porderakos Δημοσ. 20 Ιουνίου 2011 Δημοσ. 20 Ιουνίου 2011 ...με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί. Πήγαμε Λούτσα για μπάνιο,χτες. Προς τη μεριά της Βραυρώνας,έχει κάτι απάνεμες παραλίτσες που έχουν υποτυπώδη αμμουδιά,δύσκολη πρόσβαση,κατσάβραχα,αφήνεις το όχημα μακρυά και πολύ ποδαρόδρομο.Τα λέω αυτά για να τονίσω την απομόνωση που ζητάμε. Παρακάμψαμε μαμάδες,παιδάκια,ρακέτες και με κίνδυνο να γκρεμοτσακιστούμε καταλαγιάσαμε σε μια mini-παραλιίτσα,cool τυπάκια,τυπίτσες,άνευ ράδιων και διαφόρων ηχορυπαντών,πιάσαμε ακρούλα,η κοντινώτερη πετσέτα πάνω από τρία μέτρα,ναι έχει ακόμα και Κυριακή μεσημέρι τέτοιες καβάτζες. Βγάλαμε βιβλία και αράξαμε μέχρι που ακούστηκε μιά liberty (δίκην Νηρέας των ΄70's -έ ρε Αγούδημε θεέ),ένα διακοπτόμενο και περιοδικό ντουπ...ντουπ....ντουπ. Στο βάθος και περίπου κοντά στις ακτές της Εύβοιας πέρναγε ένα ταχύπλοο,αλλά δεν ήταν αυτή η κινέζικη σταγόνα. Γυρίζω στο πλάϊ και βλέπω ένα απ' τα κοριτσάκια (ήταν τρία,να τα πιείς στο ποτήρι=δεν μας παίρνει να κάνουμε και τπτ κάτι άλλο μαζί τους,πια) να προσπαθεί να γίνει γουάναμπη Uploaded with ImageShack.us"]Κλαπάκης[/url]. Πήρα βαθειές ανάσες,έκανα τις απαραίτητες ασκήσεις θάρους και με ύφος εκατό Μητσάκων (άει χάσου μυρμηγκάκι-styl) κατέβασα τη φουστίτσα μου κάτω απ' το γόνατο και έριξα ένα πονεμένο βλέμμα,προσπαθώντας να βάλω μέσα του όλη την εβδομαδιαία απόγνωσή μου... Εισέπραξα αντιβλέμματα ικανοποίησης (είδες τί καλή που είμαι; ) απ' την οχλαγωγούσα και κανα - δυο συγκαταβατικότητας απ' τ' αρσενικά της παρέας τους (μεγάλε τί μας λές τώρα,μη μας τη χαλάς,θα τη φάμε στη μάπα τώρα αλλά μετά θα γαμήσουμε,τι θες κι εσύ...) και άραξα στη γωνίτσα μου στενοχωρημένος που ακόμα στη μάνα του διαόλου δεν τα αποφεύγεις αυτά. Πήρε θάρος μετά απ' την "κατατρόπωσή" μου η κυρία και αύξησε αισθητά το volume,κοπανώντας άτσαλα και άνευ ρυθμού,μάλλον υπήρχε κάποιος δικός της προσωπαγής ρυθμός,αλλά αφού δεν είχα αυξημένη σύνδεση μαζί της (δεν τη πήδαγα εγώ δηλαδή),με πόναγε αυτό γαμημένο το ντουπουντουπουμτουπουντουπου. Άφησα να περάσει κανα τεταρτάκι και αφού δεν σταμάταγε,σηκώθηκα,φόρεσα το Χαλιλγκιμπρανοειδές μου προσωπείο και πήγα στο "χώρο" της,προσπαθώντας διαλλεκτικά να της εξηγήσω ότι ήρθα να ακούσω τα κύματα και με ενοχλεί αυτή η παραβίαση της αισθητικής μου,μιας και δεν ήταν κομμάτι από κάποια μελωδία ή από κάποιον αναγνωρισμένο ρυθμό,ούτε υπήρχε γενική συμμετοχή της παρέας (της) στα πολιτιστικά της δρώμενα,οπότε και λογικά θάπαιρνα το κουβαδάκι μου και θα πήγαινα καμια δεκαριά χιλιόμετρα παρακάτω.Λογικό,άμα τραγουδάνε χαίρονται,δεν έχεις δικαίωμα να τους τη χαλάσεις.Είτε συμμετέχεις γκαρίζοντας (όπως μπορεί ο καθένας δηλαδή),είτε κόβεις λάσπη. Μπα,τζίφος,μου λέει ότι "είναι μουσικός" (εμένα πάντως μου τη σήκωσε μιλάμε) και "άμα ήταν ραδιόφωνο αν θα με ενοχλούσε" και "άμα δεν μου αρέσει να σηκωθώ να φύγω" και ότι "θα συνεχίσει να παίζει όσο και όπως της αρέσει". Να μη σώσω να μπω στο ΑΚΑ,να με φάνε οι Νηγηριανοί Σκάμερς ψητό,να ξεχάσω τους τρεις νόμους της Ρομποτικής και άλλα τέτοια,αλήθεια λέω,έτσι μου είπε το τσόλι... Μάζεψα αρκούντως όσα αποθέματα απόγνωσης μου επιδαψίλευσε το παίξιμό της και εφ' όσον η κυρία "συνοδευόταν" (παλαιάς κοπής αρσενικό εδώ...) πήγα στον μεγαλύτερο της παρέας τους σαν ικέτης,προσπαθώντας με όση ευγένεια μου έφτιαξε μια ζωή οσφυοκαμψίας να τον βάλω στη θέση μου,που ήρθα να περάσω ένα ήρεμο μεσημεράκι,να φορτώσω τα κύματα G μου,να βγάλω και τη βδομάδα που μας έρχεται με τον απόηχο των κυμμάτων... Του λέω λοιπόν ότι μπαίνει στο χώρο μου ο ήχος του άτσαλου παιξίματός της,ότι επεμβαίνει ολοκληρωτικά στην αισθητική μου και την τραυματίζει ανεπανόρθωτα (την αισθητική μου). Σκατά καλλιέργεια έχω,λάθος εκτιμήσεις μια ζωή στα πρόσωπα και τους χαρακτήρες κάνω κι αυτό το κατάλαβε ο μπαγλαμάς και με ξαπέστειλε απαξιωτικά που του χάλασα τη νιρβάνα,λέγοντάς μου (American style,ό,τι πεις θα χρησιμοποιηθεί εναντίον σου) ότι παρεμβαίνω στο χώρο του και να του αδειάζω τη γωνιά,συνηγορούντως και του νεώτερου ο οποίος εκείνη τη στιγμή έδειξε την υπεροχή της αγέλης τους... Θόλωσα,το τρελλό γρανάζι (=αυτό που δεν έχει παρέα και δεν δίνει κίνηση πουθενά,στο βρόντο δηλαδή) πήρε μπρος και του μίλησα ξενόγλωσσα (Γαλλικά,με βοθρώδη εσάνς): Πες της καριόλας που μούχει ζαλίσει το μπούτσο,ότι αν δεν σταματήσει σύντομα,θα πάω και θα της ανοίξω το κεφάλι με το τουμπερλέκι της Μετά και αμέσως πήγα στην ακρούλα μου,ψαχούλεψα τα κλειδιά και "μέτραγα ανάσες",να μου φύγει όσο δηλητήριο είχε απομείνει απ' την εκτόξευση στα δύστυχα πλάσματα που έτυχε να βρίσκονται δίπλα μου. Τα κλειδιά τα τακτοποίησα ανάμεσα στα δάχτυλά μου για να κατεβάσω τη μούρη του πρώτου και να βάλει τα κλάμματα μετά και υπολόγιζα (ανάμεσα στη φάση της πνευματικής εκτόνωσής μου,μέσω αναπνευστικών τεχνικών) πως θα κλωτσήσω στ' αρχίδια τον άλλον με τη μία,όλα αυτά αν έρθουν να μου ζητήσουν το λόγο. Είπα παραπάνω ότι κάνω λάθος εκτιμήσεις στους ανθρώπους.Μια γρηόπουστα κι ένας φλωράκος ήντουσαν τα δυό τους,τις γκόμενες τις είχαν για δόλωμα. Το πιό μικρούλι απ' τα κοριτσάκια ήρθε και με παρακάλεσε να ηρεμήσω (είχα ξαπλώσει και έκανα κάτι ζόρικα κόλπα που είχα ξεπατικώσει απ' τις ινδίες,τάδα στο ιντερνέ αυτά,πιάνουνε γιατί θάμουνα πεθαμένος αλλοιώς... Δεν απάντησα και είχα γίνει ένα με τα αυτιά μου,προσπαθώντας να εξακριβώσω αν το χαλικάκι που έτριζε υπήρχε ποτε περίπτωση να είναι επιθετικής υφής και κατηύθυνα γτο συνειδητό μου στην απέναντι μεριά,στην άλλη άκρη του Εβοϊκού.Χεσμένος. Πέρασε ένα σεντόνι από πάνω,ένας λευκός θόρυβος μιλάμε,κάποιο είδος ηχητικής ανάδρασης που μηδένισε όλο το ηχητικό φάσμα και ναι,αυτή σταμάτησε να παίζει. Είμαι με το ένα ποδάρι στο λάκκο (το άλλο δουλεύει όμως,προσοχή...) και ενακιεξήντακάτι με τα χέρια στην ανάταση (κι εδώ προσοχή,σε ακτίνα βολής απ' τα επίμαχα σημεία των αντιπάλων...),οπότε πάντα το παίζω κότα,δεν μπλέκω σε τσαμπουκάδες,δεν χωρίζω το κόσμο άμα τσακώνονται γιατί θα φάω τις περισσσότερες,εν γενει αποφεύγω φασαρίες με κίνδυνο πάντα οι άλλοι να το βλέπουν σαν ένα είδος αδυναμίας,τη συγκατάβασή μου αυτή δηλ,σε σχέση με τα προτογενή εκπορευόμενα συναισθήματα,όπως είναι ο θυμός (π.χ.). Κουβέντα όλο το υπόλοιπο απόγευμα,έκατσα μέχρι να κρυφτεί ο ήλιος,μάζεψα τα συμπράγκαλά μου και αποχώρησα... Και σκέφτομαι τώρα:Για ποιό λόγο δεν καταλάβαινε τη "άκαιρη" επέμβασή της στο χώρο;Γιατί η παρέα της δεν την αποθάρρυνε στις δημόσιες μουσικές της προσπάθειες;Γιατί να πρέπει να εξανδραποδοποιηθώ προσπαθώντας να δείξω τα αυτονόητα στους τριγύρω μου;Γιατί ο κόσμος δεν καταλαβαίνει παρα μόνο την επιβολή; Δεν υπήρχε ούτε μία περίπτωση στο εκατομύριο (φτωχός είμαι,αλλοιώς θάπαιζα λαχεία αν πίστευα στις πιθανότητες...) να της τη πεσω,είμαι οπαδός του Ομάρ Καγιάμ (δεν τις βαράμε ούτε με ροδοπέταλα κι άμα ποτες δούμε και κανα καρούμπαλο,ε,αυτό είναι απ' τη γλάστρα...). Αν σε μένα μου τύχαινε ανάλογη περίπτωση ()να μου μιλήσουν δηλαδή έτσι όπως καταφέρθηκα (παράφορη καταφορά ήτανε,μην τα εξωραΐζουμε κι όλας...) εναντίον τους,τώρα κάποιος θάτανε στο κόμμα κι ο άλλος στη βουλή.Με τη διαφορά ότι δεν επρόκειτο να αφήσω να εξελιχθεί τέτοιο σκηνικό (είπαμε,άει χάσου μυρμηγκάκι φάση),θάκοβα λάσπη εγκαίρως,τόχω δεμένο το ζωνάρι μου και δεν αφήνω να μου το πατάνε οι μαχαλόλουγκρες...
porderakos Δημοσ. 20 Ιουνίου 2011 Μέλος Δημοσ. 20 Ιουνίου 2011 Ήταν ώρα κοινής ησυχίας; Αν εξαιρέσεις τον συμπαντικό ήχο των κυμάτων (4Ηζ),ναι.Ήταν ώρα κοινής ησυχίας. Υ.Γ.Μ' αρέσεις.
firewalker Δημοσ. 20 Ιουνίου 2011 Δημοσ. 20 Ιουνίου 2011 Σε μια αντίστοιχη περίπτωση με την δική σου σε μία πολύ μικρή ερημική παραλία ψηλο έκανα παράπονα. Μου λέει η παρέα «Παλίκαρε ήρθαμε εδώ ξέροντας πως είναι ερημικά για να μην ενοχλούμε τους πολλούς». Οκ, πάω πάσο τους λέω.
firewalker Δημοσ. 20 Ιουνίου 2011 Δημοσ. 20 Ιουνίου 2011 Σε trollάρανε γερά. Άνετα. Αλλά τι να πεις... Παραλία είναι.
De@th L0rd Δημοσ. 20 Ιουνίου 2011 Δημοσ. 20 Ιουνίου 2011 Η λύση είναι πάντως να κουβαλάς μαζί σου χαλασμένο ραδιοφωνάκι με φθηνό ηχείο που να πρήζει πούτσες κι ένα ρόπαλο... Σε ενοχλούν τους ενοχλείς περισσότερο με το ράδιο. Στον πρώτο πούστη που θα παραπονεθεί, ειδικά αν είναι και άλλος εκτός από εκείνους που δημιουργούν την φασαρία, πας και του κόβεις μια με το ρόπαλο, χωρίς να προειδοποιήσεις πέρα από το να το βγάλεις έξω. Πιστεύω η συνέχεια θα σε ανταμείψει κ με το παραπάνω. Τους μαλάκες με τις ρακέτες τους ανέφερε κανείς;
apd453 Δημοσ. 20 Ιουνίου 2011 Δημοσ. 20 Ιουνίου 2011 Εγώ πάντως δεν κατάλαβα τι έγινε.. Πήγε ο έτσι για μπάνιο αλλά εκεί ήταν οι αλλιώς. Ο έτσι πήγε με βιβλίο φάση και οι αλλιώς με ντέφι φάση.
Pantelwolf Δημοσ. 20 Ιουνίου 2011 Δημοσ. 20 Ιουνίου 2011 εχω τυχει σε τετοιες περιπτωσεις. με ενοχλει οσο δεν παιρνει να μη σεβεσαι την ησυχια του διπλανου, δεν το κανω ποτε. επισης με ενοχλουν αλλα θεματα συμβιωσης στην κοινωνια οπως να πεταει καποιος σκουπιδια στο δρομο, παλιοτερα οι παρεες των πιτσιρικαδων που το επαιζαν νταηδες οταν ηταν ολοι μαζι κλπ.. Δηλαδη σε φαση γιατι πρεπει να στο πω για να σταματησεις να εισαι μαλακας; Δε μπορεις να το σκεφτεις; Και αμα εισαι και τσαμπουκας, να το glock που εχω στο αμαξι και αν δεν εξαφανιστεις στο εβαλα στον pooper. Ετσι πρεπει να καταληξουμε;
pournaras Δημοσ. 20 Ιουνίου 2011 Δημοσ. 20 Ιουνίου 2011 Καλά που μένετε, στο Bronx; Κεντρο, ακριβως πισω απ' το περιπτερο.
Lucifer Δημοσ. 20 Ιουνίου 2011 Δημοσ. 20 Ιουνίου 2011 Γυρίζω στο πλάϊ και βλέπω ένα απ' τα κοριτσάκια (ήταν τρία,να τα πιείς στο ποτήρι=δεν μας παίρνει να κάνουμε και τπτ κάτι άλλο μαζί τους,πια) να προσπαθεί να γίνει γουάναμπη Κλαπάκης. Λογικό,άμα τραγουδάνε χαίρονται,δεν έχεις δικαίωμα να τους τη χαλάσεις.Είτε συμμετέχεις γκαρίζοντας (όπως μπορεί ο καθένας δηλαδή),είτε κόβεις λάσπη. (είχα ξαπλώσει και έκανα κάτι ζόρικα κόλπα που είχα ξεπατικώσει απ' τις ινδίες,τάδα στο ιντερνέ αυτά,πιάνουνε γιατί θάμουνα πεθαμένος αλλοιώς... Την επόμενη φορά, συνδύασε αυτά τα 3. Πούλα τρέλα, τραγούδα αμανέδες στα Ινδικά στη διαπασών και σταμάτα όποτε σταματάει το κρουστό για να σε κοιτάξει και κοίτα και εσύ με λαχτάρα και αναμονή.
Dakonblackblade Δημοσ. 20 Ιουνίου 2011 Δημοσ. 20 Ιουνίου 2011 Θα ανεχτείς για να σε ανεχτούν. Τελείως λάθος όμως.
Προτεινόμενες αναρτήσεις
Αρχειοθετημένο
Αυτό το θέμα έχει αρχειοθετηθεί και είναι κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.