Ο κανονισμός που ακολουθείται κατά βάση από τα νοσοκομεία (αλλά όχι πάντα) είναι ότι οι εθελοντές αιμοδότες μπορούν να προσφέρουν αίμα από προηγούμενες αιμοδοσίες τους μονάχα σε συγγενείς πρώτου βαθμού.
Αυτό συμβαίνει για να ενισχυθεί η προσφορά αίματος από τους εθελοντές αλλά και από όλον τον κόσμο γενικά, γιατί σε αντίθετη περίπτωση αυτή θα μειωθεί δραματικά.
Αν πχ τώρα έχεις 60 τακτικούς εθελοντές και 30 έκτακτους (που δίνουν μια φορά από ανάγκη - αλλά κάποιοι από αυτούς μετατρέπονται σε τακτικοί σε βάθος χρόνου), και επιτρέπεις στους τακτικούς να μπορούν με μια προφορική εντολή να δίνουν αίμα σε οποιονδήποτε από το "απόθεμα τους", στο τέλος θα καταλήξεις μόνο με 20 τακτικούς που θα ζητάνε να καλύπτονται αιμοδοσίες συγγενών, γνωστών και αγνώστων από το ιστορικό τους από πρακτικά εξαντλημένο πλέον απόθεμα, και ελάχιστους έκτακτους (αυτούς που δεν θα βρίσκουν κάποιον φίλο ή συγγενή να τους εξυπηρετήσει).
Θα μειωθεί δηλαδή δραματικά η τράπεζα των αιμοδοτών και το μεγάλο βάρος θα το σηκώνουν ολοένα και λιγότεροι, και βέβαια θα αυξάνονται οι ελλείψεις.
Στην δικιά σου περίπτωση, που δεν μπορείς να δώσεις άμεσα, θα μπορούσες να εξηγήσεις στο νοσοκομείο που νοσηλεύεται ο γνωστός σου ότι δεν μπορείς να δώσεις άμεσα λόγω πρόσφατης αιμοδοσίας, πιθανώς να δεχτούν να καλύψουν από το ιστορικό σου.
Αλλά σε γενικές γραμμές, καλό είναι, τουλάχιστον μεταξύ των τακτικών αιμοδοτών, να προωθείται η ίδια η πράξη της αιμοδοσίας και όχι "ο δανεισμός".