Σε υπέρ-ευχαριστώ για τον χρόνο να γράψεις όλα αυτά.
το ότι είναι γειτονιά από τις παλιές ειδικά εκεί που είναι το σπίτι που αναφέρω το ξέρω καλά, σχεδόν όλα τα σπίτια τριγύρω ακόμη και το μεσοτοιχία είναι συγγενείς μου ή γνωστοί μας.
Το πως είναι οι άνθρωποι ειναι και ένα απο τα μεγάλα + για εμένα.
Για τα σχολεία έχω ακούσει κι εγώ πολύ καλά σχόλια.
το πρόβλημα είναι ότι επί 38χρόνια που είμαι εγώ τώρα είχα μηδενικές επαφές μαζί τους, μεγάλωσα με την οικογένεια του άλλου μου γονιού.
τα ΜΜΜ, μεταφορες κτλ δεν μας απασχολούν καθόλου, δεν τα παίρνουμε ποτέ.
με την σύζηγο δουλεύουμε μαζί.
Πρόβλημα έτσι όπως το βλέπω εγώ επί του παρόντος είναι η μεγάλη απόσταση από τη δουλειά (νόμιζα ότι θα ήμαστε στο '30 χωρίς κίνηση, '45 με κίνηση)
και η μεγάλη απόσταση από τους φίλους/παρέες οι οποίοι είναι όλοι μαζεμένοι παγκράτι-κυψέλη (μπορεί να ακούγεται ασήμαντο αλλά σε βάθος χρόνου μπορεί να φέρει μεγάλη γκρίνια).
Η σύζηγος την πρώτη φορά που την πήγα ήταν νύχτα μετά από έξοδο και της ήρθε ένα πλάγιο εγκεφαλικό, την πήγα όμως καπάκι το επόμενο πρωί και έπαθε πλάκα. της άρεσε αρκετά και μπορώ να πω ενθουσιαστηκε, αλλά και αυτή έχει τους ίδιους ενδοιασμούς με εμένα (κίνηση, απόσταση απο παρέες, μυρωδιές), και μου είπε και αυτή ότι τουλάχιστον είναι ο Πειραιάς κοντά για μαγαζιά-ψώνια.
Αυτό που μου είπε είναι μήπως αν δεν προχωρήσει το δάνειο το φτιάχναμε και δοκιμάζαμε εκει 1-2 χρόνια.