Προτάσεις βιβλίων

[wizzy]

5 hours ago, yannis27gr said:

Μηχανική για εφήβους

Η κόρη μου, 15χρ, ενδιαφέρεται για τη μηχανική και θέλει κάποιο βιβλίο να την εισάγει στο θέμα. Υπάρχει κάτι σχετικό; Βρήκα το "Μικρός Λεονάρντο: Ο θαυμαστός κόσμος της Μηχανικής" αλλά μου φαίνεται πολύ παιδικό. 

Γιάννη:

ΟΚ, δεν αναφέρονται σε σύγχρονη μηχανική (20ου ή 21ου αιώνα), ίσως, όμως να αποτελέσουν μια καλή αρχή/βάση. 

[yannis27gr]

Τελικά βρήκα αυτό που έψαχνα: https://www.amazon.com/Engineering-Teens-Beginners-Aspiring-Engineers/dp/1647396530 

 

[stormrain]

Μόλις τελείωσα το βιβλίο "Σταγόνες" από την συγγραφέα Φυστίκι ΠουΚυλάει. Δεν ξερω αν έχετε πέσει σε κείμενά της, στατιστικά όλο και κάτι θα έχετε διαβάσει δικό της γιατι ειναι πολυ ενεργή στα σοσιαλ. Με τελειως διαφορετικό τρόπο απ'ο,τι στο βιβλίο αυτό. 

 Σε πρώτη προσέγγιση φαίνεται κινηματογραφικο, γεμάτο εικόνες και περιγραφές, η αλήθεια είναι ομως πως (κατά την γνώμη μου) είναι κυρίως ενδοσκοπικό, καλυμμένο ομως.

Πρόκειται στην ουσία για την πορεία της σχέσης δύο ανθρώπων, από την αρχή της γνωριμίας τους, μέχρι... το τέλος, αλλα και των ανθρώπων που τους περιβάλλουν. Δεν ειναι όμως ερωτική ιστορία σε καμια περίπτωση. 

Η μαεστρία με την οποία είναι δομημένο το μυθιστόρημα, τόσο σε επίπεδο πλοκής, όσο σε τεχνικό, είναι τρομερή. Πολλές φορές ο χαρακτήρας των κύριων ηρώων παρουσιάζεται (λεπτά μεν, με σαφήνεια ομως δε) μέσω των δευτερεύοντων ηρώων που αλληλεπιδρουν μαζί τους, τους επηρεάζουν και τους διαμορφώνουν.

Από τις πρώτες σελίδες με ρουφηξε η υπόθεση (κλασικό story telling ταλέντο του Φυστικιου) και αρχισα να δένομαι με τους ήρωες, ακόμα και με αυτούς που αντιπάθησα, ή τέλος πάντων συμπάθησα λιγότερο και να αγωνιώ να μάθω τι θα γίνει στο τέλος. Εν τω μεταξύ έχει κάτι δυνατές περιγραφές σε σημεία, που σου σφίγγεται λίγο το στομάχι. Και αυτό είναι καλό, γιατί δυστυχώς έχει έναν ρεαλισμό, που... είναι εκεί στις ζωές μας.

Το διάβασα σχεδόν απνευστι, το οποίο είναι επίτευγμα, διότι δεν μπορω να συγκεντρωθω ιδιαίτερα εύκολα τελευταία.

 

[Chloe2]

«Αληθής ιστορία» του Λουκιανού (μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας).

[christos4]

On 24/05/2025 at 11:32, stormrain said:

Μόλις τελείωσα το βιβλίο "Σταγόνες" από την συγγραφέα Φυστίκι ΠουΚυλάει. Δεν ξερω αν έχετε πέσει σε κείμενά της, στατιστικά όλο και κάτι θα έχετε διαβάσει δικό της γιατι ειναι πολυ ενεργή στα σοσιαλ. Με τελειως διαφορετικό τρόπο απ'ο,τι στο βιβλίο αυτό. 

 Σε πρώτη προσέγγιση φαίνεται κινηματογραφικο, γεμάτο εικόνες και περιγραφές, η αλήθεια είναι ομως πως (κατά την γνώμη μου) είναι κυρίως ενδοσκοπικό, καλυμμένο ομως.

Πρόκειται στην ουσία για την πορεία της σχέσης δύο ανθρώπων, από την αρχή της γνωριμίας τους, μέχρι... το τέλος, αλλα και των ανθρώπων που τους περιβάλλουν. Δεν ειναι όμως ερωτική ιστορία σε καμια περίπτωση. 

Η μαεστρία με την οποία είναι δομημένο το μυθιστόρημα, τόσο σε επίπεδο πλοκής, όσο σε τεχνικό, είναι τρομερή. Πολλές φορές ο χαρακτήρας των κύριων ηρώων παρουσιάζεται (λεπτά μεν, με σαφήνεια ομως δε) μέσω των δευτερεύοντων ηρώων που αλληλεπιδρουν μαζί τους, τους επηρεάζουν και τους διαμορφώνουν.

Από τις πρώτες σελίδες με ρουφηξε η υπόθεση (κλασικό story telling ταλέντο του Φυστικιου) και αρχισα να δένομαι με τους ήρωες, ακόμα και με αυτούς που αντιπάθησα, ή τέλος πάντων συμπάθησα λιγότερο και να αγωνιώ να μάθω τι θα γίνει στο τέλος. Εν τω μεταξύ έχει κάτι δυνατές περιγραφές σε σημεία, που σου σφίγγεται λίγο το στομάχι. Και αυτό είναι καλό, γιατί δυστυχώς έχει έναν ρεαλισμό, που... είναι εκεί στις ζωές μας.

Το διάβασα σχεδόν απνευστι, το οποίο είναι επίτευγμα, διότι δεν μπορω να συγκεντρωθω ιδιαίτερα εύκολα τελευταία.

 

Δεν το έχω τελειώσει ακόμα, αλλά διάβασα περίπου 80 σελίδες σε ένα απόγευμα, και πράγματι διαβάζεται πολύ εύκολα και γρήγορα, ενώ τραβάει το ενδιαφέρον του αναγνώστη.. 

[Chloe2]

«Βατραχομυομαχία» - έπος που αφηγείται τον πόλεμο μεταξύ βατράχων και ποντικών ενός έλους.

[stratigos24]

@wizzy

Τελικά πως ήταν το "κάλεσμα"? 

[wizzy]

11 hours ago, stratigos24 said:

@wizzy

Τελικά πως ήταν το "κάλεσμα"? 

Συμπτωματικά, το τελείωσα χθες.

Με οκτώ λέξεις: Το συστήνω ανεπιφύλακτα σε φίλους της ηρωικής λογοτεχνίας.

Με περισσότερες λέξεις: Ως βιβλίο, το βρήκα πολύ καλά δομημένο, υπό την έννοια ότι ο συγγραφέας δίνει αρχικά άπλετο "χώρο" στους κεντρικούς ήρωες να "αναπτυχθούν". Ο καθένας έχει την προσωπική του ιστορία στην οποία ο αναγνώστης εμβαθύνει. Κατόπιν, περνάει στο κυρίως μέρος της ιστορίας, το οποίο δεν "χωλαίνει" κάπου. Η εξέλιξη της ιστορίας είναι "στρωτή" - ακόμα κι οι ανατροπές βοηθούν στην εξέλιξη, χωρίς να τη διαταράσσουν, αντιθέτως μάλιστα. Αξίζει να αναφέρω ότι οι ανατροπές (δολοπλοκίες) είναι αρκετές κι έφτασα σε κάποιο σημείο που δεν ήξερα ποιον χαρακτήρα να "εμπιστευτώ" - υπό την έννοια ότι δεν ήξερα εάν ένας χαρακτήρας θα παρέμενε "πιστός" στην εικόνα που μου είχε δημιουργήσει ο συγγραφέας ή εάν αυτή η "εικόνα" θα ανατρεπόταν στην επόμενη παράγραφο/σελίδα. Ακόμα και στο τέλος του βιβλίου, εκεί όπου η ιστορία κάθε πρωταγωνιστικού χαρακτήρα φτάνει σε έναν επίλογο, υπάρχει το στοιχείο της ανατροπής.

Ένα - δύο πράγματα που με κούρασαν κάπως: Τα πολλά ονόματα κι οι σχέσεις μεταξύ των διαφόρων χαρακτήρων του βιβλίου. ΟΚ, τα πολλά ονόματα κι οι κάπως περίπλοκες σχέσεις είναι χαρακτηριστικό δείγμα της ηρωικής λογοτεχνίας και πάντα με δυσκόλευε η "υποχρέωση" να θυμάμαι ποιος είναι ποιος και με ποιον έχει σχέση, ποιου/ποιας είναι σύζυγος/πατέρας/μητέρα/παιδί κτλ. Δεν άφησα τη δυσκολία μου αυτή να επιρεάσει τη γνώμη μου για το βιβλίο, απλώς το αναφέρω ως προειδοποίηση σε δυνητικούς αναγνώστες με την ίδια/παρόμοια δυσκολία με μένα.

Το άλλο που με κούρασε κάπως, είναι η έκταση των κεφαλαίων. Ειδικότερα, τα αρχικά κεφάλαια του βιβλίου, εκεί όπου αναπτύσσονται οι προσωπικές ιστορίες των πρωταγωνιστών, ήταν περίπου εξήντα (60) σελίδες το καθένα. Διαβάζω με ρυθμό περίπου 1 σελίδα/λεπτό, οπότε αντιλαμβάνεσαι ότι κάποιες φορές (αν όχι τις περισσότερες), με την κούραση της ημέρας κτλ, μου ήταν δύσκολο να ολοκληρώσω ένα κεφάλαιο "μονορούφι" - κάτι το οποίο επέκτεινε τον απαιτούμενο χρόνο για την ολοκλήρωση της ανάγνωσης του βιβλίου. Η πλειονότητα των επόμενων κεφαλαίων δεν ακολούθησε αυτή την έκταση, χωρίς να απουσιάζουν εντελώς τα μεγάλα σε έκταση κεφάλαια.

Σε κάθε περίπτωση, όταν άρχισα να "μπαίνω" στο νόημα της ιστορίας, η εξέλιξή της με "αιχμαλώτισε" σε σημείο που δεν ήθελα να αφήσω το βιβλίο από τα χέρια μου. Το έκλεινα μόνο λόγω κούρασης.

Υ.Γ.: Το βιβλίο έχει ένα λάθος το οποίο σχετίζεται με το οπισθόφυλλο και την εξέλιξη της ιστορίας. Απορώ πώς διέφυγε των επιμελητών του εκδοτικού οίκου.

Επεξ/σία 11 Ιουνίου από wizzy

[elpy]

Έχει διαβάσει κάποιος κάποιο βιβλίο από την Ρένα Στυλιαρά; 

[witty]

Πρόσφατα αναζήτησα τα 100 καλύτερα βιβλία της νεοελληνικής λογοτεχνίας και τα 100 καλύτερα βιβλία παγκοσμίως. 

Προφανώς, δεν υπάρχει ομοφωνία, η λογοτεχνία είναι υποκειμενική. Ωστόσο, πολλές λίστες συχνά έχουν αρκετά κοινές προτάσεις. 

Ξεκίνησα από τις 2 παρακάτω. Τις παραθέτω διότι ίσως φανούν χρήσιμες ως αφετηρία:
1. https://bookpress.gr/stiles/protaseis/10379-100-kalitera-vivlia-apotelesmata

2. https://thegreatestbooks.org/the-greatest-books

[Sibyl]

7 ώρες πριν, witty είπε

Πρόσφατα αναζήτησα τα 100 καλύτερα βιβλία της νεοελληνικής λογοτεχνίας και τα 100 καλύτερα βιβλία παγκοσμίως. 

Προφανώς, δεν υπάρχει ομοφωνία, η λογοτεχνία είναι υποκειμενική. Ωστόσο, πολλές λίστες συχνά έχουν αρκετά κοινές προτάσεις. 

Ξεκίνησα από τις 2 παρακάτω. Τις παραθέτω διότι ίσως φανούν χρήσιμες ως αφετηρία:
1. https://bookpress.gr/stiles/protaseis/10379-100-kalitera-vivlia-apotelesmata

2. https://thegreatestbooks.org/the-greatest-books

Με την δεύτερη λίστα συμφωνώ απολύτως. Αξίζουν ένα προς ένα και σου εύχομαι σε βάθος χρόνου να τα διαβάσεις όλα.

Στην πρώτη λίστα θα πρέπει να κάνεις επιλογές ψάχνοντας το ένα από κάθε συγγραφέα προκειμένου να διαπιστώσεις αν ταιριάζει με το προσωπικό σου γούστο και αν ναι, τότε να προχωρήσεις και στα υπόλοιπα έργα του.

Καλή ανάγνωση.

[MARIOSNURSE]

Και αυτό φαίνεται ενδιαφέρον.

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Original_Sin_(Tapper_and_Thompson_book)

[witty]

Στις 15/6/2025 στις 7:26 ΜΜ, Sibyl είπε

Με την δεύτερη λίστα συμφωνώ απολύτως. Αξίζουν ένα προς ένα και σου εύχομαι σε βάθος χρόνου να τα διαβάσεις όλα.

Στην πρώτη λίστα θα πρέπει να κάνεις επιλογές ψάχνοντας το ένα από κάθε συγγραφέα προκειμένου να διαπιστώσεις αν ταιριάζει με το προσωπικό σου γούστο και αν ναι, τότε να προχωρήσεις και στα υπόλοιπα έργα του.

Καλή ανάγνωση.

Σε ευχαριστώ πολύ για τις αναλυτικές σκέψεις. Ιδιαίτερα βοηθητικές. 

Όταν, κάποια στιγμή, τα τελειώσω, σκέφτομαι να εντοπίσω την λίστα με όλα τα νόμπελ και να συνεχίσω κατ'αυτόν τον τρόπο. 
Εάν, όμως, έχεις κάποια καλύτερα ιδέα, θα με ενδιέφερε.

[Sibyl]

19 ώρες πριν, witty είπε

Σε ευχαριστώ πολύ για τις αναλυτικές σκέψεις. Ιδιαίτερα βοηθητικές. 

Όταν, κάποια στιγμή, τα τελειώσω, σκέφτομαι να εντοπίσω την λίστα με όλα τα νόμπελ και να συνεχίσω κατ'αυτόν τον τρόπο. 
Εάν, όμως, έχεις κάποια καλύτερα ιδέα, θα με ενδιέφερε.

΄Οταν ξεκινήσεις το διάβασμα, θα διαπιστώσεις ότι τα πράγματα θα σε οδηγήσουν από μόνα τους.

΄Οχι, δεν είναι απαραίτητο, να διαβάσεις όλη την λίστα με τα Νόμπελ λογοτεχνίας ούτε τα ιδιαίτερα "ψαγμένα". Αυτό δεν σημαίνει ότι αν βρεις στην λίστα κάποιο που η πλοκή του σου κινήσει το ενδιαφέρον, δεν θα το διαβάσεις. Ασφαλώς θα το διαβάσεις.

Το διάβασμα είναι χαρά, όχι πίεση και καταναγκασμός. Δεν υπάρχει "πρέπει", δεν υπάρχουν κανόνες, δεν υπάρχουν όρια γι΄αυτό διαβάζουμε τα βιβλία που ανταποκρίνονται στο προσωπικό μας γούστο. Σιγά - σιγά θα εντοπίσεις το είδος των βιβλίων που σ΄ενδιαφέρουν (ιστορικά, φιλοσοφικά, φαντασίας, μυστηρίου κτλ, κτλ, κτλ) και θα επικεντρωθείς σ΄αυτά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θ΄αποκλείσεις όλα τα άλλα είδη. Σίγουρα θα συναντήσεις στην πορεία, βιβλία που θα θέλεις να διαβάσεις ακόμα και αν δεν συγκαταλέγονται στα είδη που αγαπάς.

Επίσης μπορεί να δεις μια ταινία που η υπόθεσή της έχει στηριχθεί σ΄ένα βιβλίο και από την ταινία να πάρεις το έναυσμα για να διαβάσεις και το βιβλίο όπως και η αναφορά ενός άλλου βιβλίου ή ενός άλλου συγγραφέα σ΄αυτό που διαβάζεις, είτε στην υπόθεσή του είτε στα σχόλια, σε κάνει να θελήσεις να διαβάσεις κι αυτό.

΄Αλλα βιβλία απαιτούν συγκεντρωμένη σκέψη για να τα κατανοήσεις, άλλα είναι ανάλαφρα. Το ότι μπορεί να μας αρέσει ένα βαθυστόχαστο βιβλίο που θα μας "κάψει το μυαλό", δεν σημαίνει ότι δεν θα διαβάσουμε και κάτι ευχάριστο και ανάλαφρο που θα μας "ξεκουράσει το μυαλό". Θέμα διάθεσης είναι.

Τέλος, αγαπάμε τα βιβλιοπωλεία και τα επισκεπτόμαστε συχνά ανεξαρτήτως αν θέλουμε ν΄αγοράσουμε ένα βιβλίο ή όχι. Παίρνουμε τα βιβλία στα χέρια μας, τα περιεργαζόμαστε, διαβάζουμε τον τίτλο τους, τα στοιχεία που μας δίνονται στο οπισθόφυλλο, το βιογραφικό του συγγραφέα τους (αν δεν μας είναι γνωστός) και έχουμε μια πρώτη εικόνα περί τίνος πρόκειται. Θα έρθει μια στιγμή που θα δίνεις σημασία ακόμα και στο πάχος του φύλλου και στο είδος της γραμματοσειράς (συγγνώμη που αναφέρομαι μόνο στην έννοια των βιβλίων έτσι όπως την ξέραμε μέχρι πριν κάποια χρόνια αλλά για μένα τα ηλεκτρονικά και τα ηχητικά "βιβλία", δεν είναι βιβλία).

Αυτά τα πολύ λίγα και μάλλον περιττά επειδή όπως είπα και στην αρχή, αν ξεκινήσεις και σου μπει το μικρόβιο είναι μια διαδικασία που κινείται και προχωράει από μόνη της.

΄Ενας υπέροχος κόσμος, σε περιμένει. Σου εύχομαι ολόψυχα να τον απολαύσεις. 

[JakeKaufman]

On 24/06/2025 at 13:02, Sibyl said:

΄Οταν ξεκινήσεις το διάβασμα, θα διαπιστώσεις ότι τα πράγματα θα σε οδηγήσουν από μόνα τους.

΄Οχι, δεν είναι απαραίτητο, να διαβάσεις όλη την λίστα με τα Νόμπελ λογοτεχνίας ούτε τα ιδιαίτερα "ψαγμένα". Αυτό δεν σημαίνει ότι αν βρεις στην λίστα κάποιο που η πλοκή του σου κινήσει το ενδιαφέρον, δεν θα το διαβάσεις. Ασφαλώς θα το διαβάσεις.

Το διάβασμα είναι χαρά, όχι πίεση και καταναγκασμός. Δεν υπάρχει "πρέπει", δεν υπάρχουν κανόνες, δεν υπάρχουν όρια γι΄αυτό διαβάζουμε τα βιβλία που ανταποκρίνονται στο προσωπικό μας γούστο. Σιγά - σιγά θα εντοπίσεις το είδος των βιβλίων που σ΄ενδιαφέρουν (ιστορικά, φιλοσοφικά, φαντασίας, μυστηρίου κτλ, κτλ, κτλ) και θα επικεντρωθείς σ΄αυτά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θ΄αποκλείσεις όλα τα άλλα είδη. Σίγουρα θα συναντήσεις στην πορεία, βιβλία που θα θέλεις να διαβάσεις ακόμα και αν δεν συγκαταλέγονται στα είδη που αγαπάς.

Επίσης μπορεί να δεις μια ταινία που η υπόθεσή της έχει στηριχθεί σ΄ένα βιβλίο και από την ταινία να πάρεις το έναυσμα για να διαβάσεις και το βιβλίο όπως και η αναφορά ενός άλλου βιβλίου ή ενός άλλου συγγραφέα σ΄αυτό που διαβάζεις, είτε στην υπόθεσή του είτε στα σχόλια, σε κάνει να θελήσεις να διαβάσεις κι αυτό.

΄Αλλα βιβλία απαιτούν συγκεντρωμένη σκέψη για να τα κατανοήσεις, άλλα είναι ανάλαφρα. Το ότι μπορεί να μας αρέσει ένα βαθυστόχαστο βιβλίο που θα μας "κάψει το μυαλό", δεν σημαίνει ότι δεν θα διαβάσουμε και κάτι ευχάριστο και ανάλαφρο που θα μας "ξεκουράσει το μυαλό". Θέμα διάθεσης είναι.

Τέλος, αγαπάμε τα βιβλιοπωλεία και τα επισκεπτόμαστε συχνά ανεξαρτήτως αν θέλουμε ν΄αγοράσουμε ένα βιβλίο ή όχι. Παίρνουμε τα βιβλία στα χέρια μας, τα περιεργαζόμαστε, διαβάζουμε τον τίτλο τους, τα στοιχεία που μας δίνονται στο οπισθόφυλλο, το βιογραφικό του συγγραφέα τους (αν δεν μας είναι γνωστός) και έχουμε μια πρώτη εικόνα περί τίνος πρόκειται. Θα έρθει μια στιγμή που θα δίνεις σημασία ακόμα και στο πάχος του φύλλου και στο είδος της γραμματοσειράς (συγγνώμη που αναφέρομαι μόνο στην έννοια των βιβλίων έτσι όπως την ξέραμε μέχρι πριν κάποια χρόνια αλλά για μένα τα ηλεκτρονικά και τα ηχητικά "βιβλία", δεν είναι βιβλία).

Αυτά τα πολύ λίγα και μάλλον περιττά επειδή όπως είπα και στην αρχή, αν ξεκινήσεις και σου μπει το μικρόβιο είναι μια διαδικασία που κινείται και προχωράει από μόνη της.

΄Ενας υπέροχος κόσμος, σε περιμένει. Σου εύχομαι ολόψυχα να τον απολαύσεις. 

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο.

@witty για εμένα μην ξεκινήσεις καν με τη συγκεκριμένη λίστα, αν είναι να πιάσεις το νούμερο 1 (τον Οδυσσέα του Τζόις) γιατί είναι σίγουρο ότι είναι ακατάλληλο για ανθρώπους που θέλουν να αγαπήσουν την ανάγνωση.

απο «κλασικές» προτάσεις, για πρώτο βιβλίο θα πήγαινα στα δύο πιο γνωστά του Όργουελ (1984 και Φάρμα των ζώων).