Gilmaru

Είναι ένα solid universe. Δεν καταλαβαίνω γιατί να θεωρούμε milking το να θες να κάνεις κι άλλες ιστορίες/σειρές σε αυτό. Υπάρχουν universes που ήταν πολύ πιο παιδαριώδη και κακοστημένα όταν ξεκίνησαν και επεκτάθηκαν σε μεγάλα franchises. Ονόματα δεν λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε, γιατί αν αναφερθώ σίγουρα θα πέσει να με φάει το μισό φόρουμ.

Υπάρχει πολύ καλύτερο υλικό να πατήσουν και να κάνουν ιστορίες για το Westeros από τον Jon Snow και την ιστορία του Westeros έτσι όπως την άφησαν στο τέλος της 8ης σεζόν. Πολύ καλή απόφαση. Προσωπικά περιμένω με περιέργεια το A knight of the Seven Kingdoms ή όπως αλλιώς αποφασίσουν να ονομάσουν την σειρά του Dunk and Egg.

Προφανώς και όλοι θέλαμε να φτάσει σε αυτό το σημείο η πλοκή γι αυτό και ήταν μεγαλύτερη ξενέρα όταν έφτασε και τελικά της άλλαξαν τα φώτα. Υπήρχαν σημεία που απόλαυσα σε όλες τις σεζόν, αλλά για μένα η βασική πλοκή και ανάπτυξη χαρακτήρων ήταν ήδη πολύ κακή και στην 7η. Μια δυο λεπτομέρειες σαν παράδειγμα από την 7η σεζόν που λες: Οι σύμβουλοι της Daenerys και ο Jon της λένε να μην κάψει την Cercei στο παλάτι και να είναι πιο φιλέσπλαχνη. Τι της προτείνουν λοιπόν; Να πάει σε γενικευμένο πόλεμο και να σπάσει μάλιστα τον στρατό της ανοίγοντας πολλαπλά μέτωπα!! Κάτι που έχει πάντα ανυπολόγιστες συνέπειες σε ανθρώπινες ζωές! Και επίσης είναι ο πιο εύκολος τρόπος να χάσεις όταν έχεις αριθμητική υπεροχή (να σπας τον στρατό σου σε μικρότερα κομμάτια που μπορεί ο αντίπαλος να νικήσει μεμονομένα). Και το προτείνει ο Tyrion κιόλας που είναι διαβασμένος και που μας λένε τις τελευταίες σεζόν ότι είναι πολύ έξυπνος. Μέχρι την 4η σεζόν τον βλέπαμε να είναι έξυπνος, μετά οι δημιουργοί τον έκαναν ένα συμπαθή χαρακτήρα που χρησιμοποιούν σαν comic relief και απλά κατά διαστήματα βάζουν άλλους χαρακτήρες να λένε πόσο έξυπνος είναι. Ο δε Jon από την 6η σεζόν και μετά επιβιώνει καθαρά λόγω τύχης και από μηχανής θεών. Έχει επίσης μηδενική ανάπτυξη σαν χαρακτήρας και οι διάλογοί του είναι για meme. Αυτά είναι παραδείγματα που μπορεί να είναι λεπτομέρειες για κάποιους, αλλά για κάποιους άλλους από εμάς η προσοχή σε τέτοια πράγματα μέχρι την 4η σεζόν ήταν από τους βασικούς λόγους που μας άρεσε η σειρά.

Πιο έντονα άσχημα από όλα στο rewatch μου χτύπησαν οι διάλογοι. Οι διαφορά είναι τεράστια. Επίσης αρκετοί χαρακτήρες έγιναν κάπως μονοδιάστατοι (αν και αυτό ξεκινά από την 6η σεζόν) και διάφορα στοιχεία στην πλοκή έβγαζαν ολοένα και μικρότερο νόημα από την 5η σεζόν και μετά. Στην 8η πραγματικά σχεδόν τίποτα δεν έβγαζε νόημα αν το ανέλυες λίγο παραπάνω.

Ακόμη κι έτσι να ήταν (που για κάποια πράγματα ξέρουμε ότι δεν είναι), το πως φτάνεις στο τέλος είναι το βασικό πρόβλημα. Έκανα rewatch πρόσφατα όλο το GoT. Πιστέψτε με, αν το δείτε ξανά όλο, οι τελευταίες σεζόν είναι κατά πολύ χειρότερες από το πρώτο watch. Καταλαβαίνεις την διαφορά στην ποιότητα πιο έντονα σε όλα.

Ένας από τους λόγους που δεν καίγομαι κιόλας να δω την συνέχεια της ιστορίας του TV Jon Snow.

Είδα το πρώτο επεισόδιο. Πιστό γενικά στο source material, αλλά μακάρι το παιδάκι που παίζει τον Aang να ήταν λίγο καλύτερο σαν ηθοποιός, είναι πολύ cringe όταν προσπαθεί να βγάλει οποιοδήποτε συναίσθημα. Επίσης οι διάλογοι θέλουν λίγο δουλίτσα και τα green screen χτυπάνε πολύ άσχημα στο μάτι.

Μια εξαιρετική σειρά που πέρασε σχεδόν απαρατήρητη και μου άρεσε πολύ είναι το Kidding με τον Jim Carrey. Λίγο κοινωνική, λίγο black comedy, λίγο δραματική, γενικά όχι κάτι που βλέπεις κάθε μέρα. Σε τελείως διαφορετική φάση και περισσότερο ως σαχλό guilty pleasure είδα το Sweet Home. Κορεάτικο μετα-αποκαλυπτικό, με χαρακτήρες-πλοκή που θυμίζουν anime, όπου άνθρωποι προσβάλλονται από μια ασθένεια που τους μετατρέπει σε διαφορετικά τέρατα ανάλογα τον χαρακτήρα τους και τα πάθη τους. Μου φάνηκε προσωπικά αρκετά διασκεδαστικό. Πραγματικά πολύ καλό, άρεσε και σε μένα πολύ, παρότι δεν βλέπω και δεν έχω συνήθως σε ιδιαίτερη εκτίμηση το είδος των θρίλερ/μυστηρίου. Και το Midnight Mass του ίδιου δημιουργού μ άρεσε, αλλά το Haunting μου φάνηκε για κάποιο λόγο πιο κλασσικό σαν ιστορία και καλύτερο στην ροή.

Από τα καλύτερα animation του Netflix. Κλασσική ιστορία εκδίκησης. Αφηγηματικά δεν ήταν άρτιο, ήταν όμως πολύ όμορφο οπτικά και οι χαρακτήρες ενδιαφέροντες. Εκτός από τους "villains" που ήταν πολύ καρικατούρες, αλλά συνηθίζεται σε τέτοιες ιστορίες. Λογικά 2η σεζόν θα δούμε κανένα 2027 όμως αν κρίνω από το Arcane.

Η βασική πλοκή δεν είναι κακή. Όχι πρωτότυπη, αλλά όχι απαραίτητα κακή. Στην παρουσίαση το χάνει. Περίμενα το αντίστροφο. Π.χ. η σκηνοθεσία και το cinematography δεν μου φάνηκαν ιδιαίτερα καλά. Το Justice League δεν έστρωσε ποτέ. Γνώμη μου.

Με την κατάσταση της δημόσιας υγείας έτσι όπως είναι, πιστεύετε ότι αξίζει κανείς να πληρώσει για ιδιωτική ασφάλεια υγείας; Κοιτάζω τελευταία συμβόλαια με απαλλαγή 1.500. Έχω βρει επιλογές από 53-59 ευρώ τον μήνα περίπου. Παρότι είναι ένα ποσό που μπορώ να καλύψω τώρα που είμαι στον ιδιωτικό τομέα, σκέφτομαι ότι ίσως θα είναι πιο δύσκολο αν κάποια στιγμή δουλέψω στο δημόσιο (το οποίο θέλω). Δεν έχει τύχει να χρειαστεί να νοσηλευτώ σε δημόσιο νοσοκομείο και η μόνη εμπειρία που έχω από αυτά είναι από συγγενείς πολύ παλιότερα. Αξίζει θεωρείτε για κάποιον που δεν του είναι απαραίτητα εύκολο, να κάνει στην άκρη αυτό το ποσό κάθε μήνα για ιδιωτική ασφάλεια υγείας;

Ον δε μπράιτ σάιντ, με τέτοιους συγγραφείς που διαλέγουν ότι και να κάνουν focus σκατά θα τα κάνουν, οπότε ας διαλέξουν κάποιον άλλον χαρακτήρα να μαμήσουν. 😁 Τέτοια βλέπεις και μαθαίνεις ότι σκέφτονται να πάρουν τα δικαιώματα για Baldur's Gate adaptation και δεν ξέρεις αν πρέπει να χαρείς ή όχι.

https://www.small-screen.co.uk/the-witcher-season-4-geralt-of-rivia/

Καλά η σειρά είναι άλλο θέμα. Τα βιβλία έχουν πολύ περισσότερα subplots που ήταν ούτως ή άλλως κομμένα στην σειρά. Δεν χρειαζόταν κανένας τιτανοτεράστιος συγγραφέας για να γράψει κάτι αξιοπρεπές, έχω διαβάσει fanfiction καλύτερα από την 8η σεζόν. Ο Μάρτιν ακόμη και να έγραφε το ίδιο τέλος, είμαι πεπεισμένος ότι αν το έκανε θα το έκανε με τρόπο που θα έβγαζε νόημα για τους χαρακτήρες του. Απλά είναι και συγγραφέας που αφήνει την ιστορία του να μεγαλώνει καθώς την λέει (the tale grew in the telling που λένε) υπερβολικά και δεν σχεδιάζει εκ των προτέρων με λεπτομέρεια και έτσι υπάρχει κίνδυνος να φτάσεις σε τέτοιο σημείο που προσπαθείς να συμμαζέψεις τ ασυμμάζευτα.

Ειλικρινά καλύτερα να έμενε στην φαντασία μας το τέλος παρά αυτό που κάνανε. Καλύτερα κομμένη σειρά ή ανοιχτό τέλος, παρά τέλος με τόση προχειρότητα και τέτοια ποιότητα γραψίματος.