LL_NEO Δημοσ. 4 Μαΐου 2006 Δημοσ. 4 Μαΐου 2006 φορουσε συμπεριφορα "δημοκρατικων δυναμεων" την εποχη του εμφυλιου ε πείτε μου ότι πρόκειται περί ταινίας επιστημονικής φαντασίας
HaTHoR Δημοσ. 4 Μαΐου 2006 Δημοσ. 4 Μαΐου 2006 Απλά μάλλον για την Εκκλησία (ή τα "μέλη" της τουλάχιστον) δεν ισχύει η ρήση, "καθαρός ουρανός αστραπές δε φοβάται". Έχουν κάθε δικαίωμα διαδήλωσης. Αλλά όχι στα όρια φασισμού. Άλλωστε τί έχουν να φοβηθούν; Ότι βλέποντας την ταινία θα γίνω βουδίστρια; Ή πως κάθε φορά που θα πηγαίνω στην εκκλησία θα βλέπω τις εικόνες και θα θυμάμαι την Παναγία Κότα; Αλήθεια, τί είχε γίνει με το Passion of The Christ, που ήταν ένα μέτριο splatter; Έκανα την πτυχιακή μου τότε και δεν παρακολουθούσα καθόλου ειδήσεις (όχι ότι παρακολουθώ τώρα )
Cromb Δημοσ. 4 Μαΐου 2006 Δημοσ. 4 Μαΐου 2006 Αν φοβάται η εκκλησία οτι θα κλονιστεί η χριστιανική παράδοση από μια ταινία ή ένα βιβλίο ζήτω που κάηκε. Πιστεύω πως άλλους σκοπούς έχει με τις κινητοποιήσεις... δημοτικότητα χριστόδουλου ίσως, μάζεμα χριστιανοπροβάτων για καλύτερη χειραγώγηση... ποιός ξέρει. Ανέκαθεν άλλωστε οι τακτικές της εκκλησίας ανάλογες ήταν.
vastravoud Δημοσ. 4 Μαΐου 2006 Δημοσ. 4 Μαΐου 2006 Η εκκλησία έχει απόλυτο δικαίωμα να κάνει οποιαδήποτε σύσταση στο ποίμνιο της. Αν νομίζει ο Χριστόδουλας, ας κάνει και αίτηση να απαγορευτεί(εννοείται ότι ΔΕΝ θα πρέπει να απαγορευτεί). Υποθέτω επίσης ότι θα μπορούν αν θέλουν να μαζευτούν έξω από κανένα σινεμά, πλάκα θα έχει. Εξυπακούεται φυσικά πως θα είναι απαράδεκτο να επαναληφθούν σκηνές του παρελθόντος. Χαίρομαι πάντως που σιγά σιγά ανοίγει η κουβέντα για το ρόλο της Εκκλησίας σήμερα, μήπως και γίνει κάποια στιγμή ο περίφημος "χωρισμός Κράτους - Εκκλησίας".
kostastnt Δημοσ. 4 Μαΐου 2006 Δημοσ. 4 Μαΐου 2006 Σήμερα πήγαμε να δούμε την ταινία. Φοβερή βέβαια, αν και λείπουν σημαντικά κομμάτια που εμένα μου άρεσαν στο βιβλίο. Πάμε στον κινηματογράφο σήμερα που είχε πρεμιέρα να την δούμε και βλέπουμε έξω από τον κινηματογράφο κάτι κοστουμάδες αιρετικούς, σαν τους ιεχωβάδες στην Ελλάδα, οι οποίοι μοιράζαν διαφημιστικά κατά της ταινίας, προσυλητίζαν "πιστούς" και γενικά πολλά έκτροπα που δεν νοείται να υπάρχουν σε μία πολιτισμένη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που πρεσβεύει την ανεξιθρησκία. Το κορυφαίο ήταν όταν βγήκαμε που είχε και καθολικούς, όχι αιρετικούς κτλ. αλλά "επίσημους"... Και όλα αυτά στο πιο άθρησκο κρατίδιο της Γερμανίας... Στην Βαυαρία σίγουρα θα γίνανε μάχες...
Socratis_g Δημοσ. 4 Μαΐου 2006 Δημοσ. 4 Μαΐου 2006 Μια συνέντευξη που είχα δει του Brown στο Discovery σχετικά με το βιβλίο,τον είχαν στείσει στη γωνία οι δημοσιογράφοι, και ο ίδιος είχε απαντήσει πολύ βλακοδώς μονο και μόνο για να υποστηρίξει τις ιδέες του βιβλιου και να μην υποστηρίξει τα αντιθετα από όσα έγραψε και κατα συνέπεια πατώσει ο τζίρος και το κλίμα που καλιέργησε. Απο την άλλη η εκκλησία υπερασπιζεται τη θέση της.Οπως εγώ είμαι βάζελος και θα σκαλώσω με ένα γαύρο(απλο πχ) κάπως αντιστοιχα συμπεριφέρεαι και ΙΕΣ. Δεν με ενοχλει κάπου και ούτε πιστεύω θα εμποδίσουν την πρόσβαση κανενός στον κινηματογτράφο.
Lucifer Δημοσ. 5 Μαΐου 2006 Δημοσ. 5 Μαΐου 2006 Σήμερα είδα έναν μητροπολίτη ορ σθ σε γνωστό κουτσομπολοκάναλο να φωνάζει "δεν μπορεί να επιτραπεί σε μια χώρα με σύνταγμα να προβληθεί αυτή η ταινία", "σχεδιάζουν σε υπόγεια την διάβρωση της ορθοδοξίας και του γένους, τα ξέρουμε τα σχέδιά τους", "κομμάντος, κομμάντος, κομμάντος", "είστε μόνο το 5% και είμαστε το 95%", "ο συγγραφέας είναι τρελός και αποκαλεί πόρνο τον Ιησού" για να συμπληρώσει ένας "δημοσιογράφος" (έτσι έλεγε η λεζάντα, αγνοώ το όνομα του κυρίου) πως "η παπική εκκλησία είναι βασισμένη σε αιρετικές δοξασίες". Πέρα από το πολύωρο νευρικό γέλιο, θα ήθελα πολύ να δω τον Χριστιανό που θα προσπαθήσει να μου στερήσει τα συνταγματικά μου δικαιώματα εν ονόματι των πιστεύω του. Όλοι έχουμε δικαίωμα στην άποψη (εδώ ο ll γουστάρει σιτεμένες γελάδες), δέχομαι ακόμα και την κινητοποίηση των αγανακτισμένων πιστών -μα κανείς δεν θυμάται το ρημάδι το verse με τον αναμάρτητο και τη λίθο?- αλλά δεν μπορώ να σχολιάσω τις απαγορεύσεις. Από τον Μεσαίωνα της πυράς μαγισσών μέχρι το Γερμανικό Reich άλλαξε απλά το αντικείμενο της καύσης, από το Γερμανικό Reich μέχρι σήμερα άλλαξε μόνο η ημερομηνία στα μυαλά μερικών.
MariaTs. Δημοσ. 5 Μαΐου 2006 Δημοσ. 5 Μαΐου 2006 Πότε Βούδας πότε Κούδας, πότε Ιησούς κι Ιούδας... έχει γράψει ο Ρασούλης! Η καλύτερη διαφήμιση, είναι η αρνητική διαφήμιση! Και το βιβλίο πουλάει σαν τρελό και μόδα έγινε ο ΝταΒίντσι και κυκλοφορούν και σιντί με την ανάλογη μουσική και αφιερώματα... Και... Και... Κι αν δούμε και τα βιβλία να καίνε έξω απ'τις κινηματογραφικές αίθουσες ως αντίδραση, μια φορά και ο εκδοτικός οίκος βγαίνει κερδισμένος και τα ποσοστά τους θα πάρουν συγγραφέας και μεταφραστής και με το παραπάνω! Τέτοια να γίνονται για ανεβαίνουν και οι πωλήσεις των βιβλίων! Η εκκλησία οφείλει να κάνει το τυπικό! Να βγάλει ένα δελτίο τύπου - διαμαρτυρία να το διανύμει στα μέσα ενημέρωσης και με αυτόν τον τρόπο να διαφυλλάξει τα νώτα της, κυρίως απ'τους μυγιάγκιχτους κι από δω παν κι άλλοι! Και καλά κάνει! Από εκεί και πέρα είναι θέμα δικό μας αν θα δούμε την ταινία ή όχι! Πολλά είχαν ειπωθεί και στο παρελθόν για άλλα βιβλία, πολλά κρίθηκαν και στο τέλος ο κερδισμένος ήταν πάντα ο συγγραφέας! Κατά καιρούς έχουμε ακούσει τα μύρια όσα να λέγονται, τα οποία προσβάλουν την θρησκεία μας. Εμένα δεν με επηρέασαν. Και τον σταυρό μου θα κάνω και θα πάω να ανάψω κάνα κεράκι και που και που θα πάω και για κάναν εκκλησιασμό! Η πίστη είναι μέσα μας (είτε Χριστιανός είσαι, είτε Μουσουλμάνος, είτε Βουδιστής), όλα τα άλλα έχουν να κάνουν με το marketing! Πέρα από το πολύωρο νευρικό γέλιο, θα ήθελα πολύ να δω τον Χριστιανό που θα προσπαθήσει να μου στερήσει τα συνταγματικά μου δικαιώματα εν ονόματι των πιστεύω του. Μην ανησυχείς απλά κουβέντα γίνεται... Θα καθαρίσει η Λουκά για όλους τους, για να'χει θέμα ο Θέμος!
LL_NEO Δημοσ. 5 Μαΐου 2006 Δημοσ. 5 Μαΐου 2006 εδώ ο ll γουστάρει σιτεμένες γελάδες ελπίζω πραγματικά να υπάρχει θεός και να σε καταδικάσει σε βιασμό απο τις ψυχές νηγηριανών κομμάντος που πέθαναν στον πόλεμο έχοντας να κάνουν σεξ 6 μήνες. Και πρόσεξε: Ακριβώς επειδή είναι αιώνια τιμωρία δεν θα παίζει χαλάρωση κακομοίρη μου.
Physics_Rulez Δημοσ. 5 Μαΐου 2006 Δημοσ. 5 Μαΐου 2006 Ο καθένας έχει την ελευθερία του λόγου. Όπως οι εργάτες (λέω εγώ τώρα πχ.) βγαίνουν και φωνάζουν για τον καπιταλισμό, έτσι και η ΔΙΣ βγήκε και "φώναξε" για τον κώδικα DaVinci. Δεν βλέπω καμμία επέμβαση στην καθημερινότητα. Απλά η εκκλησία μπορεί να το κάνει πιο οργανωμένα από τους άλλους. Δεν πιστεύω να πετύχει και τίποτα... Η γιαγιά μου πάντως θα πειστεί να μην δει την ταινία!
blackwar Δημοσ. 5 Μαΐου 2006 Δημοσ. 5 Μαΐου 2006 Μην πατέ μακριά ωρε παλικάρια. Όταν η Ελληνική εκκλησία (Α.Ε) έχει για ηγέτη έναν χουντικό (εξου και η παραποίηση από το Τζιμη Πανουση σε Χουντοδουλο αντι για Χριστουδουλο), ε τι νομίζατε, περιμένατε πως θα κάνει; στην κάθε μορφή ελευθερίας και σε εκείνους που θέλουν να πιστεύουν ότι θέλουν. Δεν θα πω περισσότερα μιας και αναφέρθηκαν ήδη αρκετά από τους προηγούμενους, και επειδή με βρίσκει απόλυτα συμφωνώ η (λογική του billdanos) πως αν κάποιος μου στερήσει την είσοδο από την αίθουσα θα φάει χώμα. Απλά θα παραθέσω δυο άρθρα από δυο εφημερίδες για όσους δεν γνωρίζουν 1) 1969 μ.Χ. μετά χούντας και Χριστόδουλου Οι αλησμόνητες εμπειρίες του κ. Χριστόδουλου Παρασκευαΐδη 1 ΜΑΡΤΙΟΥ 1969: Ο δικτάτορας Γ. Παπαδόπουλος σε πανηγυρική τελετή στη Μητρόπολη παραδίδει στον εκλεκτό του ,αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, έναν κόκκινο δερμάτινο τόμο. Πρόκειται για το νέο Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος, το νόμο 126/69, ο οποίος επισημοποιεί τον απόλυτο έλεγχο της Εκκλησίας από το κράτος. Η χουντοποίηση της εκκλησιαστικής ιεραρχίας έχει ολοκληρωθεί. Οι σχέσεις με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και ιδιαίτερα με το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, το οποίο καταδικάζει τα βασανιστήρια και τα άλλα ανδραγαθήματα της χούντας, είναι στο χειρότερο σημείο τους. Η Ελλάς των Ελλήνων Χριστιανών έχει επιβληθεί πλήρως. Ο ανερχόμενος, μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, Χριστόδουλος Παρασκευαΐδης κατέχει την αξιοζήλευτη θέση του αρχιγραμματέα της Ιεράς Συνόδου. Είναι στα μέσα και στα έξω. Ποζάρει μόνος του, πίσω από τον «αντιβασιλέα» Γ. Ζωιτάκη και μεταξύ της «πολιτικής» (Παπαδόπουλος, Παττακός, Μακαρέζος κ.λπ.) και στρατιωτικής (Αγγελής, κ.λπ.) ηγεσίας του τόπου. Σε λίγο θα ακούσει, συγκινημένος μάλλον, την ιστορική ελληνοχριστιανική ομιλία του δικτάτορα, που θα επιβεβαιώσει για άλλη μια φορά τους άρρηκτους δεσμούς Εκκλησίας-κράτους για το καλό του γένους και της «εθνικής επαναστάσεως της 21ης Απριλίου». «Είναι ιστορική αλήθεια -έλεγε εκείνη τη μέρα ο Παπαδόπουλος- ότι η εκκλησία δια την Ελλάδα, δια το ελληνικόν έθνος, απετέλεσε την κοιτίδα της ευγνωμοσύνης του και αποτελεί την κοιτίδα των ελπίδων του (...) Σήμερον, περισσότερον από κάθε άλλην περίοδον της ζωής μας, έχομεν ανάγκην της βακτηρίας, την οποία απετέλεσε η Εκκλησία δι' ημάς ως λαόν. Το άγχος της καθημερινής ζωής διασπά την προσωπικότητα και δημιουργεί ψυχοπαθείς πελάτας δια τα νοσηλευτικά ιδρύματα. Η τοιαύτη κατάστασις μόνον με πλήρωσιν της ψυχής δια των απαιτουμένων ηθικών αξιών και ιδανικών είναι δυνατόν να αντιμετωπισθεί. Σήμερον, κλυδωνιζόμεθα όλοι ως άτομα υπό την ροπήν των ανέμων του πλήθους των γνώσεων λόγω της προόδου των επιστημών. Ο άνθρωπος γνωρίζει πολλά και ίσως αυτό αποτελεί κίνδυνον δια την ψυχική του ισορροπίαν». Την επόμενη μέρα (2/3/1969), Κυριακή της Ορθοδοξίας, ο νεαρός αρχιγραμματέας θα ακούσει τον προϊστάμενό του, αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο -κατά τη διάρκεια προγεύματος που παρέθεσε ο «αντιβασιλεύς» προς τιμήν της ιεραρχίας- να ευχαριστεί την «εθνικήν κυβέρνησιν»: «Συγκινούμεθα ιδιαιτέρως, διότι εφέτος ο πανηγυρισμός της Ορθοδοξίας συμπίπτει μετά μιας ειρηνικής κατακτήσεως της Εκκλησίας, εν τη χώρα μας, η οποία οφείλεται εις την Επανάστασιν της 21ης Απριλίου. Εννοώ την δια του νέου Καταστατικού Χάρτου αποδέσμευσιν της Εκκλησίας από των περισσοτέρων εμποδίων, τα οποία ετίθεντο εις την δράσιν της υπό των πολιτειακών περιορισμών και την παροχήν εις αυτήν της δυνατότητος, όπως χρησιμοποιήση όλας αυτής τας δυνάμεις εις το σωτήριον έργον της». Με αυτά γαλουχήθηκε ο κ. Παρασκευαΐδης, αγωνιζόμενος πάντοτε για το καλό του γένους και τον πρωτεύοντα ρόλο της Ιεραρχίας στα πράγματα. Τα ίδια πιστεύει και σήμερα, καταδικάζοντας τους «φωταδιστές», που απειλούν τα «ελληνοχριστιανικά ιδεώδη», που μειώνουν το ειδικό βάρος του στη διεύθυνση της χώρας. Νοσταλγεί, καθώς φαίνεται, εκείνες τις εποχές που οι κυβερνώντες «τιμούσαν» την Εκκλησία και δεν παρέλειπαν να αναφέρονται -όπως έκανε ο Παπαδόπουλος σε κάθε ευκαιρία- στον «μεγάλο Θεό της Ελλάδος» που «βοηθά πάντας Υμάς (δηλαδή τα μέλη της Ιεράς Συνόδου, την οποία είχαν προηγουμένως διορίσει) εις την τόσον δύσκολον και υψηλήν αποστολήν σας». (Ελευθεροτυπία, 8/7/2000) 2) Εξακόσιες εξήντα έξι σελίδες με τα λόγια, τα έργα, αλλά κυρίως με την ιδεολογία του προκαθήμενου της ελληνικής ορθόδοξης Eκκλησίας, σε ένα βιβλίο που διερευνά τη συμβολή του κ. Xριστόδουλου στη βαθμιαία διολίσθηση της ελληνικής κοινωνίας στην ορθή οδό της «δεξιάς του Kυρίου»... «Μικρό, λιλιπούτειο ζώο το μυρμήγκι. Φοβερό στην όψη και στη θέα το λιοντάρι. Και ο "μυρμηκολέων"; Αυτό είναι το τέχνασμα του διαβόλου. Μυρμήγκι και λιοντάρι. Μικρό, ανεπαίσθητο και ύστερα μεγάλο και φοβερό. Ποιο είναι αυτό; Είναι η αμαρτία. Έτσι μας την παρουσιάζει ο διάβολος...». H προαναφερόμενη θεολογία της αμαρτίας ανήκει όχι στα πρωτόλεια αλλά στα ώριμα έργα του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλου. Περιλαμβάνεται στο βιβλίο του «Πόλεμος κατά του Σατανά» που εκδόθηκε από τη Χρυσοπηγή το 2004 και, ασφαλώς, ενισχύει μία αθώα πτυχή της προσωπικότητας και της δράσης του προκαθήμενου της ελλαδικής ορθόδοξης Εκκλησίας, πτυχή την οποία ενισχύουν η συνεχής χρήση ανεκδότων και η πάση θυσία επιδίωξη καταγραφής της παρουσίας του από τα τηλεοπτικά κανάλια. Αν η παρουσία, ο λόγος και η δράση του προκαθήμενου της ελληνικής ορθόδοξης Εκκλησίας εξαντλούνταν στις προαναφερθείσες δραστηριότητες, θα είχαμε να κάνουμε απλώς με έναν φωτογενή ιεράρχη, που διεκδικεί από την εποχή του τις επικοινωνιακές δυνατότητες που προσφέρει. Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος όμως είναι πολύ πιο πληθωρικός, οι δραστηριότητές του είναι ιδιαίτερα πολύπτυχες και η φιλοδοξία του πηγαίνει πολύ παραπέρα από το ποιμαντορικό έργο του, στο πεδίο της πολιτικής. Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζεται και επιχειρεί να αποδείξει στο βιβλίο του H μάστιγα του Θεού ο Μανώλης Βασιλάκης, που φιλοτεχνεί ένα πορτρέτο του Έλληνα Αρχιεπισκόπου στηριζόμενος στα τεκμήρια της δραστηριότητάς του: στα κείμενά του, τις δημόσιες δηλώσεις του, τις επιλογές και τις αποφάσεις του, τις φωτογραφίες του. Ελληνορθοδοξία Υπάρχει ακόμα μία πτυχή του λόγου και της δραστηριότητας του κ. Χριστόδουλου, ισχυρίζεται ο Βασιλάκης, που δεν εξαντλείται στα κλισέ ενός δήθεν εκκοσμικευμένου χιούμορ και μιας επικοινωνιακότητας μέσω της οποίας τα παλαιά στερεότυπα περί της αμαρτίας και της καταπολέμησής της φτάνουν ευκολότερα στον σημερινό πιστό. Είναι η πτυχή που θέλει τον επικεφαλής της εκκλησιαστικής πνευματικής κοινότητας συνεχώς ανακατεμένο με τα πολιτικά πράγματα του τόπου. Αυτή η πλευρά της παρεμβατικότητάς του κινείται έξω από τα παραδοσιακά στερεότυπα ενός πνευματικού ηγέτη, βρίσκεται ωστόσο εντός μιας κυρίαρχης μυθολογίας με σαφή την ακροδεξιά κατεύθυνσή της, που ιδεολογικά αρθρώθηκε στη δικτατορία και εκφράστηκε με το σύνθημα «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών». Ο ελληνοχριστιανισμός της χούντας ηττήθηκε μόνο προσωρινά, στις σύγχρονες συνθήκες ωστόσο, παραλλαγμένος ελάχιστα ως ελληνορθοδοξία, έχει καταστεί κυρίαρχο ιδεολογικό ρεύμα στον τόπο. Στους κυρίαρχους εκφραστές αυτού του ρεύματος ο συγγραφέας συγκαταλέγει τον Αρχιεπίσκοπο. Για να αποδείξει τους ισχυρισμούς του, ο Βασιλάκης πηγαίνει πολύ πίσω, στα χρόνια της χούντας, όταν κατά τη δήλωση του κ. Χριστόδουλου, και ενόσω ήταν αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου του Ιερώνυμου, δεν είχε καταλάβει τι συνέβαινε στην Ελλάδα επειδή τάχα μου διάβαζε. Φυλλομετρώντας τη Μάστιγα του Θεού, μαθαίνουμε ότι δεν διάβαζε μόνο. Μετείχε κιόλας, στα «υπό την επαναστατικήν πνοήν της περιόδου ταύτης» (όπως έγραφε τότε), μεταξύ των άλλων, «στη νομοπαρασκευαστική επιτροπή κατάρτισης του χουντικού νόμου για τα εκκλησιαστικά δικαστήρια στο πρότυπο των στρατοδικείων, ο οποίος προέβλεπε ακόμη και δίκτυο χαφιέδων ιερωμένων», δημοσίευε άρθρα εξυμνώντας το «θείον έργον» του καθεστώτος και, αν μη τι άλλο, ως εξ απορρήτων γραμματέας τού τότε Αρχιεπίσκοπου, πληροφορούνταν τα βασανιστήρια που υφίσταντο οι αντικαθεστωτικοί κρατούμενοι του καθεστώτος σε υποθέσεις που καταγγέλλονταν στο γραφείο του Ιερώνυμου - και τις οποίες εκείνος περιγράφει στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του (σελ. 75-76). Το θηρίο της Αποκαλύψεως Ο Βασιλάκης επισημαίνει πολλά, εκτενώς παρουσιασμένα, άλλοτε με χιούμορ, άλλοτε με ακρίβεια εντομολόγου, κάποιες φορές και με οργή, σε 666 σελίδες. Γιατί 666; - όσες και ο, σύμφωνα με τους ζηλωτές της θρησκείας, αριθμός του θηρίου της Αποκαλύψεως; Μα, επειδή ο αριθμός ταυτότητος του κ. Χριστόδουλου αρχίζει από αυτό το νούμερο: 666... Και λοιπόν, θα αναρωτηθείτε; Έχει σημασία μία σχεδόν εύθυμη σύμπτωση; Δεν θα είχε αν πολύ πρόσφατα, το 2004, ο προκαθήμενος της ελληνικής ορθόδοξης Εκκλησίας δεν ξεσπάθωνε ακριβώς κατά του 666 στο βιβλίο του Πόλεμος κατά του Σατανά. Ούτε καν η στοιχειώδης συνέπεια; Πώς είναι δυνατόν να διακινείς τη δεισιδαιμονία και, ταυτόχρονα, στην ταυτότητά σου (που είναι η ψυχή σου, κατά την ορολογία των λαοσυνάξεων) να αναγράφεται το σύμβολο της δεισιδαιμονίας που πολεμάς; ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕ NA ΚΡΥΨΕΙ TH ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ME TH ΧΟΥΝΤΑ Όσο προσπάθησε ο κ. Χριστόδουλος να κρύψει τη σχέση του με το καθεστώς της χούντας, λέει ο Βασιλάκης, άλλο τόσο δεν έκρυψε την ιδεολογική του συγγένεια με εκείνο το καθεστώς. Αυτό δεν φαίνεται μόνο στα κείμενα που δημοσίευε κατά τη μεταπολίτευση στην εφημερίδα Ελεύθερος Κόσμος (το θεωρητικό όργανο της χούντας) ούτε στα συγχαρητήρια που απηύθυνε στον εκδότη της γνωστής για τις ρατσιστικές και αλυτρωτικές της θέσεις εφημερίδας Στόχος την εποχή που δεν ήταν ακόμα στο επίκεντρο της επικαιρότητας. Κυρίως φαίνεται στο πλέγμα των θέσεών του. Έναν, κατά τον Βασιλάκη, δάνειο θεωρητικό λόγο από τον Αθανάσιο Πάριο και τους Κολλυβάδες (ο Φίλιππος Ηλιού τους περιγράφει ως σκοταδιστές Αγιορείτες μοναχούς που αντιτάχθηκαν στον νεοελληνικό διαφωτισμό), εμπλουτισμένο με τη μανιχαϊστική αντιπαράθεση του (καλού) Έλληνα ορθόδοξου στον (κακό) άθεο Ευρωπαίο, με την εθνολαϊκιστική δημαγωγία, με ονειροπολήσεις για μια μεγάλη Ελλάδα (σε διάφορες παραλλαγές) και με συναφείς πολιτικές παρεμβάσεις, που κορυφώθηκαν στα γεγονότα με τις ταυτότητες αλλά και που, κατά τον συγγραφέα, τροφοδότησαν με επιχειρήματα και ισχύ τον Απόστολο Βαβύλη και τους τυχοδιωκτισμούς του στο Πατριαρχείο Ιερουσαλήμ και στην Κάτω Ιταλία. Τα τεκμήρια που συγκέντρωσε ο M. Βασιλάκης μαρτυρούν ότι ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος προσπάθησε να κρύψει τη σχέση του με το καθεστώς της χούντας, όμως δεν κατάφερε να κρύψει την ιδεολογική του συγγένεια με αυτό H έρευνα Προϊόν εξονυχιστικής έρευνας και πολύχρονης δουλειάς, η Μάστιγα του Θεού, ανατέμνοντας την ιδεολογία και τη δραστηριότητα του Έλληνα Αρχιεπισκόπου, οδηγεί σε εκπλήξεις που, μπουχτισμένοι από overdose Χριστόδουλου, οι κοινοί των θνητών δεν είχαμε παρατηρήσει όσο έπρεπε. Επισημαίνει, π.χ., τη στάση που κράτησε έπειτα από τη δολοφονία δύο Αλβανών στρατιωτών και τον τραυματισμό τριών κατά την προβοκατόρικη επίθεση της ακροδεξιάς συνθηματολογίας οργάνωσης MABH (Μέτωπο Απελευθέρωσης Βορείου Ηπείρου) εναντίον αλβανικού φυλακίου στην Επισκοπή, μετά την παραπομπή σε δίκη των κατηγορηθέντων για την επίθεση: «Πού ηκούσθη να παραδίδει μία χώρα σε μίαν άλλη στοιχεία που εξακρίβωσε σε βάρος πολιτών της που έδρασαν πατριωτικά και ηρωικά; (...)Στο κάτω κάτω της γραφής και ένοχοι αν είναι οι συλληφθέντες, θα έπρεπε να συγκαλυφθούν. Γιατί τώρα, ποίος άλλος θα θελήσει να αναλάβει κάποια τόσο επικίνδυνη αποστολή, όταν θα είναι βέβαιος ότι η ίδια του η κυβέρνηση θα τον απαρνηθεί;». ΤΑ ΝΕΑ , 01/04/2006
LL_NEO Δημοσ. 5 Μαΐου 2006 Δημοσ. 5 Μαΐου 2006 Εξήγησε μου τώρα που κολλάνε τα πιστεύω του Χριστόδουλου με το συγκεκριμένο θέμα. Ο Γιάννης στο τέλος της προηγούμενης σελίδας έδειξε ότι οι απαγορεύσεις και τα μπλόκα έξω απο σινεμά δεν είναι ίδιον ούτε δεξιών ούτε χουντικών αλλά γενικώς των κολλημένων (βλέπε Ελένη)
stone Δημοσ. 5 Μαΐου 2006 Δημοσ. 5 Μαΐου 2006 Ειναι το λιγοτερο αστειο να σου λεει καποιος τι ταινια θα δεις η ποιο βιβλιο θα διαβασεις.Δηλαδη το διαβαζουν αλλοι για σενα και ΚΡΙΝΟΥΝ οτι θα σε προσβαλλουν τα γραφομενα του οποτε εσυ καλυτερα μην το διαβασεις καθολου.Αλλα δεν φτανει μονο αυτο.Θα σου πουν οτι ειναι καλυτερα να το καψεις κιολας αφου η προσβολη ειναι τεραστια απο ενα βιβλιο το οποιο δεν διαβασες ποτε.Οποτε αφου σου λενε τι θα διαβασεις και τι θα δεις μπορουν πολυ ευκολα να ελεγξουν και τον τροπο σκεψης σου(αν σου εχει απομεινει και καμια σκεψη δηλαδη). Εσυ απλα θα ακους ,θα προσφερεις τον οβολο σου και θα σου λεμε εμεις πως θα ζεις αφου εμεις ξερουμε καλυτερα μιας και εχουμε διαβασει τα παντα για σενα.ΠΑΡΑΛΟΓΟΟΟΟΟΟΟΟ Επισης δεν μπορω να καταλαβω(ψεμματα, μπορω ) πως γινεται να σε προσβαλλει περισσοτερο ενα βιβλιο απο εναν π.χ. αρχιεπισκοπο ο οποιος κυκλοφορει σαν αρχοντας ντυμενος στο χρυσαφι,εχοντας στην ιδιοκτησια του τοσο πλουτο αδιαφορωντας για χουντες,λαο γεματο οικονομικα και κοινωνικα προβληματα,ανεργια αλλα και εργασια με ορους εκμεταλλευσης απο τους πλουσιους εργοδοτες, προβληματα τα οποια πολλες φορες οδηγουν στην ιδιοτελεια τον λαο και η σωτηρια της ψυχης που κυρησσουνε παει περιπατο.Αυτα βεβαια ισχυουν και για τους υπολοιπους συνεταιρους του αρχηγου της θρησκειας σου.Οποτε ΠΩΣ μπορει να σε προσβαλλει ενα βιβλιο περισσοτερο απο αυτους οι οποιο κανουν το ακριβως αντιθετο απο οτι ελεγε ο δυστυχος Ιησους που θα ειχε φριξει αν ζουσε σημερα. Οσο για την ταινια θα παω να την δω (αν και δεν τρελενομαι) και φυσικα αν καποιος με εμποδισει τοτε να ειστε σιγουροι οτι θα υπαρξουν καινουρια σκηνωματα να προσκυνατε.
nmtray2 Δημοσ. 5 Μαΐου 2006 Δημοσ. 5 Μαΐου 2006 Οσο για την ταινια θα παω να την δω (αν και δεν τρελενομαι) και φυσικα αν καποιος με εμποδισει τοτε να ειστε σιγουροι οτι θα υπαρξουν καινουρια σκηνωματα να προσκυνατε. Απειλησε κανενας τη ζωη σου? Εσυ γιατι απειλεις? Οι κολλημενοι ειναι γνωστο ποιοι ειναι και δεν χρειαζεται μια ταινια για να εκδηλωθουν. Ελπιζω να μην κανεις ετσι και για τα υπολοιπα κολληματα (οχι μονο των συγκεκριμμενων) Ουτε και θα αλλαξει τιποτα με απειλες.
Προτεινόμενες αναρτήσεις
Αρχειοθετημένο
Αυτό το θέμα έχει αρχειοθετηθεί και είναι κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.