υπαρχει τροπος να πεισεις 17χρονο να διαβασει??

[Cr33p_]

Μάλιστα. Αν δεν απατώμαι στο βανζινάδικο έπαιρνε περισσότερα λεφτά απ'ότι ένας entry-level υπάλληλοσ τραπέζης και με πολύ λιγότερο γλύψιμο. Σε ρώτησα για να σου πω απλά ένα πράγμα. Μη νομίζεις οτι ο μικρός είναι χαζός. Κατά πάσα πιθανότητα ξέρει όσα κι εσυ κι εγω και όλοι μας. Αν υπάρχει κάποιος λόγος (π.χ. είναι σβέλτο μυαλό) που θα ήθελες να τον δεις φοιτητή μίλα του πραγματικά στα ίσα και προσπάθησε να εστιάσεις στον διαφορετικό κόσμο που ανοίγει μόνο όταν κάποιος έχει τα εργαλεία. Αλλιώς αν ήσουν μεγαλύτερη μου αδερφή θα σου κοπάναγα αυτό ή ακόμα χειρότερα θα σε παρέπεμπα σε γνωστούς (που κατά πάσα πιθανότητα έχει) που κονομάνε μαύρο χρήμα. Τέλωσπάντων είναι πολύ κουραστική η κουβέντα μέσω φόρουμ οπότε συνοψίζοντας:

1) Κοίτα τα θέλω του αδερφού σου. Όχι τα τωρινά και αυτά που εκφράζει, αλλά προσπάθησε να δεις μέσα του, βοήθησε τον να προσαναλιστεί ταξίδεψε μαζί του στο μέλλον.Μην υποτιμήσεις ούτε στιγμή τη νοημοσύνη του.Δείξτου οτι τον σέβεσαι.

2)Έχε στο νου σου οτι η περιέργεια είναι το μεγαλύτερο αφροδισιακό. Σίγουρα έχει ακούσει για φοιτητική ζωή και του έχει ανοίξει η όρεξη αλλά αυτό δεν αρκεί. Προσπάθησε να του δώσεις να κααλάβει αυτό που ίσως να μην έχει αντιληφθεί : στη διάρκεια των σπουδών σου δίνεται η ευκαιρία να δεις απο ένα τελείως διαφορετικό πρίσμα κάτι που σου αρέσει ήδη. Π.Χ. οι μηχανές! Μίλα του για τα εργαστήρια.

3)Αν έχεις ενα background που δικαιολογεί σεβασμό και απο γονείς και απο τον αδερφό κάνε τον ενδιάμεσο κρίκο.

 

Υ.Γ. 1: Δεν είναι καθόλου μοιρολατρικό να έχεις συνείδηση του πόσο αδύναμος είσαι μπροστά στις στιγμιαίες αποφάσεις σου. Αντιθέτως μια τέτοια συνείδηση είναι μια δαμόκλειος σπάθη που κρέμεται συνεχώς πάνω απο το κεφάλι σου.

Υ.Γ. 2:Αρχίζω να νιώθω σα τη Κέρι Μπράντσο απο το Sex & The City. axaxxaxxaxax

[Lilith19]

i see.Μπορω να πω οτι ειναι αρκετα ενδιαφεροντα τα λεγομενα σου και με βαζουν σ΄ενα τριπακι να το σκεφτω λιγο διαφορετικα το ολο θεμα.Ισως να μην εχω βρει τον σωστο τροπο προσεγγισης αλλα μαλλον δν εχω και πολυ πιστη στο οτι κατι θ'αλλαξει με την δικη μου η οποιουδηποτε παρεμβαση.Και φοβαμαι μηπως αυτο εχει τα αντιθετα αποτελεσματα,δρασης-αντιδρασης..

[Cr33p_]

Μου αρέσει να έχω την τελευταία κουβέντα σε μια συζήτηση οπότε άσε με να κλείσω με ένα ανέκδοτο σχετικό με την κατάσταση σε ενα ψιλοσουρεάλ τρόπο:

- Πόσοι ψυχίατροι χρειάζονται για να αλλάξουν μια λάμπα;

-Το θέμα είναι η λάμπα θέλει να αλλάξει;

 

Υ.Γ. Θέλω να σου πώ και κάτι άλλο αλλα θα το δεις σε προσωπικό μήνυμα.

[De@th L0rd]

Ρε παιδιά εντάξει πολύ απελπισία το θέμα,ούτε ναρκωτικά να έπαιρνε το παλικάρι.Σιγά για το διάβασμα τόσος ντόρος;

Δεν είναι δυνατόν να διαβάζουν όλοι κ όλοι να γίνονται "επιστήμονες".Έχει πήξει η χώρα από τέτοιες καταστάσεις.Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ντε και καλά πρέπει όλοι να σπουδάσουν,όλοι να πάρουν πτυχίο,όλοι να μπούν στο δημόσιο κλπ κλπ.

Οι άνθρωποι συνηθίζουν να απαξιώνουν τη χειρωνακτική εργασία αλλά μήπως ο αδερφός σου θέλει να καταπιαστεί με κάτι που δε θέλει διάβασμα;

[Apoll]

Ρε παιδιά εντάξει πολύ απελπισία το θέμα,ούτε ναρκωτικά να έπαιρνε το παλικάρι.Σιγά για το διάβασμα τόσος ντόρος;

Δεν είναι δυνατόν να διαβάζουν όλοι κ όλοι να γίνονται "επιστήμονες".Έχει πήξει η χώρα από τέτοιες καταστάσεις.Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ντε και καλά πρέπει όλοι να σπουδάσουν,όλοι να πάρουν πτυχίο,όλοι να μπούν στο δημόσιο κλπ κλπ.

Οι άνθρωποι συνηθίζουν να απαξιώνουν τη χειρωνακτική εργασία αλλά μήπως ο αδερφός σου θέλει να καταπιαστεί με κάτι που δε θέλει διάβασμα;

 

Συμφωνό απόλυτα με τον death lord.

 

Γνωρίζωντας λίγα αγγλικά και έχωντας όρεξη για δουλειά, μπορεί να καθαρίζει £80K-£100Κ (συν μπόνους) το χρόνο σε μια χώρα όπως η Αγγλία ως εργάτης στα ορυχεία κάρβουνου. (Και αν θες βαράς και υπερωρείες με 1κ την βάρδια συν μπόνους παραγωγικότητας).

 

Οι πολωνοί (μιάς και δεν μπορούμε να βρούμε Άγγλους) την εταιρία πέρνουν τόσα και τους έχουμε με μεταφραστή όλη μέρα γιατί δεν μιλάνε καν αγγλικά.

 

Και φυσικά ως προγραμματιστής στην εταιρία του παραδείγματος, πέρνω λιγότερα από τα μισά.

 

Όλα είναι σχετικά, αρκεί να έχεις όρεξη για δουλειά και να σου κόβει.

Τα άλλα είναι αμπελοφιλοσοφίες.

[WizeMan]

Αντε πες το αυτο ομως σ'εναν γονεα που στερειται ο ιδιος για να τα δωσει στα μαθηματα του παιδιου του και αυτη την κατασταση την θεωρει δικη του προσωπικη αποτυχια..

 

Kοίτα το πως μεγαλώνει ο κάθε άνθρωπος και το τι γίνεται δεν εξαρτάται αποκλειστικά από τους γονείς, ο καθένας μας είναι ξεχωριστή προσωπικότητα και λαμβάνει / αντιδρά διαφορετικά. Οπότε δεν θα έπρεπε να είναι ψυχοφθόρο για τους δικούς σου από αυτήν την πλευρά (ωστόσο το να ανυσηχούν για την επ/κη αποκατάσταση του αδερφού σου το καταλαβαίνω απόλυτα).

 

Αν δεν πέρνει από λόγια όμως ο αδερφός σου σε αυτή τη φάση, μάλλον πρέπει να γίνει μια σοβαρή κουβέντα με τους δικούς σας, να τον ρωτήσουν πότε σκέφτεται να αποφασίσει να ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα. Το ότι δεν τον εδιαφέρει να κάνει κάτι συγκεκριμένο είναι μια μεγάλη πατάτα αποκλείεται να μην του αρέσει κάτι. Μήπως έχουν οι δικοί σου τρελές απαιτήσεις και αυτό τον μπλοκάρει?

[o_magazatoras]

Κι εγώ σε ανάλογη θέση ήμουν στα 17, όπως την περιγράφεις. Θα σου πώ τι γινόταν:

 

Οι γονείς πλήρωναν αβέρτα καθηγητές για ιδιαίτερα οι οποίοι έρχονταν, (αν με έβρισκαν στο σπίτι) μου φώναζαν οτι δε διαβάζω και τα σχετικά (για να δείξουν οτι κάτι κάνουν, και οτι δεν παίρνουν τα 15 ευρά την ώρα τζάμπα) και απέρχονταν νίπτοντας τας χείρας τους.

 

Εγώ δε σκεφτόμουν τίποτα, με ένοιαζαν μόνο οι γκόμενες, οι τσαμπουκάδες, το παπί, οι κόντρες, η μουσική, η μπίρα, όλα αυτά τεσπά, και δεν είχα σκεφτεί/καταλάβει ακόμα για ποιό λόγο πάω σχολείο, γιατί πρέπει να διαβάζω, γιατί πρέπει να σπουδάσω κλπ.

Την είχα δεί οτι δεν υπάρχει αύριο και οτι θα μείνω έτσι κι αλλιώς, ήμουν και λίγο περιθωριακός, μισούσα το σύστημα, το σχολείο και τα καλούπια του, διάβαζα ο,τι γούσταρα- πλήν τα μαθήματα του σχολείου, δούλευα όπου καθόταν και τα χάλαγα σε ό,τι γούσταρα (χαρτζιλίκι δε ζήτησα ποτέ) , δε με ένοιαζε για τα φράγκα που έδιναν οι γονείς μου στα ιδιαίτερα καθώς το θεωρούσα δική τους επιλογή και οτι κανένας δε με ρώτησε αν θέλω να σπουδάσω (απλά τους έκανα το χατίρι και καθόμουν σπίτι στα μαθήματα).

 

Τελικά με πασαλείμματα και με το μαστίγιο που λένε, έδωσα πανελλήνιες, έπιασα γύρω στα 14000 μόρια (δε χρειάζεται να είσαι και φυτό, με λίγη λογική και πολλά σκονάκια όλα γίνονται), έφτιαξα ένα μηχανογραφικό ο,τι νάναι και πέρασα σε μια άσχετη σχολή.

Λέω ΟΚ, ορίστε μαλάκες γονείς και καθηγητές, σας έγινε η χάρη και πέρασα. Δε μου κακοφάνηκε, και λέω ας πάω, ενδιαφέρον θα 'ναι.

Αμ έλα που δεν ήταν.

Μετά από λίγους μήνες παρακολούθησης των μαθημάτων, και αφού είχα ξενερώσει απίστευτα με το αντικείμενο της σχολής, έκατσα σκέφτηκα για πρώτη φορά σοβαρά και συνειδητοποίησα όλα όσα δεν είχα καταλάβει τα σχολικά μου χρόνια:

πράγματα όπως επαγγελματικός προσδιορισμός, κλίση για σπουδές, επιλογή αντικειμένου σπουδών συνειδητά (τι μου αρέσει να κάνω; σε τι έχω κλίση; θα ήθελα να ασχοληθώ με αυτό; θα ήθελα να το σπουδάσω; πιστεύω οτι μπορώ να σπουδάσω; κλπ.).

 

Οπότε λέω στον εαυτό μου, τώρα τι θα κάνεις;

Θα κάτσεις σ' αυτή τη σχολή και θα κάνεις το κορόιδο, πιέζοντας τον εαυτό σου να σπουδάσει με το ζόρι κάτι που δεν επέλεξε, με τη λογική "εντάξει, μπήκαμε, τα χειρότερα πέρασαν, κααάποτε θα βγούμε, έεελα μωρέ έχει ο θεούλης κλπ." ;

 

Η, αφού ΤΩΡΑ, έστω και "αργοπορημένα" , σκέφτηκες κάποια πράγματα, θα κάνεις την προσπάθειά σου- τη δική σου, όμως, συνειδητή προσπάθεια (και όχι του συστήματος, των γονιών, των καθηγητών κλπ) ;

 

Οπότε διαγράφτηκα από τη σχολή εκείνη, επέλεξα 1-2 σχολές μετά από αρκετή σκέψη, έκατσα έλιωσα και διάβασα ένα χρόνο τα μαθήματα (όσο δεν είχα διαβάσει 3 χρόνια στο λύκειο), ξαναέδωσα πανελλήνιες και πέρασα.

 

Τώρα που τα ξανασκέφτομαι λέω οτι, οκ, θα μπορούσες να είχες διαβάσει λίγο παραπάνω, στο λύκειο ρε μλκ, και να μην τραβήξεις το λούκι μετά. Λάθος κάνω όμως. Γιατί τότε ΔΕΝ μπορούσα. Δεν ήμουν ο ίδιος άνθρωπος, δεν σκεφτόμουν όπως σκέφτομαι σήμερα.

 

Δια ταύτα:

Μην πιέζεις το μπράδερ σου, και μην αγχώνεσαι. Δική του είναι η ζωή. Δεν είναι όλοι συνειδητοποιημένοι σε τέτοια ηλικία. Για την ακρίβεια, πιστεύω οτι κανείς δεν είναι.

Απλά τα παιδιά και οι γονείς έχουν μπεί χρόνια τώρα σε ένα κακό και απάνθρωπο σύστημα, αυτό των πανελλαδικών. Οι γονείς πληρώνουν στα τυφλά, τα παιδιά διαβάζουν στα τυφλά, άλλα περισσότερο, άλλα λιγότερο, και απλά περνάνε τυχαία σε μια σχολή.

Και μετά αρχίζει η συνειδητοποίηση.

Θάθελα,παρακαλώ,αν γίνεται,αυτό το post να γίνει επισημασμένο.(sticky)

[Garnele]

Το ότι δεν τον εδιαφέρει να κάνει κάτι συγκεκριμένο είναι μια μεγάλη πατάτα αποκλείεται να μην του αρέσει κάτι.

 

Εμένα πάλι δε μου φαίνεται παράλογο για ένα 17χρονο να μην ξέρει τι θέλει να κάνει.

Αντίθετα μου φαίνεται εξαιρετικά παράλογο να πέφτουν όλοι επάνω του και να προσπαθούν να τον πείσουν για το τι θέλει να κάνει.

[Critter]

Βασικα το πραγμα εχει πολλες πτυχες και δεν ειναι καθολου ευκολο για τους γονεις να μεγαλωσουν ενα παιδι ακριβως οπως το θελουν.

Σε μια σχετικη συζητηση που ειχα με τον πατερα μου προσφατα μου ειπε επι λεξη "μη νομιζεις, ειμασταν και τυχεροι που βγηκατε εσυ και ο αδερφος σου ετσι....και μαλιστα κατα ενα πολυ μεγαλο ποσοστο"....Εννοωντας οτι βγηκαμε πρωτα απ’ολα καλοι ανθρωποι και στη συνεχεια ειτε με περισσοτερες, ειτε με λιγοτερες σπουδες ο καθενας, επαγγελματιες με αμεση και καλη επαγγελματικη αποκατασταση.

 

Προσωπικα μεχρι τη δευτερα λυκειου ημουν μαθητης max του 15 (γυμνασιο), min 13,5 (β λυκειου)....Επειδη ετυχε να γεννηθω πεισματαρης και με προκαλεσανε καποιοι γειτονες που μου συμπεριφεροντουσαν λες και ημουν αλητακι (ημουν βεβαια λιγο υπερκινητικο παιδακι) αποφασισα στην τριτη λυκειου απλα να προσεχω στο μαθημα και να κανω τις εργασιες μου χωρις κάτι extra. Μαλιστα συμφωνησα με τους γονεις μου οτι όλη τη χρονια ακομα και αν με βλεπανε να παιζω παιχνιδια στο pc (που δεν επαιζα) δεν θα μου λεγανε τιποτα αφου εχω βαλει τους στοχους μου και το μονο που θα καταφερουν θα ειναι να μου σπασουν τα νευρα και να με αποσυντονισουν. Ε!αυτο επιασε και ξαφνικα τσουπ το 18,2 και 17400 στις πανελληνιες.

Στη συνεχεια οσο μεγαλωνα μεχρι και σημερα, χρονο με το χρονο γουσταρω τη γνωση όλο και περισσοτερο και εχω καταλαβει οτι ειναι το μεγαλυτερο οπλο για να αντιμετωπισεις ολα αυτα τα δεινα που συμβαινουν σημερα σε ολους τους τομεις.

 

Περιγραφοντας τα παραπανω αυτο που θελω να σου πω ειναι οτι όντως τα περισσοτερα παιδια δεν εχουν την ωριμοτητα σε αυτες τις ηλικιες να βαλουν στοχους. Γι’αυτο θεωρω και τελειως λαθος το εκπαιδευτικο συστημα. Οι εξετασεις θα πρεπει να γινονται στο πανεπιστημιο αφού το παιδι έχει παει πρωτα φανταρος (βεβαια το οτι ο υποχρεωτικος στρατος δεν πρεπει να υπαρχει ειναι ενα αλλο θεμα). Σκεψου οτι μετα το στρατο και έχοντας το παιδι δει τι σκάτα κυκλοφορουν στην πιάτσα, θα τρεξει να διαβασει για να μπει στο πανεπιστημιο. Τοτε θα καταλαβει οτι η κοινωνια τον αντιμετωπιζει defacto σαν γιδοβοσκο και πρεπει να κανει κατι για να μπορει να ανταπεξελθει στις δυσκολιες της ζωης.

Προσωπικα ετυχε και ωριμασα για συγκεκριμενους λογους τη χρονια που επρεπε. Ημουν τυχερος γιατι ετσι το φερανε οι συγκυριες.

Εγω προτεινω να μην τον πιεζετε και εστω και με καθυστερηση όλα θα γινουν.

Άλλωστε μην ξεχνας οτι τα παιδια ειναι αντιδραστικα και παιρνουν μπρος και αυτα σαν τις περισσοτερες γκομενες, δηλαδη με το φτυσιμο....Αν τα πρηζεις, λογο αντιδραστικης φυσης δεν υπακουν, αν τα γραφεις και δεν τους δινεις σημασια, το αντιθετο....Και βεβαια ολα αυτα με τροπο.... μην καταληξει το παιδι ασυδοτο (φτυσιμο σε συγκρκιμενα θέματα)....

[insomniaK]

ο νέος διάβαζε ποτέ ή πάντα έτσι ήταν αλλά σφίγγεστε να τον βάλετε στο πανεπιστήμιο;

 

Αν δε θέλει ότι και να κάνει το περιβάλλον, το αποτέλεσμα θα είναι αποτυχημένο, άλλωστε 4 μήνες έχουν μείνει.

[Absinthe]

Λιλιθ, δεν εχετε καμια ελπιδα. ΚΑΜΙΑ.

 

Κανεις δεν αποκτα εμπειρια, σοφια και επιγνωση της ζωης μεσα απο τα βιωματα των γυρω του. Αν και οταν θελησει κατι, θα το κυνηγησει μονος του και τοτε θα πρεπει να τον βοηθησετε.

 

Α και μην ανησυχεις που στα 17 του δεν ξερει τι θελει. Αν ηξερε και ηταν κατι διαφορετικο απο σεξ, ντραγκς και ροκενρολ (κατα μουσικη περιπτωση), τοτε να ανησυχουσες.

[random]

...Φευγουν για τα μαθηματα του περιπου 1500 το μηνα

άσχετο, αλλα με τρώει: Επειδή εχω να πατήσω φροντιστήριο γύρω στα 21 χρόνια , αν θέλεις, μου αναλύεις που πάνε 1500 το μήνα;

ιδιαίτερα; ποσα θελει την ώρα ο καθηγητής; παει και φροντιστηριο; παει σε ιδιωτικό σχολείο;

---------------------------------------------------------------------------------------

 

 

 

 

 

Οταν είμουν 17...

 

αντι να προσέχω το μάθημα στο σχολείο, έπαιζα football manager με το μολυβι στα θρανία (με ποιά 11άδα θα κατέβει η ΑΕΚ την κυριακή, πώς ο αντίπαλος, σε τι σύστημα θα το γυρίσουμε αν φάμε πρώτοι γκολ, κλπ). Αφου ειχα καταλάβει νωρίς οτι δεν θα γίνω ούτε πιλότος (δυσχρωματοψία), ούτε Θωμάς Μαύρος ΙΙ, πήγαινα για Αλέφαντος

 

Με τους υπολογιστές και τον προγραμματισμό (που σήμερα είναι το επάγγελμα μου), ειχα πολυ καλή σχέση: ηταν η κύρια ασχολία μου στο σπίτι, αντι να διαβάζω τα σχολικά.

Διάβασμα Pixel και Crash, αναζήτηση στις αγγελίες του για ανταλλαγές παιχνιδιών του Spectrum, ατελείωτες ώρες γράψιμο κασετών, ραντεβου με συν-καμμένους στη Στουρνάρα, και ξενύχτια με λίωσιμο στο The Way of the Exploding Fist !!!

Για εναν μυστηριώδη λόγο, τότε πίστευα οτι για να γίνεις προγραμματιστής Η/Υ, πρέπει να αφιερωθείς σε τρελά advanced μαθηματικά, το οποίο ήταν εντελώς out of the question για μένα, (έμφυτη ηλιθιότητα, ή κακές παρέες ; άγνωστο )

 

καθώς απο τα σχετικά μαθήματα μου άρεσε μόνο η γεωμετρία της Β' ή Γ' γυμνασίου, ενώ σιχαινόμουν οτιδήποτε διδάχτηκα σε Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία απο την Α'Λυκείου και μετά.

Οχι, δεν ήμουν της "θεωρητικής κατεύθυνσης" . Τα αντιπαθούσα επειδη με δυσκόλευαν, αλλα αναγνώριζα τη χρησιμότητα τους. Αλλα σιχαινόμουν παρομοίως και τα Ελληνικά, αρχαία, νέα, θρησκευτικά, ιστορίες, κοινωνιολογίες, κλπ ως άχρηστα!

 

Τα ΣΚ ήταν φοβερά πολυάσχολα, που καιρός για διάβασμα: Σαββατο μπασκετάκι, Σπεκτρουμ, και βραδυνή έξοδος. Την Κυριακή, στη Σκεπαστή: ηλεκτρικός, γήπεδο, ηλεκτρικός, καφές ή Γκούντυ'ς και σχολιασμός, σπιτι, "Αθλητική Κυριακή", φεύγαν κατι μούτζες σε Μαμουζέλο, Δεληγιάννη, Σεφτελή .... Τέλος. κουραστήκαμε πάλι....

 

 

Γκομενάκια; δεν το ανέφερα. Ε.. ναι, ειχαμε κι απ' αυτό μερικές φορές. Ειχε τιμωρηθεί μια φορά η ομάδα, και είχα ελεύθερη την Κυριακή, και σε κάτι πάρτυ που χάλασαν οι δίσκοι με τα φλωρο "ντίσκο" και -επιτέλους- βάλανε "Μπλούζ", καλά ήταν...

 

 

Ανωριμότητες! σαν μικρό παιδί έκανα, ενώ άλλοι προετοίμαζαν την πορεία τους προς την επιτυχία!

Ναι, έτσι ήταν.

 

 

Απο την άλλη... είχα μια συμμαθήτρια που ειχε μείνει έγκυος πριν φτάσει Γ' Λυκείου. Άλλο παιδί στη γαλαρία, κάπνιζε όχι μόνο Κάμελ. άλλοι το πήγαν παραπέρα, στα σκληρά, αλλοι χωρις κρανη και διπλώματα, σούζες και ξενύχτια στο ΚΑΤ. άλλοι δέρνανε, δερνόντουσαν, άλλοι νωρις-νωρίς μπλεγμένοι στις κομματικές ιστορίες, αλλοι έκαναν 7 χρόνια να τελειώσουν τα 3 του Λυκείου. Σε σχέση με αυτά, ειμουν καλό παιδάκι. Σχεδόν φυτούκλας!

 

 

---------------------------------------------------------------------------------

 

 

Οι γονείς μου δουλευαν ως αργά το απόγευμα, και έτσι είχαν να πληρώσουν τα φροντιστήρια. Αλλα τότε δεν καταλάβαινα. Παρόλο που βλέπαν τους βαθμούς μου και το τι έρχεται στις πανελλήνιες (the 3rd and longest), είχαν το ίδιο σκεπτικό: Να μην τους πώ μετά απο χρόνια, οτι δεν βοήθησαν.

Αυτα τα λεφτά που φέυγουν, και ουσιαστικά πετιούνται σε πηγάδι δίχως πάτο, φυσικά ΠΟΝΑΝΕ. Ειδικά πονάνε οταν κερδίζονται απο εργασία δύο μισθωτών, στον ιδιωτικό τομέα. και ενα ευχαριστώ δεν τους είπα.

Βέβαια, οι πίκρες της ψυχής, οι τύψεις, ενοχές, ή οι κακές σχέσεις μεταξυ γονιού-παιδιού, πονάνε πολύ περισσότερο απο οποιοδήποτε ποσό μετρητών, και ωρών εργασίας. Μονο που για να καταλάβω κάτι τέτοια, έπρεπε να περάσω και τα 30.

αν το δεις έτσι, οι πράξεις τους τότε -το σκάσε και πλήρωνε- ηταν απολύτως λογικές.

 

μερικές απο τις τακτικές τους να με κάνουν να διαβάσω:

- προσεξε μη γίνεις σαν κι εμας που τρέχουμε ως το βράδυ για ενα μισθό, επειδη δεν σπουδάσαμε.

- Σε περιμενουν πολυ χειρότερα, μην κοιτάς που δε σπουδάσαμε και έχουμε δουλειές. Εμεις ημασταν τυχεροι! ΑΛΛΕΣ ΕΠΟΧΕΣ τότε !!!

- τόσα λεφτά δίνουμε.. δε σέβεσαι τίποτα; ( ... )

- αν δεν σ αρέσει το λυκειο, πες μια τεχνική σχολη να σε βάλουμε να μαθεις μια τέχνη.. (οταν άκουγα "τέχνη", μου ρχόταν στο μυαλό ο παππούς μου ο υδραυλικός, και ο Ιωσήφ -ο πατριός του Χριστούλη- ο ξυλουργός. Τρέ μπανάλ... έλεγα )

 

Απο το ένα έμπαιναν, απο το άλλο έβγαιναν. Στον κόσμο μου.

 

 

 

 

 

---------------------------------------------------------------------------------

 

τελικά, τι έγινε; σπουδασα τίποτα; Ναι, κάτι λίγα, αφού πρώτα σπατάλησα αρκετά χρόνια με ανούσια πράγματα.

17-19 δουλευα σε part-time δουλειές λιγες ώρες, απλά γιατι ντρεπόμουν πια να ζητάω χατζηρλίκι για γήπεδο και καφέ. το μόνο χρήσιμο στη διετία, οτι πήρα το Lower.

19-21 φαντάρος.

21-24 παλι σε δουλειές [μην πώ τίποτα χοντρό @#$%#$%^%^], αλλα με 8ωρο, και βασικό. πλασιέ και τέτοια.

24 τον φώτισε τον πατέρα μου, (και μερικώς, κι εμενα), και γράφτηκα σε ενα κολέγιο. Το σημαντικό δεν ειναι οτι γράφτηκα, αλλα οτι το πήρα σοβαρά και διάβαζα όσο ,τουλάχιστον χρειαζόταν για να μη χρωστάω μαθήματα.

25 ο μπαμπάς πάλι, με έβαλε σε μια δουλειά, σε ενα γνωστό του. Ετσι εβγαζα και τα δίδακτρα της σχολής. Ειχε καποια σχέση το αντικείμενο με υπολογιστές, καταλαβα επιτέλους οτι δεν χρειάζεται PHD για τον χειρισμό τους, και πήρα το δρόμο μου.

 

(τι εννοώ πάνω, "σπατάλησα χρόνια".... εννοώ αυτα τα χρόνια μεταξύ 17-24, πλην θητείας πέρασαν έτσι. χωρις να τα καταλάβω, και χωρίς να κάνω τίποτα χρήσιμο. Αλλα αν δεν έτρωγα εκεινες τις απογοητεύσεις, μπορει να μην είχα μυαλό όυτε στα 25 να σπουδάσω).

 

Σημερα ειμαι 38, παντρεμένος, 2 παιδιά, και εναν καλούτσικο μισθό, όχι πολλά, αλλα αρκετό για να μην χρειάζομαι πιστωτική κάρτα.

 

 

 

 

---------------------------------------------------------------------------------

Μερικοί παλιοί συμμαθητές μου... τους έβλεπες πολυ νωρίτερα απο τη Γ λυκείου, προς τα που πάνε, άλλοι "φυτούκλες", άλλοι όχι, αλλα ειχαν καποια κοινά: με το 19 δεν πανυγύριζαν, ηταν φυσιολογικό, εψαχναν τι τους στέρησε το 20. Με το 17 δεν έβγαιναν έξω στο διάλειμα, λόγο "πένθους"

για μένα όλα οι βαθμοί άνω του 14 ήταν "μια χαρά". Τα 19άρια τα έκανα κορνίζα

(θυμάμαι πως κερδισα μερικά απ αυτά πχ. με κατι τρελά σκονάκια στα Οικοκυρικά, και με τη συμπάθεια της γυμνάστριας γιατι έκανα κανονικά πους-απς χωρίς να λουφάρω! ..)

 

Πολλοί απ αυτούς, ειμαι σίγουρος οτι σήμερα, ειναι σε καλύτερη οικονομική θέση απο εμένα. Ελπίζω και ψυχολογικά να είναι το ίδιο. Ελπίζω να βγηκαν "εξω" να σπουδάσουν, και να έμειναν εκεί, γιατι αυτός ο τόπος ψιλο-ζέχνει, έως χοντρο-

 

και άλλοι ίσως ειναι σήμερα σε χειρότερη θέση.

 

Μερικοι απο τα τοτε "στουρνάρια" (που δεν θα τελείωναν ποτέ ουτε λυκειο, ουτε γυμνάσιο αν δεν τους χάριζαν οι καθηγητές το 10 ), σήμερα τους συναντώ ώς εστιάτορες, υδραυλικούς, τεχνικούς σε διάφορα, δημόσιοι υπάλληλοι. Αλλοι βγάζουν πολυ καλύτερα λεφτά απο μένα, μερικοί με λιγότερες ώρες, ή πιό άνετα. Δυστυχώς όχι όλοι.

 

 

 

Πάντως, αυτό που έβαλε εκείνα τα παιδιά (εκείνα που διάβαζαν στα 17 τους), σε αυτη τη ρότα, δεν ήταν το DNA. Κυρίως ήταν οι γονείς. και μετά βοήθησαν ίσως απο λίγο: αδέρφια, παπουδες, δάσκαλοι, γειτονιά, και λίγο dna. Και η ρότα τους ξεκίνησε πολυ πριν τα 17.

Πέντε μήνες πριν τις πανελλήνιες, ειναι αργά για αλλαγή τρόπου σκέψης. Αλλα και τα 17 δεν ειναι το τέλος. ειναι απλα το 2ο βήμα μετά την αρχή.

Lilith19, με όλες αυτές τι αμπελοφιλοσοφίες και τις αναδρομές μου, δεν νομίζω να άλλαξε μια τρίχα απο τις ανησυχίες σου... τωρα δεν μου πάει να τα σβήσω

Απλά μείνε εσύ κι ο bro μακρυά, απο κακούς δρόμους, και αναγκαστικά θα βρεθείς σε καλούς.

[kfyros]

Το θέμα δεν είναι ντε και καλά να δώσει πανελλήνιες και να περάσει σε μια σχολή που δεν του λέει τίποτα.

 

Το θέμα είναι να διαλέξει τι θέλει να κάνει (ως δουλειά), επιλέγοντας από κλάδους που δεν είναι κορεσμένοι , ή που πιστεύει ότι θα είναι πολύ καλός και θα πληρώνεται γι αυτό που κάνει ,

να ασχοληθεί με αυτό άμεσα, και να αποκτήσει σε μικρή ηλικία προϋπηρεσία που θα τον βοηθήσει στην εξέλιξη του (μισθολογική και επαγγελματική) και στη ζωή του.

 

Όσοι χαζολογάνε επί σειρά ετών, και φτάνουν τα 30 χωρίς να έχουν δουλέψει ουσιαστικά, και χωρίς να έχουν μαζέψει 2-3 πτυχία, είναι αυτοί που αναφέρονται ως "γενιά των 700 ευρώ" και φιλάνε κατουρημένες ποδιές για μια δουλειά του κώλου, γιατί φυσικά, όταν έπρεπε να κάτσουν να δουλέψουν, αυτοί καλοπέρναγαν βγάζοντας λεφτά σε δουλειές του ποδαριού και με το χαρτζηλίκι του μπαμπά και της μαμάς.

Η φράπα και το σφηνάκι πάει σύννεφο, όταν όμως περάσουν τα χρόνια της ανεμελιάς είναι αργά...

 

Λύση : Να απογαλακτίζονται τα παιδιά μόλις τελειώσει το Λύκειο και όχι στα 30 τους, και να σταματήσουν οι γονείς να τα χαϊδεύουν και να τα κάνουν φλωράκια ..

Με το τέλος της Γ Λυκείου,

περνάς δεν περνάς σε σχολή, το χαρτζηλίκι κομένο ή σαφώς μειωμένο .

Αν περάσεις σε σχολή, part time job οπωσδήποτε,

αν όχι, fulltime , συνεισφορά στα έξοδα του σπιτιού , και κατευθείαν φαντάρος (όπως στρώσεις έτσι θα κοιμηθείς).

 

Και σε κάποιο εύλογο χρονικό ορίζοντα, όξω από το σπίτι, και να πας να βρεις αλλού να μείνεις, και να πληρώνεις τα έξοδα διαβίωσης.

 

Να δεις πως σφίγγουν οι κ.....

[Absinthe]

Το θέμα δεν είναι ντε και καλά να δώσει πανελλήνιες και να περάσει σε μια σχολή που δεν του λέει τίποτα.

 

Το θέμα είναι να διαλέξει τι θέλει να κάνει (ως δουλειά), επιλέγοντας από κλάδους που δεν είναι κορεσμένοι , ή που πιστεύει ότι θα είναι πολύ καλός και θα πληρώνεται γι αυτό που κάνει ,

να ασχοληθεί με αυτό άμεσα, και να αποκτήσει σε μικρή ηλικία προϋπηρεσία που θα τον βοηθήσει στην εξέλιξη του (μισθολογική και επαγγελματική) και στη ζωή του.

 

Όσοι χαζολογάνε επί σειρά ετών, και φτάνουν τα 30 χωρίς να έχουν δουλέψει ουσιαστικά, και χωρίς να έχουν μαζέψει 2-3 πτυχία, είναι αυτοί που αναφέρονται ως "γενιά των 700 ευρώ" και φιλάνε κατουρημένες ποδιές για μια δουλειά του κώλου, γιατί φυσικά, όταν έπρεπε να κάτσουν να δουλέψουν, αυτοί καλοπέρναγαν βγάζοντας λεφτά σε δουλειές του ποδαριού και με το χαρτζηλίκι του μπαμπά και της μαμάς.

Η φράπα και το σφηνάκι πάει σύννεφο, όταν όμως περάσουν τα χρόνια της ανεμελιάς είναι αργά...

 

Λύση : Να απογαλακτίζονται τα παιδιά μόλις τελειώσει το Λύκειο και όχι στα 30 τους, και να σταματήσουν οι γονείς να τα χαϊδεύουν και να τα κάνουν φλωράκια ..

Με το τέλος της Γ Λυκείου,

περνάς δεν περνάς σε σχολή, το χαρτζηλίκι κομένο ή σαφώς μειωμένο .

Αν περάσεις σε σχολή, part time job οπωσδήποτε,

αν όχι, fulltime , συνεισφορά στα έξοδα του σπιτιού , και κατευθείαν φαντάρος (όπως στρώσεις έτσι θα κοιμηθείς).

 

Και σε κάποιο εύλογο χρονικό ορίζοντα, όξω από το σπίτι, και να πας να βρεις αλλού να μείνεις, και να πληρώνεις τα έξοδα διαβίωσης.

 

Να δεις πως σφίγγουν οι κ.....

 

Ναι, οκ, αλλα μεχρι τοτε, υπαρχει περιπτωση η λιλιθ να κανει τον αδερφο της να διαβασει ή οχι?

 

Γιατι, διατηρω βασιμες υποψιες οτι η λιλιθ δε ζητησε προγραμμα ανορθωσης και συσφιξης γλουτων...

[random]

Για να περάσει φέτος, το καλοκαίρι του 09 σε μια επιθυμιτή ,απο τον ίδιο, σχολή (όχι Θεολογική, με έδρα το Διαβολίτσι), δεν θα γίνει.

 

(αμφιβάλλω οτι ο ίδιος έχει επιθυμητές σχολες.)

 

Για να ξεκινήσει σπουδές κάπου (εσωτερικό, εξωτερικό, δημόσιο ή όχι), στην επόμενη τριετία, γίνεται. Με υπομονή απ όλους.