να ζει κανείς ή να μη ζει;

[aghsilaos]

Για να καταλάβετε λίγο τι εννοώ: Δουλειές δεν έχουμε καθόλου, η ανεργία έχει σκαρφαλώσει στο 23% και βαίνει συνεχώς αυξανόμενη. Ακόμα και όσοι έχουν αυτούς τους καιρούς, δουλεύουνε σαν τα σκυλιά για 3.60Ε που φτάνουν μόνο για νοίκι. Πολλοί λόγω οικονομικής δυσπραγίας αναγκάζονται να συμβιώνουν και να εξαρτώνται από άτομα που ούτε συμπαθούν ούτε χωνεύουν (βλέπε γονείς, μεγαλύτερα αδέρφια κλπ). Από τους αβάσταχτους φόρους και την υπερβολική ακρίβεια δυσκολευόμαστε να εξασφαλίσουμε ακόμα και τα απαραίτητα. Έχουμε στοιβαχτεί σε ελεεινές τσιμεντουπόλεις περιστοιχισμένοι από μιλούνια εξαθλιωμένων αλλοδαπών και εγκληματικών στοιχείων, χωρίς να ξέρουμε ούτε το διπλανό μας στην ίδια πολυκατοικία. Όσοι διαβιούν στην επαρχία, από την άλλη, έχουν να υπομένουν τον έλεγχο, το κουτσομπολιό, την κατινιά των κατοίκων και το περιορισμένο εύρος επιλογών. Οι γυναίκες καταντήσανε πια απλησίαστες, γιατί αποκτήσανε ξαφνικά υπερβολική αξία και την είδανε ντίβες και θεογκόμενες. Φιλία δεν υπάρχει πια, την πάτησε το τρένο. Από τον άκρατο εγωισμό της σύγχρονης εποχής πέθανε και πέρασε ανεπιστρεπτί στη λήθη. Άντε μόνο να έχεις τίποτα γνωστούς για τα τυπικά. Γενικά ζούμε σε έναν τρισάθλιο κόσμο ανασφάλειας που πατάμε ο ένας τον άλλον και όλα γίνονται για το κέρδος.

Τελικά, τι αξίζει σ' αυτή την ανυπόφορη ΚΩΛΟζωή; Τι σοβαρό λόγο έχει πια για να ζήσει κανείς σ' αυτό το καζάνι επί γης κολάσεως; Αν και περιμένω τι απαντήσεις θα πάρω πάνω-κάτω. Θα πέσετε όλοι πάνω μου να με πείτε απαισιόδοξο, πεσσιμιστή, αρνητικό, ηττοπαθή, που τα βλέπει μαύρα και άραχνα και διάφορα άλλα χαριτωμένα, όμως κατά βάθος ξέρετε ότι έχω δίκιο. Άλλοι θα πείτε ότι υπάρχουν και δυνατές εμπειρίες, όπως ο έρωτας. Τι μάταιο όμως που είναι να περιμένει κανείς χρόνια ολόκληρα για απειροελάχιστες ωραίες στιγμές που ζήτημα αν διαρκούν μερικές μέρες;

Τέλος, να σας ξεκαθαρίσω από τώρα ότι σας τα γράφω με πόνο ψυχής αυτά κι έτσι δεν είμαι σίγουρος αν θα έχω διάθεση να συμμετέχω, για να κάθομαι να αποδεικνύω τα αυτονόητα. Μοιράστηκα της σκέψεις μου σαν τροφή προβληματισμού. Το συμπέρασμά μου; LIFE SUCKS!!!

[IHateLove]

Τι σοβαρό λόγο έχει πια για να ζήσει κανείς σ' αυτό το καζάνι επί γης κολάσεως;

ζήσε για να μπεις και εσύ στο κλαμπ των διεφθαρμένων (δημόσιο), μετά θα απολαμβάνεις την ζωη.

[santana99]

Προφανώς σε έχει πάρει από κάτω και βλέπεις μόνο τα αρνητικά. Δεν διαφωνώ σε τίποτα από αυτά που λες, παρατήρησα ότι όλες οι σχέσης (φιλικές, ερωτικές) επειδή εμπλέκεται το χρήμα άμεσα έχουν μια αρνητική επιρροή.

 

Όμως δεν υπάρχει μόνο ένας "χώρος" να ζεις, μπορείς να πας αλλού, στο εξωτερικό ας πούμε. Αναλόγως τις σπουδές σου/εμπειρίες σου κλπ κλπ κλπ....

 

Αν ξαναβρεις το παλιό σου εαυτό θα δεις ότι δεν θα τα σκέφτεσαι αυτά, οπότε πρέπει να ασχολείσαι με κάτι.

 

Όσα αρνητικά περιέγραψες και τόσα θετικά υπάρχουν.

 

Στην ερώτηση του τίτλου έχω να πω πως είναι ένα θέμα το οποίο το προσεγγίζεις μόνο με τα δικά σου πιστεύω, και ο καθένας γενικότερα με τα δικά του πιστεύω και έτσι ο καθένας επιλέγει. Δεν υπάρχουν τεκμήρια/αποδείξεις για να βγει μια απόφαση σε αυτό που ρωτάς.

[johnieXoX]

http://www.youtube.com/watch?v=lNVCwdkEYH8&feature=related

[Επισκέπτης]

να ζει κανείς ή να μη ζει;

 

..... να γίνει λιγομίλητος...

 

 

Κατά βάθος έχεις δίκιο από την οπτική που έχεις αφομειώσει

[aledjo]

το κολπο ειναι ενα και μοναδικο

 

να μην πεσεις στη παγιδα πιστευοντας οτι το χρημα ειναι ευτυχια

[pournaras]

Γνωμη μου, οτι ισως καποια προσωπικα σου γεγονοτα ισως με καποιες χαλασμενες φιλιες, και ισως προβληματα με τους γονεις (προφανως λογω ηλικιας), σε εκαναν να τσουβαλιασεις το θεμα της κρισης με ολα τα υπολοιπα. Τραγικο λαθος. Η απουσια (και μαλιστα η τωρινη, γιατι μεχρι πριν δυο χρονια ειχαμε) ρευστου, δε δημιουργησε ολα τα παραπανω.

Απο την αλλη, ακομη κι αν προσπαθεις να γενικευσεις ολη αυτη την κατασταση, δεν παυει να ειναι προσωπικο σου βιωμα. Αλλος τα παει καλα με τους γονεις του, αλλος δεν εχει καν γονεις πλεον, αλλος εχει φιλους στιβαρους σαν πετρα, αλλος εχει ακομη χρημα, αλλος δε εχει αλλα δεν τον ενοιαξε ποτε, αλλος δεν τον νοιαζει τι λεει η μικρη κοινωνια, αλλος το γουσταρει το κουτσομπολιο της μικρης κοινωνιας γιατι συμμετεχει κιολας, και παει λεγοντας. Το ενα λοιπον δεν εξαρταται απο το αλλο, και ουτε αυτα που περιγραφεις ειναι καθολικα, αλλα υπαρχουν σε καποιους, αλλα σε καποιους αλλους. Αυτα ομως υπηρχαν ανεκαθεν, δεν ειναι γνωρισμα των τελευταιων χρονων, ποσο δε μαλλον για να κανει καποιον να αναρωτηθει αν πρεπει να ζει η οχι.

ΚΑι μεσα σε ολα αυτα, δεν εβαλα καν τον παραγοντα ηλικια, οπου εκει πλεον παμε σε αλλο επιπεδο, διοτι αλλιως σκεφτεσαι τη φιλια στα 20 κι αλλιως στα 50, αλλη σχεση εχεις με τους γονεις στα 20 κι αλλη οταν και τα δικα σου παιδια ειναι στα 20, γενικοτερα, αλλιως σκεφτεσαι τη ζωη στα 20 κι αλλιως οσο περνανε τα χρονια.

[johnbond]

Είναι θέμα οπτικής γωνίας που βλέπεις τη ζωή.

Όλα αυτά τα αρνητικά που γράφεις είναι πραγματικότητα αλλά εσύ βλέπεις μόνο αυτά ξεχνώντας τα θετικά.

Σε κάθε αρνητικό συνήθως υπάρχει και κάτι θετικό.

Για παράδειγμα όταν κάποιος γκρινιάζει για την αυξημένη τιμή της βενζίνης και του πετρελαίου διότι δεν μπορεί να πάει περισσότερες άσκοπες βόλτες εγώ του υπενθυμίζω οτι με τη μειωμένη κυκλοφορία έχει μειωθεί το καυσαέριο,κάτι πολύ σημαντικότερο απο το να μπορείς να πας μερικες βόλτες παραπάνω.

 

Επίσης κανείς δεν είπε οτι το να είσαι ζώντανός οργανισμός είναι εύκολο.Δες για παράδειγμα μια γάτα που γεννιέται στο δρόμο πόσο ταλαιπωρείται απο την πείνα,τις καιρικές συνθήκες το μίσος των ανθρώπων,μετά μπορεί να γεννήσει,μεγαλώνει τα παδιά της και τελικά μπορεί να φάει μια φόλα και να πεθάνει,ή ακόμη χειρότερα κάποιος αλήτης μπορεί για πλάκα να της σπάσει το πόδι και να περάσει όλη τη ζωή της κουτσή.Παρ'ολα αυτά είναι προγραμματισμένη απο την φύση να παλέψει για την επιβίωση της.

Οι βουδιστές δέχονται το πόνο της ύπαρξης ώς κάτι δεδομένο που πρέπει να δεχόμαστε για να εξελιχθούμε.

 

Στην τελική όπως λένε και στον αθλητισμό αυτά είναι τα odds,κάποιους τους εξιτάρουν οι δυσκολίες.

Αν θέλεις να παλέψεις είναι δική σου υπόθεση.

Φυσικά υπάρχει και ο δρόμος της παραίτησης.

[evabb]

το κολπο ειναι ενα και μοναδικο

 

να μην πεσεις στη παγιδα πιστευοντας οτι το χρημα ειναι ευτυχια

 

οχι αλλα κανει μια πολυ καλη απομιμηση της. γενικως ειναι αφελες να μην θεωρεις το χρημα σημαντικο απο την στιγμη που διεπει ολοκληρη την ζωη μας. πρεπει να του δινουμε την σημασια που αξιζει. το χρημα ειναι μεσο οχι ο σκοπος.

[totem_lost]

Μα τι σε κάνει να πιστεύεις οτι ολόκληρη η ζωή σου περιορίζεται σε αυτή τη μικρούλα χώρα που έτυχε να γεννηθείς;

 

Sent from my iPhone using Insomnia

[aghsilaos]

ζήσε για να μπεις και εσύ στο κλαμπ των διεφθαρμένων (δημόσιο), μετά θα απολαμβάνεις την ζωη.

Δε θα 'χα κώλυμα να γίνω κι εγώ μέρος του προβλήματος, αν είναι να αποκτήσει η ζωή μου νόημα και ενδιαφέρον, αλλά κλείσανε οι πόρτες, βλέπεις. Οι διορισμοί έχουνε παγώσει και τώρα γίνονται συζητήσεις για απολύσεις (με τους ευφημισμούς της εφεδρείας/διαθεσιμότητας/συνταξιοδοτικής ωρίμανσης). Οπότε και από κει αδιέξοδο.

 

Μα τι σε κάνει να πιστεύεις οτι ολόκληρη η ζωή σου περιορίζεται σε αυτή τη μικρούλα χώρα που έτυχε να γεννηθείς;

 

Sent from my iPhone using Insomnia

Γιατί για να φύγεις στην αλλοδαπή πρέπει να έχεις περγαμηνές, προϋπηρεσία, ατού και ένα σωρό εφόδια. Αν δεν έχεις συγγενείς εκεί, ακόμα πιο δύσκολο. Γι' αυτό και έχω κολλήσει σε τούτη την παλιοχώρα.

 

Φιλοσοφία θα κάνω άλλη φορά.

[Finn]

Γνώμη μου είναι να ζει κανείς. Με διαφορετικά κριτήρια όμως. Έχουμε καταλήξει σ ένα κόσμο όπου μας ενδιαφέρει ο δηθενισμός, η καριέρα και έχουμε αφήσει στην άκρη πολλές απο τις χαρές της ζωής.

 

Εγώ προσωπικά έχω βαρεθεί να κυνηγάω το ιδεατό και να αποθηκεύω κάθε δεκάρα κάτω από το μαξιλάρι για μια δύσκολη στιγμή. Well i ve got news for you. Η δύσκολη στιγμή ξεκίνησε απ τη στιγμή που γεννήθηκες. Ιδίως για τους νέους αν δε ζήσεις τώρα, αν δε κάνεις ταξίδια, αν δε γνωρίσεις άλλους ανθρώπους, πότε θα το κάνεις; Όταν βγεις στη σύνταξη; (Αν βγεις ποτε).

 

Είμαι ένα κλικ πριν την παραίτηση/απόλυση και θέλω να πάρω το μηχανάκι μου να φύγω μια βόλτα στην νότια Ευρώπη. Να σκεφτώ. Να ζήσω. Μετά βλέπουμε.

[aledjo]

οχι αλλα κανει μια πολυ καλη απομιμηση της. γενικως ειναι αφελες να μην θεωρεις το χρημα σημαντικο απο την στιγμη που διεπει ολοκληρη την ζωη μας. πρεπει να του δινουμε την σημασια που αξιζει. το χρημα ειναι μεσο οχι ο σκοπος.

 

καλα δεν ειπα να μη το υπολογιζει καθολου αλλα οχι οτι ειναι σκοπος της ζωης μας

[Επισκέπτης]

Για να καταλάβετε λίγο τι εννοώ: Δουλειές δεν έχουμε καθόλου, η ανεργία έχει σκαρφαλώσει στο 23% και βαίνει συνεχώς αυξανόμενη. Ακόμα και όσοι έχουν αυτούς τους καιρούς, δουλεύουνε σαν τα σκυλιά για 3.60Ε που φτάνουν μόνο για νοίκι. Πολλοί λόγω οικονομικής δυσπραγίας αναγκάζονται να συμβιώνουν και να εξαρτώνται από άτομα που ούτε συμπαθούν ούτε χωνεύουν (βλέπε γονείς, μεγαλύτερα αδέρφια κλπ). Από τους αβάσταχτους φόρους και την υπερβολική ακρίβεια δυσκολευόμαστε να εξασφαλίσουμε ακόμα και τα απαραίτητα. Έχουμε στοιβαχτεί σε ελεεινές τσιμεντουπόλεις περιστοιχισμένοι από μιλούνια εξαθλιωμένων αλλοδαπών και εγκληματικών στοιχείων, χωρίς να ξέρουμε ούτε το διπλανό μας στην ίδια πολυκατοικία. Όσοι διαβιούν στην επαρχία, από την άλλη, έχουν να υπομένουν τον έλεγχο, το κουτσομπολιό, την κατινιά των κατοίκων και το περιορισμένο εύρος επιλογών. Οι γυναίκες καταντήσανε πια απλησίαστες, γιατί αποκτήσανε ξαφνικά υπερβολική αξία και την είδανε ντίβες και θεογκόμενες. Φιλία δεν υπάρχει πια, την πάτησε το τρένο. Από τον άκρατο εγωισμό της σύγχρονης εποχής πέθανε και πέρασε ανεπιστρεπτί στη λήθη. Άντε μόνο να έχεις τίποτα γνωστούς για τα τυπικά. Γενικά ζούμε σε έναν τρισάθλιο κόσμο ανασφάλειας που πατάμε ο ένας τον άλλον και όλα γίνονται για το κέρδος.

 

 

Δε θα 'χα κώλυμα να γίνω κι εγώ μέρος του προβλήματος, αν είναι να αποκτήσει η ζωή μου νόημα και ενδιαφέρον, αλλά κλείσανε οι πόρτες, βλέπεις. Οι διορισμοί έχουνε παγώσει και τώρα γίνονται συζητήσεις για απολύσεις (με τους ευφημισμούς της εφεδρείας/διαθεσιμότητας/συνταξιοδοτικής ωρίμανσης). Οπότε και από κει αδιέξοδο.

 

Γεια σου ρε ελλαδάρα που διδάσκεις τα παιδιά σου διαχρονικές αξίες ήθους και αξιοπρέπειας.

[DrLo]

Πες το με ένα link