thermo-sifounas

Τα βιβλια ήταν πραγματικά εξαιρετικά, το όλο scope και τα twists με καθηλωσαν. Πολυ δυσκολο να μπορεσουν να αποδοθουν σωστα σε μια σειρα.

Υπερτιμημενο θα έλεγα. Καλη ταινια με εξαιρετικες ερμηνειες της πρωταγωνιστριας που αξιζε το Οσκαρ nom και του γιου της, courtroom drama που σε κραταει σε αγωνια αν και λιγο αργο, σπουδη χαρακτηρων και εμβαθυνση στα προβληματα ενος γαμου, εξαιρετικη σκηνοθεσια, αλλα τι μου αφησε στο τελος? ειναι ταινια που θα θυμαμαι χρονια η θα βαλω να ξαναδω μετα απο 3-4 χρονια? οχι ειναι η απαντηση.

Η ταινια βασιζεται σε βιβλιο του 1992 οποτε φανταζομαι οτι η σεξουαλικη αφυπνιση της πρωταγωνιστριας ειναι βασικο στοιχειο του βιβλιου, κατι το οποιο δεν μπορουσε να παραλειψει ο Λανθιμος.

Δεν σημαινει τίποτα Οσον αφορά τον Χιτσκοκ και για να ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα: "'He won two Golden Globes, eight Laurel Awards, and five lifetime achievement awards, including the first BAFTA Academy Fellowship Award[282] and, in 1979, an AFI Life Achievement Award.[10] He was nominated five times for an Academy Award for Best Director. Rebecca, nominated for eleven Oscars, won the Academy Award for Best Picture of 1940; '" Δεν αγνοήθηκε βραβειακά και προτάθηκε 5 φορές για όσκαρ καλύτερου σκηνοθέτη. Το οτι δεν κέρδισε δεν λέει τίποτα για την αξία του καθώς μπορεί όντως τις συγκεκριμένες χρονιές να υπήρχε κάποια καλύτερη σκηνοθεσία σε κάποια ταινία αλλα στην ουσία μετρά η μακροβιότητα και οχι το να κάνεις μια εξαιρετική ταινία και να χαθείς. Οπότε μου λέει πολλά περισσότερα οτι προτάθηκε 5 φορές για Οσκαρ καλύτερου σκηνοθέτη απ το να είχε μια νίκη. Ο Λάνθιμος είναι στο τοπ5 των σύγχρονων σκηνοθετών (απο το 2017-2018 και έπειτα για να μην παρεξηγηθούμε) σ αρέσει δε σ'αρέσει το έργο του. Η δουλειά του είναι αναγνωρισμένη απο όλους τους ανθρώπους του χώρου του (ηθοποιούς σκηνοθέτες κτλ.) σε φεστιβάλ διαφορετικού ύφους (απο mainstream πανηγύρια όπως τα Οσκαρ και οι Χρυσές σφαίρες ως πιο "σνομπ" σινεφιλ παραδοσιακά φεστιβάλ όπως οι Κάννες, η Βενετία και το Βερολίνο ως και πιο alternative, indie φεστιβαλ (Sundance), αυτό είναι απο μόνο του τεράστια επιτυχία καθώς είναι εξαιρετικά δύσκολο για εναν σκηνοθέτη που οι ταινίες του κατηγοριοποιούνται ως σινεφιλ να έχει αποδοχή και απο το ευρύ κοινό (Haneke, Lars Von Trier κτλ...). Αν θες να αγνοήσεις τους "ειδικούς" που οι περισσότεροι απο αυτούς έχουν σπουδάσει και το αντικείμενο οπότε κάτι παραπάνω γνωρίζουν απο σενα και μένα στο να κρίνουν μια ταινία (εκτός αν δεχτούμε προκαταβολικά την συνθήκη οτι είναι προκατειλημμένοι") το κοινό επίσης αναγνωρίζει τις ταινίες του Λάνθιμου (στο mainstream site IMDB οι τελευταίες ταινίες του έχουν σκορ 7,1-7,5-8,4 (εξαιρετικές βαθμολογίες για μη εύπεπτες ταινίες). Εν κατακλείδι θα ήταν πολύ πιο τίμιο απο σενα να πεις οτι δεν γουστάρω, δεν καταλαβαίνω τις ταινίες του Λάνθιμου απο το να προσπαθείς να μας πείσεις για την αξία του και το ταλέντο του και οτι είναι στραβοί οι χιλιάδες που το αναγνωρίζουν.

Poor Things. Μια απο τις καλυτερες ταινιες της χρονιας σε ολα τα κομματια που απαρτιζουν μια ταινια: σκηνοθεσια, σεναριο, φωτογραφια, μουσικο σκορ, καστ, σκηνογραφια ολα εξαιρετικα. Παροτι η ταινια φαινεται φεμινιστικο μανιφεστο απο το τραιλερ στην ουσια καταπιανεται με πολλα θεματα (ταξικες διαφορες, σχεσεις 2 φυλων, καπιταλισμος) χωρις να γινεται πομπωδης ή βαρυγδουπη και χωρις να ξεφευγει απο αυτο που ειναι στον πυρηνα της: ενα μοντερνο παραμυθι, συγχρονο re-telliing του μυθου του Φρανκενσταιν. Εξαιρετικη η Emma Stone σε εναν ρολο που επρεπε να τσαλακωθει και να βγει απο το comfort zone ενος δραματικου ηθοποιου αλλα και ολο το καστ. Σιγουρα πολυ πιο ενδιαφερουσα ταινια απο τα κλασσικα ωραιοποιημενα biopic dramas (τυπου Oppenheimer) οπου παρουσιαζεται η μιση αληθεια στο κοινο, κρυβοντας τις αβολες αληθειες της ιστοριας.

Δυστυχως μου φαινεται σαν μια ξεκαθαρη περιπτωση αυτοκτονιας. Αν δει κανεις τα τελευταια του ποστ στο ινσταγκραμ, ειναι μια τρομακτικη εκκληση βοηθειας. Απο εκει που ειχε να ποσταρει 8 μηνες, ξαφνικα ποσταρε σχεδον καθε μερα την προηγουμενη εβδομαδα με πολλα hints και ενα προφητικο τελευταιο ποστ του εαυτου του στο jacuzzi, στο μερος δηλαδη που θα εφευγε.

Arkin είναι σεβαστή η άποψη σου και τις περισσότερες φορές συμφωνώ μαζί σου όσον αφορά τις κριτικές που κάνεις, αλλά είναι λάθος θεώρηση οτι δεν μετρά η εποχή που βλέπεις μια ταινία, ειδικά για τις ταινίες τρόμου. Κάθε γενία και εποχή έχει διαφορετικές προσλαμβάνουσες, ειδικά μια γενία των 90s που μεγαλώσαμε χωρίς ίντερνετ και σοσιαλ, οπότε ουσιαστικά το όποιο hype για μια ταινία το λάμβανες απο ένα τραιλερ 2 λεπτών, εφημερίδες και περιοδικά καθώς και το word of mouth (απο στόμα σε στόμα ελληνιστί). Δεν έχω κάποιο όφελος να υπερασπιστώ το Blair Witch, Που δεν είναι καν στο τοπ20 αγαπημένων μου horror, αλλά μιλόντας απο μια μεταγενέστερη σκοπιά αντικειμενικού παρατηρητή του σινεμά και της εξέλιξης του, δεν μπορείς να παραγνωρίσεις την επίδραση που είχε στο σινεμά τρόμου, δημιουργόντας ένα trend απο το τίποτα (με μηδενικό budget), και άπειρες κόπιες που συνεχίζονται και σήμερα. Και φυσικά αν δείξω σε έναν GenZ σήμερα τα κλασικά αριστουργήματα "Μωρό της Rosemary" η Hitchcock που είναι σπουδές στον ψυχολογικό τρόμο θα του περάσουν παγερά αδιάφορες, καθώς έχει μεγαλώσει σε μια κινηματογραφική εποχή οπου ο τρόμος μεταδίδεται απο την μια με άπλετα και ανούσια jump scares (οπότε αν κάποιος δεν τιναχτεί απο την καρέκλα του δε θεωρεί οτι τρόμαξε), απο ανελέητο gore και splatter (κομμένα χέρια, έντερα κτλ..) και απο ένα νέο κύμα weird horror τύπου Ari Aster και Jordan Peele, τους οποίους θεωρώ τρομερά overrated. Και φυσικά άλλη επίδραση θα έχει πάνω σου μια ταινία όπως το Gone with the Wind πχ αν την δεις σε μια ρομαντική εποχή όπως τα 80s και άλλη αν τη δεις σε μια εποχή σκληρού ρεαλισμού όπως μεγαλωνουν οι νέοι σήμερα, καθώς η προσωπικότητα μας εξελίσσεται και επηρεάζεται ανάλογα με την εποχή που μεγαλώνουμε.

Το Blair Witch project για την εποχη του ηταν groundbreaking, καταρχας σε μια εποχη χωρις social media και πανω απο τις μισες οικογενειες να μην εχουν καν ιντερνετ, πλασαριστηκε ως αληθινη ιστορια και οντας η πρωτη found footage horror movie εκανε το κοινο να πιστεψει οτι προκειται για αληθινο ντοκυμαντερ. Ακομα θυμαμαι τις αντιδρασεις και τα ουρλιαχτα στην αιθουσα. Λογικο ειναι 25 χρονια μετα και με την εξελιξη του horror (απο weird horror βλακειες οπως το Midsommar ως αηδιες torture porn τυπου Saw) να μην τρομαζει τοσο η να κανει εντυπωση αλλα η επιδραση που ειχε στην εξελιξη των ταινιων τρομου ειναι αναλογη του Scream..

Η φετινή σεζόν θα είναι μια αποτυχία και αυτό εξαιτίας του καστ, το AHS βασιζόταν πάντα στο εξαιρετικό καστ που σου μετέφερε την αίσθηση του τρόμου και όχι τόσο στις καταπληκτικές ιστορίες που εκτυλίσσονταν. Φέτος έχουμε μια lead άχαρη, άγευστη και ατάλαντη, την Emma Roberts, που δεν είναι τυχαίο που τόσα χρόνια δεν έχει πάρει lead ρόλο σε σειρά ή ταινία και 2 συμπρωταγωνίστριες μη ηθοποιούς που απλά τις έβαλαν για το ντόρο και τη διαφήμιση. Η αλήθεια είναι οτι έχει χάσει τη μαγεία και καλό θα ήταν να μην κάνουν άλλη σεζόν και είναι κρίμα γιατί το Horror genre είναι ανεξάντλητο και θα μπορούσαν να γυρίσουν πολλές ενδιαφέρουσες ιστορίες και crossover απο άλλες σεζόν. Όσον αφορά το φετινό στόρυ, είναι ξεκάθαρα αντιγραφή του Rosemary's baby, μιας εκ των τοπ5 ταινιών τρόμου όλων των εποχών, οπότε πανώ κάτω ξέρεις τι να περιμένεις, πέραν του ότι είναι ιεροσυλία να βλέπεις την Emma Roberts σε ρόλο που μεγαλούργησε υποκριτικά η Mia Farrow.

γελαω με το ξεδιαντροπο product placement στην ταινια, που ειχαν τον μαυρο να προσπαθει ν ξεφυγει απο τερατα και mercenaries με ενα σακιδιο πλατης MCM παντα απο πισω

Ισχύει αλλα στο site του συνεχίζουν το εργο του αξιολογοι κριτικοι. Παραθετω και την τελευταια κριτικη για το Indiana Jones (2,5/4 αστερια) με τιτλο "Never Boring and never really entertaining", μια αντικειμενικη κριτικη χωρις πομπωδεις χαρακτηρισμους και φανφαρες για σκουπιδια και destruction of legacy που χρησιμοποιει ο drinker για να μαζεψει views στο youtube. https://www.rogerebert.com/reviews/indiana-jones-and-the-dial-of-destiny-movie-review-2023

Ελαχιστοι κατ εμε. Ο συγχωρεμενος ο Rogert Ebert ηταν ενας απο αυτους που εκρινε μια ταινια για το ποσο καλη ηταν στο ειδος της και χωρις να ναι ελιτιστης και να χει προκαταληψεις οτι η ταινια ηταν σκουπιδι επειδη ηταν superhero movie, horror κτλ. Παραθετω επισης τον συνδεσμο απο το site του με τα great movies και reviews του που δειχνουν ποσο μεγαλη διασπορα στην αποδοχη διαφορετικων ειδων ταινιων ειχε https://www.rogerebert.com/great-movies

Η απαντηση σου, 4,6/5 έχουν τα γνωστα σκουπιδια Fifty Shades of Grey στην Amazon με 70000 reviews (απο πιθανοτατα ερωτοχτυπημενες κυριες). Τα δε βιβλια του Critical drinker κυμαινονται στο 4-4,5 έχοντας απο 550-3500 reviews (πολυ μικρο sample που μπορει να ειναι και ομοιδεατες του απο το youtube, δεν ξερουμε τι βαθμολογια ειχαν τα βιβλια πριν γινει γνωστος...). Επίσης προσπαθείς να με πείσεις το οτι κάποιος γράφει βιβλία (ισώς και επιτυχημένα) συνεπάγεται οτι είναι αντικειμενικός στην κριτική ταινιών?? check your logical fallacy https://www.amazon.com/Fifty-Shades-Trilogy-Darker-Freed/dp/034580404X

Ωραιο επιχειρημα, με το καταλληλο κονε βιβλια γραφει κ η γιαγια μου. Το οτι παρουσιαζεις το οτι καποιος εγραψε ενα βιβλιο σαν αποδειξη αυθεντιας ειναι περιεργο, λες και δεν υπάρχουν χιλιαδες αχρηστοι και κακοι συγγραφεις εκει εξω οπως σε καθε επαγγελμα, εδω ειναι συγγραφεας η Δημουλιδου και η τυπισσα που εγραψε το 50 Shades of grey και το Twilight. Η καταλληλη ερωτηση ειναι εσυ ποιο βιβλιο του διαβασες και σχηματισες γνωμη?

Οσον αφορά τον critical drinker, εχει χασει τελειως credibility κατ εμε. Ενας no lifer με χιουμορ και ταλεντο στο λογο, εχει ψιλιαστει οτι η μοδα της εποχης ειναι το κραξιμο για να βγαλει φραγκα. Ο κοσμος δεν γουσταρει εμπεριστατωμενες κριτικες και αναλυσεις αλλα κραξιμο και δραμα. Να φτιαχνεις βιντεο του σωρου με τον τιτλο "αυτη η ταινια ειναι ενας κουβας σκατα" να κραζεις αβερτα, να ακυρωνεις τελειως την δουλεια 500 διαφορετικων ατομων που εργαστηκαν για μια ταινια για να ταιζεις σανο στα προβατα. Έχει δικιο σε πολλά απο αυτά που λέει (ειδικά για Marvel) ? ναι, αλλα χανει το δικιο του γιατι οταν πιανει μια ταινια την καταποντιζει τελειως, ενω μια ταινια ειναι ενα συνθετο πραγμα που απαιτει τη δουλεια διαφορετικων ατομων. Το κακο είναι οτι τουλαχιστον αυτος ειναι original, αλλα εχει δημιουρησει πολλα κακεκτυπα (αμερικανους hiliibillies οπως ο nerdrotic, που τον κανουν να φαινεται rogert ebert μπροστα τους.