Όταν ακούω μαθήματα δημοκρατίας και ανθρωπισμού από Γερμανούς, Άγγλους κλπ με πιάνουν τα γέλια πραγματικά. Να μας πούνε για το πως κάνουμε αποικίες, καταδικάζουμε λαούς (ακόμη και ηπείρους) σε αιώνια φτώχεια, λαδώνουμε κυβερνήσεις, πως "ανακυκλώνουμε" πυρηνικά απόβλητα και άλλα "πολιτισμένα" να πω νταξ.
Από τη μια βλέπεις Άγγλους και λοιπούς να λοιδορούν Βορειοκορεατες που κλαίνε επειδή πέθανε ο ηγέτης τους, από την άλλη θυμάσαι το θίασο στο θάνατο της πριγκίπισσας και τις κωλοτούμπες του πάτερ στο γάμο. Έρχεσαι σε λογικό αδιέξοδο και καταλήγεις στο ότι το μόνο τελικά που αξίζει να ασχολήσε είναι η κωλάρα της Πίπας.