Ζωή ή δουλειά?

[Επισκέπτης]

για καποιους αλλους η μουσικη ΔΕΝ ειναι σοβαρη δουλεια.

οπως επισης ο DJ (που δουλευω εγω), ο μπουζουκτσης, ο τραγουδιστης κτλ κτλ

 

φυσικα εγω προσωπικα δε δινω σημασια σε αυτους, αλλα φανταζεσαι καποιος αν θελει να κανει τη δικη σου δουλεια και να εχει καποιους αλλους απο πανω του (τους γονεις του) και να μην τον αφηνουν?

 

Δεν γνωρίζω κανένα σοβαρό άνθρωπο που να μην θεωρεί σοβαρή δουλειά την διαπαιδαγώγιση, την καλλιέργεια και την ανάπτυξη του συναισθηματικού κόσμου, της φαντασίας, της δημιουργικότητας και της κριτικής ικανότητας των νέων (και όχι μόνο) ανθρώπων, για να πω ελάχιστα από αυτά που προσφέρει η μουσική εκπαίδευση.

 

Τώρα αν κάποιος θεωρεί ότι το μισό μέρος του εγκεφάλου του είναι άχρηστο, αφενός είναι μειοψηφία, αφετέρου σιγά μην κάτσουμε να ασχοληθούμε κιόλας.

 

και μια και το ειπα, DJ μ'αρεσε στην αρχη, περασανε τα χρονια και απλα εχω αρχισει να τη βαριεμαι....

 

Τώρα για το DJιλίκι, sorry που θα το πω αδερφέ, αλλά είναι κάτι πρόσκαιρο και είναι λογικό να περάσει. Δεν υπάρχει το απαιτούμενο βάθος μέσα σε αυτό, που θα μπορούσε να σε κάνει να ασχοληθείς σε όλη σου τη ζωή, χωρίς να βαρεθείς, είναι απλά ο ενθουσιασμός της στιγμής. Εγώ μπορώ να παίζω 2 χρόνια την ίδια Σονάτα Μπετόβεν και να μην τη βαρεθώ (δεν είναι υποθετικό το παράδειγμα, το έχω κάνει), γιατί έχει τέτοιο βάθος που πάντα θα ανακαλύπτω κάτι καινούργιο και όταν σταματήσω να ασχολούμαι μαζί της, ακόμα δε θα έχω ανακαλύψει τα πάντα.

 

εισαι σιγουρος οτι θα εχεις παντα ορεξη? δε θα τη βαρεθεις ποτε?

ακομα και οι μεγαλοι τραγουδιστες, βαριουνται καποτε....

 

Δεν μπορώ να πω ότι είμαι σίγουρος. Μπορώ να σου πω ότι έτσι νιώθω. Επίσης, βλέποντας παραδείγματα ανθρώπων γύρω μου που πέθαναν διδάσκοντας (χωρίς να το έχουν καμία ανάγκη, οικονομική ή μη) ή πέθαναν στη σκηνή αν θέλεις (γιατί με ενδιαφέρει και αυτό), ενισχύεται η πεποίθησή μου ότι αυτή η απειροσύνη που βρίσκω μέσα στο μεγαλείο της μουσικής είναι αληθινή.

 

Και αυτό πιστεύω ότι δεν έχει να κάνει με τη μουσική αποκλειστικά. Έχει να κάνει με το να μπορέσεις να μάθεις να βρίσκεις τα πάθη σου, να μπορείς να αντιληφθείς την ομορφιά που κρύβουν ακόμα και τα μικρότερα πράγματα σε οποιονδήποτε τομέα. Να μάθεις να εκτιμάς από τα μικρά μέχρι τα μεγάλα δώρα σου κτλ (είναι πολλά, μη σε κουράζω).

Και όπως είπε και κάποιος, οι γυναίκες τέτοιους άνδρες ψάχνουν, όπως και όλοι μας άλλωστε με τέτοιους ανθρώπους θέλουμε να κάνουμε παρέα. Που έχουν όρεξη και δίψα για ζωή.

 

 

Αυτά είναι πράγματα που μου τα δίδαξε η μουσική και είναι ότι σημαντικότερο πήρα από αυτήν. Γιατί σχεδόν ότι επάγγελμα και να έκανα, αυτά τα πράγματα θα τα είχα μέσα μου. Λέω σχεδόν, γιατί ναι, υπάρχουν και επαγγέλματα που είναι αντικειμενικά αφόρητα και δεν μπορώ να πω σε κάποιον να χαίρεται τη ζωή του που μαζεύει τα σκουπίδια μας. Αυτά θα έπρεπε να είναι τα πιο καλοπληρωμένα επαγγέλματα, θα έπρεπε να έχουν τεράστιους μισθούς (την κοινωνία μου...!)

 

ΥΓ. Δεν γνωρίζω κανέναν μεγάλο τραγουδιστή που να βαρέθηκε να τραγουδάει. Εκτός αν μεγάλους τραγουδιστές λέμε τους επιφανειακούς, ρηχούς τύπους που μας ταΐζουν τα κανάλια, που τους έχουν σε ένα λούκι να λένε και να ξαναλένε τα ίδια και τα ίδια και με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Ναι, εκεί βαριέσαι. Οι άνθρωποι πρέπει να εξελίσσονται μέσα από τη δουλειά τους, δεν μπορεί να μένουν στάσιμοι.

 

μουσικο οργανο διδασκεις? ποιο?

 

Επισήμως διδάσκω πιάνο, θεωρητικά και μουσική τεχνολογία. Από εκεί και έπειτα, όμως, δε σημαίνει ότι μένω σε αυτά. Μέσα στα άλλα διδάσκω και αυτοσχεδιασμό, σύνθεση, ετοιμάζω παιδικές θεατρικές παραστάσεις, παίζω που και που μουσική σε συναυλίες, γράφω μουσική, τραγουδάω σε μουσικά σχήματα ή χορωδίες κτλ κτλ. Θέλω να σου πω (και σε προλαβαίνω) ότι δε μου λέει κάτι να μου πεις "ε, κάποτε θα το βαρεθείς το πιάνο", γιατί πολύ απλά δεν αφήνω τη ζωή μου και τη δουλειά μου να γίνει μονότονη. Προσπαθώ να υπάρχουν πάντα πολλά πράγματα στον "αέρα".

 

Και όπως σου είπα, γνωρίζω ανθρώπους 90 χρονών που διδάσκουν ακόμα, και μάλιστα με τόση όρεξη, πάθος και ζωντάνια που πραγματικά σε κάνουν και ντρέπεσαι (εμένα τον ίδιο) που αμφισβήτισες κάποτε τον πλούτο που μπορεί να σου προσφέρει η δουλειά σου και τελικά η ζωή σου.

[alexnir]

μαλλον aledjo δινεις πολυ σημασια στο τι λενε οι αλλοι για το ατομο σου.

και για τις αποριες που εχεις πολυ ευχαριστως να στις λυσω σε αλλο θεμα για να μην βγουμε εκτος

[Fidelio]

Ναι , κάτι τέτοιο είχα στον νου μου και εγώ κ. snoob αλλά δεν ήξερα πως να το αναπτύξω. Να συμπληρώσω μόνο ή να κάνω ένα πλεονασμό γιατί ήδη μπορεί να έχει επισημανθεί, πως οι εμπειρίες των άλλων δεν έχουν τόση βαρύτητα ως προς το είδος , ίσως μόνο ως προς τον μηχανισμό μέσα από τον οποίο κάνει κάποιος την ζωή του πιο όμορφη.

Εχω ένα αλήτη στον νου μου από το φόρουμ , ο οποίος έχει ξεσκιστεί στα ταξίδια .... αααργκ

[liopyr]

Γράφετε εσείς σεντόνια, καλά, ο Αλέτζος τώρα θα ανταλλάσει Pm's με την Lydia.

 

 

[Επισκέπτης]

Γράφετε εσείς σεντόνια, καλά, ο Αλέτζος τώρα θα ανταλλάσει Pm's με την Lydia.

 

Ναι, αλλά εμείς με τα σεντόνια έχουμε ήδη κοπέλα, οπότε who cares.

[liopyr]

Ναι, αλλά εμείς με τα σεντόνια έχουμε ήδη κοπέλα, οπότε who cares.

 

Δεν το έθεσα ανταγωνιστικά, εννοούσα πως τσάμπα τα γράφετε, πάνε στον βρόντο...

 

[Fidelio]

Manuel αντικειμενικά δεν θα ήθελα να συγκρίνω έναν συνθέτη ή έναν θεωρητικό της μουσικής με σπουδές , με ένα disk jockey, ωστόσο όσον αφορά το δεύτερο έχουμε παραδείγματα στις ανάλογες μουσικές σκηνές έντονης παρουσίας και τέλος πάντων ικανοτήτων "χειραγώγησης" ενός αρκετά μεγάλου πληθους. Μπορεί να μην είναι συγκρίσιμο ως προς ένα α δέος ας πούμε , αλλά είναι γεγονός οτι υπάρχει έντονη σκηνική παρουσία και αυτής της μορφής , κάτι που υπονοεί δημιουργηκότητα ή έμπνευση ...

[MastroGiannis]

Εγώ πάντως βλέποντας ανθρώπους πορωμένους με τη δουλειά τους κ ευτυχισμένους,το θεωρώ κατόρθωμα και τους λέω ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ.Εγώ αυτό θέλω να πετύχω κάποια στιγμή αλλά μου φαίνεται δύσκολο.Μάλλον επειδή είμαι κοπρόσκυλο.

Και ποιος σου είπε πως είναι κακό να είσαι "κοπρόσκυλο" ή "τεμπέλης";

Ποιος σου είπε πως αυτοί(εμείς) που οι "άλλοι" τους(μας) χαρακτηρίζουν έτσι

είναι(είμαστε) άχρηστοι για την κοινωνία;

 

Νομίζεις πως θα είχαμε σήμερα τηλεκοντρόλ αν ο άλλος δεν βαριότανε

να σηκώνεται κάθε τρεις και λίγο από τον καναπέ του;

Θα υπήρχε νομίζεις το τρακτέρ αν δεν υπήρχε ο "τεμπέλης" του χωριού

που βαριότανε να σκάβει το χωράφι του με τον κασμά;

 

Για εμένα οι "τεμπέληδες" δεν είναι άχρηστα "κοπρόσκυλα" αλλά ευφυείς άτομα

που απλά δεν έχουν βρει το πρόσφορο περιβάλλον για να αποδώσουν

με τις ικανότητές τους.

[jimarass]

Πιστεύω ότι τα σημαντικότερα πράγματα στον κόσμο είναι τα εξής:

1)Να κάνεις οικογένεια

2)Να ταξιδέυσεις σε όλο τον κόσμο

 

Δε συγκρίνεται με τίποτα το να έχεις κάποιον να σε αγαπά, να αφήσεις κάτι ουσιαστικό πίσω σου και να γνωρίσεις άλλα πράγματα, λαούς και συνήθειες. Είναι τρομακτική εμπειρία.

Προσωπικά κάποια στιγμή θα κάνω το γύρο του κόσμου ,μάλλον με αμάξι.

 

Επί του θέματος, θεωρώ ότι η σύζήτηση που κάνουμε πηγάζει από το γεγονός ότι είμαστε καλοθρεμένη γεννιά και καλοβολεμένη, άνδρες και γυναίκες. Σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας, το μόνο χρονικό διάστημα που οι άνθρωποι είχαν άδειες και χρόνο για κολοβάρεμα , είναι τα τελευταία 20-30 χρόνια.

Η δουλειά, με όποιον τρόπο και αν γίνεται, είναι απαραίτητο στοιχείο του ανρθώπου, ώστε να είναι δημιουργικός. Πολλές φορές σκέφτομαι να ήμουν πχ στρατιωτικός ώστε να κολοβάρεγα του πούστη 7 ώρες την ημέρα. Ε, όταν πρόσφατα πήγα για επίστρατος , 2 ώρες άντεξα να τα ξίνω. Μετά έπληξα. Τελικά υπάρχει κάτι πολύ χειρότερο από την υπερεργασία: Η απόλυτη αεργία........

 

Πιστεύω ότι όσοι βαριούνταιτη ζωή τους απλά δεν έχουν βρει κάτι να τους εκφράζει.Keep searching!!

 

Αναφορικά με τη συγκατοίκιση, είναι αδιανόητο ένα ζευγάρι να παντρευτεί , δίχως να έχεις ζήσει ανεξάρτητο και να γνωρίσει τά "ωραία" της ζωής. Επομένως, αξίζει να πληρώσεις κάποια ενοίκια, παρά να τρέχεις μετά στα δικαστήρια για διακανονισμούς κηδεμονίας τέκνων. Η μεγάλη πληγή της γεννιάς μας είναι ότι μένουμε σπίτι με τους γονείς.

[aledjo]

 

Όταν μια δουλειά σου παρέχει το αίσθημα της εξέλιξης και το προϊόν της

σου δίνει το κίνητρο να συνεχίζεις να την κάνεις καθημερινά,

τότε συνεχίζεις να την κάνεις ευχάριστα και δεν νοιώθεις πως σου κλέβει

ώρες από την καθημερινή ζωή σου και ξεχνάς και το πόσα βγάζεις από αυτή.

 

 

λογικα ειναι αυτα που λες αλλα εγω βλεπω τα αντιθετα σε φιλους γνωστους και στον εαυτο μου.

 

εγω εχω τη γνωμη οτι αν κανεις το χομπυ σου επαγγελμα, θα το βαρεθεις και θα ειναι χειροτερα μετα.

καλυτερα να κανεις καποιο αλλο επαγγελμα και να σκεφτεσαι το χομπυ σου δηλαδη κατι που αγαπας με διψα. να σκεφτεσαι οτι μετα τη δουλεια θα πας με ορεξη να κανεις το χομπυ σου.

 

δε μιλαω για επαγγελματα, τραγουδιστης, ποδοσφαιριστης κτλ.

λεω για φυσιολογικα επαγγελματα.

 

οπως το βλεπει ο καθενας βεβαια....

[MastroGiannis]

Δεν το έθεσα ανταγωνιστικά, εννοούσα πως τσάμπα τα γράφετε, πάνε στον βρόντο...

 

Κάνεις λάθος liopyr!

Εγώ πιστεύω πως το θέμα είναι πολύ χρήσιμο και πως θα βάλει πολλούς

που το διαβάζουν να προβληματιστούν σοβαρά για ένα τόσο σημαντικό πράγμα

όπως είναι η δουλειά (ή καλύτερα η εργασία) αλλά και για την ίδια τη ζωή τους.

Οπότε μην προσπαθείτε μερικοί να το λοκάρετε το θέμα.

 

Μπράβο aledjo! Έκανες καλά που το πόσταρες!

 

Και πού 'σαι! Έχουμε θέμα εδώ!

Μην εξαφανιστείς με τη Lydia!

 

[Lucifer]

Για εμένα οι "τεμπέληδες" δεν είναι άχρηστα "κοπρόσκυλα" αλλά ευφυείς άτομα

που απλά δεν έχουν βρει το πρόσφορο περιβάλλον για να αποδώσουν

με τις ικανότητές τους.

 

Για μένα τα "ευφυείς άτομα" είναι απλώς το αγοραστικό κοινό των τηλεκοντρόλ που κάποιος συνέλαβε και κατασκεύασε αφού είχε φάει πολλά καλά χρόνια σε σπουδές και βιβλία.

 

Οπότε ένας τεμπέλης από μόνος του δεν είναι τίποτα, ένας τεμπέλης που γίνεται βδέλλα σε φίλους και συγγενείς για να τρώει από το κοτόπουλο που άλλος μαγείρεψε και αγόρασε και μετά γκρινιάζει για το πως καμία δουλειά δεν είναι αρκετή για τις φοβερές και μοναδικές του ικανότητες, τις οποίες ουδέποτε έχει αποδείξει με οποιονδήποτε τρόπο πως κατέχει, είναι στην καλύτερη περίπτωση κοπρόσκυλο, τουλάχιστον αυτά επιβιώνουν μόνα τους.

[MastroGiannis]

εγω εχω τη γνωμη οτι αν κανεις το χομπυ σου επαγγελμα, θα το βαρεθεις και θα ειναι χειροτερα μετα.

καλυτερα να κανεις καποιο αλλο επαγγελμα και να σκεφτεσαι το χομπυ σου δηλαδη κατι που αγαπας με διψα. να σκεφτεσαι οτι μετα τη δουλεια θα πας με ορεξη να κανεις το χομπυ σου.

Συμφωνώ απόλυτα σε αυτό και αυτό συμβαίνει από όταν στο χόμπι σου

βάζεις τον παράγοντα "χρήμα" και "απόδοση".

Μετά δεν το κάνεις όταν και γιατί σε ευχαριστεί αλλά γιατί αναγκάζεσαι να το κάνεις.

 

Για παράδειγμα, εγώ είμαι 20 χρόνια ψαροντουφεκάς και θα είμαι μέχρι να μπορώ.

Αν όμως μου πεις πάρε 100€ και πήγαινε τώρα να μου φέρεις μια συναγρίδα,

ε όχι, δεν θα πάω!

Άσε που η δικιά μου θα μου λέει:

Καλά μόνο μια συναγρίδα έφερες;! Πως θα βγει η δόση του δανείου;!

Ενώ τώρα και μισή να φέρω γίνεται πανηγύρι στο σπίτι με όλους όσους αγαπάω.

 

Φυσικά αν έκανα μόνο ψαροντούφεκο και έγραφα και σε κανένα περιοδικό,

έκανα δοκιμαστικά σε νέο εξοπλισμό και καμιά διαφημισούλα που και που,

θα ήτανε πολύ διαφορετικά αλλά που τέτοια τύχη.

Εδώ είναι που κολλάει το τύχη και περιβάλλον από το άλλο μου ποστ.

[aledjo]

 

Νομίζεις πως θα είχαμε σήμερα τηλεκοντρόλ αν ο άλλος δεν βαριότανε

να σηκώνεται κάθε τρεις και λίγο από τον καναπέ του;

Θα υπήρχε νομίζεις το τρακτέρ αν δεν υπήρχε ο "τεμπέλης" του χωριού

που βαριότανε να σκάβει το χωράφι του με τον κασμά;

 

 

 

+10000000

αυτο το παραδειγμα με το τηλεκοντρολ το εχω πει σε αλλο τοπικ.

[elven]

+10000000

αυτο το παραδειγμα με το τηλεκοντρολ το εχω πει σε αλλο τοπικ.

 

Τι +1000 ρε;

Αν δεν υπήρχε ο άλλος να κάνει τον κώλο του πλακέ στο διάβασμα για να φτιάξει το τηλεκοντρόλ θα σου λεγα τι παράδειγμα θα έλεγες.

 

Σοβαρέψου,ο τεμπέλης κι ο ακαμάτης δεν είναι ήρωες,οι πελάτες των έξυπνων είναι που τους πουλάνε πράγματα που στην πραγματικότητα δεν τους χρειάζονται,κοινώς τους πιάνουν κορόιδα και πλουτίζουν,μετά οι ήρωες κλαίγονται ότι δεν έχουν δουλειά και δεν έχουν ζωή

 

Το ξανάπα,η βλακεία έχει απειρίσει και χρειάστηκε μόνο ένα άτομο για να το καταφέρει

 

+1 για το post του Lucifer