Υπάρχουν γιατροί στο φόρουμ???

[FilipposMD]

Να δώσω κι εγώ το "παρών", αλλά όχι από Γιάννενα. Αθήνα είμαι. Τώρα γιατί προσανατολίζεσαι σε Ουγγαρία, Τσεχία, δεν ξέρω, αλλά, αν αποφασίσεις να πας κάπου στο εξωτερικό (και καλά θα κάνεις), διάλεξε μια πιο σοβαρή χώρα και μην ξαναγυρίσεις ποτέ. Ή τέλος πάντων, γύρνα στα 40 σου να γίνεις λέκτορας.

Επίσης, μια και βλέπεις ότι πολλοί σιχτιρίζουν που έγιναν γιατροί, μια συμβουλή έχω, μια και είσαι και γυναίκα. Αν δεν τη λατρεύεις, αν δεν σε κ...μπιπ, μια που είσαι και μικρή, κάνε κάτι άλλο. Βιολογία πχ, που είναι και σχετική και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Ως γιατρός, θα σου βγει το λάδι, θα φτύσεις αίμα και λεφτά θα βγάλεις πολύ αργότερα από τους σημερινούς συμμαθητές σου. Οπότε σκέψου καλά αν το αγαπάς, γιατί αλλιώς δε βγαίνει...

[pern112]

σωστος ο φιλος μια ενσταση μονο. Στην ελλαδα αυτη τη στιγμη το χειροτερο επαγγελμα ειναι ο βιολογος. Δυστυχως εχει την μεγαλυτερη ανεργια απο ολα, ξεκινησαν ολοι με ονειρα αλλα ειδαν μετα οτι στην ελλαδα δεν υπαρχουν καθολου θεσεις εργασιας παρα μονο σαν ιατρικοι επισκεπτες ή σε καποιο ιδιωτικο εργαστηριο αν υπαρχει χοντρο δοντι. Οι περισσοτεροι βιολογοι μολις τελειωσουν κανουν μαστερ και μετα PhD για να ζησουν, καθοτι εστω τα 500-600 που τους δινουν απο προγραμματα οι καθηγητες τους για 15ωρη εργασια στο εργαστηριο ειναι για αυτους σωτηρια. Δεν ειναι τυχαιο οτι οι περισσοτεροι ποστ-ντοκ ειναι βιολογοι, ειναι η μονη τους ελπιδα για λεφτα και ισως μια παν/μιακη θεση.Αλλη επιλογη ειναι η φαρμακευτικη και ακομα καλυτερα η οδοντιατρικη που αν και υπαρχει προβλημα με αδειες και κορεσμο εχουν καλη αποδοση χρονια εκπαιδευσης, επενδυση και κερδος.

[Επισκέπτης]

Kαλή ιδέα αυτή η δημοσίευση, γιατί πάντα είχα απορίες. Και πρώτη φορά βλέπω αρκετούς μαζεμένους που έχουν ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο της επιστήμης.

 

Από μικρά τα παιδιά, για παράδειγμα τα αγόρια, έχουν σαν όνειρο να πάνε στο διάστημα, να γίνουν ποδοσφαιριστές ή τέλος πάντων κάτι φυσιολογικό. Το να θες από μικρός να ανακατευτείς με αρρώστιες, ασθενείς, χειρουργεία, κατά την άποψή μου -και συγχωρήστε με- δεν είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου. Ίσως να μοιάζει φυσιολογικό περισσότερο να θες να... ανοίξεις κεφάλια, αλλά όχι κατ' επιστημονικό τρόπο, σίγουρα.

 

Θέλω να ρωτήσω λοιπόν, για ποιόν λόγο ένας γιατρός επιλέγει να γίνει γιατρός;

 

1) Από οικογενειακή παράδοση

2) Για οικονομική αποκατάσταση ασχέτως τιμήματος

3) Από αγάπη για τον συνάνθρωπο

4) Άλλο (γράψε τι)

[parsifal]

Στην περίπτωσή μου, μάλλον έχει να κάνει με το έμφραγμα του πατέρα μου σε τραγικά μικρή ηλικία (34)...

[Επισκέπτης]

Ναι μπράβο, υπήρχε σαν σκέψη κι αυτό στο μυαλό μου. Είχα επίσης ένα συμμαθητή που είχε χρόνιο πρόβλημα με τα πόδια του και είχε βάλει σκοπό της ζωής του να γίνει... ορθοπεδικός. Όπως το φανταζόμουν ήταν μάλλον επιθυμία για να θεραπεύσει τον εαυτόν του, αλλά τελικά κατάφερε να γίνει ένας ορθοπεδικός. Σε τέτοιες περιπτώσεις ειδικά, εγώ πάω πάσο.

 

Δηλαδή τα "προσωπικά βιώματα" πρέπει ίσως να είναι ανάμεσα στην λίστα με τις σχετικές απαντήσεις. Υπάρχει βάση και γι' αυτό.

[Mika]

μην ξεχνατε οτι ολοι οι οφθαλμιατροι φορανε γυαλια

[Επισκέπτης]

Μπα, δεν θα το δεχόμουν σαν απάντηση που αντιπροσωπεύει την πλειονότητα. Ούτε φυσικά θα δεχόμουν την απάντηση πως ήταν απλώς καλοί μαθητές. Πρέπει να το έχεις στο αίμα σου με έναν τρόπο.

[v1ss1]

Kαλή ιδέα αυτή η δημοσίευση, γιατί πάντα είχα απορίες. Και πρώτη φορά βλέπω αρκετούς μαζεμένους που έχουν ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο της επιστήμης.

 

Από μικρά τα παιδιά, για παράδειγμα τα αγόρια, έχουν σαν όνειρο να πάνε στο διάστημα, να γίνουν ποδοσφαιριστές ή τέλος πάντων κάτι φυσιολογικό. Το να θες από μικρός να ανακατευτείς με αρρώστιες, ασθενείς, χειρουργεία, κατά την άποψή μου -και συγχωρήστε με- δεν είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου. Ίσως να μοιάζει φυσιολογικό περισσότερο να θες να... ανοίξεις κεφάλια, αλλά όχι κατ' επιστημονικό τρόπο, σίγουρα.

 

Θέλω να ρωτήσω λοιπόν, για ποιόν λόγο ένας γιατρός επιλέγει να γίνει γιατρός;

 

1) Από οικογενειακή παράδοση

2) Για οικονομική αποκατάσταση ασχέτως τιμήματος

3) Από αγάπη για τον συνάνθρωπο

4) Άλλο (γράψε τι)

 

 

Τώρα δεν έχω και κάτι πρωτάκουστο να σου πω, από μικρή πάντοτε ήθελα να γίνω γιατρός, έχω πείσμα μεγάλο και μέχρι σήμερα το διατηρώ για την ιατρική. Δυστυχώς δεν έχω κανένα γιατρό στο οικογενειακό μου περιβάλλον. Τώρα από λεφτά, θα μπορούσα να βρω και κάτι άλλο με λιγότερα χρόνια και να τα πάρω. Κατ' εμένα για να γίνεις γιατρός, πρέπει να είσαι γεννημένος γι' αυτό, κι όχι απλά να ακολουθείς το επάγγελμα του μπαμπά! Αν είναι δυνατόν να παίζεις με ανθρώπινες ζωές για τα λεφτά.

Γνωρίζω τις δυσκολίες που θα προκύψουν και το σκέφτηκα πολύ το θέμα, κατέληξα στο ότι οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα και να διαλέξω εκτός ιατρική, δε θα είμαι "εγώ". Αφού το επιλέγω λοιπόν ας φτύσω κι αίμα, στο τέλος της ημέρας θα ξέρω πως δεν έκανα κάτι για κανέναν άλλο παρά μόνο για τη δική μου ευχαρίστηση. Είναι βάσανο η ιατρική απ' όσα μου έχουν πει, εγώ πιστεύω πως θα το απολαύσω κατά κάποιο τρόπο..

 

Να δώσω κι εγώ το "παρών", αλλά όχι από Γιάννενα. Αθήνα είμαι. Τώρα γιατί προσανατολίζεσαι σε Ουγγαρία, Τσεχία, δεν ξέρω, αλλά, αν αποφασίσεις να πας κάπου στο εξωτερικό (και καλά θα κάνεις), διάλεξε μια πιο σοβαρή χώρα και μην ξαναγυρίσεις ποτέ. Ή τέλος πάντων, γύρνα στα 40 σου να γίνεις λέκτορας.

Επίσης, μια και βλέπεις ότι πολλοί σιχτιρίζουν που έγιναν γιατροί, μια συμβουλή έχω, μια και είσαι και γυναίκα. Αν δεν τη λατρεύεις, αν δεν σε κ...μπιπ, μια που είσαι και μικρή, κάνε κάτι άλλο. Βιολογία πχ, που είναι και σχετική και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Ως γιατρός, θα σου βγει το λάδι, θα φτύσεις αίμα και λεφτά θα βγάλεις πολύ αργότερα από τους σημερινούς συμμαθητές σου. Οπότε σκέψου καλά αν το αγαπάς, γιατί αλλιώς δε βγαίνει...

 

Χωρίς να θέλω να θίξω οποιονδήποτε, έχω πιστοποιείσει από πολλούς πως η Αγγλία κρατάει πλέον μόνο το όνομα για σπουδές ιατρικής. Ουγγαρία και Τσεχία κατά τη γνώμη μου είναι σοβαρότατες χώρες για σπουδές ιατρικής, με παγκόσμιες αξιώσεις και πολλά άλλα, ας μην μπαίνω σε λεπτομέρειες...Οι περισσότεροι γιατροί που έχουν πάρει Nombel είναι τελειωμένοι στην Ουγγαρία, αυτό δεν νομίζω να 'ναι τυχαίο. Τα πανεπιστήμια στα οποία αναφέρομαι διδάσκουν και στ' αγγλικά

[Phantom Duck]

Όταν λέμε

γιατρουδάκια

παίρνουμε και τα παραϊατρικά υπ΄όψιν ? (νοσηλευτική πχ)

[FilipposMD]

Καλά, αν έχεις κάνει τις αναζητήσεις σου, εμένα δεν μου πέφτει λόγος. Η δίκη μου προσωπική εμπειρία λέει ότι μια Τσέχα φοιτήτρια ιατρικής που ξέρω, δε μου έδωσε και την καλύτερη εικόνα για τα αγγλόφωνα της χώρας της. Αυτό για το Νόμπελ δεν το ξέρω, αλλά κάτι μου λέει ότι αν πάρεις την τελευταία εικοσαετία, δε θα βγάλεις τα ίδια αποτελέσματα.

 

Στην ερώτηση του Αιγέα, θα απαντήσω ότι εγώ δεν ήθελα από μικρό παιδάκι να γίνω γιατρός. Μου προέκυψε αργότερα η σκέψη. Για μένα, 2 είναι οι κύριοι παράγοντες. Ο πρώτος είναι η γοητεία της ιατρικής επιστήμης, η οποία, για όποιον έχει κάτσει, έστω και λίγο να ασχοληθεί με τη φυσιολογία, ας πούμε, είναι εμφανής. Θα έλεγα ότι βλέποντας τον τρόπο που λειτουργούν τα βιολογικά συστήματα (όπως ο άνθρωπος), το δέος είναι αντίστοιχο με αυτό που προκαλεί η ενασχόληση με τις διαστάσεις του σύμπαντος ή ίσως με τα υψηλά μαθηματικά. Ο δεύτερος παράγοντας είναι ότι πρόκειται για μια δουλειά, που μπορεί να κάνει τη διαφορά. Δηλαδή, μπορείς να γυρίσεις το βράδυ στο σπίτι σου και να νιώθεις ότι με την εργασία σου άλλαξες κάτι στον κόσμο και, αν όλα πάνε καλά, το άλλαξες προς το καλύτερο. Η έκφραση "να βοηθήσεις τον συνάνθρωπο" ακούγεται λίγο μελό. Το θέμα είναι ότι, αν για τους περισσότερους η κακή μέρα στη δουλειά είναι αυτή που έκαναν λάθος σε μια πρόσθεση ή σε ένα έγγραφο, για τον γιατρό σημαίνει ότι πέθανε ένας νέος άνθρωπος στα χέρια του και το αντίστροφο. Μπορεί να σου κοστίζει σε πολλούς τομείς, αλλά, εν τέλει, ζεις πραγματικά.

[MariaTs.]

Όπως έχω παρατηρήσει τελευταίως η όλη δουλειά βγαίνει από ειδικευόμενους! Είναι πίκρα να βλέπεις στο μάτι του ειδικευόμενου την βαρεμάρα... Από χιλιόμετρα το φωνάζει 'δεν γουστάρω που είμαι εδώ'! Του άρεσε η ιατρική, αλλά μάλλον είχε άλλες βλέψεις και αναγκάζεται ως ειδικευόμενος να βγάλει την 'βρωμοδουλειά'!

Το κακό με τους ειδικευόμενους τελευταία είναι ότι δεν προσέχουν κανέναν! Κάνουν ότι εξετάζουν, σου γράφουν μερικές συνταγές και σε ξαποστέλνουν και μάλιστα φαίνεται και στο μάτι τους 'τελειώσαμε και σήμερα'! Δυστυχώς όμως γιατί η εξέτασή τους, αναγκάζει πολλούς να τρέξουν σε εξωτερικούς γιατρούς να πληρώσουν, έχουν δεν έχουν και τελικά να τους ανακοινωθεί ότι είναι σοβαρότερα τα πράγματα απ'ότι τους τα'παν στο νοσοκομείο (βλέπε 'ειδικευόμενος').

Αν σου αρέσει η ιατρική, θα πρέπει να συμβιβαστείς και με την σημερινή πραγματικότητα. Αλλά οφείλεις να κάνεις σωστά την δουλειά σου και όχι εις βάρος ασθενών! Πολλά τραγικά λάθη γίνονται από ειδικευόμενους, που απλά ακολούθησαν το 'επάγγελμα' επειδή μόνο τους άρεσε χάριν εντυπωσιασμού ή επειδή ακολούθησαν τις επιθυμίες των γονέων.

Θα σου πρότεινα καλή μου, να κάνεις επισκέψεις στα εξωτερικά ιατρεία νοσοκομείων να βλέπεις τι κατάσταση επικρατεί, να δεις αν έχεις τα κότσια και τις αντοχές να ανταπεξέλθεις στο μέλλον. Να γίνεις μια απλή παρατηρήτρια και μετά πάρε και την τελική σου απόφαση! Δεν ξέρω πως λειτουργούν τα νοσοκομεία στην Κύπρο, αλλά στην Ελλάδα είναι μια σκέτη πίκρα! Αυτό που αναφέρω δεν σημαίνει κι ότι οπωσδήποτε θα γίνεις νοσοκομιακή γιατρός, αλλά ούτως ή άλλως είναι ένας τομέας που σαν φοιτήτρια θα περάσεις και σαν ειδικευόμενη!

Καλή τύχη σου εύχομαι σε ότι κι αν αποφασίσεις!

[v1ss1]

Γνωρίζω την τραγική κατάσταση που επικρατεί στα δημόσια νοσοκομεία, δυστυχώς! Παρακολουθούσα για λίγο καιρό διάφορα σε ιδιωτική κλινική, προφανώς καμία απολύτως σχέση με όσα συμβαίνουν στα γενικά νοσοκομεία! Εκεί όμως γνώρισα γιατρούς που σέρνονταν απ' το πρωί μέχρι αργά το απόγευμα, κι έβλεπες στα μάτια τους, στην αύρα τους ότι ναι μεν τους κουράζει, αλλά τους ικανοποιεί αφάνταστα αυτό που κάνουν.

Τώρα, ποτέ μη λες ποτέ, ίσως κι εγώ μετανιώσω σε κάποια φάση το να σπουδάσω ιατρική, δε το εύχομαι φυσικά, αλλά ποτέ δε θα ξέρω αν δε το δοκιμάσω

[pern112]

ποσοι ρε παιδια απο εδω ειστε φοιτητες και ποσοι δουλευετε?γιατι αν μπειτε στην δευτερη κατηγορια θα καταλαβετε γιατι γινονται ολα αυτα.Ξεκινωντας απο το τελος

v1ss1: αυτα που θα ζησεις στα νοσοκομεια δεν θα τα ζησεις στην μεγαλυτερη κλινική του κοσμου. Στις κλινικες τους βλεπεις ολους χαρουμενους γιατι κανουν λιγη δουλεια σε σχεση με εναν νοσοκομειακο ιατρο, η γνωστη λαντζα, εφημερευουν σπιτι τους, παιρνουν παχυλους μισθους. Δεν ξερω που πηγες και ειδες να λιωνουν ολη μερα στην ιδιωτικη κλινικη οι ιατροι. Ελλαδα ειναι πρωτακουστο, εκτος αν εννοεις τα newfish που λεμε. Για τσεχια και ουγγαρια απλα κοιτα δημοσιευσεις και περιοδικα με υψηλο if. Ανυπαρκτοι ειναι και μαλιστα φυσιολογικο οταν τα λεφτα που διακυνουνται ειναι ελαχιστα σε σχεση με αγγλια, σουηδια και αμερικη

maria ts: μιλας συνεχως για ειδικευομενους. Σε ελαχιστα νοσοκομεια στην ελλαδα δινουν σημασια οι επιμελητες και οι διευθυντες σε αυτους. Οταν λοιπον κανεις ολη τη λαντζα, δεν εχεις ιδιαιτερη βοηθεια και βλεπεις οτι ολα ειναι διαφορετικα απο αυτα που περιμενες τοτε φυσικο ειναι να βγαζεις οτι δεν γουσταρω να ειμαι εδω. Ελαχιστους ξερω να γουσταρουν την ειδικοτητα γιατι ναι μεν ειναι δουλεια ομως απο την αλλη δεν ειναι αυτο που περιμενουμε, μια σοβαρη εκπαιδευση σε ευρωπαικα προτυπα με meeting και παρουσιαση περιστατικων. Ελαχιστες κλινικες το κανουν αυτο, προσεχε κλινικες δημοσιων νοσοκομειων εννοω, οχι ιδιωτικες.Ο κοσμος παει σε εξωτερικους ιατρους γιατι το ολο συστημα εχει φτιαχτει για αυτους. Οταν θα πας σησμανογλειο και ειναι στα τεπ τα πιτσιρικια τοτε φυσικα και θα πρτιμησεις μετα να χτυπησεις αλλη πορτα. Ξερεις πολλα πιτσιρικια να ανοιγουν ιατρειο πριν τα 45 τους?Για τα λαθη που λες, ο καλυτερος ιατρος ειναι αυτος που κανει τα λιγοτερα λαθη. Κανεις δεν ειναι θεος και κανεις δεν ξερει τα παντα. Κοτσανες γινονται και δυστυχως με μεγαλο τιμημα αλλα κανεις δεν ξυπνησε ξεροντας ιατρικη, ουτε τα μεγαλυτερα κεφαλια.

Aigeas δυστυχως ολοι ξεκινουμε με σκεψεις που δεν ανταποκρινονται ουτε στο ελαχιστο με την πραγματικοτητα. Το να σωσεις μια ζωη και η ποιηση αποδεικνυεται αγχος να μην χασεις καμια ζωη και αγωνια πως θα την βγαλεις περα στην προσωπικη σου ζωη. Η ποιηση καπου εκει τελειωνει. Οι περισσοτεροι πανε ειτε λογω background είτε λογο κυρους, υποτιθεμενου κυρους γιατι δεν με βρισκει συμφωνο.Δεν ειναι τυχαιο οτι αν ερθεις στην σχολη ακους παντου να παμε ιατρους χωρις συνορα, να παμε εθελοντισμο να να να και στο πτυχιο πλακωνονται ολοι στην νομαρχια για μια θεση ειδικοτητας 2 χρονια πριν απο τον επομενο και 2 μετα τον προηγουμενο. Αντε πες ιατροι χωρις συνορα να φας φαπα με το τσουβαλι

btw Πλακωνονται κυριολεχτικα στα καναλια βγαινει το θεαμα σε καθε ορκωμοσια, πηγαινε στο cosmos εκεινη την ημερα να γελας μεχρι του χρονου

[v1ss1]

Το ξέρω πως δε συγκρίνονται οι μισθοί Αγγλίας με Ουγγαρίας, αλλά πραγματικά έχω ακούσει κι από τους πλείστους γιατρούς πως η Αγγλία υστερεί αρκετά σε σχέση με τη μόρφωση που δίνουν πολλές άλλες χώρες. (Εκτός απ' το ότι σιχαίνομαι υπερβολικά αυτή τη χώρα!)

Φυσικά πρέπει να σκεφτώ και το μισθό, δε ξέρω και πολλά γι' αυτά τα θέματα μέχρι τώρα, απλά ελπίζω πως θα αυξηθεί ο μισθός με ειδίκευση στην Αμερική ή Σουηδία.

[virgo]

Εκεί όμως γνώρισα γιατρούς που σέρνονταν απ' το πρωί μέχρι αργά το απόγευμα, κι έβλεπες στα μάτια τους, στην αύρα τους ότι ναι μεν τους κουράζει, αλλά τους ικανοποιεί αφάνταστα αυτό που κάνουν.

 

 

οι περισσότεροι γιατροί,( δεν λέω όλοι,γιατί όπως όλοι οι επαγγελματίες πολλές φορές δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους η δεν τους αρέσει) έχουν ψώνιο με αυτό που κάνουν..το αγαπάνε..

 

ίσως κι εγώ μετανιώσω σε κάποια φάση το να σπουδάσω ιατρική, δε το εύχομαι φυσικά, αλλά ποτέ δε θα ξέρω αν δε το δοκιμάσω

 

θυμάμαι μια συζήτηση που είχα το καλοκαίρι με μια φίλη μου,τελειωμένη γιατρό πλέον και μου είχε πει οτι πολλές φορές θα πώ τη λέξη "βαρέθηκα", "μετάνιωσα" κλπ κλπ,αλλά αν το αγαπάω κάτι μέσα μου θα με επαναφέρει στην πραγματικότητα που νιώθω..