Metal Gear Survive: Η επιβίωση του Metal Gear στη μετά Kojima εποχή

Ανέκαθεν η κυκλοφορία ενός τίτλου Metal Gear ήταν σε θέση να τραβήξει επάνω της τα φώτα της δημοσιότητας, παίζοντας στον ειδικό Τύπο για βδομάδες. Μόνο που στην περίπτωση του Metal Gear Survive τα πράγματα μόνο έτσι δεν ήταν…

Το Metal Gear Survive είναι το πρώτο παιχνίδι της σειράς στη μετά Hideo Kojima εποχή. Σύμφωνοι, δεν έχει την αίγλη μίας κύριας κυκλοφορίας όπως το Phantom Pain όμως πρόκειται για την πρώτη “εμφάνιση” του franchise μετά το άκομψο διαζύγιο της Konami με τον γνωστό παραγωγό και τη διάλυση, στην ουσία, του στούντιό του. Τα γεγονότα του Metal Gear Survive διαδραματίζονται σε ένα παράλληλο σύμπαν μεταξύ εκείνων του Ground Zeroes και του Phantom Pain και αν αναρωτιέστε γιατί πρέπει να σας τα λέμε εμείς όλα αυτά, είναι γιατί δεν φρόντισε σε καμία περίπτωση να το κάνει η Konami.

Ξυπόλυτο στ’ αγκάθια

Το λανσάρισμα του Metal Gear Survive ήταν ένα από τα χειρότερα και πιο αναιμικά που θυμάμαι προσωπικά στο πλαίσιο ΑΑΑ franchise –βάσει ονόματος πάντα. Είναι εκπληκτικό το πώς αποφάσισαν από την Konami να το αφήσουν, επί της ουσίας, στην τύχη του, χωρίς να το προωθήσουν ούτε κατ’ ελάχιστο. Μία υπόθεση που θα μπορούσε κάλλιστα να κάνει κάποιος, είναι πως στην Konami θέλησαν να κρατήσουν όσο πιο χαμηλά γινόταν τους τόνους σχετικά με το Metal Gear Survive ώστε να αποφύγουν τις οργισμένες αντιδράσεις των φίλων της σειράς διαδικτυακά. Μόνο που καμία εταιρεία στον κόσμο πια δεν αποφασίζει να βγάλει ένα παιχνίδι χωρίς να έχει φροντίσει για την προώθησή του –ακόμα και ένα indie στούντιο γνωρίζει πως κάτι τέτοιο ισοδυναμεί με αυτοκτονία.

Από την άλλη βέβαια, κοιτώντας το Metal Gear Survive, διαβάζοντας κριτικές και –στη χειρότερη των περιπτώσεων- παίζοντάς το, δεν παίρνει πολλή ώρα και προσπάθεια για να καταλάβει κανείς πως πρόκειται για ένα κακό παιχνίδι. Από τους μηχανισμούς και το gameplay του, μέχρι τον τρόπο που διαχειρίζεται τις μικροσυναλλαγές ($10 για επιπλέον θέση save, σοβαρά τώρα;) και βέβαια το γενικότερο κόνσεπτ του, αποτελεί κυκλοφορία που θα περίμενε κανείς να συναντήσει στο shovelware του Steam και όχι στη βιβλιοθήκη μίας εκ των κορυφαίων εταιρειών στο gaming.

Η περίπτωση του Metal Gear Survive “φωνάζει” από μακριά ότι πρόκειται για προχειροδουλειά –ή τέλος πάντων, πρότζεκτ που δεν αρμόζει επ’ ουδενί στο ειδικό βάρος ενός franchise σαν το Metal Gear. H λογική πάνω στην οποία βασίστηκε ολόκληρη η ιδέα του θα μπορούσε να συνοψιστεί στο: “Πώς θα σας φαινόταν αν φτιάχναμε third-person shooter με ζόμπι και το λανσάραμε σαν spin-off του Metal Gear μπας και πουλήσει”; Με κακό gameplay, απαράδεκτη προσέγγιση, αδιάφορο κόνσεπτ και κανέναν ουσιαστικό λόγο για να επενδύσει κανείς επάνω του, το Metal Gear Survive κατάφερε να εκπληρώσει τον στόχο του, περνώντας απαρατήρητο. Ήδη σε αρκετά καταστήματα –στο εξωτερικό- μπορεί να το βρει κανείς σε μειωμένη τιμή ενώ για παρουσία σε charts ούτε λόγος: με καλύτερες βαθμολογίες Τύπου και κοινού 61% και 2,1/10 αντίστοιχα στο Metacritic, οποιαδήποτε τέτοια κουβέντα μόνο ως ανέκδοτο θα μπορούσε να έχει βάση.

Η πραγματική δύναμη του Hideo Kojima

Στο τέλος του 2015 στην Konami πήραν την απόφαση να κόψουν κάθε δεσμό με τον Hideo Kojima και το έκαναν: ολοκληρωτικά μεν, με πολύ άσχημο, άκομψο και άγαρμπο τρόπο δε, ανεξαρτήτως αν είχαν λόγους ή όχι. Επικοινωνιακά η Konami ήταν η χαμένη του διαζυγίου αυτού, κάτι που πληρώνει μέσω του Metal Gear. Ο Kojima, βλέπετε, ήταν πολλά περισσότερα από απλός δημιουργός και παραγωγός της σειράς. Όσο κι αν είχε γιγαντωθεί στην πορεία, το Metal Gear παρέμενε το δικό του, προσωπικό πρότζεκτ. Ό,τι βλέπαμε κατά καιρούς στα παιχνίδια της σειράς, ήταν αυτά που είχε στον νου του ο Kojima, αυτά με τα οποία ήθελε να καταπιαστεί, να πειραματιστεί.

Μέσα από τα Metal Gear, ο Hideo Kojima επικοινωνούσε με τον κόσμο –του- κι αυτό ο τελευταίος το περίμενε και το εκτιμούσε. Επιπρόσθετα, επειδή ήταν άρτια και ως παιχνίδια –και δεν αποτελούσαν μόνο fan service- είχαν απήχηση σε ένα ευρύτερο κοινό: να φανταστείτε ότι η χειρότερη επίδοση κύριας κυκλοφορίας ήταν αυτή του Metal Gear Solid 3: Snake Eater με 4 εκατ. πωλήσεις παγκοσμίως. Εξίσου καλά, εμπορικά, τα πήγαιναν και τα spin-offs: το Metal Gear Survive πούλησε 85% λιγότερα αντίτυπα (!) απ’ ότι η πιο πρόσφατη παράλληλη κυκλοφορία της σειράς, το Metal Gear Rising: Revengeance. Τα Metal Gear ήταν συνυφασμένα με τον Hideo Kojima, όχι απλά γιατί ο τελευταίος τα έφτιαχνε αλλά γιατί πήγαζαν από μέσα του.

Δεν είμαστε προφανώς σε θέση να γνωρίζουμε κατά πόσο εξέτασαν τα παραπάνω στην Konami πριν αποφασίσουν να αποχαιρετίσουν τον Hideo Kojima. Στην ουσία όμως “έκαψαν” ακόμα ένα γερό φύλλο τους, μετά τα Castlevania και Silent Hill. Προφανώς και τα Metal Gear δεν “πέθαναν”, όμως η λογική λέει πως θα χρειαστεί να περάσει ένα σεβαστό χρονικό διάστημα, ώστε να καταλαγιάσει ο θυμός των φίλων της σειράς –και του Kojima- και να γίνει ένα comeback βάσει ενός κόνσεπτ ικανού να σηκώσει στις πλάτες του μία ΑΑΑ κυκλοφορία. Μέχρι να γίνει αυτό όμως, το Metal Gear δεν υπάρχει για την Konami.

Κυκλοφορία χωρίς νόημα

Όποιο κι αν είναι το –μακρινό- μέλλον της σειράς, είναι απορίας άξιο το πώς άναψε το πράσινο φως για το Metal Gear Survive, με ποια κριτήρια δόθηκε η έγκριση για την ανάπτυξη και –πολύ περισσότερο- για την κυκλοφορία του. Το “θα πουλήσει γιατί είναι Metal Gear” έχει αποδειχθεί επανειλημμένα ότι στο σύγχρονο gaming δεν δουλεύει: για να πουλήσεις πρέπει να κάνεις και κάτι καλά και το Metal Gear Survive δεν κάνει τίποτα. Η περίπτωσή του είναι ένα καλό μάθημα για τους εκ φύσεως ισχυρογνώμονες Ιάπωνες: ακριβό αλλά ουσιώδες.

Ο Hideo Kojima έχει προχωρήσει στην καριέρα του: η Kojima Productions ανεξαρτητοποιήθηκε και πλέον συνεργάζεται με τη Sony για το Death Stranding. Στην Konami όμως μοιάζουν να ‘χουν ξεμείνει με μια σειρά, ένα franchise που αν και πρόκειται για το πολυτιμότερο απ’ όσα διαθέτουν, δεν ξέρουν τι να το κάνουν. Από το να το ταλαιπωρούν βέβαια με αμφιβόλου ποιότητας κυκλοφορίες, θα ήταν πιο σώφρον να κάνουν υπομονή μέχρις ότου χαράξουν μία στρατηγική για ολόκληρο το brand. Οι πραγματικοί φίλοι της σειράς άλλωστε, εκείνοι με τη διάθεση να “φωνάξουν” γι’ αυτή, είναι συνηθισμένοι να περιμένουν.