geomagas

Θα σε διαφωτίσει η ζωή. Trust me.

Εμμμ... Προφανώς δεν. Anyway, καλή τύχη σου εύχομαι εκεί ψηλά.

Έχεις δίκιο. Ελπίζω το σχόλιό μου να σου προσέφερε περισσότερη γνώση, αν κατάλαβες τo νόημά του. You're welcome!

Τα παλιά καλά χρόνια, θυμάμαι, ψάχναμε δουλειές στις αγγελίες, παίρναμε τηλέφωνα, κάναμε συνεντεύξεις, κι όταν εξαντλούσαμε τα περιθώρια χωρίς επιτυχια, ανοίγαμε τον τηλεφωνικό κατάλογο και στέλναμε βιογραφικά παντού. Και ναι, ο τηλεφωνικός κατάλογος ήταν ένα βιβλίο, φτιαγμένο από ...χαρτί, πιο βαρύ από το κεφάλι μας! Δεν περιμέναμε να μας προτείνουν θέσεις να διαλέξουμε. Τίποτα, κάτι δικά μου...

Ε τότε, ακολουθάς την περπατημένη: Web hosting, domain και μεταφέρεις την εφαρμογή σου σε μορφή web.

Όπως πχ το insomnia.gr τρέχει στον server του, και πρέπει να συνδεθείς για να αλληλεπιδράσεις με την εφαρμογή; Κάτι τέτοιο;

Hmmmm... I wonder why... 🤔

Ποιο είναι το site, αν επιτρέπεται;

Ναι, αλλά αυτοί ισχυρίστηκαν ότι το κάνανε σε μια μέρα, και παρόλο που έχεις δίκιο να το αμφισβητείς, δεν μπορείς να το αποδείξεις... Από την άλλη, εσύ ξέρεις τη δουλειά που έκανες, ξέρεις ότι κοστίζει (όχι "αξίζει", αλλά bare with me) παραπάνω από ένα μεροκάματο, και ούτε αυτοί μπορουν να αποδείξουν το αντίθετο... Όμως τελικά, η μπάλα βρίσκεται στο δικό τους γήπεδο, γιατί δεν μπορείς να τους αναγκάσεις να σου δώσουν παραπάνω από όσο νομίζουν. Γι αυτό είναι σημαντικό να κάνεις συμφωνητικό. Μέσα εκεί αναφέρεται ποιο είναι το παραδοτέο, η αξία του και ο τρόπος πληρωμής. Αυτή η αξία προκύπτει από διαπραγμάτευση μεταξύ του ποσού που είναι διατεθειμένοι να επενδύσουν στο έργο, και το δικό σου κόστος. Εφόσον είσαι εντάξει με το προϊόν που θα παραδώσεις και με τους χρόνους, δεν μπορούν να σου αρνηθούν το συμφωνημένο ποσό. Βλέπεις λοιπόν ότι προσπαθείς να επιχειρηματολογήσεις για κάτι αντικειμενικό (αξία) αλλά το επιχείρημά σου αφορά κάτι υποκειμενικό (κόστος, ή πόσο νομίζεις εσύ προσωπικά ότι αξίζει). Με αυτόν τον τρόπο, τους νομιμοποιείς να ισχυριστούν κάτι εξίσου υποκειμενικό -- να εξισώσουν δηλαδή την υποτιθέμενη αξία με το ποσό που είναι διατεθειμένοι να σου δώσουν, το οποίο είναι εντελώς αυθαίρετο τώρα που κάνανε τη δουλειά τους! Τέλος, φαντάσου το εξής σενάριο: Ας υποθέσουμε ότι βρίσκουν τρεις σαν εσένα, και τους αναθέτουν το ίδιο έργο χωρίς να γνωρίζει ο ένας την ύπαρξη του άλλου. Και οι τρεις το φέρνουν εις πέρας, αλλά (λογικά) η δουλειά του ενός έχει καλύτερα αποτελέσματα (είναι πιο ποιοτική). Παρουσιάζουν λοιπόν τη δουλειά του στους άλλους δύο ως δική τους, και ισχυρίζονται ότι το έκαναν σε μία μέρα, σαν πρόφαση να μην τους πληρώσουν. Αν και οι τρεις δούλευαν με συμφωνητικά, δεν θα είχαν το περιθώριο τέτοιας απάτης.

Για αρχή, πρέπει να πω ότι μου θύμισε αυτό... Πέρα από την πλάκα πάντως, προφανώς θεωρείς ότι αξίζεις να πληρωθείς περισσότερο (τα συμφωνημένα) για τον κόπο σου, οπότε νομίζω είναι αξιοπρεπές να προτιμήσεις το "τίποτα" από το εξευτελιστικό μεροκάματο. Πιθανότατα να έκανα το ίδιο προσωπικά... Παρόλα αυτά, υποθέτω ότι δεν έκανες συμφωνητικό. Αν είναι έτσι, τότε σε αυτή την παράμετρο, ναι, έχεις "άδικό"... έπρεπε να είχες κάνει.

Νομίζω ότι πέφτεις κι εσύ στο ίδιο fallacy... 🤔 Ακόμα και να μην ισχύει όμως, θεωρώ ότι δεν μπορείς να κρίνεις τις μελλοντικές εξελίξεις (ΘΑ μειώσει) με τα "σημερινά δεδομένα". Ειδικά όταν μιλάμε για έναν τομέα που αλλάζει ραγδαία καθημέρινά. Στην ελάχιστη των περιπτώσεων, θα πρέπει να αξιολογήσεις που θα βρίσκεται η τεχνολογία (με τον ρυθμό που εξελίσσεται σήμερα) στο χρονικό σημείο για το οποίο θέλεις να κάνεις πρόβλεψη.

Σωστά. Άρα, το θέμα είναι πόσο κοντά είμαστε. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ξεκάθαρη άποψη σε αυτό, αλλά το σίγουρο είναι ότι το προσεγγίζουμε (1) με επιταχυνόμενους ρυθμούς και (2) με κίνητρα και ενθουσιασμό (βλ. παραπάνω που λέγαμε πόσο "χαζό" είναι να μην χρησιμοποιείς AI σήμερα). Και για να γυρίσουμε στον αρχικό μου ισχυρισμό, το θέμα δεν είναι ΑΝ θα φτάσουμε (είναι αναπόφευκτο), αλλά αν θα έχουμε προλάβει μέχρι τότε να βρούμε λύσεις για τα προβλήματα της "επόμενης μέρας". Έστω και θεωρητικές. Δεν το ξέρεις πραγματικά αυτό. Σε παραπέμπω στο fallacy που ανέφερα παραπάνω. Που να ξέρουμε ΑΝ φτιάξουν καν... μπορεί να τους είναι και άχρηστες. Αυτό είναι το νόημα του singularity: Δεν μπορούμε να ξέρουμε που και πως θα οδηγήσει, διότι εξ ορισμού δεν έχουμε τη διανοητική ικανότητα... Ε ναι, αυτό είναι το νόημα: δεν θα ήταν ανθρώπινες. Είναι σαν να περιμένεις από τη γάτα σου να μιλήσει Ισπανικά... Καμία έκπληξη...

Βασικά, η δική μου άποψη είναι ότι τελικά θα αντικαταστήσει όλα τα επαγγέλματα, ίσως ακόμα και αυτά που δεν θεωρούμε επαγγέλματα με την αυστηρή έννοια του όρου (πχ η αυθόρμηρη καλλιτεχνική δημιουργία, ή η φροντίδα της ατομικής σου υγιεινής). Απλά ο προγραμματιστής ανήκει στη σφαίρα της πνευματικής εργασίας (σε αντίθεση με τη φυσική), και άρα είναι από τους πρώτους πιθανούς υποψήφιους. Κι αυτό, διότι είναι πολύ πιο εφικτό και scalable να πεις σε ένα LLM να σου γράψει κώδικα, ή να σου σχεδιάσει ένα σύστημα, ή να σου λύσει ένα σύστημα εξισώσεων, από την κατασκευή (και μάλιστα μαζική) μιας φουλ ρομποτικής θεριζοαλωνιστικής μηχανής πχ. Συνεχίζεις να βλέπεις την εποχή του singularity (διότι για αυτό μιλάμε πραγματικά) σαν μια εποχή στην οποία ο άνθρωπος έχει κάποιο ενεργό ρόλο στις τεχνολογικές εελίξεις. Και είναι φυσκό, διότι το αντίθετο μας κάνει να νιώθουμε ανίσχυροι -- ότι δηλαδή η μοίρα μας δεν είναι στα χέρια μας. Όμως: Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι δεν ξέρουμε με ποιον τρόπο ή με τι σκοπό οι μηχανές θα γράφουν κώδικα. Απ' όσο μπορώ να φανταστώ, το πιθανότερο είναι μάλλον ότι οι ίδιες θα αποφασίζουν αν πχ αξίζει ή όχι τον κόπο να αναβαθμίσουν ένα legacy σύστημα ή να το φτιάξουν από το μηδέν. Και φυσικά, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα χρησιμοποιούν τις γλώσσες που εφηύραμε εμείς. Σκέψου το λίγο: Ο λόγος που υπάρχουν αυτές οι γλώσσες είναι επειδή δεν μπορούμε να σκεφτόμαστε στο δυαδκό σύστημα, ούτε να έχουμε ανά πάσα στιγμή στο μυαλό μας όλη την αρχιτεκτονική του συστήματος και όλα τα πιθανά states του. Έτσι σκεφτήκαμε να δημιουργήσουμε γλώσσες που προσομοιάζουν της ανθρώπινης, και μπορούν να μεταφραστούν σε αυτή της μηχανής. Όμως, μία τεχνολογική υπερευφυΐα δεν έχει τέτοια ανάγκη. Μπορεί άνετα να "σκέφτεται" σε γλώσσα μηχανής, ή ακόμα και να δημιουργεί άλλες γλώσσες που αποφασίζει ότι τη βολεύουν. Δεν χρειάζεται ενδιάμεσο λογισμικό όπως compilers, interpreters, linkers, profilers, debuggers... Ο ανθρώπινος παράγοντας δεν θα συμμετέχει καθόλου σε όλη τη διαδικασία, διότι δεν θα έχει τίποτα να προσφέρει. Η υπερευφυΐα θα είναι ήδη πιο αποδοτική σε όλα τα σημεία. Είναι σαν να συνεργάζεται σήμερα ένας άνθρωπος με ένα σκύλο για να φτιάξει μια εφαρμογή... απλά παράλογο.

Σωστό, αλλά μόνο στην περίπτωση που υποθέτεις ότι η τεχνολογία που υπάρχει είναι και η τεχνολογία που βλέπεις. Το οποίο είναι fallacy...

Μπορεί, μόνο που δεν μιλάμε για αυτά που κυκλοφορούν στην αγορά. Δεν καθορίζουν αυτά τις εξελίξεις. Περισσότερα γι αυτό, στην δεύτερή μου απάντηση. Εππλέον, θα πρέπει νομίζω να σταματήσουμε να αναφερόμαστε στα AI. Δεν είναι πολλά, είναι ένα. Όπως το cloud (και όχι τα clouds). Εκτός αν πιστεύεις ότι τσακώθηκαν και δεν μιλάνε μεταξύ τους... 😉