Προσθήκη σχολίου (28 σχόλια)

Η τρισδιάστατη αναπαράσταση του Παρθενώνα από τον αρχαιολόγο του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, Juan de Lara, αποκαλύπτει το μεγαλείο του αρχαίου ναού όπως εμφανιζόταν το 432 π.Χ.

Το πολυετές εγχείρημα συνδυάζει ιστορικά στοιχεία, αστρονομικά δεδομένα και τεχνολογία CGI (έχει χρησιμοποιηθεί η Unreal 5 rendering engine), προσφέροντας μια αξιοσημείωτη εικόνα ενός από τα μεγαλύτερα αρχιτεκτονικά επιτεύγματα της Ελληνιστικής περιόδου.

Η κατασκευή του εντυπωσιακού ναού διαστάσεων 69,5 x 30,9 μέτρων ολοκληρώθηκε το 438 π.Χ., αν και χρειάστηκαν ακόμη έξι χρόνια για να ολοκληρωθούν πλήρως οι διακοσμήσεις και τα έργα τέχνης. Σύμφωνα με ιστορικά αρχεία, ο Παρθενώνας αποτελούσε έναν αξιοθαύμαστο τόπο προσκυνήματος αφιερωμένο στην Αθηνά, την ελληνική θεά της σοφίας, της χειροτεχνίας και του πολέμου.

"Με βάση τα δεδομένα που έχω συγκεντρώσει, η οπτική εμπειρία κάθε ναού—καθώς και οι τελετές που πραγματοποιούνταν μέσα σε αυτόν—διέφεραν σημαντικά ανάλογα με τη θεότητα που λατρευόταν, την προέλευση της λατρείας και το γεωγραφικό πλαίσιο του ναού," εξήγησε ο de Lara σε συνέντευξή του στο Cambridge Core στις 6 Μαΐου. "Ωστόσο, από τον πέμπτο αιώνα π.Χ. και καθώς προχωρούμε στην Ελληνιστική περίοδο, παρατηρείται μια αξιοσημείωτη αύξηση στη συνειδητή σκηνοθεσία της θρησκευτικής εμπειρίας."

Κεντρικό στοιχείο του ναού ήταν ένα άγαλμα της θεάς Αθηνάς, ύψους σχεδόν 12 μέτρων, σχεδιασμένο από τον φημισμένο γλύπτη Φειδία. Όπως αναφέρεται στα ιστορικά αρχεία, το μνημείο ήταν χρυσελεφάντινης κατασκευής, δηλαδή φτιαγμένο από χρυσό και ελεφαντόδοντο. Προηγούμενες μελέτες παρόμοιας εικονογραφίας υποδεικνύουν ότι το άγαλμα της θεάς κατασκευάστηκε με μια τεχνική που περιλάμβανε το ξετύλιγμα και το μαλάκωμα του ελεφαντόδοντου για τη δημιουργία καπλαμάδων που στη συνέχεια κολλούσαν μεταξύ τους.

Ο ναός ήταν κατασκευασμένος κυρίως από μάρμαρο και άλλες πέτρες, διαμορφωμένες και γυαλισμένες για να αυξήσουν τη φυσική τους φωτεινότητα. Το άγαλμα είχε τοποθετηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε οι λεκάνες νερού, τα παράθυρα και οι φεγγίτες του Παρθενώνα να τονίζουν περαιτέρω το μεγαλείο της θεότητας.

Η αρχαιολογική ανάλυση δείχνει ότι το εσωτερικό του Παρθενώνα διατηρούνταν γενικά αμυδρά φωτισμένο και καιγόταν άφθονο λιβάνι για να δημιουργηθεί μια αίσθηση δέους και σεβασμού. Ωστόσο, αυτή η ατμόσφαιρα άλλαζε κάθε τέσσερα καλοκαίρια κατά τη διάρκεια των Παναθηναίων. Τις ημέρες εκείνες, η γεωγραφική θέση και η γωνία του αγάλματος της Αθηνάς έπιαναν το φως της αυγής με τέτοιο τρόπο ώστε αυτό να πέφτει απευθείας στα χρυσά ενδύματά της.

"Φανταστείτε να μπαίνετε στον Παρθενώνα—τα μάτια σας, ακόμα κουρασμένα από τον έντονο ήλιο έξω, προσαρμόζονται αργά στο σταδιακό σκοτάδι μέσα," είπε ο de Lara στο Arkeonews. "Καθώς το φως του ήλιου φιλτράρεται μέσα από την είσοδο του ναού, χτυπά στο χρυσό των ενδυμάτων της θεάς με μια φωτεινή κάθετη ακτίνα. Αυτό ήταν το εφέ που οι αρχιτέκτονες και ο Φειδίας σκόπευαν να δημιουργήσουν. Πρέπει να ήταν μαγικό."

Παρόλο που ο de Lara έχει έναν αφιερωμένο ιστότοπο για το τρισδιάστατο έργο του Παρθενώνα, ελπίζει ότι η προσέγγισή του θα εμπνεύσει άλλους να πραγματοποιήσουν παρόμοιες αναπαραστάσεις άλλων διάσημων ιστορικών ορόσημων. Αυτές θα μπορούσαν στη συνέχεια να ενσωματωθούν σε μουσειακές εκθέσεις, καθώς και σε συσκευές εικονικής πραγματικότητας για να προσομοιώσουν μια εμπειρία πρώτου προσώπου στη θέαση αυτών των θαυμάτων του αρχαίου κόσμου.

  • Like 25
  • Thanks 4