Δημοψήφισμα για την πολιτογράφιση αλλοδαπών;

[Teaser]

2. Δημοψήφισμα δεν διεξάγεται για να αποφασιστούν πολιτικά ή κοινωνικά δικαιώματα. Τα κοινωνικά ή πολιτικά ή βασικά δικαιώματα δεν είναι ούτε θέμα διαπραγμάτευσης ούτε θέμα συζήτησης.

Άλλο τα κοινωνικά, άλλο τα πολιτικά και άλλο τα βασικά δικαιώματα!

Και είναι μια χαρά θέμα διαπραγμάτευσης! Δεν απονέμονται δικαιώματα με το έτσι θέλω και χωρίς την θέληση του λαού. Να σε ενημερώσω ότι δεν υπήρξε καμία σαφής προεκλογική δέσμευση ότι θα δωθεί ελληνική ιθαγένεια σε μετανάστες τόσο εύκολα. Άρα δεν έχει την έγκριση των Ελλήνων πολιτών κάτι τέτοιο.

Σχετικά με την απονομή δικαιωμάτων: Αν αύριο εγώ γίνω κυβέρνηση, πιστεύεις ότι μπορώ να απονείμω δικαίωμα στον paredwse να λαμβάνει 100.000€ το μήνα από το κράτος ως εκλεκτός πολίτης που είναι? Η ξέρω γω να αποδώσω δικαίωμα στους έλληνες να εισέρχονται στα σπίτια μεταναστών καθημερινά από τις 5 έως τις 7? Το βαφτίζω και κοινωνικό δικαίωμα και το έφαγαν κάποια πρόβατα..

 

Απονέμονται(τα δικαιώματα) είτε μερικοί θερμοκέφαλοι συμφωνούν είτε όχι.

Μα για δημοψήφισμα λέμε! Άρα ψηφίζουν όλοι οι έλληνες πολίτες είτε συμφωνούν με το νομοσχέδιο είτε όχι! Μπορεί τελικά ο ελληνικός λαός να πει ΝΑΙ στο νομοσχέδιο!

Εσύ ενοείς ότι στις βουλευτικές εκλογές ψηφίζουν θερμοκέφαλοι ε? Να τις καταργήσουμε τότε, να κάτσει στην εξουσία μια ομάδα 10 ατόμων για πάντα, ε, τι, θα δώσουμε δικαίωμα στους θερμοκέφαλους Έλληνες να αποφασίζουν για το μέλλον τους?

 

Και σίγουρα θα πρέπει να διαβαστεί το Σύνταγμα, πριν γίνει επίκλησή του. Γιατί δεν υφίσταται δικαίωμα στο δημοψήφισμα από το Σύνταγμα.

Είσαι σίγουρος γιαυτό? Πρόσεξε τι θα πεις! Το "δεν υφίσταται δικαίωμα..." είναι βαρύ και δεν αφήνει περιθώρια ούτε προϋποθέσεις. Εγώ σου λέω ότι υπάρχει δυνατότητα δημοψηφίσματος, υπό προυποθέσεις.

 

3. Aλήθεια, με ποια λογική θα διενεργήσει η Ελλάδα δημοψήφισμα για την ονομασία μίας ξένης χώρας; Με ποια λογική θα αποφασίσει η Ελλάδα για την είσοδο ή μη μίας ξένης χώρας σε ένα διεθνή οργανισμό.

Με το δικαίωμα που έχει η εκάστοτε κυβέρνηση να χειρίζεται την εξωτερική της πολιτική! Το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος δεν είναι δεσμευτικό για τις διαπραγματεύσεις μεταξύ των χωρών, με την έννοια ότι μπορεί οι έλληνες πολίτες να λένε "α" αλλά δεν είναι απαραίτητο να υιοθετηθεί τελικά το "α" από την ξένη χώρα, όμως θα καθορίζει την θέση της Ελλάδας (των Ελλήνων κυρίαρχων πολιτών) στο εθνικό αυτό θέμα!

Απάντησα στην ερώτηση σου αν και το παρόν δημοψήφισμα θα είναι για την απόδοση ελληνικής ιθαγένειας στους λαθρομετανάστες, και όχι για ονόματα χωρών κλπ.

[paredwse]

Άλλο τα κοινωνικά, άλλο τα πολιτικά και άλλο τα βασικά δικαιώματα!

Σε τι διαφέρουν; Διαφώτισέ με σε παρακαλώ.

Και φρόντισε να μου εξηγήσεις πού ακριβώς κατατάσεις εσύ το δικαίωμα της συμμετοχής στα κοινά...

 

Και είναι μια χαρά θέμα διαπραγμάτευσης! Δεν απονέμονται δικαιώματα με το έτσι θέλω και χωρίς την θέληση του λαού.

Σοβαρά; Ρωτήθηκε η "θέληση του λαού" αν θα ψηφίζουν οι γυναίκες; Ποιός σου είπε ότι η αρχή της πλειοψηφίας αποφασίζει για τα δικαιώματα των άλλων; Δηλαδή, σύμφωνα με τη λογική σου, αν αύριο κάνουμε ένα δημοψήφισμα μπορούμε να αποφασίσουμε να απαγορεύεται η δημόσια κυκλοφορία γυναικών με καρέ μαλλί; Ή θεωρείς ότι το δικαίωμα αυτοδιάθεσης του ατόμου δεν είναι βασικό δικαίωμα;

Να σε ενημερώσω ότι δεν υπήρξε καμία σαφής προεκλογική δέσμευση ότι θα δωθεί ελληνική ιθαγένεια σε μετανάστες τόσο εύκολα. Άρα δεν έχει την έγκριση των Ελλήνων πολιτών κάτι τέτοιο.

Θα σε συμβούλευα, πριν προσπαθήσεις να αντικρούσεις κάτι, τουλάχιστον να κάνεις μία στοιχειώδη έρευνα.

 

Από παρέμβαση του νυν πρωθυπουργού:

"Το σχέδιό μας συνοψίζεται στα ακόλουθα σημεία: [...]

6) Ένταξη των νομίμων μεταναστών στην κοινωνία μας. Με σοβαρές πολιτικές στο χώρο της παιδείας, της καταπολέμησης της μαύρης εργασίας, της απόδοσης του δικαιώματος της ιθαγένειας σε όσους πληρούν τις προϋποθέσεις και ιδιαίτερα στους νέους της δεύτερης γενιάς."

 

Πηγή: http://pe.pasok.gr/athina/?p=696

 

Άσε που ως επιχείρημα δεν λέει τίποτα απολύτως. Η κάθε κυβέρνηση υλοποιεί την πολιτική της σύμφωνα με τις γενικές κατευθύνσεις που έχει παρουσιάσει στον λαό, όχι απαραίτητα με συγκεκριμένα μέτρα ή συγκεκριμένες προαποφασισμένες καταστάσεις.

 

Σχετικά με την απονομή δικαιωμάτων: Αν αύριο εγώ γίνω κυβέρνηση, πιστεύεις ότι μπορώ να απονείμω δικαίωμα στον paredwse να λαμβάνει 100.000€ το μήνα από το κράτος ως εκλεκτός πολίτης που είναι? Η ξέρω γω να αποδώσω δικαίωμα στους έλληνες να εισέρχονται στα σπίτια μεταναστών καθημερινά από τις 5 έως τις 7? Το βαφτίζω και κοινωνικό δικαίωμα και το έφαγαν κάποια πρόβατα..

Είναι προφανές ότι αδυνατείς να αντιληφθείς τι είναι πολιτικά δικαιώματα.

Ίσως θα πρέπει να ξεκινήσεις από τα βασικά: δικαιώματα απονέμονται σε ομάδες πολιτών με συγκεκριμένα και κοινά χαρακτηριστικά, όχι ατομικά.

 

 

Είσαι σίγουρος γιαυτό? Πρόσεξε τι θα πεις! Το "δεν υφίσταται δικαίωμα..." είναι βαρύ και δεν αφήνει περιθώρια ούτε προϋποθέσεις. Εγώ σου λέω ότι υπάρχει δυνατότητα δημοψηφίσματος, υπό προυποθέσεις.

Ξέρω πολύ καλά τι γράφω, βαρύ ή ελαφρύ.

Σε προκαλώ λοιπόν να διαβάσεις τις σχετικές με το δημοψήφισμα διατάξεις του Συντάγματος (γιατί από αυτά που γράφεις είναι πρόδηλο ότι δεν τις γνωρίζεις) και να με παραπέμψεις εκεί που γράφει ότι το δημοψήφισμα είναι "δικαίωμα του Έλληνα πολίτη", όπως πομπωδώς, αφελώς και ανιστόρητα γράφει το αρχικό μήνυμα.

 

Με το δικαίωμα που έχει η εκάστοτε κυβέρνηση να χειρίζεται την εξωτερική της πολιτική!

Ουάου, μόλις εισήγαγες νέο θεσμό στην εξωτερική πολιτική, το δημοψήφισμα.

Θεωρείς δηλαδή ότι εάν ψηφίσουμε να ονομάσουμε τη 'Δημοκρατία της Μακεδονίας' ως 'Δημοκρατία του Νέου Τουρκμενιστάν', οι κάτοικοι της γείτονος χώρας θα σπεύσουν να υπακούσουν στα κελεύσματά μας; Τότε γιατί δεν το κάνουμε τόσο καιρό και αυνανιζόμαστε με ΟΗΕδες και αηδίες;

 

Ακόμη κι αν ήλπιζα σε σοβαρό διάλογο, τα γραπτά με διαψεύδουν...

[Malthador]

 

3. Aλήθεια, με ποια λογική θα διενεργήσει η Ελλάδα δημοψήφισμα για την ονομασία μίας ξένης χώρας; Με ποια λογική θα αποφασίσει η Ελλάδα για την είσοδο ή μη μίας ξένης χώρας σε ένα διεθνή οργανισμό.

 

 

Με καμία λογική δεν μπορεί να διενεργηθεί δημοψήφισμα για την ονομασία μιας ξένης χώρας ή για την ένταξή της σε έναν διεθνή οργανισμό. Από την άλλη, είναι απολύτως λογικό να διενεργηθεί δημοψήφισμα σχετικά με τις διπλωματικές τακτικές εξωτερικής πολιτικής της εκλεγμένης κυβέρνησης που θα αφορούν στην ονομασία ή στην είσοδο της ξένης χώρας στον διεθνή οργανισμό.

 

 

 

Σε κάθε περίπτωση είναι μέγιστο λάθος ακόμα και να συζητάμε για δημοψήφισμα. Όταν ο λαουτζίκος δεν έχει ιδέα για βασικά θέματα που αφορούν τον ίδιο (βλέπω πολλά νήματα σε αυτό το forum για άτομα που ρωτούν για άδειες, ένσημα κλπ), πώς θα μπορεί να κρίνει κάτι που θα επηρεάσει τον ρου της ιστορίας, τις μνήμες και τις συνειδήσεις άλλων ατόμων; Και μάλιστα όταν τα κριτήρια ψήφου είναι αμιγώς συναισθηματικά (είτε υπέρ είτε κατά των μεταναστών) και όταν ο καθένας μας δεν έχει το απαραίτητο γνωσιακό επίπεδο -είτε λόγω έλλειψης χρόνου, είτε λόγω έλλειψης θέλησης- για να μπορεί να εκφέρει αντικειμενική άποψη;

 

Εκτός κι αν πριν από κάποιο τέτοιο δημοψήφισμα γίνουν υποχρεωτικά σεμινάρια (τουλάχιστον για όσους θα ψηφίσουν) λογικής διάρκειας (ας πούμε 150-200 ωρών), όπου όσοι τα παρακολουθήσουν να ενημερώνονται γύρω από όλες τις πτυχές του θέματος (π.χ. ποιοί είναι οι μετανάστες, γιατί και πως έρχονται στην χώρα κοκ). Μέχρι να γίνει κάτι τέτοιο είναι απαράδεκτη η διενέργεια δημοψηφίσματος, κατά την άποψή μου τουλάχιστον.

[random]

Ζητώ δημοψήφισμα για το αν πρέπει να πληρώνουμε τόσο αυξημένα και

παραλόγως υπολογιζόμενα τέλη κυκλοφορίας.

 

Ζητώ δημοψήφισμα για το αν θα πρέπει να διδάσκονται τα Γαλλικά και τα Γερμανικά στο δημόσιο σχολείο. Για ποιό λόγο; άχρηστα ειναι.

αν καποιοι θελουν οπωσδήποτε 3η και 4η γλώσσα, ας επιλέξουν απο Ισπανική, Κινέζικη, Αλβανική.

 

Ζητώ δημοψήφισμα ,μεταξύ των επιβατών του "Λισσός", για το αν θα πρέπει να ακολουθήσουμε ευθεία πορεία με 17 κόμβους, ή να στρίψουμε αριστερά, ή δεξιά, ή να ρίξουμε άγκυρα εδώ που είμαστε και να κάνουμε βουτιές.

 

 

Ζητώ δημοψήφισμα για το αν πρέπει να επιτραπεί η λειτουργία Ισλαμικών (και άλλων θρησκειών/δογμάτων) χώρων λατρείας στο Ελληνικό Εδαφος, και η διδασκαλία άλλων γλωσσών πλην Ελληνικής (με δημόσιες δαπάνες).

Βασικά, πρεπει θα επρεπε ψηφίσουμε αν πρεπει να επιτρέπεται γενικώς η παραμονή και η χρήση του Ελληνικού O2 απο Αλλοαίματους/Αλλοχρωμους/Αλλόθρησκους, αλλα οκ, κανω υπομονή. Αγάλι-αγάλι γίνετε....

 

 

 

 

 

Επίσης χρήσιμο θα ήταν μια ψηφοφορία μεταξύ των Ευρωπαίων πολιτών-φορολογουμένων για το αν πρέπει να δαπανόνται κοινοτικά χρήματα στην μετάφραση των κοινοτικών επίσημων εγγράφων και ομιλιών, σε μοιοψηφικές γλώσσες (όπως Ελληνική, Εσθονική, Πορτογαλική, Βουλγαρική, κλπ ).

Στο κάτω-κάτω, αν θελουν να λέγονται ΔυτικοΕυρωπαίοι, ας γίνει απαραίτητη προϋπόθεση για να γινεις : Ευρωβουλευτής, Βουλευτής, Υπουργός, Προθυπουργός, Διπλωματικός υπάλληλος, Γραμματεας οποιασδήποτε Γραμματείας, Δημόσιος Υπάλληλος, κλπ, η πολυ καλή γνώση Αγγλικών.

 

Ζητώ δημοψήφισμα, μεταξύ των πολιτών της Ε.Ε., για το αν πρέπει να παραμείνει η Ελλάς μέλος της ή να επιστρέψει στην Μάνα Ανατολή απο την οποία τόσο βίαια αποχωρίστηκε.

[paredwse]

[...]

Σε κάθε περίπτωση είναι μέγιστο λάθος ακόμα και να συζητάμε για δημοψήφισμα. Όταν ο λαουτζίκος δεν έχει ιδέα για βασικά θέματα που αφορούν τον ίδιο (βλέπω πολλά νήματα σε αυτό το forum για άτομα που ρωτούν για άδειες, ένσημα κλπ), πώς θα μπορεί να κρίνει κάτι που θα επηρεάσει τον ρου της ιστορίας, τις μνήμες και τις συνειδήσεις άλλων ατόμων; Και μάλιστα όταν τα κριτήρια ψήφου είναι αμιγώς συναισθηματικά (είτε υπέρ είτε κατά των μεταναστών) και όταν ο καθένας μας δεν έχει το απαραίτητο γνωσιακό επίπεδο -είτε λόγω έλλειψης χρόνου, είτε λόγω έλλειψης θέλησης- για να μπορεί να εκφέρει αντικειμενική άποψη;

 

Εκτός κι αν πριν από κάποιο τέτοιο δημοψήφισμα γίνουν υποχρεωτικά σεμινάρια (τουλάχιστον για όσους θα ψηφίσουν) λογικής διάρκειας (ας πούμε 150-200 ωρών), όπου όσοι τα παρακολουθήσουν να ενημερώνονται γύρω από όλες τις πτυχές του θέματος (π.χ. ποιοί είναι οι μετανάστες, γιατί και πως έρχονται στην χώρα κοκ). Μέχρι να γίνει κάτι τέτοιο είναι απαράδεκτη η διενέργεια δημοψηφίσματος, κατά την άποψή μου τουλάχιστον.

 

Προσυπογράφω και με τα δύο χέρια.

 

Ο δε random έθεσε το θέμα στη σωστή βάση. Γιατί άραγε να μην γίνουν τα δημοψηφίσματα που προτείνει; Γιατί να μην γίνει δημοψήφισμα για το εάν πρέπει να πληρώνουν Φόρο Ακίνητης Περιουσίας οι έχοντες άνω του ενός ακινήτου στο όνομά τους (όπου φυσικά δεν θα ψηφίζουν όσοι δεν είναι ιδιοκτήτες!); Γιατί δεν έγινε δημοψήφισμα για την απαγόρευση του καπνίσματος στους δημόσιους χώρους;

 

Από δημοψηφίσματα, να φαν κι οι κότες...

[Pytzamarama]

Mε αλλα λογια, οι Βορειες χωρες που εχουν τα δημοψηφισματα σαν ψωμοτυρι βρισκονται σε πολιτειακο μεσαιωνα?

[paredwse]

Mε αλλα λογια, οι Βορειες χωρες που εχουν τα δημοψηφισματα σαν ψωμοτυρι βρισκονται σε πολιτειακο μεσαιωνα?

 

Με άλλα λόγια τα δημοψηφίσματα δεν είναι πανάκεια ούτε φάρμακο δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν.

 

Απαιτούν λαό με παιδεία, όχι λαό με κραυγές και πυροτεχνήματα.

 

Και είδαμε τι έγινε στην Ελβετία με πρόσφατο δημοψήφισμα.

[mangepsamin]

Nα κανουμε και δημοψηφισμα για το αν θα κανουμε δημοψηφισμα.

[AFANIS_]

καλά τώρα σοβαρά πιστεύει κανείς οτι αυτό είναι το πιο σημαντικό θέμα της κοινωνίας μας ώστε να γίνει δημοψήφισμα???

δηλαδή τι το κακό βλέπετε στο ένα παιδί π.χ αλβανων μεταναστών που έχει γεννηθεί στην χώρα μας να θεωρείτε έλληνας αυτόματα???στο κάτω κάτω αυτό θα γίνει όταν το παιδί θα κλείσει τα 18 του...πάει στρατό (για τα αγόρια) , πληρώσει τα παράβολα , στηθεί στην ουρά των νομαρχειών , των περιφερειών , κλπ κλπ κλπ....τί στα 18-20-25 δεν ξέρω εγώ πόσα τι στα 1 τους...εδώ θα πάνε σχολείο...ελληνικότατα μιλάνε...στις πορείες και στις καταλήψεις στα σχολεία..διεκδικούν τα ίδια στα ίσια κοινα...γτ εδω είναι το μελλον τους...μιλατε με νεα παιδια μεταναστων...για το τι σκέφτονται...και μετα εκφραστε τις ενστασεις σας...αν εχετε ακομα....

[soturin]

ο τίτλος είναι ξεκάθαρος.

 

όπως ξεκάθαρο είναι και το δικαίωμα του Ελληνικού λαού να ζητάει ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΤΩΡΑ.

Είναι ξεκάθαρος ως το προς τι θες εσύ να φωνάξεις. Αλλά για μένα είναι προσβλητικός προς τον χαρακτήρα του forum

Να ξεκινήσω εισαγωγικά με ένα σχόλιο για τον τίτλο:

Ο τίτλος του thread αυτή τη στιγμή είναι "ΝΑΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ για τους λαθρομετανάστες απο εναν λαό που δεν ειναι ρατσιστής"

Το μήκος "από" έως "..ιστής" είναι περιττό. Δεν ξέρω αν είναι ο original τίτλος που έδωσε ο spacefart η έγινε αλλαγή από κάποιον άλλο, ...

 

Το πρόβλημα ήταν στο μήκος; Το ΝΑΙ στην αρχή πώς χαρακτηρίζει το θέμα της συζήτησης και όχι συγκεκριμένη θέση επι αυτού είναι οκ;

 

Eφόσον ο τίτλος άλλαξε, οκ και σόρυ για το offtopic

[random]

δηλαδή τι το κακό βλέπετε στο ένα παιδί π.χ αλβανων μεταναστών που έχει γεννηθεί στην χώρα μας να θεωρείτε έλληνας αυτόματα?

Θα θιχτούν τα συμφέροντά μας.

 

 

 

 

 

Δεν έχω πρόβλημα με το να ... πληρώνει εφορία.

...να πληρώνει ένσημα, που θα βρω για τι συνταξουλίτσα μου;

...να κάθετε στις ουρές

(θα του δώσω και 1 ευρώ να κάτσει και στη δική μου θέση)

 

...να μου παίρνει τις δουλειές... στον ελαιώνα, τις φράουλες, στη βιομηχανία του Αρτου και του Θεάματος, το Πεζοδόμιο, το Γήπεδο και την οικοδομή.

...να υπηρετεί θητεία... χωρις όπλο. Τα λεπτεπίλεπτα, που θέλουν εξειδίκευση: μαλαστούπα, καλιόπη, κουζίνα (ουπς! όχι θα μου ρίξει τίποτα!), όχι κουζίνα, μονο λάντζα.. αντε και νοσοκόμοι.

...να φορά το ..Τιμημένο το Εθνόσημο, τη φανέλα της Εθνικής... (αλλιώς, πως θα φερουμε κανενα τσίγκο απο τους ολυμπιακούς)

 

 

αλλα...

ΟΧΙ και να συμμετέχει σε διαγωνισμούς ΑΣΕΠ.

ΟΧΙ και να διδάσκει Αρχαία ή Θρησκευτικά στην κόρη μου ενας Πακιστανός !!

ΟΧΙ και να βρεθούμε με Δήμαρχο Αμαρουσίου, ή ακόμα χειρότερα (Θεέ μου τι Εφιάλτης).... Πρόεδρο της Δημοκρατίας κανέναν... Ομπάμα!

Αυτά δεν θα τα ανεχτούμε!

[AFANIS_]

Θα θιχτούν τα συμφέροντά μας.

 

 

 

 

 

Δεν έχω πρόβλημα με το να ... πληρώνει εφορία.

...να πληρώνει ένσημα, που θα βρω για τι συνταξουλίτσα μου;

...να κάθετε στις ουρές

(θα του δώσω και 1 ευρώ να κάτσει και στη δική μου θέση)

 

...να μου παίρνει τις δουλειές... στον ελαιώνα, τις φράουλες, στη βιομηχανία του Αρτου και του Θεάματος, το Πεζοδόμιο, το Γήπεδο και την οικοδομή.

...να υπηρετεί θητεία... χωρις όπλο. Τα λεπτεπίλεπτα, που θέλουν εξειδίκευση: μαλαστούπα, καλιόπη, κουζίνα (ουπς! όχι θα μου ρίξει τίποτα!), όχι κουζίνα, μονο λάντζα.. αντε και νοσοκόμοι.

...να φορά το ..Τιμημένο το Εθνόσημο, τη φανέλα της Εθνικής... (αλλιώς, πως θα φερουμε κανενα τσίγκο απο τους ολυμπιακούς)

 

 

αλλα...

ΟΧΙ και να συμμετέχει σε διαγωνισμούς ΑΣΕΠ.

ΟΧΙ και να διδάσκει Αρχαία ή Θρησκευτικά στην κόρη μου ενας Πακιστανός !!

ΟΧΙ και να βρεθούμε με Δήμαρχο Αμαρουσίου, ή ακόμα χειρότερα (Θεέ μου τι Εφιάλτης).... Πρόεδρο της Δημοκρατίας κανέναν... Ομπάμα!

Αυτά δεν θα τα ανεχτούμε!

 

ok...υποθέτω πως το 99% όσων γράφεις είναι χιούμορ...!!!!!!!!!!!!!!!

σωστά????

[billdanos]

Εγώ στεναχωριέμαι γενικότερα όταν βλέπω να φωνάζουμε για δημοψήφισμα για την αναγνωριση βασικών δικαιωμάτων! Είμαι σίγουρος πως υπάρχουν πολλοί επισης "καλοθελητές" που θα επιθυμούσαν δημοψήφισμα για το αν θα πρέπει ...να αναπνέουν οι μετανάστες που πατάνε σε Ελληνικό έδαφος!

 

Έχετε μπερδέψει μερικοί τους μετανάστες με τους λαθρο-μετανάστες ξεχνώντας πως υπάρχει σχεδόν άλλη μια Ελλάδα με Έλληνες μετανάστες στο εξωτερικό! Όταν όμως έχουμε κανέναν μπάρμπα στην Αυστραλία και στην Γερμανία, μιλάμε για αυτόν με τα καλύτερα τονίζοντας το πόσο καλή σύνταξη παίρνει από τις χώρες αυτές τώρα που επέστρεψε στην Ελλαδίτσα κλπ κλπ!

 

Χαλαρώστε λίγο και σκευτείτε λογικά! Δεν απειλούμαστε από κανέναν! Όσοι είναι ικανοί δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα, οι καλοπερασάκηδες από την άλλη, ναι, έχουν κάθε λόγο να αρχίσουν να ιδρώνουν!

 

Και τέλος, να πω πως προτιμώ να κάνει μάθημα θρησκευτικών ή αρχαίων στο σχολείο ένας αλλοδαπός καθηγητής με άριστες γνώσεις στο αντικείμενο, παρά ένας Έλληνας ζώον με ψυχολογικά προβλήματα!

 

Περαστικά μας!

[Thresh]

Nα κανουμε και δημοψηφισμα για το αν θα κανουμε δημοψηφισμα.

 

so much win...

 

ok...υποθέτω πως το 99% όσων γράφεις είναι χιούμορ...!!!!!!!!!!!!!!!

σωστά????

 

full of sarcasm

[AFANIS_]

Σάββατο, Ιανουάριος 02, 2010

«Το Μανχάταν ήταν προέκταση της Ερεικούσσας»

Ο δόκτωρ Σπύρος Ορφανός, ψυχαναλυτής και ερευνητής διεθνούς φήμης, διευθυντής της Πανεπιστημιακής Ψυχαναλυτικής Κλινικής του Παν/μίου της Νέας Υόρκης, αφηγείται στο «Ημερολόγιο Συνόρων» τα υπαρξιακά ταξίδια των γονέων του και του ιδίου..

 

«Γεννήθηκα το 1951 στη Νέα Υόρκη. Σε ένα μέρος που το έλεγαν Γαλλικό Νοσοκομείο και το οποίο δεν υπάρχει πια. Τότε τα νοσοκομεία ήταν εθνικά. Κυρίως καθολικά και εβραϊκά...»

Οι μετανάστες δυσκολεύονταν να πάνε στα «κανονικά» νοσοκομεία, επειδή τα ήλεγχαν οι «ντόπιοι», οι λευκοί προτεστάντες Αγγλοσάξονες. Επομένως, οι περισσότερες εθνότητες είχαν δημιουργήσει τα δικά τους νοσοκομεία και σχολεία. Μεγάλωσα στο Μανχάταν. Σε αυτό που λέμε «δημόσια πολυκατοικία», δηλαδή κτίριο που προοριζόταν για φτωχούς εργάτες. Στην πρώτη μας δημόσια πολυκατοικία ζούσαμε στον πέμπτο όροφο μαζί με μετανάστες από τη Σερβία και το Πουέρτο Ρίκο. Η τουαλέτα ήταν έξω από το διαμέρισμα. Μεγάλωσα σε μια φτωχή εργατική γειτονιά. Παρά το γεγονός ότι ζούσαν πολλοί Βαλκάνιοι εκεί, την αποκαλούσαν «ελληνική πόλη». Όγδοη Λεωφόρος, μεταξύ 23ης και 34ης street. Υπήρχαν ελληνικά μπακάλικα, νυχτερινά μπαράκια και μια μεγάλη ορθόδοξη εκκλησία, εκείνη του Αγίου Ελευθερίου.

 

●●●

Ο πατέρας μου μπήκε στην Αμερική παράνομα. Το έσκασε από το καράβι όπου δούλευε ως εργάτης στη Βαλτιμόρη, το 1948. Πολλοί από τους συγγενείς μου είχαν έρθει στην Αμερική με τον ίδιο τρόπο. Θυμάμαι πως τους κυνηγούσαν οι αστυνομικοί των αλλοδαπών, που οι Έλληνες αποκαλούσαν «παπάδες». Τους έπιαναν, τους έβαζαν στη φυλακή και μετά τους απήλαυνον. Ήταν τρομερό. Μερικοί έρχονταν ξανά. Τον θείο μου, τον μπαρμπα-Γιάννη, τον έπιασαν και τον απέλασαν πέντε φορές. Μέχρι που την έκτη τα κατάφερε. Συνήθως οι απελαθέντες και όσοι ήθελαν να μπουν παράνομα στις ΗΠΑ έπιαναν δουλειά σε εμπορικά καράβια. Μπάρκαραν, περιπλανούνταν στη θάλασσα επί μήνες- κάποιοι ακόμα και χρόνια- μέχρι το καράβι να φθάσει σε κάποιο αμερικανικό λιμάνι, στη Νέα Υόρκη ή τη Νέα Ορλεάνη. Δράττονταν τότε της ευκαιρίας, το έσκαγαν από το καράβι και έμπαιναν στην Αμερική. Το έσκαγαν συνήθως τη νύχτα...

 

●●●

 

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ δεν μου μιλούσε γι΄ αυτή την εμπειρία, παρά μόνο όταν τον ρωτούσα. Μιλούσε όμως με τους φίλους του. Από τις συζητήσεις των μεγάλων μού έχει μείνει το αίσθημα του φόβου από την αστυνομία των αλλοδαπών. Μόνο όταν έγιναν Αμερικανοί πολίτες ξεθώριασε ο φόβος. Θυμάμαι επίσης ότι οι γονείς και οι συγγενείς μου ένιωθαν αγχωμένοι και τρομοκρατημένοι από τους υπαλλήλους, τις σφραγίδες, τους φακέλους, τις διαδικασίες για τα χαρτιά. Υπήρχε πάντα το άγχος μήπως κάτι πάει στραβά. Καμιά φορά, τώρα, με φίλους και γνωστούς που μένουν ως μετανάστες στην Αμερική αστειεύομαι λέγοντας: «Μπορώ να δω τα χαρτιά σας;». Μαγκώνομαι, όμως, αμέσως. Γιατί θυμάμαι ότι στην οικογένειά μου αυτός ήταν ο μεγαλύτερος φόβος. Ότι κάποιος θα σε σταματήσει στον δρόμο και θα σου πει: «Μπορώ να δω τα χαρτιά σας;». Εκείνη την εποχή οι Έλληνες ήταν ανεπιθύμητοι. Οι πόρτες για τους μετανάστες από τον Νότο ήταν ερμητικά κλειστές. Εκτός και αν ήσουν Βόρειος Ευρωπαίος. Η ξενοφοβία και ο ρατσισμός τότε έκαναν θραύση και επιβλήθηκε η πολιτική της ποσόστωσης. Οι πόρτες άνοιξαν ξανά το ΄64. Υπήρχαν δύο μεγάλα κύματα Ελλήνων μεταναστών στην Αμερική. Το πρώτο 1890- 1924 και το δεύτερο τη δεκαετία του ΄60 με αρχές του ΄70. Ο πατέρας μου ήρθε ανάμεσα σε αυτά τα δύο κύματα, όταν οι περισσότεροι Έλληνες έμπαιναν παράνομα στην Αμερική.

 

●●●

 

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ και η μητέρα μου γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε ένα μικρό νησί της Κέρκυρας, την Ερεικούσσα. Εκεί όπου η Αδριατική συναντά το Ιόνιο. Ήταν ήδη παντρεμένοι, όταν ο πατέρας μου ήρθε στην Αμερική. Η μητέρα μου ήρθε εδώ για να μείνει έγκυος και έπειτα να επιστρέψει στο νησί. Δεν επέστρεψε ποτέ. Ο πατέρας μου έγινε νόμιμος χάρη στη μητέρα μου. Ο πατέρας της μητέρας μου είχε έρθει πριν από χρόνια στην Αμερική και ήταν πλέον Αμερικανός πολίτης. Είχε ένα μικρό εστιατόριο στο Μανχάταν. «Ρure Food» το έλεγαν. Σήμερα το βλέπω από το παράθυρο του γραφείου μου στην κλινική του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης που διευθύνω. Οι γονείς μου δεν μιλούσαν αγγλικά, ίσως γιατί δεν ήθελαν να αφομοιωθούν. Ζούσαν με το όνειρο της επιστροφής στην πατρίδα.

 

●●●

 

ΜΕΧΡΙ επτά χρονών δεν μιλούσα αγγλικά. Πήγαινα σε ελληνικό σχολείο. Θυμάμαι την καθηγήτριά μου, την κυρία Φίλιππα. Ήταν μια φοβερή αφηγήτρια. Όταν πήγα σε αμερικανικό σχολείο, οι καθηγητές νόμιζαν ότι είχα νοητική υστέρηση επειδή δεν μιλούσα αγγλικά. Τότε κάποιος είπε: «Μα ξέρει πολύ καλά αριθμητική, δεν μπορεί να είναι καθυστερημένος». Λάτρευα το σχολείο. Ο πατέρας μου είχε κάνει μόνο μερικές τάξεις του δημοτικού. Μου έμαθε όμως την προπαίδεια. Ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα πραγματικά μαζί του. Ο πατέρας μου δούλευε πολλές ώρες χωρίς ρεπό. Ήταν αρτοποιός. Η πρώτη φορά που τον είδα να πηγαίνει διακοπές ήταν το 1959. Με πήρε μαζί του και πήγαμε στην Ελλάδα, στην Ερεικούσσα. Μας πήρε εφτά μέρες το ταξίδι, με το «Βασίλισσα Φρειδερίκη». Έντεκα χρόνια είχε να δει τη μητέρα του. Η Ερεικούσσα τότε δεν υπήρχε καν σε ελληνικούς χάρτες. Μόνο σε στρατιωτικούς χάρτες την έβρισκες. Υπήρχε πάντα το άγχος ότι όποιος εγκαταλείπει την Ερεικούσσα πιθανόν δεν θα επιστρέψει ποτέ. Χωρίς να έχω πάει, ήξερα σχεδόν τα πάντα για αυτήν. Μπορώ να πω ότι για μένα το Μανχάταν ήταν μια προέκταση της Ερεικούσσας. Η μητέρα μου, μου μιλούσε συνέχεια γι΄ αυτήν. Πόσο ωραίο και υπέροχο ήταν το νησί. Μου μιλούσε ειδικά για τη γερμανική κατοχή και τον τρόμο που προκαλούσαν οι ναζί. Οι κάτοικοι του νησιού έχασαν την αθωότητά τους τότε. Πριν ήταν ψαράδες και ναύτες. Με τη γερμανική κατοχή το τρομερό πρόσωπο του έξω κόσμου εισέβαλε στον τόπο τους. Οι Ιταλοί είχαν καταλάβει το νησί, αλλά οι κάτοικοι δεν τρόμαξαν. Ίσως επειδή οι περισσότεροι μιλούσαν ιταλικά. Η οικογένεια της μητέρας μου και άλλες έκρυψαν Εβραίους από την Κέρκυρα, τους οποίους οι Γερμανοί έψαχναν με λύσσα. Χρόνια αργότερα, στο Μανχάταν, θυμάμαι ένα τηλεφώνημα. Μία κυρία ζήτησε να μιλήσει με τους γονείς μου. Δεν ξέρω πώς είχε βρει τον αριθμό του τηλεφώνου μας. Ήταν ένα από τα παιδιά μιας οικογένειας Εβραίων που είχαν κρυφτεί στο νησί. Την έλεγαν Σάρα και ζούσε στην Καλιφόρνια. Θυμάμαι τη συγκίνηση και τη χαρά των γονέων μου, καθώς μιλούσαν μαζί της...

 

Η Ιθάκη και οι δώδεκα θεοί

ΚΑΠΟΙΕΣ από τις πρώτες παιδικές μνήμες μου βρίσκονται σε μια γωνιά της κουζίνας, ακούγοντας τη μητέρα μου να μιλά για την Ερεικούσσα και την εισβολή των Γερμανών. Η μητέρα μου αφηγούνταν τις ιστορίες της με τρυφερότητα και λύπη. Όταν μπήκα στο ελληνικό σχολείο και άρχισα να διαβάζω τα έπη του Ομήρου, κατάλαβα πως δεν υπάρχει πια επιστροφή για μένα στη μητέρα μου. Η «Ιλιάδα» και η «Οδύσσεια» με συνεπήραν. Αυτός ήταν και ένας τρόπος να έρθω πιο κοντά στον πατέρα μου. Εκείνος χαιρόταν με την πνευματική μου πρόοδο, ειδικά όταν αυτή αφορούσε Έλληνες... Όταν οκτώ χρονών ήρθα στην Ελλάδα για πρώτη φορά, το καράβι που ταξιδεύαμε στο Ιόνιο άραξε στην Ιθάκη για να ξεφορτώσει κάποια πραμάτεια. Οι επιβάτες δεν μπορούσαν να κατέβουν. Ζήτησα από τον πατέρα μου να μου επιτρέψει να κατέβω για να βρω το κάστρο του Οδυσσέα. Αρνήθηκε. Δεν είχα έρθει ποτέ τόσο κοντά στην Ιθάκη. Στα παιδικά μου χρόνια είχα γοητευτεί από τους δώδεκα θεούς της αρχαίας Ελλάδας. Αργότερα, όταν βρέθηκα μπροστά στον Θεό της Ορθοδοξίας, ένιωσα λίγο μπερδεμένος. Πώς μπορούσαν οι ιδιότητες των δώδεκα θεών να «χωρέσουν» σε έναν Θεό; Έναν Θεό που, διαφορετικά από τους θεούς του Ολύμπου, δεν τον άγγιζαν οι ανθρώπινες αδυναμίες, η ηδονή, η δίψα για εξουσία; Παρ΄ όλα αυτά υπάκουσα. Δεν εξέφρασα πολλές απορίες, παρά πολύ αργότερα...

 

το επόμενο σάββατο η συνέχεια της συνέντευξης

 

πηγή :http://gazikapllani.blogspot.com/

 

απο το Blog του Gazmend Kapllani.....που ίσως να ήταν καλός για δάσκαλος και Αρχαια..και Θρησκευτικά...και Αγωγή...

 

καλο μεσημέρι...