Ποια Ταινία Μόλις Είδατε; (2)

[speedy23]

Πάρα πολύ αξιόλογη ταινία!

 

Το μόνο που δε μου άρεσε ιδιαίτερα ήταν το τέλος - δηλαδή δε μας εξήγησε πως κατέληξε σε αυτό το σημείο η πλοκή.

 

Φανταζομαι

οτι επειδη ειχε αναλωθει η ταινια στην αναζητηση και οχι τα εγκληματα τα ιδια, να εδειχναν περαιτερω απ'αυτην θα ηταν περιττο. Νταξει, μπορεις να πεις οτι εκανε ενα leap of faith στη χειροτερη αλλα και παλι δεν ειναι κατι που του μειωνει την ποιοτητα imo.

 

Μια λεπτομερεια που μου αρεσε εκτος και εαν I read too much in it. Παει ο Βελαρδε να συλλυπηθει στην οικογενεια του συνεργατη του και ρωταει αν αυτα που κραταει η γυναικα του αστυνομικου στο κουτι ειναι ολα τα υπαρχοντα του. Αυτη απανταει καταφατικα αλλα η κορη παιρνει χαμπαρι οτι η αλυσιδα/σταυρος δεν ειναι δικια του...

Ενα σημαδι για τον ποιος τον ηξερε καλυτερα πια και σε τι κατασταση ηταν ο γαμος του.

 

[speedy23]

The Meyerowitz Stories (New and Selected)

 

Κανονικα δεν θα εβλεπα μια ταινια με πρωταγωνιστη Ανταμ Σαντλερ και Μπεν Στιλερ αλλα κατι η παρουσια του Χοφμαν και τα θετικα reviews μου εδωσαν ωθηση να το δω.

 

Κωμωδια και δραμα για μια οικογενεια που ειναι αποξενωμενη και μαζευονται ολοι για μια εκθεση του πατερα τους. Καταλαβαινεις λιγο πολυ πως θα εξελιχθει το εργο απο νωρις διοτι μπορεις να διαβασεις τον Ντανυ (Σαντλερ) απο την πρωτη σκηνη και τον Χοφμαν (πατερας) μετα απο μερικες γραμμες διαλογου.

 

3 παιδια (2 γιοι και 1 κορη) εχει ο Χοφμαν  και μπορεις να δεις ειτε απο τα λεγομενα τους οσο περναει η ωρα ή απο τη συμπεριφορα του σωματος οτι ο καθενας τους, με τον τροπο τους και σε διαφορετικο βαθμο, ειναι απογοητευμενοι, εκνευρισμενοι, κατεστραμενοι και με χαμηλη αυτοεκτιμηση. Ο παρονομαστης ειναι ενας και στους 3.

Γινεται ενα συμβαν, που φερνει ολα αυτα στην επιφανεια αλλα τουλαχιστον κατι ελαχιστο κερδιζουν, διοτι επιτελους μιλανε μεταξυ τους και τα βγαζουν προς τα εξω. Α και ξυπνανε επιτελους και δρουν αναλογα

δες τελος με Σαντλερ

 

 

Καλες οι παρουσιες των Σαντλερ και Στιλερ αναλογικα, η παρουσια της κορης (της μεγαλης) και σαν ερμηνεια αλλα και σαν χαρακτηρας ισως εχει το μεγαλυτερο αντικτυπο στη ταινια απο τους 3.  Καλα για Χοφμαν εννοειται οτι ξεχωριζει. Χαρακτηρας του δημιουργει ολες τις δυναμικες της οικογενειας και τη βαση του εργου.

Αυτο που τον ενδιαφερει περισσοτερο ειναι η καριερα του , που δεν απογειωθηκε ποτε και το ξερει και τον τρωει μεσα του οσο και να συμπεριφερεται σαν ντιβα προς τα εξω. Ετσι τρωει, με τη σειρα του, λιγο λιγο καθε μερα και τα ιδια του τα παιδια.

 

 

 

[orfeas26]

Είδα το Lala land (2016)

 

Πάρα πολύ καλή ταινία, ειλικρινά δεν βρήκα κάτι αρνητικό. Πολύ ωραία φωτογραφία όπως και η μουσική. Από τις ταινίες που σου μένουν.

 

9/10

[KilliK]

οπως μας εμεινε και η οσκαρικη της βραβευση. 

[panagos]

Coherence

 

Μια παρέα από 8 άτομα (4 ζευγάρια) βρίσκονται σε ένα σπίτι για φαγητό. Συμπτωματικά, το ίδιο βράδυ περνάει σε πολλή κοντινή απόσταση από τη Γη ένας κομήτης. Από την αρχή της συνάντησης παρουσιάζονται περίεργα φαινόμενα που, ενώ αρχικά δεν δείχνουν να έχουν σχέση με οτιδήποτε, όσο περνάει η ώρα, αυξάνονται και η ιστορία όσο πάει και περιπλέκεται. 

 

Αν και low budget ταινία, λόγω σεναρίου μπορεί και στέκεται επάξια απέναντι σε πολλές μεγάλες παραγωγές sci-fi thriller. Μέτριες ερμηνείες, μέτρια σκηνοθεσία και απουσία CGI (κάτι που θα περίμενε κανείς να υπάρχει σε sci-fi), η ταινία καταφέρνει και κερδίζει όλους τους πόντους της από το σενάριο, το οποίο ούτε κουράζει, ούτε κρεμάει. 

 

6,8/10

[Cro-Magnon]

Ειδα το Que Dios nos perdone που ειχε προταθει εδω.

 

Μαδριτη το '11, δυο αστυνομικοι ξεκινανε την αναζητηση serial killer,  καυσωνας, ιδρωτας, νευρα καθως ο σκηνοθετης δεν θελει να το ξεχασεις,

 

Μου αρεσε σαν ταινια διοτι περα απο το ολο μυστηριο του ποιος ειναι και το κουβαρι λυνεται ικανοποιητικοτατα (και υστερα απο την αποκαλυψη της ταυτοτητας, το ενδιαφερον δεν μειωνεται καθολου) , το μεγαλυτερο βαρος του εργου πεφτει στους δυο ντετεκτιβ που εχουν αναλαβει το εργο της επιλυσης της υποθεσης. 

Δεν ειναι μονο το πως προσπαθουν και τι προβληματα αντιμετωπιζουν, αλλα το ολο ζουμι ειναι η προσωπικη τους ζωη που ειναι ολιγον τι στα ταρταρα, πραξεις του παρελθοντος να εχουν επιδραση στο τωρα και πως τους επηρεαζει η υποθεση που τους εχει ανατεθει.

 

2 πειστικοτατες ερμηνειες απο τους πρωταγωνιστες, με τις ωμες και δυσκολες σκηνες του και βεβαια παντα την υπενθυμιση του Ευρωπαικου σινεμα να ειναι εκει παρα την whodunit φυση της ταινιας.

Με ψήσατε και το ειδα, αλλά σχημάτησα διαμετρικά αντίθετη γνώμη. Μου θύμησε κακέκτυπο ταινιών από το Χόλυγουντ, όπου μπάτσοι με προβληματικές προσωπικές ζωές, κυνηγάνε ΄σεριαλ  κίλερ με συγκεκριμένου τύπου εμμονή. Ακόμη κι η εστίαση στον καύσωνα, ως ενα δευτερεύον στοιχείο του έργου, χρησιμοποιήθηκε άτεχνα. Καμιά σχέση με ευρωπαικο κινηματογράφο. Πολύ αδύναμη σκηνοθεσία.

Οι πρωταγωνιστές αστυνομικοί ήταν κυριολεκτικά νάνοι για το ρόλο και κανείς δεν έπεισε σε αυτό που έπαιζε. Οι σκηνές με τα πτώματα είχαν εστιάσει στο φτηνό εντυπωσιασμό-αποτροπιασμό του θεατή, ενώ η υπόθεση ήταν ένα κάκιστο CSI, με πολλές τρύπες στην πλοκή. Η κεντρική ιδέα ήταν ότι το κάθε αρσενικό της ταινίας είχε υποφέρει από θηλυκό κι αυτο κατεύθυνε τις αντιδράσεις του.

[Voodooman]

American made
 
Οι απίθανες περιπέτειες ενός καταφερτζή πιλότου που τον φέρνουν σε επαφή με τον Λευκό Οίκο, την CIA, το Κολομβιανό Καρτέλ και την υπέροχη πολιτική κατάσταση της Λατινικής Αμερικής κατά την συναρπαστική δεκαετία του '80. 
 
Το Scarface από την ανάποδη. Όχι μόνο όσον αφορά τους χαρακτήρες, αλλά και την διάθεση που βγάζει η ταινία. Γελάς, μένεις με το στόμα ανοιχτό, μετά το γέλιο σου κόβεται απότομα, μετά ξαναγελάς. Νευρώδης σκηνοθεσία με ρυθμό, πολύ καλό soundtrack και μία καταγραφή της δεκαετίας από τις καλές που έχω δει. Ο Liman ξέρει να σκηνοθετεί περιπέτειες, αλλά εδώ καταφέρνει και αποδίδει πιστά την ατμόσφαιρα μίας ολόκληρης εποχής με τρόπο που λίγοι το καταφέρνουν σωστά.
 

Μία μικρή παρένθεση που δεν αφορά άμεσα. Στον κινηματογράφο μαγεύομαι από ένα συγκεκριμένο κινηματογραφικό είδος, αυτό που απεικονίζει την ιστορία του μέσα στον ρου της Ιστορίας. Το είδα πρώτη φορά στον Νονο ΙΙ και από τότε το θεωρώ άθλο που λίγοι τον καταφέρνουν

Εκεί που θα σταθώ είναι στον Τομ-η Σουπιά-Κρουζ. Πώς καταφέρνει να νεκρανασταίνεται εκεί που τον θεωρώ τελειωμένο, δεν μπορώ να το καταλάβω. Το έχει κάνει πολλές φορές και το έκανε και τώρα, εκεί που έλεγα ότι το θλιβερό Jack Reacher 2 και το ανεκδιήγητο The mummy θα είναι το τέλος του. Φρέσκος, ορεξάτος, γοητευτικός, μας θυμίζει έναν Tom που έχουμε να δούμε εδώ και πάρα πολύ καιρό. Επίσης καταπληκτικός στον ρόλο του ο Domhnall Gleeson, μακάρι να έπαιζε περισσότερο και σίγουρα θέλω να δω και άλλες δουλειές του.

Η ταινία είναι κάτι σαν την πρώτη σαιζόν του Narcos, αλλά πιο γρήγορη, πιο στυλάτη και πιο ανάλαφρη-μέχρις ενός σημείου τουλάχιστον. Απρόσμενα καλή.

Επεξ/σία 9 Νοεμβρίου 2017 από Voodooman

[papoys1]

Όλα καλά αλλά εγώ δεν μπορώ να καταλάβω ένα πράγμα.

Να γράφουμε ποια ταινία είδαμε με δύο λόγια γενικά βαθμολογώντας της σύμφωνα με τα δικά μας κριτήρια σωστά.

Το να γράφουμε όπως μερικοί όλη την υπόθεση του έργου από την αρχή μέχρι το τέλος δεν το καταλαβαίνω.

Για ποιο λόγο να κάτσω εγώ μετά να τη δώ.

 

Σημείωση.Δεν αναφέρομαι στο από πάνω ποστ το οποίο είναι πολύ σωστό και σε προδιαθέτει να δεις την

ταινία αλλά σε προηγούμενα.

[kgian]

The departed 2006

http://www.imdb.com/title/tt0407887/

 

Και ενώ στο πρώτο μέρος έλεγα τι το ιδιαίτερο έχει αυτή η ταινία απο την μέση και μετά απογειώθηκε και φυσικά κατάλαβα τι έχει και είναι στο τοπ 250. Όποιος δεν το έχει δει ας το κάνει. Εξαιρετικό. 

[Fotis13]

American made

 

Οι απίθανες περιπέτειες ενός καταφερτζή πιλότου που τον φέρνουν σε επαφή με τον Λευκό Οίκο, την CIA, το Κολομβιανό Καρτέλ και την υπέροχη πολιτική κατάσταση της Λατινικής Αμερικής κατά την συναρπαστική δεκαετία του '80. 

 

Το Scarface από την ανάποδη. Όχι μόνο όσον αφορά τους χαρακτήρες, αλλά και την διάθεση που βγάζει η ταινία. Γελάς, μένεις με το στόμα ανοιχτό, μετά το γέλιο σου κόβεται απότομα, μετά ξαναγελάς. Νευρώδης σκηνοθεσία με ρυθμό, πολύ καλό soundtrack και μία καταγραφή της δεκαετίας από τις καλές που έχω δει. Ο Liman ξέρει να σκηνοθετεί περιπέτειες, αλλά εδώ καταφέρνει και αποδίδει πιστά την ατμόσφαιρα μίας ολόκληρης εποχής με τρόπο που λίγοι το καταφέρνουν σωστά.

 

Μία μικρή παρένθεση που δεν αφορά άμεσα. Στον κινηματογράφο μαγεύομαι από ένα συγκεκριμένο κινηματογραφικό είδος, αυτό που απεικονίζει την ιστορία του μέσα στον ρου της Ιστορίας. Το είδα πρώτη φορά στον Νονο ΙΙ και από τότε το θεωρώ άθλο που λίγοι τον καταφέρνουν

 

Εκεί που θα σταθώ είναι στον Τομ-η Σουπιά-Κρουζ. Πώς καταφέρνει να νεκρανασταίνεται εκεί που τον θεωρώ τελειωμένο, δεν μπορώ να το καταλάβω. Το έχει κάνει πολλές φορές και το έκανε και τώρα, εκεί που έλεγα ότι το θλιβερό Jack Reacher 2 και το ανεκδιήγητο The mummy θα είναι το τέλος του. Φρέσκος, ορεξάτος, γοητευτικός, μας θυμίζει έναν Tom που έχουμε να δούμε εδώ και πάρα πολύ καιρό. Επίσης καταπληκτικός στον ρόλο του ο Domhnall Gleeson, μακάρι να έπαιζε περισσότερο και σίγουρα θέλω να δω και άλλες δουλειές του.

Η ταινία είναι κάτι σαν την πρώτη σαιζόν του Narcos, αλλά πιο γρήγορη, πιο στυλάτη και πιο ανάλαφρη-μέχρις ενός σημείου τουλάχιστον. Απρόσμενα καλή.

Voodoo  αν και εχω μπαναρει τον Tom   δεν βλεπονται οι ταινιες του εδω και πολλα χρονια ,με επεισες θα το  δω .

Aν χασω 2 ωρες απο την ζωη μου ομως θα ερθω να σε βρω

[Voodooman]

Voodoo  αν και εχω μπαναρει τον Tom   δεν βλεπονται οι ταινιες του εδω και πολλα χρονια ,με επεισες θα το  δω .

Aν χασω 2 ωρες απο την ζωη μου ομως θα ερθω να σε βρω

 

Το δίωρο από την ζωή ενός ανθρώπου είναι βαρύ φορτίο ευθύνης, με άγχωσες ελαφρώς!..

Αν δεν του δώσεις τουλάχιστον ένα 7, θα αναθεωρήσω τις κριτικές μου.

[Daemonos]

Voodoo  αν και εχω μπαναρει τον Tom   δεν βλεπονται οι ταινιες του εδω και πολλα χρονια ,με επεισες θα το  δω .

Aν χασω 2 ωρες απο την ζωη μου ομως θα ερθω να σε βρω

Θα το δω και εγώ, αν είναι φασόλα η δουλειά θα έρθω μαζί με τον Φώτη να ξέρεις!

American made

 

Οι απίθανες περιπέτειες ενός καταφερτζή πιλότου που τον φέρνουν σε επαφή με τον Λευκό Οίκο, την CIA, το Κολομβιανό Καρτέλ και την υπέροχη πολιτική κατάσταση της Λατινικής Αμερικής κατά την συναρπαστική δεκαετία του '80. 

 

Το Scarface από την ανάποδη. Όχι μόνο όσον αφορά τους χαρακτήρες, αλλά και την διάθεση που βγάζει η ταινία. Γελάς, μένεις με το στόμα ανοιχτό, μετά το γέλιο σου κόβεται απότομα, μετά ξαναγελάς. Νευρώδης σκηνοθεσία με ρυθμό, πολύ καλό soundtrack και μία καταγραφή της δεκαετίας από τις καλές που έχω δει. Ο Liman ξέρει να σκηνοθετεί περιπέτειες, αλλά εδώ καταφέρνει και αποδίδει πιστά την ατμόσφαιρα μίας ολόκληρης εποχής με τρόπο που λίγοι το καταφέρνουν σωστά.

 

Μία μικρή παρένθεση που δεν αφορά άμεσα. Στον κινηματογράφο μαγεύομαι από ένα συγκεκριμένο κινηματογραφικό είδος, αυτό που απεικονίζει την ιστορία του μέσα στον ρου της Ιστορίας. Το είδα πρώτη φορά στον Νονο ΙΙ και από τότε το θεωρώ άθλο που λίγοι τον καταφέρνουν

 

Εκεί που θα σταθώ είναι στον Τομ-η Σουπιά-Κρουζ. Πώς καταφέρνει να νεκρανασταίνεται εκεί που τον θεωρώ τελειωμένο, δεν μπορώ να το καταλάβω. Το έχει κάνει πολλές φορές και το έκανε και τώρα, εκεί που έλεγα ότι το θλιβερό Jack Reacher 2 και το ανεκδιήγητο The mummy θα είναι το τέλος του. Φρέσκος, ορεξάτος, γοητευτικός, μας θυμίζει έναν Tom που έχουμε να δούμε εδώ και πάρα πολύ καιρό. Επίσης καταπληκτικός στον ρόλο του ο Domhnall Gleeson, μακάρι να έπαιζε περισσότερο και σίγουρα θέλω να δω και άλλες δουλειές του.

Η ταινία είναι κάτι σαν την πρώτη σαιζόν του Narcos, αλλά πιο γρήγορη, πιο στυλάτη και πιο ανάλαφρη-μέχρις ενός σημείου τουλάχιστον. Απρόσμενα καλή.

[Voodooman]

Θα το δω και εγώ, αν είναι φασόλα η δουλειά θα έρθω μαζί με τον Φώτη να ξέρεις!

 

 

Όταν έχει έρθει στο σπίτι σου εξοργισμένος όχλος χωρικών με δικράνια, δαυλούς και ρόπαλα, δεν φοβάσαι πια τις επιπτώσεις επειδή πρότεινες μία ταινία με τον Tom Cruise!..

 

 

Ξέχασα να αναφέρω το

 

(500) Days of Summer

 

To είδα μετά τις προτροπές σας βγήκα κερδισμένος. Κακά τα ψέματα, μόνος μου θα την έβλεπα στην τηλεόραση αν έπεφτε το μάτι μου, αλλά έπρεπε να βγάλω μία υποχρέωση σε συν-θεατή γένους θηλυκού που τον έχω πεθάνει σε δικές μου επιλογές και είπα να βάλω κάτι πιο κοντά στα γούστα του.

Κάπως διαφορετική από τις συνηθισμένες κομεντί του σωρού, μου θύμησε το High Fidelity στο ύφος. Ενδιαφέρον ταινιάκι για το είδος του.

[KilliK]

πωπω, πως αντεχετε και βλεπετε κομεντι; οι κομεντι και τα μιουζικαλ, τα αποφευγω σαν ο διαολος το λιβανι.

[Πανος999]

Που πας ωρε χωρις κωμωδιες??