πιστεύετε στην εξέλιξη των ειδών?

[Captain_Darling]

Μιλας για την "Αγια" Γραφη, ετσι ?

 

Σε πιο ακριβως σημειο της πρωτης σελιδας της Γενεσις πεσανε μεσα 100% ? Μαλλον εκει που λεει οτι η Γη δημιουργηθηκε πριν τον Ηλιο, η μηπως οταν λενε οτι πανω απο τον ουρανο υπαρχει νερο (για αυτο ειναι μπλε ο ουρανος)? Λογικα θα μιλας για το σημειο οπου ο Θεος δημιουργησε και τις λαμπες-αστερια πανω στον ουρανο για να φωτιζεται η νυχτα. Και για να τελειωνω, μας κοροιδευεις ρε ψιλε?

 

Όχι δεν κοροϊδεύω κανέναν. Αν νομίζεις ότι κοροιδεύω με αυτά που γράφω μην τα διαβάζεις. Αλλά θα μπω στον κόπο να σου απαντήσω.

 

Και πριν σου απαντήσω σε αυτο που λες να προλάβω κάτι που πολλοί λένε για το χρονικό διάστημα που περιλαμβάνει η όλη πράξη της δημιουργίας.

 

Καθώς διαβάζεις το 1ο κεφάλαιο της Γένεσης, από το 3ο εδάφιο και έπειτα, θα δείς ότι χωρίζεται σε έξι δημιουργικές «ημέρες». Μερικοί ισχυρίζονται ότι αυτές ήταν κατά γράμμα 24ωρες ημέρες, πράγμα που θα σήμαινε πως ολόκληρο το σύμπαν και η ζωή στη γη δημιουργήθηκαν σε λιγότερο από μια εβδομάδα!

 

Εντούτοις, είναι εύκολο να διαπιστώσεις ότι η Αγία Γραφή δεν διδάσκει κάτι τέτοιο. Το βιβλίο της Γένεσης γράφτηκε στην εβραϊκή. Σε αυτή τη γλώσσα, η λέξη «ημέρα» αναφέρεται σε μια χρονική περίοδο. Αυτή μπορεί να είναι είτε κάποια μακρά περίοδος είτε μια κατά γράμμα 24ωρη ημέρα. Στην ίδια τη Γένεση, και οι έξι «ημέρες» μνημονεύονται συνολικά ως μία μακρά περίοδος—ως “η ημέρα που ο Θεός έκανε τη γη και τον ουρανό”. (Γένεση 2:4· παράβαλε 2 Πέτρου 3:8.) Το γεγονός είναι πως η Αγία Γραφή αποκαλύπτει ότι οι δημιουργικές «ημέρες», ή αλλιώς εποχές, περιλαμβάνουν χιλιάδες χρόνια.

 

Μπορεί να το διαπιστώσει κάποιος αυτό από τα όσα λέει η Αγία Γραφή σχετικά με την έβδομη «ημέρα». Η αφήγηση της καθεμιάς από τις πρώτες έξι «ημέρες» τελειώνει με τα λόγια “και έγινε βράδυ και πρωί, πρώτη ημέρα”, και ούτω καθεξής. Αλλά δεν θα βρείς αυτό το σχόλιο μετά την αφήγηση της έβδομης «ημέρας». Και τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., περίπου 4.000 χρόνια αργότερα στην ιστορία, η Αγία Γραφή ανέφερε ότι η έβδομη «ημέρα» ανάπαυσης συνεχιζόταν ακόμη. (Εβραίους 4:4-6) Άρα η έβδομη «ημέρα» ήταν μια περίοδος χιλιάδων ετών· μπορούμε δε να συμπεράνουμε λογικά το ίδιο και για τις πρώτες έξι «ημέρες».

 

Τώρα όσον αφορά αυτό που λες.

 

Όταν εξετάζουμε την αφήγηση της Γένεσης, είναι υποβοηθητικό να έχουμε υπόψη ότι αυτή προσεγγίζει τα ζητήματα από την άποψη των ανθρώπων στη γη. Περιγράφει, λοιπόν, τα γεγονότα όπως θα τα έβλεπαν οι ανθρώπινοι παρατηρητές αν ήταν τότε παρόντες. Αυτό μπορούμε να το δούμε από τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται τα γεγονότα στην τέταρτη «ημέρα» της Γένεσης. Εκεί ο ήλιος και η σελήνη περιγράφονται σαν μεγάλα φωτεινά σώματα σε σύγκριση με τα άστρα. Ωστόσο, πολλά άστρα είναι πολύ πιο μεγάλα από τον ήλιο μας και η σελήνη είναι ασήμαντη σε σύγκριση με αυτά. Όχι όμως και για έναν επίγειο παρατηρητή. Έτσι, όπως παρατηρούνται από τη γη, ο ήλιος φαίνεται να είναι ο ‘μεγαλύτερος φωστήρας που εξουσιάζει τη μέρα’ και η σελήνη ο ‘μικρότερος φωστήρας που κυριαρχεί τη νύχτα’.—Γένεσις 1:14-18.

 

Η Πρώτη και η Τέταρτη «Ημέρα»

 

Το πρώτο μέρος της Γένεσης δείχνει ότι η γη μπορεί να υπήρχε για δισεκατομμύρια χρόνια πριν από την πρώτη «ημέρα» της Γένεσης, μολονότι δεν λέει για πόσο χρονικό διάστημα. Ωστόσο, περιγράφει ποιες ήταν οι συνθήκες της γης λίγο πριν αρχίσει η πρώτη εκείνη «ημέρα»: «Η δε γη ήτο άμορφος και έρημος· και σκότος επί του προσώπου της αβύσσου» Γένεσις 1:2.

 

Έτσι λοιπόν προτού ακόμη αρχίσουν οι έξι «ημέρες», ή αλλιώς περίοδοι, ειδικών δημιουργικών έργων, φαίνεται ότι η γη είχε τεθεί σε τροχιά γύρω από τον ήλιο και ήταν μια σφαίρα καλυμμένη με νερό. «Υπήρχε σκοτάδι πάνω στην επιφάνεια των υδάτινων βαθών». (Γένεση 1:2) Σε εκείνο το αρχικό στάδιο, κάτι—ίσως ένα μείγμα υδρατμών, άλλων αερίων και ηφαιστειακής σκόνης—πρέπει να παρεμπόδιζε το ηλιακό φως να φτάσει στην επιφάνεια της γης. Η Αγία Γραφή περιγράφει την πρώτη δημιουργική περίοδο ως εξής: «Στη συνέχεια ο Θεός είπε: “Ας γίνει φως”· και βαθμιαία ήρθε σε ύπαρξη το φως», ή αλλιώς έφτασε στην επιφάνεια της γης.—Γένεση 1:3, μετάφραση από τον Τζ. Γ. Γουότς.

 

Η έκφραση «βαθμιαία ήρθε» αποδίδει με ακρίβεια μια μορφή του αντίστοιχου εβραϊκού ρήματος, η οποία υποδηλώνει μια προοδευτική ενέργεια που απαιτεί χρόνο για να ολοκληρωθεί. Όποιος διαβάζει την εβραϊκή γλώσσα μπορεί να βρει αυτή τη ρηματική μορφή περίπου 40 φορές στο 1ο κεφάλαιο της Γένεσης, και αυτή αποτελεί κλειδί για την κατανόηση του κεφαλαίου. Ό,τι ξεκινούσε ο Θεός το συμβολικό βράδυ μιας δημιουργικής περιόδου, ή αλλιώς εποχής, γινόταν σταδιακά εμφανές, δηλαδή ορατό, μετά το πρωί εκείνης της «ημέρας». Επίσης, ό,τι άρχιζε στη διάρκεια μιας περιόδου δεν ήταν απαραίτητο να έχει ολοκληρωθεί πλήρως μέχρι την έναρξη της επόμενης περιόδου. Για παράδειγμα, το φως άρχισε να εμφανίζεται βαθμιαία την πρώτη «ημέρα»· ωστόσο, χρειάστηκε να φτάσει η τέταρτη δημιουργική περίοδος για να αρχίσουν να διακρίνονται ο ήλιος, η σελήνη και τα άστρα.—Γένεση 1:14-19.

Η Δεύτερη και η Τρίτη «Ημέρα»

 

Προτού κάνει ο Δημιουργός να εμφανιστεί η ξηρά την τρίτη δημιουργική «ημέρα», ανέβασε στα ύψη μέρος των νερών. Ως αποτέλεσμα, η γη περιβλήθηκε από ένα στρώμα υδρατμών. Η αρχαία αφήγηση δεν περιγράφει τις διαδικασίες που ακολουθήθηκαν—ούτε θα ήταν αυτό απαραίτητο. Αντίθετα, η Αγία Γραφή ασχολείται κυρίως με το εκπέτασμα που υπήρχε ανάμεσα στα υπερυψωμένα και στα επιφανειακά νερά. Το ονομάζει ουρανό. Ακόμη και σήμερα οι άνθρωποι χρησιμοποιούν αυτόν τον όρο για να προσδιορίσουν την ατμόσφαιρα μέσα στην οποία πετούν τα πουλιά και τα αεροπλάνα. Στον κατάλληλο καιρό, ο Θεός γέμισε αυτόν τον ατμοσφαιρικό ουρανό με ένα μείγμα αερίων που είναι απαραίτητα για τη ζωή.

 

Ωστόσο, κατά τη διάρκεια των δημιουργικών «ημερών», τα επιφανειακά νερά υποχώρησαν και έτσι εμφανίστηκε η ξηρά. Χρησιμοποιώντας ίσως γεωλογικές δυνάμεις οι οποίες εξακολουθούν να μετατοπίζουν τις τεκτονικές πλάκες της γης, ο Θεός φαίνεται ότι ανάγκασε τις ωκεάνιες ράχες να υπερυψωθούν και να σχηματίσουν τις ηπείρους. Αυτή η διαδικασία θα δημιουργούσε πάνω από την επιφάνεια την ξηρά και κάτω από αυτήν τις βαθιές ωκεάνιες κοιλάδες, τις οποίες οι ωκεανογράφοι σήμερα έχουν χαρτογραφήσει και μελετούν προσεκτικά. (Παράβαλε Ψαλμός 104:8, 9.) Αφού σχηματίστηκε η ξηρά, έλαβε χώρα μια άλλη θαυμαστή διαδικασία. Διαβάζουμε: «Είπε ο Θεός: “Ας κάνει η γη να φυτρώσει χορτάρι, βλάστηση που κάνει σπόρο, καρποφόρα δέντρα που αποδίδουν καρπό κατά το είδος του, ο σπόρος του οποίου είναι μέσα του, πάνω στη γη”. Και έγινε έτσι».—Γένεση 1:11.

 

Η φωτοσύνθεση είναι απαραίτητη για τα φυτά. Το κύτταρο ενός πράσινου φυτού αποτελείται από πολλά μικρότερα μέρη που ονομάζονται χλωροπλάστες και τα οποία παίρνουν ενέργεια από το φως του ήλιου. «Αυτά τα μικροσκοπικά εργοστάσια», εξηγεί το βιβλίο Πλανήτης Γη (Planet Earth), «παρασκευάζουν σάκχαρα και άμυλα . . . Κανένας άνθρωπος δεν σχεδίασε ποτέ ένα εργοστάσιο το οποίο, συγκρινόμενο με το χλωροπλάστη, να είναι πιο αποδοτικό ή τα προϊόντα του να έχουν μεγαλύτερη ζήτηση».

 

Πράγματι, η επιβίωση της μεταγενέστερης ζωικής κτίσης θα εξαρτόταν από τους χλωροπλάστες. Επίσης, χωρίς τα πράσινα φυτά, η ατμόσφαιρα της γης θα ήταν υπερβολικά πλούσια σε διοξείδιο του άνθρακα και εμείς θα πεθαίναμε από τη ζέστη και από την έλλειψη οξυγόνου.

 

Η εμφάνιση καινούριων ποικιλιών φυτικής ζωής ίσως να μη σταμάτησε την τρίτη δημιουργική «ημέρα». Ίσως να συνεχίστηκε μέχρι και την έκτη «ημέρα», όταν ο Δημιουργός «φύτεψε έναν κήπο στην Εδέμ» και «έκανε να βλαστήσει από το έδαφος κάθε δέντρο επιθυμητό στην όραση και καλό για τροφή». (Γένεση 2:8, 9) Και όπως ανέφερα, η ατμόσφαιρα της γης πρέπει να καθάρισε την τέταρτη «ημέρα», με αποτέλεσμα να φτάσει στον πλανήτη Γη περισσότερο φως από τον ήλιο και από άλλα ουράνια σώματα.

 

Η Πέμπτη και η Έκτη «Ημέρα»

 

Την πέμπτη δημιουργική «ημέρα», ο Δημιουργός γέμισε τους ωκεανούς και τον ατμοσφαιρικό ουρανό με μια νέα μορφή ζωής—με “ζωντανές ψυχές”—κάτι το διαφορετικό από τα φυτά. Είναι ενδιαφέρον πως οι βιολόγοι αναφέρονται μεταξύ άλλων στο φυτικό βασίλειο και στο ζωικό βασίλειο, και τα χωρίζουν αυτά σε υποδιαιρέσεις. Η εβραϊκή λέξη που μεταφράζεται «ψυχή» σημαίνει «αυτό που αναπνέει». Η Αγία Γραφή λέει, επίσης, ότι οι “ζωντανές ψυχές” έχουν αίμα. Άρα, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι τα πλάσματα που έχουν αναπνευστικό και κυκλοφορικό σύστημα—οι αναπνέοντες οργανισμοί που κατοικούν στις θάλασσες και στους ουρανούς—άρχισαν να εμφανίζονται την πέμπτη δημιουργική περίοδο.—Γένεση 1:20· 9:3, 4.

 

Την έκτη «ημέρα», ο Θεός έδωσε περισσότερη προσοχή στην ξηρά. Δημιούργησε «κατοικίδια ζώα» και «θηρία», λέξεις οι οποίες ήταν κατανοητές την εποχή που ο Μωυσής έγραψε αυτή την αφήγηση. (Γένεση 1:24) Συνεπώς, τα χερσαία θηλαστικά δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της έκτης δημιουργικής περιόδου. Τι έγινε, όμως, με τους ανθρώπους;

 

Η αρχαία αφήγηση μας λέει ότι τελικά ο Δημιουργός επέλεξε να δημιουργήσει μια αληθινά μοναδική μορφή ζωής πάνω στη γη. Είπε στον ουράνιο Γιο του: «Ας κάνουμε άνθρωπο κατά την εικόνα μας, σύμφωνα με την ομοίωση μας, και ας έχουν σε υποταγή τα ψάρια της θάλασσας και τα πετούμενα πλάσματα των ουρανών και τα κατοικίδια ζώα και όλη τη γη και κάθε κινούμενο ζώο που κινείται πάνω στη γη». (Γένεση 1:26) Ο άνθρωπος, λοιπόν, θα αντανακλούσε την πνευματική εικόνα του Κατασκευαστή του, εκδηλώνοντας τις ιδιότητές Του. Και επίσης, ο άνθρωπος θα ήταν ικανός να αποκτάει τεράστιες γνώσεις. Κατά συνέπεια, οι άνθρωποι θα μπορούσαν να ενεργούν με νοημοσύνη που θα ξεπερνούσε τη νοημοσύνη οποιουδήποτε ζώου. Επίσης, ανόμοια με τα ζώα, ο άνθρωπος φτιάχτηκε έχοντας την ικανότητα να ενεργεί σύμφωνα με τη δική του ελεύθερη βούληση, χωρίς να καθοδηγείται κατά βάση από το ένστικτο.

 

Τα πρόσφατα χρόνια, οι επιστήμονες έχουν κάνει εκτεταμένες έρευνες σχετικά με τα ανθρώπινα γονίδια. Συγκρίνοντας τα ανθρώπινα γενετικά πρότυπα σε όλη τη γη, βρήκαν σαφείς αποδείξεις του γεγονότος ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν έναν κοινό πρόγονο, μία πηγή από την οποία προέρχεται το DNA όλων των ανθρώπων που έζησαν ποτέ, περιλαμβανομένου και του καθενός μας. Το 1988, το περιοδικό Νιούζγουικ (Newsweek) παρουσίασε αυτά τα ευρήματα σε ένα δημοσίευμα με τίτλο «Η Έρευνα για τον Αδάμ και την Εύα». Εκείνες οι μελέτες βασίστηκαν σε έναν τύπο μιτοχονδριακού DNA, το οποίο αποτελεί γενετικό υλικό που μεταβιβάζεται μόνο από τις γυναίκες. Ορισμένες εκθέσεις που έγιναν το 1995 και αφορούσαν έρευνες στο DNA αντρών κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα—ότι «υπήρχε ένας προγονικός “Αδάμ”, του οποίου το γενετικό υλικό στο [Υ] χρωμόσωμα είναι κοινό σε κάθε άντρα που ζει τώρα πάνω στη γη», όπως το έθεσε το περιοδικό Τάιμ (Time). Είτε αυτά τα ευρήματα είναι ακριβή σε κάθε τους λεπτομέρεια είτε όχι, καταδεικνύουν ότι η ιστορία που βρίσκεται στη Γένεση είναι εξαιρετικά αξιόπιστη, εφόσον Αυτός που ενέπνευσε τη συγγραφή της ήταν παρών τότε.

 

Τι αποκορύφωμα ήταν αυτό—το ότι ο Θεός συνδύασε μερικά από τα στοιχεία της γης για να πλάσει τον πρώτο ανθρώπινο γιο του, τον οποίο ονόμασε Αδάμ! (Λουκάς 3:38) Η ιστορική αφήγηση μας λέει ότι ο Δημιουργός της γης και της ζωής πάνω σε αυτήν έθεσε τον άνθρωπο τον οποίο είχε φτιάξει μέσα σε μια παραδεισένια περιοχή “για να την καλλιεργεί και να τη φροντίζει”. (Γένεση 2:15) Τότε ο Δημιουργός ίσως να συνέχιζε να δημιουργεί καινούρια είδη ζώων. Η Αγία Γραφή λέει: «Ο . . . Θεός . . . έπλασε από τη γη κάθε θηρίο του αγρού και κάθε πετούμενο πλάσμα των ουρανών και άρχισε να τα φέρνει στον άνθρωπο για να δει πώς θα ονόμαζε το καθένα· και όπως ονόμαζε ο άνθρωπος κάθε ζωντανή ψυχή, αυτό ήταν το όνομά της». (Γένεση 2:19) Η Αγία Γραφή σε καμιά περίπτωση δεν υπονοεί ότι ο πρώτος άνθρωπος, ο Αδάμ, ήταν απλώς μια μυθική μορφή. Αντίθετα, ήταν πραγματικό πρόσωπο—ένας άνθρωπος με σκέψεις και αισθήματα—που μπορούσε να αντλεί χαρά από την εργασία σε εκείνο το παραδεισένιο σπίτι. Κάθε ημέρα, μάθαινε περισσότερα πράγματα σχετικά με τα όσα είχε κατασκευάσει ο Δημιουργός του και σχετικά με το τι είδους πρόσωπο ήταν Αυτός—τις ιδιότητες και την προσωπικότητά του.

 

Κατόπιν, αφού πέρασε απροσδιόριστο χρονικό διάστημα, ο Θεός δημιούργησε την πρώτη γυναίκα, η οποία θα ήταν η σύζυγος του Αδάμ. Επιπλέον, ο Θεός προσέδωσε περισσότερο σκοπό στη ζωή τους αναθέτοντάς τους τον εξής ουσιώδη διορισμό: «Να είστε καρποφόροι και να πληθυνθείτε και να γεμίσετε τη γη και να την καθυποτάξετε και να έχετε σε υποταγή τα ψάρια της θάλασσας και τα πετούμενα πλάσματα των ουρανών και κάθε ζωντανό πλάσμα που κινείται πάνω στη γη». (Γένεση 1:27, 28) Τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει αυτόν το δηλωμένο σκοπό του Δημιουργού, δηλαδή ότι όλη η γη πρέπει να μετατραπεί σε έναν παράδεισο γεμάτο ευτυχισμένους ανθρώπους οι οποίοι θα ζουν ειρηνικά ο ένας με τον άλλον, καθώς και με τα ζώα.

[liopyr]

Όχι δεν κοροϊδεύω κανέναν. Αν νομίζεις ότι κοροιδεύω με αυτά που γράφω μην τα διαβάζεις. Αλλά θα μπω στον κόπο να σου απαντήσω.

 

Και πριν σου απαντήσω σε αυτο που λες να προλάβω κάτι που πολλοί λένε για το χρονικό διάστημα που περιλαμβάνει η όλη πράξη της δημιουργίας.

 

Καθώς διαβάζεις το 1ο κεφάλαιο [..]

της Γένεσης, από το 3ο εδάφιο και έπειτα, θα δείς ότι χωρίζεται σε έξι δημιουργικές «ημέρες». Μερικοί ισχυρίζονται ότι αυτές ήταν κατά γράμμα 24ωρες ημέρες, πράγμα που θα σήμαινε πως ολόκληρο το σύμπαν και η ζωή στη γη δημιουργήθηκαν σε λιγότερο από μια εβδομάδα!

 

Εντούτοις, είναι εύκολο να διαπιστώσεις ότι η Αγία Γραφή δεν διδάσκει κάτι τέτοιο. Το βιβλίο της Γένεσης γράφτηκε στην εβραϊκή. Σε αυτή τη γλώσσα, η λέξη «ημέρα» αναφέρεται σε μια χρονική περίοδο. Αυτή μπορεί να είναι είτε κάποια μακρά περίοδος είτε μια κατά γράμμα 24ωρη ημέρα. Στην ίδια τη Γένεση, και οι έξι «ημέρες» μνημονεύονται συνολικά ως μία μακρά περίοδος—ως “η ημέρα που ο Θεός έκανε τη γη και τον ουρανό”. (Γένεση 2:4· παράβαλε 2 Πέτρου 3:8.) Το γεγονός είναι πως η Αγία Γραφή αποκαλύπτει ότι οι δημιουργικές «ημέρες», ή αλλιώς εποχές, περιλαμβάνουν χιλιάδες χρόνια.

 

Μπορεί να το διαπιστώσει κάποιος αυτό από τα όσα λέει η Αγία Γραφή σχετικά με την έβδομη «ημέρα». Η αφήγηση της καθεμιάς από τις πρώτες έξι «ημέρες» τελειώνει με τα λόγια “και έγινε βράδυ και πρωί, πρώτη ημέρα”, και ούτω καθεξής. Αλλά δεν θα βρείς αυτό το σχόλιο μετά την αφήγηση της έβδομης «ημέρας». Και τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., περίπου 4.000 χρόνια αργότερα στην ιστορία, η Αγία Γραφή ανέφερε ότι η έβδομη «ημέρα» ανάπαυσης συνεχιζόταν ακόμη. (Εβραίους 4:4-6) Άρα η έβδομη «ημέρα» ήταν μια περίοδος χιλιάδων ετών· μπορούμε δε να συμπεράνουμε λογικά το ίδιο και για τις πρώτες έξι «ημέρες».

 

Τώρα όσον αφορά αυτό που λες.

 

Όταν εξετάζουμε την αφήγηση της Γένεσης, είναι υποβοηθητικό να έχουμε υπόψη ότι αυτή προσεγγίζει τα ζητήματα από την άποψη των ανθρώπων στη γη. Περιγράφει, λοιπόν, τα γεγονότα όπως θα τα έβλεπαν οι ανθρώπινοι παρατηρητές αν ήταν τότε παρόντες. Αυτό μπορούμε να το δούμε από τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται τα γεγονότα στην τέταρτη «ημέρα» της Γένεσης. Εκεί ο ήλιος και η σελήνη περιγράφονται σαν μεγάλα φωτεινά σώματα σε σύγκριση με τα άστρα. Ωστόσο, πολλά άστρα είναι πολύ πιο μεγάλα από τον ήλιο μας και η σελήνη είναι ασήμαντη σε σύγκριση με αυτά. Όχι όμως και για έναν επίγειο παρατηρητή. Έτσι, όπως παρατηρούνται από τη γη, ο ήλιος φαίνεται να είναι ο ‘μεγαλύτερος φωστήρας που εξουσιάζει τη μέρα’ και η σελήνη ο ‘μικρότερος φωστήρας που κυριαρχεί τη νύχτα’.—Γένεσις 1:14-18.

 

Η Πρώτη και η Τέταρτη «Ημέρα»

 

Το πρώτο μέρος της Γένεσης δείχνει ότι η γη μπορεί να υπήρχε για δισεκατομμύρια χρόνια πριν από την πρώτη «ημέρα» της Γένεσης, μολονότι δεν λέει για πόσο χρονικό διάστημα. Ωστόσο, περιγράφει ποιες ήταν οι συνθήκες της γης λίγο πριν αρχίσει η πρώτη εκείνη «ημέρα»: «Η δε γη ήτο άμορφος και έρημος· και σκότος επί του προσώπου της αβύσσου» Γένεσις 1:2.

 

Έτσι λοιπόν προτού ακόμη αρχίσουν οι έξι «ημέρες», ή αλλιώς περίοδοι, ειδικών δημιουργικών έργων, φαίνεται ότι η γη είχε τεθεί σε τροχιά γύρω από τον ήλιο και ήταν μια σφαίρα καλυμμένη με νερό. «Υπήρχε σκοτάδι πάνω στην επιφάνεια των υδάτινων βαθών». (Γένεση 1:2) Σε εκείνο το αρχικό στάδιο, κάτι—ίσως ένα μείγμα υδρατμών, άλλων αερίων και ηφαιστειακής σκόνης—πρέπει να παρεμπόδιζε το ηλιακό φως να φτάσει στην επιφάνεια της γης. Η Αγία Γραφή περιγράφει την πρώτη δημιουργική περίοδο ως εξής: «Στη συνέχεια ο Θεός είπε: “Ας γίνει φως”· και βαθμιαία ήρθε σε ύπαρξη το φως», ή αλλιώς έφτασε στην επιφάνεια της γης.—Γένεση 1:3, μετάφραση από τον Τζ. Γ. Γουότς.

 

Η έκφραση «βαθμιαία ήρθε» αποδίδει με ακρίβεια μια μορφή του αντίστοιχου εβραϊκού ρήματος, η οποία υποδηλώνει μια προοδευτική ενέργεια που απαιτεί χρόνο για να ολοκληρωθεί. Όποιος διαβάζει την εβραϊκή γλώσσα μπορεί να βρει αυτή τη ρηματική μορφή περίπου 40 φορές στο 1ο κεφάλαιο της Γένεσης, και αυτή αποτελεί κλειδί για την κατανόηση του κεφαλαίου. Ό,τι ξεκινούσε ο Θεός το συμβολικό βράδυ μιας δημιουργικής περιόδου, ή αλλιώς εποχής, γινόταν σταδιακά εμφανές, δηλαδή ορατό, μετά το πρωί εκείνης της «ημέρας». Επίσης, ό,τι άρχιζε στη διάρκεια μιας περιόδου δεν ήταν απαραίτητο να έχει ολοκληρωθεί πλήρως μέχρι την έναρξη της επόμενης περιόδου. Για παράδειγμα, το φως άρχισε να εμφανίζεται βαθμιαία την πρώτη «ημέρα»· ωστόσο, χρειάστηκε να φτάσει η τέταρτη δημιουργική περίοδος για να αρχίσουν να διακρίνονται ο ήλιος, η σελήνη και τα άστρα.—Γένεση 1:14-19.

Η Δεύτερη και η Τρίτη «Ημέρα»

 

Προτού κάνει ο Δημιουργός να εμφανιστεί η ξηρά την τρίτη δημιουργική «ημέρα», ανέβασε στα ύψη μέρος των νερών. Ως αποτέλεσμα, η γη περιβλήθηκε από ένα στρώμα υδρατμών. Η αρχαία αφήγηση δεν περιγράφει τις διαδικασίες που ακολουθήθηκαν—ούτε θα ήταν αυτό απαραίτητο. Αντίθετα, η Αγία Γραφή ασχολείται κυρίως με το εκπέτασμα που υπήρχε ανάμεσα στα υπερυψωμένα και στα επιφανειακά νερά. Το ονομάζει ουρανό. Ακόμη και σήμερα οι άνθρωποι χρησιμοποιούν αυτόν τον όρο για να προσδιορίσουν την ατμόσφαιρα μέσα στην οποία πετούν τα πουλιά και τα αεροπλάνα. Στον κατάλληλο καιρό, ο Θεός γέμισε αυτόν τον ατμοσφαιρικό ουρανό με ένα μείγμα αερίων που είναι απαραίτητα για τη ζωή.

 

Ωστόσο, κατά τη διάρκεια των δημιουργικών «ημερών», τα επιφανειακά νερά υποχώρησαν και έτσι εμφανίστηκε η ξηρά. Χρησιμοποιώντας ίσως γεωλογικές δυνάμεις οι οποίες εξακολουθούν να μετατοπίζουν τις τεκτονικές πλάκες της γης, ο Θεός φαίνεται ότι ανάγκασε τις ωκεάνιες ράχες να υπερυψωθούν και να σχηματίσουν τις ηπείρους. Αυτή η διαδικασία θα δημιουργούσε πάνω από την επιφάνεια την ξηρά και κάτω από αυτήν τις βαθιές ωκεάνιες κοιλάδες, τις οποίες οι ωκεανογράφοι σήμερα έχουν χαρτογραφήσει και μελετούν προσεκτικά. (Παράβαλε Ψαλμός 104:8, 9.) Αφού σχηματίστηκε η ξηρά, έλαβε χώρα μια άλλη θαυμαστή διαδικασία. Διαβάζουμε: «Είπε ο Θεός: “Ας κάνει η γη να φυτρώσει χορτάρι, βλάστηση που κάνει σπόρο, καρποφόρα δέντρα που αποδίδουν καρπό κατά το είδος του, ο σπόρος του οποίου είναι μέσα του, πάνω στη γη”. Και έγινε έτσι».—Γένεση 1:11.

 

Η φωτοσύνθεση είναι απαραίτητη για τα φυτά. Το κύτταρο ενός πράσινου φυτού αποτελείται από πολλά μικρότερα μέρη που ονομάζονται χλωροπλάστες και τα οποία παίρνουν ενέργεια από το φως του ήλιου. «Αυτά τα μικροσκοπικά εργοστάσια», εξηγεί το βιβλίο Πλανήτης Γη (Planet Earth), «παρασκευάζουν σάκχαρα και άμυλα . . . Κανένας άνθρωπος δεν σχεδίασε ποτέ ένα εργοστάσιο το οποίο, συγκρινόμενο με το χλωροπλάστη, να είναι πιο αποδοτικό ή τα προϊόντα του να έχουν μεγαλύτερη ζήτηση».

 

Πράγματι, η επιβίωση της μεταγενέστερης ζωικής κτίσης θα εξαρτόταν από τους χλωροπλάστες. Επίσης, χωρίς τα πράσινα φυτά, η ατμόσφαιρα της γης θα ήταν υπερβολικά πλούσια σε διοξείδιο του άνθρακα και εμείς θα πεθαίναμε από τη ζέστη και από την έλλειψη οξυγόνου.

 

Η εμφάνιση καινούριων ποικιλιών φυτικής ζωής ίσως να μη σταμάτησε την τρίτη δημιουργική «ημέρα». Ίσως να συνεχίστηκε μέχρι και την έκτη «ημέρα», όταν ο Δημιουργός «φύτεψε έναν κήπο στην Εδέμ» και «έκανε να βλαστήσει από το έδαφος κάθε δέντρο επιθυμητό στην όραση και καλό για τροφή». (Γένεση 2:8, 9) Και όπως ανέφερα, η ατμόσφαιρα της γης πρέπει να καθάρισε την τέταρτη «ημέρα», με αποτέλεσμα να φτάσει στον πλανήτη Γη περισσότερο φως από τον ήλιο και από άλλα ουράνια σώματα.

 

Η Πέμπτη και η Έκτη «Ημέρα»

 

Την πέμπτη δημιουργική «ημέρα», ο Δημιουργός γέμισε τους ωκεανούς και τον ατμοσφαιρικό ουρανό με μια νέα μορφή ζωής—με “ζωντανές ψυχές”—κάτι το διαφορετικό από τα φυτά. Είναι ενδιαφέρον πως οι βιολόγοι αναφέρονται μεταξύ άλλων στο φυτικό βασίλειο και στο ζωικό βασίλειο, και τα χωρίζουν αυτά σε υποδιαιρέσεις. Η εβραϊκή λέξη που μεταφράζεται «ψυχή» σημαίνει «αυτό που αναπνέει». Η Αγία Γραφή λέει, επίσης, ότι οι “ζωντανές ψυχές” έχουν αίμα. Άρα, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι τα πλάσματα που έχουν αναπνευστικό και κυκλοφορικό σύστημα—οι αναπνέοντες οργανισμοί που κατοικούν στις θάλασσες και στους ουρανούς—άρχισαν να εμφανίζονται την πέμπτη δημιουργική περίοδο.—Γένεση 1:20· 9:3, 4.

 

Την έκτη «ημέρα», ο Θεός έδωσε περισσότερη προσοχή στην ξηρά. Δημιούργησε «κατοικίδια ζώα» και «θηρία», λέξεις οι οποίες ήταν κατανοητές την εποχή που ο Μωυσής έγραψε αυτή την αφήγηση. (Γένεση 1:24) Συνεπώς, τα χερσαία θηλαστικά δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της έκτης δημιουργικής περιόδου. Τι έγινε, όμως, με τους ανθρώπους;

 

Η αρχαία αφήγηση μας λέει ότι τελικά ο Δημιουργός επέλεξε να δημιουργήσει μια αληθινά μοναδική μορφή ζωής πάνω στη γη. Είπε στον ουράνιο Γιο του: «Ας κάνουμε άνθρωπο κατά την εικόνα μας, σύμφωνα με την ομοίωση μας, και ας έχουν σε υποταγή τα ψάρια της θάλασσας και τα πετούμενα πλάσματα των ουρανών και τα κατοικίδια ζώα και όλη τη γη και κάθε κινούμενο ζώο που κινείται πάνω στη γη». (Γένεση 1:26) Ο άνθρωπος, λοιπόν, θα αντανακλούσε την πνευματική εικόνα του Κατασκευαστή του, εκδηλώνοντας τις ιδιότητές Του. Και επίσης, ο άνθρωπος θα ήταν ικανός να αποκτάει τεράστιες γνώσεις. Κατά συνέπεια, οι άνθρωποι θα μπορούσαν να ενεργούν με νοημοσύνη που θα ξεπερνούσε τη νοημοσύνη οποιουδήποτε ζώου. Επίσης, ανόμοια με τα ζώα, ο άνθρωπος φτιάχτηκε έχοντας την ικανότητα να ενεργεί σύμφωνα με τη δική του ελεύθερη βούληση, χωρίς να καθοδηγείται κατά βάση από το ένστικτο.

 

Τα πρόσφατα χρόνια, οι επιστήμονες έχουν κάνει εκτεταμένες έρευνες σχετικά με τα ανθρώπινα γονίδια. Συγκρίνοντας τα ανθρώπινα γενετικά πρότυπα σε όλη τη γη, βρήκαν σαφείς αποδείξεις του γεγονότος ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν έναν κοινό πρόγονο, μία πηγή από την οποία προέρχεται το DNA όλων των ανθρώπων που έζησαν ποτέ, περιλαμβανομένου και του καθενός μας. Το 1988, το περιοδικό Νιούζγουικ (Newsweek) παρουσίασε αυτά τα ευρήματα σε ένα δημοσίευμα με τίτλο «Η Έρευνα για τον Αδάμ και την Εύα». Εκείνες οι μελέτες βασίστηκαν σε έναν τύπο μιτοχονδριακού DNA, το οποίο αποτελεί γενετικό υλικό που μεταβιβάζεται μόνο από τις γυναίκες. Ορισμένες εκθέσεις που έγιναν το 1995 και αφορούσαν έρευνες στο DNA αντρών κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα—ότι «υπήρχε ένας προγονικός “Αδάμ”, του οποίου το γενετικό υλικό στο [Υ] χρωμόσωμα είναι κοινό σε κάθε άντρα που ζει τώρα πάνω στη γη», όπως το έθεσε το περιοδικό Τάιμ (Time). Είτε αυτά τα ευρήματα είναι ακριβή σε κάθε τους λεπτομέρεια είτε όχι, καταδεικνύουν ότι η ιστορία που βρίσκεται στη Γένεση είναι εξαιρετικά αξιόπιστη, εφόσον Αυτός που ενέπνευσε τη συγγραφή της ήταν παρών τότε.

 

Τι αποκορύφωμα ήταν αυτό—το ότι ο Θεός συνδύασε μερικά από τα στοιχεία της γης για να πλάσει τον πρώτο ανθρώπινο γιο του, τον οποίο ονόμασε Αδάμ! (Λουκάς 3:38) Η ιστορική αφήγηση μας λέει ότι ο Δημιουργός της γης και της ζωής πάνω σε αυτήν έθεσε τον άνθρωπο τον οποίο είχε φτιάξει μέσα σε μια παραδεισένια περιοχή “για να την καλλιεργεί και να τη φροντίζει”. (Γένεση 2:15) Τότε ο Δημιουργός ίσως να συνέχιζε να δημιουργεί καινούρια είδη ζώων. Η Αγία Γραφή λέει: «Ο . . . Θεός . . . έπλασε από τη γη κάθε θηρίο του αγρού και κάθε πετούμενο πλάσμα των ουρανών και άρχισε να τα φέρνει στον άνθρωπο για να δει πώς θα ονόμαζε το καθένα· και όπως ονόμαζε ο άνθρωπος κάθε ζωντανή ψυχή, αυτό ήταν το όνομά της». (Γένεση 2:19) Η Αγία Γραφή σε καμιά περίπτωση δεν υπονοεί ότι ο πρώτος άνθρωπος, ο Αδάμ, ήταν απλώς μια μυθική μορφή. Αντίθετα, ήταν πραγματικό πρόσωπο—ένας άνθρωπος με σκέψεις και αισθήματα—που μπορούσε να αντλεί χαρά από την εργασία σε εκείνο το παραδεισένιο σπίτι. Κάθε ημέρα, μάθαινε περισσότερα πράγματα σχετικά με τα όσα είχε κατασκευάσει ο Δημιουργός του και σχετικά με το τι είδους πρόσωπο ήταν Αυτός—τις ιδιότητες και την προσωπικότητά του.

 

Κατόπιν, αφού πέρασε απροσδιόριστο χρονικό διάστημα, ο Θεός δημιούργησε την πρώτη γυναίκα, η οποία θα ήταν η σύζυγος του Αδάμ. Επιπλέον, ο Θεός προσέδωσε περισσότερο σκοπό στη ζωή τους αναθέτοντάς τους τον εξής ουσιώδη διορισμό: «Να είστε καρποφόροι και να πληθυνθείτε και να γεμίσετε τη γη και να την καθυποτάξετε και να έχετε σε υποταγή τα ψάρια της θάλασσας και τα πετούμενα πλάσματα των ουρανών και κάθε ζωντανό πλάσμα που κινείται πάνω στη γη». (Γένεση 1:27, 28) Τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει αυτόν το δηλωμένο σκοπό του Δημιουργού, δηλαδή ότι όλη η γη πρέπει να μετατραπεί σε έναν παράδεισο γεμάτο ευτυχισμένους ανθρώπους οι οποίοι θα ζουν ειρηνικά ο ένας με τον άλλον, καθώς και με τα ζώα.

 

 

 

On the first day, man created God.

- Anonymous

 

(there's an atheist quote for everything)

[Toufas]

εχεις χρονο να υποστηρίξεις την αποψη σου, αλλα να δεις την αλλη μερια καθολου.

[Snoob]

Απαράδεκτος, να κάθεται να γράφει κατεβατά, αντί να το ρίξει στα τσιτάτα.

 

 

Πάντως, εγώ χαίρομαι τους ανθρώπους που είναι τόσο σίγουροι. Για οτιδήποτε. Αυτοί, ξέρουν. Ένα πράγμα σαν τους 29 κατασκευαστές πλυντηρίων...

[Thresh]

Ένα πράγμα σαν τους 29 κατασκευαστές πλυντηρίων...

 

θες να πεις σαν το "τα 29 λιοντάρια του Κολοσσαίου ξέρουν, οι Χριστιανοί έχουν καλύτερη γεύση!"

[imr]

Δεν θα αναφερθω για την χρησιμοτητα να πιστευει ο ανθρωπος σε μια ανωτερη οντωτητα ( γινεται απο οταν προτοεμφανιστικε ο ανθρωπος)

 

Απλα μια απορια διαβαζοντας τα τελευταια ποστ.Συμφωνα με την γενεση κτλ ο θεος δημιουργησε τον ανθρωπο οκ?

Και τον αφησε παρολα αυτα 'αθεο' μεχρι που γενηθηκε ο jc

 

Δλδ οι προτωπλαστοι και οι μεταγενεστεροι αυτων δεν πιστευαν στον θεο που αναφερεται στα κειμενα

Δεν τους εδωσε ο θεος καποιες εντολες για το πως να τον δοξαζουν κτλ?

 

Παρ'ολα αυτα τους πεταξε απο τον παραδεισο και τους αφησε να πιστευουν σε οτι νομιζουν?

[insomniaK]

Απαράδεκτος, να κάθεται να γράφει κατεβατά, αντί να το ρίξει στα τσιτάτα.

 

Ε όχι, δε γράφει, copy paste από εδώ είναι...

 

http://www.christianity-science.gr/

[Captain_Darling]

Ε όχι, δε γράφει, copy paste από εδώ είναι...

 

http://www.christianity-science.gr/

 

Kάνεις λάθος!

[Toufas]

http://www.youtube.com/user/DonExodus2

http://www.youtube.com/user/cdk007

[insomniaK]

Λάθος....; Η ομοιότητα είναι τυχαία.

[Lucifer]

Ο Θεός έπαψε από τη δημιουργία την εβδόμη ημέρα το οποίο βέβαια δεν σημαίνει ότι σταμάτησε να θεραπεύει ή να ευεργετεί.

Πόσο θράσος.

[Captain_Darling]

Λάθος....; Η ομοιότητα είναι τυχαία.

Ποια ομοιότητα? Δεν έχω καμιά σχέση με το site ούτε παίρνω τίποτα απο κει και το ποστάρω εδώ.

[teo64x]

Δηλαδή 6 μέρες δούλευε συνεχόμενα; Και μάλιστα ήταν μεγαλύτερες των 24 ωρών οι μέρες;

 

Ρεεεε!! Αυθαιρεσία της εργοδοσίας! ΟΧΙ στην εκμετάλλευση Θεού από άνθρωπο! Κάτω τα χέρια από το 8ωρο.

[Snoob]

Από το copy-paste στην ομοιότητα.

 

Συνήγορος κανενός δε γίνομαι, και λυπάμαι αν μοιάζει έτσι.

 

Απλά θυμίζω πως όταν παίρνουμε κάτι αυτούσιο, καλό θα ήταν (υποχρεωτικό λένε οι κανονισμοί, νομίζω) να αναφέρουμε την πηγή. Αλλά και αυτούσιο να μην είναι, η πηγή πρέπει να αναφέρεται.

 

Από εκεί και πέρα, δε θα καθίσω να μεμφτώ κάποιον που μπαίνει στον κόπο να γράψει ένα μήνυμα για όποιον θέλει να το διαβάσει (άσχετα με το πόσο πειστικές ή φαιδρές βρίσκω τις πληροφορίες που περιέχει). Είναι μια ευχάριστη αλλαγή από τα μηνύματα της μιας αράδας ή το "τραβάτε να δείτε αυτό, βαριέμαι/απαξιώ να καθίσω να γράψω τι κατάλαβα εγώ από αυτό".

 

Σαφώς και ορισμένα πράγματα όταν δίνονται με έξυπνο ή προσεγμένο τρόπο αξίζει να τα δει κανείς μόνος του, αλλά έχει καταντήσει λιγάκι κουραστικός ο "διάλογος" με ανταλλαγή links, σχόλια με φωτογραφίες και τα λοιπά.

 

Και μια που είπα διάλογος, ακόμη πιο διασκεδαστική και ενδιαφέρουσα από τη σιγουριά που χαρακτηρίζει ορισμένα μηνύματα, βρίσκω την αισιοδοξία ορισμένων ότι είναι δυνατό να πειστεί ο οποιοσδήποτε από την άποψη του άλλου, ειδικά για ένα θέμα με εξόχως φιλοσοφικές διαστάσεις.

[Toufas]

μα οτι και να σου πω εγω, αν δεν τα δεις μονος σου πως μετα θα συζητήσουμε τις αποψεις μας? οτι και να σου περιγραψω απο ενα εργο, αν δεν το δεις μονος σου δεν θα το καταλαβεις