Coscas Δημοσ. 24 Απριλίου 2016 Δημοσ. 24 Απριλίου 2016 Αχ, αυτή η γλύκα με την οποία είναι ποτισμένα τα τραγούδια τού τότε. Αν σου περιγράψω πώς τα έζησα θα γελάσεις. Με ένα κασσετομαγνητοφωνάκι να τα ακούω και να τα ξανατραγουδώ με κολλημένο το στόμα στο ενσωματωμένο του μικρόφωνο. Η Μπέσσυ είχε κάνει και διασκευή το Ding a Dong των Teach In που είχαν πάρει το 1ο βραβείο στην Eurovision το 1975 (το ανέφερα μιάς κι' έρχονται πάλι μέρες Eurovision). Τον Ρόμπερτ τον άκουγα κι΄αυτόν πολύ. Δεν μας ξέφευγε κανένα τραγούδι τοτε. Δεν ήταν άλλωστε και πολλά αυτά που ακούγονταν 1
Coscas Δημοσ. 24 Απριλίου 2016 Δημοσ. 24 Απριλίου 2016 Magazine Με τπτ δεν θα ξέχναγα το Shot By Both Sides Στο αφιερώνω Magazine - Shot By Both Sides (1978) 4
booka Δημοσ. 25 Απριλίου 2016 Δημοσ. 25 Απριλίου 2016 http://www.chicagotribune.com/news/columnists/chi-schmich-sunscreen-column-column.html 3
astrosunnefo Δημοσ. 25 Απριλίου 2016 Δημοσ. 25 Απριλίου 2016 Αν σου περιγράψω πώς τα έζησα θα γελάσεις. Με ένα κασσετομαγνητοφωνάκι να τα ακούω και να τα ξανατραγουδώ με κολλημένο το στόμα στο ενσωματωμένο του μικρόφωνο. Η Μπέσσυ είχε κάνει και διασκευή το Ding a Dong των Teach In που είχαν πάρει το 1ο βραβείο στην Eurovision το 1975 (το ανέφερα μιάς κι' έρχονται πάλι μέρες Eurovision). Τον Ρόμπερτ τον άκουγα κι΄αυτόν πολύ. Δεν μας ξέφευγε κανένα τραγούδι τοτε. Δεν ήταν άλλωστε και πολλά αυτά που ακούγονταν Καθόλου δεν γέλασα, παρά σε διάβασα μ' ένα πλατύ χαμόγελο. Η αλήθεια είναι πως παλιότερα δεν υπήρχε αυτή η ευκολία στο ν' ακούσεις και να παρακολουθήσεις, οπότε σίγουρα το ταπεινό ραδιοφωνάκι ήταν θεός, και μάλιστα όταν έπεφταν αγαπημένα τραγούδια ήταν τέτοια η χαρά που πραγματικά κολλούσες στο ραδιοφωνάκι -με την ένταση στο τέρμα, εννοείται-, όπως η πεταλίδα προσκολλάται στον βράχο. Τα ξέρω από συζητήσεις που κάνω με τη μητέρα μου κατά καιρούς, ρίχνοντας ένα βλέφαρο στο παρελθόν (της). Απ' την ίδια έχω μάθει αρκετά αθάνατα τραγούδια. Κι όχι μόνο ελληνικά, αλλά και ξένα (ιταλικά και γαλλικά, ας πούμε). Αυτή μου έδωσε μία πρώτη γεύση σ' αυτά τ' ακούσματα, και μ' επηρέασε εν συνεχεία στο να ψαχτώ περισσότερο. 3
gon1332 Δημοσ. 25 Απριλίου 2016 Δημοσ. 25 Απριλίου 2016 Τόσα χρόνια δεν έχω παίξει το SH. Μου φαίνεται θα το αρχίζω λόγω του soundtrack. Καταστροφή. 7
Coscas Δημοσ. 25 Απριλίου 2016 Δημοσ. 25 Απριλίου 2016 Καθόλου δεν γέλασα, παρά σε διάβασα μ' ένα πλατύ χαμόγελο. Η αλήθεια είναι πως παλιότερα δεν υπήρχε αυτή η ευκολία στο ν' ακούσεις και να παρακολουθήσεις, οπότε σίγουρα το ταπεινό ραδιοφωνάκι ήταν θεός, και μάλιστα όταν έπεφταν αγαπημένα τραγούδια ήταν τέτοια η χαρά που πραγματικά κολλούσες στο ραδιοφωνάκι -με την ένταση στο τέρμα, εννοείται-, όπως η πεταλίδα προσκολλάται στον βράχο. Τα ξέρω από συζητήσεις που κάνω με τη μητέρα μου κατά καιρούς, ρίχνοντας ένα βλέφαρο στο παρελθόν (της). Απ' την ίδια έχω μάθει αρκετά αθάνατα τραγούδια. Κι όχι μόνο ελληνικά, αλλά και ξένα (ιταλικά και γαλλικά, ας πούμε). Αυτή μου έδωσε μία πρώτη γεύση σ' αυτά τ' ακούσματα, και μ' επηρέασε εν συνεχεία στο να ψαχτώ περισσότερο. Σαν να ήσουν μπροστά... Ετσι ακριβώς γινόταν. Μπράβο στη μαμά! Και μπράβο και σε σένα! Αφιερώνω και στις 2 σας το επόμενο. Ισως δεν θα το ξέρει η μαμά αλλά είμαι σίγουρος θα αρέσει. Ενα από τα χιλιάδες ξεχασμένα αριστουργήματα που θα έπρεπε να είναι πολύ γνωστά σε όλους. Question Mark & The Mysterians - Love Me Baby (1967) 4
Προτεινόμενες αναρτήσεις