ASUS Vivobook Pro 15 OLED Review

Οι οθόνες OLED εμφανίζονται σε ολοένα και περισσότερα laptops, όμως το ASUS Vivobook Pro 15 OLED τη συνδυάζει με ένα ικανό κορμό που απευθύνεται σε όσους κάνουν γενικότερη χρήση αλλά και επαγγελματική. Εξοπλισμένο με αυτόνομη κάρτα γραφικών και επεξεργαστές Intel τελευταίας γενιάς, μπορεί να διαχειριστεί πολλών ειδών εργασίες, όπως επεξεργασία εικόνων και βίντεο.

Η νέα αυτή πρόταση της ASUS έφτασε στα χέρια μας και έχοντας περάσει αρκετές ημέρες χρησιμοποιώντας το laptop σε καθημερινή βάση, καταγράφουμε τις εντυπώσεις μας.

Σχεδιασμός – Οθόνη

Ένα σημείο όπου τα πράγματα παραμένουν σε πολύ βασικό επίπεδο, είναι η εμφάνιση. Στην εξωτερική πλευρά του επάνω μισού, βρίσκονται δύο λογότυπα “ASUS Vivobook” κεντραρισμένα προς τα δεξιά, κατά τα άλλα αφήνοντας καθαρή την όψη. Ανοίγοντας το καπάκι, καλό θα ήταν να πιάνουμε και τις δύο γωνίες γιατί δοκιμάζοντας να το σηκώσουμε πιάνοντας από τη μέση, η οθόνη λύγιζε κι αναμφίβολα θα δημιουργηθούν προβλήματα σε βάθος χρόνου αν συμβαίνει συνέχεια αυτό. Δεδομένου ότι προσφέρεται ως μια πιο προσιτή πρόταση, το πλαστικό σασί είναι κάτι που δεν κρατάμε εναντίον του καθώς ήταν κάπως αναμενόμενη επιλογή.

Το πάχος του αγγίζει τα 18.9mm, με το βάρος του περίπου στα 1.65 κιλά. Είναι εύκολο στη μεταφορά και έχοντάς το σε ένα σακίδιο πλάτης περπατώντας, δε μας κούρασε το βάρος ούτε ο όγκος ήταν απαγορευτικός.

Στη δεξιά πλευρά του laptop θα βρούμε μία θύρα για κάρτες MicroSD, μία Thunderbolt 4, μία USB3.2 Gen1 Type A, μία έξοδο HDMI 1.4, μια κοινή θύρα ακουστικών/μικροφώνου 3.5mm και την υποδοχή για τον φορτιστή. Στην αριστερή πλευρά βρίσκονται μόνο δύο θύρες USB 2.0 και τίποτα επιπλέον. 

Από άποψης θυρών είμαστε λίγο-πολύ καλυμμένοι, καθώς χρησιμοποιώντας ένα ποντίκι κι ενίοτε ένα στικάκι ή σκληρό δίσκο γεμίσαμε τις θύρες, αφήνοντας μονάχα την USB-C ελεύθερη αλλά στην πράξη σπάνια χρειαστήκαμε κάτι περισσότερο σε καθημερινή χρήση γραφείου. Ίσως σε πιο «βαθύ» καλοκαίρι γίνει απαραίτητη μια βάση ψύξης, που θα καταλαμβάνει μόνιμα άλλη μια θύρα USB-A, αλλά σε τέτοια περίπτωση προτιμούμε μια βάση με επιπλέον θύρες για τα απλά αξεσουάρ.

Ανοίγοντας το laptop βλέπουμε την οθόνη μεγέθους 15.6” και τεχνολογίας OLED, η οποία από την πρώτη στιγμή που τέθηκε σε λειτουργία μας εντυπωσίασε. Σιγά-σιγά τέτοιες οθόνες εμφανίζονται σε περισσότερα μοντέλα και είναι απολύτως καλοδεχούμενες, αφού η ποιότητα χρωμάτων, αντίθεσης και βάθους στα μαύρα είναι αξεπέραστη. Παρακολουθώντας βίντεο και ταινίες, παίζοντας παιχνίδια ή απλώς κάνοντας πλοήγηση στο ίντερνετ, δεν υπήρχε στιγμή που δεν απολαύσαμε την οθόνη. Δεν είναι η πρώτη φορά που το βλέπουμε σε laptop αλλά παραμένει εντυπωσιακή εμπειρία, με την ASUS θα λέγαμε να έχει αναλάβει τον "εκδημοκρατισμό" της τεχνολογίας, φέρνοντας την σε ολοένα και περισσότερα συστήματα χωρίς το κόστος να ξεφεύγει.

Η ανάλυσή της είναι 1080p με πυκνότητα 141ppi και η μέγιστη φωτεινότητά της φτάνει τα 400nits. Η κάλυψη χρώματος DCI-P3 φτάνει το 100%, φέρει πιστοποίηση από την PANTONE και υποστηρίζεται VESA DisplayHDR 600 True Black, ενώ εκπέμπει μειωμένο μπλε φωτός έχοντας και σχετική πιστοποίηση της TÜV.

Αυτό που μας δυσκόλεψε ορισμένες φορές, είναι η φωτεινότητα. Αφενός δεν επιτρέπει στο HDR να «λάμψει», αφετέρου σε πολύ φωτεινά περιβάλλοντα δεν ήταν τόσο εύκολη η ανάγνωση. Επίσης, η ανάλυση είναι χαμηλότερη συγκριτικά με άλλων laptops που έχουν επίσης οθόνη OLED, αλλά δεν γίνεται να τα έχουμε όλα σε τέτοια κλίμακα τιμής. Πάντως, για γενικότερη χρήση, το Full HD δεν μας απογοήτευσε, αλλά όσοι επιθυμούν να εστιάσουν στην επεξεργασία βίντεο και φωτογραφιών ίσως δεν καλύπτονται πλήρως.

Για όσους φοβούνται (και δικαίως) το burn-in, η εταιρεία εγγυάται την καλή λειτουργία για 7000 ώρες με τη φωτεινότητα ρυθμισμένη στα 200nits – κάτι που δεν είχαμε το χρόνο να δοκιμάσουμε, αλλά ακούγεται ενθαρρυντικό.

Τα περιθώρια αριστερά και δεξιά είναι πολύ μικρά, ενώ επάνω φιλοξενείται η webcam, ανάλυσης 720p. Η ποιότητά της είναι τουλάχιστον μέτρια και για κάποιον που συμμετέχει συχνά σε βιντεοκλήσεις, οι συνθήκες φωτισμού θα πρέπει να είναι ιδανικές ειδάλλως ο θόρυβος που εμφανίζεται είναι εμπόδιο. Μια καλοδεχούμενη προσθήκη είναι το φυσικό κλείστρο για την κάμερα, για τις στιγμές που δεν είναι σε λειτουργία.

Το πληκτρολόγιο του υπολογιστή αφήνει ανάμικτα συναισθήματα. Η αίσθηση είναι καλή, πληκτρολογώντας μέρος του παρόντος κειμένου σε αυτό με άνεση, γράφοντας γρήγορα και χωρίς να αφήνει την αίσθηση του ρηχού ή του μεγάλου βάθους – είναι όσο πρέπει τουλάχιστον για τις προτιμήσεις μας. Διαθέτει και οπίσθιο φωτισμό λευκού χρώματος για πληκτρολόγηση στο σκοτάδι.

Όμως, η διάταξη είναι παράξενη. Συμπεριλήφθηκε ένα NumPad στα δεξιά, το οποίο πιέζει το υπόλοιπο πληκτρολόγιο κι έτσι δεν μας ήταν αρκετά βολική η πληκτρολόγηση μέχρι να συνηθίσουμε τη νέα διάταξη, ενώ δεν κάνουμε μεγάλη χρήση του NumPad και ιδανικά θα θέλαμε να λείπει. Για όσους το χρησιμοποιούν, καλοδεχούμενο αλλά για εμάς δεν ήταν χρήσιμο.

Το trackpad είναι πολύ μεγάλο και μας άρεσε η ελευθερία που δίνει, κεντραρισμένο στο laptop για εύκολη πρόσβαση – όμως με τη διάταξη του πληκτρολογίου, ουκ ολίγες φορές ο δεξιός καρπός ακούμπησε το trackpad και ο υπολογιστής το είδε ως εσκεμμένη ενέργεια. Αν δεν υπήρχε το NumPad και το χέρι ήταν λίγο πιο δεξιά, μάλλον αυτό δε θα συνέβαινε. 

Χαρακτηριστικά – Επιδόσεις

Περνάμε στο κομμάτι των επιδόσεων, αρχίζοντας με τα χαρακτηριστικά. Το laptop που παραλάβαμε διαθέτει Intel Core i5-11300H, 16GB DDR4 RAM (3200MHz), NVIDIA GeForce RTX 3050 4GB και 512GB M.2 NVMe PCIe SSD.  Στο κομμάτι της συνδεσιμότητας, έρχεται εξοπλισμένο με Wi-Fi 6 και Bluetooth 5.0.

Δοκιμάζοντας ορισμένα benchmarks, λάβαμε τα παρακάτω αποτελέσματα:

Cinebench R23: 6464 Multi, 1550 Single
Geekbench 5 CUDA: 54574
Geekbench 5 Single/Multi 1434 / 4672
3D Mark Time Spy: 1562, Fire Strike 4053
PCMark 10: 5473

Στην πράξη, χρησιμοποιήσαμε το laptop στο γραφείο και στο σπίτι ως βασικό υπολογιστή. Σε καθημερινή βάση, ήταν σχεδόν πάντα ανοιχτά τα Slack, Outlook, Word, Excel κι ένας Edge browser με Gmail, YouTube και πολλαπλές άλλες καρτέλες. Κάποιες φορές, μαζί με τα παραπάνω ανοίγαμε και Photoshop για επεξεργασία φωτογραφιών, όπως και DaVinci για βίντεο. Από όλα αυτά, οι μοναδικές στιγμές που εντοπίσαμε όχι κολλήματα, αλλά ένα «ζόρι» λίγων δευτερολέπτων μόνο, ήταν στο DaVinci κι αυτό κατά το άνοιγμα του προγράμματος και την εξαγωγή βίντεο, όμως όχι κατά τη χρήση. Σε γενικές γραμμές, για δουλειές όπως οι παραπάνω προσφέρει όσα χρειάζεται κανείς, ενώ ακόμη και για επεξεργασία φωτογραφίας ή βίντεο, η GPU της NVIDIA βοηθάει πολύ την κατάσταση.

Δοκιμάσαμε επίσης κάποια παιχνίδια, όπως την τριλογία Tomb Raider, Halo Infinite, Far Cry 5, Gears 5, Forza Horizon 5, Quake Champions, PUBG και Cyberpunk 2077. Στις περισσότερες περιπτώσεις, για να έχουμε απόδοση που κινείται στα 60fps με ελάχιστες έως μηδαμινές πτώσεις από αυτά, τα γραφικά ήταν ένα μίγμα Medium και Low, ανάλογα το παιχνίδι. Τα δύο πρώτα παιχνίδια της τριλογίας Tomb Raider έτρεξαν σε υψηλότερες ρυθμίσεις, το Shadow of the Tomb Raider έπεσε στα Medium/Low, κι επίσης σε Medium/Low παίξαμε τα Halo Infinite, Far Cry 5, Forza Horizon 5, Gears 5 και Cyberpunk 2077. Τα PUBG και Quake Champions «σήκωναν» λίγο ανώτερες ρυθμίσεις. Δεν είναι gaming laptop, όμως μπορεί να υποστηρίξει αρκετά παιχνίδια με μια θυσία στα γραφικά.

Η μπαταρία του, τριών κελιών και 63Wh, συνοδεύεται από φορτιστή 120W. Με τα παραπάνω, εξαιρώντας τα παιχνίδια, καταφέραμε να έχουμε περίπου 7-8 ώρες λειτουργίας έχοντας τη φωτεινότητα στο 50%-60%. Ανεβάζοντας τη φωτεινότητα στο 100%, η αυτονομία μειώθηκε περίπου στις 4 ώρες με ίδια χρήση. Δεν είναι τρομερά εντυπωσιακά νούμερα κι η χαμηλή φωτεινότητα δεν είναι κάτι που πάντα μπορούμε να επιλέξουμε (όπως προαναφέρθηκε, σε φωτεινούς χώρους πρακτικά είναι αδύνατο) οπότε θα θέλαμε λίγο καλύτερες επιδόσεις στον τομέα αυτό.

Όσον αφορά στη φόρτιση, το 0%-60% γίνεται σε περίπου 40 λεπτά και μια πλήρης φόρτιση χρειάζεται περίπου δύο ώρες. Περιλαμβάνεται λογισμικό που επιτρέπει τη διακοπή της φόρτισης στο 80% ή στο 60% για καλύτερη διαχείριση της μπαταρίας και επέκταση της διάρκειας ζωής της σε βάθος χρόνου, κάτι που μας άρεσε και θα θέλαμε να έχουμε σε περισσότερα laptops χωρίς την ανάγκη για πρόσθετο λογισμικό.

Τα noise cancelling μικρόφωνα κάνουν αρκετά καλή δουλειά, αφαιρώντας μικροθορύβους σε περιβάλλον γραφείου με επιτυχία, επιτρέποντάς μας να κάνουμε κλήσεις απροβλημάτιστα. Επίσης, συνοδεύονται από δύο ηχεία ρυθμισμένα από την Harman Kardon, τα οποία έχουν ικανοποιητική ένταση και, όπως ήταν αναμενόμενο, υστερούν στα μπάσα. Για γενική χρήση είναι ικανοποιητικά, αλλά ως εκεί.

Συμπέρασμα

Το ASUS Vivobook Pro 15 OLED προσπαθεί να συνδυάσει πολλά σε ένα πακέτο που δεν ξεφεύγει σε τιμή, προσφέροντας -πρώτο και κύριο- οθόνη OLED αλλά κι ένα αξιόλογο συνολικό κορμό. Οι θύρες μας κάλυψαν, οι επιδόσεις επίσης, η οθόνη μας εντυπωσίασε και γενικότερα η εντύπωση ήταν θετική. Αυτό που θα βελτιώναμε είναι η αυτονομία, η μέγιστη φωτεινότητα της οθόνης όπως και το πληκτρολόγιο, κυρίως σε θέμα διάταξης. Κατά τα άλλα, είναι μια συνολικά συμφέρουσα πρόταση που σίγουρα θα πρέπει να σας απασχολήσει.