Για φίλους των κόμικς...

[deesnider]

Άνοιξε ένα θέμα ο φίλος benign και - καλοπροαίρετα! - του το "ξεσκίσαμε" (sorry bro!!!), φτάνοντας να μιλάμε για κάτι άσχετο, αλλά πολύ ενδιαφέρον για αρκετούς, φαντάζομαι: τα κόμικς!

Με αφορμή τη συμμετοχή του Washcloud, του Lucifer και κάποιων ακόμα, λόγω της αναφοράς σε μία από τις παλιές αξίες του είδους (Αστερίξ), έκανα μια σκέψη:

Τι θα λέγατε, να κάναμε μια κουβεντούλα για το χώρο αυτό και για τους δημιουργούς του;

Δεν αναφέρομαι στην - δημοφιλέστατη αλλά, κατά τη γνώμη μου, απευθυνόμενη σε πολύ συγκεκριμένο κοινό - κατηγορία τύπου BATMAN, SPIDERMAN και τα συναφή. Τι εννοώ στο περίπου;

Ποιοι από σας διάβαζαν στο παρελθόν, περιοδικά όπως το "παρά πέντε", η "Βαβέλ"; Σε πόσους είναι οικεία τα ονόματα Altan, Bernet-Abuli, Carlos Gimenez, Binet, Reiser, Edika, Vuillemin, Lauzier, Gotlib, Quino, Gilbert Shelton και τόσα ακόμη, από εκείνη την εποχή;

Όποιος θέλει, ας κάνει μια αρχή με την αναφορά στους δημιουργούς - αλλά και τους ήρωες - που θεωρεί ξεχωριστούς.

Στις περισσότερες χώρες ήταν - και είναι ακόμα - ένα είδος που έχαιρε της εκτίμησης πάρα πολλών ανθρώπων.

Στην Ελλάδα φόρτωσαν την ταμπέλα του "περιθωριακού", τόσο στα ίδια τα κόμικς, όσο και στους ανθρώπους που τα διάβαζαν. Πιστεύω όμως ότι αξίζουν πολλά...

 

Τι λέτε;

[Traumatias]

Συγνώμη που δεν απαντάω ακριβώς στην ερώτησή σου, αλλά, από πότε θεωρείται περιθωριακός στην Ελλάδα αυτός που διαβάζει κόμιξ?

Εδώ θυμάμαι ότι στο γυμνάσιο και στο λύκειο στα βιβλία της γλώσσας είχαμε αποσπάσματα εδώ και εκεί από κόμιξ όπως η μαφάλντα, ο αστερίξ ο σνούπι, πέρυσι αν θυμάμαι καλά στην Ελλάδα έγινε το ετήσιο ευρωπαϊκό φεστιβάλ για κόμιξ, υπάρχουν πάρα πολλοί Έλληνες δημιουργεί και γενικά οι Έλληνες διαβάζουν κόμιξ, εδώ παρά το γεγονός ότι είναι μια πολύ εξειδικευμένη μορφή τέχνης τη ''διδασκόμαστε΄΄ στις αντίστοιχες σχολές της 3οβάθμιας εκπαίδευσης και λειτουργούν πολύ συχνά σεμινάρια για το σχεδιασμό και το σενάριο του κόμιξ από διάφορους φορείς. Ας μην λέμε και ότι θέλουμε

[bluesattack]

 

:wub:

 

Λατρεμενες ιστοριες .Για μικρους και μεγαλους .(ενταξει οταν παραμεγαλωσαμε συνεχισαμε με indiana jones films )

[Traumatias]

Θεϊκός συνειρμός

Εγώ διαβάζω ακόμα disney comics

Παράλληλα με Blame! και περσέπολις

[deesnider]

Συγνώμη που δεν απαντάω ακριβώς στην ερώτησή σου, αλλά, από πότε θεωρείται περιθωριακός στην Ελλάδα αυτός που διαβάζει κόμιξ?

Εδώ θυμάμαι ότι στο γυμνάσιο και στο λύκειο στα βιβλία της γλώσσας είχαμε αποσπάσματα εδώ και εκεί από κόμιξ όπως η μαφάλντα, ο αστερίξ ο σνούπι, πέρυσι αν θυμάμαι καλά στην Ελλάδα έγινε το ετήσιο ευρωπαϊκό φεστιβάλ για κόμιξ, υπάρχουν πάρα πολλοί Έλληνες δημιουργεί και γενικά οι Έλληνες διαβάζουν κόμιξ, εδώ παρά το γεγονός ότι είναι μια πολύ εξειδικευμένη μορφή τέχνης τη ''διδασκόμαστε΄΄ στις αντίστοιχες σχολές της 3οβάθμιας εκπαίδευσης και λειτουργούν πολύ συχνά σεμινάρια για το σχεδιασμό και το σενάριο του κόμιξ από διάφορους φορείς. Ας μην λέμε και ότι θέλουμε

Δεν ξέρω αν πρόσεξες τα ονόματα των δημιουργών που παρέθεσα, αν σου λένε κάτι οι περισσότεροι απ' αυτούς και αν εντοπίζεις την εποχή στην οποία πρωτοπαρουσίασαν τα έργα τους. Σαν αρκετά "παλιότερος", αλλά και "παθιασμένος" με το συγκεκριμένο χώρο, επίτρεψέ μου να σου πω, ότι μας αποκαλούσαν μέχρι και "αναρχικούς" (μέσα στη γενικότερη άγνοια της ερμηνείας του όρου). Μιλάω για τη δεκαετία του '80, μέχρι και αρχές του '90.

Το ότι έγινε στην Ελλάδα φεστιβάλ κόμικς, από μόνο του δε λέει κάτι. Για να καταλάβεις ακριβώς το τι εννοώ, ρώτησε όσα περισσότερα άτομα του κύκλου σου μπορείς, τι τους λέει το όνομα "Torpedo" (για να αρχίσουμε από τα "εύκολα"), αν ξέρουν σε τι αναφέρεται ο τίτλος "Οι επαγγελματίες", ποιος είναι ο "Kador", αν μπορούν να αναφέρουν έστω και έναν ακόμα ήρωα του Quino, εκτός από τη "Μαφάλντα" (την οποία ξέρει ακόμα κι η γιαγιά μου στο χωριό, αφού δημοσιευόταν στις εφημερίδες)... σταματάω εδώ, διότι η λίστα δεν τελειώνει! Θα εκπλαγείς με το πόσους λίγους θα βρεις!

 

(Παρεμπιπτόντως, ο Disney και τα "κλασσικά εικονογραφημένα", δεν έχουν την παραμικρή σχέση με το είδος στο οποίο αναφέρομαι. Πρόκειται για ιστορίες για παιδάκια - χωρίς να το λέω υποτιμητικά, πίστεψέ με... - οι οποίες διαβάζονται ευχάριστα και από μεγαλύτερες ηλικίες. Αυτά για τα οποία μιλάω εγώ, απευθύνονται αποκλειστικά σε "μεγάλα παιδιά" και σε ανθρώπους με ικανότητα κριτικής σκέψης, ακόμα και όταν έχουν χιουμοριστικό ύφος.)

[Traumatias]

Δεν ξέρω αν πρόσεξες τα ονόματα των δημιουργών που παρέθεσα, αν σου λένε κάτι οι περισσότεροι απ' αυτούς και αν εντοπίζεις την εποχή στην οποία πρωτοπαρουσίασαν τα έργα τους. Σαν αρκετά "παλιότερος", αλλά και "παθιασμένος" με το συγκεκριμένο χώρο, επίτρεψέ μου να σου πω, ότι μας αποκαλούσαν μέχρι και "αναρχικούς" (μέσα στη γενικότερη άγνοια της ερμηνείας του όρου). Μιλάω για τη δεκαετία του '80, μέχρι και αρχές του '90.

Το ότι έγινε στην Ελλάδα φεστιβάλ κόμικς, από μόνο του δε λέει κάτι. Για να καταλάβεις ακριβώς το τι εννοώ, ρώτησε όσα περισσότερα άτομα του κύκλου σου μπορείς, τι τους λέει το όνομα "Torpedo" (για να αρχίσουμε από τα "εύκολα"), αν ξέρουν σε τι αναφέρεται ο τίτλος "Οι επαγγελματίες", ποιος είναι ο "Kador", αν μπορούν να αναφέρουν έστω και έναν ακόμα ήρωα του Quino, εκτός από τη "Μαφάλντα" (την οποία ξέρει ακόμα κι η γιαγιά μου στο χωριό, αφού δημοσιευόταν στις εφημερίδες)... σταματάω εδώ, διότι η λίστα δεν τελειώνει! Θα εκπλαγείς με το πόσους λίγους θα βρεις!

 

(Παρεμπιπτόντως, ο Disney και τα "κλασσικά εικονογραφημένα", δεν έχουν την παραμικρή σχέση με το είδος στο οποίο αναφέρομαι. Πρόκειται για ιστορίες για παιδάκια - χωρίς να το λέω υποτιμητικά, πίστεψέ με... - οι οποίες διαβάζονται ευχάριστα και από μεγαλύτερες ηλικίες. Αυτά για τα οποία μιλάω εγώ, απευθύνονται αποκλειστικά σε "μεγάλα παιδιά" και σε ανθρώπους με ικανότητα κριτικής σκέψης, ακόμα και όταν έχουν χιουμοριστικό ύφος.)

 

Καταρχάς υποθέτω πως αναφέρεσαι στον Kantor. Επίσης έπεσες στην περίπτωση καθώς οι γονείς μου ήταν και είναι και οι 2 τρελοί και παλαβοί με τα κόμιξ και μεγάλωσα μέσα σε τεύχη του παρά πέντε, της βαβέλ και του mad και διάβαζα από τα ''παιδικά'' μίκι μάους μέχρι τον Skip Morrow και τον Mordillo ακόμα και το 9 της ελευθεροτυπίας. Δεν αναφέρομαι καν σε αστερίξ, λάκι λούκ, ιζνογκούντ κ.τ.λ.

Μπορώ με ευκολία να πω ότι οι γονείς μου δεν μου ανέφεραν ποτέ να τους χαρακτηρίζουν ως αναρχικούς ή οτιδήποτε, ούτε στη δεκαετία του 80 ούτε σήμερα φυσικά. Το τι παιδεία έχει ο καθένας πάνω στα κόμιξ εξαρτάται από το πόσο ασχολείται και το τι του αρέσει, εξάλλου οι εποχές και οι μόδες αλλάζουν τότε διαβάζατε αυτά σήμερα διαβάζουν μάνγκα, δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το πρόβλημα, και δεν θεωρώ ότι είναι καλό να κολλάμε στα παλιά και να μην βλέπουμε τις νέες καταπληκτικές δημιουργίες, που όταν είναι στο ίδιο επίπεδο με αυτό στο οποίο αναφέρεσαι εκφράζουν τα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας, και όχι εκείνης της δεκαετίας του 80, εξάλλου έχω μυήσει πλέον και τους γονείς μου στον κόσμο των ασιατικών κόμιξ και κινουμένων σχεδίων και μπορώ να πω ότι κόλλησαν και αυτοί το μικρόβιο

[deesnider]

Καταρχάς υποθέτω πως αναφέρεσαι στον Kantor. Επίσης έπεσες στην περίπτωση καθώς οι γονείς μου ήταν και είναι και οι 2 τρελοί και παλαβοί με τα κόμιξ και μεγάλωσα μέσα σε τεύχη του παρά πέντε, της βαβέλ και του mad και διάβαζα από τα ''παιδικά'' μίκι μάους μέχρι τον Skip Morrow και τον Mordillo ακόμα και το 9 της ελευθεροτυπίας. Δεν αναφέρομαι καν σε αστερίξ, λάκι λούκ, ιζνογκούντ κ.τ.λ.

Μπορώ με ευκολία να πω ότι οι γονείς μου δεν μου ανέφεραν ποτέ να τους χαρακτηρίζουν ως αναρχικούς ή οτιδήποτε, ούτε στη δεκαετία του 80 ούτε σήμερα φυσικά. Το τι παιδεία έχει ο καθένας πάνω στα κόμιξ εξαρτάται από το πόσο ασχολείται και το τι του αρέσει, εξάλλου οι εποχές και οι μόδες αλλάζουν τότε διαβάζατε αυτά σήμερα διαβάζουν μάνγκα, δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το πρόβλημα, και δεν θεωρώ ότι είναι καλό να κολλάμε στα παλιά και να μην βλέπουμε τις νέες καταπληκτικές δημιουργίες, που όταν είναι στο ίδιο επίπεδο με αυτό στο οποίο αναφέρεσαι εκφράζουν τα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας, και όχι εκείνης της δεκαετίας του 80, εξάλλου έχω μυήσει πλέον και τους γονείς μου στον κόσμο των ασιατικών κόμιξ και κινουμένων σχεδίων και μπορώ να πω ότι κόλλησαν και αυτοί το μικρόβιο

Κατ' αρχάς ...όχι! Αναφέρομαι στον "Kador" (έτσι γράφεται) του Binet. Όσο για το "κόλλημα" στα παλιά, αυτό που εγώ δεν καταλαβαίνω, είναι το γιατί ψάχνεις να βρεις "πρόβλημα". Πριν απ' όλα, προσωπικά, δεν έχω "κόλλημα" με τίποτα, εκτός από τις κλασσικές και προ πάντων, διαχρονικές δημιουργίες, ανεξάρτητα από το χώρο και το είδος στα οποία ανήκουν. Τι θα πει "κολλάμε στα παλιά"; Τι θα έπρεπε να κάνουμε, αντ' αυτού; Να διαγράψουμε από τα ενδιαφέροντά μας κάτι, με κριτήριο το πότε δημιουργήθηκε; Δεν τολμώ καν να φανταστώ ότι εννοείς κάτι τέτοιο...

Περί "προβλημάτων" και αναφορών στη σύγχρονη κοινωνία, τώρα: Διάβασε με σχετική προσοχή, οτιδήποτε του Altan, του Reiser ή του Lauzier, χωρίς να επηρεάζεσαι από το πότε δημιουργήθηκαν και σκέψου αν βλέπεις μέσα τους την κοινωνία, στην οποία ζεις σήμερα, μετά από ...30 χρόνια. Αυτή είναι η αξία των παλιών: Η ικανότητα, το χάρισμα και το ταλέντο να παραμένουν διαχρονικοί.

 

Επειδή δε αναφέρθηκες σε "εποχές" και ιδιαίτερα σε "μόδες", συγνώμη αν ακούγομαι απόλυτος και ίσως σκληρός, αλλά η "μόδα" απευθύνεται και συμπαρασύρει τα "πρόβατα" που πάνε όπου τους λέει ο τσοπάνης και όχι στους σκεπτόμενους ανθρώπους...

 

(Πότε είπα ότι δε βλέπω τις αξιόλογες νέες δημιουργίες;;; )

[washcloud]

από πότε θεωρείται περιθωριακός στην Ελλάδα αυτός που διαβάζει κόμιξ?

Εδώ θυμάμαι ότι στο γυμνάσιο και στο λύκειο στα βιβλία της γλώσσας είχαμε αποσπάσματα εδώ και εκεί από κόμιξ όπως η μαφάλντα, ο αστερίξ ο σνούπι, πέρυσι αν θυμάμαι καλά στην Ελλάδα έγινε το ετήσιο ευρωπαϊκό φεστιβάλ για κόμιξ, υπάρχουν πάρα πολλοί Έλληνες δημιουργεί και γενικά οι Έλληνες διαβάζουν κόμιξ, εδώ παρά το γεγονός ότι είναι μια πολύ εξειδικευμένη μορφή τέχνης τη ''διδασκόμαστε΄΄ στις αντίστοιχες σχολές της 3οβάθμιας εκπαίδευσης και λειτουργούν πολύ συχνά σεμινάρια για το σχεδιασμό και το σενάριο του κόμιξ από διάφορους φορείς. Ας μην λέμε και ότι θέλουμε

Κάθε άλλο παρά "μη λέμε κι ό,τι θέλουμε" λέει ο Ντη. Γι' αυτό και τόνισε τον παρελθοντικό χρόνο ("διάβαζαν") : Το 60, το 70 αλλά ακόμη και το 80, αυτή ήταν η μέινστρημ κοινωνική αντιμετώπιση απέναντι στους αναγνώστες "εικονογραφημένων ιστοριών", και στα ίδια τα εικονογραφημένα : "παιδικά" "μικυμάους" "δε διαβάζεις τα μαθήματά σου" "θα σου χαλάσουν το μυαλό" "υποκουλτούρα" "ανώριμος" "δεν είναι τέχνη αλλά εχθρός της λογοτεχνίας" και άλλες διάφορες παρόμοιες κουβέντες (και φυσικά, μην έλεγε κανείς ότι ΦΤΙΑΧΝΕΙ κόμιξ, κατευθείαν μάθαινε πως "δεν είναι σοβαρός"). Χαρακτηριστικά θυμάμαι μια εύθυμη ατάκα που κυκλοφόρησε παράλληλα με το "Παρά Πέντε" κι είχε να κάνει με το να κρατάει κανείς ένα του τεύχος : "επιτέλους αναγνωριζόματε μεταξύ μας στα λεωφορεία χωρίς να χρειάζεται να κλείνουμε το μάτι".

 

 

Ισχύει αυτό που είπες για τα μέσα της δεκαετίας του 80, που μπαίναν στα σχολικά βιβλία της "Γλώσσας" σκόρπιες βινιέτες από Αστερίξ, Quino - Edika ακόμα... Για την ακρίβεια ήταν μια μικρή επανάσταση αυτό που είχε γίνει όμως, κι όχι η γενική αντιμετώπιση. Ο ίδιος θυμάμαι που είχα μείνει με το εφηβικό στόμα ανοιχτό, που έβλεπα "τέτοια" στα βιβλία. Βέβαια μέχρι εκεί πήγαινε το θέμα (εκτός κι αν έπεφτες σε κα'ναν ψαγμένο καθηγητή, κλασσικά, που μπορεί να προέτρεπε για διάφορα σχετικά). Ήταν σημαντικό σαν αρχή, έστω κι αν δεν είχε τρομερή έκταση.

 

Στην ουσία με την απελευθέρωση των ΜΜΜ, έπηξε ο κόσμος σιγά-σιγά κατ' αρχάς στις μεταδόσεις κινουμένων σχεδίων, ακολούθησαν εκπομπές που σποραδικά και μέσω αφιερωμάτων έρριχναν φως στην τέχνη του κόμικ, και από τηλεοράσεως, αλλά και από ραδιοφώνου -μέχρι και εφημερίδων (ακόμα κι απ' την αρτηριοσκληρωτική ΕΡΤ). Είχε σ' αυτό βοηθήσει το ότι μέσα στο 80, πολλά παιδιά που μεγάλωσαν διαβάζοντας τα μακρόβια Βαβέλ, Παρά Πέντε αλλά ειδικά τις ξεχωριστές εκδόσεις ολόκληρων άλμπουμ δημιουργών όπως ο Μanara, ο Serpieri (Druuna), ο Pratt (Corto Malteze), ο Georges Pichard (Μπλάνς Επιφανί), ο Moebius (To Ινκάλ), ο Quino (Μαφάλντα) και αργότερα επηρρεασμένα μπήκαν στο χώρο της διαφήμισης που είχε αρχίσει ν' ανθεί ραγδαία, και πέρασαν και αυτοί την κόμικ αισθητική στον πολύ κόσμο, μέσω της δουλειάς τους.

 

Ξεχωριστότατη συμβολή, πρέπει να είχε ο Αρκάς μας, που σιγά-σιγά είχε φτάσει να τον ξέρουν και οι πέτρες...

 

"Αρκάς" κράζει το παιδάκι,

"Αρκάς" ο νιος κι "Αρκάς" ο γέρος,

"Αρκάς" ακούς σε κάθε μέρος,

α ! τι όνομα γλυκό...

 

Μέχρι και κουκλοσειρά (έστω και αποτυχημένης μεταφοράς) είχε γίνει στην ΕΡΤ, ο Ισοβίτης του.

 

 

 

 

Συνοψίζοντας, το "περιθωριακός" που είπε ο Dee, περισσότερο με την προαναφερθείσα ταμπέλα "υποκουλτούρα" έχει να κάνει, παρά με σκοτεινά δρομάκια, ουσίες και άλλα σχετικά. Το τονίζω, μήπως το εξέλαβες αλλιώς.

 

 

 

 

* ...α καλά, όσο έγραφα βλέπω τα είπατε και μόνοι σας.......

[Traumatias]

Μα άνθρωπέ μου, εγώ δεν είπα ποτέ ότι δεν ήταν ποιοτικά τα παλιά κόμιξ, δεν είπα ποτέ ότι πρέπει να τα εγκαταλείψουμε, σου είπα, μεγάλωσα με κόμιξ, τα λατρεύω, φτιάχνω κόμιξ είναι μέσα στα μαθήματα του αντικειμένου των σπουδών μου, αυτό στο οποίο αντέδρασα δεν ήταν το κατά πόσο είναι καλοί ή κακοί οι δημιουργοί στους οποίους αναφέρεσαι. Ξαναδιάβασε το πρώτο μου ποστ, στο μόνο που αντέδρασα ήταν ότι στην Ελλάδα όσοι διάβαζαν κόμιξ, έστω και τη δεκαετία του 80, θεωρούνταν αναρχικοί. Έχεις κάποιο επιχείρημα για να το στηρίξεις αυτό? Γιατί εγώ εκεί αναφέρθηκα και στο γεγονός ότι δεν έχουν παιδεία κόμιξ στην Ελλάδα, ξέρεις να έχουν σε πολλές χώρες στα σχολικά εγχειρίδια κόμιξ? Αν ρωτήσεις ένα αμερικανάκι θα ξέρει έστω και τη μαφάλντα πιστεύεις? Όπως είπα και πριν, σε κάθε μορφή τέχνης όσο περισσότερο ασχολείσαι τόσο περισσότερα ξέρεις. Και δεν θεωρώ ότι μπορούμε να κατηγορήσουμε τους άλλους επειδή δεν έχουν το ίδιο πάθος με εμάς για τα πράγματα που μας αρέσουν. Όπως δεν μπορώ να κατηγορήσω έναν συμμαθητή μου επειδή δεν ξέρει ποιος είναι ο Amano Yoshitaka όσο εξαιρετικό και ταλαντούχο και αν τον θεωρώ εγώ, έτσι δεν μπορώ να τον κατηγορήσω αν δεν ξέρει τον Binet ή αν δεν έχει δει ταινία του Kieslowski, γούστα είναι αυτά.

 

Αυτή η υποτιμητική τάση ήταν το μόνο πράγμα που με κίνησε να γράψω ότι έγραψα, πάντα ακούω με σεβασμό όσους αναφέρονται στα κομιξ γιατί είναι από τις μεγάλες μου αγάπες. Γι αυτό ακριβώς, όπως και εσύ με προ τρέπεις να ψάξω τους παλιούς δημιουργούς, έτσι σου προτείνω και εγώ, ψάξε τους νέους δημιουργούς, πήγαινε σε φεστιβάλ, δες τι δημιουργούν τα νέα παιδιά τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Ελλάδα, θα σοκαριστείς από το απίστευτο υλικό που υπάρχει. Εξάλλου κάποιοι από αυτούς θα είναι οι κλασσικοί και οι διαχρονικοί του μέλλοντος, τα ταλέντα δεν σταμάτησαν να υπάρχουν και να ξεχωρίζουν. Ίσα ίσα με όσο καλύτερο υλικό ξεκινά κανείς από τους παλαιότερους, τόσο καλύτερος γίνεται ο ίδιος πιστεύω.

 

Τέλος πάντων επειδή το έβγαλα εκτός θέματος τώρα σταματάω εδώ, ελπίζω πως δεν σου χάλασα το θέμα με αυτή την παρεξήγηση δεν θα επιμείνω άλλο, καλή συνέχεια

 

εδιτ: Wash lol

[washcloud]

Τέλος πάντων επειδή το έβγαλα εκτός θέματος τώρα σταματάω εδώ, ελπίζω πως δεν σου χάλασα το θέμα με αυτή την παρεξήγηση δεν θα επιμείνω άλλο, καλή συνέχεια

 

...στη θέση του Ντη πάντως, δε θα θεωρούσα ότι έβγαλες κάτι εκτός θέματος (;!). Μπορεί και παρεξηγήσεις να γίνανε, κι ο καθ' ένας να λέει ολίγον τα δικά του - αλλά ειδικά σ' ένα θέμα όπως αυτό, νομίζω πως οι θερμές ακόμα κουβέντες, έχουν και παρα-έχουν θέση.

 

 

 

 

 

(...το lol ελπίζω να κόλλαγε στην παραποίηση του "Μάνα"....; )

 

 

[bluesattack]

Χασμα γενεων

[washcloud]

Μπα εγώ νομίζω φταίει η ζέστη περισσότερο.

[Traumatias]

...στη θέση του Ντη πάντως, δε θα θεωρούσα ότι έβγαλες κάτι εκτός θέματος (;!). Μπορεί και παρεξηγήσεις να γίνανε, κι ο καθ' ένας να λέει ολίγον τα δικά του - αλλά ειδικά σ' ένα θέμα όπως αυτό, νομίζω πως οι θερμές ακόμα κουβέντες, έχουν και παρα-έχουν θέση.

 

 

 

 

 

(...το lol ελπίζω να κόλλαγε στην παραποίηση του "Μάνα"....; )

 

ναι (νόμιζα ότι έλεγες για το μάνα -χαρακτήρα κόμιξ που έγινε μανάρα, ότι να ναι -) στο θεϊκό ποιηματάκι

 

"Αρκάς" κράζει το παιδάκι,

"Αρκάς" ο νιος κι "Αρκάς" ο γέρος,

"Αρκάς" ακούς σε κάθε μέρος,

α ! τι όνομα γλυκό...

 

Και εγώ σε φάση ''τι στο κα...???'' και μετά είδα το

 

...α καλά, όσο έγραφα βλέπω τα είπατε και μόνοι σας.......

 

και σκέφτομαι αα, και εγώ περίπου το ίδιο έπαθα, λολ

[washcloud]

^ ...είδες Μπλουζ Αττάκ; Δίκιο είχα για την ζέστη :ρ

[deesnider]

Έγραψα: <<...μας αποκαλούσαν μέχρι και "αναρχικούς">> και όχι <<στην Ελλάδα όσοι διάβαζαν κόμιξ, θεωρούνταν αναρχικοί>>. Πρόκειται για δύο διαφορετικά νοήματα.

Σοβαρά όμως τώρα, μου ζητάς να παραθέσω ...επιχείρημα (!) για μια κατάσταση η οποία αποτέλεσε μέρος προσωπικών βιωμάτων, τόσο δικών μου, όσο και άλλων ανθρώπων με ανάλογα ενδιαφέροντα; Ας πούμε, να είχα προνοήσει να μαγνητοφωνήσω τη συγκεκριμένη προσφώνηση, σκεπτόμενος ότι κάποια στιγμή στο μέλλον θα αναφερόμουν σ' αυτή σε κάποιο forum, όπου θα μου εζητούντο οι σχετικές αποδείξεις; Ε, ομολογώ ότι ...δε μου "έκοψε" τότε...

 

Την "υποτιμητική τάση", σε ποιο ακριβώς σημείο τη διέκρινες; Στο κράξιμο που ρίχνω στη μόδα; Γιατί μόνο σ' αυτό το σημείο ήμουν υποτιμητικός, σαρκαστικός ή ότι άλλο σχετικό και συνεχίζω να είμαι (μιλώντας για οποιοδήποτε τομέα στον οποίο ο κόσμος ακολουθεί μόδες στα τυφλά.) Όχι μόνο "πρόβατα", αλλά και "θύματα" είναι όσοι το κάνουν και το λέω με πλήρη επίγνωση.

 

Στη δε προτροπή σου: "ψάξε τους νέους δημιουργούς κ.τ.λ.", απλά επαναλαμβάνω:

Πότε είπα ότι δε βλέπω τις αξιόλογες νέες δημιουργίες; Από που βγήκε αυτό το συμπέρασμα; Από το γεγονός ότι, ανοίγοντας ένα θέμα, το οποίο είχε σκοπό - ήταν οφθαλμοφανές, πιστεύω - να "εντοπίσει" κάποιους ανθρώπους με το ίδιο "μεράκι", ανέφερα τα ονόματα παλαιότερων δημιουργών;