Δικαίωμα επέμβασης της Εκκλησίας στην καθημερινότητα

[Kandinsky]

εσύ που μεγάλωσες σε εκείνη την εποχή νιώθεις πως έχασες κάτι ή έγινες χειρότερος άνθρωπος εξ αιτίας του;

για εμένα προσωπικά' date=' στον εξομολόγο λες κάτι που σε βαραίνει και νιώθεις πως είναι λάθος, αναγνωρίζοντας το λάθος και ζητώντας συγχώρεση από το Θεό εφόσον πιστεύεις. μετά την αναγνώριση αυτή άσχετα άν πάλι τα ίδια κάνεις, νιώθεις μια αγαλλίαση και πιο όμορφα και γαλήνια.

τώρα σχετικά με τον επιστήμονα, ναι είναι καλή λύση να υπάρχει και κάποιος ψυχολόγος για να συζητάει με τα παιδιά (αν κ αμφιβάλλω αν κάποιος θα πάει σε ψυχολόγο - πολλοί ίσως το θεωρήσουν στίγμα "αα πήγε σε ψυχολόγο είναι τρελός-ανισόρροπος κτλ που ξέρουμε πως δεν ισχύει αλλά στο σχολείο δε ξέρω αν έχει κάποιος το θάρρος και την ωριμότητα να πάει.) ας υπάρχει όμως δεν είναι κακό. ο πνευματικός όμως τί τους ενόχλησε; μήπως παίρνει μίζα; η παρουσία του και μόνο σας ενοχλεί; ειλικρινά δεν καταλαβαίνω.

 

όσο για την τελευταία σου φράση Kandinsky, ο Θεός - αν υπάρχει - όντως ξέρει τις αμαρτίες σου. το θέμα είναι άν τις ξέρεις - αναγνωρίζεις εσύ και άν έχεις μετανιώσει γι αυτές (όπου αμαρτία = κάτι που κάναμε/σκεφτήκαμε και για το οποίο νιώθουμε άσχημα)[/quote']

 

Όπως το λες είναι, το θέμα είναι καθαρά προσωπικό. Εφόσον το άτομο το επιθυμεί και αγαπά την εκκλησία ας πάει σε αυτήν για να εξομολογηθεί. Στο σχολείο όποιοι το έκαναν το έκαναν για να την κοπανήσουν απ' το μάθημα και για κανένα άλλο λόγο (υπήρχαν και οι ελάχιστοι θρήσκοι που όμως πήγαιναν τακτικά εκκλησία και κατηχητικό οπότε δεν κέρδιζαν κάτι παραπάνω).

 

Όσον αφορά τον ψυχολόγο, σαφέστατα κι αυτός μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά τον ίδιο τρόπο απ' τα παιδιά, για να την κοπανήσουν ή να κάνουν την πλάκα τους. Για το λόγο αυτό και μόνον πιστεύω πως δεν στιγματίζεσαι ενώ επίσης το γεγονός ότι είναι σαφέστατα καλύτερα καταρτισμένος στα θέματα ψυχολογίας από τον παπά/πνευματικό μπορεί να έχει καλύτερα αποτελέσματα σε κάθε περίπτωση ενώ θα του είναι πιστεύω ευκολότερο να διακρίνει αν ο άλλος κάνει πλάκα ή όχι.

 

Όσον αφορά τον σχολιασμό της τελευταίας μου φράσης, θεωρώ ότι υπόλογος για τις πράξεις μου είμαι μόνον απέναντι στο Θεό (αν όπως είπαμε υπάρχει) και δεν αναγνωρίζω εξουσία πάνω στη ζωή μου από κανέναν θνητό "εκπρόσωπο" του. Δεν παραγνωρίζω ότι αρκετοί παπάδες είναι θαυμάσιοι άνθρωποι -και επιστήμονες ενίοτε- αλλά αυτό δεν θεωρώ ότι τους δίνει κάποιο δικαίωμα να γνωρίζουν το τί κάνω. Αυτός που πρέπει να ξέρει ξέρει. Ξέρει επίσης το κατά πόσο έχω μετανιώσει (αν έχω μετανιώσει).

[Kandinsky]

Δεν το πέταξα για τους παπάδες,παρεξήγησες.

 

Α, σόρυ, δεν εννοήσα.....

[marios1957]

Α, σόρυ[/b'], δεν εννοήσα.....

 

Τώρα μου τη χάλασες.Από που κι ως που ζητάς συγνώμη;Θα με κάνεις να μην ξανακυαλάρω μία-μία τις προτάσεις σου,μπας και ξεψαχνίσω τπτις.

 

Κι έχεις πολλές,πανάθεμά σε...

[Kandinsky]

Έκατσα και σκέφτηκα Μάριε ότι είναι ανάρμοστο να κοντράρεις άνθρωπο που έχει 1957 δίπλα ......

[Harkon]

θα ήθελα, αν μου επιτρέπεις, να αλλάξω την φράση σου "αγαπά την εκκλησία" σε "αγαπά/πιστεύει στο Θεό"

στο σχολείο πολλοί όντως, το έκαναν, το κάνουν και θα το κάνουν για χαβαλέ/χάσιμο ώρας. δεκτό. το ίδιο θες και με ψυχολόγο; πάλι σωστός. αυτό σημαίνει όμως πως δεν υπάρχουν μερικοί που πάνε με γνώση στο τι κάνουν; νομίζω υπάρχουν/θέλουν. για μένα μακάρι να παραμείνει ο πνευματικός, μακάρι να έρθει και ψυχολόγος για τους έστω και λίγους που το θέλουν.

αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι τί τους ενοχλεί και θέλουν να τον απομακρύνουν. με την ίδια λογική δεν θα μπορούσε κάποιος φανατικός πιστός να πει πως δεν αναγνωρίζει την επιστήμη και μόνο ο Θεός μπορεί να μας σώσει την ψυχή; ας είμαστε ανοικτοί αφού θέλουμε να εκσυγχρωνήσουμε την παιδεία μας. το ξαναλέω, δεν είναι ο πνευματικός το πρόβλημα της παιδείας μας. ας φτιάξουν όλα τα άλλα που πραγματικά νοσούν και το ξανασυζητάμε. δεν είναι καλό (κατά την γνώμη μου) να δημιουργούμε αχρείαστα ρίγματα κοινωνικά τη στιγμή που η Ελλάδα προσπαθεί να ορθοποδήσει στον τόσο σημαντικό τομέα της παιδείας.

 

για την τελευταία σου φράση, μου το έφτιαξες πολύ τώρα, respect

[marios1957]

Έκατσα και σκέφτηκα Μάριε ότι είναι ανάρμοστο να κοντράρεις άνθρωπο που έχει 1957 δίπλα ......

 

[sighn-on]Εκεί που είσαι ήμουνα και δω που είμαι θάρθεις[/sighn-off].

 

[Lucifer]

Έχουμε ανάμεσά μας κανέναν χρήστη δημοκρατικών πεποιθήσεων που εξομολογήθηκε την περίοδο 67-74?

[Harkon]

γιατί το ανάγεις σε εκείνη την περίοδο;

για σήμερα μιλάμε και τι κάνουμε εδώ και τώρα.

θα μπορούσα να πω κι εγώ για τα κρυφά σχολεία και την έναρξη της επαναστάσεως;

Εκκλ.: Πάμε επανάσταση.

Χ: Μπα, δε σε αναγνωρίζω εκκλησία, δε πιστεύω στο Θεό σου, πάνε μόνη σου

[Lucifer]

Δίκιο έχεις, θα βγούμε απίστευτα offtopic. Αν και ένα θεματάκι με το κατα πόσο ξεκίνησε από τον κλήρο η Επανάσταση, το πήγαινα.

 

Τέσπα, back in 2006. Απλά δεν βρίσκω κανέναν λόγο να πάω να εξομολογηθώ σε κάποιον που δεν ξέρω (με ό,τι αυτό συνεπάγεται) ενώ μπορώ να τα ξεράσω όλα στον/στην κολλητό/ή μου (που τους ξέρω και κυρίως με ξέρουν) παρέα με 2 μπύρες.

[agpr]

Νομίζω πως ψυχολόγος και πνευματικός δεν επιτελούν την ίδια λειτουργία στο σχολείο. Μπορεί για κάποιους ο ψυχολόγος να λειτουργεί όπως ο πνευματικός για άλλους, αυτό όμως δε σημαίνει πως ταυτίζονται και επιτελούν το ίδιο έργο. Το ανάλογο θα είναι να ταυτίζουμε το χέρι με το πιρούνι: κάποιοι τρώνε με το χέρι και κάποιοι με το πιρούνι -> το χέρι και το πιρούνι είναι το ίδιο. Ελπίζω να καταλαβαίνετε το παράλογο.

Ο ψυχολόγος θα έπρεπε να βρίσκεται σε κάθε σχολείο. Ρόλος του είναι να διαγιγνώσκει προβλήματα συμπεριφοράς και μάθησης, να βοηθά εκπαιδευτικούς στην αντιμετώπιση τους και να βοηθά τους εφήβους να αντιμετωπίζουν με περισσότερες πιθανότητες επιτυχούς επίλυσης τις εντάσεις, που η ηλικία τους προεξοφλεί πως θα αντιμετωπίσουν. Με άλλα λόγια ο ψυχολόγος έχει οργανικό ρόλο στο εκπαιδευτικό σύστημα.

Ο ιερέας από την άλλη είναι οδηγός στη θρησκευτική πίστη κάθε πιστού. Η θρησκευτική πίστη, όμως, ανάγεται στην ιδιωτική σφαίρα της ζωής μας και δεν είναι υπόθεση της πολιτείας. Εκτός αν επιθυμούμε μια κρατική εκκλησία... Η πίστη είναι υπόθεση του πιστού και της θρησκείας που αυτός ακολουθεί. Ο φυσικός της χώρος είναι ο εντευκτήριος οίκος (εκκλησία, τζαμί, συναγωγή), δεν είναι το γήπεδο, το στρατόπεδο, το σχολείο ή ό,τι άλλο.

Ειλικρινά πιστεύω πως οι φόβοι για αφελληνισμό, αθεΐα και καταστροφή της νέας γενιάς υποκρύπτουν ή άγνοια ή αδικαιολόγητο συναισθηματισμό ή άλλες ανομολόγητες σκοπιμότητες.

Σε αυτό το σημείο βγάζω το καπέλο του εκπαιδετικού και φορώ το καπέλο του πιστού (ναι, πιστεύω, αλλά η πίστη είναι προσωπική μου σχέση με το Θεό και το Χριστό, όχι η διαμεσολαβημένη επικοινωνία δι' οποιουδήποτε ιερέα). Αν ο πιστός (μαθητής) δε βρίσκει το χρόνο να πάει στην εκκλησία, αφού πρώτα νηστέψει και αναλογιστεί τις πράξεις του, δεν είναι έτοιμος να συμμετέχει στο μυστήριο της εξομολόγησης ή της Θείας κοινωνίας.

[Harkon]

ωραίο θέμα για άλλο τόπικ. συμφωνώ. κι εγώ το πάω ένα τέτοιο θέμα με επέκταση γενικά στην ορθότητα των ιστορικών βιβλίων.

 

ον-τοπικ πάλι. έχεις απόλυτο δίκιο και κανείς δε θα σε (κατά)κρίνει για αυτήν σου την επιλογή. είπαμε τίποτα δεν είναι υποχρεωτικό. γιατί όμως να το στερήσεις από κάποιον που το θέλει/χρειάζεται. δε μιλάμε να βάλουμε κάτι καινούργιο. αυτό καλώς/κακώς υπήρχε από χρόνια. γιατί τώρα τους έβλαψε δεν καταλαβαίνω.

 

οφ-τοπικ. μπύρες ρούλζ!

[Lucifer]

Άσε και μου λείπει η Βαυαρία ήδη. Απλά το θέμα είναι πως με το να υπάρχει ενδοσχολικά αυτή η επιλογή, έχει τις ίδιες επιπτώσεις πάνω στο μαθητούδι με το να πρέπει να αποφασίσει αν θέλει να κάνει θρησκευτικά ή όχι. Δηλαδή είσαι σε ένα σχολείο με 500 ΧΟ και εσύ ρε παιδί μου δε θες να εξομολογηθείς. Αν οι υπόλοιποι το κάνουν, προφανώς και θα επέλθει μια διαφοροποίηση -με την κακή έννοια. Εμένα να σκεφτείς μου την είχανε πει επειδή δεν έκανα το σταυρό μου στην προσευχή και η φράση που χρησιμοποίησε το παλικάρι (μαθητής) ήταν "Χέσε με ρε όνομα_φίλου_του, δεν γίνεται να είναι όλοι Χριστιανοί στο σχολείο και ο Lucy να μας γράφει στα @@ του!"

 

Όλα αυτά φυσικά στην Ελλάδα και τις λοιπές ανατολίτικες χώρες.

Αν και οφείλω να παραδεχτώ πως όσο ήμανε εγώ στο σχολείο δεν είχε σκάσει κανένας πνευματικός, μόνο οι κλασσικές ρεκλάμες για τις Κυριακές στην εκκλησία κτλ.

[lefterhs]

ωραίο θέμα για άλλο τόπικ. συμφωνώ. κι εγώ το πάω ένα τέτοιο θέμα με επέκταση γενικά στην ορθότητα των ιστορικών βιβλίων.

 

ον-τοπικ πάλι. έχεις απόλυτο δίκιο και κανείς δε θα σε (κατά)κρίνει για αυτήν σου την επιλογή. είπαμε τίποτα δεν είναι υποχρεωτικό. γιατί όμως να το στερήσεις από κάποιον που το θέλει/χρειάζεται. δε μιλάμε να βάλουμε κάτι καινούργιο. αυτό καλώς/κακώς υπήρχε από χρόνια. γιατί τώρα τους έβλαψε δεν καταλαβαίνω.

 

οφ-τοπικ. μπύρες ρούλζ!

 

Δεν καταλαβα πως δημιουργειται στερηση... Δεν απαγορευτηκε η εξομολογηση. Αν καποιος θελει να εξομολογηθει, μπορει να παει στην εκκλησια της γειτονιας του και να υλοποιησει την επιθυμια του.

[Harkon]

Νομίζω πως ψυχολόγος και πνευματικός δεν επιτελούν την ίδια λειτουργία στο σχολείο. Μπορεί για κάποιους ο ψυχολόγος να λειτουργεί όπως ο πνευματικός για άλλους' date=' αυτό όμως δε σημαίνει πως ταυτίζονται και επιτελούν το ίδιο έργο. Το ανάλογο θα είναι να ταυτίζουμε το χέρι με το πιρούνι: κάποιοι τρώνε με το χέρι και κάποιοι με το πιρούνι -> το χέρι και το πιρούνι είναι το ίδιο. Ελπίζω να καταλαβαίνετε το παράλογο.

Ο ψυχολόγος θα έπρεπε να βρίσκεται σε κάθε σχολείο. Ρόλος του είναι να διαγιγνώσκει προβλήματα συμπεριφοράς και μάθησης, να βοηθά εκπαιδευτικούς στην αντιμετώπιση τους και να βοηθά τους εφήβους να αντιμετωπίζουν με περισσότερες πιθανότητες επιτυχούς επίλυσης τις εντάσεις, που η ηλικία τους προεξοφλεί πως θα αντιμετωπίσουν. Με άλλα λόγια ο ψυχολόγος έχει οργανικό ρόλο στο εκπαιδευτικό σύστημα. [/quote']

 

100% σύμφωνος

Ο ιερέας από την άλλη είναι οδηγός στη θρησκευτική πίστη κάθε πιστού. Η θρησκευτική πίστη' date=' όμως, ανάγεται στην ιδιωτική σφαίρα της ζωής μας και δεν είναι υπόθεση της πολιτείας. Εκτός αν επιθυμούμε μια κρατική εκκλησία... Η πίστη είναι υπόθεση του πιστού και της θρησκείας που αυτός ακολουθεί. Ο φυσικός της χώρος είναι ο εντευκτήριος οίκος (εκκλησία, τζαμί, συναγωγή), δεν είναι το γήπεδο, το στρατόπεδο, το σχολείο ή ό,τι άλλο.

Ειλικρινά πιστεύω πως οι φόβοι για αφελληνισμό, αθεΐα και καταστροφή της νέας γενιάς υποκρύπτουν ή άγνοια ή αδικαιολόγητο συναισθηματισμό ή άλλες ανομολόγητες σκοπιμότητες.[/quote']

 

έχεις δίκιο. αλλά σε ενοχλούσε τόσα χρόνια η παρουσία του; είπα παραπάνω προσωπικό παράδειγμα πως από μόνος μου δεν έπαιρνα πρωτοβουλία για τον χ/ψ λόγο να ψάξω να πάω σε πνευματικό. στο σχολείο έβρισκα μια πολύ καλή ευκαιρία για να κάνω κάτι που το ήθελα πραγματικά.

 

Σε αυτό το σημείο βγάζω το καπέλο του εκπαιδετικού και φορώ το καπέλο του πιστού (ναι' date=' πιστεύω, αλλά η πίστη είναι προσωπική μου σχέση με το Θεό και το Χριστό, όχι η διαμεσολαβημένη επικοινωνία δι' οποιουδήποτε ιερέα). Αν ο πιστός (μαθητής) δε βρίσκει το χρόνο να πάει στην εκκλησία, αφού πρώτα νηστέψει και αναλογιστεί τις πράξεις του, δεν είναι έτοιμος να συμμετέχει στο μυστήριο της εξομολόγησης ή της Θείας κοινωνίας.[/quote']

 

η φράση σου στην παρένθεση (1η) είναι 100% σύμφωνη με την δική μου αλλά και με το δόγμα της πίστης (όχι της εκκλησίας) πιστεύω.

τώρα, για τον χρόνο να πάει στην Εκκλησία έχω ενστάσεις. για πολλούς λόγους και κυρίως για τον τρελό ρυθμό σχολίων,φροντιστηρίων για ανάγκη ξεκούρασης της μοναδικής ελεύθερης μέρας με ένα καλό πρωινό ύπνο ή ακόμα και λόγω της εξόδου του σαββατόβραδου ένα παιδί στην ηλικία των 14-17 πχ, δεν έχει σαν πρωταιρεότητα να πάει εκκλησία - πόσο μάλλον αν πιστεύει και ενστερνίζεται την άποψη σου (μας) πως πίστη δεν είναι η διαμεσολαβημένη επικοινωνία με το Θεό.

εγώ το τελευταίο το βλέπω με άλλη σειρά: τύψεις,αναλογισμός λαθών, εξομολόγηση και μετά αν υπάρχει ανάγκη (λόγω αμαρτιών) ή επιλογή για νηστεία ως μέσω κάθαρσης/"τιμωρίας" για να μεταλάβει.

[Neurotic_Fest]

Τι μου θυμησατε τωρα, ειναι λιγο ασχετο βεβαια, εχω ενα φιλο Κρητικο μεγαλο π@@τανιαρη αλλα και κολλημενο με την θρησκεια απο την οικογενεια του.Μια φορα που πηγε να εξομολογηθει ο παπας μονο που δεν τα τιναξε με αυτα που ακουσε.Το κολλημενο ον αναμεσα στα οσα εχει κανει αυτο που εβλεπε ως την μεγαλυτερη αμαρτια του ηταν οταν μια φορα σ'ενα στριπτιτζαδικο του ειχε μπερδευτει ο σταυρος που φορουσε στο στρινγκακι μιας κοπελιας που του εκανε πριβε χορο .Τωρα πιο κοντα στο θεμα, δεν εχω ξανακουσει ποτε για εξομολογηση σε σχολειο ,ποτε δεν το συναντησα στα μαθητικα μου χρονια.Δεν μπορω επισης να το φανταστω υποχρεωτικο στην εποχη μας.Αν συμβαινει αυτο καπου μαλλον οφειλεται στο οτι δεν εχει αντιδρασει κανενας ειτε γιατι δεν ξερουν τα δικαιωματα τους ειτε γιατι δεν τους νοιαζει.Απο κει και περα αποψη μου ειναι οτι δεν θα επρεπε να γινεται καθολου στο χωρο του σχολειου οπου υπαρχει ο κινδυνος μιας σκιωδους κατηγοριοποιησης, οποιος θελει μπορει να παει μονος του μακρια απο ψυχαναγκασμους που προκαλουνται οταν το ατομο θετει τον εαυτο του απεναντι στο συνολο.Με τα παιδια δεν παιζουμε.

Απο εκει και περα ομως σκεφτομαι πιο γενικα.Η ορθοδοξια ειναι βιωμα, τροπος ζωης, ταυτιση , ειναι βαθεια ριζωμενη στην ψυχη του Ελληνα και εκφραζεται σε μορφες που δεν καταλαβαινουμε πολλες φορες ,περα απο το λογικο και την συνειδηση.Προσωπικα παροτι θεωρω τον εαυτο μου αγνωστικιστη νιωθω τυχερος που μεγαλωσα και ζω σε μια ορθοδοξη χωρα ακομη κι'αν πολλες φορες οι νοσηρες εκφανσεις αυτης της πραγματικοτητας μου προκαλουν αηδια.Δεν παυει να ειναι μια ολοτητα που αποδεχομαι και με προβληματιζει πολυ λιγοτερο απο αλλα θεματα που θα πρεπε και μπορουν ν'αλλαξουν πιο ευκολα.