιος έκανε eye tracking σε γυναίκες vs άντρες ενώ γυρνάνε σπίτια τους.

Δεν μου λένε πολλά αυτά τα νούμερα χωρίς περισσότερες λεπτομέρειες. Θα ήθελα να δω αν υπάρχουν νούμερα για unprovoked violence men vs women (τύπου γυρνάω σπίτι μου κοιτάζω την πάρτυ μου και τρώω επίθεση, όχι είμαι στα μπαρ το παίζω μάγκας και τρώω μια μπουνιά σημαίνει violence against men στα στατιστικά). Επίσης ενδιαφέρομαι περισσότερο για την πιθανότητα να μου συμβεί κάτι όταν γυρνάω σπίτι παρά για το σε πόσους συμβαίνει κάτι, γιατί μπορεί οι 'άντρες που δέχονται επίθεση ενώ περπατάνε μόνοι στο σπίτι' να είναι διπλάσιοι από τις γυναίκες αλλά οι 'άντρες που περπατάνε μόνοι αργά το βράδυ ενώ πάνε σπίτι' να είναι πενταπλάσιοι από τις γυναίκες, επειδή οι γυναίκες πχ πιο συχνά γυρνάνε με κάποιον άλλο/παίρνουν ταξί κλπ. Και τέλος μέσα σε αυτό το breakdown θα ήταν σημαντικό να δούμε και τις διαφορές στα συγκεκριμένα γκρουπ στο πόσο aggressive έγκλημα είναι. Άλλο να μου πάρουν πορτοφόλι/κινητό και να μου ρίξουν δυο μπουνιές, άλλο να μου πάρουν/πορτοφόλι/κινητό και να με βιάσουν. Όπως και να χει η έρευνα μπορεί εν τέλη να βρίσκει κάτι που θα βρούν και στην πραγματικότητα αλλά το ότι το έκαναν με τέσσερις φωτογραφίες είναι γελοίο... Εdit: Αρχικά δεν ήθελα να μιλήσω σε προσωπικό επίπεδο αλλά τελικά δεν άντεξα. Και μόνο ότι παραθέτεις αυτό το πράγμα ως "victimhood" στοιχείο για τον άντρα στο συγκεκριμένο άρθρο που θέλει να πεί ότι οι γυναίκες φοβούνται πιο πολύ απ' τους άντρες όταν γυρνάνε μόνες σπίτι τη νύχτα με κάνει να απορώ πόσο victimhood άτομο είσαι. Δηλαδή έσυ όταν γυρνάς σπίτι πραγματικά πιστεύεις ότι φοβάσαι περισσότερο από μια γυναίκα 55-60 κιλά μες στη νύχτα; Ως άντρας τουλάχιστον έχεις την ελπίδα ή αυτοπεποίθηση ότι ακόμη και να σου επιτεθεί κάποιος, υπάρχει ξέρω γω ένα 30% (λέω ένα άκυρο νούμερο) αντρών έναντι των οποίων μπορείς να αμυνθείς. Και ότι λογικά όποιος σου επιτεθεί δεν θα θέλει κάτι παραπάνω από τα λεφτά σου και άντε το κινητό σου (που πλέον αν ημουν κλεφτης το τελευταιο πραγμα που θα θελα να κλεψω απο άνθρωπο είανι κινητό αλλά τέλος πάντων). Όταν είσαι γυναίκα 55 κιλά πρακτικά δεν μπορείς να αμυνθείς από ΚΑΝΕΝΑΝ άντρα εκτός αν είσαι trained. Είσαι απλά έρμαιο του οποιουδήποτε μαλακα και ο βασικός σου φόβος είναι ότι ο κάθε καβλωμένος μαλακας μπορεί να θέλει να σε βιάσει, να σου περάσει την οποιά ασθένεια έχει κολλήσει, να σε αφήσει έγκυο κλπ. Ξύπνα victim.

Για εξήγησέ μας ποιά είναι τα μειονεκτήματα της καταπίεσης του 'λόγου' κάποιου που ανεβάζει deepfake πορνοφωτογραφίες κάποιου. Η ελευθερία του λόγου είναι απόλυτης σημασίας αλλά μόνο 'λόγος' δεν είναι το να φτιάχνω και να ανεβάζω γυμνές φωτογραφίες ανθρώπων. Υπάρχουν και στην ελευθερία του λόγου όρια αν έχεις IQ άνω του 80. Είναι ελευθερία του λόγου να ανεβάζει κάποιος child pornography? Είναι ελευθερία του λόγου να ανεβάζει κάποιος γυμνές φωτογραφίες του συντρόφου της; Είναι ελευθερία του λόγου να ανεβάσει κάποιος deepfake porn της κοπέλας σου; Της μάνας σου; Της κόρης σου;

Δεν άντεξα πάνω από 10λεπτο.