Υποτιμημένα + Υπερτιμημένα albums/συγκροτήματα/κομμάτια

[NoNuclearPower]

Είχα τις προάλλες σχετική συζήτηση σε μια παρέα κ είπα να την επεκτείνουμε και στο φόρουμ.

Ποιά είναι κατά τη γνώμη σας τα πιο υποτιμημένα κ τα πιο υπερτιμημένα albums, τραγούδια και συγκροτήματα ;

Topic με υποκειμενικές αντιλήψεις προφανώς. Ο καθένας λέει αυτά που πιστεύει κ τεκμηριωμένα.

[NoNuclearPower]

Υποτιμημένος -όχι από πλευράς πωλήσεων, αλλά καταξίωσης κ διάρκειας- δίσκος, είναι προσωπικά το "Pop" των U2. Οτι πιο διαφορετικό, ριζοσπαστικό και εμπνευσμένο κάνανε ποτέ, κι ακριβώς επειδή ξέφευγε από τον ήχο τους δεν "έψησε" πολύ κόσμο και ξεχάστηκε. Το χειρότερο είναι ότι ξεχάστηκε και απο τους ίδιους... Όταν θα γίνουν παρελθόν και ο κόσμος θα ανοίξει περισσότερο τα αφτιά του, η ιστορία θα δικαιώσει αυτή τη δισκάρα!

Μέγα Υποτιμημένο συγκρότημα είναι οι Firewater! Η μία δισκάρα μετά την άλλη και με ήχο απόλυτα άμεσο. Θα έπρεπε να περάσουν εδώ και χρόνια σε μεγαλύτερη εταιρία, να τους μάθει περισσότερος κόσμος και να μη χρειάζεται να περιμένεις μήνες να σου έρθει ένα cd τους από τον Καναδά.:evil:

Στα υπερτιμημένα, Νο1 και με διαφορά -προσωπικά- οι Placebo.

4-5 κομμάτια όλα κι όλα, κι αυτά ψιλοίδια μεταξύ τους, είναι ότι ενδιαφέρον έχουν να δώσουν. Απανωτές επανάληψεις και καμία εξέλιξη. Παρόλα αυτά..Sold-out κάθε συναυλία τους κι ο κόσμος συνεχίζει να χτυπιέται..

Υπερτιμημένος δίσκος και πολύ κακό για το τίποτα, το "Kid A" των Radiohead.

Να βγάλεις ένα δίσκο σκατά δε θέλει και πολύ προσπάθεια.

Αλλά θέλει προσπάθεια να κάνεις ένα δίσκο που να μην ακούγεται ούτε 1 τραγούδι ολόκληρο. "Μπήκαν στο στούντιο και κάναν ό,τι γουστάρανε...μάγκες...δεν κωλώσαν.."κτλ...

Άλλο το να πειραματιστείς στον ήχο σου, και άλλο να κυκλοφορήσεις ότι μαλακία σου βίδωσε να ηχογραφήσεις την ώρα που τα'παιξες από τη βαρεμάρα κ δεν έχεις τι να κάνεις.

 

Όλα αυτά υποκειμενικά, έτσι;:wink:

[mademoiselle]

Να βγάλεις ένα δίσκο σκατά δε θέλει και πολύ προσπάθεια.

Αλλά θέλει προσπάθεια να κάνεις ένα δίσκο που να μην ακούγεται ούτε 1 τραγούδι ολόκληρο.

Κατα υποκειμενική σκοπιά πάντα, θεωρώ υπερβολική αυτή τη θέση καθώς οχι μόνο οι πωλήσεις τη διαψεύδουν αλλά και 2 διαμάντια του συγκεκριμένου δίσκου που αποδεικνύουν το

"Μπήκαν στο στούντιο και κάναν ό,τι γουστάρανε...μάγκες...δεν κωλώσαν.."κτλ...

Μιλάω για το How to dissapear completely και Idioteque.

 

Άλλο το να πειραματιστείς στον ήχο σου, και άλλο να κυκλοφορήσεις ότι μαλακία σου βίδωσε να ηχογραφήσεις την ώρα που τα'παιξες από τη βαρεμάρα κ δεν έχεις τι να κάνεις.

Θα συμφωνούσε κάποιος που ισχυρίζεται ότι είναι ένα πυροτέχνημα το φαινόμενο Radiohead από μουσικής πλεύράς μιάς που τα 2-3 φτωχά σολάκια που έχουν να προτάξουν δεν είναι τίποτα στην ιστορία της μουσικής.

Έχω να πώ ότι δεν χρειάζεται ιδιαίτερη επιτήδευση και ιδιάιτερη δουλειά καμιά φορά, όσο ΕΜΠΝΕΥΣΗ για να σε κάνει ένα μουσικό κομμάτι να το ακούσεις πολλές φορές.

[The_Edge]

Α χα, και μόλις προχτές σκεφτόμουν πόσο υπερτιμημένο είναι το συγκρότημα των Killers ! Πολύς ντόρος για μια απλά καλή μπάντα.

 

Υποτιμημένοι, τουλάχιστον στην Ελλάδα είναι οι Interpol, που έχουν 2 δισκάρες μέχρι στιγμής.

 

Και όλα αυτά, άκρως υποκειμενικά!!

 

 

Αααα, επίσης συμφωνώ απόλυτα για το POP των U2. Δισκάρα, και πολύ μπροστά από την εποχή του (U2wise).

[NoNuclearPower]

Κατα υποκειμενική σκοπιά πάντα, θεωρώ υπερβολική αυτή τη θέση καθώς οχι μόνο οι πωλήσεις τη διαψεύδουν αλλά και 2 διαμάντια του συγκεκριμένου δίσκου. Μιλάω για το How to dissapear completely και Idioteque. Θα συμφωνούσε κάποιος που ισχυρίζεται ότι είναι ένα πυροτέχνημα το φαινόμενο Radiohead από μουσικής πλεύράς μιάς που τα 2-3 φτωχά σολάκια που έχουν να προτάξουν δεν είναι τίποτα στην ιστορία της μουσικής.

Έχω να πώ ότι δεν χρειάζεται ιδιαίτερη επιτήδευση και ιδιάιτερη δουλειά καμιά φορά, όσο ΕΜΠΝΕΥΣΗ για να σε κάνει ένα μουσικό κομμάτι να το ακούσεις πολλές φορές.

Για το τελευταίο, εννοείται προσυπογράφω. Η επιτήδευση και το πολύ "ζόρισμα" διαλύουν ενα κομμάτι. Η έμπνευση σαφώς είναι αυτό που θα το κάνει να το προσέξεις. Αλλά η επιτήδευση κ η έλλειψη έμπνευσης είναι νομίζω 2 βασικά χαρακτηριστικά του Kid A. Τα How to dissapear completely και Idioteque είναι ίσως τα πιο προσητα μέσα από το γενικό χάος του δίσκου, αλλά αυτό δε σημαίνει πως πρέπει να είναι και διαμάντια. Βέβαια αυτές είναι γνώμες και απόψεις και διαφωνίες πάντα θα υπάρχουν. Ανάλογα με το πως μιλάει στον καθε ένα η μουσική.

 

Οι Killers βγάλανε μόνο 2 δίσκους, επομένως ο πολύ μεγάλος ντόρος είναι υπερβολή, όπως έγινε και με τους Franz και με κάθε νέο όνομα που βγάζει έναν καλό δίσκο. Η μαλακισμένη μανία του ξένου τύπου να βρει το next big thing (που το βρίσκει κάθε 3μηνο κ διαρκεί και η προβολή του τόσο). Πάντως οι δίσκοι των Killers μ'αρέσανε πάρα πολύ παρόλα αυτά.

Συμφωνώ 100% για Interpol !

[blueviper]

Υπερτιμημένοι; Έτσι στα γρήγορα:

 

Arctic Monkeys: Το συγκρότημα που δε χρειάστηκε παραπάνω από μερικούς μήνες για να το αποθεώσει η φυλλάδα ΝΜΕ και να το κατατάξει 5ο (πάνω από Beatles και πολλούς άλλους) στη λίστα των 100 καλύτερων album όλων -αχέμ- των εποχών και με πωλήσεις που θα έκαναν τον Καρβέλα να πανιάζει. Έχω σοβαρότατες αμφιβολίες αν η μανούλα τους θα τους θυμάται μετά από μερικά χρόνια για κάτι άλλο, πλην του μητρικού γάλακτος που τους πρόσφερε.

 

Υποτιμημένοι (στον ιερό μας τόπο):

 

Interstellar Overdrive: Ενώ κάτι Raining Pleasure, Film, Closer κα βρήκαν έστω το μίνιμουμ της αναγνώρισης από το ολιγάριθμο κοινό της αγγλόφωνης σκηνής, οι IO μοιάζουν σα να μην υπάρχουν, τη στιγμή που έχουν κυκλοφορήσει εξαιρετικό υλικό.

 

Ελπίζω οι Night On Earth να μην την πάθουν αναλόγως.

[Lucifer]

Ποιοί είναι οι arctic monkeys ρε μπλου, πρώτη φορά τους ακούω.

Και όχι και υπερτιμημένο το Kid A, εντάξει, και μένα μου τη σπάει το κοινό που απέκτησαν μετά από αυτό, αλλά.

[blueviper]

Ευλογημένος τόπος η κόλαση...σώζει τ' αυτιά σου!

 

Σου αντιγράφω μερικά στατιστικά από τη Wikipedia:

 

Their first single after signing to Domino Records, "I Bet You Look Good on the Dancefloor", was released on 17 October 2005 and went straight to #1 on the UK Singles Chart, selling 38,962 copies and beating McFly and Robbie Williams in the process. Three days later, the band made their first appearance on the cover of NME.

 

Whatever People Say I Am, That's What I'm Not became the fastest selling debut album in UK chart history, selling 363,735 copies in the first week. This smashed the previous record of 306,631 copies held by HearʼSay with their debut Popstars, and sold more copies on its first day alone — 118,501 — than the rest of the Top 20 albums combined.

 

The record was released a month later in the United States and sold 34,000 units in its first week, making it the second fastest selling for a debut indie album in America.

 

Ένα μέτριο ως ανεκτό indie rock/post punk συγκροτηματάκι το παρουσίασαν ως Μεσσία της αγγλικής μουσικής σκηνής. Ας είναι καλά το hype.

[The_Edge]

Εγώ δεν θα τους χαρακτήριζα μέτριους ως ανεκτούς τους Arctic Monkeys.

 

Κατά τη γνώμη μου είναι πάρα πολύ καλή μπάντα, με ένα από τα καλύτερα album της χρονιάς. Αλλά όλα αυτά περί μεσσίων κτλ, συμφωνώ, είναι πρόωρα. Νομίζω όμως ότι ούτε οι ίδιοι τα πιστεύουν, εξ'ου και ο τίτλος Whatever People Say I Am, That's What I'm Not ;-) ;-)

[Panathachamp]

Υποτιμημένοι, τουλάχιστον στην Ελλάδα είναι οι Interpol, που έχουν 2 δισκάρες μέχρι στιγμής.

 

Οι Interpol είναι από τα καλύτερα συγκροτήματα της δεκαετίας στο χώρο τους, απλώς το σχόλιο για την Ελλάδα το βρίσκω αβάσιμο μιας και πρόκειται για μια χώρα όπου η μηνιαία playlist του 80% του πληθυσμού δεν περιλαμβάνει πάνω από 15 κομμάτια.

 

 

Για το άμα ένας δίσκος είναι υποτιμημένος ή υπερτιμημένος προτιμώ να χρησιμοποιώ ως μέτρο τις κριτικές παρά την εμπορική επιτυχία (όχι ότι είναι απόλυτο ή ότι οι κριτικοί είναι τίποτα ξεχωριστά άτομα, απλώς ανάμεσα στα 2 μέτρα διαλέγω το πρώτο). Πχ οι Killers παρά την εμπορική τους επιτυχία έχουν μέτριες κριτικές (και αυτό βέβαια πολύ τους είναι αλλά λέμε), αντίθετα οι πανάθλιοι Monkeys πήραν και πολύ καλές κριτικές, πράγμα που ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω.

[blueviper]

Είναι ανεξάρτητο το τι πιστεύει ο καθένας για τον εαυτό του...αμφιβάλλω κι ο ίδιος αν θεωρούν πως τους αξίζουν και τους αναλογούν όλες αυτές οι τιμές κι η εμπορική απήχηση. Αυτό όμως δε σημαίνει πως δεν είναι υπερτιμημένοι από τη στιγμή που υπάρχουν μπαντάρες εκεί έξω που δεν κάνουν ούτε το 1/100 των πωλήσεών τους.

[NoNuclearPower]

Oι Arctic Monkeys είναι η μεγαλύτερη απόδειξη πως το hype κάνει είδωλα και όχι η μουσική. Κυριολεκτικά πολύ κακό για το τίποτα, αν και περιμένω επόμενο βήμα για να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα. (είπα τους placebo ως υπερεκτιμημένους που είναι παραπάνω χρόνια στο κουρμπέτι και αυτά που είχαν να δείξουν είχαν πάνω απο 3 δίσκους ευκαιρίες να τα δείξουν). Για τους Monkeys αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι πως τόσες χιλιάδες κόσμος "ψήθηκε" από δαύτους και σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Δηλαδή όλες αυτες οι 363,735 κόπιες που πούλησαν την 1η βδομάδα, τόσες χιλιάδες κόσμος αγόρασε το ΝΜΕ και όλοι πειστηκαν και πήγαν να τους αγοράσουν? Μάλλον άρεσε ο δίσκος και είχε αυτό το μεγάλο ρεύμα. Το ζητούμενο είναι "γιατί"? Δεν είχαν τίποτα καινούριο στον ήχο, τίποτα διαφορετικό και τίποτα που να είναι κάτι παραπάνω από "απλώς καλό". Προσωπικά άκουσα τον δίσκο, στα μισά βαρέθηκα (συνεχόμενη επανάλειψη) και στην τελική δε συγκράτησα ούτε 1 κομμάτι με την 1η ακρόαση. Ένας μέτριος δίσκος, δεν έχει τίποτα νέο να δώσει και 100% υπερτιμημένος.

Συμφωνώ με τον Panathachamp για τις κριτικές ως μέτρο, αλλά από την άλλη παίζει και το ποιός γράφει μια κριτική και αν τα παίρνει ή όχι. Εδώ διάβασα πριν 1 μήνα μια κριτική για το νέο δίσκο των Evanescence που του έδινε 7 1/5 στα 10 (???). Ρε πάμε καλά? Πάλι καλά που στην περίπτωσή τους δεν ψήθηκε τόσος κόσμος όσο παλιότερα.

Για τις κριτικές μπάζει πολύ νερό το πράμα. 2 είναι τα ελληνικά έντυπα που ασχολούνται με τη ροκ/ποπ και τα 2 έχουν άγριο κόλλημα να γίνουν ΝΜΕ από τη μία, κι από την άλλη κόμπλεξ να διαφέρουν από τα υπόλοιπα. Αποτέλεσμα αυτού το μεν 1ο και παλιότερο να πέφτει σε αβάσιμες κι αυτοαναιρούμενες κριτικές κατά διαστήματα, και το 2ο να διαλέγει σαν pick για κάθε δίσκο που παρουσιάζει τα πιο απρόβλεπτα και αδιάφορα κομμάτια, μόνο και μόνο για να μη βάλει αυτά που βάλαν και οι άλλοι -τα επικρατέστερα για singles δηλαδή-.

Παράδειγμα της 1ης περίπτωσης:

Kριτική για το "Speakerbox/The love below" των Outcast. Βαθμολογείται με 5 στα 10 ως άνισο και βαρετό, και σε 7-8 τεύχη μετά (όταν ο δίσκος μοσχοπούλησε) σε σχετικό αφιέρωμα για το συγκρότημα παρουσιάζεται κριτική για όλους τους τους δίσκους, και στον ίδιο δίσκο του δίνουνε 9 αυτή τη φορά (!!). Άλλο παράδειγμα: στους 3 πρώτους δίσκους των ΗΙΜ τους δίνανε 4άρια και 5άρια, ενώ τους καταχωρούσαν και στους χειρότερους την κάθε χρονιάς. Λίγο καιρό αργότερα και μετά τον πανικό που γίνεται με την περίπτωση του ενλόγω συγκροτήματος, τους κάνουν και εξώφυλλο και τους δίνουν κι ένα 7 1/5 για το "best of". Σου λέει "μη μας κράξουν, αφού έχουν τόσο κοινό", μη χάσουν κιόλας καμιά χιλιάδα πωλήσεις. Ούτε το θάρρος της γνώμης τους έχουν οι πλείστοι συντάκτες. "Ναι ρε, είναι για τα μπάζα και τον έκραξα τότε, θα τον κράζω ακόμα", αλλά που... Την κότα...

Παράδειγμα για τη 2η περίπτωση: Bγήκε το"White days" από τους The Unisex. Ένας δίσκος που κανένας δεν εκθείασε και δικαίως γιατί δεν ήταν καλός. 2 κομμάτια είχε όλα κι όλα που ήτανε πραγματικά καλά, κι αυτά ακουστήκανε εξάλλου, τα "Pigs & their farms" και "Take me higher". Όποιος άκουσε το δίσκο και έχει στοιχειώδης μουσικό αφτί θα κατάλαβε πως μιλάμε για 1 δίσκο με 2 πραγματικά καλά κομμάτια, και 9 ακόμα -αδιάφορα του θανατά-για γέμισμα. Στην κριτική του δίσκου, ο συντάκτης δίνει στην τύχη για pick του άλμπουμ 2 απαράδεκτα κομμάτια, απλώς και μόνο από κόλλημα να μη βάλει αυτά τα 2 που ακουστηκαν και ήταν και πραγματικά ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ γενικά κ ανεξάρτητα από το όλο ζήτημα του δίσκου..

Συμπέρασμα: καλές οι κριτικές, αλλά να υπάρχει και η προσωπική άποψη.

Κανένας να μη γίνεται πρόβατο κανενός εντύπου ή συντάκτη. Θα πάω να αγοράσω με το ζόρι τους Arctic monkeys επειδή κάτι χιλιάδες εγγλεζάκια έχουν βίβλο το NME ή το Q ή το UNCUT, κι επειδή οι άλλοι απ'τη μεριά τους τα παίρνουν για να τους κάνουν θεούς? Ε πώς θα γίνει? Άμα μου αρέσει θα το αγοράσω.

 

ps: Τους Interstellar Overdrive και τους Night On Earth δεν τους ξέρω.

blueviper δε στέλλεις κανά κομμάτι να δούμε τι παίζει?

[punky]

Διαβάζω με ενδιαφέρον το topic, παρόλο που ουσιαστικά δεν μπορώ να συμμετάσχω υπό την έννοια ότι δεν έχω ούτε τις μουσικές γνώσεις ούτε το μουσικό αυτί για να γράψω όπως ο NoNuclearPower πχ και να τεκμηριώσω μια θέση.

 

Απλά θα διαφωνήσω για τους Placebo. Δεν ξέρω αν μουσικά χαρακτηρίζονται ως επαναλήψιμοι. Εμένα μου κάθεται ιδιαίτερα καλά στο αυτί ο ήχος τους. Επίσης, το κριτήριό μου είναι ίσως περισσότερο ο στίχος όταν ακούω κάτι παρά το αν φέρνουν έναν "φρέσκο ήχο στα μουσικά δρώμενα" με την "καινούρια τους δουλειά" (σιχαίνομαι αυτό τον όρο στη μουσική).

 

Και στην περίπτωση των Placebo, βρίσκω πολύ ξεχωριστό τον στίχο. Και για τα δικά μου αυτιά τουλάχιστον, ακόμη και οι διασκεύες των κομματιών τους στο Once More With Feeling, ήταν ιδιαίτερα καλές.

 

Νομίζω ότι το μόνο συγκρότημα που κατάφερα ποτέ να ακούσω αδιαφορώντας για τις πίπες στο στίχο ήταν οι Venom. Το οποίο είμαι σίγουρος ότι και μουσικά ήταν για τα μπάζα, αλλά ποτέ δεν ισχυρίστηκα ότι έχω καλό γούστο. Εκτός από τις γυναίκες.

 

Anyway, sorry για την άχαρη προσθήκη. Όπως προείπα, κάποιος που έχει στο ίδιο playlist Μητροπάνο και X Ray Spex όταν κάνει jogging, δεν μπορεί να συμμετάσχει ουσιαστικά σε αυτό το topic, μόνο να το παρακολουθήσει με ενδιαφέρον μπορεί.

[Lucifer]

Καλά εσύ δεν πιάνεσαι, εδώ ακούς Κρας και Τζόνι "Το μπρατσόνι" Ρότεν.

Αλλά οι Βένομ είναι γρέζι, βρώμα και αλητεία και τα σπάνε.

[punky]

Εντάξει, με ξεμπρόστιασες.

Επίσης άλλα δύο ελεεινά πράγματα που έχω κάνει, ήταν μία φορά στο δημοτικό που σκάλισα τη μύτη μου και κόλλησα τη μύξα κάτω από το θρανίο. Άλλαξα θρανίο την άλλη μέρα γιατί σιχαινόμουν.

 

Επίσης, καμία φορά που είμαι κουρασμένος, ακούω Manowar στο γυμναστήριο για να καταφέρω να βγάλω το σετ με επικό εσάνς. Αλλά ορκίζομαι ότι φοράω μια φυσιολογική Body Talk φόρμα και όχι σώβρακο από δέρμα λιονταριού.