Προβλέποντας το μέλλον για Xbox και PlayStation

Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, λίγους μόλις μήνες μετά την κυκλοφορία του PS4 Pro και με την τρέχουσα γενιά να μετρά τριάμισι χρόνια ζωής –κι αυτά σκάρτα- ο κόσμος έχει αρχίσει να σπεκουλάρει σχετικά με το επόμενο PlayStation. Έχει βάση όμως όλη αυτή η φημολογία;

Μπούρδες

Μια ματιά στην ιστορία των γενεών συστημάτων οικιακής ψυχαγωγίας αρκεί για να δείξει ακριβώς πώς έχει η κατάσταση. Χωρίς να προσμετρούμε την τρέχουσα, καθεμία από τις επτά προηγούμενες γενιές, ξεκινώντας από το 1972 και καταλήγοντας στο 2005, αποτέλεσε την αιχμή του δόρατος της βιομηχανίας κατά μέσο όρο για 5,7 χρόνια. Οι δύο τελευταίες μάλιστα, η 6^η του 1998 με τα PlayStation 2, Xbox, Dreamcast και GameCube και η 7^η του 2005 με τα Wii, PS3 και Xbox 360, ήταν εκείνες που διήρκεσαν περισσότερο (μια γεμάτη επταετία έκαστη), ανεβάζοντας τη μέση τιμή.

Εν αντιθέσει με τις “Κασσάνδρες” που θέλουν PS5 στην… τετραετία, η βιομηχανία δείχνει ξεκάθαρα την πρόθεσή της να δώσει χρόνο σε κάθε γενιά προκειμένου αυτή να βρει το κοινό της και να επεκταθεί όσο το δυνατόν περισσότερο. Στις προηγούμενες τρεις γενιές μάλιστα, είχαμε και το λανσάρισμα μικρότερων το δέμας εκδόσεων για συγκεκριμένα συστήματα, μέχρι να φτάσουμε στην τρέχουσα όπου η τεχνολογική πρόοδος αλλά και οι αυξημένες απαιτήσεις των νέων τεχνολογιών (βλ. VR), ανάγκασαν τις δύο εκ των τριών εναπομεινασών εταιρειών, να κυκλοφορήσουν βελτιωμένες προτάσεις των συστημάτων τους.

Η τρέχουσα γενιά μένει στην ιστορία διότι για πρώτη φορά στα χρονικά, η βιομηχανία του gaming αντελήφθη πως υπάρχει και ένα διαφορετικό μοντέλο απ’ αυτό που εμπιστευόταν τυφλά τόσα χρόνια. Έχοντας ως σημείο αναφοράς τα δίκτυά τους, οι εταιρείες αποφάσισαν να μην ξαναρχίσουν από την αρχή αλλά να εκμεταλλευτούν στο μέτρο του δυνατού ό,τι είχαν καταφέρει στην αμέσως προηγούμενη γενιά. Κρατώντας σταθερό το λειτουργικό, το περιβάλλον χρήστη και βέβαια τους τίτλους, λάνσαραν νέες, δυνατότερες και ακριβότερες εκδόσεις των συστημάτων τους, δίνοντας στους καταναλωτές δυνατότητα επιλογής, στα πρότυπα των smartphones. Δεν είναι και λίγα όλα αυτά για μία αγορά που επί 40 χρόνια λειτουργούσε με τυφλοσούρτη.

Η σημασία του backward compatibility

Έχουμε αναφερθεί ξανά στο παρελθόν στη σημασία του backward compatibility στην τρέχουσα γενιά κονσολών. Η σκέψη της Microsoft ήταν εξαιρετική, έστω κι αν η υλοποίηση χώλαινε με τις καθυστερήσεις που σημειώθηκαν να είναι κάτι παραπάνω από “γενναίες” –τα κωλύματα ήταν νομικής φύσης βέβαια. Όταν όμως το πλάνο επιτέλους άρχισε να τρέχει, η βιβλιοθήκη του Xbox One εμπλουτίστηκε με πραγματικά “διαμάντια”. Τίτλοι σαν τα Red Dead Redemption, BioShock, Call of Duty: Black Ops II και Fallout: New Vegas έγιναν ξαφνικά διαθέσιμοι, επιτρέποντας σε όσους τα είχαν παίξει όταν είχαν κυκλοφορήσει αρχικά να τα θυμηθούν, και σε όσους δεν τα είχαν προλάβει να μη μείνουν με το παράπονο.

Σκεφτείτε πόσο διαφορετική θα ήταν η κατάσταση στο gaming αν συνέβαινε το ίδιο σε όλες τις προηγούμενες γενιές. Είπαμε όμως: χρειάστηκε να φτάσουμε αισίως στην 8^η για να καταλάβουν οι εταιρείες πως η συνέχιση μίας διαδρομής, είναι προτιμότερη από την επανεκκίνηση. Σε ό,τι αφορά ειδικά το backward compatibility, η βιομηχανία έχει το ελαφρυντικό της αρχιτεκτονικής των συστημάτων η οποία για χρόνια αποδεικνυόταν τροχοπέδη σε κάθε τέτοια σκέψη, κάτι που για καλή μας τύχη έχει πάψει να ισχύει.

Πόσα PS4 Pro και Scorpio αντέχει η αγορά;

Επιστρέφουμε στο σήμερα: το PS4 Pro έχει ήδη κυκλοφορήσει ενώ το Scorpio ετοιμάζεται να το κάνει σε λίγους μήνες. Οι πρώτες αναθεωρημένες εκδόσεις των PS4 και Xbox One (ως τέτοιες δεν λογίζονται οι Slim και S αντίστοιχα) αποτελούν μία καινούρια τακτική για τη βιομηχανία την οποία όμως δύσκολα θα δούμε να επαναλαμβάνεται σε άλλα δυο-τρία χρόνια.

Αν γύρω στο 2019, ας πούμε, κυκλοφορούσαν ένα PS4 Pro 2 και Scorpio 2, αυτό θα σήμαινε αυτόματα πως είτε οι εταιρείες θα έπρεπε να αναπτύσσουν τα παιχνίδια τους για τρεις εκδοχές της κάθε πλατφόρμας, είτε η παλιότερη θα έμενε εκτός νυμφώνος. Καμία από τις δύο λύσεις δεν φαντάζει ρεαλιστική, εκτός αν Microsoft και Sony αποφασίσουν να τρέξουν κάποιο πρόγραμμα απόσυρσης των αρχικών Xbox One και PS4 προκειμένου να ελαχιστοποιήσουν το μερίδιό τους στην αγορά, όμως ακόμα κι αυτό μοιάζει τραβηγμένο απ’ τα μαλλιά.

Δεν θα ήταν απίθανο τα PS4 Pro και Scorpio να αποτελέσουν τους “ενδιάμεσους σταθμούς”, τα μοναδικά checkpoints της τρέχουσας γενιάς πριν περάσουμε στην επόμενη, αν υπάρχει τέτοια φυσικά. Επί του παρόντος, Sony και Microsoft εστιάζουν στα δίκτυα: δεν ενδιαφέρονται άμεσα από ποια κονσόλα συνδέεται κάποιος, φτάνει να το κάνει. Αν εξακολουθεί να αγοράζει παιχνίδια, να ανανεώνει τις συνδρομές του και να εξοπλίζεται με κανένα αξεσουάρ πότε-πότε, είναι εξαιρετικός πελάτης –το έχει πει ο ίδιος ο Φιλ Σπένσερ.

Ουδείς είναι βέβαιος (αφήνουμε στην άκρη τις καφενειακές συνομωσίες που κυκλοφορούν –ελεύθερες, δυστυχώς) για το αν θα υπάρξουν όντως επόμενα Xbox και PlayStation πάντως. Ακόμα κι αν το κάνουν όμως, η μετάβαση από την τρέχουσα γενιά στην επόμενη, θα είναι ακόμα πιο αναίμακτη από την προηγούμενη. Τα δίκτυα των δύο εταιρειών είναι πιο ώριμα από ποτέ, η ψηφιακή διανομή πραγματοποιεί σταθερά βήματα προς τα εμπρός, το backward compatibility πλέον το μάθαμε ενώ θα υπάρχει πράγματι ανάγκη για επιπλέον ισχύ (μην πάτε μακριά: 4K gaming και VR). Μία “γραμμή” θα πρέπει να τραβηχτεί ως προς τις κυκλοφορίες και αυτό ήταν όλο.

Μεταχειρισμένα, συνδρομές και στη μέση η Nintendo

Πριν μερικές εβδομάδες, αναφερθήκαμε στον “πόλεμο” των first parties κατά της λιανικής με μία πολύ συγκεκριμένη αφορμή, μία εξέλιξη που φέρνει στο προσκήνιο και πάλι τις συνδρομές, έστω κι αν αυτή τη φορά δεν έχουν τον ρόλο του “κακού”. Προγράμματα όπως το PS Plus, το Xbox LIVE Gold, το Xbox Game Pass και το EA Access δίνουν υπό προϋποθέσεις πρόσβαση σε παιχνίδια έναντι μικρού αντιτίμου.

Τις εταιρείες που μπορούν να υποστηρίξουν κάτι τέτοιο, δεν τις χαλά καθόλου αυτό: γνωρίζοντας ότι έχουν λαμβάνειν συγκεκριμένο ποσό από συγκεκριμένο κόσμο για συγκεκριμένο διάστημα, είναι σε θέση να οργανώνουν αποτελεσματικότερα τα οικονομικά τους –κάτι που εκτιμά κάθε εταιρεία. Επιπρόσθετα, ξέρουν πολύ καλά πως αν κάποιος δίνει –τυχαίο παράδειγμα- το ποσό των 3€ τον μήνα, τότε με λίγη προσπάθεια και ένα επιπλέον “τυράκι”, θα δεχτεί να τα κάνει 5€ και κατόπιν 7€ και ούτω καθ’ εξής. Μικροσυναλλαγές είναι κι αυτά, απλά περιοδικού χαρακτήρα –που όμως ουδόλως επηρεάζει τη μετάλλαξη του gaming από προϊόν σε υπηρεσία.

“Άγνωστος x” στην παραπάνω εξίσωση, η Nintendo. Η πορεία του Switch είναι κάτι παραπάνω από εξαιρετική με την κονσόλα μέσα σε λιγότερο από μήνα να έχει καταγράψει 2,74 εκατ. πωλήσεις, ξεπερνώντας κάθε προσδοκία. Η Ninty Nintendo εξακολουθεί να εμφανίζει παθογένειες, δείχνει όμως να έχει πάρει ουκ ολίγα μαθήματα από τα παθήματά της τα τελευταία χρόνια.

Το Switch παρακολουθείται στενά μέχρις ότου αποκτήσει το πλήρες φάσμα των λειτουργιών του και ενισχυθεί περαιτέρω η βιβλιοθήκη τίτλων του. Αν καταφέρει να διατηρήσει το μομέντουμ που έχει χτίσει μέχρι και το τελευταίο τρίμηνο του έτους, τότε να είστε βέβαιοι πως τα δεδομένα θα έχουν αλλάξει και μάλιστα πολύ. Μέχρι τότε όμως, έχουμε καιρό…