Θετικές VS Θεωρητικές Επιστήμες

[gtsamour]

Γιατί μήπως θα μάθει και κανείς από το σχολείο να λύνει το σύστημα?

Ότι μάθει ο καθένας μόνος του κοντεύει να γίνει.

[punky]

Όπως ειπώθηκε και σε άλλο thread για μας που έχουμε τελειώσει το σχολείο «τον περασμένο αιώνα», και από τα θρανία έχουμε βρεθεί στα τραπέζια των επαγγελματικών συναντήσεων, επιτρέψτε μας να έχουμε μια πληρέστερη εικόνα της πρακτικής αξίας των θεωρητικών σπουδών/μαθημάτων και της γενικής παιδείας.

 

Γιατί έχω βαρεθεί να συναντάω μεσήλικες επαγγελματίες (μηχανικούς, μαθηματικούς, experts στατιστικής κ.α.) που δεν μπορούν να εκφράσουν αυτό που έχουν στο μυαλό τους. Έχω βρεθεί πολλές φορές στη θέση να περιγράφω εγώ την άποψή τους και να κουνάνε καταφατικά το κεφάλι ότι πράγματι αυτό εννοούσαν.

 

Τίποτα δεν σε θωρακίζει καλύτερα επαγγελματικά, από τη γενική παιδεία. Ο κόσμος αλλάζει συνέχεια, οι απαιτήσεις αλλάζουν συνέχεια. Και η ικανότητα προσαρμογής και αντίληψης του κόσμου γύρω σου, δεν θα ξεπηδήσει μέσα από κανένα βιβλίο θετικών επιστημών.

 

Επίσης, όσο καλός και να είσαι στην επαγγελματική σου εξειδίκευση, είσαι καταδικασμένος να ταβανώσεις αν δεν μπορείς να επικοινωνήσεις σωστά. Γιατί θα έρθει η στιγμή που θα πρέπει να συναναστραφείς με συναδέλφους, πελάτες. Και αν είσαι αρκετά καλός, θα έρθει και η στιγμή να διαχειριστείς ανθρώπους.

 

Και εκεί είναι το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα σου.

 

Με θυμάμαι όταν ήμουν 25 χρονών, να μιλάω με πελάτες στο τηλέφωνο που δεν είχα συναντήσει από κοντά. Όσους από αυτούς έτυχε να συναντήσω και στα γραφεία τους, δεν υπήρξε ούτε ένας που να μη με δει να μπαίνω μέσα και να νομίζει ότι είμαι ο πιτσιρικάς (γιατί μικροδείχνω κιόλας) που κουβαλάει την τσάντα του κυρίου που τους μιλούσε στο τηλέφωνο.

 

Ο κόσμος είναι πιο σύνθετος από ότι φαντάζεται κανείς στα 15 του.

Το μόνο σου όπλο είναι η προσωπικότητά σου. Και αυτή δεν είναι το πτυχίο σου.

 

Όλο αυτό το vs (που δεν έχει και νόημα) μου θυμίζει μια διαφήμιση ελαστικών που έλεγε «power is nothing, without control”.

 

Αν βρεθεί κανείς έστω και μία φορά, από την πλευρά αυτών που παίρνουν μια επαγγελματική συνέντευξη, τότε θα καταλάβει τι έχει σημασία στο να πάρεις τη δουλειά. Αυτό που μένει είναι η αύρα της προσωπικότητας, η αυτοπεποίθηση και ο αέρας της αυτάρκειας που εμπνέει ο υποψήφιος. Πέτα μία αβίαστη ατάκα έξω από το γνωστικό σου αντικείμενο, και τα μάτια τους θα γυαλίσουν σαν αλανιάρες γάτες, νύχτα, στο επαρχιακό δίκτυο.

[Kandinsky]

Όπως ειπώθηκε και σε άλλο thread για μας που έχουμε τελειώσει το σχολείο «τον περασμένο αιώνα», και από τα θρανία έχουμε βρεθεί στα τραπέζια των επαγγελματικών συναντήσεων, επιτρέψτε μας να έχουμε μια πληρέστερη εικόνα της πρακτικής αξίας των θεωρητικών σπουδών/μαθημάτων και της γενικής παιδείας.

 

Γιατί έχω βαρεθεί να συναντάω μεσήλικες επαγγελματίες (μηχανικούς, μαθηματικούς, experts στατιστικής κ.α.) που δεν μπορούν να εκφράσουν αυτό που έχουν στο μυαλό τους. Έχω βρεθεί πολλές φορές στη θέση να περιγράφω εγώ την άποψή τους και να κουνάνε καταφατικά το κεφάλι ότι πράγματι αυτό εννοούσαν.

 

Τίποτα δεν σε θωρακίζει καλύτερα επαγγελματικά, από τη γενική παιδεία. Ο κόσμος αλλάζει συνέχεια, οι απαιτήσεις αλλάζουν συνέχεια. Και η ικανότητα προσαρμογής και αντίληψης του κόσμου γύρω σου, δεν θα ξεπηδήσει μέσα από κανένα βιβλίο θετικών επιστημών.

 

Επίσης, όσο καλός και να είσαι στην επαγγελματική σου εξειδίκευση, είσαι καταδικασμένος να ταβανώσεις αν δεν μπορείς να επικοινωνήσεις σωστά. Γιατί θα έρθει η στιγμή που θα πρέπει να συναναστραφείς με συναδέλφους, πελάτες. Και αν είσαι αρκετά καλός, θα έρθει και η στιγμή να διαχειριστείς ανθρώπους.

 

Και εκεί είναι το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα σου.

 

Με θυμάμαι όταν ήμουν 25 χρονών, να μιλάω με πελάτες στο τηλέφωνο που δεν είχα συναντήσει από κοντά. Όσους από αυτούς έτυχε να συναντήσω και στα γραφεία τους, δεν υπήρξε ούτε ένας που να μη με δει να μπαίνω μέσα και να νομίζει ότι είμαι ο πιτσιρικάς (γιατί μικροδείχνω κιόλας) που κουβαλάει την τσάντα του κυρίου που τους μιλούσε στο τηλέφωνο.

 

Ο κόσμος είναι πιο σύνθετος από ότι φαντάζεται κανείς στα 15 του.

Το μόνο σου όπλο είναι η προσωπικότητά σου. Και αυτή δεν είναι το πτυχίο σου.

 

Όλο αυτό το vs (που δεν έχει και νόημα) μου θυμίζει μια διαφήμιση ελαστικών που έλεγε «power is nothing, without control”.

 

Αν βρεθεί κανείς έστω και μία φορά, από την πλευρά αυτών που παίρνουν μια επαγγελματική συνέντευξη, τότε θα καταλάβει τι έχει σημασία στο να πάρεις τη δουλειά. Αυτό που μένει είναι η αύρα της προσωπικότητας, η αυτοπεποίθηση και ο αέρας της αυτάρκειας που εμπνέει ο υποψήφιος. Πέτα μία αβίαστη ατάκα έξω από το γνωστικό σου αντικείμενο, και τα μάτια τους θα γυαλίσουν σαν αλανιάρες γάτες, νύχτα, στο επαρχιακό δίκτυο.

 

 

Α ρε Εθνικάαααααρααααααα........μαζί σου!