God of War Review (PS4)

God of War. Τρεις λέξεις, άπειρες εικόνες. Μία σειρά που στα 13 χρόνια ζωής της έμεινε πιστή στην αρχική της προσέγγιση, προσφέροντας ενός συγκεκριμένου τύπου εμπειρίες που έμελλε να γίνουν και το σήμα κατατεθέν της. Με αρκετές δεκάδες εκατομμύρια πωλήσεις και έχοντας καθιερωθεί στις συνειδήσεις του κοινού ως μία από τις δυνατότερες αποκλειστικότητες της Sony, θα περίμενε κανείς ότι το God of War ενδεχομένως να εκσυγχρονιζόταν, δύσκολα όμως θα άλλαζε.

Η ανάγκη για κάτι τέτοιο ωστόσο ήταν κάτι παραπάνω από επιτακτική. Η πορεία του τελευταίου τίτλου της σειράς, God of War: Ascension ήταν απογοητευτική και η ανάγκη για μια νέα προσέγγιση θεωρείτο δεδομένη. Η Sony ανέθεσε την –ομολογουμένως δύσκολη- αποστολή αυτή στο στούντιό της στη Σάντα Μόνικα –το είχε κάνει ήδη μία φορά με το πρώτο God of War, οπότε αν μη τι άλλο ήταν το πλέον κατάλληλο για να προσεγγίσει εκ νέου το ίδιο του το έργο.

Το αποτέλεσμα; Ένα από τα παιχνίδια-σημεία αναφοράς στην τρέχουσα γενιά….

Ελλάδα γιοκ

Σε όλα τα προηγούμενα God of War, είχαμε συνηθίσει έναν Kratos οργισμένο, το μένος του οποίου πλήρωναν ως επί το πλείστον οι θεοί του Ολύμπου. Η ελληνική μυθολογία αποτελεί πλέον παρελθόν (δεν πρέπει να ξέμεινε και κανένας, τους ξεκλήρισε όλους) με το παιχνίδι να βασίζεται πλέον σε αυτή των Βίκινγκ. Η δράση του εξελίσσεται κατά βάση στο Midgard (σαν να λέμε, τη γη που γνωρίζουμε) με τον Kratos να επισκέπτεται κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού και άλλους κόσμους της σκανδιναβικής μυθολογίας.

Το φετινό God of War δεν αποτελεί ακριβώς reboot για τη σειρά. Πράγματι, είναι τελείως διαφορετικό σε σχέση με τα προηγούμενα από πλευράς αισθητικής, gameplay και σεναριακού υποβάθρου, όμως δεν απαρνείται τη διαδρομή του. Ο Kratos έχει βρει απάγκιο στον παγωμένο κόσμο της σκανδιναβικής μυθολογίας (μη ρωτάτε πώς γίνεται κάτι τέτοιο) όμως η ζωή του μόνο ρόδινη δεν είναι.

 Το παιχνίδι ξεκινά με τον ίδιο και τον γιο του να κηδεύουν τη γυναίκα του. Όχι, ο στόχος του Kratos αυτή τη φορά δεν είναι να σκοτώσει τον Odin ή τον Thor αλλά κάτι πολύ πιο “γήινο”: να σκορπίσει τις στάχτες της γυναίκας του από το ψηλότερο βουνό του κόσμου. Φυσικά τα πράγματα δεν είναι ποτέ τόσο απλά όσο φαίνονται, με αποτέλεσμα το παιχνίδι να μας προσφέρει γύρω στις 30 ώρες (κατά κάποιους 20, κατά άλλους 40) ποιοτικού single player περιεχομένου –ευτυχώς multiplayer δεν υπάρχει.

Πόσο άλλαξες, πόσο άλλαξα

Η πρώτη μεγάλη αλλαγή που θα προσέξει κάποιος στο God of War σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς, αφορά τον Kratos. Ο αιμοδιψής και αποκρουστικός αντιήρωας που με τρόπο σχεδόν σαδιστικό ξεπάστρευε έναν-έναν όποιον θεωρούσε εχθρό του μέχρι τώρα, έχει δώσει τη θέση του σε έναν άνθρωπο με πλήρη αντίληψη της διαδρομής και των λαθών του, έναν γεννημένο πολεμιστή που μάχεται εξ ανάγκης, έναν γκρινιάρη και ευέξαπτο πατέρα.

Το πιθανότερο είναι πως κανείς μας δεν θα μπορούσε να φανταστεί τον Kratos ως πατρική φιγούρα κι όμως η Sony Santa Monica έχτισε τη σχέση του με τον Atreus, τον γιο του, αριστουργηματικά. Οι ρόλοι πατέρα-γιού εναλλάσσονται διαρκώς με εκείνους του δάσκαλου-μαθητή, με τον Kratos να προσπαθεί να προετοιμάσει τον γιο του για τη ζωή του ως πολεμιστής, όμως ακόμα κι έτσι, ο μικρός Atreus δεν διστάζει να κάνει ακόμα και πλάκα με τον πάντα βλοσυρό και αυστηρό πατέρα του. Το φινάλε του παιχνιδιού βρίσκει και τους δύο αλλαγμένους μέσα από μία σχέση που δοκιμάζεται, ωριμάζει και δυναμώνει. Πρόκειται για ένα υπέροχο δίδυμο που παίρνει το κόνσεπτ του Joel και της Ellie από το The Last of Us και το απογειώνει.

Η βία δεν λείπει και από αυτό το God of War, μόνο που η αναπαράστασή της είναι αρκετά πιο ήπια. Σε αυτό βοηθούν και οι εχθροί που καλείται να αντιμετωπίσει ο Kratos αλλά κατά βάση, την ευθύνη φέρει το ίδιο το παιχνίδι που δεν “διψά” για αίμα. Για πρώτη φορά βλέπουμε τον Kratos σχεδόν να αναγκάζεται να δώσει τις μάχες του –χωρίς αυτό να επηρεάζει στο ελάχιστο βεβαίως την αποτελεσματικότητά του. Παίζει ωστόσο τον ρόλο του στον τόνο του God of War, το οποίο παρουσιάζεται πιο ώριμο, πιο μεστό από τους προκατόχους του.

Κατά την προσφιλή συνήθεια της Sony, το God of War έρχεται πλήρως μεταγλωττισμένο στα Ελληνικά. Η δουλειά που έχει γίνει, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι η καλύτερη σε τίτλο της Sony μέχρι στιγμής: οι ηθοποιοί που συμμετείχαν στη μεταγλώττιση (περί τους 22 με τον Δημήτρη Χαβρέ να δανείζει τη φωνή του στον Kratos) συνθέτουν ένα καστ που αν μη τι άλλο προσφέρει μία υψηλής ποιότητας –και φυσικά καλοδεχούμενη- εμπειρία στους Έλληνες παίκτες. Φυσικά υπάρχει και η δυνατότητα συνδυασμού Αγγλικών με ελληνικούς υπότιτλους, επιλογή που επίσης δεν πρόκειται να αφήσει παραπονεμένους όσους την προτιμήσουν. Το God of War είναι ένας τίτλος που σέβεται και τιμά τον Έλληνα καταναλωτή και αυτό είναι κάτι που αποδεικνύεται περίτρανα από την πρώτη οθόνη του παιχνιδιού, μέχρι τους τίτλους τέλους του.

Και από gameplay;

Η εμπειρία που προσφέρει το God of War δεν έχει καμία σχέση με αυτή των προηγούμενων τίτλων της σειράς –οποιουδήποτε εξ αυτών- καθώς τα πάντα έχουν αλλάξει. Υπό αυτό το πρίσμα είναι ανώφελο να μιλήσουμε για ομοιότητες και διαφορές, πολύ απλά διότι οι πρώτες σπανίζουν και οι δεύτερες διαδέχονται η μία την άλλη.

Η δράση στο God of War είναι τρίτου προσώπου, ωστόσο η κάμερα βρίσκεται πλέον πίσω από τον Kratos. Η σειρά μας είχε συνηθίσει σε μακρινές λήψεις, θέλοντας έτσι να τονίσει το μέγεθος των εχθρών που είχε απέναντί του ο Kratos, κάτι που επιτυγχάνεται εξαιρετικά πλέον χάρη στα κινηματογραφικά γκρο πλαν πίσω από την πλάτη του ήρωα. Ο παίκτης είναι ελεύθερος να προσαρμόσει την κάμερα όπως θέλει, γεγονός που αφ’ ενός του δίνει μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων και από την άλλη χαρίζει ουκ ολίγες υπέροχες γωνίες λήψης –κάνοντας τους ήδη μεγαλόσωμους εχθρούς, ακόμα πιο επιβλητικούς.

Οι αλυσίδες του Ολύμπου έχουν δώσει τη θέση τους σε ένα τσεκούρι που είναι πλέον και το κύριο όπλο του Kratos. Το Leviathan βέβαια δεν είναι ένα οποιοδήποτε τσεκούρι, αφού ο ήρωας έχει τη δυνατότητα να το εκτοξεύει ενάντια στους αντιπάλους του, ρίχνοντάς τους στο έδαφος και παγώνοντάς τους, μέχρι να το καλέσει και πάλι πίσω στο χέρι του. Στο ενδιάμεσο, ο Kratos χρησιμοποιεί τα χέρια (light και heavy attacks) και την ασπίδα του, γεμίζοντας έτσι σιγά-σιγά το rage mode, ενώ επιπλέον κινήσεις ξεκλειδώνονται μέσω του skill tree και amulets που θα βρείτε παίζοντας.

Στο πλάι σας θα βρίσκεται σταθερά και ο Atreus, η συμπεριφορά του οποίου είναι απλά υποδειγματική. Με τα βέλη και τα summons του θα φροντίσει ως επί το πλείστον να επιφέρει πλήγματα στους αντιπάλους σας, να τους κρατήσει μακριά, να τους απασχολήσει και να τους καθυστερήσει χωρίς να φοβάται να εμπλακεί και σε μάχες εκ του σύνεγγυς. Πέραν των εμπνευσμένων και πάντα απολαυστικών αλληλεπιδράσεών του με τον Kratos (η αρχική σκηνή τους είναι ιδιαίτερα ατμοσφαιρική και θέτει τις βάσεις για κάτι πραγματικά σπουδαίο) θα φροντίζει να σας καθοδηγεί –αλλά όχι να σας περιορίζει- σε ό,τι αφορά την εξέλιξη του παιχνιδιού.

Ο χειρισμός έχει προσαρμοστεί στις κινήσεις του Kratos. Για τις βασικές επιθέσεις του θα χρησιμοποιήσετε πλέον τα R1/L1/R2, με το L2 θα στοχεύσετε –για να εκτοξεύσετε το Leviathan- ενώ για να αποτελειώσετε τους καθηλωμένους αντιπάλους σας θα χρησιμοποιήσετε το R3. Οι συνδυασμοί που θα κληθείτε να κάνετε, ίσως σας μπερδέψουν ελαφρά στην αρχή, όμως καθώς περνούν οι ώρες στο God of War, θα διαπιστώσετε ότι το σύστημα που χρησιμοποιεί το παιχνίδι είναι αρκετά βολικό –επιτρέπει μεγαλύτερη ακρίβεια σε σχέση με τα face buttons του χειριστηρίου. Τα τελευταία έχουν συμπληρωματικό ρόλο –χρήση αντικειμένων, αποφυγή επιθέσεων, οδηγίες στον Atreus και επιστροφή τσεκουριού.

Α, και το καλύτερο όλων; Τέρμα τα QTE!

Κάτι σαν RPG

Όλα τα παραπάνω (κάμερα, κινήσεις Kratos, Leviathan, ρόλος Atreus) συνδυάζονται αρμονικά, προσφέροντας υπέροχες, “χορταστικές” και άκρως κινηματογραφικές μάχες.  Οι εχθροί ποικίλουν και μολονότι δεν ανταποκρίνονται πλήρως στη σκανδιναβική μυθολογία, δημιουργούν ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον σύνολο. Από την άλλη βέβαια, πότε τα God of War ήταν πιστά στην –εκάστοτε- μυθολογία για να είναι και τώρα…

Αυτό που έχει σημασία είναι η εμπειρία που χαρίζουν και από πλευράς gameplay, το God of War είναι πραγματικό διαμάντι. Όταν δεν εκσφενδονίζετε το τσεκούρι σας εναντίον αντιπάλων, θα κληθείτε να λύσετε διάφορους χαμηλής δυσκολίας γρίφους, να εξερευνήσετε το περιβάλλον γύρω σας, να επισκεφθείτε άλλους κόσμους και να ανακαλύψετε ξεχασμένα μυστικά, κερδίζοντας το δικαίωμα να εμπλουτίσετε το ρεπερτόριο κινήσεων και τις ικανότητές σας με νέα skills καθώς επίσης και να βελτιώσετε την πανοπλία και το τσεκούρι σας.

Αυτό το τελευταίο είναι ακόμα μία καινοτομία που εισάγει το God of War του 2018. Μπορείτε είτε να αγοράσετε, είτε να φτιάξετε οι ίδιοι τον εξοπλισμό σας –και μάλιστα να κάνετε το ίδιο και για αυτόν του Atreus. Ό,τι φοράτε προφανώς θα επηρεάζει και τα χαρακτηριστικά σας –ακολουθώντας την τάση της εποχής που θέλει κάθε είδους τίτλο να εμπλουτίζεται με στοιχεία που παλαιότερα θα συναντούσαμε σε RPG- γι’ αυτό επιλέξτε με σύνεση.

Η ανάπτυξη του χαρακτήρα σας –αν και ίσως υπέρ του δέοντος πολύπλοκη- είναι και αυτή που θα παίξει τον καθοριστικότερο ρόλο στην εξέλιξη του παιχνιδιού: όσο περισσότερα ξεκλειδώνετε, τόσο πιο εύκολη (λέμε τώρα…) θα κάνετε τη ζωή σας, γι’ αυτό φροντίστε να αφιερώσετε τον πρέποντα χρόνο στα side quests. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, δεν θα ζημιωθείτε.

Ο ιδανικός συνδυασμός

Το God of War καταφέρνει κάτι μοναδικό. Μπορεί να μοιάζει με ένα παζλ τίτλων, αφού οι κάθε λογής επιρροές του είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς (Metroidvania, Bayonetta, The Last of Us, Horizon Zero Dawn, Devil May Cry) κι όμως παρ’ όλα αυτά κατορθώνει να έχει τη δική του ταυτότητα. Είναι ένα άξιο God of War, ικανό να καλύψει τα “θέλω” κάθε φίλου της σειράς και μάλιστα χωρίς να βαδίσει στα σίγουρα χνάρια των προκατόχων του. Δεν φοβάται να εξερευνήσει καινούριες προσεγγίσεις, να προσφέρει νέου είδους συγκινήσεις κι όμως, εν τέλει η εμπειρία που χαρίζει κατορθώνει να είναι με έναν μαγικό τρόπο αντάξια του ονόματος της σειράς.

Χαρακτηρίζοντας κανείς το God of War απλά ένα πανέμορφο και εξαιρετικά άρτιο παιχνίδι, μάλλον το υποτιμά. Ο τίτλος της Sony Santa Monica είναι ένα πραγματικό κομψοτέχνημα, μία αριστοτεχνικά στημένη περιπέτεια και ένα από τα ομορφότερα και καλύτερα παιχνίδια της τρέχουσας γενιάς. Κάθε χρονιά στο gaming είθισται να μνημονεύεται για το καλύτερο παιχνίδι της. Το 2017 ήταν το Breath of the Wild, το 2016 ήταν το Uncharted 4, το 2015 ήταν το Witcher 3. Χάρη στη Sony και το God of War, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου έχουμε την απάντησή μας για φέτος. Τι πειράζει που δεν έχουμε βγάλει καλά-καλά τον Απρίλιο;

Μας άρεσαν

• Εκπληκτικό στυλ μαχών (κινήσεις, κάμερα, δράση –τα πάντα)
• Πανέμορφος κόσμος και εξαιρετικά προσεγμένη φωτογραφία
• Δυνατή σχέση ανάμεσα σε Kratos και Atreus που εξελίσσεται με το πέρασμα του χρόνου
• Gameplay με εντυπωσιακό βάθος και πληθώρα μηχανισμών

Δεν μας άρεσαν

• Οι περισσότεροι εχθροί θα μπορούσαν να βρίσκονται σε οποιοδήποτε παιχνίδι
• Τα διάφορα παζλ παραμένουν σε γενικές γραμμές απλοϊκά

Ανάπτυξη: SIE Santa Monica Studio | Έκδοση: Sony | Διάθεση: Sony Hellas | Πλατφόρμες: PS4